அகம் தொலைத்தேன் அசுரனிடம்..

RJ novels · Jan 9, 2025

அகம் - 1

அந்த ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸில் பணிபுரியும் ஆபிசர், “சீக்கிரமா கையெழுத்து போடு மா.. நேரம் ஆகுது.. அங்க பாரு இன்னும் நிறைய கல்யாணம் ரிஜிஸ்டர் பண்ண வேண்டியது இருக்கு” என்றார் அங்கே திருமண கோலத்தில் நின்றிருக்கும் இனியாவை பார்த்து.

அவளோ மருண்ட விழிகளுடன்.. வியர்வை முத்துக்கள் முகம் எங்கும் பூக்க.. தன் நடுங்கும் கையால் அந்த நோட்டு புத்தகத்தின் மேலிருந்த பேனாவை எடுத்தவள்.

அந்த பேனாவை அழுந்த பிடித்தபடி தன் கை நடுக்கத்தை சற்று கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவாறு அதில் கையொப்பமிட்டாள்..

அவளை பின்தொடர்ந்து கவினும் புன்னகை முகமாக அந்த நோட்டுப் புத்தகத்தில் கையெழுத்திட்டவன் நிமிர்ந்து இனியாவை பார்த்து புன்னகைக்க.

அவளோ படபடக்கும் இதயத்துடனும், பதட்டமான முகத்துடனும், கலக்கமான புன்னகையை அவனை நோக்கி சிந்தினாள்..

அதில், கவின் தன் கண்களை மூடி திறந்து அவளை சமாதானம் செய்ய.. இனியாவின் கையிலும் கவினின் கையிலும் இருவரும் மாற்றிக்கொள்ள வேண்டி மாலைகளை கொடுத்தாள் அவள்..

அவள் ‘ஆதிரை’.. தன் நண்பியின் திருமணத்தை முன்னிருந்து நடத்தி வைப்பவள்.

ஆதிரை, “என்ன டி இப்படி திருதிருனு முழிச்சுக்கிட்டு இருக்க.. நீ பார்க்கிறதை பார்த்தால் சுத்தி இருக்கிறவங்க எல்லாம் நாங்க ஏதோ உன்னை கடத்துக்கிட்டு வந்து கட்டாய கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கிறோம்னு நினைச்சுக்க போறாங்க..” என்றாள் புன்னகை முகமாக.

தன் நண்பியின் கிண்டலில் கூட அவளுக்கு கிஞ்சித்தும் புன்னகை அரும்பவே இல்லை.. அதற்கு பதிலாக பதட்டம் தான் அதிகரித்தது..

ஆதிரை சட்டென்று தன் கையில் இருந்த டிஷ்யூ பேப்பரினால் அவளின் முகத்தை துடைத்தபடி, “என்னடி இது.. இப்படி வியர்க்குது.. ஏன் இவ்வளவு நர்வஸ் ஆகுற.. ரிலாக்ஸா இரு..”.

“இன்னைக்கு உனக்கு மேரேஜ்.. இந்த டே திரும்ப நீயே நினைச்சாலும் வராது.. இதெல்லாம் லைஃப்ல ஒன் டைம் மட்டும் நடக்கிற விஷயம்.. லைஃப் லாங் குட் மெமரிசா இருக்கும். சோ, என்ஜாய் பண்ணு..”.

கவின், “ஆமா இனி.. அதான் ஆதிரையே சொல்றா இல்ல.. எதுக்காக நீ இவ்வளவு நர்வஸ் ஆகுற.. பாரு, நல்லபடியா மேரேஜ் முடிஞ்சிடுச்சு.. இன்னும் நீ எதுக்காக பயப்படுற என்று தான் எனக்கு புரிய மாட்டேங்குது”.

இனியா பதை பதைக்கும் மனதோடு, “கவின் என் அண்ணாவை பத்தி உங்களுக்கு தெரியாது.. அவர் எப்போ வேணும்னாலும் இங்கே வருவார்..”.

“அவருக்கு மட்டும் நம்ம கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட விஷயம் தெரிஞ்சா என்ன பண்ணுவார் என்றே தெரியாது.. எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு” என்றாள் உதடுகள் துடிக்க.

கவின், “நமக்கு ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் முடிஞ்சிடுச்சு.. இனிமே, யார் நினைச்சாலும் நம்மை பிரிக்க முடியாது. யூ டோன்ட் வொரி.. எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கிறேன்.. உங்க வீட்ல நான் எக்ஸ்பிளைன் பண்றேன்” என்றான் அவளின் கைகளில் சற்று அழுத்தத்தை கொடுத்தபடி.

அதில், சற்றே இனியாவின் பதட்டம் குறைந்தது.

ஆதிரை, “சரி, சரி.. ரெண்டு பேரும் முதலில் மாலையை மாத்துங்க.. மாப்பிள்ளை சார் தாலி கட்ட வேண்டாமா..” என்றாள் இனியாவை நோக்கி தன் ஒற்றை கண்ணை சிமட்டியபடி குறும்பாக.

அதில், அழகாக வெட்க புன்னகையை சிந்திய இனியா தன் தலையை தாழ்த்திக் கொள்ள..

கவின், “பரவாயில்லையே.. என் இனிக்கு வெட்கம் கூட பட தெரியுமா?” என்றபடி அவள் கழுத்தில் மாலை இட..

இனியாவும் கவினின் கழுத்தில் மாலையிட்டாள். என்ன தான் மூன்று வருட காலங்கள் பழகியவனாக இருந்தாலும் கூட திருமணம் என்றதுமே பெண்மையின் நாணம் அவளை வெட்கி தலை குனிய செய்தது.

பிறகு, அவளின் சங்கு கழுத்தில் ஆதிரை நீட்டிய மாங்கல்யத்தை அணிவித்தவன்.. அவளை தன்னில் சரி பாதியாக முழு மனதோடு அங்கிருந்தவர்களின் சாட்சியோடு ஏற்றுக் கொண்டான்.

ஆதிரை, “அவ்வளவு தான்.. மேரேஜ் முடிஞ்சிடுச்சு.. இதுக்கு போய் இவ்வளவு டென்ஷன் ஆகுறியே.. பாத்தியா.. எல்லா ப்ராப்ளமும் சால்வ் ஆயிடுச்சு..” என்று கூறி புன்னகைத்தபடி அனைவரும் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேற.

காற்றை கிழித்துக்கொண்டு வந்த அந்த கரு நிற ஆடி கார் இவர்களை இடிப்பது போல் இவர்களின் முன்னே வந்து சர்ரென்று சடன் பிரேக் போட்டு நின்றது.

அவ்வளவு தான்.. இனியாவின் சர்வ நாடியும் அந்த காரை பார்த்த நொடியே அடங்கி விட்டது என்று தான் கூற வேண்டும்.

மூச்செடுக்க மறந்தவளாக அப்படியே சிலையென சமைந்து நின்று விட்டாள் இனியா..

அவளின் இதழ் மட்டும், “அண்ணா..!” என்று முணுமுணுத்தது.. அவளுக்கே கேட்காத குரலில்..

ஆதிரை கோபமாக அந்த காரை நோக்கி விரைந்தவள், “ஸ்டுப்பிட்.. என்ன பெரிய கார்ல வந்தா பிளைட்ல வருவதாக நினைப்பா.. ஆளுங்க நடந்து வருவது தெரிய.. இப்படி கண்ணு மண்ணு தெரியாமல் கார் ஓட்டிட்டு வர.. இறங்கு முதல்ல..” என்று அந்த காரின் கண்ணாடியை தட்டியபடி கத்தினாள்.

இனியா அவளின் தோள்பட்டையில் கையை வைத்து தன்னை நோக்கி திருப்பியவாறு, “ஆதி சும்மா இரு.. அண்ணா..” என்றாள் அந்த காரை காண்பித்தபடி.

ஆதிரை அதிர்ச்சியாக திரும்பி பார்க்க..

காரின் கதவை திறந்து கொண்டு சடாரென்று வெளியே வந்தான் அவன்..

அவன் ‘ஆருத்ர வர்மன்’.. கருப்பு நிற சட்டையும், ஜீன்ஸ் பேண்டும், கருப்பு நிற கூலர்சும், ஒற்றை கையில் பிலாட்டினத்தில் காப்பும், மற்றொரு கையில் விலை உயர்ந்த கை கடிகாரத்தையும் சுமந்து இருந்தவன்.

கோபத்தில் முகம் சிவந்த படி அழுத்தமாக கால்களை தரையில் பதித்து இனியாவை நோக்கி நடந்து வந்தவன். அவளின் முன்னே நின்றான்..

இனியாவிற்கு கை, கால்கள் எல்லாம் வெடவெடக்க தொடங்கி விட்டது. அவனின் முகத்தை வைத்தே அவன் எந்த அளவிற்கு கோபமாக இருக்கிறான் என்பதை கணித்தவளிற்கு நா வறண்டு போய்விட்டது.

ஆருத்ர வர்மன் கோபமாக தன் கூலர்ஸை கழட்டியவன்.. இனியாவை நெருப்பை கக்கும் விழிகளால் பொசுக்கிய படி, “ஹவ் டேர் யு.. இப்படி ஒரு காரியம் செய்ய உனக்கு எப்படி மனசு வந்துச்சு..”.

அவனின் கோபத்திற்கு தகுந்தார் போல் வார்த்தைகளிலும் அனல் பறந்தது..

ஆதிரை, “சார்.. சார்.. ப்ளீஸ்.. லெட் மீ எக்ஸ்பைன்”.

ஆருத்ர வர்மன் அவளை திரும்பி ஒரு பார்வை பார்த்தவன், “யூ ஜஸ்ட் ஷெட் டப்.. நான் என் சிஸ்டர் கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்கேன்.. இது எங்க குடும்ப விஷயம்.. இதில், எக்ஸ்ப்ளைன் பண்ண நீ யாரு?” என்றான் வெடுக்கென்று.

அண்ணன் தங்கை எங்கள் இருவருக்கும் இடையே பேச நீ யார் என்று அவளை தள்ளி நிறுத்தி விட்டான்.

சட்டென்று கவினின் சட்டையை பிடித்து தன்னை நோக்கி இழுத்தவன், “ஹவ் டேர் யூ.. என் சிஸ்டரை மேரேஜ் பண்ற அளவுக்கு உனக்கு தைரியம் வந்திடுச்சா..” என்றான் அவனை பொசுக்கி விடுவது போல் பார்த்தபடி.

இனியா பதட்டமாக, “அய்யோ! அண்ணா அவர் மேல இருந்து கையை எடுங்க.. நான் தான் அவர்கிட்ட கல்யாணம் செஞ்சுக்கலாம்னு சொன்னேன்”.

“அவருக்கு இந்த மாதிரி ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்றதுல கொஞ்சம் கூட விருப்பம் இல்லை.. வீட்டில் பேசி திருமணம் செஞ்சுக்கலாம் என்று தான் சொன்னார்”.

“நான் தான் வேண்டாம் என்று அவரை ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் செய்ய வற்புறுத்தி இங்கே அழைச்சிட்டு வந்தேன்” என்ற அவளின் வார்த்தையில் ஆருத்ர வர்மனின் கைகள் அவனிடமிருந்து தானாக நழுவியது.

இனியாவை நம்பாத பார்வை பார்த்தவன், “நோ..” என்றான் அழுத்தமாக.

“நீ பொய் சொல்ற.. இவனை காப்பாற்றுவதற்காக உன் அண்ணாகிட்டயே பொய் சொல்ற அளவுக்கு வந்துட்டியா..”.

இனியா, “ஐயோ அண்ணா ப்ளீஸ்.. நான் சொல்றதை கொஞ்சம் நம்புங்க.. நான் தான் எல்லாத்தையும் பண்ணேன். தப்பு மொத்தமும் என்னோடது தான்..”.

“எனக்கு அப்பா பார்த்திருக்க மாப்பிள்ளையை கட்டிக்க கொஞ்சம் கூட விருப்பம் இல்ல.. நானும், கவினும் மூணு வருஷமா காதலிக்கிறோம்”.

“என்னால் அவரை மறந்துட்டு வேற யாருடனும் என் வாழ்க்கையை பகிர்ந்துக்க முடியாது. அதனால் தான் அவரை ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்ணிக்கலாம்னு கேட்டேன்”.

“இந்த விஷயத்தை வீட்ல சொன்னா கண்டிப்பா நீங்க யாருமே ஒத்துக்க மாட்டீங்க என்று எனக்கு தெரியும்.. எனக்கு வேற வழி இல்லாமல் தான் இப்படி எல்லாம் செஞ்சேன்”.

ஆருத்ர வர்மன் அப்பொழுதும் அவளை நம்பாத பார்வை பார்த்தவன், “நெவர்! கண்டிப்பா இந்த மாதிரி எல்லாம் நீ யோசிக்கிற ஆளே கிடையாது.. ஐ நோ யு வெரி வெல்.. இதுக்கு பின்னாடி யாரோ இருக்காங்க” என்றான் அழுத்தமாக.

தன் தங்கையை சிறு வயது முதல் பார்ப்பவனிற்கு தெரியாதா.. அவளின் குணத்தைப் பற்றி.. இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்ய துணிபவளா அவள்..

தங்கள் குடும்ப கௌரவத்திற்கு இழுக்கு வரும் செயலை ஒருக்காலும் தன் தங்கை செய்ய மாட்டாள் என்ற மலை அளவு நம்பிக்கை அவனுக்கு இருந்தது.

அதிலும், இனியா மிகவும் பயந்த சுபாவம் கொண்டவள்.. அவளா தன் அண்ணன்களை மீறி இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்ய துணிவாள் என்று எண்ணியவனுக்கு நிச்சயமாக இதற்கு பின்னால் வேறு யாரோ இருக்கின்றனர் என்று அவனின் உள் மனம் அடித்து கூறியது.

ஆருத்ர வர்மன் கவினை உறுத்து விழித்தபடி, “இவன் தான.. இது எல்லாத்துக்கும் காரணம் இவன் தான.. இவனை காப்பாத்த தானே நீ என்கிட்ட இப்போ பொய் சொல்லிட்டு இருக்க” என்றான் கர்ஜனையாக.

இனியா அவசரமாக, “அச்சோ அண்ணா.. இதுக்கும், இவருக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை.. நான் சொல்றதை நம்புங்க..” என்று கூறும் பொழுதே.

ஆதிரை, “ஒரு நிமிஷம்..” என்றாள் தன் குரலை உயர்த்தியபடி.

அதில், வர்மன் திரும்பி அவளை முறைத்து பார்க்க.

ஆதிரை அவன் முறைப்பிற்கு எல்லாம் சற்றும் பயப்படாமல், “ஆமா, நீங்க சொல்றது 100% கரெக்ட்.. உங்க தங்கச்சியை பத்தி ரொம்ப நல்லாவே புரிஞ்சு வச்சிருக்கீங்க”.

“இந்த கல்யாணத்துக்கு பின்னாடி நீங்க சொல்ற மாதிரி ஒருத்தர் இருக்கிறது உண்மை தான்.. உங்க தங்கச்சி ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்ணிக்கனும்னு ஃபர்ஸ்ட் ஆஃப் ஆல் நினைக்கவே இல்ல..”.

“அவளுக்கும், கவினுக்கும் ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்ணி வச்சது நான் தான்.. நீங்க சொன்ன மாதிரி இந்த மேரேஜ்க்கு பின்னாடி இருக்க ஆள் நான் தான்..” என்றாள் தன் நெஞ்சை நிமர்த்தி கொண்டு தைரியமாக.

வர்மன் அவளை கோபமாக முறைத்து பார்த்துக் கொண்டே, “ஹவ் டேர் யு.. செய்றதெல்லாம் செஞ்சிட்டு இவ்வளவு திமிரா என் முன்னாடியே தைரியமா நின்னு பேசிகிட்டு இருக்கியா..”.

“எங்க வீட்டு பொண்ணுக்கு எங்களுக்கே தெரியாமல்

கல்யாணம் செய்து வைக்கிற அளவுக்கு உனக்கு யாரு டி உரிமையை கொடுத்தது?” என்றான் தன் அடி குரலில் சீற்றமாக.

RJ novels · Jan 10, 2025

அகம் - 2

பொதுவெளி என்றும் பாராமல் கண்ட மேனிக்கு ஆதிரையை திட்ட தொடங்கி விட்டான் வர்மன்..

“சொல்லு டி ஸ்டுப்பிட்.. யாரை கேட்டு என் தங்கச்சிக்கு நீ கல்யாணம் செஞ்சு வச்ச.. நீ என்ன அவ்வளவு பெரிய ஆளா.. உனக்கு யார் அந்த உரிமையை கொடுத்தது..” என்றான் ஆத்திரத்தோடு.

அன்று வழக்கத்தை விட அதிகமாக பதிவு திருமணம் செய்ய ஆட்கள் வந்திருந்தனர். அனைவரும் ஏதோ பட காட்சியை பார்ப்பது போல் ‘ஆ’வென்று வாயை பிளந்து கொண்டு இவர்களின் சண்டையை சுவாரசியமாக ரசித்துப் பார்த்தபடி நின்றனர்.

ஆதிரைக்கு அனைவரின் முன்பும் வர்மன் இப்படி வரம்பு மீறி வார்த்தையை விடுவது பெரும் அவமானத்தையும், அவளின் ஈகோவையும் தூண்டி விட்டது.

ஆதிரை, “லுக் மிஸ்டர்! பார்த்து பேசுங்க.. இந்த டி போட்டு பேசுற வேலை எல்லாம் என்கிட்ட வேணாம்.. நான் என்ன உங்க பொண்டாட்டியா? உங்க இஷ்டத்துக்கு வாடி போடினு பேசுறீங்க” என்று சீறினாள்.

வர்மன் அவளின் முன்னே தன் ஒற்றை கையை நீட்டி பேசாதே என்பது போல் தடுத்தவன், “ஜஸ்ட் ஷெட் டப்! நான் கேட்ட கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லு.. யாரை கேட்டு நீ என் தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் செய்து வச்ச?” என்றான் மீண்டும்.

ஆதிரை, “இங்க பாருங்க.. அவங்க ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் த்ரீ இயர்ஸா லவ் பண்றாங்க.. தே ஆர் மேஜர்ஸ்.. அதனால் தான் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சேன்”.

வர்மன், “லவ் பண்றாங்கனா அவங்களுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க நாங்க இருக்கோம். நீ யாரு அவங்களுக்கு கல்யாணம் செய்து வைக்க?” என்றான் மீண்டும் அழுத்தமாக.

ஆதிரை அவனின் அதட்டலுக்கும், கோபத்திற்கும் சற்றும் அஞ்சாதவள்.. அவனை நேர் பார்வை பார்த்தபடி, “அவளோட ஃப்ரெண்ட்!” என்றாள் அதே அழுத்தத்தோடு.

வர்மன், “ப்ரெண்டுனா கூட சேர்ந்து சுத்துறதோட நிறுத்திக்கணும்.. நாங்க எவ்வளவு ரெஸ்பெக்ட்டான பேமிலி என்று உனக்கு தெரியுமா..”.

“என் தங்கச்சிக்கு இப்படி ஒரு கல்யாணத்தை செய்து வச்சிருக்க.. இந்த விஷயம் வெளியே தெரிஞ்சா எங்க குடும்பத்துக்கு எவ்வளவு அவமானம் என்று உனக்கு தெரியுமா..” என்றான் ஆக்ரோஷமாக.

ஆதிரை அவர்கள் பக்க நியாயத்தை பற்றியும் சிந்திக்காமல் இல்லை..

ஆதிரை, “நீங்க சொல்றது எனக்கு புரியுது சார்.. தப்பு தான்.. ஆனா, எங்களுக்கு வேற வழி தெரியல.. அவ கவினை லவ் பண்ணுறா.. உங்க வீட்ல அவளுக்கு வேற ஒரு மாப்பிள்ளையை பார்த்து இருக்கீங்க..”.

“உங்க கிட்ட சொல்லவும் பயப்படுறா.. எங்களுக்கு வேற ஆப்ஷன் இல்லாமல் தான்..” என்று அவள் கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே..

தன் கையில் இருந்த கூலர்சை கோபமாக அவள் முன்னே விசிறி அடித்தான்.. அதுவோ தரையில் பட்டு சிதறியது.. அதில், ஆதிரை சட்டென்று தன் பேச்சை நிறுத்திக் கொள்ள..

வர்மன், “யூ டேமிட்.. செய்யுறதையும் செஞ்சுட்டு எக்ஸ்ப்ளைன் வேற பண்ணிக்கிட்டு இருக்கியா..” என்றவன்.

இனியாவை பார்த்து, “இவ தான் அறிவு கெட்ட தனமா சொன்னானா.. உனக்கு எங்க போச்சு புத்தி.. நம்ம குடும்ப கௌரவத்தை இப்படி காத்துல பறக்க விட்டு வந்து நிக்குற..”.

“யார் என்ன சொன்னாலும் அதை அப்படியே கேட்டுப்பியா.. உனக்குனு ஒரு சுய புத்தி இல்லையா..” என்று கோபமாக சாடினான்.

இனியாவோ தலை குனிந்தபடி நின்று இருக்க.. கண்களில் இருந்து கண்ணீர் சரசரவென வெளியேறியது.

ஆதிரை, “இப்போ எதுக்காக அவளை திட்டுறீங்க.. பெருசா கௌரவம் கௌரவம்னு ரொம்ப தான் பேசுறீங்க.. இப்போ ஒரு ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்ணதால் அப்படி என்ன உங்க குடும்ப கவுரவத்துக்கு கேடு வந்திடுச்சு.. அவ‌ பிடிச்சவனை தானே கல்யாணம் செய்திருக்கா..”.

வர்மன், “நீ வாயை மூடு.. குடும்பத்தில் இருக்கிற பொண்ணு அவங்க குடும்பத்துல இருக்கவங்களுக்கே தெரியாமல் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டானா அது அவங்களுக்கெல்லாம் எவ்வளவு அசிங்கம்..”.

“அதுவும் இவளுக்கு நான் ஒரு அண்ணன் இருக்கும் பொழுதே இவ இப்படி யாரோ ஒருத்தனை திருட்டுத்தனமா கல்யாணம் செஞ்சு இருக்கானா அது எனக்கு எவ்வளவு அசிங்கமா இருக்கும்னு தெரியுமா..”.

அவனின் தங்கை காதல் திருமணம் செய்தது ஒரு பக்கம் இருந்தாலும்.. ஒரு அண்ணனாக தான் இருக்கும் பொழுது இப்படி அனைவரையும் முட்டாள் ஆக்கிவிட்டு அவள் செய்தது வெகுவாக அவன் ஈகோவை சீண்டியது.

ஆதிரை, “இதில் அசிங்கப்பட என்ன இருக்கு.. உங்க தங்கச்சி அவளுக்கு பிடிச்சவனை தானே கல்யாணம் பண்ணி இருக்கா.. ஆக்சுவலி, இதுக்கு நீங்க சந்தோஷம் தான் படணும்” என்றாள் ஏளனமான குரலில்.

வர்மன் அவளை உருத்து விழித்தவன், “சோ, திருட்டு கல்யாணம் பண்ணால் அவங்க குடும்பத்துக்கு எந்த அசிங்கமும், அவமானமும், கௌரவ குறைச்சலும் இல்லைனு நீ சொல்றியா?” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக்கொண்டு.

ஆதிரை, “கல்யாணம் பண்றதுக்கு பொண்ணுக்கும், மாப்பிள்ளைக்கும் முழு மனசோட விருப்பம் இருந்தாலே போதும்.. அவங்க குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்க விருப்பத்துக்காக பிடிக்காதவனை கல்யாணம் பண்றதை விட..”.

“இப்படி பிடிச்சவனை கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். பெருசா மரியாதை, கௌரவம்னு பேசிகிட்டு இருக்கீங்க.. உங்க தங்கச்சியுடைய மனசையும் கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்க ட்ரை பண்ணுங்க..”.

“அவளுக்கு பிடிச்ச வாழ்க்கையை அமைத்து தர முடியலைனா அப்புறம் நீங்க எல்லாம் என்ன ஒரு அண்ணன்..” என்றாள் நெஞ்சை நிமிர்த்தி கொண்டு.

வர்மன், “சோ, நமக்கு ஒருத்தவங்களை பிடிச்சிருக்குனா நம்ம குடும்பத்தை பத்தி யோசிக்காமல் அவங்களை கல்யாணம் செஞ்சுக்கலாம்..”.

“இதனால், குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்களுக்கு வரும் அவமானம் எல்லாம் பெருசு இல்ல.. நம்முடைய எண்ணம் நிறைவேறினாள் போதும்.. அப்படித்தானே..”.

ஆதிரை, “என்ன.. திரும்பத் திரும்ப எத்தனை தடவை தான் கேட்பீங்க.. ஆமா, அப்படித்தான்.. நமக்கு பிடிச்சிருந்தா கல்யாணம் செஞ்சுக்கலாம்.. ஒன்னும் தப்பில்லை..” என்றாள் சிடு சிடுப்பாக.

அங்கே பதிவு திருமணம் செய்வதற்காக ஒரு குடும்பம் தாலியுடன் சென்று கொண்டிருக்க..

வர்மன் கோபமாக தன் வேக நடையுடன் அவர்களை நோக்கி சென்றவன். அவரின் கையில் இருந்த தாலியை பட்டென்று பறித்துக் கொண்டு ஆதிரையை நோக்கி வந்தான்.

அவனின் நடவடிக்கைகள் ஒன்றும் புரியாமல் அனைவருமே இவன் என்ன செய்கிறான் என்பது போல் அவனை பார்த்துக் கொண்டு நின்று இருக்க..

யாருமே சற்றும் எதிர்பார்க்காமல் சட்டென்று ஆதிரையின் கழுத்தில் அந்த மாங்கல்யத்தை அணிவித்தவன்.. மூன்று முடிச்சிட்டு அவளை தன் மனைவியாக்கிக் கொண்டான்.

கண நேரத்தில் நடந்த செயலால் அங்கே நின்றிருந்த யாருக்குமே ஒன்றும் புரியவில்லை. இவ்வளவு நேரம் சண்டை இட்டுக் கொண்டிருந்த ஆதிரைக்கு வாயடைத்து போய்விட்டது வர்மனின் செயலில்..

இனியா அதிர்ந்து போய் தன் கண்கள் வெளியே விழுந்து விடும் அளவிற்கு பெரிதாக விரித்துப் பார்த்துக் கொண்டு நின்று இருந்தாள்.

கவின் பதட்டமான குரலில், “சார்.. சார்.. என்ன பண்றீங்க நீங்க..”.

ஆதிரைக்கு வர்மனின் அதிரடியில் லேசாக கண்கள் கலங்கிவிட்டதே தவிர, அப்படியே திடமாக அவனை முறைத்துக் கொண்டு தான் நின்று இருந்தாள்.

கிஞ்சித்தும் அவளின் கண்ணில் பயம் தெரியவில்லை.. தங்கள் குடும்ப கவுரவத்தை பற்றி கவலைப்படாதவளின் கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவித்து அவள் குடும்பத்தாரிடம் இதை எப்படி அவள் கூறுவாள்..

இப்படி திடீரென்று யாரோ ஒருவனை திருமணம் செய்து கொண்டு அவர்கள் முன் சென்று நின்றாள். அவர்களின் குடும்ப கவுரவம் என்ன ஆகும்.. அவர்கள் அனைவரின் முன்பும் எப்படி தலைகுனிந்து நிற்பார்கள்.

அனைத்திற்கும் மேலாக அவர்கள் குடும்பத்தில் இருப்பவர்களின் மனம் எவ்வளவு வேதனைப்படும் இத்தகைய செயலால் என்பதை ஆதிரைக்கு உணர்த்த எண்ணியவன்.

சற்றும் வேறு எதை பற்றியும் சிந்திக்காமல் இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்து விட்டான். ஆதிரையின் கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவித்த பிறகு கூட அவன் முகத்தில் எந்த ஒரு குற்ற உணர்ச்சியோ.. தவறு செய்து விட்டோமோ என்ற எண்ணமே தென்படவில்லை.

திருமணம் என்பது எப்பேர்பட்ட விஷயம்.. இரு மனங்கள் விரும்பி இருவரின் விழிகளும் காதலோடு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொள்ள.. இருவரின் இதழ்களும் பூரிப்பிலும், மகிழ்ச்சியிலும் புன்னகையை பூசிக்கொள்ள..

ஒருவர் மனதோடு மற்றொருவர் உறவாடியவாறு தன்னவனால் அணிவிக்கும் மாங்கல்யத்தை பெற வேண்டும் என்று தான் அனைத்து பெண்களுமே எண்ணுவார்கள்.

ஆனால், ஆதிரைக்கு அப்படி எந்த ஒரு சந்தர்ப்பத்தையும் அளிக்காமல் இப்படி பட்டென்று வர்மன் தாலி அணிவித்து விட்டான்.

மனதிற்குள் வர்மனின் மேல் கோபத்தீ கொழுந்து விட்டு எரிந்தது. அதை தன் கண்களில் தேக்கியவாறு அவனை முறைத்துக் கொண்டு நின்று இருந்தாள் ஆதிரை..

வர்மன் அவளுக்கு சற்றும் சலிக்காத பார்வையை அவளை நோக்கி வீசியவன். அவள் முகத்தில் அழுகையோ, ஏமாற்றமோ ஏதோ ஒன்றை எதிர்பார்த்து தோற்றுப் போனான்.

“போ.. இப்போ போய் உங்க வீட்ல இருக்கவங்க கிட்ட சொல்லு.. எனக்கு உன்னை பிடிச்சிருக்கு அதனால் நான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்.. போய் சொல்லு..” என்றான் அழுத்தமாக.

ஆதிரை எதுவும் பேசாமல் அவனை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டே நின்று இருக்க..

வர்மன், “இப்போ தெரியுதா.. குடும்ப கவுரவம்னா என்னனு.. இப்போ எந்த முகத்தை வச்சுக்கிட்டு உங்க வீட்ல நீ போய் சொல்லுவ.. இதை நீ சொன்னால் உங்க வீட்ல இருக்கவங்களால் தாங்கிக்க முடியுமா.. அவங்களுக்கு எவ்வளவு அசிங்கமா இருக்கும்..”.

“அவங்களுடைய மரியாதையை எல்லாம் காத்துல பறக்க விட்டுட்டு நீ எப்படி அவங்க முன்னாடி போய் நிப்ப.. நாங்க எவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறோம் என்று இனிமே தான் உனக்கு புரியும்” என்றான் அழுத்தம் திருத்தமாக.

ஆதிரை கோபத்தில் முகம் சிவந்தவளாக, “யோவ்.. ஸ்டுப்பிட்.. எனக்கு பேரன்ட்ஸ் யாருமே கிடையாது. நான் ஒரு அனாதை..” என்றாள் அழுத்தமாக.

அவளின் வார்த்தையில் வர்மனுக்கு தோற்றுப் போன உணர்வு.. அதை அவனால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை. தன் வாழ்க்கையில் எதிலுமே தோற்கக் கூடாது என்று எண்ணும் வர்மன்..

முதல் முறை ஆதிரையின் முன்பு தோற்றுப் போய் நிற்பதை போல் உணர்ந்தான். அதை அவனால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை‌..

இனியா அப்பொழுது தான் தன் நிலை பெற்றவள், “ஐயோ அண்ணா! என்ன காரியம் பண்ணிட்டீங்க.. பாவம் ஆது.. அவளுக்கு பேரன்ட்ஸ் யாருமே இல்ல.. இப்படி பண்ணிட்டீங்களே.. அவ எனக்காக தான் இது எல்லாமே பண்ணா..”.

வர்மன் ஆதிரையின் முன்பு தோற்றுப் போக விரும்பாதவன், “சோ வாட்.. பேரண்ட்ஸ் இல்லை என்றால் என்ன.. மனசுக்கு பிடிச்சிருந்தா கல்யாணம் செஞ்சுக்கலாமே ஒன்னும் தப்பு இல்லையே..”.

“இப்போ நீயும் உன் மனசுக்கு பிடிச்சவனை தானே கல்யாணம் செஞ்சு இருக்க.. அந்த மாதிரி எனக்கும் இவளை பிடிச்சிருக்கு.. அதனால் தான் நான் இவளை கல்யாணம் செஞ்சிருக்கேன்”.

“என் தங்கச்சிக்கு எங்களுக்கு தெரியாமல் கல்யாணம் செஞ்சு வச்ச இல்ல.. அதுக்கு இனி ஒவ்வொரு நாளும் நீ அனுபவிப்ப டி பொண்டாட்டி..” என்றான் அடி குரலில் சீற்றமாக.

“டி போட்டு இனிமே நான் உன்னை கூப்பிடலாம் என்று தான் நினைக்கிறேன்.. உனக்கு தான் டி போட்டு கூப்பிட்டா பிடிக்காதே..”.

“நான் என்ன

உன் பொண்டாட்டியா என்று கேட்டீங்களே மேடம்.. இப்போ நீங்க என் பொண்டாட்டி தான்.. போகலாமா டி பொண்டாட்டி!” என்றான் உறுமலாக.

RJ novels · Jan 11, 2025

அகம் - 3

ஆருத்ர வர்மனுக்கு கண்மண் தெரியாத கோபம்.. என்ன செய்கிறோம் என்று நிலை இல்லை.. எத்தகைய கௌரவ மிக்க குடும்பம் அவர்களது..

அப்படிப்பட்ட கௌரவமிக்க குடும்பத்தை சேர்ந்த ஒரு பெண்ணிற்கு இப்படி எவளோ ஒருத்தி தங்களுக்கு கூட தெரிவிக்காமல் ஏதோ பெற்றோர் இல்லாதவர்களுக்கு நடத்துவது போல் ஒரு திருமணத்தை தங்களுக்கே தெரியாமல் நடத்தி வைத்திருக்கிறாளே என்ற ஆதங்கமும், சொல்லல்லா கோபமும் அவள் மேல் பெருக்கெடுத்தது.

அதன் வெளிப்பாடே இத்தகைய காரியத்தை செய்யத் துணிந்து விட்டான்..

ஆதிரை மிக மிக துணிச்சலானவள்.. எதற்குமே அவ்வளவு எளிதில் கலங்கி போய் விடமாட்டாள்.. உடைந்து போய் விடவும் மாட்டாள்..

இரும்பு மனம் படைத்தவள்.. எத்தகைய கடினமான சூழ்நிலையாக இருந்தாலும் யாரின் துணையையும் எதிர்பாராமல் தானே போராடி அதிலிருந்து வெளிவருபவள்.

யாரேனும் இது உன்னால் முடியாது, இதெல்லாம் உனக்கு சரி வராது என்று கூறினாள்.. அதை செய்து காட்டிவிட்டு அவர்களின் முன் சென்று நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு நிற்பவள்.

அவளுக்கு தன் தாய், தந்தை யார் என்று தெரியாது. அவளுக்கு விவரம் தெரிந்த வயது முதலே ஒரு அனாதை ஆசிரமத்தில் தான் வளர்ந்து வந்தாள்.

அங்கே, இவளை போன்றே நிறைய பெற்றோர்களால் நிராகரிக்கப்பட்ட குழந்தைகளும்.. பெற்ற பிள்ளைகளால் கைவிடப்பட்ட முதியவர்களும் வசித்து வருகின்றனர்.

அவர்களின் ஆசிரமத்தை பொறுத்தவரை பள்ளி படிப்பு மொத்தத்தையும் அங்கிருந்தே படித்துக் கொள்ளலாம். ஆனால், கல்லூரிக்கு என்றால் அவர்கள் வெளியே சென்று தான் படித்தாக வேண்டும்.

அது மட்டுமல்லாமல், 18 வயதை நிரம்பியவுடன் அவர்கள் 18 வயது நிரம்பியவர்களை ஆசிரமத்தை விட்டு செல்லும்படி கூறி விடுவார்கள்..

அப்படித்தான் தன் பதினெட்டாம் வயதில் தான் வளர்ந்த ஆசிரமத்தை விட்டு வெளியேறினாள் ஆதிரை..

அந்த ஆசிரமத்தை நிர்வாகம் செய்பவர்களே ஆதிரையை ஒரு ஒர்க்கிங் உமன்ஸ் ஹாஸ்டலில் தங்க ஏற்பாடும் செய்து கொடுத்தனர்.

அன்று முதல்.. ஒரு புறம், பார்ட் டைம் ஜாபுக்கு சென்று கொண்டும்.. மற்றொருபுறம், கல்லூரிக்கு சென்று கொண்டும்.. தன் படிப்பை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறாள் ஆதிரை..

ஆதிரைக்கு திருமணத்தைப் பற்றி பெரிய கனவெல்லாம் கிடையாது. அவளை பொருத்தம் மட்டும், அவளுக்கு திருமணம் நடப்பதே பெரிய அபூர்வம் தான் என்று எண்ணுபவள்.

மங்கள வாத்தியங்கள் இசை முழங்க.. அலங்கரிக்கப்பட்ட மண்டபத்தில் ஓம குண்டத்தை வளர்த்து ஐயர் மந்திரங்களை உச்சரிக்க..

தன் மனதிற்கு பிடித்தவரின் கையால் மாங்கல்யத்தை வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆசை எல்லாம் அவளுக்கு எப்பொழுதுமே இருந்தது கிடையாது.

ஏனெனில், இதையெல்லாம் எடுத்துச் செய்ய தான் அவளுக்கு யாரும் ஆள் இல்லையே.. தன்னந்தனியாக வளர்ந்தவள்.. இறுதி வரையிலுமே தன் வாழ்க்கையை இப்படியே தனிமையில் கழிக்கவும் மனதளவில் தயாராக தான் இருந்தாள்.

தனக்கென்று மாப்பிள்ளை பார்க்கவோ, திருமணம் செய்து வைக்கவோ யாரும் இல்லையே என்ற எண்ணம் அவளுக்குள் எப்பொழுதுமே இருந்து கொண்டு தான் இருக்கும்.

ஆதிரைக்கு பெரிய குடும்பமாக அனைத்து உறவுகளுடனும் வாழ வேண்டும் என்ற ஏக்கம் அவளின் மனதில் சிறு வயது முதலே இருந்து கொண்டிருக்கிறது.

இருந்தாலும், ஏதோ ஒரு நம்பிக்கை.. திருமணம் என்பது அனைத்து மனிதர்களின் வாழ்க்கையிலுமே நிகழும் ஒரு நிகழ்வு தானே.. அதை பெரிதாக தான் செய்ய வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லையே..

தன் மனதிற்கு பிடித்தபடி ஒருவனை என்று சந்திக்கிறோமோ.. அவனுடன் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் இருவரின் மனமும் விரும்பி நல்ல முறையில் திருமணம் செய்து கொண்டாலே போதும்..

அதன் பிறகு தனக்கும் நிறைய உறவுகள் கிடைப்பார்கள் என்ற கனவு அவளுக்கு எப்பொழுதுமே இருந்து கொண்டு தான் இருந்தது.

ஆனால், அது அனைத்தையுமே பொய்ப்பிக்கும்படி செய்து விட்டான் ஆருத்ர வர்மன்..

இருவரின் கண்களிலுமே கிஞ்சித்தும் காதல் இல்லை.. அன்பு இல்லை.. மோகம் இல்லை..

ஒருவரை ஒருவர் விட்டால் கண்களாலேயே பொசுக்கி விடுவோம் என்பது போல் தான் அனல் வீசும் பார்வையை வீசிக் கொண்டிருந்தனர்.

இனியா பரிதவிப்பாக, "அண்ணா.. ஏன்ண்ணா இப்படி பண்ணீங்க? பாவம் ஆதிரை..".

வர்மன், "ஷ்ஷ்.. சும்மா பேசினதையே பேசிக்கிட்டு இருக்காத.. வா வீட்டுக்கு போகலாம்..".

இனியா தன் கைகளை பிசைந்தபடி தயங்கிக் கொண்டு நிற்க..

வர்மன், "என்ன அப்படியே நிக்கிற?" என்றான் கர்ஜனையாக.

இனியா, "அண்ணா.. வீட்ல எல்லார்கிட்டயும் என்ன சொல்றது?" என்றாள் மெதுவான குரலில்.

வர்மன், "இதையெல்லாம் இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்வதற்கு முன்னாடி நீ யோசித்து இருக்கணும். இப்போ நல்ல பிள்ளை மாதிரி பேசுறியா.. வந்து வண்டியில் ஏறு.." என்றவன்.

கவினை பார்த்து, "உன்னையும் தான்!" என்றான் அழுத்தமாக.

ஆனால், ஆதிரையை மட்டும் அவன் கண்டு கொள்ளவே இல்லை.. சற்று நேரத்திற்கு முன்பு இவன் தான் ஆதிரைக்கு தாலியை கட்டினானா என்று சந்தேகம் எழும் அளவிற்கு அவன் பாட்டிற்கு கிளம்ப எத்தனித்து விட்டான் ஆருத்ர வர்மன்..

தன் வேக நடையுடன் சென்று கார் கதவின் மேல் கையை வைக்க சென்ற நொடி..

ஆதிரை, "ஹலோ மிஸ்டர்.. ஒரு நிமிஷம்.." என்றாள் அதிகாரமாக.

அவளின் குரலில் அவளை திரும்பி முறைத்துப் பார்த்தவன், "என்ன.." என்றான் சிடுசிடுப்பாக.

ஆதிரை தன் கைகளை கட்டியபடி இனியாவை பார்த்தவள், "ஹேய் இனியா.. என் புருஷனுடைய பெயர் என்ன?" என்று கேட்ட தோரணையில் ஆருத்ர வர்மனே ஆடிப் போய்விட்டான் என்று தான் கூற வேண்டும்.

அவன் ஒன்றும் இதை உண்மை திருமணம் என்று நினைத்து செய்யவில்லையே.. அவள் செய்த தவறை அவளுக்கு உணர்த்த வேண்டும் என்று ஏதோ ஒரு உந்துதல்..

அவனை அப்படிப்பட்ட ஒரு காரியத்தை செய்ய வைத்து விட்டது. ஆனாலும், அவன் செய்ததை மறந்துவிடு என்றும் கூற முடியாது அல்லவா?

இனியாவோ ஆதிரையின் கேள்வியில் தடுமாற்றத்தோடு, "ஆ.. ஆருத்ர வர்மன்.." என்றாள் திணறியபடி.

ஆதிரை, "நாட் பேட்.." என்றபடி வர்மனை நேர் பார்வை பார்த்தவள், "என்ன மிஸ்டர். ஆருத்ர வர்மன்.. தாலியை கட்டிட்டு நீங்க பாட்டுக்கு போனால் எப்படி.. பொண்டாட்டியை கூடவே இருந்து கூப்பிட்டு போக வேண்டாமா?" என்றாள் திடமாக.

அவள் முகத்தில் கொஞ்சமும் இப்படி அவன் செய்ததற்கான வருத்தம் தென்படவே இல்லை.. உண்மையை சொல்லப்போனால், ஆதிரையுமே அவன் சட்டென்று தாலியை அணிவித்ததும் ஒரு நொடி திகைத்து தான் போய்விட்டாள்.

அவளின் கண்கள் கூட லேசாக கலங்கிவிட்டது.. ஆனாலும், அதை வர்மனின் முன்பு காட்டிக் கொள்ள விரும்பாதவள்.. தான் மிகவும் திடமாக இருப்பது போல் காட்டிக் கொண்டாள்.

அதற்காக அவளுக்கு வருத்தம் இல்லை என்றெல்லாம் கூற முடியாது. யாருக்கு தான் வருத்தம் இருக்காது.. இப்படி சட்டென்று யாரோ ஒருவனின் கையால் தாலியை அணிவித்தாள்..

ஆருத்ர வர்மன் தன் பற்களை கடித்துக்கொண்டு, "இங்க பாரு, நீ செஞ்ச தப்பு உனக்கு புரியணும் என்பதற்காக தான் நான் உன்கிட்ட இப்படி எல்லாம் நடந்துக்கிட்டேன். அதை கழட்டி போட்டுட்டு போய் வேற வேலை இருந்தால் பாரு..".

அவனின் வார்த்தையில் அவனை அதிர்ந்து பார்த்த இனியா, "அண்ணா.. என்ன பேசுறீங்க நீங்க?" என்றாள் அதிர்ச்சியாக.

ஆனால், அவளுக்கு இருக்கும் அதிர்ச்சி கூட ஆதிரையின் முகத்தில் தென்படவில்லை.. மீண்டும், மீண்டும் ஆதிரையின் முகத்தில் எதுவோ ஒன்றை எதிர்பார்த்து தோற்றுக் கொண்டே இருக்கிறான் வர்மன்..

அது அவனுக்கு பெரும் கோபத்தை கொடுக்கிறது.. பெரிதாக வேறு என்ன.. அழுகையோ அல்லது வருத்தமோ தான் அது..

தங்களை வருத்தப்பட வைத்தவள் அவளும் வருந்த வேண்டும் என்ற எண்ணம் தான் ஆருத்ர வர்மனிடம்.. அதை எதிர்பார்த்தே அவளிடம் அதிகப்படியாக வார்த்தைகளை விடுகிறான்.

ஆனால், எதற்குமே கலங்காத ஆதிரை அவனின் முன்பு நிமிர்ந்து நிற்பது அவனுக்கு ஏமாற்ற உணர்வை தான் அளிக்கிறது.

அதனால் தான் மீண்டும், மீண்டும் அவளை சீண்டி கொண்டே இருக்கிறான். ஆதிரையோ அவனுக்கு சற்றும் சலைக்காமல் பதிலடி கொடுத்துக் கொண்டே இருக்கிறாள்..

ஆதிரை நக்கல் சிரிப்போடு, "கழட்டி போட்டுட்டு போகணுமா.. என்ன மிஸ்டர். ஆருத்ர வர்மன் விளையாடுறீங்களா.. என்னை பார்த்தால் உங்களுக்கு எப்படி தெரியுது.. உங்க தங்கச்சிக்கு நான் கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன்..".

"பதிலுக்கு என்னை நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்க.. நீங்க பிடிச்சு பண்ணாலும், பிடிக்காமல் பண்ணாலும் எனக்கு தாலி கட்டியது கட்டியது தான்.. நான் தான் உங்க பொண்டாட்டி.. நீங்க தான் என் புருஷன்.." என்றாள் பற்களை கடித்துக்கொண்டு.

ஆருத்ரவர்மன் தன் கை விரல்களை இறுக்கமாக மூடியபடி தன் கோபத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வர முயற்சித்தவாறு தன் கண்களை மூடி திறந்தவன்.

"இப்போ என்ன பண்ணனும்னு சொல்ற.." என்றான் எகிரிக்கொண்டு.

ஆதிரை, "கவின், இனியா ரெண்டு பேரும் என்ன அப்படியே நின்னுட்டு இருக்கீங்க.. அதான் உங்க அண்ணனே காரில் ஏற சொல்லிட்டாரே.. ஏற வேண்டியது தானே.." என்றவள்.

சற்றும் ஆருத்ர வர்மனை கண்டு கொள்ளாமல் நேராக சென்று முன்னிருக்கையில் அமர்ந்தாள்.

ஆருத்ர வர்மன் அவளை அதிர வைக்க எண்ணி.. அவளின் செய்கைகளில் இவன் தான் திகைத்துப் போய் நின்று இருக்கிறான்.

ஆருத்ர வர்மனுக்கு இப்பொழுது தான் தான் செய்த காரியத்தின் வீரியம் புரிந்தது. தன் தங்கையை தவறு செய்ததற்காக கண்டித்தவன்.

இப்பொழுது, தானும் அதே தவறை தான் செய்துவிட்டு நிற்கிறோம் என்ற நிதர்சனம் உரைத்தது.

இப்பொழுது, எந்த முகத்தை வைத்துக்கொண்டு தன் வீட்டினரிடம் இதைப் பற்றி கூறுவது என்று எண்ணியவனிற்கு முதல் முறை வாழ்க்கையில் பெரிதாக தோற்றுப்போன உணர்வு..

அந்த கோபம் மொத்தமும் ஆதிரையின் மேல் தான் திரும்பியது. ஆனால், ஆதிரையோ அவனுக்கு நேர் எதிர் மாறாக மிகவும் கூலாக காரில் பாடலை சத்தமாக ஒளிர விட்டு கேட்டபடி அமர்ந்திருந்தாள்.

அவளின் முகத்தில் இப்பொழுதும் சற்றும் வருத்தம் தென்படவில்லை. அது வர்மனின் பிபியை மேலும் எகிற செய்தது..

முதல் முறை தன் வீட்டினரின் முன்பு தடுமாற்றத்தோடு நின்று இருந்தான் ஆருத்ர வர்மன்..

வர்மனின் பாட்டி அகிலாண்டேஸ்வரி வருத்தமான குரலில், "உன்கிட்ட இருந்து இதை நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கல வர்மா.. நீ எங்களை ரொம்பவே ஏமாத்திட்ட..”.

அவரின் வார்த்தையில் வர்மனுக்கு பெரும் வருத்தமாகி போனது. திரும்பி தன் அருகில் ஜம்பமாக நின்று கொண்டு அந்த வீட்டை சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஆதிரையை தான் முறைத்தான்.

அவனின் பார்வையை உணர்ந்த ஆதிரை அவனைத் திரும்பி பார்த்து

தன் ஒற்றை கண்ணை சிமிட்டியபடி நமட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள்.

மீண்டும் அவனின் கோப விழிகளும், இவளின் குறும்பு விழிகளும் மோதிக்கொண்டன..

RJ novels · Jan 12, 2025

அகம் - 4

சற்று நேரத்திற்கு முன்பு,

அந்த கார் அவ்வளவு வேகமாக பயணப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. ஆருத்ர வர்மன் தன் மொத்த கோபத்தையும் அந்த காரின் வேகத்தில் காட்டிக் கொண்டிருந்தான்.

அவனின் கையில் அவனின் கோபத்திற்கு ஏற்ப அந்த காரும் சீறிப் பாய்ந்து கொண்டு இருந்தது. கவினும், இனியாவும் பதைபதைக்கும் இதயத்தோடு பின் சீட்டில் அமர்ந்திருந்தனர்.

ஆருத்ர வர்மனின் வேகத்தில் அவர்கள் இருவரும் மிரண்டு போய் விட்டனர் என்று தான் கூற வேண்டும்.

இனியாவோ மெதுவாக காரை செலுத்தும் படி தன் அண்ணனிடம் கூற எண்ணும் வார்த்தைகள் அனைத்தும் அவனிடம் கூற முடியாமல் பயத்தில் அவளின் தொண்டை குழி வரை வந்ததே தவிர.. அதற்கு மேல் வெளிவராமல் அடைத்துக் கொண்டது.

கவினிற்குமே வர்மனின் வேதத்தில் அச்சம் இருந்தாலும் இனியாவின் கையை பற்றிய படி அவளை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.

ஆனால், இவர்களுக்கு இருக்கும் பயத்தில் துளி கூட ஆதிரையின் முகத்தில் தென்படவில்லை. அவளோ சாவகாசமாக சீட்டில் சாய்ந்து கொண்டு தனக்கு பிடித்த பாடலை சத்தமாக காரில் ஒளிர விட்டபடி கேட்டுக் கொண்டு அவனின் வேகத்தை கண்டு அஞ்சாமல் குதூகலமாக அமர்ந்திருந்தாள்.

இப்படி அட்வெஞ்சரஸான விஷயங்கள் என்றால் ஆதிரைக்கு அலாதி பிரியம்.. இனியா ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் முடியாமல் அழுகவே தொடங்கி விட்டாள்.

ஆருத்ர வர்மன் சீற்றமாக அடி குரலில், “இப்போ எதுக்கு இவ்வளவு சவுண்டா சாங் ப்ளே பண்ணிட்டு இருக்க.. இட்ஸ் இரிடேட்டிங்.. வால்யூமை கம்மி பண்ணு..”.

ஆதிரை, “இவ்வளவு ஸ்பீடா கார்ல போகும்பொழுது நல்லா சவுண்டா சாங் வச்சு கேட்டுட்டு போனால் எப்படி இருக்கு தெரியுமா.. வாவ்! இந்த ஃபீலிங்கை வார்த்தையால் சொல்லவே முடியாது.. அப்படி இருக்கு.. இந்த மொமெண்ட்ட என்ஜாய் பண்ண வேண்டாமா? வாட் அ ரைடு”.

வர்மன், “டு வாட் ஐ சே.. இப்படி எல்லாத்துக்கும் ஆர்கியூ பண்ணிக்கிட்டு இருக்காத” என்றான் சிடுசிடுப்பாக.

ஆதிரை, “இங்க பாருங்க, உங்க வேலை காரை ஓட்டுவது மட்டும் தான்.. அதை மட்டும் ஒழுங்கா பாருங்க.. எனக்கு இந்த ஆர்டர் போடுற வேலை எல்லாம் வேண்டாம்”.

“நான் எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி தான் எல்லாத்தையும் பண்ணுவேன்” என்றவள் சற்றும் அலட்டிக் கொள்ளாமல் மீண்டும் அந்த பாடலின் இசைக்கேற்ப தன் தலையை ஆட்டியபடி அமர்ந்திருந்தாள்.

ஆருத்ர வர்மனால் அவளை நன்கு முறைத்து பார்க்க மட்டுமே முடிந்தது..

சட்டென்று கேட்ட விசும்பல் சத்தத்தில் ஆதிரை பாடலின் ஒலியை குறைத்துவிட்டு யார் என்று திரும்பிப் பார்க்க.. இனியா தான் அழுது வடிந்து கொண்டிருந்தாள்.

ஆதிரை, “இப்போ என்ன ஆச்சுனு நீ இப்படி அழுதுகிட்டு இருக்க?”.

இனியா அழுகையினோடு, “எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு ஆது” என்றாள் விசும்பிய படி.

ஆதிரை, “எதுக்கு பயம்?” என்றாள் சலிப்பாக.

இனியா, “வீட்டுல இருக்கவங்க எல்லாம் இதை எப்படி எடுத்துப்பாங்களோ தெரியல.. ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு..”.

ஆருத்ர வர்மன், “இதெல்லாம் முன்னாடியே யோசிச்சு இருக்கணும்.. கண்டவங்க பேச்சை கேட்டுகிட்டு தேவையில்லாத வேலை எல்லாம் பார்த்த இல்ல.. இப்போ உட்கார்ந்து அழுதுகிட்டு இருக்கியா” என்றான் கடுமையான குரலில்.

அது மேலும் இனியாவிற்கு அழுகையை கொடுக்க.. கவின் அவளின் கையில் சற்று அழுத்தத்தை கொடுத்தவன், “இனி எதுவாக இருந்தாலும் நாம் அவங்களுக்கு எக்ஸ்பிளைன் பண்ணலாம். நீ தைரியமா இரு..” என்றான் வர்மனுக்கு கேட்காதவாறு மெதுவான குரலில்.

ஆதிரை, “இங்க பாரு இனியா.. நடந்தது எதையும் மாற்ற முடியாது. கல்யாணம் முடிஞ்சது முடிஞ்சது தான்” என்றாள் அழுத்தமாக ஆருத்ர வர்மனையும் ஓர பார்வை பார்த்தபடி.

“சும்மா இப்படி அழாமல் உங்க வீட்ல எப்படி கன்வின்ஸ் பண்றதுனு மட்டும் யோசி” என்றுவிட்டு மீண்டும் பாடலை கேட்க தொடங்கினாள்.

சற்று நேரத்தில் கார் ‘க்ரீச்’ என்ற சத்தத்துடன் அவர்களின் வீட்டு வாயிலில் நிற்க. அனைவரும் காரை விட்டு கீழே இறங்கினர்.

அந்த பிரம்மாண்ட வீட்டை பார்த்த ஆதிரை உண்மையிலேயே அசந்து தான் போய்விட்டாள். அவ்வளவு கலை நயமாக வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தது.

ஆதிரை ஆச்சரியமான குரலில், “ஹே இனியா! இது நிஜமாகவே உங்க வீடு தானா..” என்றவளை ஏளன பார்வை பார்த்தான் வர்மன்.

ஆருத்ர வர்மன் அவர்கள் குடும்பத்தின் மூத்த வாரிசு.. ஆருத்ர வர்மனின் தாத்தா மைக்கில் இங்கிலாந்து நாட்டை சேர்ந்தவர். சுற்றுலாவிற்கு இந்தியாவை சுற்றிப் பார்க்க வந்தவர்.

ஆருத்ர வர்மனின் பாட்டி அகிலாண்டேஸ்வரியின் ஆளுமையான குணத்தையும் அவரின் துணிச்சலையும் கண்டு அவரின் மேல் காதல் வயப்பட்டார்.

ஆரம்பத்தில் மறுத்த அகிலாண்டேஸ்வரியும் பிறகு அவரின் உண்மையான காதலை உணர்ந்து அவரும் சரி என்று ஒப்புக்கொண்டார்.

அவர்களின் காதலுக்கு சாட்சியாக பிறந்தவர்கள் தான் ஆருத்ரவர்மனின் தந்தை சரித்திரனும், அவரின் தம்பி வேலாயுதமும்..

ஆருத்ரவர்மனின் பாட்டியை திருமணம் செய்த பிறகு அவனின் தாத்தா திரும்ப தன் நாட்டிற்கு செல்லாமல் இந்தியாவிலேயே தொழில் தொடங்கி இங்கேயே தங்கிவிட்டார்.

அகிலாண்டேஸ்வரியின் குடும்பமும் நன்கு வசதி வாய்ப்பு மிக்க குடும்பம் தான்..

அவரின் மூத்த புதல்வன் சரித்திரனுக்கு ஒரே ஆண்மகன் அவன் தான் ‘ஆருத்ர வர்மன்’.. அவன் பாட்டியின் ‘வர்மா’..

இரண்டாம் மகன் வேலாயுதத்திற்கு இரண்டு பிள்ளைகள் மூத்தவன் ‘ஆதவன்’, இளையவள் ‘இனியா’.

அவர்களின் குடும்பத்திலேயே முதலில் பிறந்த பெண் பிள்ளை என்பதால் அனைவரிடத்திலும் அவளுக்கு செல்லம் அதிகம்.

ஆருத்ர வர்மனை முழுக்க முழுக்க வளர்த்தது அவனின் பாட்டி அகிலாண்டேஸ்வரி தான். ஆருத்ர வர்மன் சிறு வயது முதலே அனைத்திலும் நேர்த்தியாக இருப்பவன்.

தன் தம்பி தங்கையையும் சரியாக வழி நடத்துவான். இனியாவின் விஷயத்தில் அவன் எப்படி கோட்டை விட்டான் என்பது தான் இதுவரை அவனுக்கு புரியாத கேள்வி..

ஆருத்ர வர்மன் அகிலாண்டேஸ்வரியின் வளர்ப்பில் வளர்ந்ததினால் அவரைப் போன்று கம்பீரமும், ஆளுமையும், துணிச்சலும் அவனுக்கு இயல்பிலேயே வந்துவிட்டது.

அவர்களின் குடும்ப பிசினஸான கிரானைட் தொழிலை தற்பொழுது இவன் தான் நடத்தி வருகிறான்.

ஆருத்ர வர்மன் 27 வயது நிரம்பிய கம்பீரமான ஆண்மகன். சிறு வயது முதலே எதிலுமே தோற்கக் கூடாது என்ற குணம் அவன் பாட்டியைப் போன்றே அவனிடத்திலும் உள்ளது.

அகிலாண்டேஸ்வரியின் விருப்பமிக்க ஆசை பேரன் ஆருத்ர வர்மன் தான்

யாருமே தன்னை கேள்வி கேட்கும் இடத்தில் இருக்க விருப்பப்பட மாட்டான். அனைவருக்குமே ஒரு முன் உதாரணமாகவே இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணுபவன். முதல் முறை அவன் தவறவிட்ட விஷயம் ‘ஆதிரை!’..

ஆருத்ர வர்மன் கோபத்தில் கை நரம்புகள் புடைக்க.. கண்கள் சிவந்து தன் பாட்டியின் எதிரில் குற்றவாளியாக நின்று இருந்தான்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன வர்மா இதெல்லாம்.. நான் உன்னை இப்படி வளர்க்கலையே.. எந்த இடத்துல நீ தவறின..” என்றார் கம்பீரமாக.

அவருக்கு பதில் உரைக்க முடியாமல் திணறிப் போய் நின்றிருந்தான் ஆருத்ர வர்மன். அவனை கேள்வி கேட்கும் ஒரே ஆள் அகிலாண்டேஸ்வரி தான்.

இனியாவை பார்த்தவர், “என்ன இனியா இதெல்லாம்? நீ என்ன சின்ன குழந்தையா.. உனக்கு இந்த பையனை பிடிச்சிருக்குனா அதை நீ எங்க கிட்ட தைரியமா சொல்லி இருக்க வேண்டியது தானே..”.

“நாங்களே உனக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வச்சு இருப்போமே.. அதை விட்டுட்டு எதுக்காக நீ இப்படி எல்லாம் செஞ்ச..” என்றார் வருத்தமான குரலில்.

ஆதிரை, “நல்லா சொல்லுங்க பாட்டி.. நான் கூட அவகிட்ட எத்தனையோ தடவை சொல்லிட்டேன்.. உங்க வீட்டில் இதை பத்தி பேசுனு.. சரியான பயந்தாங்கோலி.. உங்ககிட்ட இதைப்பற்றி பேசவே பயப்படுறா..”.

“என்ன பண்றது.. நீங்களும் வீட்டில் வேற மாப்பிள்ளை பாத்துட்டீங்க.. வேற வழியில்லாமல் தான் இப்படி கல்யாணம் பண்ண வேண்டியதா ஆகிடுச்சு” என்று படபடவென பொறிந்த ஆதிரையை ஒரு நிமிடம் நிதானமாக பார்த்த அகிலாண்டேஸ்வரியின் பார்வை நேராக ஆருத்ர வர்மனிடம் தான் நிலைத்தது.

அவரின் பார்வைக்கான அர்த்தத்தை உணர்ந்த ஆருத்ர வர்மனுக்கு என்ன கூறி தன் பாட்டியை சமாளிப்பது என்று தெரியவில்லை. இவன் மீதும் தவறு இருக்கிறதே..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “எனக்கு யாரை குத்தம் சொல்றதுனே தெரியல.. உன் தம்பி தங்கச்சிங்க செய்யுற தப்பை தண்டிக்கிற இடத்துல இருக்க வேண்டிய நீயும் அவங்களோட சேர்ந்து இப்படி ஒரு தவறு செய்திருக்க.. நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கல வர்மா..”.

குடும்பத்தில் உள்ள அனைவருமே அந்த நடுக்கூடத்தில் தான் குடியிருந்தனர். இங்கே நடக்கும் பேச்சு வார்த்தையையே சற்றும் கண்டு கொள்ளாத ஆதிரை அந்த வீட்டை சுற்றி நோட்டமிட்டவாறு நின்று இருந்தாள்.

வெளியில் இருந்து பார்க்கும் பொழுதே ஆதிரைக்கு இந்த வீடு அவ்வளவு பிடித்து விட்டது. எவ்வளவு கலை நயமாக கட்டியுள்ளார்கள்..

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு கலை நயம் அதிகம்.. காரைக்குடியில் இருக்கும் வீடுகளை போல் தான் இந்த வீடு அமைய வேண்டும் என்று மாளிகை போல் கட்டி வைத்திருந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி.

அதன் அழகில் ஆதிரை தொலைந்து போய்விட்டாள் என்று தான் கூற வேண்டும்.

இனியா அழுகையினோடு, “என்னை மன்னிச்சிடுங்க பாட்டி.. தப்பு என் மேல தான்.. நான் உங்ககிட்ட சொல்லி இருக்கணும்”.

இனியாவின் தாய் சுப்புலட்சுமி, “பண்றது எல்லாம் பண்ணிட்டு.. இப்போ வந்து சாரி சொல்றியா.. இந்த விஷயம் வெளியில் தெரிஞ்சா நம்ம குடும்பத்துக்கு எவ்வளவு அசிங்கம்”.

அகிலாண்டேஸ்வரி தன் ஒற்றை கையை நீட்டி அவரின் வார்த்தையை தடுத்தவர், “நடந்தது நடந்து போச்சு.. இனிமே, ஒன்னும் பண்ண முடியாது. அடுத்து என்னனு யோசிக்கலாம்” என்றவர்.

ஆருத்ர வர்மனை உருத்து விழித்தபடி, “நீ சொல்லு வர்மா.. அடுத்து என்ன செய்யலாம்னு நினைக்கிற?” என்றார் கண்களால் அங்கே தன் பார்வையால் அந்த வீட்டை அலசி ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கும் ஆதிரையை காண்பித்தபடி.

ஆருத்ர வர்மன் ஒரு பெருமூச்சை வெளியேற்றியவன், “தெரியல..” என்றான் முகம் இறுகிப்போய்.

அகிலாண்டேஸ்வரி கவினை பார்த்தவர், “இங்க பாரு பா.. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் இப்போ சட்டப்படி கல்யாணம் ஆகிடுச்சு. இருந்தாலும், இனியா சின்ன பொண்ணு.. இன்னும் அவள் படிப்பையே முடிக்கல..”.

“இப்போ தான் பைனல் இயர் படிச்சுக்கிட்டு இருக்கா.. அவளுடைய படிப்பு முடியுற வரைக்கும் அவ இங்கேயே இருக்கட்டும்.. அவளுடைய படிப்பு முடிஞ்சதும் எல்லாருக்கும் தெரியுற மாதிரி ரிசப்ஷன் வச்சிட்டு அப்புறமா அவளை நாங்க உங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறோம்” என்று கூறவும்.

அவரின் வார்த்தையில் கவின் இனியாவை தான் பார்த்தான். இனியாவும் கவினை பார்க்க..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்னப்பா நான் சொல்றதில் உங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லையா?”.

ஆதிரை, “ஆமா.. நீங்க சொல்றதை எப்படி நம்ப முடியும்.. உங்களையும் இந்த வீட்டையும் பார்த்தாலே தெரியுது.. நீங்க எவ்வளவு பெரிய ஆள் என்று..”.

“இப்போ பேசி கவினை அனுப்புற மாதிரி அனுப்பிட்டு.. நீங்க இனியாவுடைய மனதை மாற்ற ட்ரை பண்ண மாட்டீங்கனு என்ன நிச்சயம்?” என்றாள் அகிலாண்டேஸ்வரியிடமே நேர்பார்வையோடு.

RJ novels · Jan 15, 2025

அகம் - 5

ஆதிரையின் வார்த்தையில் அனைவருமே திகைத்துப் போய் பார்த்துக் கொண்டு நின்றனர் இனியா உட்பட..

இதுவரை அகிலாண்டேஸ்வரியின் பேச்சுக்கு அவர்களின் வீட்டில் மறுபேச்சே கிடையாது. அதற்கு பயம் என்று கூறாவிட்டாலும்.. அவரின் மேல் இருக்கும் மரியாதை என்று கூறலாம்..

அகிலாண்டேஸ்வரி எடுக்கும் முடிவுகள் அனைத்துமே சரியாக தான் இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை என்றும் கூறலாம்.

இதுவரை அகிலாண்டேஸ்வரியின் முடிவு ஒரு நாளும் தவறியது கிடையாது. அவரின் சரியான முடிவெடுக்கும் திறனுக்கு காரணம் அவரின் அனுபவம் என்றும் கூறலாம்.

அகிலாண்டேஸ்வரி மிகவும் துணிச்சல் கொண்டவர் என்பதினால் அனைத்து முடிவுகளையும் அலசி ஆராய்ந்து தைரியமாக எடுப்பார்.

தன் தாயின் மேல் இரண்டு மகன்களுக்கும் இருக்கும் அபார நம்பிக்கையினாலே அவர் என்ன முடிவெடுத்தாலும் அது சரியாக தான் இருக்கும் என்று நம்புவார்கள்.

அது ஒரு நாளும் பொய்த்ததும் கிடையாது. அப்படிப்பட்டவரை அனைவரின் முன்பும் ஆதிரை கேள்வி எழுப்பவும் அனைவருமே வாய் அடைத்து போய் திகைத்தபடி பார்த்தனர்.

ஆருத்ர வர்மன், “ஏய்! யாரு கிட்ட என்ன பேசுற நீ?” என்றான் ருத்ர மூர்த்தியாக.

ஆதிரை அவனை சற்றும் சளைக்காத பார்வை பார்த்தவள், “ஏன் பார்த்தா தெரியலையா.. இவங்க உங்க பாட்டி தானே.. அவங்க கிட்ட தான் பேசிகிட்டு இருக்கேன்” என்றவளை உன்னை வெட்டவா, குத்தவா என்பது போல் பார்த்தான் வர்மன்.

அகிலாண்டேஸ்வரியின் பார்வை ஆதிரையின் நடவடிக்கைகளை தான் அணு அணுவாக ஸ்கேன் செய்து கொண்டிருந்தது.

அதிலும், தன் பேரனின் வாயை அடைக்க இவளால் சுலபமாக முடிகிறதே என்று எண்ணியவர் ஆதிரையை மெச்சுதலான பார்வை பார்த்தார்.

வர்மன், “ஜஸ்ட் ஷெட் டப்! என் பாட்டி என்ன டிசைட் பண்ணாலும் அது சரியா தான் இருக்கும். உன்னை மாதிரி எடுத்தோம் கவிழ்தோம்னு அவங்க எந்த முடிவும் எடுக்க மாட்டாங்க.. அவங்க ஒரு முடிவு சொல்றாங்கனா அதுக்கு பின்னாடி ஆயிரம் அர்த்தம் இருக்கும்”.

ஆதிரை, “சோ வாட்.. நான் கேட்ட கேள்விக்கு முதலில் அவங்களை பதில் சொல்ல சொல்லுங்க.. அவங்க எடுத்து இருக்க டிசிஷன் எல்லாம் மே பி கரெக்டா கூட இருக்கலாம்”.

“ஐ டோன்ட் நோ.. பட், அவங்க எதுக்காக இந்த டிசேஷனை எடுத்தாங்க என்பதற்கான எக்ஸ்பிளநேஷனை அவங்க கொடுக்குறது ஒன்னும் தப்பில்லையே..”.

“அவங்களுடைய எக்ஸ்பீரியன்ஸ்ல அவங்க எடுக்கிற முடிவு எதுவுமே தப்பாதுனு நீங்க சொல்லுறீங்க.. ஓகே பைன்.. அதை நானும் ஒத்துக்கிறேன். அதுக்காக அவங்க என்ன சொன்னாலும் அப்படியே கண் மூடி தனமாக எல்லாம் உங்களை மாதிரி என்னால் நம்ப முடியாது”.

“இப்போ கவினை இங்கிருந்து அனுப்பிவிட்டு நான் சொல்ற மாதிரி நீங்க எல்லாம் சேர்ந்து செய்ய மாட்டீங்க என்பதற்கு என்ன நிச்சயம்?” என்றவள்.

தன் கைகள் இரண்டையும் கட்டிக்கொண்டு அவனை நேர் பார்வை பார்த்தபடி கேள்வி எழுப்பினாள்.

ஆருத்ர வர்மன் கோபமாக அவளிடம் எதையோ கூற வாய் எடுக்க..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “எங்க குடும்பத்தில் யாருக்கும் பொய் சொல்லி பழக்கம் இல்ல.. நாங்க ஒருத்தருக்கு வாக்கு கொடுத்தா அதை கண்டிப்பா காப்பாற்றுவோம்”.

“இதுவரைக்கும் யாரையும் நாங்க நம்ப வச்சு ஏமாற்றியது கிடையாது.. யாருக்கும் நம்பிக்கை துரோகமும் செஞ்சதும் கிடையாது. அதே போல, இந்த விஷயத்திலும் நீங்க எங்களை தாராளமா நம்பலாம்” என்றார் வாக்களிப்பது போல்.

வர்மன், “என்ன பாட்டி இதெல்லாம்.. போயும், போயும் இவளுக்காக நீங்க உங்க தகுதியிலிருந்து இறங்கி எக்ஸ்பிளைன் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க.. இவ என்ன அவ்வளவு பெரிய ஆளா.. உங்களையே கொஸ்டின் பண்ணுறா..”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “அவ அவ்வளவு பெரிய ஆளா என்றெல்லாம் எனக்கு தெரியாது.. ஆனால், அவ இப்போ என் வர்மனுடைய பொண்டாட்டி.. என் வர்மனுடைய பொண்டாட்டி என்னை ஒரு கேள்வி கேட்டா அவளுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டிய கடமை எனக்கு இருக்கு இல்ல” என்ற அவனின் பாட்டியின் வார்த்தையில் அவரை அதிர்ந்து விழித்தவன் வார்த்தைகள் அற்றவனாக வாயடைத்து போய்விட்டான் என்று தான் கூற வேண்டும்.

ஆதிரை அவரின் வார்த்தையில் வர்மனை நோக்கி கேலி பார்வை பார்க்க.. அது மேலும் அவனின் கோபத்திற்கு தூபம் போடுவது போல் இருந்தது.

மீண்டும் அகிலாண்டேஸ்வரி கவினைப் பார்த்தவர், “நீங்க தாராளமா எங்களை நம்பலாம்.. அவளுடைய படிப்பு முடிந்ததும் நாங்க சொன்ன மாதிரி உங்க வீட்டுக்கு அவளை அனுப்பி வைப்போம்”.

“அதுக்கு முன்னாடி உங்க குடும்பத்துல இருக்குறவங்களை கூப்பிட்டுக்கிட்டு ஒரு நாள் வீட்டுக்கு வாங்க.. உங்களை மாதிரி எல்லாத்தையும் எடுத்தோம் கவிழ்தோம்னு எங்களால் முடிவு செய்ய முடியாது”.

“ஏன்னா, இது எங்க வீட்டு பொண்ணுடைய வாழ்க்கை சம்பந்தப்பட்ட விஷயம்.. எதுவாயிருந்தாலும் ஒண்ணுக்கு ஆயிரம் தடவை யோசிச்சு தான் நாங்க முடிவு பண்ணுவோம். உங்க பெத்தவங்களை கூப்பிட்டு வாங்க அவங்க கிட்ட இதை பத்தி நாங்க பேசணும்”.

கவின், “சரி பாட்டி.. நீங்க சொல்ற வார்த்தையை நம்பி நான் இனியாவை இங்க விட்டுட்டு போறேன்.. சீக்கிரமே என் பேரன்ட்ஸோட இங்க வருவேன்” என்றவன் அனைவரிடமும் விடை பெற்று கிளம்பினான்.

இனியா, “என்னை மன்னிச்சிடுங்க பாட்டி.. நான் ரொம்ப பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன்” என்றாள் தலைகுனிந்து நின்றபடி.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “காதலிக்கிறது ஒன்னும் அவ்வளவு பெரிய தப்பு இல்லை. நானும் உங்க தாத்தாவை காதலிச்சு தான் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டேன்”.

“ஆனா, அந்த காதலை பெத்தவங்க சம்மதத்தோட திருமணத்தில் கொண்டு வந்து முடிக்கணும். அது தான் ரொம்ப முக்கியம்.. நடந்தது நடந்து போச்சு.. இனி எதையும் மாற்ற முடியாது..”.

“இனிமேலாவது எடுத்ததுக்கெல்லாம் அவசரமா முடிவெடுக்காமல் நிதானமா யோசிச்சு முடிவு பண்ணு.. முக்கியமான விஷயம் உன் வாழ்க்கை சம்பந்தப்பட்ட முடிவை நீ தான் எடுக்கணும்”.

“மத்தவங்க கிட்ட உன் வாழ்க்கையை கொடுத்துட்டு அவங்க சொல் பேச்சைக் கேட்டு செய்யுற பொம்மை மாதிரி நிக்காதே” என்றார் ஆதிரையையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு.

ஆதிரைக்கு அகிலாண்டேஸ்வரியின் ஆளுமையான தோற்றமும், கம்பீரமும், துணிச்சலும் மிகவும் பிடித்திருந்தது. அவரின் பேச்சை மிகவும் ரசித்தாள்.

ஆதிரை ஆச்சரியமான குரலில், “அப்போ நீங்களும் லவ் மேரேஜா பாட்டி?” என்றாள் துடுக்குத்தனமாக.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஆமா..”.

ஆதிரை, “ஓ! அதான் உங்க பேத்தியும் உங்களை மாதிரியே லவ் பண்ணி இருக்கா.. இதுக்கு போய் எங்ககிட்ட அவ்வளவு கோவப்பட்டிங்க.. பாருங்க.. உங்க பாட்டி கூட லவ் மேரேஜ் தானாம்..” என்றாள் வர்மனை பார்த்து.

வர்மனால் அவளை முறைக்க மட்டுமே முடிந்தது. வேறு என்ன செய்ய முடியும்.. இப்பொழுது அவளுக்கு தன் பாட்டியின் சப்போர்ட் வேறு இருக்கிறது அல்லவா..

இதுவரை அகிலாண்டேஸ்வரியிடம் யாருமே இவ்வளவு இலகுவாக பேசியது கிடையாது. அவரிடம் சகஜமாக பேசும் முதல் ஆள் ஆதிரை தான்..

ஆதிரையின் துடுக்கு தனமான பேச்சை தடுக்காமல் அவளுக்கு பதில் உரைப்பதிலேயே அனைவருக்கும் தெளிவாக புரிந்து விட்டது.. ஆதிரை அகிலாண்டேஸ்வரியின் மனதில் இடம் பிடித்து விட்டாள் என்று..

அகிலாண்டேஸ்வரி ஆருத்ர வர்மனை நேர் கொண்ட பார்வை பார்த்தவர் “இப்போ நீ சொல்லு வர்மா.. என்ன காரியம் பண்ணி இருக்க நீ?” என்றார் அவரின் குரலில் சற்று கடுமை தென்பட்டது.

வர்மன், “பாட்டி.. அது வந்து..” என்று தடுமாற.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “முதல் தடவை என் பேரன் தடுமாறி நிற்கிறதை பார்க்கிறேன்”.

ஆதிரை, ‘ஓ! சாருக்கு அவங்க பாட்டினா ரொம்ப பயம் போலருக்கே.. நம்ம கிட்ட எல்லாம் புலி மாதிரி சீறினார்.. அவங்க பாட்டிகிட்ட பூனை மாதிரி பம்மிக்கிட்டு நிக்கிறாரே.. ‘ என்று பற்களை கடித்து உதட்டுக்குள்ளேயே சிரித்துக் கொண்டாள்.

ஆருத்ர வர்மன், “என்னையும் மன்னிச்சிடுங்க பாட்டி.. அவசரத்துல இப்படி பண்ணிட்டேன்”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “தங்கச்சி மேல இருக்க பாசத்தினால் அவ இப்படி ஒரு தப்பை செஞ்சதும் என்ன பண்ணுகிறோம் என்று தெரியாமல் கோவத்திலும், ஆத்திரத்திலும் நீ இப்படி ஒரு காரியம் செஞ்சியா..”.

“இல்ல.. அந்த பெண்ணை பிடிச்சு போய் அந்த சூழ்நிலையை பயன்படுத்திக்கிட்டு அவ கழுத்துல நீ தாலி கட்டுனியா?” என்றவரின் வார்த்தையில் திகைத்த ஆருத்ர வர்மன்.

“ஐயோ பாட்டி! இப்படி ஒரு வாயாடியை போய் யாராவது விருப்பப்பட்டு கல்யாணம் பண்ணிப்பாங்களா.. சத்தியமா சொல்றேன் கோவத்திலும், ஆத்திரத்திலும் தான் இப்படி புத்தி கெட்டு போய் பண்ணிட்டேன்”.

“லைஃப்ல ஃபர்ஸ்ட் டைம் என்னுடைய நிதானத்தை நான் இழந்து இருக்கேன். அதுக்கு முழு காரணமும் இவ தான்” என்றான்.

அங்கே இவன் பாட்டியிடம் மாட்டிக் கொண்டு விழி பிதுங்கி நிற்பதை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டு நின்றிருந்த ஆதிரையை காண்பித்தபடி.

ஆதிரை, “இது நல்ல கதையா இருக்கே.. பாட்டி உங்க பேரன் சொல்ற கதையை கேட்டீங்களா.. அவர் சொல்றதை நீங்க உண்மைனு நம்புறீங்களா.. கோபத்துலயும், ஆத்திரத்துலயும் எல்லாருமே திட்டுவாங்க, அடிப்பாங்க..”.

“ஆனா, உங்க பேரன் ரொம்ப வித்தியாசமா எனக்கு தாலி கட்டி இருக்கார். அவருடைய ஹீரோயிசத்தை காட்டுவதற்காக எனக்கு தாலி கட்டி இருக்கார்” என்றவள்.

தன் இரு கைகளையும் கட்டியபடி ஒற்றை கையால் தன் தாடையை நீதியவாறு ஆருத்ர வர்மனை சந்தேக பார்வை பார்த்தவள், “எனக்கு என்னமோ உங்க பேரன் மேல சந்தேகமா தான் இருக்கு”.

“அவர் வேணும்னு தான் இப்படி எல்லாம் செஞ்சாரோனு எனக்கு தோணுது. அது எப்படி கோவத்துல கரெக்டா எனக்கு தாலி கட்டி இருக்கார்”.

“ஒருவேளை, பாக்குறதுக்கு ரொம்ப அழகா இருக்காளே இந்த சான்ஸை யூஸ் பண்ணி அவ கழுத்துல தாலியை கட்டிடலாம்னு கட்டிட்டாரோ என்னவோ..”.

ஆருத்ர வர்மன் அவளை பார்த்து கேலியாக நகைத்தவன், “யாரு.. நீ அழகா இருக்கியா.. வாய் இருக்கு என்பதற்காக என்ன வேணும்னாலும் பேசலாம்னு நினைக்காத டி”.

ஆதிரை, “அப்போ எதுக்கு எனக்கு தாலி கட்டுனீங்க? வாயாலேயே பேசி இருக்க வேண்டியது தானே.. ஏன் சார் தாலி கட்டி தான் நான் செஞ்ச தப்பை எனக்கு புரிய வைப்பீங்களோ” என்றாள் நக்கல் குரலில்.

ஆருத்ர வர்மன் தன் கைகளை இறுக்க மூடியவாறு, “ஓவரா பேசாத டி.. அப்புறம் நீ தான் அனுபவிப்ப..” என்றான் மிரட்டும் தோணியில்.

ஆதிரை, “பாத்தீங்களா பாட்டி.. உங்க முன்னாடியே எப்படி எல்லாம் நடந்து கொள்கிறார் என்று.. அப்போ யோசிச்சு பாருங்க ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸ்ல எப்படி எல்லாம் என்கிட்ட மிஸ் பிகேவ் பண்ணி இருப்பார் என்று..”.

இவர்கள் இருவரின் வாக்குவாதத்தையும் சுற்றி இருக்கும் அனைவருமே சுவாரசியமாக பார்த்துக் கொண்டு நின்றனர்.

முதல் முறை ஆருத்ர வர்மன் ஒருத்தியிடம் சரிக்கு சமமாக சண்டையிட்டு பார்க்கின்றனர். அதுவும் எவ்வளவு உரிமையோடு அவளை ‘டி’ என்று அழைக்கிறான்..

ஆருத்ர வர்மன் அதிகமாக வார்த்தைகளை வீண் விரயம் செய்ய கூடிய ஆளே கிடையாது. கோபமாக இருந்தாலும் சரி.. அன்பாக இருந்தாலும் சரி.. சுருக்கி

தான் பேசுவானே தவிர, இவ்வளவு நீளமாக எல்லாம் அவன் பேசுவதை இப்பொழுது தான் முதல் முறை அவனின் குடும்பத்தார் பார்க்கின்றனர்.

RJ novels · Jan 16, 2025

அகம் - 6

அவர்கள் இருவரின் கூற்றில் அனைவருமே ஆச்சரியம் கலந்த அதிர்ச்சியோடு ஏதோ காணாததை காண்பது போல் வாயை பிளந்து கொண்டு பார்த்தனர்.

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு இருவரின் வாக்குவாதத்தில் மெல்லிய புன்னகை அரும்பியது. தன் வர்மனை இப்படி பார்க்க அவருக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அதற்கு காரணமான ஆதிரையையும் அவருக்கு மிகவும் பிடித்து விட்டது.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “போதும்.. ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் நிறுத்துறீங்களா.. என்ன பண்றீங்க ரெண்டு பேரும்.. சின்ன பசங்க மாதிரி சண்டை போட்டுக்கிட்டு இருக்கீங்க..” என்ற அவரின் வார்த்தையில் இருவரின் வாயுமே மூடிக்கொண்டது.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி நான் ஒன்னும் பண்ணல.. எல்லாத்துக்கும் காரணம் இவ தான்”.

மீண்டும் ஆதிரை அவனுக்கு எதுவோ பதில் உரைக்க தன் வாயை திறக்க.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “போதும் வர்மா.. புருஷனுக்கும், பொண்டாட்டிக்கும் ஏதாவது சண்டை போடணும்னா உங்களுடைய பெட்ரூம்ல போய் வச்சுக்கோங்க..”.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி நான் ஏதோ அவசரத்துல அப்படி செஞ்சுட்டேன். ப்ளீஸ், நீங்க இப்படி எல்லாம் பேசாதீங்க.. எனக்கு ரொம்ப குற்ற உணர்ச்சியா இருக்கு”.

“உங்களுடைய இத்தனை வருஷ நம்பிக்கையையும் குழி தோண்டி புதைச்சிட்டு இப்படி உங்க முன்னாடி நிக்கவே எனக்கு ரொம்ப கில்டியா இருக்கு”.

அவனின் குரலில் அவ்வளவு வருத்தம் தென்பட்டது.

ஆதிரை, “இதெல்லாம் என் கழுத்துல தாலி கட்டுறதுக்கு முன்னாடியே யோசிச்சு இருக்கணும். இப்போ ஃபீல் பண்ணி என்ன பண்றது?”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “இப்போ என்ன பண்ணனும்னு நினைக்கிற.. என்னுடைய நம்பிக்கையை நீ அழிச்சது உண்மை தான். இப்படி ஒரு காரியத்தை பண்ணிட்டு என் முன்னாடி நீ வந்து நிப்பனு நானும் கொஞ்சம் கூட நினைச்சு பார்க்கவே இல்லை. நடந்ததெல்லாம் நடந்து போச்சு.. இப்போ இதையெல்லாம் எப்படி சரி பண்ணனும்னு நினைக்கிற?”.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி இது எல்லாமே ஆக்சிடென்ட்டாக நடந்த விஷயம் தான். முழு மனசோட நான் இவ கழுத்துல அந்த தாலியை கட்டல.. கோவத்துல தெரியாமல் பண்ணிட்டேன். இதுக்கு ஏன் நாம இவ்வளவு முக்கியத்துவம் கொடுக்கணும்”.

அகிலாண்டேஸ்வரி அவனை உறுத்து விழித்தவர், “நீ என்ன சொல்றனு புரியலையே வர்மா..” என்றார் அழுத்தமாக.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி ரெண்டு பேருக்குமே பிடிச்சு நடக்கிறது பெயர் தான் கல்யாணம்.. எங்களுக்கு நடந்ததுக்கு பெயர் கல்யாணமே கிடையாது”.

“இதுக்கு இவ்வளவு இம்பார்ட்டன்ஸ் கொடுக்கணும் என்று எந்த அவசியமும் இல்லை. பேசாமல் நான் கட்டிய தாலியை அவ கழுத்துல இருந்து கழட்டிடலாம். அது தான் ரெண்டு பேருக்குமே நல்லது” என்று அவன் கூறி முடிக்கும் முன்னரே..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மா..!” என்று அந்த வீடே அதிரும்படி கத்தி இருந்தார்.

அதில், அனைவருமே திகைத்துப் போய் அகிலாண்டேஸ்வரியை பார்த்தனர்.. ஆதிரை உட்பட..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன வர்மா.. விளையாடுறியா.. அந்த பொண்ணோட கழுத்துல நீ முழு மனசோட விருப்பப்பட்டு தாலி கட்டுனியோ, இல்லையோ.. அதெல்லாம் தெரியாது”.

“ஆனா, உங்க ரெண்டு பேருக்கும் எப்படியோ கல்யாணம் நடந்திடுச்சு. அதை யாராலும் மாற்ற முடியாது. உனக்கு பிடிச்சாலும் பிடிக்கலைனாலும் இவ தான் உன்னுடைய பொண்டாட்டி..”.

“ஏதோ, சாதாரண விஷயம் மாதிரி பேசுற.. கட்டிய தாலியை கழட்டி கொடுத்துட்டு போக சொல்ற.. உனக்கு பிடிச்சாலும் பிடிக்கலைனாலும் அதுக்குண்டான மதிப்பும், மரியாதையும் நாம கொடுத்து தான் ஆகணும்”.

ஆருத்ர வர்மனின் தாய் மகாலட்சுமி, “அத்தை அவன் தான் இந்த பொண்ண பிடிக்கலைனு சொல்றானே.. பிடிக்காதவனை கட்டாயப்படுத்தி எப்படி வாழ வைக்க முடியும்” என்றார் மெதுவான குரலில்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “அதுக்கு என்ன பண்ண சொல்ற லட்சுமி? உன் பையன் சொல்ற மாதிரி அந்த பொண்ணு கழுத்துல உன் மகன் கட்டி இருக்க தாலியை கழட்டிகிட்டு அனுப்ப சொல்றியா?” என்றவரின் வார்த்தையில் மகாலட்சுமியின் வாயும் அடைத்துப் போனது.

அப்படி செய்தால் அது எவ்வளவு அபத்தமான காரியம் என்பதை அறியாதவரா அவர்.. தன் மகன் மேல் தவறு இருந்தாலுமே அவனுக்கு விருப்பம் இல்லை என்னும் பொழுது எங்கே அவன் வாழ்க்கை வீணாகி விடுமோ என்ற பயம் அவரிடம்..

மகாலட்சுமி இடமிருந்து எந்த ஒரு பதிலும் வராததால் அகிலாண்டேஸ்வரி ஆதிரையை பார்த்தவர்.

“உன்னுடைய அம்மா, அப்பா எல்லாம் எங்க இருக்காங்க?”.

ஆதிரை, “எனக்கு அம்மா, அப்பா எல்லாம் யாரும் கிடையாது. நான் எனக்கு விவரம் தெரிஞ்ச வயசுல இருந்தே ஒரு அனாதை ஆசிரமத்தில் தான் வளர்ந்தேன்”.

“காலேஜ் படிக்க ஜாயின் பண்ண பிறகு தான் எனக்கு இனியா பிரெண்ட் ஆனாள். 10 டேஸா அவளுடைய முகமே சரியில்ல.. என்னனு கேட்டதுக்கு அவளுக்கு வீட்டில் மாப்பிள்ளை பார்த்து இருக்கிறதா என்கிட்ட சொன்னாள்”.

“கவின் எங்களுடைய காலேஜ் சீனியர்.. அவளும் அவரும் லவ் பண்றது எனக்கு முன்னாடியே தெரியும். திடீர்னு வீட்ல மாப்பிள்ளை பார்த்ததும் என்ன செய்யுறதுனு தெரியலனு டெய்லி அழுதுகிட்டே இருந்தாள்”.

“உங்ககிட்ட இதை பத்தி எல்லாம் சொல்ல சொல்லி நானும் தினம் தினம் அவ கிட்ட சொல்லி பாத்துட்டேன். ஆனா, அவளுக்கு உங்க கிட்ட இதை பத்தி சொல்லவும் பயம்..”.

“சரி, நான் வந்து உங்க வீட்டில் பேசுறேன்னு சொன்னதுக்கும் அவ ஒத்துக்கல.. வேற வழி இல்லாமல் தான் இப்படி செஞ்சுட்டோம்”.

சுப்புலட்சுமி, “அதுக்காக நீ பாட்டுக்கு இப்படி கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டியே.. எங்ககிட்ட ஒரு வார்த்தை இதை பத்தி சொல்லி இருக்கலாம் இல்ல”.

ஆதிரை, “தப்பு தான் ஆண்ட்டி.. எங்களை மன்னிச்சிடுங்க.. நீங்க எல்லாம் இவ்வளவு நல்லவங்களா இருப்பீங்கனு நான் கொஞ்சம் கூட நினைச்சு பாக்கல”.

“ரொம்ப பெரிய பணக்காரங்க என்று சொன்னதும்.. நான் இந்த சினிமாவில் எல்லாம் வருகிற மாதிரி வில்லத்தனமாக இருப்பீங்கனு நினைச்சேன்”.

“அது மட்டும் இல்லாமல் அவங்க அண்ணனை பத்தி இனியா நிறையவே சொல்லி இருக்கா.. ஏதோ, படத்துல வர வில்லன் ரேஞ்சுக்கு தான் நான் அவரை நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்”.

அவள் தங்கள் அண்ணனை பற்றி கூறியதை கேட்ட ஆதவன் பக்கென்று சிரித்து விட. அதற்கு தன் அண்ணனின் முறைப்பையும் பரிசாக பெற்று கொண்டான்.

ஆதிரை, “அதனால் இந்த விஷயம் உங்களுக்கு தெரிஞ்சா நீங்க எல்லாம் இதுக்கு ஒத்துக்க மாட்டீங்கனு நினைச்சு இப்படி செஞ்சிட்டோம்”.

“ஆனா, கவின் ரொம்ப நல்ல பையன்.. உங்க பொண்ண அவர் நல்லா பாத்துப்பார். அவங்க ரெண்டு பேருக்குமே மனசளவுல ஒருத்தரை ஒருத்தர் பிடித்து இருக்கும் பொழுது நீங்க வேற எந்த மாப்பிள்ளையை பார்த்தாலும் உங்க பொண்ணால் கவினை மறந்துட்டு அவர் கூட சந்தோஷமா வாழ முடியாது”.

“இருந்தாலும், நான் பண்ணது ரொம்ப பெரிய தப்பு தான் என்னை மன்னிச்சிடுங்க..” என்றாள் தன் கரம் கூப்பி அனைவரின் முன்னிலையிலும்.

ஆருத்ர வர்மன் கோபமாக, “பெத்தவங்க இருந்திருந்தாங்கனா ஒழுங்கா வளத்திருப்பாங்க.. அனாதை ஆசிரமத்துல ஏனோ தானோனு வளர்ந்தவ தானே நீ..”.

“உனக்கு எங்க இருந்து குடும்ப கவுரவத்தை பற்றியும், மரியாதையை பற்றியும், அடுத்தவங்களுடைய மனசை பத்தியும் புரியப்போகுது. அதான் இப்படி ஒரு காரியத்தை செஞ்சிருக்க”.

“உன்னை மாதிரி ஆள் கிட்ட எல்லாம் என் தங்கச்சி பிரண்ட்ஷிப் வச்சிருக்கா பாத்தியா அவளை சொல்லணும்..” என்றவனின் வார்த்தையில் ஆதிரையின் மனதிற்குள் சுருக்கென்ற வலி ஏற்பட்டது என்னவோ உண்மை தான்..

ஆனால், அதை யாரின் முன்பும் காட்டாமல் திடமாக தான் நின்று இருந்தாள்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மா.. என்ன பேசுற நீ..” என்றார் அதட்டலாக.

ஆருத்ர வர்மன், “இல்ல பாட்டி.. இவ பண்ண காரியம் தப்பு என்று இன்னுமே இவ உணரவில்லை. ஏதோ, இவ செஞ்சது சரி என்ற மாதிரியே பேசிகிட்டு இருக்கா” என்றான் கோபமாக.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “அதுக்காக இப்படித்தான் வார்த்தையை விடுவியா.. அந்த பொண்ணு பாவம்.. பெத்தவங்க இல்லைனு சொல்றா.. அவளை போய் இப்படி கஷ்டப்படுத்துற மாதிரி பேசுற..”.

“சரி, அந்த பொண்ணுக்கு பெத்தவங்க இல்ல.. அதனால் இப்படி ஒரு தப்பு செய்ய உன் தங்கச்சிக்கு துணை போயிருக்கா.. ஆனா, உனக்கு இத்தனை பேர் இருக்கோம்..”.

“உன்னை பெத்தவங்களும் இருக்காங்க.. உன் பாட்டி நான் இருக்கேன். நாங்க எல்லாம் சேர்ந்து தானே உன்னை வளர்த்தோம். நீ மட்டும் பண்ணது சரியா..”.

“அந்த பொண்ணு கழுத்துல நீ எப்படி தாலி கட்டலாம்” என்றவரின் வார்த்தையில் வர்மனுக்கு ஆதிரையின் முன்பு பெரும் அவமானம் ஆகிப்போனது.

வர்மன் பேசிய அனைத்திற்கும் வாய்க்கு வாய் அவனிடம் எதிர்த்து பேசிக் கொண்டிருந்த ஆதிரையிடம் இப்பொழுது எந்த ஒரு பதிலும் இல்லை.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “எல்லாருக்குமே சேர்த்து பொதுவா நான் ஒரு விஷயம் சொல்லிக்கிறேன். இவ தான் இந்த வீட்டுடைய மூத்த மருமகள்.. என் வர்மனுடைய பொண்டாட்டி..”.

“இவளை நீ விரும்பி கல்யாணம் செய்துக்கிட்டயோ.. இல்ல, விரும்பாமல் கல்யாணம் செய்துக்கிட்டயோ.. அதெல்லாம் எனக்கு தேவையில்லை. நீ தானே இவ கழுத்துல தாலி கட்டுன..”.

“அப்போ நீ தான் இவ கூட கடைசி வரைக்கும் வாழ்ந்தாகணும். இதை நான் உனக்கு தண்டனையா நினைச்சு சொல்லல.. கல்யாண பந்தத்துக்குனு ஒரு மதிப்பும், மரியாதையும் இருக்கு”.

“ஆனா, உங்களுக்கெல்லாம் அது விளையாட்டு விஷயமாக போயிடுச்சு. தாலியை கட்டிட்டு அப்புறமா அதை கழட்டி கொடுத்துட்டு போனு சொன்னா இதெல்லாம் கொஞ்சம் கூட நல்லாவே இல்ல வர்மா”.

“நீ அப்படி செஞ்சினா என்னுடைய வளர்ப்பு தப்பு என்ற மாதிரி ஆகிடும். அந்த பொண்ணு இனி உன் கூட தான் இருப்பா.. இதை நான் வர்மனுக்கு மட்டும் சொல்லல.. எல்லாருக்கும் சேர்த்து தான் சொல்றேன்” என்றவர் அங்கிருந்து சென்று விட்டார்.

ஆருத்ர வர்மனும் ஆதிரையை முறைத்து பார்த்துவிட்டு வேக நடையுடன் தன் அறைக்கு சென்று விட்டான். மகாலட்சுமி மிகவும் இளகிய மனம் கொண்டவர்.

ஆதிரையை தன் மகனுக்கு பிடிக்கவில்லை என்பதால் அவளை அவருமே வேண்டாம் என்று நினைத்தது உண்மை தான். ஆனால், அவள் தனக்கு தாய், தந்தை என யாரும் இல்லை என்று கூறியதுமே.. ஏதோ, ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு ஆதிரையின் மேல் அவருக்கு ஏற்பட்டது.

ஆதிரை மகாலட்சுமியின் முன்பு நின்றவள், “என்னை மன்னிச்சிடுங்க ஆன்ட்டி.. நான் இதெல்லாம் வேணும்னு செய்யல.. இனியா கவினை எவ்வளவு காதலிக்கிறானு நான் கூடவே இருந்து பார்த்திருக்கேன்”.

“அவ அழுவதை பார்க்க முடியாமல் தான் இப்படி செஞ்சுட்டேன். இருந்தாலும், என் மேலயும் தப்பு இருக்கு. உங்ககிட்ட இதை பத்தி நான் பேசி இருக்கணும்”.

“அவ பயப்படுகிறாளே என்று நான் உங்ககிட்ட பேசாமல் விட்டது தான் நான் பண்ண பெரிய தப்பு. யாராயிருந்தாலும் அவங்க வீட்டு பொண்ணுக்கு இப்படி கல்யாணம் செய்து வச்சா கோபம் வர தான் செய்யும். எனக்கு புரியுது..”.

“தயவு செஞ்சு என்னை மன்னிச்சிடுங்க.. ஆனா, நாங்க செஞ்ச விஷயம் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சினையாகும்னு நான் சத்தியமா எதிர்பார்க்கவே இல்லை”.

“உங்களுக்கு என்னை பிடிக்கவில்லை என்றால் நீங்க சொன்ன மாதிரி நான் இங்கிருந்து போயிடுறேன்” என்றவள் வாசலை நோக்கி நடக்க தொடங்கினாள்.

RJ novels · Jan 23, 2025

அகம் - 7

உண்மையை சொல்ல போனால் மகாலட்சுமிக்கு ஆதிரையை பார்க்கும் பொழுது அகிலாண்டேஸ்வரியையும், ஆருத்ர வர்மனையும் பார்ப்பதை போல் தான் தோன்றியது.

சற்றும் பயமின்றி அனைவரிடமும் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு அவள் பேசும் தோரணையை பார்க்கும் பொழுது அவருக்கு அவரின் அத்தை அகிலாண்டேஸ்வரியின் ரூபம் தான் மனக்கண் முன்பு வந்து மறைந்தது.

தன் முன்னே படபடவென பொரிந்தவள் திரும்பி நேர் நடையுடன் வாசலை நோக்கி செல்வதை கண்ட மகாலட்சுமி, “எங்க போற?”.

அவரின் குரலில் ஆதிரையின் கால்கள் அப்படியே நின்றன. திரும்பி மகாலட்சுமியை என்ன என்பது போல் பார்த்தாள் ஆதிரை.

மகாலட்சுமி அவளின் பார்வைக்கான அர்த்தத்தை உணர்ந்தவர், “என்னுடைய அத்தையே உன்னை இந்த வீட்டில் இருக்க அனுமதிச்சிருக்காங்கனா ஏதோ ஒரு வகையில் அவங்களுக்கு உன் மேல நம்பிக்கை வந்து இருக்குனு அர்த்தம்”.

“இது வரைக்கும் அவங்களை மீறி நான் எந்த ஒரு விஷயமுமே செஞ்சது இல்ல.. எல்லாத்துக்கும் மேல என் அத்தை என்ன செஞ்சாலும் அது சரியா தான் இருக்கும் என்ற முழு நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கு. அவங்க வார்த்தையை மீறி உன்னை இங்க இருந்து அனுப்புறதுக்கு எனக்கு விருப்பமில்லை”.

சுப்புலட்சுமி மகாலட்சுமியின் அருகில் விரைந்தவர், “என்னக்கா பேசுறீங்க நீங்க.. அப்போ இந்த பொண்ணு செஞ்சதெல்லாம் தப்பு இல்லைனு சொல்றீங்களா?” என்றார் ஆதங்கமாக.

தன் மகளின் வாழ்க்கை ஆதிரையினால் இப்படி ஆகிவிட்டதே என்ற கோபம் அவருக்குள் இன்னும் இருக்கின்றது அதன் வெளிப்பாடு தான் இது..

மகாலட்சுமி, “இந்த பொண்ணு தப்பு செய்யலைனு நான் சொல்லல சுப்பு.. ஒரு அம்மாவா உன் பொண்ணுடைய வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சேனு நீ எவ்வளவு ஆதங்கப்படுறனு எனக்கு புரியுது”.

“ஆனா, அத்தையே இந்த பொண்ண இங்க இருக்கட்டும்னு சொன்ன பிறகு அவளை இங்க இருந்து நாம அனுப்புறது அவங்களுடைய வார்த்தைக்கு நம்ம மரியாதை கொடுக்காத மாதிரி இருக்கும்”.

“நாம அவங்களை அவமதித்த மாதிரி ஆகிடும். இந்த பொண்ணு அத்தை சொன்ன மாதிரி இங்கேயே இருக்கட்டும். உனக்கு உன் பொண்ணுடைய வாழ்க்கையை நினைச்சு கவலையா இருக்க மாதிரி தான் எனக்கும் இப்போ என் பையனுடைய வாழ்க்கையை நினைச்சு கவலையா இருக்கு” என்றவர் பெருமூச்சு ஒன்றை விட்டபடி அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டார்.

சுப்புலட்சுமி செல்லும் மகாலட்சுமியை ஒரு பார்வை பார்த்தவர்..

ஆதிரையை நோக்கி, “அக்கா அப்படி தான்.. ரொம்ப இலகிய மனசு இருக்கவங்க.. அதான் நீ இவ்வளவு பெரிய தப்பு செஞ்ச பிறகும் கூட உனக்கு அவங்க பாவம் பாக்குறாங்க”.

“ஆனா, நான் அப்படி கிடையாது. உனக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்திருந்தால் என் பொண்ணுடைய வாழ்க்கையை இப்படி நாசம் செஞ்சு இருப்ப..” என்றார் கோபமாக.

இனியா, “அம்மா ஆது மேல எந்த தப்பும் இல்லை.. எல்லாமே என்னோடது தான். நானும் கவினும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் ரெண்டு வருஷமா காதலிக்கிறோம்”.

“அதை உங்ககிட்ட எல்லாம் சொல்லாமல் மறைத்தது என்னுடைய தப்பு தான். ஆது என்கிட்ட இதை பத்தி உங்ககிட்ட முன்னாடியே சொல்ல சொல்லி சொல்லிக்கிட்டு தான் இருந்தாள். நான் தான் அவ பேச்ச கேக்கல..”.

“உங்க கிட்ட எல்லாம் இதை பத்தி பேச பயமா இருந்துச்சு மா. அதான் இப்படி ஒரு தப்பு பண்ணிட்டேன். நான் பண்ண தப்புக்கு என்னை மன்னிச்சிடுங்க..”.

சுப்புலட்சுமி, “வாயை மூடு இனியா.. நீ என்ன தான் காரணம் சொன்னாலும் நீ பண்ணது ரொம்ப பெரிய காரியம்.. ரொம்ப பெரிய தப்பு.. அதுக்கு உனக்கு இவ துணை போய் இருக்கிறது அதை விட பெரிய தப்பு”.

“இந்த வீட்ல என்ன நடக்குதுனு ஒன்னும் புரிய மாட்டேங்குது. நீ என்னடானா எவனையோ காதலிக்கிறேன் என்று கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு மாலையும் கழுத்துமா வந்து நிக்கிற..”.

“உன் அண்ணன் என்னடானா இந்த பொண்ணு கழுத்துல தாலிய கட்டி கூப்பிட்டு வந்து நிக்கிறான். எல்லா முடிவையும் நீங்களே எடுக்கிறதுக்கு இந்த வீட்ல பெரியவங்கனு நாங்க எல்லாம் எதுக்கு இருக்கோம்”.

“உன்னை சொல்லி குத்தம் இல்ல.. பெரியவனே இப்படி ஒரு காரியத்தை செஞ்சிருக்கும் பொழுது உன்னை எல்லாம் நான் என்ன கேட்கிறது” என்று கோபமாக சாடியவர் அங்கிருந்து சென்று விட்டார்.

செல்லும் சுப்புலட்சுமியையே வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஆதிரையின் அருகில் வந்த இனியா, “சாரி டி.. அம்மா ரொம்ப கோபப்படுவாங்க.. அம்மா மட்டும் இல்ல..”.

“எங்க வீட்ல எல்லாருமே ரொம்ப கோவப்படுவாங்க. ஆனா, பெரியம்மா மட்டும் இவங்க அளவுக்கு கோவப்பட மாட்டாங்க. அவங்க ரொம்ப பாசமா நடந்துப்பாங்க”.

“இதுக்கு பயந்துகிட்டு தான் நான் இவங்க கிட்ட எல்லாம் என்னுடைய லவ் மேட்டரை பத்தி சொல்லவே இல்ல. இப்போ என்னால் உனக்கு தான் திட்டு விழுது.. சாரி..”.

அப்பொழுது இவர்களை நோக்கி வந்த இனியாவின் அண்ணன் ஆதவன், “கங்கிராஜுலேஷன்ஸ் இனியா.. ஹேப்பி மேரீட் லைஃப்” என்றான் இன்முகமாக.

இனியா, “போ அண்ணா.. நீ வேற உன் பங்குக்கு கிண்டல் பண்ணாத.. ஏற்கனவே, நிறைய திட்டு வாங்கிட்டேன்”.

ஆதவன், “இதெல்லாம் நீ லவ் பண்றதுக்கு முன்னாடியே யோசிச்சு இருக்கணும். அட்லீஸ்ட், கல்யாணம் பண்றதுக்கு முன்னாடியாவது யோசித்து இருக்கணும். பண்றது எல்லாம் பண்ணிட்டு இப்போ பீல் பண்றியா..”.

ஆதவனின் நடை உடை பாவனை அனைத்தும் கிட்டத்தட்ட ஆருத்ரவர்மனை ஒத்து தான் இருந்தது. ஆனால், அவனிடம் இருக்கும் கடுமை இவனிடம் இல்லை. பார்ப்பதற்கே பழகுவதற்கு மிகவும் மிருதுவானவன் போல் தான் தோன்றினான்.

அதிலும், அவனின் கிண்டல் பேச்சே கூறியது அவன் அனைவரிடமும் இலகுவாக பழகி விடுவான் என்று..

தன்னையே ஸ்கேன் செய்து கொண்டு நின்றிருக்கும் ஆதிரையை பார்த்து தன் கையை ஆட்டிய ஆதவன், “ஹலோ என்ன அப்படி பாக்குறீங்க?”.

ஆதிரை அசடு வழித்தபடி, “ஒன்னும் இல்ல.. பார்க்க நீங்களும் உங்க பெரிய அண்ணா மாதிரி தான் இருக்கீங்க. ஆனா, பேசறது எல்லாம் பார்த்தால் டிஃபரண்டா இருக்குனு பார்த்தேன். நீங்க மட்டும் எப்படி இப்படி இருக்கீங்க?”.

ஆதவன், “அதான் பண்ண வேண்டியது எல்லாம் நீங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து செஞ்சு முடிச்சிட்டீங்களே.. நீங்க செஞ்ச காரியத்துக்கு வாங்க வேண்டிய திட்டையும் வீட்டில் இருக்க மொத்த பேர் கிட்ட இருந்தும் வாங்கிட்டீங்க..”.

“இப்போ நான் வேற உங்களை திட்ட வேண்டுமா.. இப்போ நான் கோபப்படுறதால் நடந்த எதுவும் மாறிட போறது இல்ல” என்றான் மென் புன்னகையோடு.

ஆதிரை, “ம்ம்.. சாரி.. இந்த விஷயத்துல என் மேலயும் தப்பு இருக்கு” என்றவளை பார்த்த ஆதவன் தன் சிரிப்பை மிகவும் சிரமப்பட்டு அடக்கியும் அது வெளிவந்துவிட்டது.

தான் மன்னிப்பு கேட்பதை பார்த்து சிரிக்கும் ஆதவனை புரியாமல் பார்த்த ஆதிரை, “இப்போ எதுக்கு சிரிக்கிறீங்க?”.

ஆதவன், “இனிமே நீங்க தனித்தனியா ஒவ்வொருத்தர்கிட்டயும் போய் மன்னிப்பு கேட்கணும் என்ற அவசியமே இல்லை” என்றவனை புரியாமல் பார்த்த ஆதிரையின் பார்வைக்கான அர்த்தத்தை உணர்ந்த ஆதவன்.

“என்ன.. நான் என்ன சொல்ல வரேன்னு உங்களுக்கு புரியலையா.. நீங்க செஞ்ச தப்புக்காக தான் என் அண்ணன் உங்களுக்கு தாலி கட்டி உங்களுக்கு பனிஷ்மென்ட் கொடுத்துட்டானே.. பனிஷ்மென்ட் கிடைச்ச பிறகு எதுக்காக நீங்க வேஸ்டா சாரி கேட்டுக்கிட்டு இருக்கீங்க”.

அவளிடம் இருந்து பெருமூச்சு ஒன்றே வெளியேறியது. இதற்கு தான் என்ன பதில் கூறுவது என்று அவளுக்கு தெரியவில்லை.

ஆதவன், “எனிவேஸ், உங்களுக்கும் ஹாப்பி மேரிட் லைப்” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக்கொண்டு சிரிப்பை கட்டுப்படுத்தியவாறு.

ஆதிரை, “என்ன நக்கல் பண்றீங்களா.. உங்க அளவுக்கு உங்க அண்ணனுக்கு பொறுமை இருந்திருந்தால் இப்படி எல்லாம் நடந்திருக்காது. நானும் இங்க வந்து எல்லார் முன்னாடியும் இப்படி நின்று இருக்க சிச்சுவேஷன் வந்திருக்காது” என்றாள் சலித்துக் கொண்டு.

இனியா, “ஹே.. ஆது.. அண்ணா ரொம்ப நல்லவங்க தான் டி”.

ஆதிரை, “என்ன உன் அண்ணனுக்கு சப்போட்டா.. அவர் பண்ண காரியத்துக்கு நீ சப்போர்ட் வேற பண்ணுறியா..”.

இனியா, “தப்பு தான்.. என்ன இருந்தாலும் அண்ணா அப்படி செஞ்சிருக்க கூடாது. எனக்கு உன்னுடைய சிச்சுவேஷன் நல்லாவே புரியுது. பட், நீ பீல் பண்ண கூடாதே என்பதற்காக தான் நான் அப்படி சொன்னேன்”.

“அண்ணா உன்கிட்ட நடந்துகிட்ட விதம் ரொம்ப தப்பு தான். ஆனா, நான் சொன்ன மாதிரி அண்ணா ரொம்ப நல்லவங்க. எல்லார்கிட்டயுமே ரொம்ப அஃபெக்ஷனா இருப்பாங்க”.

ஆதிரை அவள் கூறுவதை நம்பாமல் பார்த்தவள், “என்ன உங்க அண்ணனை என் முன்னாடி நல்லவரா காட்டுவதற்காக இப்படி எல்லாம் சொல்றியா” என்றாள் நம்பாத குரலில்.

ஆதவன், “நோ.. நோ.. எங்க அண்ணன் நிஜமாவே ரொம்ப பாசக்காரன் தான். பார்க்க தான் ரொம்ப டெரர் பீஸ் மாதிரி இருப்பான். பட், உள்ளுக்குள்ள அவனுக்கு இந்த ஃபேமிலி தான் எல்லாமே..”.

“அவன் கூட பிறக்கலைனாலும் என்னையும், இனியாவையும் அவனுடைய சொந்த தம்பி, தங்கச்சி மாதிரி தான் ட்ரீட் பண்ணுவான்” என்றவனின் வார்த்தையில் அதிர்ச்சியின் உச்சத்திற்கே சென்று விட்டாள் ஆதிரை என்று தான் கூற வேண்டும்.

ஆதிரை தன் கண்கள் வெளியே விழுந்து விடும் அளவிற்கு பெரிதாக விரித்தவள், “வாட்! நீங்க ரெண்டு பேரும் அவருக்கு கூட பிறந்த தம்பி, தங்கச்சி இல்லையா?”.

ஆதவன், “எஸ்.. நாங்க என் அண்ணாவுடைய சித்தப்பா பசங்க. பட், வர்மன் அண்ணா எங்களை சொந்த தம்பி தங்கச்சி மாதிரி தான் பாசத்தை காட்டுவார்”.

“நாங்க எது கேட்டாலும் எங்களுக்கு அது கிடைச்சிடும். அதுவும் இனியா என்றால் வர்மன் அண்ணவுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். அவளுக்கு இப்படி ஒரு கல்யாணம் ஆனதை அவரால் தாங்கிக்கவே முடியல”.

“இன் பாக்ட், இவ லவ் பண்ற விஷயத்தை அண்ணா கிட்ட சொல்லி இருந்தானா.. அண்ணாவே இவளுக்கு இவ லவ் பண்ற பையன் கூட கல்யாணம் செஞ்சு வச்சு இருப்பார்”.

ஆதிரை, “நிஜமா தான் சொல்றீங்களா.. அப்புறம் ஏன் டி உங்க அண்ணா கிட்ட நீ சொல்லல”.

இனியா, “பயமா இருந்துச்சு டி”.

ஆதிரை, “போடி..” என்றவள் தன் பல்லை கடித்துக் கொண்டு, “ஒழுங்கா உன் அண்ணன்கிட்ட சொல்லி இருந்தால் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சனை

யே வந்து இருக்காது. தேவையில்லாமல் இதுக்கு நடுவுல என்ன வேற இழுத்து விட்டுட்ட..” என்றாள் கடுப்பான குரலில்.

RJ novels · Jan 24, 2025

அகம் - 8

இனியா, “வர்மன் அண்ணா ரொம்ப பாசக்காரங்க தான் டி.. ஆனா, நான் காதலிக்கிறேன்னு சொன்னா எப்படி ஒத்துப்பாங்க?”.

ஆதவன், “ஏன் ஒத்துக்க மாட்டாங்க.. நம்ம பாட்டியே ஒரு ஃபாரினரை தான் கல்யாணம் பண்ணி இருக்காங்க. அதுவும் லவ் மேரேஜ்.. உனக்கு இதெல்லாம் தெரியாதா..”.

“அட்லீஸ்ட், நீ இதை பத்தி என்கிட்டயாவது சொல்லி இருக்கலாம் இல்ல.. நான் உனக்கு ஏதாவது ஐடியா சஜஸ்ட் பண்ணி இருப்பேன். தேவையில்லாமல் இப்படி கல்யாணத்தையே முடிச்சுட்டு வந்து நிக்கிறீங்க இரண்டு பேரும்”.

ஆதிரை, “எஸ்.. உனக்கு உன் பெரிய அண்ணா கிட்ட சொல்ல பயமா இருந்தால் என்ன.. அட்லீஸ்ட், இவர்கிட்டயாவது சொல்லி இருக்கலாம் இல்ல.. ஏன் டி இவர்கிட்ட கூட சொல்லாமல் மறைத்த?”.

இனியா, “அதான் சொன்னேன்ல.. பயமா இருந்துச்சுனு..” என்றாள் தயங்கியபடி.

ஆதிரை, “போடி.. உன் பயத்துல தீயை வைக்க.. எதைக் கேட்டாலும் பயமா இருந்துச்சு, பயமா இருந்துச்சு இதையே சொல்லு.. எப்போ தான் நீ எல்லாம் தைரியமா இருக்க போறியோ தெரியல”.

“லவ் பண்றதுக்கு மட்டும் உனக்கு எங்கிருந்து வந்தது தைரியம்.. லவ் பண்ணும் போது இருந்த தைரியம் வீட்ல சொல்லும்போது இல்லையா..”.

இனியா கண்கள் கலங்கி போய், “இப்போ எதுக்கு நீ என்னை திட்டுற.. நீ தானே கல்யாணம் பண்ணா எல்லா பிரச்சனையும் சரி ஆயிடும்னு சொன்ன”.

ஆதிரை, “ஆமா.. நான் ஒரு முட்டாள்.. எல்லாத்தையும் சரியா விசாரிச்சு இருக்கணும். நீ பெரிய பணக்கார குடும்பத்து பொண்ணு.. உங்க வீட்ல இருக்குறவங்க எல்லாருமே ரொம்ப கோவக்காரங்க..”.

“உன்னுடைய லவ்வை பத்தி சொன்னால் வீட்டுல ஒத்துக்க மாட்டாங்க.. வீட்ல உனக்கு வேற மாப்பிள்ளை வேற பார்த்துட்டாங்க.. இப்படி சொல்லும் பொழுது நான் என்னடி செய்ய முடியும்”.

“அந்த சுச்சுவேஷன்ல உங்க வீட்ல வந்து பேசுனா ஒத்துக்க மாட்டாங்களோனு தோணுச்சு. இப்போ கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்து நிக்கிறதை முன்னாடியே வந்து நின்று இருக்கலாம். அவங்களே உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சு இருப்பாங்க..”.

ஆதவன், “சரி, சரி.. விடுங்க.. அதான் எல்லாம் நடந்து முடிஞ்சு போச்சே.. இனிமே அதை பத்தி பேசுறதால் நோ யூஸ்..”.

ஆதிரை, “எப்படி விட முடியும் சார்.. இவளுக்கு கல்யாணம் பண்ண போய் உங்க அண்ணன் கோபத்துல என் கழுத்துல தாலியை கட்டிட்டார். நானும் கோவத்துல அவரோட கிளம்பி வந்துட்டேன். இப்போ எனக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல..” என்றவள்.

தன் தலையை இரு கைகளாலும் தாங்கியபடி அருகில் இருந்த சோபாவில் பொத்தென்று அமர்ந்தாள்.

ஆதவன், “இனி ஒன்னும் பண்ண முடியாது ஆதிரை.. அதான் கல்யாணம் ஆயிடுச்சே.. இனிமே, இது தான் உங்க வீடு.. இப்படியே இருந்திடுங்க..”.

அவனின் வார்த்தையில் அதிர்ந்து அந்த சோபாவில் இருந்து வெடுக்கென்று எழுந்த ஆதிரை, “என்ன சொல்றீங்க சார்? நான் எப்படி இங்க இருக்க முடியும்.. அதுவும் எனக்கும் உங்க அண்ணனுக்கும் எல்லாம் சுத்தமா செட்டாகாது”.

“ஏற்கனவே, ரெண்டு பேரும் கோவத்துல மாத்தி மாத்தி பேச போய் தான் இங்க வந்து நிக்குது. அவர் கூட நான் இருந்தேன்னா திரும்பவும் ஏதாவது பிரச்சனை தான் நடக்கும்”.

ஆதவன், “டோன்ட் கால் மி சார்.. ஆதவன்னு பேர் சொல்லியே கூப்பிடலாம். என் வர்மன் அண்ணா உடைய பொண்டாட்டிக்கு என்னை பெயர் சொல்லி கூப்பிட எல்லா உரிமையும் இருக்கு அண்ணி” என்றான் கிண்டல் குரலில்.

அவனின் ‘அண்ணி’ என்ற விளிம்பில் ஆதிரைக்கு சட்டென்று கண்கள் கலங்கிவிட்டது.

முதல் முறை இப்படி ஒருவர் தன்னை அழைத்து கேட்கிறாள். முதல் உறவு.. அதுவும் உரிமையோடு.. அவளின் உணர்வுகளை விவரிக்க வார்த்தைகளே இல்லை.

என்ன தான் கோபத்தில் வர்மன் அவளுக்கு தாலியை அணிவித்தாலும் அது கோபத்தில் நடந்த ஒரு விஷயம் தானே.. அவன் பொண்டாட்டி என்று அழைத்தான் தான்.

ஆனால், அதில் சற்றும் அன்போ, பாசமோ, காதலோ இல்லை. ஆனால், ஆதவன் ‘அண்ணி’ என்று அழைக்கும் பொழுது ஏதோ ஒரு உரிமை உணர்வு இருந்தது.

அது தன் அண்ணனின் மனைவியாக ஆதிரையை முழு மனதாக அவன் ஏற்றுக் கொண்டதால் இவளுக்கு அப்படி தோன்றுகிறதோ.. என்னவோ..

முழு மனதுடன் முதல் முறை உறவு முறை வைத்து ஒருவர் தன்னை அழைக்கவும் ஆதிரைக்கு தொண்டையை எதுவோ அடைப்பது போல் இருந்தது.

கண்கள் கலங்கியது.. ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத பரவசம் மனம் முழுவதும் பரவியது. சட்டென்று அவளின் கண்கள் கலங்கி விடவும்..

ஆதவன், “என்ன ஆதிரை நான் சும்மா உங்களை கிண்டல் பண்றதுக்காக தான் அப்படி சொன்னேன். உங்களுக்கு என்னை எப்படி கூப்பிடனும்னு தோணுதோ அப்படியே கூப்பிட்டுக்கோங்க நோ ப்ராப்ளம்.. இதுக்கு ஏன் கண் கலங்குறிங்க..”.

ஆதிரை, “ச்ச.. ச்ச.. அதுக்காக எல்லாம் இல்ல.. இதுவரைக்கும் நான் தங்கி இருக்க அனாதை ஆசிரமத்துக்கு வந்து நிறைய பேர் அவங்களுடைய பர்த்டே, ஆனிவர்சரி இந்த மாதிரி செலிப்ரேஷன்சை கொண்டாடுவதற்கு வருவாங்க..”.

“அப்போ நிறைய பேரை நான் சந்திச்சிருக்கேன். எல்லாருமே என்கிட்ட உன்னை நான் என் பொண்ணு மாதிரி நினைக்கிறேன்.. உன்னை என் தங்கச்சி மாதிரி நினைக்கிறேன்..”.

“அக்கா மாதிரி நினைக்கிறேன்.. இப்படி தான் சொல்லி இருக்காங்க.. எல்லாமே மாதிரியோட நின்றுவிடும். ஏன்னா, எதுவுமே உண்மை கிடையாது இல்ல..”.

“நிறைய பேர் ஃபேமிலியோட வந்து எங்க ஆசிரமத்துல செலிப்ரேட் பண்றதை பார்க்கும் பொழுது எனக்கும் ரொம்ப ஆசையா இருக்கும். இந்த மாதிரி ஒரு ஃபேமிலி எனக்கும் இருந்திருக்கலாமேனு தோணும்”.

“ஆனா, இப்போ நீங்க அண்ணி என்று சொன்னதும் எனக்கு எப்படி ரியாக்ட் பண்ணுவது என்று தெரியவில்லை. என் லைஃப்லையே ஃபர்ஸ்ட் டைம் இந்த மாதிரி ஒரு ஃபீலிங்ஸை நான் எக்ஸ்பிரியன்ஸ் பண்றேன்”.

ஆதவன், “டோன்ட் வொரி ஆதிரை.. உங்களை இதுவரைக்கும் எல்லாரும் வேணும்னா அக்கா மாதிரி, தங்கச்சி மாதிரி, பொண்ணு மாதிரினு சொல்லி இருக்கலாம்”.

“ஆனா, இனிமே அப்படி இருக்காது. உங்களுக்குனு ஒரு சர்க்கிள் ஆஃப் ரிலேஷன்ஸ் கிடைச்சிருக்காங்க.. எங்க அண்ணனுக்கும் உங்களுக்கும் எப்படி கல்யாணம் நடந்திருந்தாலும் சரி.. நடந்தது நடந்தது தான்..”.

“இப்போ உங்களுக்கு உரிமையான உறவு நிறைய பேர் இருக்காங்க.. அத்தை, மாமா, நாத்தனார், கொழுந்தனார், சின்னத்த, சின்ன மாமா, பாட்டி எல்லாருமே கிடைச்சிருக்காங்க. அது மட்டும் இல்ல.. எங்களுக்கு ரிலேட்டிவ்ஸ் வேற ரொம்ப அதிகம்”.

அவனின் வார்த்தையில் ஆதிரையின் இதழில் மென் புன்னகை ஒன்று படர்ந்தது.

இனியா, “பாத்தியா.. என் அண்ணா உன் கழுத்துல தாலி கட்டிட்டார்னு அவரை திட்டுனல.. இப்போ பாரு அவரால் தான் உனக்கு இவ்வளவு ரிலேட்டிவ்ஸ் கிடைச்சிருக்காங்க”.

ஆதிரை அவளை விளையாட்டாக முறைத்து பார்த்தவள், “அதுக்காக உன் அண்ணன் பண்ணது சரினு ஆகிடாது. உனக்கு நான் மேரேஜ் பண்ணி வச்சேன்னா..”.

“நீங்க ரெண்டு பேருமே மியூச்வலா லவ் பண்ணீங்க.. அதனால் நான் செஞ்சு வச்சேன். ஆனா, உன் அண்ணன் செஞ்சது எல்லாம் ரொம்ப அநியாயம்..”.

“என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை கூட கேட்கல.. அவரை பத்தி எனக்கு ஒண்ணுமே தெரியாது. அவர் பாட்டுக்கு தாலி கட்டிட்டார்”.

இனியா மெதுவான குரலில், “இருந்தாலும், நீயும் கொஞ்சம் அண்ணா கிட்ட பார்த்து பேசி இருந்திருக்கலாம்.. நீயும் கொஞ்சம் ஓவரா தான் நடந்துகிட்ட ஆது”.

ஆதவன் இனியாவிடம், “அப்படியா! என்ன நடந்துச்சு இனியா கொஞ்சம் கிளியரா சொல்லேன்”.

பிறகு, ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸில் நடந்த மொத்த கதையையும் இனியா ஆதவனிடம் கூற.

ஆதவன் பிரம்மிப்பாக ஆதிரையை பார்த்துக் கொண்டு, “வாவ்! ஏதோ படத்துல வர சீன் பார்த்த மாதிரியே இருக்கு.. ரெண்டு பேருக்குமே வாய் ரொம்ப அதிகம் போல இருக்கே..” என்று கூறி நகைக்க.

அவனை முறைத்து பார்த்த ஆதிரை, “இருந்துட்டு போகட்டுமே.. எதுவாயிருந்தாலும் பேச்சு பேச்சா தானே இருந்திருக்கணும். உங்க அண்ணா இப்படி பொசுக்குனு தாலி கட்டுவார் என்று நான் என்ன கனவா கண்டேன்”.

இனியா, “ஆமா அண்ணா.. இருந்தாலும், இவளுக்கு கொஞ்சம் வாய் அதிகம் தான். காலேஜ்ல கூட யாருக்குமே பயப்பட மாட்டாள். ஸ்டாப் யாராவது கிளாசுக்கு லேட்டா வந்தாங்கனா அவங்களையே கொஸ்டின் பண்ணுவா.. ரொம்ப தைரியமான பொண்ணு இவ”.

ஆதவன், “ஓ! உங்க ஹிஸ்டரி ரொம்ப பயங்கரமா இருக்கும் போலயே” என்றான் ஆதிரையை பார்த்து கிண்டலாக.

ஆதிரை, “அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல ஆதவ்.. தப்பு பண்றவங்ககிட்ட கேள்வி கேக்குறது ஒன்னும் தப்பில்லையே.. நான் இதுவரைக்கும் யார்கிட்டயும் தேவையில்லாமல் கோபப்பட்டது கிடையாது. நான் கோபப்பட்டு பேசி இருக்கேன்னா அதுக்கு ரீசன் கரெக்ட்டா தான் இருக்கும். வேணும்னா உங்க தங்கச்சிகிட்டயே கேட்டு பாருங்க..”.

இனியா, “ஆமா அண்ணா.. தேவையில்லாமல் கோபப்பட மாட்டாள். கொஞ்சம் நல்லவள் தான்”.

ஆதிரை, “அதே மாதிரி தான் உங்க அண்ணா கிட்டயும் பேசினேன். அவரும் ரொம்ப ஓவரா பேசிட்டார்.. அதான் கோபத்துல நானும் ரெண்டு வார்த்தை பேசிட்டேன். அதுக்காக இப்படியா தாலி கட்டுவாங்க..” என்றாள் சிடுசிடுப்பாக.

ஆதவன் இப்பொழுது சத்தமாக நகைக்க தொடங்கி விட்டான். ஏதோ ஆதிரையிடம் அவனால் மிகவும் இலகுவாக பழக முடிந்தது. வேற்று ஆளாக அவளை பார்க்க தோன்றவில்லை.

ஆதிரையுமே ஆதவனிடம் எளிதில் பழகிவிட்டாள் என்று தான் கூற வேண்டும்.

ஆதவன் சிரிப்பினோடு, “இனியா இனிமே நம்ம வீட்ல நிறைய ஃபன் இருக்கும். நமக்கு நல்லா டைம் பாஸ் ஆகிடும் பாரு..”.

ஆதிரை, “என்னுடைய லைஃபை பார்த்தால் உங்களுக்கெல்லாம் சிரிப்பா இருக்கு இல்ல..”.

அப்பொழுது வெளியே செல்வதற்காக தயாராகி ஃபார்மல்ஸில் வந்து நின்ற ஆருத்ர வர்மனை கண்டுகொள்ளாமல் நின்றிருந்தாள் ஆதிரை.

ஆருத்ரவர்மனுக்கு அங்கே சிரித்து பேசியபடி நின்றிருக்கும் ஆதவனை பார்க்க கோபம் தலைக்கேறியது.

கோபத்தோடு, “ஆதவ் இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க? கிளைன்ட் மீட்டிங்கிற்கு டிலே ஆகுது” என்றான் சீறும் குரலில்.

ஆதவன் சட்டென்று தன் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டவன், “நான் ரெடி தான் அண்ணா” என்றான் நல்ல பிள்ளையாக.

ஆருத்ர வர்மன் இனியாவையும், ஆதிரையையும் முறைத்து பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து சென்று விட்டான்.

ஆதிரை, ‘எப்

படி முறைச்சிட்டு போறார் பாரு.. இவர் கூட எல்லாம் யாரு வாழ முடியும்.. சரியான சைக்கோ..’ என்று கோபமாக முணுமுணுத்தாள்.

RJ novels · Jan 25, 2025

அகம் - 9

தன் அண்ணன் முறைத்து விட்டு சென்றதும் முகம் வாடிய இனியாவை பார்த்த ஆதிரை, “சரி வா.. கிளம்பலாமா..” என்றாள் சாவகாசமாக.

இனியா, “எங்கடி.. எங்க கிளம்பலாம் என்று கேட்கிறாய்?” என்றாள் புரியாமல்.

ஆதிரை அவளின் தோளில் கையை போட்டு தன்னுடன் இருக்கியவள், “உன்னுடைய ரூமுக்கு தான்..”.

இனியா அவளின் கையை தட்டி விட்டவள் “எதுக்கு?”.

ஆதிரை, “என்ன எதுக்குனு கேக்குற.. உங்க வீட்டில் ஸ்டே பண்ண வந்து இருக்கேன். வேற எங்கே தங்குவதாம். உன்னுடைய ரூமில் தானே தங்க முடியும்” என்றவளை மேலிருந்து கீழ் ஒரு பார்வை பார்த்த இனியா.

“என்ன அண்ணி மறந்துட்டீங்களா.. நீங்க கல்யாணம் பண்ணி இந்த வீட்டுக்கு வந்து இருக்கிறது என்னுடைய அண்ணன் ஆருத்ர வர்மனை தான். என்னை ஒன்னும் கிடையாது..”.

“உங்களுக்கு இங்கே தங்கனும்னா நீங்க என்னுடைய அண்ணன் ரூமில் தான் தங்கனும். அதை விட்டுட்டு என்னுடைய ரூமுக்கு வரேன்னு சொல்றீங்க” என்றாள் கிண்டல் குரலில்.

ஆதிரை அவளை முறைத்து பார்த்தவள், “திரும்பத் திரும்ப அதை ஞாபகம் காட்டாதே வாயை மூடிக்கிட்டு ஒழுங்கா உன் ரூம் எங்க இருக்குனு காட்டு.. செம டென்ஷன்ல நானே ரொம்ப டயர்டா இருக்கேன்”.

“இருக்க டயர்ட்க்கு ஒரு தூக்கத்தை போட்டால் தான் மைண்ட் கொஞ்சம் ரிப்ரெஷ் ஆன மாதிரி இருக்கும்” என்றவளை ஆச்சரியமாக பார்த்த இனியா.

“எப்படி டி நீ இப்படி இருக்க?” என்றாள் ஆயாசமாக.

ஆதிரை தன் ஒற்றைப் புருவத்தை மேல் நோக்கி தூக்கியவாறு, “எப்படி இருக்கேன்”.

இனியா, “எவ்வளவு பெரிய விஷயம் நடந்திருக்கு. எனக்காவது பரவாயில்லை லவ் மேரேஜ்.. ஆனா உனக்கு யாருனே தெரியாத ஒருத்தர் தாலி கட்டி இருக்கார். நீ என்னடானா அந்த டென்ஷன் கொஞ்சம் கூட இல்லாமல் தூங்க போறேன்னு சொல்ற”.

ஆதிரை, “நான் எதுக்கு டென்ஷன் ஆகணும். என் கழுத்துல தாலியை கட்டுனதுக்காக இனி தினம் தினம் உன் அண்ணன் எப்படி டென்ஷன் ஆக போறார்னு பாரு” என்றாள் வன்மமாக கூறுவது போல் விளையாட்டாக.

இனியா, “இப்படி எல்லாம் பேசாதே.. இதெல்லாம் உனக்கு கொஞ்சம் கூட செட்டே ஆகல” என்றவளை முறைத்து பார்த்தவள்.

“ரொம்ப பேசாம வாடி..” என்று இழுத்து சென்றாள் ஆதிரை.

இனியாவின் அறைக்கு சென்றதுமே கட்டிலில் குப்புற படுத்தவள் தான்.. எழுந்திரிக்க சாய்ந்திரம் ஆகிவிட்டது. தூக்க கலக்கத்தில் எழுந்து அமர்ந்தவளுக்கு தான் இருக்கும் இடம் பிடிபடவே சற்று நேரம் பிடித்தது.

அதன் பிறகு தன் கழுத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் மஞ்சள் கயிற்றை பார்த்தவளுக்கு அனைத்தும் புரிய.. சலிப்பாக தன் தலையை ஆட்டிக் கொண்டாள்.

‘வாயை வச்சுக்கிட்டு சும்மா இல்லாமல் என்ன காரியம் பண்ணி வச்சிருக்கனு பாரு.. இப்போ அடுத்து என்னன்னே தெரியல.. இங்க இருக்கிறதா.. இல்லை இங்கிருந்து போறதா.. உனக்கு ஏன் தான் இவ்வளவு கோபம் வருதோ தெரியல.. கொஞ்சம் நிதானமாய் இருந்திருக்கலாம்’ என்று தனக்குத்தானே அறிவுரையை கூறிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

இதே நேரம் அலுவலகத்தில் ஆருத்ர வர்மனோ கோபமாக அமர்ந்திருந்தான். அலுவலகம் வந்தது முதல் அங்கே பணிபுரியும் அனைவரையும் தாளித்து தொங்க விட்டுக் கொண்டிருக்கிறான் என்று தான் கூற வேண்டும்.

தனக்கு இருக்கும் கோபம் மொத்தத்தையும் மற்றவர்களிடம் காட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவனின் கோபத்தை தாக்கு பிடிக்க முடியாமல் அனைவரும் அவனைக் கண்டாலே தெரித்து ஓடினர்.

ஆதவன், “அண்ணா ஏன் இவ்வளவு கோபப்படுறீங்க?”.

வர்மன் அவனுக்கு எதுவும் பதில் அளிக்காமல் உர்ரென்று அமர்ந்திருக்க.

ஆதவன், “அண்ணா எனக்கு உங்களுடைய சிச்சுவேஷன் புரியுது. பட் இருந்தாலும் நீங்க கொஞ்சம் நிதானமாய் இந்த விஷயத்தை ஹேண்டில் பண்ணி இருக்கலாம்”.

வர்மன், “எப்படிடா நிதானமாக ஹேண்டில் பண்ண சொல்ற? அவளுக்கு எவ்வளவு திமிர் இருந்தால் நம்ம இனியாவுக்கு ஏதோ அனாதை மாதிரி யாரும் இல்லாமல் ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸ்ல வச்சு கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுருக்கா..”.

“அவளை மாலையும் கழுத்துமா பார்க்கும்போது எனக்கு எப்படி இருந்துச்சு தெரியுமா.. அவ்வளவு கோபம், ஆத்திரம் அவ மேல வந்துச்சு. அவளை கொன்னு போடுற அளவுக்கு ஆத்திரம் வந்துச்சு..”.

“விட்டு இருந்தா அவளை அங்கேயே சாவடிச்சிருப்பேன். செஞ்சதோட இல்லாமல் என்கிட்ட எவ்வளவு திமிரா பேசினாள் தெரியுமா.. இடியட்..”.

“இவ்வளவு பெரிய குடும்பம் அவளுக்கு நாம இருக்கோம். அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நமக்கு தெரியாதா.. அவ யாரு அவளுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க..”.

ஆதவன், “அவ இனியாவோட ஃப்ரெண்டு.. அவகிட்ட இவ சொல்லி அழுது இருக்கா.. அதனால் அவ செஞ்சு வச்சுருக்கா..”.

வர்மன் அழுத்தமாக, “இருக்கட்டுமே.. கல்யாணம் என்பது என்ன சாதாரண விஷயமா.. இப்படி யார்கிட்டயும் சொல்லாம அவ இஷ்டத்துக்கு செஞ்சு வச்சிருக்கா” என்றவனை அவனின் மனசாட்சி, ‘நீயும் அதே காரியத்தை தானே செய்திருக்கிறாய்’ என்று பல்லை காட்டி சிரித்தது.

ஆதவன், “அண்ணா அப்படி பார்த்தா அந்த பொண்ணு உங்களையும் பார்த்து இதே கேள்வியை கேட்கலாம் இல்லையா..” என்றவனை உருத்து விழித்தவன்.

“நான் செஞ்சதும் அவ செஞ்சதும் ஒன்னும் கிடையாது ஆதவ். நான் அவ கழுத்துல தாலி கட்டினதுக்கு காரணம் அவ செஞ்ச தப்பை அவளுக்கு உணர்த்த தான்”.

“ஆனால், என்னுடைய கெட்ட நேரம் அவளுக்கு பேரன்ட்ஸே இல்லையாம். அது தெரியாமல் அவசரத்துல அவ கழுத்துல தாலியை வேற கட்டி தொலைச்சிட்டேன்” என்றவன் தன் சிகையை அழுந்த கோதினான்.

ஆதவன், “சரி அண்ணா விடுங்க.. நடந்தது நடந்து போச்சு.. அவங்க கிட்ட பேசிப் பார்த்தேன். அவங்களும் நல்லவங்களா தான் இருக்காங்க. என்ன அவங்களுக்கும் உங்களை மாதிரியே கோபம் மட்டும் அதிகமா வருது”.

வர்மன், “அவ பண்ண வேலைக்கு அவளுக்கு கோபம் வேற வருதா..”.

ஆதவன், “சரி அண்ணா இப்போ என்ன பண்ணலாம்னு நினைக்கிறீங்க?”.

வர்மன், “தெரியல டா.. பாட்டி வேற அவளை வீட்டை விட்டு அனுப்ப கூடாதுனு சொல்றாங்க. அவசரப்பட்டு தேவையில்லாத விஷயத்தை எல்லாம் பண்ணி தொலைச்சுட்டேன். இப்போ என்ன செய்றதுனு தெரியல..”.

தன் அண்ணனை முதல் முறை இவ்வளவு பதட்டமாக பார்க்கிறான் ஆதவன். எவ்வளவு பெரிய பிரச்சினையாக இருந்தாலும் கூலாக கையாள்பவனை இப்படி பார்க்க ஆதவனிற்கே பெரும் ஆச்சரியமாக தான் இருந்தது.

இனியா, “என்னடி எழுந்திரிச்சிட்டியா?” என்றவள் கையில் ஒரு காபி கப்புடன் அறைக்குள் நுழைய.

தாவி குதித்து கட்டிலில் இருந்து இறங்கியவள்.

அவள் கையில் இருந்த காபி கப்பை வாங்கி ஒரு மிடர் அருந்தியவாறு, “வாவ்! சூப்பரா இருக்குடி.. இதுவரைக்கும் இப்படி ஒரு காபியை நான் குடிச்சதே இல்ல.. பேஷ்.. பேஷ்.. ரொம்ப அருமையா போட்டு இருக்க” என்றாள் புகழ்ச்சியாக.

இனியா அவளை முறைத்து பார்த்தவள், “இது நான் எனக்காக கொண்டு வந்த காபி”.

ஆதிரை, “அதனால் என்ன.. உன் அண்ணிக்காக ஒரு காபி கூட தர மாட்டியா..” என்றவள் மீண்டும் ஒரு வாய் அந்த காபியை அருந்தியவள்.

அதன் வாசத்தை பிடித்தவாறு, “வாவ்! செமையா இருக்கு இனி.. உனக்கு இவ்வளவு சூப்பரா காபி போட கூட தெரியுமா..” என்றாள் ஆச்சரியமாக தன் கண்களை விரித்து பார்த்து.

இனியா, “இது ஒன்னும் நான் போட்ட காபி இல்ல.. பெரியம்மா போட்டு கொடுத்தாங்க”.

ஆதிரை, “அதானே பார்த்தேன்.. எங்க உனக்கு இந்த அளவுக்கு எல்லாம் காபி போட தெரியுமோனு ஆச்சரியமாகிடுச்சு” என்றவள்.

“என்ன குடும்பத்தோடு ஒன்னு சேர்ந்துட்ட போலருக்கே”.

இனியா, “அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல.. பெரியம்மா கொஞ்சம் சாப்டான ஆள் தான். அதனால் அவங்க மட்டும் பேசிட்டாங்க.. மத்தவங்க எல்லாம் இன்னும் ரொம்ப கோவமா தான் இருக்காங்க”.

“பாட்டி சும்மா வளவளனு எல்லாம் பேச மாட்டாங்க.. அம்மா, அப்பா எல்லாம் கோவமா தான் டி இருக்காங்க” என்றவள் சோகமாக சென்று அந்த இருக்கையில் அமர.

கட்டிலின் விளிம்பில் அமர்ந்த ஆதிரை, “அதுக்கு என்ன பண்றது.. இதெல்லாம் கல்யாணம் பண்றதுக்கு முன்னாடி யோசிச்சு இருக்கணும்”.

இனியா கோபமாக மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கியவாறு அவளை பார்த்து முறைத்தவள், “சொல்லுவ டி.. சொல்லுவ.. கல்யாணத்தை நடத்தி வச்சதே நீ தானே.. இப்போ என்னை சொல்லுறியா”.

ஆதிரை, “நான் ஆயிரம் சொல்லி இருந்தாலும் உனக்கு எங்க போச்சு புத்தி.. நீ, உன் அண்ணன் எல்லாம் ஒரே மாதிரி தான் போலருக்கு.. உங்களுக்குனு சுய புத்தியே கிடையாது”.

“உங்க அண்ணன் என்னடானா எனக்கு பனிஷ்மென்ட் கொடுப்பதற்காக தாலியை கட்டினேன்னு சொல்லுறார். நீ என்னடானா என் பேச்சைக் கேட்டு தாலி கட்டிக்கிட்டேன்னு சொல்ற.. ஏன் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் சுய புத்தியே கிடையாதா”.

இனியா, “ஆது என்னை பத்தி என்ன வேணும்னாலும் பேசு.. ஆனா, என் வர்மன் அண்ணாவை பத்தி ஏதாவது பேசுன அப்புறம் நான் கோவத்துல என்ன பண்ணுவேன்னே தெரியாது சொல்லிட்டேன்”.

ஆதிரை தான் குடித்து முடித்த காபி கப்பை டேபிளின் மீது வைத்தவள், “ஓ! உனக்கு உன் அண்ணன் மேல அவ்வளவு பாசம் இருந்தால் அவர் கிட்டயே நேரடியா போய் உன் காதல் கதையை எல்லாம் சொல்ல வேண்டியது தானே.. எதுக்கு டி என்கிட்ட சொல்லி அழுத”.

“அவ உன்கிட்ட அழுதா.. உடனே அவளுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுடுவியா?” என்றவனின் குரலில் இருவருமே திரும்பி அறை வாசலை பார்க்க.

ஆருத்ரவர்மன் தன் கைகளை கட்டிக் கொண்டு கோபமாக முறைத்து பார்த்தபடி நின்று இருந்தான்.

ஆதிரை, ‘வந்துட்டாரா.. இவருக்கு வேற வேலையே இல்லை. என்கிட்ட சண்டை போடணும்னா உடனே வந்திடுவார் போலருக்கு’.

வர்மன், “உன் கிட்ட தானே கேட்டுக்கிட்டு இருக்கேன் பதில் சொல்லு.. யாருக்கு சுய புத்தி கிடையாதுனு சொல்ற.. உனக்கு தான் சுய புத்தி கிடையாது”.

ஆதிரை, “ஹலோ மிஸ்டர் பார்த்து பேசுங்க”.

வர்மன், “என்ன டி என்ன பார்த்து பேசணும்.. உன் இஷ்டத்துக்கு நீ என்ன வேணும்னாலும் பேசுவ.. என்ன என் பாட்டி உனக்கு சப்போர்ட் பண்ணதும் ரொம்ப திமிர் வந்திடுச்சா..”.

ஆதிரை, “இங்க பாருங்க.. இந்த வாடி போடினு கூப்பிடுற வேலை எல்லாம் வேண்டாம்”.

வர்மன், “அப்படி தான் டி கூப்பிடுவேன்.. அதான் நீ சொன்ன மாதிரி லைசன்ஸ் வாங்கிட்டேனே” என்றவனை புரியாமல் பார்த்த ஆதிரைக்கு தன் கண்களால் அவளின் கழுத்தில் மின்னிக் கொண்டிருக்கும் அந்தத் தாலி கயிற்றை காண்பித்தான்.

ஆதிரை, “யோவ்! என்ன தாலி கட்டிட்டா உங்க இஷ்டத்துக்கு என்ன வேணும்னாலும் பேசலாம்னு நினைச்சுட்டு இருக்கீங்களா”.

வர்மன், “நீ தான பொண்டாட்டியா இருந்தால் வாடி போடினு பேசலாம்னு சொன்ன.. இப்போ நீ என் பொண்டாட்டி தான டி” என்னும் பொழுதே, “வர்மா!” என்று அதிகாரமாக ஒலித்தது அவனின் பாட்டி

யின் குரல்.

அதில், இருவருமே அதிர்ந்து போய் திரும்பி பார்க்க. அகிலாண்டேஸ்வரி தான் இவர்களை முறைத்துக் கொண்டு நின்று இருந்தார்.

RJ novels · Jan 26, 2025

அகம் - 10

“வர்மா!” என்ற அதிகார குரலில் ஆதிரையும் ஆருத்ர வர்மனும் ஒருசேர குரல் வந்த திசையை நோக்கி திரும்ப..

அகிலாண்டேஸ்வரி பாட்டி தான் கோபமாக நின்று இருந்தார். வழக்கம் போல் அவரின் கம்பீர தோரணையில் ஆதிரை மெய் மறந்து அவரை பார்த்தாள்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன இது வர்மா.. சின்ன பசங்க மாதிரி இரண்டு பேரும் சரிக்கு சமமா சண்டை போட்டுக்கிட்டு இருக்கீங்க..” என்றவருக்கும் தன் பேரனை இப்படி காண்பதில் உள்ளே மகிழ்ச்சியாக தான் இருந்தது.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி எல்லாம் இவளால் தான்” என்றான் அங்கே நின்றிருந்த ஆதிரையை கை காண்பித்து குற்றம் சாட்டுவது போல்.

ஆதிரை, “நான் என்ன பண்ணேன்.. பாட்டி நான் பாட்டுக்கு இனியா கூட தான் பேசிகிட்டு இருந்தேன். இவர் தான் வேணும்னே என்கிட்ட வந்து சண்டை போடுகிறார்” என்றாள் தன் பங்கிற்கு.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “நீ இனியா ரூமில் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க? உனக்கு இனியா உடைய ரூமில் என்ன வேலை?”.

ஆருத்ர வர்மனோ இந்த கேள்விக்கு எங்கே பதில் சொல் பார்ப்போம் என்பது போல் ஆதிரையை நோக்கி ஒரு பார்வையை வீச.

ஆதிரை, “பாட்டி.. அது வந்து..” என்று தடுமாறினாள்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “இங்க பாருமா.. உனக்கு கல்யாணம் நடந்திருக்கிறது என்னுடைய வர்மன் கூட.. நீ வர்மனுடைய ரூமில் தானே தங்கனும்.. அதை விட்டுட்டு எதுக்காக இனியாவுடைய ரூமில் தங்கி இருக்க?”.

ஆதிரை, “ஐயோ பாட்டி! ஒரு நிமிஷம் நான் சொல்றதை கொஞ்சம் கேளுங்க.. எனக்கும் அவருக்கும் சுத்தமா சரி வராது. ஏதோ ஒரு கோவத்துல வீம்புக்காக அவரோடு கிளம்பி வந்துட்டேன். லைப் லாங் எங்களுக்குள்ள ஒத்துப்போகமானு தெரியல.. இதையெல்லாம் இப்போவே முடிச்சுக்கலாமே”.

அவளின் வார்த்தையில் ஆருத்ர வர்மனுக்கு முகம் பிரகாசமாக.. இவ்வளவு நேரம் அவன் முகத்தில் குடி கொண்டிருந்த கடுமையும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து போனது.

ஆருத்ரவர்மன், “ஆமா பாட்டி.. அவளே பண்ண தப்பை உணர்ந்து இந்த லைஃப் வேண்டாம் என்று சொல்லுறா இல்ல விட்டுவிடலாமே.. விருப்பம் இல்லாதவங்களை எதுக்காக போர்ஸ் பண்ணனும்” என்றவனின் வார்த்தையில் ஆதிரைக்கு சுர்ரென்று கோபம் வந்தது.

“யார் தப்பு பண்ணா.. நான் எந்த தப்பும் பண்ணல.. தப்பு மொத்தமும் உங்க பேர்ல தான் இருக்கு” என்றாள் வர்மனை உருத்து விழித்தபடி.

ஆருத்ர வர்மன், “நான் என்ன தப்பு பண்ணேன்.. தப்பு பண்ணது நீ தான்.. நீ மட்டும் இனியாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்காமல் இருந்திருந்தால் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சனையே நடந்திருக்காது”.

ஆதிரை, “சரி, நான் தான் தப்பு பண்ணிட்டேன். உங்களை யாரு எனக்கு தாலி கட்ட சொன்னா.. நான் செஞ்சது தப்புன்னா நீங்க செஞ்சது அதை விட பெரிய தப்பு..”.

“நானாவது விருப்பப்பட்டவங்களுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிருக்கேன். ஆனா, நீங்க எனக்கு விருப்பமே இல்லாமல் தாலி கட்டி இருக்கீங்க” என்று படபடவென பொரிந்து தள்ளினாள்.

ஆருத்ரவர்மன், “இப்போ என்னடி.. என் மேல தான் தப்பு என்று சொல்லுறியா..” என்றான் ஆதிரையை நோக்கி இரண்டு எட்டு எடுத்து வைத்தவாறு அவள் முகத்தருகே அவளை நேர் பார்வை பார்த்தபடி.

ஆதிரையும் தன் கைகளை கட்டியபடி அவனை நெஞ்சை நிமிர்த்தி கொண்டு பார்த்தவாறு, “ஏன்.. இல்லைனு சொல்றீங்களா..”.

ஆருத்ர வர்மன், “ச்ச.. உன்கிட்ட மனுஷன் பேச முடியுமா..”.

ஆதவன், “அண்ணா.. அண்ணா.. கொஞ்சம் பொறுமையா இருங்க”.

ஆருத்ர வர்மன், “அதை அவ கிட்ட சொல்லுடா”.

ஆதவன், “ஆதிரை நீங்களாவது கொஞ்சம் பொறுமையா இருங்களேன்”.

ஆதிரை, “ஆதவ் என் மேல எந்த தப்பும் இல்லை. இவர் தான் நான் சும்மா இருந்தாலும் என்னை தேடி வந்து வம்பு பண்றார். திரும்பவும் அவரை என்கிட்ட வம்பு பண்ண வேணாம்னு சொல்லுங்க..”.

ஆருத்ர வர்மன், “ஆமா.. எனக்கு ஆசை பாரு.. நீ எங்க இருக்கனு தேடி வந்து உன்கிட்ட வம்பு செய்ய”.

ஆதிரை, “இப்போ அதை தானே பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க..”.

ஆருத்ர வர்மன் தன் கோபத்தை அடக்கிய குரலில், “பாட்டி இதெல்லாம் சரி வராது.. அவளே அவ செஞ்ச தப்பை உணர்ந்து என் கூட இருக்க பயந்துகிட்டு என்னோட வாழ முடியாதுனு போறேன்னு சொல்றா இல்ல..”.

“அப்படியே விட்டு தொலைங்களேன்.. எதுக்காக அவளை இங்கே இருக்க வைக்கணும்னு பாக்குறீங்க” என்றவனின் வார்த்தையில் ஆதிரை வெகுண்டு எழுந்து விட்டாள் என்று தான் கூற வேண்டும்.

கோபமாக உஷ்ண பெருமூச்சோடு, “யாருக்கு பயம்.. எனக்கெல்லாம் எந்த பயமும் இல்லை” என்றவள்.

அகிலாண்டேஸ்வரியிடம், “பாட்டி யாரைப் பார்த்தும் எனக்கு எந்த பயமும் இல்லை. நான் இங்கேயே இருக்கேன்.. எனக்கு இவர் தானே தாலி கட்டி இருக்கிறார். இவரோடவே இங்கேயே இருக்க எனக்கு முழு சம்மதம் தான்..”.

“உங்க பேரனுக்கு என்னோட இருக்க பயமா இருக்கானு கேட்டு சொல்லுங்க.. அவருக்கு பயமா இருந்தா வேணும்னா நான் இங்க இருந்து போறதை பத்தி யோசிக்கிறேன்” என்றவளின் வார்த்தையில் வர்மனுக்கு முகம் கோபத்தில் செவ்வண்ணம் பூசிக் கொண்டது.

“ஏய்! என்னடி திமிரா.. யாருக்கு பயம்.. எனக்கு ஒன்னும் பயமில்லை.. நீ தானே கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி என் பாட்டி கிட்ட சொன்ன.. இதெல்லாம் சரி வராது இதை இதோட முடிச்சுக்கலாம்னு.. இப்போ எனக்கு பயம்னு சொல்றியா”.

ஆதிரை, “ஆமா சொன்னேன்.. இப்படி கடுகடு என்று கடுவன் பூனை மாதிரி சுத்துற மனுஷன் கூட எல்லாம் எப்படி வாழ முடியும். அதனால் தான் அப்படி சொன்னேன். மற்றபடி, எனக்கு ஒன்னும் உங்களை பார்த்து எந்த ஒரு பயமும் கிடையாது”.

இனியாவோ படபடக்கும் இதயத்துடன் இவர்களுக்குள் காரசாரமாக நடக்கும் வாக்குவாதத்தை அதிர்ந்து பார்த்துக் கொண்டு நின்று இருந்தாள்.

‘ஐயோ! என்ன இவ இப்படி அண்ணா கிட்ட சண்டை போடுறா.. இவங்க ரெண்டு பேரோட பஞ்சாயத்து ஒரு முடிவுக்கு வராது போலருக்கே’ என்று எண்ணியபடி தன் பாட்டி ஏதாவது செய்து இவர்களை தடுப்பார் என்று அவரைப் பார்த்தாள்.

ஆனால், அவரோ நடப்பவற்றை சுவாரசியமாக பார்த்துக் கொண்டு நின்று இருந்தார்.

ஆருத்ரவர்மன், “யாரை பார்த்து டி கடுவன் பூனைனு சொல்ற.. நீ தான் பஜாரி மாதிரி கத்திக்கிட்டு இருக்க.. உன்னை மாதிரி வாயாடி கூட எல்லாம் தான் யாராலயும் வாழ முடியாது” என்றான் பதிலுக்கு.

“இப்போ முடிவா என்ன தான் சொல்ற.. உனக்கு தான் என் கூட வாழ விருப்பம் இல்லைனு சொல்லிட்ட இல்ல.. கிளம்புற வழியை பார்க்க வேண்டியது தானே.. எதுக்கு இப்போ இங்க நின்று சண்டை போட்டுக்கிட்டு இருக்க”.

தான் கூறி தான் தன் பாட்டி ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. இப்பொழுது இவளே வலிய வந்து இங்கிருந்து போகிறேன் என்று கூறுகிறாள். இதை வைத்து எப்படியாவது ஆதிரையை வீட்டை விட்டு அனுப்பி விட வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவனிடம்.

ஆனால், அவனின் பாட்டியின் மனதில் இருக்கும் எண்ணமோ வேறாக இருந்தது.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஒரு நிமிஷம் வர்மா.. இங்க பாருமா.. என் பேரன் சொல்ற மாதிரி உனக்கு அவனோட வாழ பயமா இருந்தா நீ இங்கிருந்து தாராளமா போகலாம்” என்றவருக்கு தெரியாதா என்ன கூறினால் ஆதிரையை ஆப் செய்ய முடியும் என்று..

ஆதிரை அவரின் வார்த்தையில் வர்மனை உறுத்து விழித்தவள் அவனை கோபமாக முறைத்து பார்த்துக் கொண்டே தன் கோபத்தை உள்ளடக்கிய குரலில், “பாட்டி எனக்கு யாரை பார்த்தும் எந்த பயமும் இல்லை..”.

“நான் இவரோட வாழ ரெடியா தான் இருக்கேன். நான் எங்கேயும் போகல.. இங்கேயே இருக்கேன்” என்றவனின் வார்த்தையில் அதிர்ந்து விழிப்பது இப்பொழுது ஆருத்ர வர்மனின் முறையாகிற்று.

தன் பாட்டி எதற்கு முயற்சி செய்கிறார் என்பதை சரியாக புரிந்து கொண்டான் ஆதவன். இங்கே நடக்கும் அக்கப்போர்களை எல்லாம் பார்த்தவனிற்கு தன் சிரிப்பை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் பற்களுக்கிடையே மிக கடினப்பட்டு கட்டுப்படுத்தினான்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ரொம்ப சந்தோஷம்” என்கவும்.

ஆதிரை, “ஆனா பாட்டி என்னால் இவரோட எல்லாம் ஒரே ரூமில் தங்க முடியாது” என்றவளை முறைத்து பார்த்த ஆருத்ரவர்மன் எதுவும் கூறவில்லை.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஏன்?”.

ஆதிரை, “இவரோட நான் போய் ஸ்டே பண்ணா இதே மாதிரி தான் தினமும் சண்டை போடணும். என்னுடைய எனர்ஜி எல்லாம் வேஸ்ட்டா போயிடும்”.

“எனக்கு இப்போ பைனல் இயர் ப்ராஜெக்ட் வொர்க்கெல்லாம் நிறைய இருக்கு. இவரோட உட்கார்ந்து சண்டை போடுவதற்கு எல்லாம் எனக்கு டைம் இல்ல”.

அகிலாண்டேஸ்வரி சற்று நேரம் எதையோ சிந்தித்தவர், “சரி, உன்னுடைய விருப்பபடியே இனியாவோட ரூமிலேயே நீ தங்கிக்கலாம்”.

அதுவரை ஆருத்ர வர்மனிற்கு நிம்மதியாக இருந்தது. தன் அறைக்கு அவள் வரவில்லையே என்று.. கோபத்தில் தன் கைகளை இறுக்கமாக மூடியவன் அவளை முறைத்து பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து சென்று விட்டான். அகிலாண்டேஸ்வரியும் சென்றுவிட..

ஆதவன், “ப்பா.. கொஞ்சம் நேரத்துல இந்த இடமே அனல் பறந்திடுச்சு” என்றான் கிண்டல் சிரிப்போடு.

இனியா அதிர்ந்த முகத்தோடு, “என்னடி நீ அண்ணா கிட்ட இப்படி சண்டை போடுற”.

ஆதிரை, “ஏன் உன் அண்ணா பேசியதெல்லாம் நீயும் கேட்டுகிட்டு தானே இருந்த..”.

இனியா, “அது கரெக்டு தான் டி.. அதுக்காக இவ்வளவு சண்டை போடணுமா?”.

ஆதிரை, “அவர் பேசினா.. நானும் பதிலுக்கு பேச தான் செய்வேன். நான் பேச கூடாதுனா உன் அண்ணனை என்கிட்ட பார்த்து பேச சொல்லு. நான் ஹாஸ்டலுக்கு போய் என்னுடைய திங்ஸ் எல்லாம் எடுத்துட்டு வந்துடறேன்” என்றபடி வெளியேறி விட்டாள்.

ஆதவன், “என்ன இனியா இன்னைக்கு தான் உன்னுடைய பிரண்டை புதுசா பாக்குற மாதிரி பாக்குற..”.

“அவள் இவ்வளவு கோபப்பட்டு இன்னைக்கு தான் நான் பார்க்கிறேன். கொஞ்சம் கோவக்காரி தான்.. ஆனா, இவ்வளவு எல்லாம் சண்டை போட்டு நான் இதுவரைக்கும் அவளை பார்த்ததே இல்லை”.

ஆதவன், “ம்ம்.. ஆதிரை எப்படி?”.

இனியா, “ரொம்ப நல்ல பொண்ணு அண்ணா.. ரொம்ப கைண்ட் ஹார்ட்.. யாராவது ஹெல்ப் கேட்டால் உடனே செய்வா.. எல்லார்கிட்டயும் கலகலனு பேசி சட்டுனு பிரிண்ட் ஆகிடுவா..”.

“என்னை பத்தி தான் உங்களுக்கு தெரியுமே.. காலேஜ் ஜாயின் பண்ண ஸ்டாட்டிங்ல யார்கிட்டயும் பேசவே எனக்கு கொஞ்சம் சங்கடமா

இருக்கும். இவ தான் எனக்கு கிடைத்த ஃபர்ஸ்ட் ஃப்ரெண்ட்.. இவளே வந்து என்கிட்ட வலிய பேசி என் கூட பிரண்ட் ஆகிட்டா”.

RJ novels · Jan 28, 2025

அகம் - 11

இனியா, “கிளாஸ்ல எல்லார் கூடவுமே நல்லா பிரண்ட்லியா பழகுவா.. யார் எந்த ஹெல்ப் கேட்டாலும் யோசிக்காமல் செய்வா.. ஆனா, யாராவது பொய் சொன்னா இவளுக்கு சுத்தமா பிடிக்காது”.

“உடனே, முகத்துக்கு நேராவே திட்டி விட்டுடுவா.. ஆனா, அவ இவ்வளவு கோபப்பட்டு நான் இதுவரைக்கும் பார்த்ததே இல்ல. இப்போ தான் பார்க்கிறேன்..”.

“வர்மன் அண்ணாவுக்கும் கோபம் வரும்.. இவளுக்கும் கோபம் வருது.. ரெண்டு பேருக்கும் செட்டாகுமானு தெரியலையே”.

ஆதவன், “அதெல்லாம் நல்லாவே செட் ஆகும் பாரு”.

இனியா, “ஆனா எனக்கு என்னமோ பயமா தான் அண்ணா இருக்கு. ரெண்டு பேரும் ஆப்போசிட் ஆப்போசிட் டைரக்ஷனா இருக்காங்க.. இவங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி தான் ஒத்து போக போறாங்களோ”.

ஆதவன் சிரிப்பினோடு, “ஆப்போசிட் டைரக்ஷன் தான் இனியா அட்ராக்ட் ஆகும். நீ வேணும்னா பாத்துக்கிட்டே இரு.. இவங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி ஒன்று சேர போறாங்கனு”.

இனியா, “எனக்கென்னமோ சுத்தமா நம்பிக்கையே இல்லை”.

ஆதவன், “அது சரி.. ஆதிரைக்கு நம்ம வர்மன் அண்ணாவை பத்தி ஒன்னுமே தெரியாது. அவர் தாலி கட்டியதும் அவ்வளவு கோவப்பட்டாங்க.. இப்போ எப்படி அவரோடே வாழுறேன்னு ஒத்துக்கிட்டாங்க. அவங்க மனசுல நம்ம வர்மன் அண்ணா இப்படி பண்ணிட்டாரே என்ற வருத்தம் கொஞ்சமும் இல்லையா”.

இனியா, “அதெல்லாம் நிறையவே இருக்கும். ஆனா, அவ அதை எல்லாம் வெளியில் காட்டிக்க மாட்டா”.

ஆதவன், “என்ன சொல்ற?”.

இனியா, “ஆமா அண்ணா அவ அப்படி தான்.. அவளுக்கு எந்த கஷ்டம் இருந்தாலும் அவ்வளவு ஈஸியா வெளியில் சொல்ல மாட்டா..”.

“மனசுக்குள்ளேயே வச்சிக்கிட்டு வெளியில் பார்க்கும் பொழுது எல்லார்கிட்டயும் சிரிச்சு ஜாலியா இருக்க மாதிரி தான் பேசுவா. அவ மனசுக்குள்ள இருக்க கஷ்டம் என்னனு நம்மால் கண்டுபிடிக்கவே முடியாது”.

“அவளுக்கு பேரன்ட்ஸ் இல்லைனு கூட நிறைய ஃபீல் பண்ணி இருக்கா.. ஒரே ஒரு தடவை தான் என்கிட்ட அதை பத்தி பேசி இருக்கா.. மத்தபடி நான் எப்போ கேட்டாலும் ஜாலியா இருக்க மாதிரியே பேசிட்டு விட்டுடுவா”.

ஆதவன் அவள் கூறிய அனைத்தையும் தனக்குள் வாங்கியவாறு, “நீ சொல்றது எல்லாம் கேட்டா ஆதிரையுடைய கேரக்டரும் வர்மன் அண்ணாவுடைய கேரக்டரும் கொஞ்சம் மேட்ச் ஆகுற மாதிரி இல்ல?” என்றான் யோசனையோடு.

இனியா, “நானே இதை பல தடவை அவ கிட்ட சொல்லி இருக்கேன் அண்ணா.. உன்னை பார்த்தா எனக்கு என் வர்மன் அண்ணா ஞாபகம் வருதுனு பலமுறை சொல்லி இருக்கேன்”.

“ஆனா என்ன.. ரெண்டு பேருக்கும் கொஞ்சம் டிஃப்ரண்ட்ஸும் இருக்கு.. நம்ம வர்மன் அண்ணா கொஞ்சம் இன்ட்ரோவர்ட்.. யார்கிட்டயும் உடனே சட்டுனு பேச மாட்டார்”.

“நாம என்ன பேசினாலும் கேட்பார். பட், அவரா அதிகமா பேச மாட்டார். ஆனால், அந்த விஷயத்தில் மட்டும் ஆதிரை அவருக்கு அப்படியே டோட்டல் ஆப்போசிட்.. இவ பேசாதவங்களை கூட பேச வச்சிடுவா” என்றாள் சிரிப்பினோடு.

ஆதவன், “அதான் இவங்க ரெண்டு பேரும் இன்ட்ரஸ்டிங் பேரா இருக்காங்க. நீ சொல்றதும் கரெக்ட் தான். பேசாத நம்ம வர்மன் அண்ணாவையே இப்படி சண்டை போடுற ரேஞ்சுக்கு கொண்டு வந்து விட்டுட்டாங்களே..”.

“ஓகே.. இப்போ மேடம் என்ன பிளான்ல இருக்கீங்க?” என்றான் இனியாவை பார்த்து தன் ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி கேள்வியாக.

இனியா, “அண்ணா நீங்க என்ன சொல்றீங்கனு புரியல.. என்ன பிளான்?”.

ஆதவன், “இப்போ தான் மேடம்க்கு கல்யாணம் வேற ஆகிடுச்சு. சோ, இனிமே காலேஜுக்கு போவீங்களா.. இல்ல படிப்பை எல்லாம் அப்படியே பாதியிலேயே விட்டுடலாம்னு இருக்கீங்களா”.

இனியா சிணுங்களோடு, “அண்ணா நான் பண்ணது தப்பு தான். அதுக்காக திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிக் காட்டாதீங்க. அதெல்லாம் நான் காலேஜுக்கு போவேன். டிஸ்கன்டினியூ எல்லாம் பண்ண மாட்டேன்”.

ஆதவன், “கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே ரெண்டு பேரும் அவ்வளவு லவ் பண்ணி இருக்கீங்க. இப்போ கல்யாணம் வேற முடிஞ்சிடுச்சு.. இனிமே உன்னையும் கவினையும் கையிலேயே பிடிக்க முடியாது” என்று தன் தங்கையை கேலி செய்தான்.

அதில், தன் சிறு தங்கை அழகாக வெட்கப்படுவதை பார்த்தவனிற்கு அவள் எந்த அளவிற்கு கவினை விரும்புகிறாள் என்பது அவளின் முகத்திலேயே அப்பட்டமாக தெரிந்தது.

அவனின் பெயரை கூறினாலே முகம் சிவக்கும் தன் தங்கை இனியா ஆதவனுக்கு புதியவள்.

ஆதவன், “சரி, சரி.. ரொம்ப நேரம் கவின் கூட பேசிக்கிட்டு இருக்காமல் படிக்கிற வேலையை பாரு” என்று அவளின் தலையை கோதியவன் அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான்.

ஆதவன் அங்கிருந்து விடை பெற்று சென்ற பிறகு இனியாவின் செல்போன் இசைக்க. கவின் தான் அழைத்திருப்பான் என்ற எதிர்பார்ப்போடு சென்று தன் செல்பேசியை எடுத்துப் பார்த்தாள் இனியா.

ஆனால், செல்பேசியிலோ ‘இதழினி’ என்னும் பெயர் மின்னிக் கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்த்தவளின் இதழ்கள் மெலிதாக விரிந்து கொண்டது.

அணைப்பை ஏற்ற இனியா மெதுவான குரலில், “ஹாய் இதழ்” என்றாள் ‌கிசுகிசுப்பாக.

இதழினி, “என்னடி ஏதோ கவின் அண்ணா கிட்ட பேசுற மாதிரி கிசுகிசுனு பேசுற”.

இனியா, “ம்ம்ச்ச்.. இங்க என்னவெல்லாமோ நடந்து போச்சு டி. ரூம் கதவு ஓப்பன்ல இருக்கு. யாராவது கேட்டிட போறாங்கனு தான் மெதுவா பேசுனேன். அப்புறம் இருக்க பிரச்சனையில் இது வேற புது பிரச்சனையாகிடும்” என்ற படியே நடந்து சென்று அறை கதவை மூடிவிட்டு வந்து கட்டிலில் அமர்ந்தாள்.

இதழினி, “ஏன் டி என்ன ஆச்சு?”.

இனியா, “இதழ் நான் கவினை லவ் பண்றது பத்தி உன்கிட்ட சொல்லி இருந்தேன் இல்ல”.

இதழினி, “ஆமா.. நீங்க ரெண்டு பேரும் லவ் பண்றீங்க அதெல்லாம் தான் தெரியுமே.. நான் கூட உன்னை உங்க வீட்ல பயப்படாமல் சொல்லுனு சொன்னேனே.. இப்போ நீ சொன்னியா இல்லையா?” என்றவளின் கேள்விக்கு மெதுவான குரலில்.

“கல்யாணமே முடிஞ்சு போச்சு” என்றாள் இனியா.

அதில் அதிர்ந்து விழித்த இதழினி, “ஹே! என்னடி சொல்ற.. நிஜமாவா?”.

இனியா, “ஆமா டி” என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே அவளின் கையில் இருந்த செல்போன் பறிக்கப்பட்டது.

அதில், ஒரு நொடி இனியாவின் இதயம் மத்தளம் கொட்ட வெடுக்கென்று திரும்பி பதட்டமாக யார் என்று பார்த்தாள். ஆதிரை தான் நின்று கொண்டு இருந்தாள். அவளை பார்த்த பிறகு தான் இனியாவிற்கு மூச்சே வெளிவந்தது.

“நீ தானா.. நான் யாரோனு நினைச்சு பயந்துட்டேன். ஏன் டி இப்படி எல்லாம் பண்ற?” என்றாள் கோபமாக.

ஆதிரை, “என்ன கவின் அண்ணா கிட்ட போன் பேசிக்கிட்டு இருக்கியா.. உங்களுக்கு தான் இப்போ மேரேஜ் ஆகிடுச்சே அப்புறம் எதுக்காக இப்படி ஒளிஞ்சு ஒளிஞ்சு பேசிகிட்டு இருக்க” என்றவள் அவளின் செல்பேசியின் திரையை பார்க்க.

‘இதழினி’ என்னும் பெயரை பார்த்தவள் உற்சாகமாகி போனாள்.

செல்பேசியை தன் காதிற்கு கொடுத்தவாறு, “ஹலோ இதழ்.. எப்படி இருக்க? உன்கிட்ட பேசியே ரொம்ப நாள் ஆகிடுச்சு” என்றாள் படபடவென்று.

இதழினி, “நான் நல்லா இருக்கேன் ஆது.. நீ எப்படி இருக்க?”.

ஆதிரை, “நீ கேக்குற கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்றதுனு தெரியாமல் இருக்கேன்” என்றாள் பெருமூச்சோடு.

இதழினி, “அங்கே என்ன தான் டி நடக்குது.. அவளை கேட்டா அவளும் சோகமா பேசுறா.. நீயும் இப்படி பேசுற.. அங்கு ஏதாவது பிரச்சனையா?”.

ஆதிரை, “எல்லாம் இந்த இனியாவால் தான்..” என்க.

இனியா, “நான் என்னடி பண்ணேன்?” என்றாள் ஆதிரையின் முதுகில் அடித்தவாறு.

ஆதிரை, “சும்மா இருடி” என்றவள்.

இதழினியிடம், “உனக்கு இனியா கவினை லவ் பண்ணதை பத்தி எல்லாம் தெரியும் இல்ல”.

இதழினி, “ம்ம்.. தெரியுமே.. லாஸ்ட் டைம் பேசும் போது கூட வீட்டுக்கு யாரோ பெண் கேட்டு வந்திருக்காங்கனு சொல்லி அழுதாள். நான் கூட உங்க வீட்டில் உன்னுடைய லவ்வை பத்தி சொல்லிடுனு அவ கிட்ட சொன்னேன்”.

ஆதிரை, “நானும் அதையே தான் டி சொன்னேன். ஆனா, இந்த மேடம் பயமா இருக்குனு வீட்டில் சொல்ல மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க.. டெய்லி காலேஜ்ல ஒரே புலம்பல் தான். அழுதுகிட்டே இருந்தா..”.

“அதனால் அவளுக்கும் கவின் அண்ணாவுக்கும் மேரேஜ் பண்ணி வச்சுட்டேன்” என்றவளின் வார்த்தையில் அதிர்ந்த இதழினி, “என்னடி சொல்ற? மேரேஜ் பண்ணி வச்சிட்டியா.. ஏதோ சின்ன விஷயம் மாதிரி பேசுற?” என்றாள் அதிர்ச்சி மாறாத குரலில்.

ஆதிரை, “அப்புறம் வேற என்ன செய்யுறது இவ அவரை தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்னு அழறா.. அவங்க வீட்டில் வேற மாப்பிள்ளை பார்த்துட்டாங்க.. அதான் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுட்டேன்” என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே அவளிடம் இருந்து செல்பேசியை பிடுங்கிய இனியா தன் காதில் வைத்தவாறு, “அது மட்டும் இல்லை இதழ்.. நம்ம ஆதிரைக்கு கூட மேரேஜ் ஆகிடுச்சு”.

அதில், இதழினி அதிர்ச்சியின் உச்சத்திற்கே சென்று விட்டாள் என்று தான் கூற வேண்டும்.

இதழினி, “என்ன டி சொல்றீங்க.. இப்போ தான் அவ உனக்கு மேரேஜ் ஆச்சுனு சொன்னா.. நீ அதுக்குள்ள அவளுக்கு மேரேஜ் ஆகிடுச்சுனு சொல்ற.. எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல. அங்க என்ன தான் நடக்குது?”.

பிறகு, இனியா ரிஜிஸ்டர் ஆஃபீஸில் நடந்த மொத்த கதையையும் அவளிடம் கூறி முடித்தாள். அதில் இதழினிக்கு கண்கள் இரண்டும் அதிர்ச்சியில் பெரிதாக விரிந்து கொண்டது.

“அடிப்பாவிங்களா! என்ன காரியம் டி செஞ்சு வச்சு இருக்கீங்க.. உங்க அண்ணா கோபத்துல ஆதிரை கழுத்தில் தாலி கட்டிட்டாரா?” என்னும் பொழுதே இதழினியின் இதயம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது.

இனியா, “ஆமா டி.. வீட்ல செம திட்டு.. பாட்டி லெப்ட் ரைட் வாங்கிட்டாங்க.. அண்ணாவுக்கு என்ன சொல்றதுனே தெரியல.. அவங்களை பார்த்தா தான் ரொம்ப பாவமா இருக்கு” என்னும் பொழுதே அவளின் தோளில் அடித்த ஆதிரை.

“அப்போ என்னை பாத்தா உனக்கு பாவமா தெரியலையா?” என்பதும் இதழினியின் காதில் நன்கு விழுந்தது.

இதழினிக்கு அதிர்ச்சியில் வார்த்தைகளே எழவில்லை. ஏன் என்றே தெரியாமல் கண்கள் கலங்கிவிட்டது. நா உலர்ந்து போய் வார்த்தைகளே எழவில்லை. உணர்ச்சிகளின் பிடியில் சிக்கிக் கொண்டு தவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இனியா, “ஹலோ இதழ் லைன்ல இரு

க்கியா?”.

இதழினி, “ஆங்.. ஆங்.. இருக்கேன்” என்றவளின் ஒற்றைக் கண்ணில் மட்டும் கண்ணீர் விழி கடந்து கன்னம் தொட்டுவிட்டது.

RJ novels · Feb 1, 2025

அகம் - 12

இதழினி, “அப்போ உன்னுடைய அண்ணன் உண்மையிலேயே ஆதிரைக்கு தாலி கட்டிட்டாரா?”.

இனியா அவளின் குரலில் இருக்கும் வருத்தத்தை கவனியாதவள், “ஆமா டி.. ஒரே நாள்ல என்னென்னமோ நடந்து போச்சு.. இவளுக்கும் வாய் ரொம்ப அதிகம் இதழ்.. கொஞ்சம் பொறுமையா பேசி இருக்கலாம். ரொம்ப ஓவரா அண்ணா கிட்ட வாய் பேசிட்டா”.

ஆதிரை, “யாரு நான் ஓவரா பேசுறேனா.. அப்போ உன் அண்ணன் செஞ்சது மட்டும் சரியா” என்று அவள் கேட்பதும் இவளின் காதில் விழுந்தது.

இவளால் சற்றும் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை. ஒரு தலையாக இனியாவின் அண்ணனை காதலிப்பவளிற்கு இனியா கூறிய செய்தியை கேட்ட பிறகு பேர் அதிர்ச்சியாகிப் போய்விட்டது.

ஒரு நொடியில் தன் காதல் கோட்டை அப்படியே மணல் கோட்டை போல் சரிந்து விட்டதை உணர்ந்தவளுக்கு அதை ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை.

இனியா, “ஹலோ இதழ் லைன்ல இருக்கியா?”.

இதழினி தன் முகத்தை அழுந்த துடைத்தவள் ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்து விட்டவாறு தன்னை சற்று சமன் செய்தவள், “ஆங்.. இருக்கேன் டி. உன்னுடைய பாட்டி என்ன சொன்னாங்க.. உன்னுடைய அண்ணனுக்கு இப்படி திடீர்னு கல்யாணம் நடக்கும்னு அவங்க கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்த்து இருக்க மாட்டாங்களே”.

இனியா, “பின்ன இதெல்லாம் நடக்கும்னு யாருமே எதிர்பார்க்கல.. அதிலும் பாட்டிக்கு ரொம்ப பிடிச்ச பேரன் வேற.. அதுல பாட்டி கண்டிப்பா அப்செட் தான் ஆகி இருப்பாங்கனு நினைக்கிறேன்”.

“ஆதவன் அண்ணா இப்படி செஞ்சிருந்தா கூட பாட்டி அவ்வளவு வருத்தப்பட்டு இருக்க மாட்டாங்க.. ஆனா, வர்மன் அண்ணா இப்படி செஞ்சது தான் அவங்களால் ஏத்துக்கவே முடியல” என்ற அவளின் வார்த்தையில்..

தன் இரண்டு கண்களும் வெளியே விழுந்து விடும் அளவிற்கு பெரிதாக விரித்துக் கொண்ட இதழினிக்கு சிரிப்பதா அல்லது அழுவதா என்று தெரியாத உணர்ச்சி பெருக்கில் சிக்கித் தவித்தாள்.

ஆம், இதழினி ஒரு தலையாக காதலிப்பது நம் ஆதவனை தான். வர்மன் சற்று கடுமையாக நடந்து கொள்பவன். நிச்சயமாக அவன் ஆதிரைக்கு தாலி அணிவித்திருக்க மாட்டான் என்று எண்ணிய இதழினி ஆதவன் தான் கோபத்தில் இப்படி செய்து விட்டானோ என்று எண்ணி வெகுவாக வருந்திப் போனாள்.

அதிலும், தன் பாட்டியை மீறி வர்மன் இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்ய துணிய மாட்டான் என்று எண்ணிய இதழினிக்கு அவளின் ‘அண்ணன்’ என்ற விளிம்பில் ஆதவன் தான் இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்தது என்று தீர்மானித்தே விட்டாள் என்று தான் கூற வேண்டும்.

இப்பொழுது செய்தது ஆதவன் அல்ல வர்மன் என்பதை அறிந்ததும் அவளுக்குள் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி பரவ தொடங்கியது.

இனியா, “என்னடி லைன்ல இருக்கியா இல்லையா.. அப்பப்போ பேசவே மாட்டேன் என்கிறாய்”.

இதழினி, “ஆங்.. இருக்கேன்.. இருக்கேன்.. நிஜமாவே உன்னுடைய வர்மன் அண்ணாவா ஆதிரைக்கு தாலி கட்டினார்” என்றாள் இன்னமுமே அதை முழுதாக நம்ப முடியாமல்.

இனியா, “ஆமா டி.. பின்ன நான் என்ன விளையாட்டுக்கா சொல்றேன். வர்மன் அண்ணா தான்.. அன்னைக்கு எங்களுக்கு மேரேஜ் நடக்க போற விஷயம் எப்படியோ வர்மன் அண்ணாவுக்கு தெரிஞ்சிருக்கு”.

“மேரேஜை நிறுத்துவதற்காக கோபமாக கிளம்பி ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸ் வந்திருக்கார். அந்த நேரம் பார்த்து இவ வேற ரொம்ப வாய் பேசிட்டாளா.. என்ன நினைச்சாரோ தெரியல.. இவளுக்கு தாலியை கட்டிட்டார்”.

கண்கள் குளம் கட்டிவிட.. இதழில் படர்ந்த புன்னகையோடு, “என்னால் இதை நம்பவே முடியல இனி” என்றாள் வார்த்தைகள் அற்றவளாக.

இனியா, “என்னாலும் தான்.. ஆதவன் அண்ணா இப்படி ஒரு காரியத்தை செஞ்சிருந்தா கூட அதை ஏத்துக்கிட்டு இருந்திருக்க முடியும். வர்மன் அண்ணா இப்படி செய்யவும் தான் எங்களுக்கே ரொம்ப ஷாக்கிங்காக இருக்கு”.

இதழினி, ‘நான் கூட நீ அண்ணா என்று சொன்னதும் ஆதவன் அண்ணாவை தான் சொல்லுறியோ என்று நினைத்துவிட்டேன்”.

இனியா, “இல்ல டி.. ஆதவன் அண்ணா அப்படியெல்லாம் செய்யல.. அதுவும் நல்லதுக்கு தான்.. இப்படி ஒரு வாயாடியை கட்டி சமாளிக்கிற அளவுக்கு எல்லாம் அவருக்கு திறமை இருக்காது. வர்மன் அண்ணாவால் தான் இவளை சமாளிக்க முடியும். அவர் தான் இவளுக்கெல்லாம் சரியான ஆளு..”.

இவள் கூறுவதை கேட்டுக் கொண்டே தன் உடமைகளை எடுத்து வைத்துக் கொண்டு இருந்த ஆதிரை இவளின் கடைசி வாக்கியத்தில் தன் இடையில் கை வைத்து ஊன்றியவாறு இவளை முறைத்து பார்த்தாள்.

பிறகு, சற்று நேரம் தோழிகள் மூவரும் கலகலத்துவிட்டு அணைப்பை துண்டித்து விட்டனர்.

இதழினிக்கு இப்பொழுது தான் நிம்மதி பெரு மூச்சே வந்தது என்றும் கூறலாம். சற்று நேரத்தில் எப்படி பதட்டப்பட்டு விட்டாள். ஏதோ, தன் வாழ்க்கையே அவ்வளவு தான்.. தன் வாழ்க்கையின் கடைசி கட்டத்தில் இருப்பது போன்ற ஒரு மாயை அவளுக்குள் தோன்றியது.

யாருக்கும் தெரியாமல் மறைத்து வைத்திருக்கும் ஆதவனின் புகைப்படத்தை தான் தன் செல்போனின் திரையில் பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

என்னமோ தெரியவில்லை.. அவனை பார்க்கும் பொழுதெல்லாம் அப்படி ஒரு பூரிப்பு உள்ளுக்குள்.. இதயம் கதகளி ஆட தொடங்கி விடும். இருவரும் இதுவரை ஒரு முறை கூட ஒருவரை ஒருவர் பார்த்ததே கிடையாது.

ஆம், ஆதவனுக்கு இப்படி இதழினி என்று ஒருத்தி தன் புகைப்படத்தை அனுதினமும் வைத்து ரசித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதே தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அப்படி என்ன தான் காதல் இவளுக்கு அவன் மேல்..

இதுவரை இருவரும் பார்த்ததே கிடையாதாம்.. பழகியதும் கிடையாதாம்.. ஒரு வார்த்தை கூட பேசியதும் கிடையாதாம்.. ஆனாலும், அவளுக்கு அவன் மேல் மலையளவு காதல்..

அவனை யாருக்கும் விட்டுக் கொடுக்க முடியாத அளவிற்கு அவனின் மீது காதலில் திளைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களும் இனியா மற்றும் ஆதிரையின் கல்லூரிக்கு விடுமுறை என்பதால் வீட்டிலேயே தான் அவர்களின் நாட்கள் கழிந்தது.

பார்க்கும் இடங்களில் எல்லாம் ஆருத்ர வர்மனும், ஆதிரையும் தங்கள் பார்வையாலேயே உரசி கொண்டனர். முடிந்தவரை அவனைப் பார்ப்பதையே தவிர்க்க தொடங்கினாள் ஆதிரை..

இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டாலே தேவை இல்லாத சண்டை தான் ஏற்படுகிறது. அதற்கு பார்க்காமலே இருந்து விடலாம் என்ற நிலைக்கு சென்று விட்டனர்.

அன்று திங்கட்கிழமை காலை அவசரமாக கல்லூரிக்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர் ஆதிரையும், இனியாவும்..

இனியா, “இன்னைக்கு பிராக்டிகல்ஸ் வேற இருக்கு. கொஞ்சம் பயமா இருக்கு டி”.

ஆதிரை, “எதுக்கு.. நல்லா தானே ப்ரிப்பார் பண்ணி இருக்க.. அப்புறம் என்ன பயம்?”.

இனியா, “இந்த கல்யாண டென்ஷன்ல நான் ரெக்கார்ட்ஸ் எல்லாம் கம்ப்ளீட் பண்ணவே மறந்துட்டேன்”.

ஆதிரை, “அது உன் பிரச்சனை.. எது எப்படி போனாலும் நம்ம படிப்பு விஷயத்துல கரெக்டா இருக்கணும். உன்னை யாரு ரெகார்ட் வொர்க் பண்ணாமல் இருக்க சொன்னது” என்றாள் அவளை முறைத்து பார்த்தபடி.

இனியா பாவமாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டவள், “சாரிடி.. நான் தான் எழுதாமல் விட்டுட்டேன்”.

ஆதிரை, “அப்புறம் இப்போ பீல் பண்ணி என்ன பண்றது”.

இனியா, “ப்ளீஸ் டி.. எனக்கு அப்படியே கொஞ்சம் எழுதி தாயேன்”.

ஆதிரை, “உனக்கு இதே வேலையா போச்சு இனி.. எப்போ பார்த்தாலும் லாஸ்ட் மினிட்ல வந்துட்டு தான் இப்படி என்னை போட்டு படுத்துற”.

இனியா, “நீ மட்டும் எப்படி ஆது எல்லாமே கரெக்டா கம்ப்ளீட் பண்ணிடுற.. என்னால் லாஸ்ட் 2 டேஸ் எதிலுமே கான்சன்ட்ரேட் பண்ண முடியல..”.

“வீட்டில் நடக்கிற பிரச்சனையே மண்டைக்குள்ள ஓடிக்கிட்டு இருந்துச்சு. ஆனா, நீ அதையெல்லாம் கொஞ்சம் கூட கன்சிடர் பண்ணாமல் கரெக்ட்டா எல்லா வேலையும் முடிச்சிட்டு இருக்கியே”.

ஆதிரை, “அது வேற டிபார்ட்மென்ட்.. இது வேற டிபார்ட்மென்ட்.. அதை பத்தி யோசிச்சுக்கிட்டு உட்கார்ந்து இருந்தா உன்னை மாதிரி தான் நானும் எதையும் பண்ணாமல் இருக்கணும்”.

இனியா, “சரி, சரி.. கொஞ்சம் எனக்கு எழுதி கொடு டி.. நைட் எல்லாம் எழுதி, எழுதி கையெல்லாம் வலிக்குது” என்றாள் கெஞ்சலாக.

தன் நண்பியின் கெஞ்சலில் உடனே மனம் இறங்கிய ஆதிரை, “கொடு” என்றவள் அவசர அவசரமாக எழுத தொடங்கினாள்.

அதற்குள் இனியா தயாராகி விட்டு வந்துவிட.

ஆதிரை, “மிச்சத்தை போற வழியில் எழுதிக்கலாம் டைம் ஆகிடுச்சு” என்றபடி அவளுடன் வெளியே நடந்தாள்.

இருவரும் சாப்பிடுவதற்காக டைனிங் ஹாலை நோக்கி செல்ல. அங்கே அமர்ந்து உணவருந்தி கொண்டு இருந்த ஆருத்ர வர்மன் ஆதிரையின் மீது அழுத்தமாக தன் பார்வையை பதித்தவன் தன் முகத்தை வெடுக்கென்று திருப்பிக் கொண்டான்.

அதையெல்லாம் சற்றும் சட்டை செய்யாத ஆதிரை தான் வந்த வேலையை பார்ப்பதற்காக அவனுக்கு நேர் எதிரே இருக்கும் இருக்கையில் வந்து இனியாவுடன் அமர்ந்தாள்.

ஆனால், அகிலாண்டேஸ்வரியின் பார்வையோ ஆதிரையில் தான் படிந்து இருந்தது. அந்த வெள்ளை நிற குர்த்தி அவளுக்கு மிகவும் அழகாக இருந்தது. தன் ஆசை பேரனின் மனைவியை அவரின் பார்வை ஆசையாக வருடியது.

கிளம்பும் அவசரத்தில் அதையுமே ஆதிரை கவனிக்கவில்லை. இனியா தனக்கு இரண்டு இட்லியும், ஆதிரைக்கு இரண்டு இட்லியும் இரண்டு தட்டில் வைத்தவள்.

இருவருக்கும் சட்னியை ஊத்த.. ஆதிரையோ இடது கையால் இனியாவின் நோட்ஸை எழுதியவரே வலது கையால் அந்த இட்லியை பிய்த்து சட்டினியில் நனைத்து தன் வாய்க்குள் தள்ளினாள்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன இது.. சாப்பிடும் பொழுது எழுதிக்கிட்டு இருக்க?”.

ஆருத்ரவர்மன், “படிப்புல கவனம் இருக்கணும்.. இல்லைனா.. இப்படி தான் கடைசி நேரத்துல எல்லாத்தையும் அவசர அவசரமா பண்ற மாதிரி இருக்கும்” என்று கிடைக்கும் சந்தர்ப்பத்தை உபயோகித்து அவளை சாடினான்.

ஆதிரை அவனை முறைத்துப் பார்த்தவள், “ஹலோ சார்.. இது ஒன்னும் என்னுடைய நோட்ஸ் கிடையாது. உங்க ஆருயிர் தங்கச்சி உடையுது.. இப்போ நீங்க சொல்றதெல்லாம் அவளுக்கு தான் போய் சேரும்” என்றவள் மீண்டும் தன் வேலையில் கவனத்தை செலுத்தினாள்.

ஆருத்ர வர்மனுக்கோ ஆதிரையின் முன்பு ஒவ்வொரு முறையும் மூக்குடைவதே வேலையாகி போய்விட்டது. அவனும் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்தையும் உபயோகித்து அவளின் தலையில் கொட்டு வைக்க எண்ண.. ஆனால், நடப்பது அனைத்தும் இவனுக்கே ஆப்பு வைப்பது போல் ஆகிவிடுகிறது.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “நீ லெப்ட் ஹேண்டா..”.

“ம்ம்” என்று அவருக்கு சிறிய தலையசைப்பை மட்டும் கொடுத்தவள் தன் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இனியா, “ஆமா பாட்டி.. ஆனா, ஆதிரை உடைய‌ ஹேண்ட் ரைட்டிங் சூப்பரா இருக்கும்”.

ஆருத்ரவர்மன் இனியாவை முறைத்து பார்த்தவன், “வாய் மட்டும் நல்லா பேசு.. உன்னுடைய வேலையை கூட உன்னால் ஒழுங்கா பண்ண முடியாதா.. இப்படி லாஸ்ட் மினிட்ல தான் அறக்க பறக்க எல்லாத்தையு

ம் செய்வியா..”.

“சாரி அண்ணா.. டூ டேஸா வீட்ல நடந்த பிராப்ளமில் ரெக்கார்டு எழுதவே மறந்துட்டேன்” என்றாள் நலிந்த குரலில்.

RJ novels · Feb 4, 2025

அகம் - 13

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன இது இனியா படிப்பு விஷயத்துல எப்பவுமே நாம தான் கொஞ்சம் கவனமா இருக்கணும். திரும்ப இந்த மாதிரி எல்லாம் பண்ணாத” என்றார் அதட்டலாக.

இனியா, “சாரி பாட்டி” என்றாள் மெல்லிய குரலில்.

ஆதிரை, “நல்லா சொல்லுங்க பாட்டி.. இது ஒன்னும் ஃபர்ஸ்ட் டைம் கிடையாது. மேடம்க்கு நோட்ஸ் எழுதலாம் ஞாபகமே இருக்காது.. டைமும் இருக்காது.. தினமும் கவின் அண்ணா கூட போன் பண்ணி பேச சொன்னா நல்லா பேசுவா”.

“காலேஜ்லையும் இவளுக்கு இதே வேலை தான். கவின் அண்ணாவை மீட் பண்றதுக்கும், அவர் கால் பண்ணா பேசுறதுக்கும் மேடம் கிளாஸை கட் அடிச்சுட்டு எஸ்கேப் ஆகிடுவாங்க.. இவங்களுக்கும் சேர்த்து நான் நோட்ஸ் எடுத்து தரணும்”.

இனியாவின் ரகசியங்களை அனைவரின் முன்பும் ஆதிரை அம்பலப்படுத்தவும் விழி பிதுங்கி அமர்ந்திருந்தாள் இனியா..

இனியா அவளின் கையில் சற்று அழுத்தத்தை கொடுத்தவாறு, “ஆது என்ன பண்ற நீ”.

ஆதிரை, “என்ன இப்போ.. அதான் உனக்கும் கவின் அண்ணாவுக்கும் கல்யாணம் முடிஞ்சிடுச்சே.. இனி இவங்களுக்கு தெரிஞ்சாலும் உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் வரப்போவதில்லை அப்புறம் என்ன..” என்றாள் விட்டேட்றியாக.

அவளின் செயலில் இனியாவிற்கு தான் ‘ஐயோ’ என்று இருந்தது.

ஆருத்ரவர்மன் வேண்டுமென்றே, “ஏன் இதை கூட உன்னால் செய்ய முடியாதா.. படிக்கிற வயசுல அவளுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கிறதுக்கு மட்டும் தெரியுது.. அவளுக்கு ஹெல்ப் பண்ணி நோட்ஸ் எடுத்து கொடுத்தால் என்ன குறைந்தா போயிடுவ” என்றவனை அகிலாண்டேஸ்வரி கூட ஆச்சரியம் கலந்த அதிர்ச்சியோடு பார்த்தார்.

இனியாவோ அதிர்ச்சியின் உச்சத்திற்கே சென்று விட்டாள். தன் அண்ணனா இப்படி எல்லாம் பேசுவது என்று..

ஆதிரை, “எனக்கு வேற வேலை இல்லை பாருங்க.. உங்க தங்கச்சி லவ்வர் கூட கடலை போடுவா அவளுடைய நோட்ஸை நான் எழுதி தரணுமா”.

ஆருத்ரவர்மன், “நீ தான் காதலுக்கெல்லாம் ஹெல்ப் பண்றதுக்காகவே பிறந்திருக்கிறாயே.. அப்போ அவளுடைய காதலுக்கும் ஹெல்ப் பண்ணனும் தானே”.

ஆதிரை, “அதுக்காக டெய்லி என்னுடைய வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு அவளுக்கு நோட்ஸ் எடுத்துக்கிட்டு இருக்க சொல்றீங்களா” என்றாள் அவனை முறைத்து பார்த்தவாறு.

இருவரும் மாற்றி மாற்றி வாக்குவாதம் செய்து கொண்டிருக்க.. அங்கே வந்து சேர்ந்தான் ஆதவன்..

“என்ன இது.. காலையிலேயே ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா ரெண்டு பேரும்” என்றபடி அமர்ந்தவனை பார்த்த ஆதிரை, “இங்க பாருங்க ஆதவ் உங்க அண்ணா தான் என்கிட்ட மறுபடியும் மறுபடியும் வம்பு பண்ணிக்கிட்டே இருக்கார். நான் அவர் பக்கம் போறதே இல்லை.. நான் பாட்டுக்கு என் வேலையை தான் பாத்துகிட்டு இருக்கேன். ஆனா, அவர் தான் வேணும்னே என்கிட்ட வம்பு பண்றார்”.

ஆருத்ரவர்மன், “ஆமா, எனக்கு ஆசை பாரு உன் கூட வம்பு பண்ணனும்னு”.

ஆதவன், “இப்போ என்ன பிரச்சனை?”.

ஆருத்ர வர்மன், “நம்ம இனியாவுக்கு இவ நோட்ஸ் எடுத்து கொடுத்தாலாம் அதை ரொம்ப பெருசா பேசி சீன் போட்டுக்கிட்டு இருக்கா”.

ஆதிரை, “கொஞ்சம் தெளிவா சொல்லுங்க.. அப்போ தானே அவருக்கும் புரியும். இங்க பாருங்க உங்க தங்கச்சி அவ லவ்வர் கூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ண போனா அவளுக்கும் சேர்த்து நான் நோட்ஸ் எடுத்து வைக்கணுமாம். உங்க அண்ணன் சொல்ற விஷயம் எல்லாம் கொஞ்சமாவது நியாயமா இருக்கா”.

ஆதவன் தன் நெஞ்சின் மீது கையை வைத்தவாறு, “அண்ணா நீங்களா இப்படி எல்லாம் சொல்றீங்க? இனியா லவ் மேரேஜ் பண்ணிக்கிட்டானு தெரிஞ்சதும் அவ்வளவு கோபப்பட்டீங்க..”.

“இப்போ அவளுடைய லவ்வுக்கு ஹெல்ப் பண்ணலைனு ஆதிரையை திட்டுறீங்களா” என்றவனின் வார்த்தையில் தான் தான் இவ்வளவு நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேலையை உணர்ந்தவன்.

அனைவரின் பார்வையும் தன் மேலேயே இருப்பதில் அமைதியாக தன் உணவில் கவனத்தை செலுத்தினான்.

ஆதவன், “ஆனா ஒரு விஷயம் மட்டும் உண்மை.. நீங்க ரெண்டு பேரும் இருக்க இடம் கண்டன்டுக்கு பஞ்சமே இல்லாமல் இருக்கு. நல்லா உங்க ரெண்டு பேரையும் வச்சு டைம் பாஸ் பண்ணலாம்” என்றான் கடினப்பட்டு தன் சிரிப்பை கட்டுப்படுத்தியவாறு.

அதில் ஆருத்ரவர்மன், ஆதிரை என இருவருமே ஒரு சேர ஆதவனை முறைத்து பார்த்தனர்.

ஆதவன், “ஐயையோ! அவசரப்பட்டு மைண்ட் வாய்ஸ் எல்லாத்தையும் வெளிப்படையா பேசிட்டேன் போலருக்கே.. ரெண்டு பேருமே என்னை கட்டம் கட்டி அடிச்சாங்கன்னா இவங்க வாயில் எல்லாம் என்னால் விழ முடியாது பா” என்று எண்ணியவாறு..

தனக்கு அழைப்பே வராத செல்பேசியை எடுத்து காதில் வைத்தவன், “இதோ அங்க தான் வந்துட்டு இருக்கேன்” என்றபடி அந்த இடத்தை விட்டு நைஸாக நழுவினான்.

பிறகு, ஆதிரையும் இனியாவும் அவசர அவசரமாக உண்டு முடித்தவர்கள் கல்லூரிக்கு புறப்பட தயாராக..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஒரு நிமிஷம் ரெண்டு பேரும் எப்படி போக போறீங்க?”.

ஆதிரை, “ஆட்டோவில் தான் பாட்டி”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஆட்டோல எல்லாம் போக வேண்டாம். நம்ம கார்லயே போங்க.. வர்மா இவங்க ரெண்டு பேரையும் காலேஜ்ல இறக்கி விட்டுடு”.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி இனியாவை வேணும்னா நான் கொண்டு போய் விடுறேன். இவளை எல்லாம் என்னால் கூட்டிட்டு போக முடியாது”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஏன்?”.

ஆருத்ரவர்மன், “பாட்டி எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு. இவளை கார்ல கூட்டிட்டு போனா இவ என்னிடம் சண்டை போட்டுக்கிட்டே வருவா.. அதிலேயே எனக்கு டைம் ஆகிடும்” என்றவனை முறைத்து பார்த்த ஆதிரை.

“பாட்டி யாரும் வேண்டா வெறுப்பா என்னை அழைச்சிட்டு போக வேண்டாம். நான் ஆட்டோவில் போய்க்கிறேன்.. அவரோட தங்கச்சியை மட்டும் அவரை கொண்டு போய் விட சொல்லுங்க” என்றபடி ஒரு அடி எடுத்து வைக்க..

அகிலாண்டேஸ்வரி, “நில்லுமா.. நான் சொல்றதை ரெண்டு பேரும் கேட்கவே கூடாது என்ற எண்ணத்தோட இருக்கீங்களா” என்றார் ஆருத்ர வர்மனையும், ஆதிரையையும் உறுத்து விழித்தபடி.

வர்மன், “இல்ல பாட்டி..” என்று எதுவோ கூற வாய் எடுக்க.

அவனை தன் கையை உயர்த்தி தடுத்தவர், “நான் சொல்றதை மட்டும் நீ செய் வர்மா.. நீ தான் இவங்க ரெண்டு பேரையும் கொண்டு போய் காலேஜ்ல இனிமே தினமும் டிராப் பண்ணனும்”.

“இது என்ன பழக்கம்.. இனியாவை மட்டும் தான் அழைச்சிட்டு போவேன்னு சொல்ற.. ஒரு விஷயத்தை நல்லா உன் மனசுல பதிய வச்சுக்கோ.. இனியாவை விட ஆதிரை தான் உனக்கு முக்கியமானவ”.

“உனக்கு முழுசா சொந்தமானவ ஆதிரை தான்.. மத்தவங்க மேல நீ காட்டுற அக்கறையில் கொஞ்சமாவது அவள் மேல காட்ட பழகு” என்கவும்.

வேறு வழி இன்றி, “சரி” என்று ஒப்புக்கொண்டான் ஆருத்ரவர்மன்.

ஆதிரைக்கு பாட்டியின் பேச்சை மீறி ஆட்டோவில் செல்லவும் மனம் வரவில்லை. ‘சரி’ என்று அமைதியாக சென்று காரின் பின் சீட்டில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டாள்.

இனியாவிற்கு தான் இவர்கள் இருவருடனும் தனிமையில் கல்லூரிக்கு செல்ல பதட்டமாக இருந்தது. மீண்டும் இவர்கள் இருவரும் நடு ரோட்டிலேயே சண்டையிட தொடங்கி விடுவார்களோ என்று..

ஆதிரையோ எதுவும் கூறாமல் அமைதியாக வர.. வர்மன் கண்ணாடியினோடு அவளை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டே வந்து கொண்டு இருந்தான்.

இனியா புத்தகத்தை புரட்டியபடி வந்து கொண்டிருக்க..

அவளின் தலையில் கொட்டிய ஆதிரை, “என்னடி இது.. இன்னும் நீ படிச்சு முடிக்கலையா”.

இனியா தன் தலையை தேய்த்துக் கொண்டே, “ஆது இந்த கொஸ்டின் ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குடி.. எனக்கு ஒண்ணுமே புரிய மாட்டேங்குது”.

ஆதிரை, “நான் உனக்கு 2 டைம்ஸ்‌ சொல்லி கொடுத்துட்டேன். திரும்பத் திரும்ப நீ டவுட் கேட்டுக்கிட்டே இருந்தா என்னால் எப்படி சொல்லிக் கொடுக்க முடியும்” என்றவள் கூறி முடிக்கவும்..

ஆருத்ரவர்மன் சடன் பிரேக் போட்டு வண்டியை நிறுத்தவும் சரியாக இருந்தது..

அதை சற்றும் எதிர்பாராத இனியா, ஆதிரை இருவருமே தடுமாறி அமர.

ஆதிரை, “என்ன உங்களுக்கு கண்ணுல ஏதாவது பிரச்சனையா.. பார்த்து வண்டியை ஓட்ட தெரியாதா.. இப்படித்தான் சட்டுனு பிரேக் போடுவீங்களா” என்றாள் முன் சீட்டில் இடித்த தன் தலையை தேய்த்தவாறு.

ஆருத்ரவர்மன் கண்ணாடியோடு அவளை உறுத்து விழித்தவன், “கொஞ்சம் கீழே இறங்குறியா..” என்றான் கடுமையான குரலில்.

ஆதிரை புரியாமல் பார்க்க..

ஆருத்ரவர்மன், “உன்னை தான் சொன்னேன் கீழே இறங்கு..” என்கவும்.

கோபமாக தன் உடமைகளை எடுத்துக் கொண்டு சட்டென வண்டியை விட்டு இறங்கினாள் ஆதிரை.

ஆருத்ரவர்மன் எட்டி முன்பக்க கதவை அவளுக்காக திறந்து விட்டவன், “இங்க வந்து உட்காரு”.

அவனின் வார்த்தைகள் அனைத்தும் அதிகார தோணியிலேயே வெளிவந்தது.

ஆதிரை, “எதுக்கு?” என்றாள் வெளியே நின்றவாறு.

ஆருத்ரவர்மன், “உட்காருனு சொன்னேன்” என்றவனின் வார்த்தையில் அவனிடம் வாதிடுவதற்கு தங்களிடம் நேரம் இல்லை என்பதை தன் கை கடிகாரத்தை திருப்பி பார்த்த ஆதிரை..

உடனே, கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும் என்பதால் தன் கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு முன்னிருக்கையில் அமர்ந்தாள்.

ஆதிரை, “சரியான சைக்கோ” என்று முணுமுணுக்க.

ஆருத்ரவர்மன், “திரும்ப என் தங்கச்சி மேல கை வைக்கிற வேலை எல்லாம் வேண்டாம்” என்றான் வெளிப்படையாகவே மிரட்டுவது போல்.

ஆதிரை, “இப்போ நான் என்ன பண்ணேன்?”.

ஆருத்ர வர்மன், “நான் தான் பார்த்தேனே.. எதுக்குடி அவ தலையில் கொட்டின”.

இனியா, “அண்ணா ஆது சும்மா விளையாட்டுக்கு தான் அப்படி பண்ணா”.

வர்மன் கண்ணாடியினோடே அவளை பார்த்து முறைத்தவன், “நீ வாயை மூடு இனியா.. உன்னால் தான் எல்லா பிரச்சனையும்.. அவ என்னுடைய தங்கச்சி திரும்ப அவ மேல கை வைக்கிற வேலையெல்லாம் வச்சுக்காத” என்றான் மீண்டும் ஒருமுறை.

அனைத்து விஷயத்திலுமே தன்னிடம் வீம்புக்காக சண்டையிடுபவன்.. இப்போது கூறுவது வீம்புக்காக அல்ல என்பது அவனின் கோபமே அப்பட்டமாக எடுத்துரைத்தது.

அவனின் தங்கையின் மீதான அவனின் பாசமும் அவளுக்கு நன்கே புரிந்தது. எனவே, எதுவும் கூறாமல் அமைதியாக சாலையில் தன் பார்வையை பதித்த படி அமர்ந்திருந்தாள்.

கல்லூரியை சென்று அடையும் வரையிலுமே அமைதியாக சென்றது இவர்களின் கார். கல்லூரி வளாகத்திற்குள் நுழையவும் ஒரு கும்பல் ஆராவாரத்துடன் இவர்களை நோக்கி கூச்சலிட்டவாறு ஓடி வரவும்..

ஆருத்ரவர்மன் ‘யார் இவர்

கள்?’ என்று காரில் இருந்து இறங்கியவன் திடுக்கிட்டு விழிக்க..

ஆதிரையும், இனியாவும் பெரிதாக விரிந்த சிரிப்போடு அவர்களை எதிர் நோக்கினர்.

RJ novels · Feb 4, 2025

அகம் - 14

மூன்று ஆண்களும், மூன்று பெண்களும் இவர்களை நோக்கி கூச்சலிட்டவாறு ஓட்டமும் நடையுமாக விரைந்து வர.. அவர்களின் கையில் இரண்டு மாலைகளும் இருந்தன.

யார் இவர்கள் என்று ஆருத்ரவர்மன் புரியாமல் விழித்தான். அவர்கள் அருகில் வந்தவர்கள் மாற்றி, மாற்றி இனியாவிற்கும், ஆதிரைக்கும் கை குலுக்கியவாறு வாழ்த்துக்களை தெரிவிக்க.

இருவருமே அவர்களுக்கு நன்றி கூறி முடித்தனர். இவர்கள் அனைவருமே கல்லூரி நண்பர்கள்.

தினேஷ், “என்ன இது ஆது.. இனியாவுக்கு மட்டும் தானே கல்யாணம்னு சொன்ன.. கடைசியில் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் நைசா உன்னுடைய கல்யாணத்தையும் செலவே இல்லாமல் முடிச்சிட்ட போலருக்கே..” என்று அவனை கிண்டல் செய்ய.

ஆதிரையோ என்ன கூறி சமாளிப்பது இவர்களை என்று தெரியாமல் நின்று இருந்தாள்.

ஷாலினி, “டேய் அன்னைக்கு என்ன நடந்துச்சுனு உனக்கு தெரியுமா.. நானும் தானே போயிருந்தேன் செம சீனு.. நீ மட்டும் நேரில் பார்த்திருந்த வாயை பிளந்துகிட்டு பார்த்திருப்ப”.

“ஹீரோ சார் மாஸா வந்து நம்ம ஆதிரை கழுத்துல தாலியை கட்டிட்டாரு.. இவளும் அவருக்கு கொஞ்சமும் சலச்சவ இல்லை என்பது போல் அவர்கிட்ட சரிக்கு சரியா சண்டை போட்டுக்கிட்டு நிக்கிறா.. செமையா இருந்துச்சுடா..” என்றாள் குதூகலாமாக.

ஆருத்ர வர்மன் அவர்களை முறைத்துக் கொண்டு நின்று இருந்தான்.

கபிலன், “ஆமா டா.. நான் கூட பார்த்தேன்”.

தினேஷ், “நான் தான் மிஸ் பண்ணிட்டேன். நானும் வந்திருந்தேன்னா செமையா இருந்திருக்கும்” என்றவன் தன் கையில் இருக்கும் மாலையை ஆதிரையிடமும், ஆருத்ரவர்மனிடமும் நீட்ட.

இருவரும் என்ன இது என்பது போல் புரியாமல் பார்த்தனர்.

தினேஷ், “என்ன ரெண்டு பேரும் அப்படி பாக்குறீங்க.. அன்னைக்கு உங்க கல்யாணத்தை என்னால் பார்க்க முடியல.. அதான் எங்களுக்காக நீங்க ரெண்டு பேரும் இப்போ மாலை மாத்திக்கணும்” என்று நீட்டவும்.

ஆதிரை, “டேய் டைம் ஆகுதுடா கிளாஸ் ஸ்டார்ட் பண்ணிட போறாங்க. இப்போ இதெல்லாம் எதுக்கு?” என்றாள் எரிச்சலாக.

ஆருத்ரவர்மன் அவனிடம் மறுப்பதற்கு வாயை திறக்கும் முன்பே ஆதிரை பேசி முடித்திருக்க.. ஆருத்ரவர்மன் தான் கூறுவதற்கு முன்னதாகவே அவள் எப்படி கூறலாம் என்று அவளை முறைத்து பார்த்தான்.

தினேஷ், “என்னடி உன்னோட கல்யாணத்தை தான் நான் பாக்கல இல்ல.. அது மட்டும் இல்லாமல் கல்யாண நாள் அப்போ நீங்க ரெண்டு பேரும் மாலை கூட மாத்திக்கலைனு ஷாலினி சொன்னா..”.

“அதான் நாங்க எல்லாரும் பிளான் பண்ணி உங்களுக்காக இதை வாங்கிட்டு வந்தோம். எங்களுக்காக இதை சும்மா மாத்திக்கோங்க” என்று அவர்களின் முகத்தருகே நீட்ட..

ஆதிரை, “இல்லடா..” என்று எதுவோ கூற வாய் எடுக்க..

ஆருத்ர வர்மன் எதுவும் கூறாமல் அவன் நீட்டிய மாலையில் ஒன்றை வாங்கிக் கொண்டான் . இனியாவும், ஆதிரையும் அவனை அதிர்ந்து போய் திரும்பி பார்க்க.

அவனோ தன் முகத்தில் எந்த ஒரு பாவனையும் காட்டாமல் உணர்ச்சிகள் துடைக்கப்பட்ட முகத்துடன் நின்றிருந்தான். அவனின் முகத்தை வைத்து அவன் என்ன சிந்திக்கிறான் என்பதை யூகிக்கவே முடியாமல் குழம்பி போய் நின்றனர்.

தினேஷ், “பாரு மாப்ள சாரே வாங்கிட்டார் ரொம்ப பண்ணாதடி” என்று மற்றொரு மாலையை அவளின் கையில் திணித்தான்.

கபிலன் கையில் கேமராவோடு தயாராக நின்று இருக்க..

ஷாலினியும், தினேஷும் தங்கள் கையில் பாப்ஸ்டிக்கை ஏந்தியவாறு காத்திருந்தனர்.

மற்ற நண்பர்கள் மூவரும் கரகோஷம் எழுப்பி இவர்களை உற்சாகப்படுத்த..

ஆதிரையால் அவ்வளவு இலகுவாக வர்மனின் கழுத்தில் அந்த மாலையை அணிவிக்க அவளின் கை முன் வரவில்லை. ஏதோ ஒரு தயக்கம்..

ஷாலினி, “என்னடி அப்படியே நிக்கிற சார் கழுத்துல மாலையை போடு” என்று அவள் கூறி முடிக்கவும்.

ஆருத்ர வர்மனின் கையால் ஆதரியின் கழுத்தில் மாலை அணிவிக்கப்பட்டது.

நண்பர்கள் அந்த பாப் ஸ்டிக்கை வெடிக்கச் செய்ய..

ஆதிரையும் வர்மனின் கழுத்தில் வேறு வழியின்றி அந்த மாலையை அணிவித்தாள்.

கபிலன், “இரண்டு பேரும் கொஞ்சம் பக்கத்துல நில்லுங்க ஒரு போட்டோ எடுத்துக்கிறேன்” என்கவும்.

வர்மனின் மீது உரசாதவாறு சற்று இடைவெளி விட்டு அவன் அருகில் நின்றாள் ஆதிரை.

ஷாலினி, “என்னடி உங்களை பார்த்தால் கல்யாணமான புது ஜோடி போட்டோ எடுக்குற மாதிரியே இல்ல.. இன்னும் கொஞ்சம் நெருக்கமா நில்லுங்க”.

அவனிடம் சண்டையிட சொன்னால் ஆதிரை நன்றாக சண்டையிடுவாள். ஆனால், வலிய சென்று அவனுடன் நெருக்கமாக நிற்க அவளுக்கு மனம் முரண்டு பிடித்தது.

அவள் தயங்குவதை உணர்ந்த வர்மன் வேண்டும் என்றே அவளின் தோளை சுற்றி தன் கையை போட்டவாறு அவளை தன்னுடன் நெருக்கமாக நிற்க வைத்தான்.

ஆதிரை அவனை அதிர்ந்து போய் திரும்பி பார்க்க.. அனைத்துமே அவர்களின் கேமராவில் அழகாக புகைப்படம் ஆகியது. பிறகு, நண்பர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து அவர்களுடன் செல்பி எடுத்துக் கொள்ள..

மணமக்களை வளைத்து வளைத்து புகைப்படம் எடுத்தனர்‌. இனியாவோ தன் அண்ணன் தானா இவர் என்பது போல் ஆச்சரியமாக ஆருத்ரவர்மனை பார்த்தாள்.

ஷாலினி, “சார் உங்ககிட்ட இவளை பத்தி நிறைய விஷயம் சொல்ல வேண்டியது இருக்கு. பட், இப்போ எங்களுக்கு கிளாஸ்க்கு டைம் ஆகிடுச்சு. அதை பத்தி எல்லாம் பேச டைம் இல்ல.. ஒரு நாள் உங்க வீட்டுக்கு வந்து எல்லாத்தையும் விவரமா சொல்றோம்” என்றபடி அனைவரும் விடை பெற்று கல்லூரி வளாகத்தை நோக்கி நடக்க.

வர்மன் யாரும் அறியாத வண்ணம் ஆதிரையின் கையைப் பிடித்து பின்னோக்கி இழுத்தவன்.

அவளை முறைத்து பார்த்தவாறு, “என்ன இதெல்லாம் உன்னோட பிளானா..” என்றான் தன் அடி குரலில் சீற்றமாக.

ஆதிரை அவனை புரியாமல் பார்க்க, “என்ன பேசுறீங்க நீங்க.. என்ன பிளான்?”.

வர்மன், “இப்படி எல்லாம் செய்ய சொல்லி நீ தானே உன் பிரெண்ட்ஸ் கிட்ட சொல்லி இருக்க”.

ஆதிரை, “தேவை இல்லாம பேசாதீங்க.. நான் எதுக்காக இப்படி எல்லாம் செய்ய சொல்ல போறேன்”.

ஆருத்ர வர்மன், “என்ன இப்படி ஏதாவது செஞ்சு என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ணலாம்னு பாக்குறியா.. நீ என்ன செஞ்சாலும் இந்த ஜென்மத்துல நான் உன்னை என் வைஃபா ஏத்துக்கவே மாட்டேன்” என்றான் கம்பீர குரலில்.

பிற்காலத்தில் அவளின் காதலுக்காக அவளின் பின்னே அலைந்து திரிய போகிறோம் என்பதை அப்பொழுதே அறிந்து இருந்தால் அவ்வாறு கூறியிருக்க மாட்டானோ.. என்னவோ..

ஆதிரை அவனை நக்கல் சிரிப்போடு எதிர்நோக்கியவள், “இந்த ஆசை எல்லாம் வேற உங்களுக்கு இருக்கா.. இவ்வளவு தெளிவா வைஃபா ஏத்துக்க முடியாதுன்னு சொல்லுறவர் எதுக்காக தாலியை கட்டுனீங்க”.

ஆருத்ர வர்மன், “அதான் டி.. அதான் நான் பண்ண பெரிய தப்பு.. போயும், போயும் உன்னை மாதிரி ஒருத்தியோட கழுத்துல போய் தாலியை கட்டி இருக்கேன் பாத்தியா..”.

ஆதிரை, “ஓவரா பேசாதீங்க.. பண்றதையும் பண்ணிட்டு இப்போ இவ்வளவு திமிரா வேற பேசுறீங்களா”.

ஆருத்ர வர்மன் அவளை எச்சரிக்கும் படி தன் ஒற்றை கையை நீட்டியவன், “இங்க பாரு திரும்பவும் இந்த மாதிரி உன் பிரெண்ட்ஸை வச்சு ஏதாவது பிளான் பண்ணி என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ணலாம்னு ட்ரை பண்ணாத..”.

“நீ என்ன பண்ணாலும் என்கிட்ட எதுவும் வேலைக்காகாது” என்று கோபமாக கூறியவன் அவளின் பதிலை கூட எதிர்பாராமல் விறுவிறுவென காரை கிளப்பிக் கொண்டு கிளம்பி விட்டான்.

ஆதிரை, “போடா சைக்கோ.. இம்ப்ரஸ் பண்றாங்களாம்.. இவனை இம்ப்ரஸ் பண்ணி நான் என்ன பண்ண போறேன்” என்று முணுமுணுத்தவாறு கோபமாக கல்லூரிக்குள் நுழைந்தாள்.

அன்றைய நாளின் வேலைகள் மீண்டும் அவளை ஆருத்ர வர்மனை பற்றி சிந்திக்க விடாமல் தனக்குள் இழுத்துக் கொண்டது.

இனியாவும், ஆதிரையும் பல் மருத்துவம் படித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

ஆதிரை வளர்ந்த ஆசிரமத்தில் இருக்கும் குழந்தைகளுக்கு சில வசதி படைத்தவர்கள் அவர்களே முன்வந்து அவர்களின் மேல் படிப்புக்கான செலவை தாங்களே பார்த்துக் கொள்வதாக ஸ்பான்சர்ஷிப் கொடுப்பதுண்டு.

அப்படித்தான் ஆதிரைக்கும் அவர்களின் ஆசிரமத்தில் இருப்பவர்கள் ஒரு ஸ்பான்சரை ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். அவர்களின் உதவியோடு தான் ஆதிரை கல்லூரியிலேயே சேர்ந்தாள். அதன் பின்னர் தான் இனியாவும், ஆதிரையும் தோழிகள் ஆனதெல்லாம்..

மாலை நேரமும் வந்து சேர.. இருவரும் பேசியபடியே வெளியே வரவும்.. ஆருத்ரவர்மனின் கார் இவர்களுக்காக காத்துக் கொண்டிருந்தது.

இனியா பின்பக்க கதவை திறக்க.. ஆதிரையும் அவளுடன் ஏற வேண்டி பின்புறம் நோக்கி செல்ல. ஆருத்ரவர்மன் அவளுக்காக முன்பக்க கதவை திறந்தவாறு தன் கண்களால் முன்னிருக்கும் இருக்கையை காண்பித்தான்.

இவனிடம் பேசி வாதிட்டு சண்டையிடுவதை விட அமைதியாக சென்றாலே பாதி பிரச்சனை தீர்ந்துவிடும் என்று எண்ணிய ஆதிரை முன்பக்கம் ஏறிக்கொண்டாள்.

சற்று நேரம் அமைதியாக கார் சென்று கொண்டிருக்க..

இனியா, “தேங்க்ஸ் ஆது.. நீ மட்டும் ஹெல்ப் பண்ணலைன்னா அவ்வளவு தான்.. இன்னைக்கு நான் மாட்டி இருப்பேன்”.

ஆதிரை, “இனிமேலாவது இப்படி எல்லாம் செய்யாதே இனி.. எந்த வேலை இருந்தாலும் படிப்பு விஷயத்துல கொஞ்சம் கான்சன்ட்ரேட்டோட இரு” என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே இனியாவின் செல்போன் இசைத்தது.

இனியா திருதிருவென இருவரையும் பார்க்க..

ஆதிரை, “என்ன கவின் அண்ணா வா..”.

இனியா பதில் உரைக்காமல் ‘ஆமாம்’ என்பது போல் தலையசைக்க.

கண்ணாடியோடு அவளைப் பார்த்து முறைத்தான் ஆருத்ரவர்மன்.

ஆதிரை, “இப்போ தான் படிப்புல கான்சன்ட்ரேட் பண்ணனு சொன்னேன். அதுக்குள்ள கவின் அண்ணா கால் பண்ணிட்டாங்க..” என்று கூறி நகைக்க.

இனியா அழைப்பை ஏற்று கிசுகிசுவென கவின் உடன் உரையாட தொடங்கினாள்.

இப்படியே நாட்கள் உருண்டோட இவர்களின் பஞ்சாயத்து மட்டும் ஒரு முடிவிற்கு வருவதாக தெரியவில்லை. தினமும் ஏதேனும் ஒரு சண்டை, பிரச்சனை இப்படியே சென்று கொண்டிருந்தது.

அன்று காலை சரித்திரனும், வேலாயுதமும் தோட்டத்தில் போடப்பட்டிருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தபடி ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

அப்பொழுது ஆதிரை செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றிக் கொண்டிருக்க..

சரித்திரன், “ஓகே வேலு.. நான் போய் அம்மாவை பார்க்கிறேன்” என்றவாறு எழுந்து இரண்டு அடி எடுத்து வைத்ததும் தடுமாறி கீழே விழ சென்றவரை ஆதிரை சரியாக ஓடி வந்து தாங்கி பிடித்தாள்.

வேலாயுதம், “என்ன அண்ணா என்ன ஆச்சு?” என்க.

ஆதிரையும், வேலாயுதமும் சேர்ந்து அவரை மெதுவாக அருகில் இருந்த நாற்காலியில் அமர வைத்தனர்.

ஆதிரை, “என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு ஏன் இவ்வளவு ஸ்வெட் ஆகுது.. உள்ள வாங்க டாக்டர் கிட்ட போகலாம்” என்றாள் படபடப்பாக.

சரித்திரன், “அதெல்லாம் எதுவும் வேண்டாம் மா” என்றார் தடுமாற்றத்தோடு.

ஆதிரை உரிமையோடு, “என்ன இப்படி சொ

ல்றீங்க.. கொஞ்சம் நேரத்தில் கீழே விழுந்து இருப்பீங்க.. இந்தாங்க இந்த தண்ணியை குடிங்க” என்று அருகில் இருந்த டம்ளரை எடுத்து அவருக்கு புகட்டினாள்.

RJ novels · Feb 7, 2025

அகம் - 15

அவள் கொடுத்த நீரை மறுக்காமல் அருந்தியவருக்கும் அப்பொழுது அது மிகவும் தேவைப்படும் ஒன்றாக இருந்தது.

வேலாயுதம், “அண்ணா நான் உங்ககிட்ட எத்தனை தடவை சொல்றது தேவையில்லாமல் இனியாவுடைய வாழ்க்கையை பற்றியே யோசித்து கவலைப்படாதீங்க.. நடந்தது நடந்து போச்சு..”.

“அந்த பையனை பற்றியும் நான் விசாரிச்சேன் நல்ல குடும்பம் தான் ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல.. என்ன நம்ம கிட்ட சொல்லி இருந்தா நாமலே எல்லாத்தையும் முறைப்படி செய்து இருக்கலாம்”.

ஆதிரை, “என்னை மன்னிச்சிடுங்க சார்.. உங்க பொண்ணுக்கு யாருக்கும் தெரியாமல் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சது என்னுடைய தப்பு தான்”.

“ஆனா, நீங்க எல்லாம் இவ்வளவு நல்லவங்களா இருப்பீங்கன்னு எனக்கு அப்போ தெரியாது. தெரிஞ்சிருந்தா நானே இனியாவை கூப்பிட்டு வந்து உங்க கிட்ட எல்லாம் பேசி இருப்பேன்” என்றாள் குற்ற உணர்ச்சியோடு.

வேலாயுதம், “இனியா அவருடைய பொண்ணு இல்லமா.. என்னுடைய பொண்ணு..”.

ஆதிரை இருவரையும் புரியாமல் பார்க்க..

வேலாயுதம் மெல்லிய சிரிப்போடு, “இவர் என்னுடைய அண்ணன்.. அதாவது உன்னுடைய மாமனார்.. வர்மனுடைய அப்பா.. நான் தான் இனியாவுடைய அப்பா.. இவருடைய தம்பி..”.

“நாங்க எல்லாம் ஒரே வீட்டில் ஒரே குடும்பமாக தான் வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கோம். அதனால் எங்களுக்குள்ள எந்த ஒரு பிரிவினையும் கிடையாது. எல்லா பசங்களையுமே நாங்க எங்க பசங்களா தான் உரிமையோடு பார்ப்போம்”.

இவர்களின் உறவை பார்க்கும் பொழுது ஆதிரைக்குமே மனம் நெகிழ்ந்து போனது. எவ்வளவு ஒற்றுமையாக ஒரே குடும்பமாக வாழ்கிறார்கள் என்பதில் அவளின் புருவமோ ஆச்சரியத்தில் மேல் எழுந்தது.

வேலாயுதம், “என்னம்மா நம்ப முடியலையா..”.

ஆதிரை, “ஆமா.. இந்த காலத்துல இவ்வளவு ஒத்துமையான குடும்பத்தை பார்க்கிறதெல்லாம் ரொம்ப ஆச்சரியம்”.

வேலாயுதம் மெல்லிய சிரிப்போடு, “இதில் என்னமா இருக்கு.. நாங்க ரெண்டு பேரும் அண்ணன் தம்பிங்க.. எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆனதும் நாங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தனியா போகாமல் ஒரே வீட்டில் ஒன்னா இருக்கோம்”.

“அவ்வளவு தான்.. குடும்பம்னா இப்படி தானே இருக்கணும். எங்களுக்குள்ளயும் சின்ன, சின்ன மனக்கசப்பு எல்லாம் எப்போவாவது வரும் தான்.. அதை எல்லாம் நமக்குள்ளவே பேசி சரி பண்ணிட்டா பெருசா எந்த பிரச்சனையும் வருவதை நாம தவிர்க்க முடியும்”.

“மனசிலேயே வச்சு பிரச்சனையை பெருசு பண்றதை விட.. வெளிப்படையா பேசிக்கிட்டா எந்த பிரச்சனையும் ஒன்னும் இல்லாமல் போயிடும்” என்றார்.

ஆதிரை சரித்திரனிடம், “இப்போ நீங்க ஓகே தானே.. இல்ல டாக்டர் கிட்ட போயிட்டு வரலாமா”.

சரித்திரன், “இப்போ பரவாயில்லை மா..”.

வேலாயுதம், “அண்ணனுக்கு லோ சுகர்.. இனியாவை பத்தி நினைச்சுக்கிட்டே சரியா சாப்பிடாமல் விட்டுட்டார். அதான் இப்படி ஆயிடுச்சு”.

ஆதிரை, “என்ன சொல்றீங்க உடம்பு சரியில்லைனா நாம தானே நம்ம உடம்பை நல்லபடியா பார்த்துக்கணும்”.

வேலாயுதம், “இந்த மாதிரி எல்லாம் இதுவரைக்கும் அண்ணன் இருந்ததே கிடையாது. இனியா இப்படி பண்ண பிறகு தான் அவர் அதை பத்தியே ரொம்ப யோசிக்கிறார்”.

அவரின் வார்த்தையில் ஆதிரையின் மனம் குற்ற உணர்ச்சியில் மருகியது.

சரித்திரன், “இனியா சின்ன பொண்ணு பெரியவனே இப்படி ஒரு தப்பு செஞ்சு இருக்கும் பொழுது இனியாவை நம்ம என்ன குற்றம் சொல்வது” என்றவரின் வார்த்தை அவ்வளவு விரக்தியாக வெளியேறியது.

ஆதிரை, “என்னை மன்னிச்சிடுங்க சார்.. தப்பு மொத்தமும் என் மேல தான்.. கொஞ்சம் கூட உங்களை பத்தி எல்லாம் யோசிக்காமல் இனியாவை பத்தி மட்டுமே யோசிச்சிட்டேன்”.

“அவ ஆசைப்பட்ட வாழ்க்கை அவளுக்கு அமையனும்னு நினைச்சனே தவிர, ஒரு தடவை கூட உங்க எல்லார்கிட்டயும் அவளுடைய காதலை பத்தி பேசி பார்க்கணும்னு நான் யோசிக்கல”.

அவள் உண்மையிலேயே வருந்தி தான் பேசுகிறாள் என்பது அவளின் வார்த்தையை வைத்தே நன்றாக புரிந்து கொண்டனர் இருவரும்..

சரித்திரன், “நியாயமா பார்த்தா இதுல உன் மேல தான் மொத்த தப்பும் என்று சொல்ல முடியாதே.. அதுக்காக உன் மேல தப்பு இல்லைனும் சொல்ல முடியாது..”.

“என்னுடைய பெரிய பலமே என் பையன் தான். அவனுடைய தம்பி, தங்கச்சிங்களையும் அவன் நல்லா பார்த்துப்பான்னு நினைச்சேன்.

“கடைசியில், அவனே இப்படி ஒரு தப்பை செய்வான்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவன் செஞ்ச தவறு தான் என் மனசை இன்னும் அறிச்சுக்கிட்டே இருக்கு”.

இதற்கு ஆதிரைக்கு என்ன கூறுவது என்று தெரியவில்லை. ஏனென்றால், வர்மன் இப்படி செய்வான் என்று அவளும் எதிர்பார்த்து இருக்கவில்லையே..

ஆதிரை லேசாக நீர் கோர்த்த கண்களோடு, “நீங்க சொல்ற மாதிரி தப்பு என் மேலயும் இருக்கு. நடந்த தப்புக்கு நானும் ஒரு காரணம் தான்”.

“இனியாவுக்கு ஆசைப்படுற மாதிரி கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கணும்னு நான் நினைச்சனே தவிர, உங்க பையன் இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்வார் என்று நான் சத்தியமா எதிர்பார்க்கவே இல்லை”.

“இவ்வளவு ஒத்துமையா இவ்வளவு பெரிய குடும்பமா வாழுறீங்க.. உங்களுக்கு இது எவ்வளவு வலியை கொடுக்கும்னு என்னால் புரிஞ்சுக்க முடியுது. பட், இதை எல்லாம் எப்படி சரி பண்றதுன்னு எனக்கு தெரியல..”.

சரித்திரன், “பரவாயில்ல விடுமா.. நடக்கணும்னு இருந்திருக்கு அதான் நடந்திருக்கு. நீயும் இதை எல்லாம் எதிர்பார்த்து செய்யலையே.. என்ன செய்ய முடியும்..”.

“கடவுள் இப்படி தான் ஆருத்ர வர்மனுடைய கல்யாணம் நடக்கும்னு எழுதிட்டார் போலருக்கு. ஆனா, என்னால் உடனே நடந்ததை எல்லாம் அக்செப்ட் பண்ணிக்க முடியல. போகப் போக சரியாகிவிடுவேன்”.

ஆதிரை, “இருந்தாலும், இதை நினைச்சு நீங்க உங்க உடம்பை கெடுத்துக்குறதை பார்க்கும் பொழுது எனக்கு ரொம்ப கில்ட்டியா இருக்கு சார். எனக்கு ஃபேமிலின்னு யாரும் கிடையாது. அதனால் நான் பெருசா யோசிக்காமல் தப்பு பண்ணிட்டேன்”.

வேலாயுதம், “ஏன் மா இப்படி எல்லாம் பேசுற”.

ஆதிரை, “உண்மை தான சார்.. எனக்கு குடும்பம்னு யாரும் இல்ல.. உங்க பையன் சொன்ன மாதிரி இப்படி ஒரு கல்யாணம் நடந்தா அது குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்களுக்கு எவ்வளவு வேதனையை தரும்னு எனக்கு அப்போ தெரியாம போயிடுச்சு”.

“அதனால் தான் இப்படி ஒரு தவறு செஞ்சுட்டேன். ஆனா, இங்க வந்து பார்க்கும் பொழுது எனக்கு நல்லாவே புரியுது”.

“உங்களோட வலி எல்லாம் பார்க்கும் பொழுது எனக்கு ரொம்ப குற்ற உணர்ச்சியா இருக்கு. பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன்னு எனக்கு இப்போ தான் உறைக்குது. என்னை நீங்க ரெண்டு பேரும் மன்னிச்சிடுங்க சார்”.

வேலாயுதம், “என்னம்மா இன்னும் சார் சார் என்று கூப்பிட்டு இருக்க.. உரிமையா மாமானே கூப்பிடலாமே” என்றதும் ஆதிரையின் விழிகள் சரித்திரனிடம் செல்ல..

சரித்திரன், “ஆமா.. என்ன இருந்தாலும் நீ எங்க வீட்டு மருமகள் ஆயிட்ட.. இனிமே சார்னு கூப்பிடனும்னு இல்ல.. மாமானே கூப்பிடலாம். அப்புறம் இன்னொரு முக்கியமான விஷயம்..”.

“எப்போ என் பையன் உன் கழுத்துல தாலி கட்டி இந்த வீட்டுக்கு அழைச்சிட்டு வந்தானோ.. அப்போவே இந்த வீட்டில் இருக்கிற எல்லாருமே உனக்கும் சொந்தம் தான்”.

“உனக்கு நிறைய உறவுக்காரங்க இப்போ கிடைச்சிட்டாங்க.. அதனால் திரும்பவும் உனக்கு குடும்பம்னு யாரும் இல்லன்னு சொல்லாத.. இனி இது தான் உன் குடும்பம்”.

அவரின் வார்த்தையில் ஆதிரைக்கு கண்களில் மேலும் கண்ணீர் ஊற்றெடுத்தது.

சரித்திரன் அவளின் தலையில் கையை வைத்தவர், “என்ன இது சின்ன குழந்தை மாதிரி கண்ணெல்லாம் கலங்கிக்கிட்டு.. என் பையன் கிட்ட சரிக்கு சரியா அப்படி சண்டை போட்டியே..”.

“நீ சண்டை போட்டதை எல்லாம் பார்க்கும் பொழுது நான் கூட ரொம்ப திமிரு புடிச்ச பொண்ணுனு நினைச்சேன். இப்படி குழந்தை மாதிரி அழறியே” என்றார் மெல்லிய புன்னகையோடு.

ஆதிரை, “உண்மையிலேயே நீங்க இப்படி பேசுவதெல்லாம் கேட்கும் பொழுது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு மாமா.. இவ்வளவு பெரிய குடும்பம் எனக்கு கிடைக்கும்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கல.. இதுக்கெல்லாம் உங்க ருத்ரமூர்த்தியான மகன் ஆருத்ர வர்மனுக்கு தான் நான் நன்றி சொல்லணும்” என்கவும்.

வேலாயுதம், “என்னம்மா சொல்ற?”.

ஆதிரை, “அவர் மட்டும் கோபத்தில் என் கழுத்துல தாலி கட்டாமல் இருந்திருந்தால் இப்படி ஒரு அன்பான குடும்பத்தை நான் ரொம்பவே மிஸ் பண்ணி இருப்பேன்”.

ஆதிரையின் கலகலப்பான பேச்சும், வெள்ளந்தியான மனமும் அவர்களுக்கு அவளுடனான சற்று நேர உரையாடலிலேயே புரிந்து போனது.

அதற்குள் இனியா ஆதிரையை அழைக்கும் குரல் கேட்க.

ஆதிரை, “இனியா தேடுறா நான் உள்ளே போறேன்” என்றபடி வீட்டிற்குள் நுழைய..

செல்லும் ஆதிரையையே பார்த்தவாறு வேலாயுதம், “ரொம்ப நல்ல பொண்ணா தான் தெரியுது இல்ல அண்ணா”.

சரித்திரன், “ஆமா வேலு.. நான் கூட அந்த பொண்ணு பேசுறதை எல்லாம் பார்த்ததும் ரொம்ப திமிர் பிடித்தவளோனு நினைச்சுட்டேன்.. பரவாயில்ல குணமான பொண்ணா தான் தெரியுது”.

வேலாயுதம், “இதுவும் நல்லதுக்கு தான்.. நம்ம வர்மனை சமாளிக்கணும்னா இந்த அளவுக்காவது வாய் இருக்கணும் இல்ல.. நீங்க கவலைப்பட்டதெல்லாம் வீண்னு உங்களுக்கு இப்போ புரிஞ்சிடுச்சு இல்ல.. இனிமே கண்டதை யோசிக்காதீங்க”.

அவருக்கு ‘சரி’ என்பது போல் தலையசைத்தார் சரித்திரன்.

அனைவரும் இரவு உணவை ஒன்றாக அமர்ந்து உண்டு கொண்டிருந்தனர். முடிந்த வரையிலுமே இவர்களின் வீட்டில் அனைவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு உண்ணுவது தான் இவர்களின் வழக்கம்.

மற்ற நேரங்களில் எப்படி ஆனாலும் சரி.. உணவு உண்ணும் வேளையில் மட்டும் அனைவரும் ஒன்றாக ஆஜராகி விட வேண்டும். அந்த நேரம் அவர்களின் குடும்பத்திற்கானது என்பது ஆருத்ர வர்மனால் எழுதப்படாத சட்டம்.

இப்பொழுது ஆதிரையும் இவர்கள் வீட்டில் இருப்பதால் அவளுமே இந்த கட்டுப்பாட்டிற்குள் வந்துவிட்டாள்.

ஆருத்ர வர்மன், “அப்பா நாளைக்கு உங்களுக்கு டாக்டர் கிட்ட அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்கி இருக்கேன்”.

சரித்திரன், “எதுக்குப்பா? இந்த மன்த் எனக்கு செக்கப் எதுவும் இல்லையே”.

வர்மன், “செக்கப் எதுவும் இல்ல தான்.. ஆனா, உங்களுடைய முகமே சரியில்ல. 2, 3 டேஸா டல்லா இருக்க மாதிரி இருக்கு. அதான் டாக்டர் கிட்ட அப்பாயிண்ட்மெண்ட் போட்டு இருக்கேன்” என்று கூறியவனை ஆதிரையால் மெச்சாமல் இருக்கவே முடியவில்லை.

அவளின் புருவங்கள் மேலுயர்ந்து அவனை மெச்சுதலான பார்வை பார்த்தது.

வர்மன், “பாட்டி உங்களுக்கு டேப்லட்ஸ் எல்லாம் நேத்தே முடிந்திருக்கணுமே.. நீங்க ஏன் என்கிட்ட சொல்லல”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “இல்ல வர்மா.. இன்னைக்கு வரைக்கும் இருக்கு”.

வர்மன், “அப்போ நீங்க ஒன் டே டே

ப்லெட் போடாமல் மிஸ் பண்ணி இருந்திருக்கீங்க”.

இந்த விஷயத்தில் யாராலுமே ஆருத்ர வர்மனிடமிருந்து தப்ப முடியாது அவனின் பாட்டி உட்பட..

RJ novels · Feb 10, 2025

அகம் - 16

அகிலாண்டேஸ்வரி யோசனையோடு, “ஆமா வர்மா.. அன்னைக்கு நீங்க கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டு வந்த அப்போ கோபத்துல டேப்லெட் போட மறந்துட்டேன்”.

வர்மன், “பாட்டி உங்ககிட்ட நான் பல தடவை சொல்லி இருக்கேன். எது எப்படி போனாலும் மாத்திரை விஷயத்துல யாருமே அஜாகிரதையா இருக்காதீங்கன்னு.. எதுக்கும் நாளைக்கு டாக்டரை வீட்டுக்கே வர சொல்லி இருக்கேன். எல்லாருக்குமே டெஸ்ட் பண்ணி பார்த்துடலாம்”.

அவனின் வார்த்தைகளிலேயே அவனிற்கு அவன் குடும்பத்தாரின் மேல் இருக்கும் அன்பு அப்பட்டமாக தெரிந்தது. அனைவரிடமும் அவரவர்க்கு தேவையானதை எப்படி பார்த்து பார்த்து செய்கிறார்.

இவனுக்கு இப்படியும் ஒரு முகம் இருக்கிறதா என்று ஆதிரை ஆச்சரியம் கலந்த அதிர்ச்சியோடு பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

சுப்புலட்சுமி, “நம்ம குடும்பத்துல எல்லாருக்குமே எதுனாலும் நீ தான் வர்மா பார்த்து பார்த்து செய்வ.. ஆனா, நீயே இப்படி ஒரு காரியத்தை பண்ணதை தான் எங்களால் ஏத்துக்க முடியல. ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு. இனியாவுக்கு புத்திமதி சொல்ற இடத்தில் இருக்க நீயுமே அதே தப்பை செஞ்சா நாங்க என்ன பண்றது..”.

அவரின் வார்த்தையில் ஆருத்ர வர்மனுக்கு யாரின் முகத்தையுமே எதிர்நோக்க முடியவில்லை. ஆத்திரத்தில் மதி இழந்த தன்னை நினைத்து அவனுக்கே பெரும் அவமானமாக தான் இருக்கிறது.

ஆனால், என்ன செய்ய முடியும்.. நடந்ததை மாற்றி எழுத முடியாதே.. மாற்றி எழுத நினைத்தாலும் அகிலாண்டேஸ்வரி பாட்டி விடமாட்டேங்கிறாரே என்ற எண்ணத்தோடு கடுகடுவென அமர்ந்திருந்தான்.

ஆதிரை மெதுவாக அவனின் முகத்தை பார்க்க.. அது வேறு அவளின் முன்பு அவன் பெரும் அவமானமாக உணர்ந்தான்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “விடு சுப்பு.. முடிஞ்சதை பற்றி இனிமே யாரும் பேச வேண்டாம். இனியா நாளைக்கு தானே உன் வீட்டுக்காரர் உடைய வீட்டில் இருந்து எல்லாரும் வருவதாக சொன்ன..”.

இனியா தயக்கமான குரலில், “ஆமாம் பாட்டி”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மா நாளைக்கு அவ சொல்ற டைமுக்கு நீ, ஆதவ் எல்லாருமே வீட்ல இருக்க மாதிரி பார்த்துக்கோங்க.. அவங்க வரும்போது எல்லாருமே வீட்டுல இருந்தா நல்லா இருக்கும்” என்கவும்.

அனைவரும் சம்மதமாக தலையசைத்தனர்.
பிறகு, பெரியவர்கள் அனைவரும் எழுந்து சென்றுவிட..

ஆருத்ர வர்மன் ஆதிரையை நோக்கி கோபமாக, “இப்போ உனக்கு சந்தோஷமா.. எல்லார் முன்னாடியும் எனக்கு ஒரே அவமானமா இருக்கு. இது தானே உனக்கு வேணும்..” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக் கொண்டு.

ஆதவன், “அண்ணா இப்போ எதுக்காக நீங்க ஆதிரைக்கிட்ட கோபப்படுறீங்க.. அம்மா பேசுனதுக்கு அவ என்ன பண்ணுவா”.

ஆருத்ர வர்மன், “எல்லா பிரச்சனையுமே இவனால் தான் டா.. இவ மட்டும் வாயை வச்சுக்கிட்டு சும்மா இருந்திருந்தா.. எனக்கு என்ன தலை எழுத்தா இவ கழுத்தில் போய் தாலி கட்டணும்னு.. என்னை கோபப்படுத்துற மாதிரி பேசி வேணும்னே இப்படி எல்லாம் செஞ்சுட்டா”.

அவனின் குற்றச்சாட்டில் ஆதிரைக்கு சற்றென்று கோபம் ஏறியது.

“இங்க பாருங்க ஆதவ்.. உங்க அண்ணன் கோபப்படணும்னா நியாயப்படி அவர் தங்கச்சி மேல தான் கோபப்படணும். அவ மட்டும் லவ் பண்ணாம இருந்திருந்தா நான் அவளுக்கு கல்யாணமே பண்ணி வச்சிருக்க மாட்டேன். இப்படி ஒரு விஷயமும் நடந்து இருக்காது” என்றாள் வர்மனை உறுத்து விழித்தபடி.

இனியா, ‘அடிப்பாவி! உங்க ரெண்டு பேரு பிரச்சனையில் ஏன் டி என்னை மாட்டி விடுற’ என்று எண்ணியபடி பாவமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு அமர்ந்திருக்க.

ஆதவன், “சரி.. சரி.. விடுங்க.. எதுக்கு முடிஞ்சதை பற்றியே பேசிகிட்டு”.

ஆருத்ரவர்மன், “எப்படி டா விட முடியும்.. இதுவரைக்கும் யாருக்குமே பதில் சொல்ற இடத்தில் நான் இருந்ததில்லை. என்னை இப்படி எல்லாரும் கேள்வி கேக்குற மாதிரி ஆகிட்டா”.

ஆதிரை, “ஆமா.. நான் தான் உங்க கையில் தாலியை கொடுத்து என் கழுத்துல கட்டுங்கன்னு சொன்ன மாதிரி பேசுறீங்க..”.

ஆருத்ர வர்மனும், “ஓபனா சொல்லலனாலும் உன்னுடைய பிளான் அதானே..”.

ஆதிரை, “தேவையில்லாமல் பேசாதீங்க மிஸ்டர். வர்மன்.. எனக்கு ஒன்னும் அப்படி எந்த ஒரு அவசியமும் இல்லை”.

ஆருத்ரவர்மன், “வெயிட்.. வெயிட்.. எனக்கு இப்போதான் ஒரு விஷயம் ஸ்ட்ரைக் ஆகுது” என்றான் யோசனையில் இடுங்கிய புருவத்தோடு.

அனைவரும் ‘என்ன’ என்பது போல அவனைப் பார்க்க.

வர்மன், “நீ இனியா கூட பிரண்ட்ஷிப் வச்சுக்கிட்டதே இதுக்காக தானோனு தோணுது” என்றவனை அதிர்ந்து விழித்தாள் ஆதிரை.

இனியா, “அண்ணா என்ன சொல்றீங்க நீங்க?”.

வர்மன், “ஆமா இனியா.. இவ உன் கூட பிரண்ட்ஷிப் வச்சுக்கிற மாதிரி வச்சுக்கிட்டு உன்னுடைய லவ் மேட்டரை பத்தி தெரிஞ்சதும் உடனே எதுக்காக உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சானு நினைக்கிற.. என்னை கல்யாணம் பண்றதுக்காக தான்..
இவளுக்கு பெத்தவங்க யாரும் இல்ல.. முன்னிருந்து கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க ஆள் இல்ல.. அதான் இப்படி எல்லாம் செஞ்சு இருக்கா.. நம்ம குடும்பத்தை பத்தி நீ அவகிட்ட சொல்லி இருப்ப..
செலவே இல்லாமல் இப்படி ஒரு குடும்பத்துக்கு மருமகளா போயிடலாம் என்பதற்காக இவ இப்படி எல்லாம் செஞ்சு இருக்கா” என்று கோபத்தில் தேவையில்லாத வீண் பழியை எல்லாம் ஆதிரையின் மேல் சுமத்தி கொண்டு இருந்தான்.

ஆதிரைக்கு அவனின் குற்றச்சாட்டிலும், கோபத்திலும் கண்கள் கலங்கிவிட்டது.

“இங்க பாருங்க, நீங்க தேவை இல்லாமல் பேசுறீங்க.. தாலியை கட்டுனது நீங்க.. நான் தான் உங்ககிட்ட கேள்வி கேட்கணும்.. நீங்க என்னை கேள்வி கேக்குறீங்களா.. திரும்பவும் என் லைஃப் பத்தி பேசுற வேலை வச்சுக்காதீங்க..”.

எவ்வளவு முயன்றும் அவளின் குரல் சற்று நடுக்கத்துடன் தான் வெளியேறியது.
மற்றது எதைப் பற்றி பேசினாலும் வர்மனுடன் சரிக்கு சரியாக ஆதிரை சண்டையிட்டு இருப்பாள்.

ஆனால், அவளின் பெற்றோரை பற்றி பேசவும் அவளுக்கு எதுவோ அவளின் தொண்டையை அடைப்பது போல் ஆகிவிட்டது.

வர்மனுமே ஆதிரையை தான் உறுத்து விழித்தபடி அமர்ந்திருந்தான்.
ஆதிரையின் வாயை அடைப்பதற்கான துடுப்புச்சீட்டு அவனுக்கு இப்பொழுது கிடைத்து விட்டதல்லவா.. அதில், அவனின் இதழ்களும் வன்மமாக வளைந்தது யாரும் அறியாமல்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மா என்ன பேச்சு பேசுற..”.
“பாட்டி நீங்க நினைக்கிற அளவுக்கு எல்லாம் இவ ஒன்னும் நல்லவளே கிடையாது. இது எல்லாத்தையும் வேணும்னு தான் செஞ்சிருப்பா..” என்றான் வர்மன்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “அதுக்காக இப்படி தான் பேசுவியா.. அந்த பொண்ணுக்கு அப்பா, அம்மா இல்லாததுனால தான் இப்படி எல்லாம் செய்றானு எல்லாம் சொல்றது ரொம்ப தப்பு வர்மா..”.

ஆதிரைக்கு அவனின் வார்த்தையில் பெரும் கோபம் எழுந்தது. அதற்கும் மேல் இதயத்தில் சுருக்கென்ற வலியும் ஏற்பட்டது. அவனின் முன்பு அழுது தன் பலவீனத்தை வெளிப்படுத்த விரும்பாதவள் தன்னை வெகுவாக சிரமப்பட்டு கட்டுப்படுத்தியவாறு நின்று இருந்தாள்.

சற்று நேரம் எதையோ சிந்தித்த பாட்டி, “இதெல்லாம் சரி வராது வர்மா..” என்கவும்.

ஆருத்ரவர்மன், “இதை தான் நான் உங்ககிட்ட முன்னாடியே சொன்னேன் பாட்டி.. நீங்க தான் இவ இங்கேயே இருக்கணும்னு சொன்னீங்க.. இதெல்லாம் சரி வராது இவளை இங்கிருந்து அனுப்பிடலாம்”.

எப்பொழுதுமே அவனிடம் சரிக்கு சரியாக வாதிடும் ஆதிரையிடம் இப்பொழுது வார்த்தை இல்லை. அவளுக்கு ஏதோ தொண்டையை அடைப்பது போல் இருந்தது. அவளுக்குள் எதுவோ உடைந்ததை போல் உணர்ந்தவள் பேச முடியாமல் அமர்ந்திருந்தாள்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “நான் அதை சொல்லல.. இனிமே, நீயும் ஆதிரையும் தனித்தனி ரூம்ல தங்க வேண்டாம். இரண்டு பேரும் ஒரே ரூமிலேயே தங்குங்க”.

அவரின் வார்த்தையில் இருவருமே அதிர்ந்து விழித்தனர்.

ஆருத்ரவர்மன், “பாட்டி என்ன சொல்றீங்க நீங்க?” என்றவன் அதிர்ந்து எழுந்தே நின்று விட்டான்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “ஆமா வர்மா.. இரண்டு பேரும் ஒன்னா இருந்தால் தான் ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிந்து கொள்ள முடியும். உங்களுக்குள்ள நல்ல அண்டர்ஸ்டாண்டிங் வரும். நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தனியாக இருந்தால் இப்படி தான் சண்டை போட்டுக்கிட்டே இருப்பீங்க”.

ஆதிரை, “பாட்டி என்னால் எல்லாம் இவர் கூட ஒரே ரூமில் தங்க முடியாது”.

அவளின் வார்த்தையில் இவள் என்ன தன்னுடன் தங்க முடியாது என்று கூறுவது என்று ஆருத்ர வர்மனின் ஈகோவை தூண்டியது.

உடனே, “பாட்டி எனக்கு இதில் சம்மதம் தான்!” என்றான் அழுத்தமாக ஆதிரையை பார்த்துக் கொண்டே.

ஆதிரை அவனின் வார்த்தையில் அதிர்ந்து விழித்தவள், “என்ன பேசுறீங்க நீங்க.. நம்ம ரெண்டு பேரும் எப்படி ஒன்னா ஸ்டே பண்ண முடியும்? இதெல்லாம் சரி வராது”.

ஆருத்ரவர்மன், “ஏன்.. ஏன் சரி வராது. நீ என் பொண்டாட்டி தானே.. புருஷன் பொண்டாட்டி ஒரே ரூம்ல தங்குறது ஒன்னும் தப்பில்லையே..”.

இவன் ஏன் இப்படி எல்லாம் பேசுகிறான்.. ஆதிரைக்கு தான் இவனின் பேச்சுகள் ஒன்றுமே புரியவில்லை. பெரும் குழப்பமாக இருந்தது. ஒவ்வொரு நேரமும் ஒவ்வொரு மாதிரி பேசுகிறானே என்று ஆயாசமாக இருந்தது.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மன் சொல்றதுதான் சரி ஆதிரை.. இதுக்கு மேலயும் நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தனியா இருக்கிறது சரிவராது. வர்மன் சொல்ற மாதிரி நீங்க ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டி.. அதை உங்க மனசுல முதல்ல பதிய வச்சுக்கோங்க.
நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னா தான் இருக்கணும். இனி நீ இனியா ரூம்ல தங்க வேண்டாம். வர்மனோடவே தங்கிக்கோ” என்றவர் அவ்வளவு தான் என்பது போல் அங்கிருந்து நகர்ந்து விட.

ஆருத்ர வர்மனோ எதையோ சாதித்ததை போல் ஆதிரையை நோக்கி ஒரு பார்வையை வீசியவன் தன் அறைக்கு சென்று விட்டான்.

இனியாவிற்கும், ஆதவனுக்கும் கூட ஆருத்ர வர்மனின் செயல்களை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.. அப்படி இருக்கையில் ஆதிரைக்கு மட்டும் எப்படி புரியும்..
கோபமாக புசுபுசுவென்று மூச்சை விட்டவாறு கடகடவென தன் முன்னே இருக்கும் உணவை உண்ண தொடங்கினாள்.

இனியா, “ஏய் பார்த்து டி.. ஏன் இவ்வளவு ஸ்பீடா சாப்பிடுற..”.

ஆதிரை உணவிலேயே கவனத்தை செலுத்தியவாறு, “வேற என்ன பண்றது.. இதுக்கு அப்புறம் உன் அண்ணன் கூட தங்கணுமாம் தினமும் அவர்கிட்ட பேசுறதுக்கு, சண்டை போடுவதற்கு எனக்கு எனர்ஜி வேண்டாமா.. அதான் இப்படி சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருக்கேன்” என்றாள் வாயில் இருக்கும் உணவோடு.

ஆதவன் அவளின் வார்த்தையில் பக்கென்று சிரித்தவன், “சீரியஸ்லி, எனக்கே வர்மன் அண்ணாவை ஏதோ புதுசா பாக்குற மாதிரி இருக்கு. அவர் இப்படி எல்லாம் கிடையாது.
அவருக்கு ஒருத்தவங்க கூட செட் ஆகலைனா திரும்ப அவங்களோட பேச்சே வச்சுக்க மாட்டாரு.. அவங்களை சுத்தமா கண்டுக்கவே மாட்டாரு.. அவர் வேலையை பார்த்துகிட்டு போயிடுவாரு..
ஆனா, உன் விஷயத்தில் மட்டும் தான் ஏதோ சின்ன பிள்ளை தனமா ஏட்டிக்கு போட்டியா எல்லாத்தையும் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காரு..”.

RJ novels · Feb 12, 2025

அகம் - 18

தனக்கு எதிரே சுண்டலியை போல் நின்று கொண்டு தன்னிடம் வாதிடுபவளை ஏளன பார்வை பார்த்தான் ஆருத்ர வர்மன்.

அவனின் செயலிலும், அவனின் பார்வையிலும் ஏற்பட்ட கோபத்தில் அவன் அங்கே அடுக்கி வைத்திருந்த பொருட்களை எல்லாம் கோபமாக கீழே தள்ளிவிட்டாள்.

ஆருத்ர வர்மன், “ஏய்!” என்று உறுமலாக கத்தியவன்.

“என்னுடைய திங்ஸ் எல்லாம் எதுக்கு இப்படி கலைச்சு போடுற..” என்றவன் அவளை நோக்கி பாய்ந்து செல்ல.

ஆதிரை, “அப்படி தான் செய்வேன்.. நீங்க எதுக்காக என்னோட திங்க்ஸ் எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டீங்க.. நீங்க தள்ளி விட்டா நானும் இப்படி தான் தள்ளி விடுவேன்” என்றாள் கோபத்தில் முகம் சிவந்து போய்.

வர்மன், “ச்சீ.. உன்கிட்ட எல்லாம் மனுஷன் பேச முடியுமா.. ராட்சசி!” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக் கொண்டு சீற்றமாக.

ஆதிரை, “யாரு.. நான் ராட்சசியா? நீங்க தான் சைக்கோ!” என்றாள் பதிலுக்கு.

அப்பொழுது ஆதிரையின் புத்தகங்களை கொடுப்பதற்காக வர்மனின் அறைக்கு வந்த இனியா அங்கு இருக்கும் சூழலை விழி விரித்துப் பார்த்தவர்களுக்கு தலையே சுற்றுவது போல் இருந்தது‌

இனியா அதிர்ச்சியாக, “என்னடி இது? எதுக்கு எல்லாமே இப்படி கலைந்து கிடக்குது”.

வர்மன், “எல்லாம் உன் பிரண்டு பார்த்த வேலை தான். என்னுடைய ரூமை நான் எப்பவுமே நீட்டா தானே மெயின்டெயின் பண்ணுவேன். இவ பாரு வந்த உடனே எப்படி கலைத்து போட்டு வச்சிருக்கான்னு” என்றான் ஆதிரையை நோக்கி குற்றச்சாட்டாக.

“இனி உன் அண்ணா தான் ஃபர்ஸ்ட் என்னுடைய திங்ஸை எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டார். அதுக்கு அப்புறம் தான் நான் அவரோட திங்ஸை எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டேன். இப்போ என்னை மட்டும் மாட்டி விடுறீங்களா” என்றாள் பதிலுக்கு.

இனியா இவர்களிடம் பேசி இவர்களின் பஞ்சாயத்தை இப்பொழுது சரி செய்ய முடியாது என்று எண்ணியவள்.. இருவருக்கும் இடையே சென்று அங்கே கலைந்து கிடந்த பொருட்களை எல்லாம் எடுத்து அடுக்க தொடங்கினாள்.

ஆருத்ர வர்மன் தன் கையை கட்டிக்கொண்டு அவளை முறைத்துக் கொண்டு உஷ்ண பெரு மூச்சோடு நின்று இருக்க..

ஆதிரையும் தன் இரு கைகளையும் கட்டிக்கொண்டு மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க கோபத்தில் முகம் சிவந்து பத்ரகாளியாக அவனை முறைத்து கொண்டு நின்று இருந்தாள்.

ஒரு வழியாக அனைத்து பொருட்களையும் எடுத்து அடுக்கி வைத்த இனியா அவர்கள் இருவரும் இன்னமும் கோபமாக ஒருவரை ஒருவர் முறைத்துக் கொண்டு நின்று இருப்பதை பார்த்தவள் என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் சலிப்பாக தன் தலையை இரு பக்கமும் ஆட்டியவாறு வெளியேறிவிட்டாள்.

ஆதவன், “என்ன இனி வர்மன் அண்ணாவை பாத்துட்டு வரியா”.

இனியா, “இல்லை அண்ணா.. ஆதிரையை பார்க்கலாம்னு போனேன். அங்க போய் பார்த்தா ரூமே தலை கீழா இருக்கு” என்றாள் சலிப்பாக.

ஆதவன், “என்ன சொல்ற நம்ம வர்மன் அண்ணா எப்பவுமே ரூமை நீட்டா கிளீனா வச்சிருப்பாங்களே.. அவருக்கு இப்படி கலைச்சு போட்டு வச்சிருந்தாலே பிடிக்காதே”.

இனியா, “ஆமா.. ரெண்டு பேரும் ஏதோ சண்டை போட்டுக்கிட்டாங்க போலருக்கு. அதான் எல்லாத்தையும் கலைத்து போட்டு வச்சிருக்காங்க”.

ஆதவன் அப்பொழுது தான் நினைவு வந்தவனாக, “ஆங்.. இனி யாரோ ஒரு பொண்ணு போன் பண்ணுச்சு.. உன்னோட ஃப்ரண்ட் என்று சொல்லுச்சு.. வேலை ஏதாவது இருந்தா சொல்லுங்கன்னு சொல்லுச்சு.. யார் அது?” என்றான் தன் செல்பேசியில் எதையோ நோண்டியவாறு.

அவனின் கேள்விகளில் எங்கே மாட்டிக் கொள்வோமோ என்று இனியா தன் பதட்டத்தை மறைத்தவாறு, “ஓ! அதுவா.. என்னோட பிரண்டு தான் அண்ணா.. ஸ்கூல் பிரிண்ட்.. ஏதாவது வேகன்ஸி இருக்குமானு கால் பண்ணி கேட்டா.. நான் தான் உங்ககிட்ட கேட்டு பாக்க சொல்லி உங்க நம்பரை கொடுத்தேன்”.

ஆதவன் அவள் கூறிய பிறகு தான் தன் செல்பேசியில் இதழினி அனுப்பிய விபரங்களை சரி பார்த்தவன், “ஓகே.. நான் வர்மன் அண்ணா கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டு அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல ஒரு வேகன்ஸி இருக்கு அதை அவளுக்கு ஹையர் பண்ண சொல்றேன்”.

இனியா, “தேங்க்ஸ் அண்ணா..” என்றவாறு அங்கிருந்து சென்று விட்டாள்.

இதழினியின் விவரங்களை சரி பார்த்தவன் அவளின் புகைப்படத்தை பெரிதாக உற்று நோக்கவில்லை. அப்படியே அடுத்த வேலைக்கு சென்று விட்டான்.

ஆனால் பாவம், இதழினி தான் இவன் பதில் கூறுவான் என்று அடுத்த இரண்டு நாட்களுமே தன் செல்பேசியை கையில் அழுத்தமாக பிடித்தபடியே சுற்றிக்கொண்டு இருந்தாள்.

ஒவ்வொரு நொடியும் அவளுக்கு ஒவ்வொரு யுகங்களாக கழிந்தது என்று சொன்னால் மிகையாகாது. படபடக்கும் இதயத்தோடு அவன் என்ன கூறுவானோ என்று தன் மனதிற்குள்ளேயே பல கேள்விகளை எழுப்பி அதற்கு பதில் காண முடியாமல் குழம்பிப் போய் நின்று இருந்தாள்.

எங்கே வேலைக்கு வேண்டாம் என்று மறுத்துவிடுவானோ என்று எண்ணும் பொழுதே அவளுக்குள் அப்படி ஒரு வலி.. அப்படி வேலை கொடுக்கவில்லை என்றால் என்ன ஆனாலும் சரி என் மனதில் அவன் மேல் இருக்கும் காதலை வெளிப்படையாக கூறி விட வேண்டும் என்று ஒருவாறு முடிவு செய்து கொண்டாள்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களும் அவளை நன்கு சோதித்துவிட்டே ஆதவன் அவளுக்கு அந்த குறுஞ்செய்தியை அனுப்பி இருந்தான். அதில், அவர்களின் முகவரியும் அவளின் வேலைக்கான விவரங்களும் இருக்க..

அதை பார்த்த நொடி இதழினிக்கு கால்கள் தரையில் நிற்கவில்லை. அதிக மகிழ்ச்சியில் துள்ளி குதித்தவளுக்கு கண்கள் எல்லாம் பனித்து விட்டது. தன்னவனை முதல் முறை காணப் போகிறாள் அல்லவா..

இதழினி இதுவரை ஆதவனை நேரில் சந்தித்தது கிடையாது. புகைப்படம் மூலமாக உறவாடுவதோடு சரி.. இரு குடும்பத்திற்கும் தான் அவ்வளவு பெரிய பிளவு இருக்கிறதே..

அவனை முதல் முறை கண்ட நிமிடங்களை இன்றும் அவளின் கண் முன்னே திரை போல் விரிந்தன.

ஆதவன், “ஹேய்! பார்த்து..” என்றவாறு அவளை தூக்கி நிறுத்தியவன் கீழே விழுந்தவளின் கை கால்களில் ஒட்டி இருந்த மண்ணையும் தன் கை கொண்டு துடைத்து விட்டான்.

அப்பொழுது இதழினி பத்தாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆதவனோ தன் கல்லூரி படிப்பை படித்துக் கொண்டு இருந்தான். அது தான் அவர்களின் முதலும் கடைசியுமான சந்திப்பு..

அவனின் குரலில் இருந்த மென்மையும் கண்களில் இருந்த கனிவும் இதழினியை அவன் பால் இழுத்தது.‌ ஆனால், அவனின் முகத்தை அப்பொழுது அவள் காணவில்லை.

அவன் தான் முகத்திற்கு மாஸ்க் அணிந்திருந்தானே பிறகு எப்படி காண முடியும். அது அவர்களின் ஊர் திருவிழா.. அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு சொந்த ஊர் காரைக்குடி அருகில் இருக்கும் ஒரு கிராமம் தான்.

வருடா வருடம் ஊர் திருவிழாவிற்கு அகிலாண்டேஸ்வரி மட்டுமே சென்று வருவது வழமை.. அந்த வருடம் ஒரு வேண்டுதல் இருப்பதால் குடும்பமாக சென்று வரலாம் என்று சென்றார்கள்.

எப்பொழுதுமே இப்படி குடும்பமாக செல்வதை அகிலாண்டேஸ்வரி தவிர்த்து விடுவார். இல்லை என்றால் தேவையில்லாத பிரச்சனைகள் எல்லாம் எழுமே.. அன்றோ சென்றாக வேண்டிய கட்டாயம்..

எனவே, தன் மொத்த குடும்பத்தாருடன் அங்கே சென்று இருந்தார். இனியா அங்கே திருவிழா கடைகளில் விற்கும் ஃபேஸ் மாஸ்க் வேண்டும் என்று அடம் பிடிக்க.. ஆதவனும் அவளுக்கு ஒன்றை வாங்கி கொடுத்தான்.

தன் உடன் தன் அண்ணனையும் அணிந்து கொள்ளுமாறு இனியா அடம் பிடித்தாள். அவளுக்காக வேறு வழி இன்றி தனக்கு ஒரு ஃபேஸ் மாஸ்க்கும், அவளுக்கு ஒரு ஃபேஸ் மாஸ்க்கும் என இரண்டாக வாங்கியவன்.

அவளுக்கு ஒன்றை கொடுத்துவிட்டு இவனும் ஒன்றை மாட்டிக் கொண்டான். அப்பொழுது தான் இதழினி ஆதவனின் முதல் சந்திப்பும் நேர்ந்தது.

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு உடன்பிறந்த தங்கை ஒருவர் இருக்கிறார். அவர் பெயர் நீலவேணி.. சிறு வயது முதலே இருவரும் அவ்வளவு நெருக்கம்.. ஒருவருக்காக மற்றொருவர் எதையுமே விட்டுக் கொடுக்கும் அளவிற்கு அப்படி ஒரு ஒற்றுமை.

காலப்போக்கில் அகிலாண்டேஸ்வரி காதல் திருமணம் செய்து கொள்ளவும் இருவருக்கும் இடையே சிறு பிளவு ஏற்பட்டது. அந்த காலகட்டத்தில் அகிலாண்டேஸ்வரியின் மொத்த குடும்பமுமே அவரின் காதலுக்கு எதிராக தான் நின்றனர்.

பிறகு, தங்கள் மகள் திடமாக அவனை தான் மணப்பேன் என்று ஒற்றை காலில் நிற்கவும் தான் வேறு வழியின்றி சரி என்று ஒப்புக்கொண்டனர். இருந்தாலுமே, அவர்களுக்கு அதில் முழு சம்மதம் கிடையாது நீலவேணி உட்பட..

என்ன தான் தன் அக்காவின் மீது உயிரையே வைத்திருக்கும் தங்கையாக இருந்தாலும் கூட இருவரின் உறவிற்கும் இடையே சிறு பிளவு ஏற்பட்டது என்னவோ உண்மை தான்.

ஆனாலும், உறவே முறிந்து விடும் அளவிற்கு எல்லாம் பிளவு கிடையாது. முன்பிருந்த ஒற்றுமையில் இருந்து சிறு விலகள் தென்பட்டது அவ்வளவே.. அதன் பிறகு நீலவேணிக்கும் திருமணம் முடிய.

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு இரண்டுமே ஆண் குழந்தை ஆகிவிட.. நீலவேணிக்கோ ஒரு ஆண், ஒரு பெண் என இரு குழந்தைகள் பிறந்தனர்.

நீலவேணியின் மகளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்த காலகட்டம் அது.. அவரோ தான் ஒருவரை விரும்புவதாக அழைத்து வந்து நிற்க. நீலவேணியால் அதை சற்றும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

அறவே முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார். எனவே, தன் பெரியம்மாவை நாடி சென்றார் சித்ராதேவி.. நீலவேணியின் மகள்.

அகிலாண்டேஸ்வரியோ நீலவேணியை மீறி சித்ராதேவிக்கு திருமணம் செய்து வைக்க முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார். சித்ராதேவி எப்படியும் தன் தாய் இதற்கு சம்மதிக்க மாட்டார் என்று அகிலாண்டேஸ்வரியின் கால்களை பிடித்துக் கொண்டு கதறி அழுக தொடங்கி விட்டார்.

திருமணம் செய்தால் தான் விரும்புவனை மட்டும் தான் திருமணம் செய்து கொள்வேன். அப்படி இல்லை என்றால் எங்கேயாவது சென்று என் உயிரை விட்டு விடுவேன் என்று கூறவும்..

அகிலாண்டேஸ்வரி வேறு வழியின்றி தான் நீலவேணியிடம் பேசிப் பார்ப்பதாக கூறிவிட்டார்.

இதற்கிடையில், சித்ரா தேவியை தங்கள் வீட்டில் காணவில்லை என்று ஊர் முழுவதும் தங்கள் தேடல் பயணத்தை தொடங்கி விட்டனர் அவரின் குடும்பத்தினர்.

அதில், சித்ராதேவி தன் காதலுடன் ஓட்டம் பிடித்தது அந்த ஊர் மக்களிடம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கசிய தொடங்கிவிட்டது. அகிலாண்டேஸ்வரி மறுநாள் நீலவேணியை காண சித்ராதேவியுடன் செல்வதாக கூறி இருக்க.

தன் தாய் யார் கூறினாலும் அதற்கு ஒப்புக்கொள்ள மாட்டார் என்று எண்ணிய சித்ரா தேவியோ அகிலாண்டேஸ்வரியிடம் கூட கூறாமல் அவர்களின் வீட்

டில் இருந்த வாயிலேயே தன் காதலனுடன் அருகில் இருந்த கோவிலுக்கு சென்று தங்கள் திருமணத்தை முடித்துக்கொண்டார்.

RJ novels · Feb 12, 2025

அகம் - 17

ஆதிரை, “உங்கள் அண்ணனுக்கு என்ன தான் பிரச்சனை ஆதவ்.. ஒவ்வொரு நேரமும் ஒவ்வொரு மாதிரி நடந்துக்கிறார். என் கூட வாழவே முடியாதுன்னு சொல்றாரு.. அப்புறம் புருஷன் பொண்டாட்டினு சொல்றாரு..

ஒவ்வொரு நிமிஷமும் அன்னியன் மாதிரி மாறி மாறி பேசுற மனுஷன் கிட்ட மாட்டிகிட்டு எனக்கு என்ன பண்றதுன்னு தெரியல” என்றவள் வேகமாக அங்கிருந்து சென்று விட்டாள்.

இனியா செல்லும் ஆதிரையை பார்த்தவாரே, “பாவம் அண்ணா ஆது.. ஏன் வர்மன் அண்ணா அவ கிட்ட மட்டும் இவ்வளவு ரூடா நடந்துக்கிறார்”.

ஆதவன், “ஏன்னு உனக்கு தெரியாதா?”.

இனியா மெல்லிய குரலில், “தெரியும்.. தப்பு மொத்தமும் என் பெயரில் தான் எனக்கு ஹெல்ப் பண்ண போய் பாவம் ஆது வர்மன் அண்ணா கிட்ட மாட்டிகிட்டா..

அதுக்காக அவளுக்கு பேரன்ட்ஸ் இல்லைனு சொல்லி வர்மன் அண்ணா கஷ்டப்படுத்துற மாதிரி பேசுறதை எல்லாம் பார்க்கும் பொழுது எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு”.

ஆதவன் பெருமூச்சு ஒன்றை இழுத்து விட்டவன், “நம்ம வர்மன் அண்ணா இப்படி எல்லாம் கிடையாது அது உனக்கும் தெரியும்.. ஆனால், ஆதிரை விஷயத்துல அவர் வேணும்னே இப்படி எல்லாம் பேசுறார். அதுக்கு ஒரே ஒரு ரீசன் தான்.. ஆதிரையை ஹர்ட் பண்ணனும்..”.

இனியா, “அதுக்காக இப்படி எல்லாம் பேசுறது தப்பு தானே..”.

ஆதவன், “தப்பு தான்.. இதை பத்தி அண்ணா கிட்ட பேசணும்” என்றவனின் உள்ளமும் வர்மனின் பேச்சை கேட்ட பிறகு பிசைந்தது என்னவோ உண்மை தான்.

இனியாவும் அதை பற்றியே கூறவும்.. வர்மனிடம் இதைப் பற்றி கண்டிப்பாக பேச வேண்டும் என்ற முடிவோடு அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

இனியாவும் தன் அறைக்குள் நுழைய.. அவளின் செல்பேசி குறுஞ்செய்தி வந்ததற்கான ஒலியை எழுப்பியது. அதை எடுத்து பார்த்த அவளின் இதழ்கள் சின்னதாக விரிந்து கொள்ள..

அதே இதழில் நிலைத்த புன்னகையோடு அந்த குறுஞ்செய்தியை திறந்து பார்த்தாள்.

இதழினி படபடக்கும் இதயத்தோடு இனியா என்ன கூறுவாளோ என்று தன் செல்பேசியை இறுக்கமாக பற்றிய படி அமர்ந்திருந்தாள்.

அவள் அனுப்பிய குறுஞ்செய்தியை பார்த்த உடனேயே இனியா அவளுக்கு அழைப்பு எடுத்து இருக்க..

அதை ஏற்ற இதழினி, “சொல்லுடி”.

“இதழ் ஏன் டி ஆதவ் அண்ணா உடைய நம்பர் கேட்டு மெசேஜ் பண்ணி இருக்க என்ன விஷயம்?” என்கவும்.

இதழினி தயக்கமான குரலில், “ஆமா டி.. அது வந்து காலேஜ் முடிஞ்சிடுச்சு இல்லையா.. அதான் ஏதாவது ஜாப் போகலாம்னு யோசிச்சேன். அதான் உன்னுடைய அண்ணா கம்பெனியில் ஜாப் வேக்கன்ஸி இருக்கானு கேட்கலாமே என்று..”.

இனியா பதட்டமான குரலில், “என்னடி சொல்ற.. இதெல்லாம் சரி வருமா.. வீட்ல தெரிஞ்சா பிரச்சனை ஆகிட போகுது”.

இதழினி, “அதெல்லாம் எதுவும் ஆகாது டி.. நான் உங்க கம்பெனியில் வேலை செய்ய போறதை பத்தி எங்க வீட்டில் யாருக்கும் தெரியாது”.

“ஆனா உனக்கு வீட்டில் மாப்பிள்ளை பார்க்க போறாங்கன்னு சொன்னியே..” என்றாள் இனியா.

இதழினி, “ஆமா டி.. நான் தான் பாட்டி கிட்ட பேசி ஒன் இயர் டைம் கேட்டு இருக்கேன். ஒன் இயர் நான் ஆசைப்பட்ட மாதிரி வேலைக்கு போன பிறகு கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு சொல்லி இருக்கேன். பாட்டியும் சரின்னு சொல்லிட்டாங்க”.

இனியா, “என்னடி ஆச்சரியமா இருக்கு.. உன்னோட பாட்டியா சரின்னு சொன்னாங்க.. நம்பவே முடியலையே..”.

‘என் பாட்டியை இதற்கு சம்மதிக்க வைப்பதற்கு நான் எவ்வளவு சிரமப்பட்டேன் என்று எனக்கு தானே தெரியும்’ என்று நொந்து போன குரலில் எண்ணியவள்.

“ஆமா டி.. எப்படியோ பேசி சம்மதிக்க வச்சிட்டேன்”.

இனியா, “சூப்பர் டி! ஆனால் எங்க கம்பெனியில் வேலை செய்ய எப்படி அவங்க ஒத்துப்பாங்க”.

இதழினி, “நான் பிறந்ததுல இருந்து இதே ஊர்ல தானே இருக்கேன். அதனால் வெளியூர் போய் வேலை பாக்கணும்னு ஆசைப்படுறேன்னு சொன்னேன். முதல்ல யாருமே ஒத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க.. அப்புறம் பாட்டியை கரெக்ட் பண்ணி சம்மதிக்க வைத்துவிட்டேன்” என்று விளக்கமாக கூறவும்.

இனியா, “அப்போ ஓகே தான்.. நான் அண்ணா நம்பர் உனக்கு சென்ட் பண்றேன். நீயே அண்ணா கிட்ட டைரக்டா பேசிக்கோ.. ஆனா, இதழ் நீ அந்த குடும்பத்தை சேர்ந்த பொண்ணுன்னு தெரிஞ்சா எங்க வீட்டில் எல்லாம் உன்னை வேலைக்கு எடுக்க வேண்டாம்னு சொல்லிட்டாங்கன்னா என்னடி பண்றது” என்றாள் சந்தேக குரலில்.

“நீ இந்த விஷயத்துல எதை பத்தியும் பயப்பட வேண்டாம். உன் அண்ணா கிட்ட நானே பேசி வேலைக்கு சேருர மாதிரி சேர்ந்து கொள்கிறேன். என்னுடைய ஃபேமிலி பேக்ரவுண்ட் எல்லாம் சொன்னால் தானே அவருக்கு நான் அந்த குடும்பத்தை சேர்ந்த பொண்ணுன்னு தெரியும்” என்கவும்.

இனியா அரை மனதுடன், “சரி டி.. பட், ஏதாவது பிரச்சனையாகிட போகுது. ஆல்ரெடி, வீட்ல பெரிய பிரச்சனை போயிட்டு இருக்கு உனக்கே தெரியும் இல்ல”.

இதழினி, “அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன் டி. உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் வராது சரியா..” என்கவும்.

தன் அண்ணனை அவள் காதலிப்பதை பற்றி அறியாத இனியாவோ வேலை பார்க்க தானே விரும்புகிறாள் என்ற எண்ணத்தோடு ‘சரி’ என்று சம்மதித்தவள். ஆதவனின் எண்ணையும் அவளுக்கு குறுஞ்செய்தியில் அனுப்பி இருந்தாள்.

எப்படியோ பேசி இனியாவிடமிருந்து ஆதவனின் செல்பேசி எண்ணை வாங்கிவிட்ட இதழினிக்கு அவனின் செல்பேசிக்கு அழைக்க ஏதோ ஒரு தயக்கம்.

அது தயக்கமா.. வெட்கமா.. என்று அவளே அறியவில்லை. ஏதோ ஒன்று அவளை அழைக்க விடாமல் தடுத்தது. பிறகு, ஒருவாறு தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு ஆதவனின் செல்பேசி எண்ணிற்கு அழைப்பு விடுத்தாள்.

மூன்றாம் ரிங்கிலேயே அழைப்பை ஏற்றவன், “ஹலோ ஆதவன் ஹியர்” என்றான் தன் கம்பீர குரலில்.

அவளின் குரலை கேட்ட உடனேயே இதழினிக்குள் அப்படி ஒரு இனம் புரியாத மகிழ்ச்சி. வயிற்றுக்குள் பல பட்டாம்பூச்சிகள் பறப்பது போன்ற உணர்வு.

தடுமாற்றத்தோடு, “ஹலோ சார்.. நான் இனியாவோட ஃப்ரெண்ட்.. உங்க கம்பெனியில் ஏதாவது ஜாப் வேகன்ஸி இருக்கா என்று கேட்கலாம்னு கால் பண்ணேன்..” என்றாள் தடுமாறியவாறு.

ஆதவன், “ஓ.. ஐ சி.. உங்களுடைய டீடைல்ஸ் எல்லாம் எனக்கு வாட்ஸ் அப்ல சென்ட் பண்ணி வைங்க. ஏதாவது வேக்கன்சி இருந்தா நான் உங்களுக்கு சொல்றேன்” என்றவன் பட்டென்று அழைப்பை துண்டித்து விட்டான்.

அவனின் செயலில் இதழினியின் முகம் நொடியில் வாடிவிட்டது. எத்தனை எதிர்பார்ப்போடு அவனுக்கு அழைத்தாள்..

“இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் பேசினால் தான் என்னவாம்” என்றாள் அவனின் செல்பேசி எண்ணை முறைத்துப் பார்த்தவாறு.

பிறகு, அவன் கூறியது போலவே தன் விவரத்தை அவனுக்கு அனுப்பி வைத்தவள். அவனிடமிருந்து பதில் வரும் என்று காத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்‌.

ஆதிரை கடுகடுவென்ற முகத்துடன் ஆருத்ர வர்மனின் அறை வாயிலில் நின்று இருந்தாள்.

அறையின் வாயிலில் தன் இரு கைகளையும் கட்டியவாறு கதவின் மேல் சாய்ந்த படி நின்று இருந்த ஆருத்ர வருமனோ அவளை மேலிருந்து கீழ் அழுத்தமாக பார்த்தவாறு வழியை அடைத்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான்.

ஆதிரை, ‘மனசுல பெரிய இவன்னு நினைப்பு.. நகர்ந்தா தானே உள்ளே போக முடியும்.. எப்படி நிக்கிறான் பாரு மலை மாடு மாதிரி’ என்று உள்ளுக்குள் பொறுமியவாறு கடுகடுவென்ற முகத்துடன் நின்றாள்.

வர்மன், ‘வாயை திறந்து ஏதாவது பேசுறாளானு பாரு.. அப்படியே நிக்கிறா கல்லு மாதிரி.. நீ இப்படியே நின்றால் நான் உனக்கு வழி விடணுமா.. வழி விடுங்கன்னு வாயை திறந்து கேட்காமல் இந்த ரூமுக்குள்ள உன்னால் ஒரு அடி கூட எடுத்து வைக்க முடியாது’ என்று எண்ணியவன் அவளை உறுத்து விழித்துக் கொண்டு நின்றான்.

சற்று நேரம் பொறுத்து பார்த்த ஆதிரைக்கு முற்றிலுமாக அவளின் பொறுமை காற்றில் பறந்து சென்று விட்டது.

“இப்போ நகர போறீங்களா.. இல்லையா..?” என்றாள் சிடுசிடுப்பாக.

ஆருத்ரவர்மன், “என்னடி ரொம்ப தான் சவுண்டு விடுற.. நகருங்கன்னு என்கிட்ட ரிக்வஸ்ட் பண்ணி கேட்டு இருந்தா நானே நகர்ந்திருப்பேன்ல” என்றவனின் வார்த்தையில் அவனை உறுத்து விழித்தவள்.

“ரெக்வஸ்ட் பண்ணனுமா.. நான் எதுக்காக ரெக்வஸ்ட் பண்ணனும்..”.

வர்மன், “பின்ன என்னுடைய ரூம்ல ஸ்டே பண்ண வரணும்னா அதுக்கு என்கிட்ட பர்மிஷன் கேட்க வேண்டாமா.. என்கிட்ட கேட்டா தான் நான் உன்னை உள்ள அலோ பண்ணுவேன்”.

ஆதிரை, “ஹலோ சார்.. நான் ஒன்னும் உங்க ரூம்ல ஆசைப்பட்டு ஸ்டே பண்ண வரல.. நீங்க தான் பாட்டிகிட்ட ஒரே ரூம்ல ஸ்டே பண்றோம்னு சொன்னீங்க.. நான் எதுக்காக ரெக்வஸ்ட் பண்ணனும்.

பாட்டி சொன்னதால் வேற வழி இல்லாமல் தான் நான் இங்க ஸ்டே பண்ணவே வந்திருக்கேன்.. மரியாதையா வழியை விட்டு நகருங்க.. ரெக்வஸ்ட் பண்ணனுமாம்..”.

வர்மன், “என்கிட்ட ரெக்வஸ்ட் பண்ணி கேட்காமல் உன்னால் உள்ள போக முடியாது” என்று அவன் கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே அவனை இடித்துக் கொண்டு அறைக்குள் அதிரடியாக நுழைந்தாள்‌ ஆதிரை.

அவளின் அதிரடியில் திகைத்து விழித்த ஆருத்ரவர்மன், “ஸ்டுப்பிட்! இப்படி தான் மேல வந்து உரசிட்டு போவியா”.

ஆதிரை திரும்பி அவனை பார்த்து முறைத்தவள், “அதுக்கு தள்ளி நின்று வழி விட்டு இருக்கணும்.. வழியை மறித்து நின்றது உங்க தப்பு” என்றவள்.

உள்ளே நுழைந்ததுமே சுற்றி முற்றி அந்த அறையை பார்க்க.. அனைத்துமே அழகாக அது அது இருக்க வேண்டிய இடத்தில் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தது.

ஆதிரையோ அங்கே வீற்றிருந்த டேபிளின் மீது தன் பொருட்களை அப்படியே வைத்தாள்.

ஆருத்ரவர்மன், “ஏய் ஸ்டுப்பிட்.. இப்படி தான் கண்ட இடத்துல பொருளை வைப்பியா.. எதை எங்க வைக்கணுமோ அங்க தான் வைக்கணும். ஃபர்ஸ்ட் இதெல்லாம் இங்க இருந்து எடு”.

ஆதிரை, “ஏன்.. இதை இந்த இடத்தில் வைக்கிறதுல இப்போ என்ன பிரச்சனை?”.

ஆருத்ர வர்மன், “எனக்கு என்னுடைய ரூம் நீட்டா இருந்தா தான் பிடிக்கும். இப்படி திங்க்ஸ் எல்லாம் கலைச்சி போடுற மாதிரி வச்சா எனக்கு சுத்தமா பிடிக்காது”.

ஆதிரை, “அது உங்க ரூமா இருந்த வரைக்கும்.. இப்போ இது நம்ம ரூம்.. எனக்கு எப்படி வைக்கணும்னு தோணுதோ அப்படித்தான் நான் வைப்பேன். உங்களுக்கு வேணும்னா என்னுடைய திங்ஸையும் சேர்த்து அடிக்கி வையுங்கள்”.

அவளின் வார்த்தைகளில் ஆருத்ர வர்மனுக்கு பெரும் கோபம் எழுந்தது.

“என்ன சொன்ன உன்னோட திங்ஸை நான் அடுக்கி வைக்கணுமா.. பல்லை உடைத்துவிடுவேன் டி.. மரியாதையா இதையெல்லாம் அடுக்கி வை” என்றவன் அவள் வைத்த பொருட்களை பிடித்து அப்படியே கீழே தள்ளி விட்டான்.

ஆதிரையோ கோபத்தில்

புசுபுசுவென்று மூச்சை விட்டவாறு அவனை முறைத்து பார்த்தாள்.

“சரியான திமிர் பிடித்தவன்..” என்று அவளின் உதடுகள் முணுமுணுத்தன.

RJ novels · Feb 12, 2025

அகம் - 18

தனக்கு எதிரே சுண்டலியை போல் நின்று கொண்டு தன்னிடம் வாதிடுபவளை ஏளன பார்வை பார்த்தான் ஆருத்ர வர்மன்.

அவனின் செயலிலும், அவனின் பார்வையிலும் ஏற்பட்ட கோபத்தில் அவன் அங்கே அடுக்கி வைத்திருந்த பொருட்களை எல்லாம் கோபமாக கீழே தள்ளிவிட்டாள்.

ஆருத்ர வர்மன், “ஏய்!” என்று உறுமலாக கத்தியவன்.

“என்னுடைய திங்ஸ் எல்லாம் எதுக்கு இப்படி கலைச்சு போடுற..” என்றவன் அவளை நோக்கி பாய்ந்து செல்ல.

ஆதிரை, “அப்படி தான் செய்வேன்.. நீங்க எதுக்காக என்னோட திங்க்ஸ் எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டீங்க.. நீங்க தள்ளி விட்டா நானும் இப்படி தான் தள்ளி விடுவேன்” என்றாள் கோபத்தில் முகம் சிவந்து போய்.

வர்மன், “ச்சீ.. உன்கிட்ட எல்லாம் மனுஷன் பேச முடியுமா.. ராட்சசி!” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக் கொண்டு சீற்றமாக.

ஆதிரை, “யாரு.. நான் ராட்சசியா? நீங்க தான் சைக்கோ!” என்றாள் பதிலுக்கு.

அப்பொழுது ஆதிரையின் புத்தகங்களை கொடுப்பதற்காக வர்மனின் அறைக்கு வந்த இனியா அங்கு இருக்கும் சூழலை விழி விரித்துப் பார்த்தவர்களுக்கு தலையே சுற்றுவது போல் இருந்தது‌

இனியா அதிர்ச்சியாக, “என்னடி இது? எதுக்கு எல்லாமே இப்படி கலைந்து கிடக்குது”.

வர்மன், “எல்லாம் உன் பிரண்டு பார்த்த வேலை தான். என்னுடைய ரூமை நான் எப்பவுமே நீட்டா தானே மெயின்டெயின் பண்ணுவேன். இவ பாரு வந்த உடனே எப்படி கலைத்து போட்டு வச்சிருக்கான்னு” என்றான் ஆதிரையை நோக்கி குற்றச்சாட்டாக.

“இனி உன் அண்ணா தான் ஃபர்ஸ்ட் என்னுடைய திங்ஸை எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டார். அதுக்கு அப்புறம் தான் நான் அவரோட திங்ஸை எல்லாம் கீழே தள்ளி விட்டேன். இப்போ என்னை மட்டும் மாட்டி விடுறீங்களா” என்றாள் பதிலுக்கு.

இனியா இவர்களிடம் பேசி இவர்களின் பஞ்சாயத்தை இப்பொழுது சரி செய்ய முடியாது என்று எண்ணியவள்.. இருவருக்கும் இடையே சென்று அங்கே கலைந்து கிடந்த பொருட்களை எல்லாம் எடுத்து அடுக்க தொடங்கினாள்.

ஆருத்ர வர்மன் தன் கையை கட்டிக்கொண்டு அவளை முறைத்துக் கொண்டு உஷ்ண பெரு மூச்சோடு நின்று இருக்க..

ஆதிரையும் தன் இரு கைகளையும் கட்டிக்கொண்டு மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க கோபத்தில் முகம் சிவந்து பத்ரகாளியாக அவனை முறைத்து கொண்டு நின்று இருந்தாள்.

ஒரு வழியாக அனைத்து பொருட்களையும் எடுத்து அடுக்கி வைத்த இனியா அவர்கள் இருவரும் இன்னமும் கோபமாக ஒருவரை ஒருவர் முறைத்துக் கொண்டு நின்று இருப்பதை பார்த்தவள் என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் சலிப்பாக தன் தலையை இரு பக்கமும் ஆட்டியவாறு வெளியேறிவிட்டாள்.

ஆதவன், “என்ன இனி வர்மன் அண்ணாவை பாத்துட்டு வரியா”.

இனியா, “இல்லை அண்ணா.. ஆதிரையை பார்க்கலாம்னு போனேன். அங்க போய் பார்த்தா ரூமே தலை கீழா இருக்கு” என்றாள் சலிப்பாக.

ஆதவன், “என்ன சொல்ற நம்ம வர்மன் அண்ணா எப்பவுமே ரூமை நீட்டா கிளீனா வச்சிருப்பாங்களே.. அவருக்கு இப்படி கலைச்சு போட்டு வச்சிருந்தாலே பிடிக்காதே”.

இனியா, “ஆமா.. ரெண்டு பேரும் ஏதோ சண்டை போட்டுக்கிட்டாங்க போலருக்கு. அதான் எல்லாத்தையும் கலைத்து போட்டு வச்சிருக்காங்க”.

ஆதவன் அப்பொழுது தான் நினைவு வந்தவனாக, “ஆங்.. இனி யாரோ ஒரு பொண்ணு போன் பண்ணுச்சு.. உன்னோட ஃப்ரண்ட் என்று சொல்லுச்சு.. வேலை ஏதாவது இருந்தா சொல்லுங்கன்னு சொல்லுச்சு.. யார் அது?” என்றான் தன் செல்பேசியில் எதையோ நோண்டியவாறு.

அவனின் கேள்விகளில் எங்கே மாட்டிக் கொள்வோமோ என்று இனியா தன் பதட்டத்தை மறைத்தவாறு, “ஓ! அதுவா.. என்னோட பிரண்டு தான் அண்ணா.. ஸ்கூல் பிரிண்ட்.. ஏதாவது வேகன்ஸி இருக்குமானு கால் பண்ணி கேட்டா.. நான் தான் உங்ககிட்ட கேட்டு பாக்க சொல்லி உங்க நம்பரை கொடுத்தேன்”.

ஆதவன் அவள் கூறிய பிறகு தான் தன் செல்பேசியில் இதழினி அனுப்பிய விபரங்களை சரி பார்த்தவன், “ஓகே.. நான் வர்மன் அண்ணா கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டு அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல ஒரு வேகன்ஸி இருக்கு அதை அவளுக்கு ஹையர் பண்ண சொல்றேன்”.

இனியா, “தேங்க்ஸ் அண்ணா..” என்றவாறு அங்கிருந்து சென்று விட்டாள்.

இதழினியின் விவரங்களை சரி பார்த்தவன் அவளின் புகைப்படத்தை பெரிதாக உற்று நோக்கவில்லை. அப்படியே அடுத்த வேலைக்கு சென்று விட்டான்.

ஆனால் பாவம், இதழினி தான் இவன் பதில் கூறுவான் என்று அடுத்த இரண்டு நாட்களுமே தன் செல்பேசியை கையில் அழுத்தமாக பிடித்தபடியே சுற்றிக்கொண்டு இருந்தாள்.

ஒவ்வொரு நொடியும் அவளுக்கு ஒவ்வொரு யுகங்களாக கழிந்தது என்று சொன்னால் மிகையாகாது. படபடக்கும் இதயத்தோடு அவன் என்ன கூறுவானோ என்று தன் மனதிற்குள்ளேயே பல கேள்விகளை எழுப்பி அதற்கு பதில் காண முடியாமல் குழம்பிப் போய் நின்று இருந்தாள்.

எங்கே வேலைக்கு வேண்டாம் என்று மறுத்துவிடுவானோ என்று எண்ணும் பொழுதே அவளுக்குள் அப்படி ஒரு வலி.. அப்படி வேலை கொடுக்கவில்லை என்றால் என்ன ஆனாலும் சரி என் மனதில் அவன் மேல் இருக்கும் காதலை வெளிப்படையாக கூறி விட வேண்டும் என்று ஒருவாறு முடிவு செய்து கொண்டாள்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களும் அவளை நன்கு சோதித்துவிட்டே ஆதவன் அவளுக்கு அந்த குறுஞ்செய்தியை அனுப்பி இருந்தான். அதில், அவர்களின் முகவரியும் அவளின் வேலைக்கான விவரங்களும் இருக்க..

அதை பார்த்த நொடி இதழினிக்கு கால்கள் தரையில் நிற்கவில்லை. அதிக மகிழ்ச்சியில் துள்ளி குதித்தவளுக்கு கண்கள் எல்லாம் பனித்து விட்டது. தன்னவனை முதல் முறை காணப் போகிறாள் அல்லவா..

இதழினி இதுவரை ஆதவனை நேரில் சந்தித்தது கிடையாது. புகைப்படம் மூலமாக உறவாடுவதோடு சரி.. இரு குடும்பத்திற்கும் தான் அவ்வளவு பெரிய பிளவு இருக்கிறதே..

அவனை முதல் முறை கண்ட நிமிடங்களை இன்றும் அவளின் கண் முன்னே திரை போல் விரிந்தன.

ஆதவன், “ஹேய்! பார்த்து..” என்றவாறு அவளை தூக்கி நிறுத்தியவன் கீழே விழுந்தவளின் கை கால்களில் ஒட்டி இருந்த மண்ணையும் தன் கை கொண்டு துடைத்து விட்டான்.

அப்பொழுது இதழினி பத்தாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆதவனோ தன் கல்லூரி படிப்பை படித்துக் கொண்டு இருந்தான். அது தான் அவர்களின் முதலும் கடைசியுமான சந்திப்பு..

அவனின் குரலில் இருந்த மென்மையும் கண்களில் இருந்த கனிவும் இதழினியை அவன் பால் இழுத்தது.‌ ஆனால், அவனின் முகத்தை அப்பொழுது அவள் காணவில்லை.

அவன் தான் முகத்திற்கு மாஸ்க் அணிந்திருந்தானே பிறகு எப்படி காண முடியும். அது அவர்களின் ஊர் திருவிழா.. அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு சொந்த ஊர் காரைக்குடி அருகில் இருக்கும் ஒரு கிராமம் தான்.

வருடா வருடம் ஊர் திருவிழாவிற்கு அகிலாண்டேஸ்வரி மட்டுமே சென்று வருவது வழமை.. அந்த வருடம் ஒரு வேண்டுதல் இருப்பதால் குடும்பமாக சென்று வரலாம் என்று சென்றார்கள்.

எப்பொழுதுமே இப்படி குடும்பமாக செல்வதை அகிலாண்டேஸ்வரி தவிர்த்து விடுவார். இல்லை என்றால் தேவையில்லாத பிரச்சனைகள் எல்லாம் எழுமே.. அன்றோ சென்றாக வேண்டிய கட்டாயம்..

எனவே, தன் மொத்த குடும்பத்தாருடன் அங்கே சென்று இருந்தார். இனியா அங்கே திருவிழா கடைகளில் விற்கும் ஃபேஸ் மாஸ்க் வேண்டும் என்று அடம் பிடிக்க.. ஆதவனும் அவளுக்கு ஒன்றை வாங்கி கொடுத்தான்.

தன் உடன் தன் அண்ணனையும் அணிந்து கொள்ளுமாறு இனியா அடம் பிடித்தாள். அவளுக்காக வேறு வழி இன்றி தனக்கு ஒரு ஃபேஸ் மாஸ்க்கும், அவளுக்கு ஒரு ஃபேஸ் மாஸ்க்கும் என இரண்டாக வாங்கியவன்.

அவளுக்கு ஒன்றை கொடுத்துவிட்டு இவனும் ஒன்றை மாட்டிக் கொண்டான். அப்பொழுது தான் இதழினி ஆதவனின் முதல் சந்திப்பும் நேர்ந்தது.

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு உடன்பிறந்த தங்கை ஒருவர் இருக்கிறார். அவர் பெயர் நீலவேணி.. சிறு வயது முதலே இருவரும் அவ்வளவு நெருக்கம்.. ஒருவருக்காக மற்றொருவர் எதையுமே விட்டுக் கொடுக்கும் அளவிற்கு அப்படி ஒரு ஒற்றுமை.

காலப்போக்கில் அகிலாண்டேஸ்வரி காதல் திருமணம் செய்து கொள்ளவும் இருவருக்கும் இடையே சிறு பிளவு ஏற்பட்டது. அந்த காலகட்டத்தில் அகிலாண்டேஸ்வரியின் மொத்த குடும்பமுமே அவரின் காதலுக்கு எதிராக தான் நின்றனர்.

பிறகு, தங்கள் மகள் திடமாக அவனை தான் மணப்பேன் என்று ஒற்றை காலில் நிற்கவும் தான் வேறு வழியின்றி சரி என்று ஒப்புக்கொண்டனர். இருந்தாலுமே, அவர்களுக்கு அதில் முழு சம்மதம் கிடையாது நீலவேணி உட்பட..

என்ன தான் தன் அக்காவின் மீது உயிரையே வைத்திருக்கும் தங்கையாக இருந்தாலும் கூட இருவரின் உறவிற்கும் இடையே சிறு பிளவு ஏற்பட்டது என்னவோ உண்மை தான்.

ஆனாலும், உறவே முறிந்து விடும் அளவிற்கு எல்லாம் பிளவு கிடையாது. முன்பிருந்த ஒற்றுமையில் இருந்து சிறு விலகள் தென்பட்டது அவ்வளவே.. அதன் பிறகு நீலவேணிக்கும் திருமணம் முடிய.

அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு இரண்டுமே ஆண் குழந்தை ஆகிவிட.. நீலவேணிக்கோ ஒரு ஆண், ஒரு பெண் என இரு குழந்தைகள் பிறந்தனர்.

நீலவேணியின் மகளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்த காலகட்டம் அது.. அவரோ தான் ஒருவரை விரும்புவதாக அழைத்து வந்து நிற்க. நீலவேணியால் அதை சற்றும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

அறவே முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார். எனவே, தன் பெரியம்மாவை நாடி சென்றார் சித்ராதேவி.. நீலவேணியின் மகள்.

அகிலாண்டேஸ்வரியோ நீலவேணியை மீறி சித்ராதேவிக்கு திருமணம் செய்து வைக்க முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார். சித்ராதேவி எப்படியும் தன் தாய் இதற்கு சம்மதிக்க மாட்டார் என்று அகிலாண்டேஸ்வரியின் கால்களை பிடித்துக் கொண்டு கதறி அழுக தொடங்கி விட்டார்.

திருமணம் செய்தால் தான் விரும்புவனை மட்டும் தான் திருமணம் செய்து கொள்வேன். அப்படி இல்லை என்றால் எங்கேயாவது சென்று என் உயிரை விட்டு விடுவேன் என்று கூறவும்..

அகிலாண்டேஸ்வரி வேறு வழியின்றி தான் நீலவேணியிடம் பேசிப் பார்ப்பதாக கூறிவிட்டார்.

இதற்கிடையில், சித்ரா தேவியை தங்கள் வீட்டில் காணவில்லை என்று ஊர் முழுவதும் தங்கள் தேடல் பயணத்தை தொடங்கி விட்டனர் அவரின் குடும்பத்தினர்.

அதில், சித்ராதேவி தன் காதலுடன் ஓட்டம் பிடித்தது அந்த ஊர் மக்களிடம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கசிய தொடங்கிவிட்டது. அகிலாண்டேஸ்வரி மறுநாள் நீலவேணியை காண சித்ராதேவியுடன் செல்வதாக கூறி இருக்க.

தன் தாய் யார் கூறினாலும் அதற்கு ஒப்புக்கொள்ள மாட்டார் என்று எண்ணிய சித்ரா தேவியோ அகிலாண்டேஸ்வரியிடம் கூட கூறாமல் அவர்களின் வீட்

டில் இருந்த வாயிலேயே தன் காதலனுடன் அருகில் இருந்த கோவிலுக்கு சென்று தங்கள் திருமணத்தை முடித்துக்கொண்டார்.

RJ novels · Feb 13, 2025

அகம் - 19

இதை அறியாத அகிலாண்டேஸ்வரி நீலவேணிக்கு தொலைபேசியின் மூலம் தொடர்பு கொண்டவர். சித்ரா தேவி தங்கள் வீட்டில் தான் இருப்பதாக கூறி அவரை இங்கே வருமாறு அழைத்தார்.

பேசி அவரை சமாதானம் செய்து சித்ராதேவிக்கு அவர் விரும்புபவருடன் திருமணத்தை முடித்து வைக்கலாம் என்று இவர் நினைத்திருக்க..

பாவம், இவர் அறியவில்லை.. இவர் பேசுவதற்கு முன்னதாகவே சித்ராதேவி தன் திருமணத்தையே முடித்து விட்டார் என்பதை..

கோபமாக தன் மகனுடனும், கணவருடனும் அகிலாண்டேஸ்வரியின் வீட்டை அடைந்த நீலவேணிக்கு அப்படி ஒரு ஆத்திரம்.

தன் மகளின் மேல் கொலை வெறியோடு அங்கே வந்து சேர்ந்தவர். தன் மகளை அழைத்து வருமாறு அகிலாண்டேஸ்வரியிடம் கூறவும் தான் அகிலாண்டேஸ்வரிக்கு தெரிய வந்தது சித்ரா தேவி வீட்டில் இல்லை என்ற விஷயம்.

நீலவேணி, “என்ன அக்கா.. நீ தான போன் பண்ணி சொன்ன.. சித்ரா இங்க தான் இருக்கானு சொன்ன.. இப்போ வந்து கேட்டா இல்லைனு சொல்ற?”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “இங்க தான் நீலு இருந்தா.. நீ அவளுடைய காதலுக்கு ஒத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டனு சொல்லி ரொம்ப அழுதா.. அவ விரும்புற பையனை கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கலைனா செத்துப் போயிடுவேன்னு சொன்னா..

அதனால் நான் தான் உன்னை வர வச்சு பேசுறேன்னு அவ கிட்ட சொல்லி இருந்தேன். இப்போ எங்க போனானு தெரியலையே..” என்றவருக்கும் உள்ளுக்குள் பதைபதைப்பு தான்.

அந்த சமயம் தான் விரும்பும் பூபாலனுடன் மாலையும் கழுத்துமாக அங்கே வந்து சேர்ந்தார் சித்ராதேவி.. நீலவேணிக்கோ தன் தலையில் இடி விழுந்த நிலை.. அதிர்ச்சியில் எழுந்தே நின்று விட்டார்.

அகிலாண்டேஸ்வரி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கோபமாக, “என்ன சித்ரா இதெல்லாம்.. நான் தான் இன்னைக்கு உன் அம்மாவை வர வச்சு பேசுறேன்னு சொன்னேனே.. அதுக்குள்ள ஏன் இப்படி அவசரப்பட்ட?”.

சித்ராதேவி அமைதியாக நின்று இருக்க..

நீலவேணி ஆத்திரத்தோடு, “போதும் கா.. இன்னும் எதுக்காக இப்படி நடிக்கிற..” என்கவும்.

அவரின் வார்த்தையில் அதிர்ந்து அவரை பார்த்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி.

நீலவேணி, “எனக்கு தெரியும்.. கண்டிப்பா இவளுக்கு இப்படி ஒரு தைரியத்தை நீ தான் கொடுத்து இருப்ப.. உன் அம்மா வருவதற்குள் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகோங்கனு சொல்லி என் பொண்ண அனுப்பி வச்சியா..” என்று தன் இஷ்டத்திற்கு வாய்க்கு வந்ததை எல்லாம் பேச தொடங்கி விட்டார்.

அகிலாண்டேஸ்வரி எவ்வளவு எடுத்துக் கூறியும் அதை ஏற்றுக்கொள்ளும் நிலையில் இல்லாத நீலவேணி தன் மனதிற்குள் அகிலாண்டேஸ்வரி தான் இது அனைத்திற்கும் காரணம் என்று முடிவு செய்துவிட்டார்.

அன்று ஏற்பட்ட பிளவு தான் இரு குடும்பத்திற்கும் இடையில் பேச்சுவார்த்தையே இல்லாமல் போய்விட்டது.

காலப்போக்கில் சித்ராதேவி கருவுற்று அழகிய பெண் குழந்தையை ஈன்றெடுத்தார். அவள் தான் ‘இதழினி’.

நீலவேணியோ கட்டுக்கடங்காத கோபத்தில் தன் அக்கா தன் மகள் என யாரின் உறவுமே வேண்டாம் என்று உதறி தள்ளிவிட்டார்.

பிறகு, பேத்தி பிறந்த பிறகு மனம் மாறி தன் மகளை ஏற்றுக்கொண்டவரோ.. தன் அக்காவின் குடும்பத்தை மட்டும் தன் அருகிலேயே சேர்க்க விரும்பவில்லை.

அதற்காக அவர் காதலுக்கு எதிரா என்று கேட்டால்.. அது யாருக்கும் தெரியாது. உயிருக்கு உயிராக பாசம் கொட்டி வளர்த்த அக்காவே காதல் வயப்படவும்.. அதனால், அவரின் தாயும், தந்தையும் அழுததை தன் கண்களால் பார்த்தவருக்கு ஏனோ அந்த காதலின் மீது தன் பதின் வயதிலேயே அப்படி ஒரு வெறுப்பு உண்டாகிப் போய்விட்டது.

அதன் வெளிப்பாடு காதல் என்றாலே வெறுக்க தொடங்கிவிட்டார். தன் அக்காவின் காதலுக்கு தங்கள் வீட்டினர் ஒப்புக்கொண்ட போதிலும் கூட முழு மனதாக நீலவேணிக்கு அதில் சம்மதம் இல்லை.

இருப்பினும், அமைதியாக இருந்தார். இப்பொழுது அதே நிலை தன் மகளுக்கு ஏற்படவும் பொங்கி எழுந்து விட்டார். தன் அக்காவின் காதலில் காட்ட முடியாத எதிர்ப்பை எல்லாம் சேர்த்து வைத்து தன் மகளின் காதலுக்கு காட்டிவிட்டார் என்று தான் கூற வேண்டும்.

அதன் வெளிப்பாடே அகிலாண்டேஸ்வரியின் மீது இந்த கோபம்.. பிற்காலத்தில் தன் மகளை சேர்த்துக்கொண்டவருக்கு அகிலாண்டேஸ்வரியின் மீது தான் கொண்டிருக்கும் கோபம் நியாயமற்றது என்று தோன்றினாலுமே அவரை இவரால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

ஏதோ ஒரு வெறுப்பு.. அவருடன் இவரை இணையவிடாமல் செய்து விட்டது. அதில், எப்பொழுது கோவில் திருவிழாவிற்கு சென்றாலும் ஏதேனும் ஒரு பிரச்சனை வந்து கொண்டு தான் இருக்கும்.

அதனாலேயே அகிலாண்டேஸ்வரி தன் குடும்பத்தாரை கோவில் திருவிழாவிற்கு அழைத்து செல்வதை தவிர்த்து விட்டார். அம்முறை தான் வேண்டுதல் இருப்பதால் அழைத்து சென்றார். அப்பொழுது நேர்ந்தது தான் ஆதவன் இதழினியின் முதல் சந்திப்பு.

அந்த திருவிழாவின்போது தான் இதழினியும், இனியாவும் கூட நண்பர்களாகி போயினர். தங்கள் குடும்ப பின்னணியை பற்றி அறியாமலேயே இருவரும் நெருங்கி பழக தொடங்கிவிட்டனர்.

அதன் பின்னர் தான் இதன் பின்னணியில் இருக்கும் தங்கள் குடும்ப பகையே அவர்களுக்கு தெரிய வந்தது. இருப்பினும், அவர்களால் தங்கள் நட்பை அப்படியே விட முடியவில்லை.

எனவே, குடும்பத்தாருக்கே தெரியாமல் ரகசியமாக நட்புறவாடி வருகிறார்கள். இதற்கிடையில், ஆதவனின் மேல் இதழினிக்கு ஏற்பட்ட காதல் தான் பெரும் ஆச்சரியம்.

ஒரே ஒருமுறை திருவிழாவில் அவனின் கண்களையும், கனிவான வார்த்தையையும் கேட்டு இருக்கிறாள் அவ்வளவு தான்.. அதிலேயே இவளுக்கு அவன் மேல் காதல் ஏற்பட்டு விட்டதா என்று கேட்டால் அப்படி ஒன்றும் கிடையாது.

அவர்களின் முதல் சந்திப்பில் ஆதவன் நிச்சயமாக இதழினியின் மனதிற்குள் சத்தம் இன்றி நுழைந்து விட்டான். அது என்னவோ உண்மை தான்..

அதற்காக அவன் மேல் காதல் என்றெல்லாம் கூற முடியாது. ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு.. அவள் அறியாமலே அவனின் மீது ஏற்பட்டுவிட்டது.

அதன் பிறகு, அந்த திருவிழாவில் தான் இனியாவும், இதழினியும் நண்பர்கள் ஆகிப் போயினர். அதன் பிறகு அவ்வபொழுது தொலைபேசி வாயிலாகவும் யாரும் அறியாத வண்ணம் உரையாடத் தொடங்கினர்.

அப்பொழுதெல்லாம் இனியா தங்கள் குடும்பத்தை பற்றி இதழினியிடம் கூறுவாள். அவளின் வாயிலாக ஆதவனின் குணங்களையும், அவன் செய்யும் செயல்களையும் பற்றி கேட்டு அறிந்தவளிற்கு ஏனோ ஆதவனை பார்க்காமலேயே அவனின் மீது ஒரு பிடித்தம் ஏற்பட்டுவிட்டது.

அதன் பிறகு தான் இனியா ஒரு நாள் தங்கள் குடும்ப புகைப்படத்தை இதழினிக்கு பகிர்ந்து இருந்தாள். அதை பார்த்த இதழினியின் பார்வை ஆதவனை விட்டு நொடியும் நகரவில்லை.

அவளை அறியாமலேயே அவன் மீது ஈர்ப்பு ஏற்பட.. ஒரு கட்டத்தில் அது பிடித்தமாக மாற.. அடுத்து அது காதலாகவும் மாறிப்போனது தான் விந்தை..

அவன் தன்னை ஏற்பானா என்ற பெரும் கேள்வி பூதாகரமாய் அவளின் கண்முன்னே எழுந்து மிரட்டினாலுமே எப்படியானாலும் அவனிடம் தன் மனதில் இருப்பதை வெளிப்படுத்தியே ஆக வேண்டும் என்று முடிவெடுத்தவளுக்கு பெரும் தடையாக வந்து நின்றது அவளின் குடும்பம் தான்.

இதழினியின் தந்தை குடும்பம் அவ்வளவு வசதி படைத்தவர்கள் கிடையாது. நீலவேணி கோபத்தில் தன் மகளை விளக்கி வைத்தாலும் அவருக்கு குழந்தை பிறந்த பிறகு அவர்களின் குடும்ப சூழலையும் மனதில் வைத்துக்கொண்டு வேறு வழி இன்றி சித்ராதேவியின் குடும்பத்தை தங்களோடு சேர்த்துக் கொண்டார்.

காதல் என்றாலே அறவே ஆகாத நீலவேணி ஆரம்பத்தில் இதழினியை கல்லூரிக்கு அனுப்பவே மறுத்துவிட்டார். பிறகு, சித்ரா தேவி தான் தன் தாயிடம் அரும்பாடு பட்டு பேசி தன் மகளை கல்லூரியில் சேர்த்து விட்டார்.

‌இதழினியும் இதுவரை அவளின் மேல் எந்த ஒரு கலங்கமும் ஏற்படாதவாறு ஒழுக்கமான முறையில் படித்து முடிக்கவும் தான் நீலவேணிக்கு இதழினியின் மேல் பெரும் நம்பிக்கை ஏற்பட்டது.

அதன் விளைவே அவள் வேலைக்கு வெளியூர் செல்ல வேண்டும் என்று கூறியதுமே முதலில் மறுத்த நீலவேணி இதழினியின் மேல் இருக்கும் நம்பிக்கையில் பிறகு சரி என்று ஒப்புக்கொண்டார்.

இதழினியின் நடவடிக்கையில் நீலவேணிக்கு அவளின் மேல் பெரும் நம்பிக்கை ஏற்பட்டு விட்டது. அதன் விளைவே அவளை நம்பி வெளியூருக்கு வேலைக்கு அனுப்பவும் அவரை சம்மதிக்க வைத்தது.

ஆதவனின் குறுஞ்செய்தியை பார்த்த அன்று இதழினி நின்று கொண்டு இருந்தது என்னவோ தன் பாட்டி நீலவேணியில் எதிரில் தான்.

நீலவேணி, “நீ நல்லா யோசிச்சு தான் இந்த முடிவை எடுத்து இருக்கியா”.

இதழினி, “ஆமாம் பாட்டி.. கொஞ்ச நாளாவது வேலைக்கு போகணும்னு ஆசையா இருக்கு. என் கூட படிச்சவங்க எல்லாருமே வேலைக்கு போய் இருக்காங்க.. என்னுடைய ஆசைக்காக ஒரு ஆறு மாசம் மட்டும் வேலைக்கு போறேனே..”.

நீலவேணி, “சரி, நீ இவ்வளவு தூரம் கேட்கிறதால் நான் சம்மதிக்கிறேன். ஆனால், அதுக்கு ஒரு கண்டிஷன் இருக்கு” என்கவும்.

‘என்ன’ என்பது போல் அவரை புரியாமல் பார்த்தாள் இதழினி.

நீலவேணி, “ஆறு மாச காலம் நீ ஆசைப்பட்ட மாதிரி நீ எங்க வேணும்னாலும் வேலைக்கு போகலாம். ஆனால், ஆறு மாசம் முடிஞ்சதும் நீ திரும்ப வீட்டுக்கு வந்துடணும். இந்த ஆறு மாச காலமும் உனக்கு எங்களுக்கு பிடிச்ச மாதிரி நாங்க மாப்பிள்ளையை பார்ப்போம்.

ஆறு மாச காலம் முடிஞ்சதும் நீ வீட்டுக்கு வந்ததும் நாங்க பார்க்கிற மாப்பிள்ளை கல்யாணம் செஞ்சுக்கணும்” என்று இதழினியின் தலையில் அசராமல் ஒரு இடியை இறக்கினார்.

தன் பாட்டியின் வார்த்தையில் அதிர்ந்து விழித்த இதழினிக்கு என்ன கூறுவது என்று தெரியவில்லை.

‘சரி’ என்று ஒப்புக்கொள்ளாவிட்டால் நிச்சயமாக தங்கள் பாட்டி தன்னை வெளியூருக்கு அனுப்ப மாட்டார் என்பதை எண்ணிய இதழினி, “சரி பாட்டி.. நீங்க சொல்றதுக்கு நான் ஒத்துக்குறேன். ஆறு மாசம் கழிச்சு நீங்க எந்த மாப்பிள்ளையை பார்த்தாலும் நான் அவரையே கல்யாணம் செய்து கொள்கிறேன்” என்று மனமே இன்றி வேறு வழியும் இன்றி அவருக்கு வாக்களித்தாள்.

தன் பேத்தியின் வார்த்தையிலோ நீலவேணிக்கு அப்படி ஒரு ஆனந்தம்.. ஒரு வழியாக தன் குடும்பத்தாரை சமாளித்து தன்னவனை காணப்போகும் பூரிப்போடு தன் பயணத்தை தொடங்கினாள் இதழினி.

இனியா படபடப்பாக தன் கைகளை பிசைந்து கொண்டு அமர்ந்திருக்க.

ஆதிரை, “இதெல்லாம் லவ் பண்றதுக்கு முன்னாடி யோசிச்சு இருக்கணும். எல்லாத்தையும் பண்ணிட்டு இப்போ வந்து டென்ஷன் ஆகி என்ன பண்றது” என்றவள் கூலாக தன் கையில் இருக்கும் ஐஸ்கிரீமை உண்டு கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

ஆதவன், “சரியா சொன்னீங்க ஆதிரை

கல்யாணத்தையே முடிச்சுட்டு இப்போ வந்து டென்ஷன் ஆகுறா பாருங்க” என்றான் தன் தங்கையை முறைத்து பார்த்தவாறு.

RJ novels · Feb 14, 2025

அகம் - 20

இனியா தன் நகத்தை கடித்து துப்பியவள், “இப்போ எதுக்காக இரண்டு பேரும் என்னை திட்டுறீங்க”.

ஆதிரை, “எல்லாமே நடந்து முடிஞ்சு போச்சு.. இப்போ டென்ஷன் ஆனா மட்டும் நடந்தது இல்லன்னு ஆயிடுமா.. சும்மா எல்லாத்துக்கும் பயந்துகிட்டே இருக்காத.. கொஞ்சமாவது தைரியமா இரு” என்று இவள் கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே வீட்டு வாயிலில் கார் நிற்கும் சத்தம் கேட்டது.

இனியா படபடத்த இதயத்துடன், “அச்சச்சோ! அவங்க எல்லாம் வந்துட்டாங்க போலருக்கே” என்கவும்.

ஆதவன் எழுந்து வாசலை நோக்கி நடந்தான். கவின் தன் தாய், தந்தை, தங்கையுடன் அங்கே வந்திருக்க.

ஆதவன், “வாங்க.. வாங்க..” என்றவாறு அவர்களை வரவேற்று வீட்டிற்குள் அழைத்து சென்றான்.

சற்று நேரத்திற்குள்ளாக அனைவருமே ஹாலில் கூடி விட்டனர்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “பசங்க அவசரப்பட்டு இப்படி ஒரு காரியத்தை செஞ்சுட்டாங்க.. அவங்க நம்ம கிட்ட வந்து சொல்லி இருந்தால் நாமலே அவங்களுக்கு சந்தோஷமா கல்யாணத்தை செஞ்சு வச்சிருந்திருப்போம்.

இருந்தாலும், அவங்களுக்கு இருந்த பயம் அவங்களே அவசரப்பட்டு இப்படி எல்லாம் செஞ்சுட்டாங்க‌. இதுல கண்டிப்பா உங்களுக்கு வருத்தம் இருக்கும்னு எனக்கு புரியுது.

ஆனா, வாழ போறது அவங்க ரெண்டு பேரும் தான். அவங்க ரெண்டு பேருமே விருப்பப்பட்டு கல்யாணம் செஞ்ச பிறகு நாம தடுப்பதற்கு இதில் எதுவும் இல்லை.

அவங்க விருப்பத்துக்கு அவங்களை வாழ விடுவது ஒன்னும் தப்பில்லையே..” என்றபடி கவினின் தந்தையை நேர் பார்வை பார்த்தார்.

அகிலாண்டேஸ்வரியின் கம்பீரமான தோரணையிலும், ஆளுமையான பேச்சிலும், நேர் பார்வையிலும் அனைவரின் பார்வையுமே ஆச்சரியமாக அவரின் மீது படிந்தது.

கவினின் தந்தை கோபிநாத், “நீங்க சொல்றதும் வாஸ்தவம் தான் மா. இனி நடந்ததை மாற்ற முடியாது பசங்களுடைய கல்யாணத்தை நேரில் பார்க்க முடியவில்லை என்ற வருத்தம் தான் எங்களுக்கு இருக்கு.

மத்தபடி, வேற எந்த வருத்தமும் இல்லை. சரி, அவங்க விருப்பம் தானே நமக்கு முக்கியம்.. எப்படியோ அவங்க ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருந்தாலே போதும்”.

பிறகு, இரு குடும்பத்தாரும் பொதுவாக தங்கள் குடும்பத்தை பற்றி மற்றவருக்கு கூறிக் கொண்டிருக்க.

வேலாயுதம், “மாப்ள இப்போ நீங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க?”.

கவின், “நான் இப்போ டென்டிஸ்ட்க்கு தான் பிராக்டீஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன் மாமா” என்றான் உரிமையோடு.

இரு குடும்பத்தாருக்குமே ஒருவரை ஒருவர் பிடித்து போய்விட்டது. இப்பொழுது தான் இனியாவிற்கு நிம்மதி மூச்சே வெளிவந்தது. குடும்பத்தில் உள்ள அனைவரும் அவர்களுக்குள் பேசிக்கொண்டு இருக்க.

கவினின் தங்கை கல்கியின் பார்வை மட்டும் ஆதவனின் மேலேயே நிலைத்திருந்தது. யாரும் அறியா வண்ணம் அவ்வப்பொழுது ஆதவனை ஓரப்பார்வை பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

சுப்புலட்சுமி, “நீ என்னமா படிக்கிற?” என்று கல்கியை இன்முகமாக விசாரிக்க.

அவளோ சட்டென்று தன் இருக்கையில் இருந்து எழுந்தவள் அனைவரின் முன்பும் பட்டென்று சுப்புலட்சுமியின் காலை பிடித்தவாறு, “என்னை பிளஸ் பண்ணுங்க ஆன்ட்டி”.

அவளின் செயலில் திடுக்கிட்டு தடுமாறிய சுப்புலட்சுமி, “ஆங்.. நல்லா இருமா.. எழுந்திரு.. எழுந்திரு..” என்றார் படபடப்பாக.

கல்கி, “ஆன்ட்டி நான் இப்போ தான் காலேஜ் பர்ஸ்ட் இயர் படிச்சிட்டு இருக்கேன்”.

சுப்புலட்சுமி, “ஓ! அப்படியா.. சரி மா உட்காரு” என்கவும்.

கல்கியோ பாரபட்சம் இன்றி அனைவரின் காலிலுமே விழுந்து எழுந்து கொண்டிருந்தாள்.

அவளின் தாயும், தந்தையும் கூட அவளை விழி விரித்து ஆச்சரியமாக பார்த்தனர். பிறகு, வீட்டில் எல்லாம் வாயாடுபவள் இப்படி சடாரென்று அனைவரின் காலிலும் விழுந்து பவ்யமாக பேசுவதை பார்க்க அவர்களுக்கும் ஒரு நொடி திகைப்பு தான்.

உண்மையிலேயே, இது தங்கள் மகள் தானா என்னும் ரேஞ்சுக்கு அவளை பார்க்க.

ஆருத்ர வர்மன், ‘பாரு பொண்ணுங்கன்னா இப்படி தான் இருப்பாங்க.. நீயும் தான் இருக்கியே பஜாரி மாதிரி சண்டை போட்டுக்கிட்டு’ என்று எண்ணியவாறு அவளை நோக்கி ஒரு பார்வையை வீச.

அவனின் பார்வையை வைத்தே அவன் எண்ண ஓட்டத்தை சரியாக கணித்த ஆதிரையோ உதட்டை சுழித்து தன் முகத்தை வெடுக்கென்று திருப்பியவள்.

இனியாவின் காதில் கிசுகிசுப்பாக, “என்னடி உன் நாத்தனார் வந்தவுடனேயே ஓவரா பர்பார்ம் பண்றாளே..”.

இனியா, “ஆமா டி. எனக்கே அவளுடைய பெர்ஃபார்மன்ஸ் ஓவரா தான் தெரியுது” என்று கூறி நகைக்க.

அவ்வப்பொழுது கல்கியின் பார்வை ஆதவனின் மீது படிந்து மீள்வதை கவனித்த ஆதிரை தன் நெற்றியை நீதியவாறு, “எனக்கென்னமோ அவ நம்ம ஆதவனை கரெக்ட் பண்ண ட்ரை பண்றாளோனு தோணுது” என்றாள் மெல்லிய குரலில் கிசுகிசுப்பாக.

இனியா அவள் கூறிய பிறகு கல்கியின் பார்வை போகும் திசையை பார்த்தவள், “ஆமா டி. ஆதவன் அண்ணாவையே நைசா ரூட்டு விட பார்க்கிறா”.

பிறகு, அகிலாண்டேஸ்வரி, “இந்த வருஷத்தோட இனியாவுடைய படிப்பு முடியுது. படிப்பு முடிந்ததும் ரிசப்ஷன் வச்சு நாங்க அவளை உங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறோம். இதில் உங்களுக்கு சம்மதம் தான..”.

கோபிநாத், “சம்மதம் தான் மா.. உங்க விருப்பப்படியே செய்யுங்கள்” என்றவர்கள் அனைவரிடமும் விடை பெற்று சென்றனர்.

கல்கி அனைவரிடமும் விடை பெற்றவள் ஆதவனின் அருகே சென்றவாறு, “ஹாய்.. எனக்கு உங்க போன் நம்பர் கொடுக்குறீங்களா”.

ஆதவன் அவளை புரியாமல் பார்த்தவன், “எதுக்கு?”.

கல்கி, “உங்க கூட பேச தான்” என்றாள் தன் ஒற்றை கண்ணை சிமிட்டியவாறு.

ஆதவன், “என்கிட்ட போன் எல்லாம் இல்ல” என்றான் சட்டென்று.

ஆதிரையோ இனியாவின் காதில், “பாத்தியாடி.. பார்த்து பத்து நிமிஷம் தான் ஆகுது. எப்படி தைரியமா போய் டைரக்டா உன் அண்ணன் கிட்டயே போன் நம்பர் கேக்குறா பாரு.. நீயும் தான் இருக்கியே சரியான பயந்தாங்கோலி”.

இனியா, “ஆனா, ஆதவன் அண்ணா முகத்தை பார்த்தா அவருக்கு அவளை பிடிக்கல போலருக்கே”.

கல்கி அவனின் பதிலில் முகம் வாடியவாறு, “என்ன உங்க கிட்ட போன் கூட இல்லையா.. சும்மா சொல்லாதீங்க”.

ஆதவன், “நான் ஏங்க சும்மா சொல்ல போறேன். நான் நிஜமா தான் சொல்றேன்.. நான் செல்போன் எல்லாம் யூஸ் பண்றது இல்ல.. எதுவாக இருந்தாலும் என் அண்ணனுடைய போனை தான் வாங்கி யூஸ் பண்ணுவேன். உங்களுக்கு வேணும்னா என் அண்ணனுடைய நம்பர் கொடுக்கவா” என்கவும்.

கல்கி அவனின் வார்த்தையில் ஜெர்க் ஆனவள், “வேண்டாம்.. அவரை பார்த்தாலே டெரர் பீஸ் மாதிரி இருக்கு. எனக்கு போன் நம்பரே வேண்டாம்” என்றவாறு அவனை நோக்கி மீண்டும் தன் ஒற்றை கண்ணை சிமிட்டு விட்டு அங்கிருந்து விடை பெற்றாள்.

அவள் சென்ற பிறகு ஆதவனோ ‘உஃப்’ என்று இரு பக்கமும் தன் தலையை குலுக்க.

ஆதிரை அவன் அருகில் வந்தவள், “என்ன ஆதவ் போன் நம்பரை கொடுத்துட்டீங்க போலருக்கே” என்று கிண்டல் செய்ய.

ஆதவன், “நீங்க வேற ஏன்.. அந்த பொண்ணு என்னை பார்த்த உடனேயே போன் நம்பர் கேக்குது..”.

“கண்டவுடன் காதல் போல..” என்று கூறி இனியாவும், ஆதிரையும் நகைக்க.

ஆதவன், “ஐயோ! நமக்கு இந்த லவ் எல்லாம் செட் ஆகாது” என்றவாறு, “இனியா உன் நாத்தனார்கிட்ட சொல்லு.. தேவையில்லாம ட்ரை பண்ணி அவங்க டைம் வேஸ்ட் பண்ண போறாங்க” என்றவாறு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான்.

ஆதிரையோ இனியாவின் தோளில் தன் கையை போட்டவாறு, “என்னடி இது.. லவ்வுனாலே உன் அண்ணனுங்க எல்லாம் இப்படி தெறிச்சு ஓடுறாங்க”.

இனியா, “அதான் டி எனக்கும் புரியல.. ஏன் இப்படி பயப்படுறாங்க” என்று கேட்டுக் கொண்டு நின்று இருக்க.

சுப்புலட்சுமி அவர்களை வழி அனுப்பி வைத்துவிட்டு வீட்டிற்குள் நுழைந்தவர் மகாலட்சுமியிடம், “ரொம்ப நல்ல பொண்ணு இல்லக்கா.. எப்படி பட்டு பட்டுன்னு எல்லார் காலிலும் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்குறா.. நான் கூட ஒரு நிமிஷம் அந்த பொண்ணு என் காலில் விழுந்ததும் பதறிட்டேன்”.

மகாலட்சுமி, “ரொம்ப நல்ல பொண்ணா தான் தெரியுறா”.

‘ரீச்டு’ என்ற குறுஞ்செய்தி இனியாவின் செல்பேசிக்கு இதழினியிடம் இருந்து வந்தது.

அதைப் பார்த்த இனியா ஆதிரையின் காதில் மெல்லமாக, “இதழ் தான் மெசேஜ் பண்ணி இருக்கா.. சென்னை ரீச் ஆயிட்டாலாம்”.

ஆதிரை, “சரி வா நாம போயி அவளை ஹாஸ்டலில் டிராப் பண்ணிட்டு வரலாம். பாவம், ஃபர்ஸ்ட் டைம் வந்து இருக்கா இல்ல.. இங்க எல்லாமே அவளுக்கு புதுசா இருக்கும்” என்கவும்.

யாரின் கவனத்தையும் கவராதவாறு ஆதிரையும், இனியாவும் நைசாக வீட்டில் இருந்து வெளியே செல்ல எத்தனித்தனர்.

“ஏய் நில்லு!” என்ற ஆருத்ர வர்மனின் குரலில் சடன் பிரேக் போட்டது போல் இருவரும் திகைத்து நிற்க.

ஒருசேர அவனை திரும்பி பார்த்தவர்கள் ‘என்ன’ என்பது போல் தங்கள் பார்வையை வீசினர்.

வர்மன், “எங்க போறீங்க ரெண்டு பேரும்?”.

இனியா பதில் கூறுவதற்கு முன்னதாகவே எங்கே ஏதேனும் பதட்டப்பட்டு சொதப்பி விடுவாளோ என்று பயந்த ஆதிரை.

அவளின் கையில் சற்று அழுத்தத்தை கொடுத்தவாறு, “அது.. அது வந்து.. சும்மா அப்படியே கோவிலுக்கு போயிட்டு வரலாம்னு இனியா சொன்னா.. அதான்.. கோவிலுக்கு போயிட்டு வரலாமேனு போறோம். அப்படித்தானே இனி..” என்று அவளைப் பார்த்து தலையை ஆட்டவும்.

இனியாவும் ‘ஆமாம்’ என்று பலமாக தன் தலையை உருட்டினாள்.

அதில், ஆருத்ரவர்மன் அவர்களை சந்தேக பார்வை பார்த்தவன், “நீங்க சொல்றது நம்புற போலவே இல்லையே.. இந்த நேரத்தில் எதுக்கு கோவிலுக்கு?” என்கவும்.

ஆதவன் அவன் அருகில் வந்தவன், “என்ன ஆச்சு அண்ணா?”…

ஆருத்ரவர்மன், “இவங்க ரெண்டு பேரும் எங்கேயோ வெளியில் போறாங்க.. கேட்டா கோவிலுக்கு போறேன்னு சொல்லி கதை விடுறாங்க.. நம்ம இனியாவுக்கு ஒன்னும் தெரியாது. கண்டிப்பா இவ தான் அவளை எங்கேயோ அழைச்சிட்டு போறாள்” என்று ஆதிரையை முறைத்து பார்த்தபடி அவன் கூற.

ஆதிரை, “ஆமா.. உங்க இனியா வாயில் விரல் வச்சா கூட கடிக்க தெரியாத சின்ன குழந்தை.. நான் அவளை என் இடுப்புல தூக்கி வச்சுக்கிட்டு கடத்திட்டு போக போறேன் பாருங்க..

அவ தான் கவின் அண்ணா வீட்டிலிருந்து இங்கே வரும்பொழுது எந்த பிரச்சனையும் வராமல் இருந்தா கோவிலுக்கு வருவதாக வேண்டிகிட்டாலாம்.

அதுக்காக கோவிலுக்கு என்னை துணைக்கு வர சொல்லி ரொம்ப கெஞ்சி கூப்பிட்டா.. அதனால் தான் போனால் போகுதுன்னு நானும் அவளோட போகலாமேன்னு கிளம்புனேன்” என்று உண்மை போலவே கூறவும்.

ஆருத்ர வர்மன், “அதான் கல்யாணத்தையே பண்ணிட்டியே.. இனிமே என்ன பெரிய பிரச்சனை வரப்போகுது” என்றான் இனியாவை பார்த்து கோபமாக.

“கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா மட்டும் போதுமா.. அதான் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சனை வீட்டிலேயே இருக்கீங்களே.. உங்களால் எந்த பிரச்சனையும் வரக்கூடாது என்ற பயத்தில் தான் அவ வேண்டிகிட்டாளாம்” என்று கிடைக்கும் சந்தர்ப்பத்தில் வர்மனையும் சேர்த்து தாக்கினாள்.

அவளி

ன் பேச்சில் இனியா திருதிருவென ‘அடிப்பாவி!’ என்று அவளை அதிர்ந்து விழிக்க..

வர்மனோ கோபமாக தன் அனல் கக்கும் விழியால் ஆதிரையை பொசுக்கினான்.

RJ novels · Feb 15, 2025

அகம் - 21

இனியா, ‘அடிப்பாவி! கிடைச்ச சான்ஸ்ல என் அண்ணனை பழிவாங்குறதுக்காக இப்படி என்னை போட்டு கொடுக்குறியே டி’ என்று பாவமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு நின்று இருக்க.

வர்மனோ அனல் கக்கும் விழிகளால் ஆதிரையை முறைத்து பார்த்தவன், “இதை அவ சொன்னாளா.. இல்ல உன் மனசுல இருப்பதெல்லாம் நீ சொல்றியா?”.

ஆதிரை, “யார் சொன்னா என்ன.. விஷயம் கரெக்ட் தானே”.

ஆதவன், “சரி சரி விடுங்க.. இப்போ என்ன நீங்க ரெண்டு பேரும் கோவிலுக்கு போக போறீங்க அதானே.. போயிட்டு வாங்க போங்க” என்று ஒருவாறு நிலைமையை சரி செய்து அவர்களை அங்கிருந்து அனுப்பி வைத்தான்.

இனியா ஆதிரையின் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு வீட்டை விட்டு வெளியேறியவள்.

“அடிப்பாவி! பயங்கரமான ஆளு தான் டி நீ.. என் அண்ணனை ஏதாவது சொல்லலனா உனக்கு தூக்கமே வராதா.. அதுலயும் என்னை போட்டு கொடுக்குற அவர்கிட்ட”.

ஆதிரை, “பின்ன கிடைக்கிற சான்ஸில் எல்லாம் உன் அண்ணன் மட்டும் எனக்கு ஏதாவது சொல்லிக்கிட்டே இருக்காருல்ல.. பதிலுக்கு நானும் ஏதாவது பண்ண வேண்டாமா..” என்று தன் தோளை குலுக்கினாள்.

பிறகு, இருவரும் இதழினியை சந்திக்க.

இதழினி, “இப்போ தான் ஃபர்ஸ்ட் டைம் உன்னை நேரில் பார்க்கிறேன் ஆது.. நீ ரொம்ப ஃப்ரெண்ட்லியா இருக்க” என்று தன் மனதில் பட்டதை அப்படியே கூறினாள்.

ஆதிரை, “இப்படி பிரண்ட்லியா இருந்ததுக்கு தான் என்னை இவ நல்லா வச்சு செஞ்சு விட்டுட்டா.. இப்போ இவங்க அண்ணன் கிட்ட மாட்டிகிட்டு முழிச்சுகிட்டு இருக்கேன். எப்படி தப்பிப்பது என்றே தெரியவில்லை”.

இனியா, “ரொம்ப பண்ணாதடி.. என் அண்ணன் ஒன்னும் அவ்வளவு கெட்டவர் எல்லாம் கிடையாது. அவரும் நல்லவர் தான். இது எல்லாமே நல்லது தான்..

உனக்கு சின்ன வயசுல இருந்தே பெரிய ஃபேமிலியா வாழனும்னு ஆசைன்னு என்கிட்ட சொல்லி இருக்க இல்ல.. இப்போ நீ ஆசைப்பட்ட மாதிரியே உனக்கு ஒரு பெரிய ஃபேமிலி கிடைச்சிருக்கு.

அதனால் தான் கடவுள் வர்மன் அண்ணா கையால் உனக்கு தாலி கட்ட வச்சிருக்காரோ.. என்னவோ.. இதழ் அண்ணனுங்க ரெண்டு பேருக்கும் நீ நீலவேணி பாட்டியுடைய ஃபேமிலின்னு தெரியாமல் பார்த்துக்கோ டி. அது மட்டும் தெரிஞ்சுச்சு நான் செத்தேன்”.

இதழினி, “சரி டி.. நான் பாத்துக்குறேன். நீ ஒன்னும் கவலைப்படாதே..”.

ஆதிரை, “சரி, எதுக்காக மேடம் இவங்க கம்பெனியில் தான் வேலை செய்வேன்னு அங்க இருந்து ஊரை காலி பண்ணிக்கிட்டு இங்க வந்திருக்கீங்க” என்றாள் இதழினியை சந்தேக பார்வை பார்த்தவாறு.

இதழினி, “இவங்க கம்பெனியில் தான் வேலை பார்க்கணும்னு இல்லடி. வெளியூரில் வேலை பார்க்கணும்னு ஆசையா இருந்துச்சு.. எங்க போய் வேலை தேடுறதுன்னு தெரியல.. அதான் இனியா கிட்ட சும்மா கேட்டு பார்த்தேன்” என்றாள் தடுமாறியவாறு.

ஆதிரை, “இல்ல.. உன்கிட்ட என்னமோ சரியில்ல.. நீ தடுமாறுவது தப்பா இருக்கே” என்றாள் தன் நாடியில் கையை வைத்து நீவியவாறு.

இனியா அவளின் தொளில் தட்டியவள், “சும்மா இருடி.. அவளை ஏதாவது பேசி பயமுறுத்தாத.. நம்ம கம்பெனிக்கு வேலைக்கு வந்தா அவளுக்கு பாதுகாப்பா இருக்கும்னு நினைச்சிருப்பா.. அதனால் கூட வந்திருக்கலாம்”.

இதழினி சிரித்து சமாளித்தவாறு, “ஆங்.. ஆமா டி..”.

பிறகு, ஆதிரை தங்கி இருந்த லேடிஸ் ஹாஸ்டலிலேயே இதழினியை அவர்கள் பேசி சேர்த்துவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினர்.

ஆதிரை வெளியே சென்று இருப்பதால் அறையில் தான் மட்டும் தானே இருக்கிறோம் என்று எண்ணிய ஆருத்ர வர்மன் கதவை தாழிடாமல் அப்படியே சாற்றி வைத்துவிட்டு வந்தவன்.

தன் கபோர்டை திறந்து அதற்குள்ளே இருக்கும் அந்த சிறிய அளவிலான மரபெட்டியை தன் கையில் எடுத்தான்‌ அதை பார்க்கும் பொழுதே அவனின் மனதிற்குள் ஒரு மாதிரியான உணர்வு.

அதை அவனால் வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியவில்லை. பிறகு, மெதுவாக அந்த உட்டன் பாக்ஸை திறந்து பார்த்தவன். அதன் உள்ளே இருந்த பொருளை தன் கையில் எடுத்து மெல்லமாக வருடினான்.

அந்நாளின் நினைவில் இப்பொழுதுமே அவனின் இதழில் புன்னகை குடி கொண்டது. சட்டென்று அறை கதவு திறக்கப்படும் ஓசையில் தன் கையில் இருந்த பொருளை தனக்கு பின்னே மறைக்கவும்.

வலது கையில் இருந்த உட்டன் பாக்ஸ் கைநழுவி கீழே விழ.. அது தரையில் விழச்சென்ற கடைசி நொடியில் சட்டென்று தன் கையை குறுக்கே விட்டு தாங்கிப் பிடித்தாள் ஆதிரை.

“என்ன இது?” என்றவாறு அந்த உட்டன்பாக்ஸை சுற்றி முற்றி அவள் பார்க்க..

வர்மன் அவள் கையில் இருந்த பாக்ஸை வெடுக்கென்று பிடுங்கினான்.

அவனின் செயலில் அவனை முறைத்த ஆதிரை, “ஹெல்ப் பண்ணா தேங்க்ஸ் சொல்ற பேசிக் மேனர்ஸ் கூட கிடையாதா?”.

அவளின் பார்வையில், “உன்கிட்ட ஹெல்ப் பண்ண சொல்லி நான் கேட்டேனா?”.

“சரியான திமிர் பிடித்தவன்” என்று உதட்டுக்குள் முணுமுணுத்தவள்.

“தப்பு தான்.. உங்களுக்கு போய் ஹெல்ப் பண்ணேன் பாருங்க.. என்னை சொல்லணும்”.

வர்மன், “உன்னோட ஹெல்ப் ஒன்னும் எனக்கு தேவையே இல்லை. இனிமே, இப்படி ஹெல்ப் பண்ற சாக்குல என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணாத”.

ஆதிரை, “யாரு நான் உங்களை இம்ப்ரஸ் பண்ண ட்ரை பண்றேனா.. போனால் போகட்டும்னு ஹெல்ப் பண்ண பார்த்தேன் இல்ல.. அதான் இப்படி எல்லாம் பேச்சு வாங்கணும்னு இருக்கு. அதை குடுங்க..” என்றவாறு அவன் கையில் இருந்த உட்டன் பாக்ஸை பிடுங்க முயற்சித்தாள்.

அவனும் அவளுக்கு எட்டாதவாறு அந்த உட்டன் பாக்ஸை தன் கரம் கொண்டு உயர்த்தி பிடித்தவன், “அதெல்லாம் தர முடியாது” என்றவாறு பின் நகர.

ஆதிரை, “நான் தானே அந்த உட்டன் பாக்ஸை கீழ விழாமல் காப்பாற்றி கொடுத்தேன். ஒழுங்கா அதை என் கையில் கொடுத்துடுங்க.. அதை நானே கீழே போட்டு விடுறேன்” என்றவாறு அவனிடமிருந்து அதை பறிக்க முற்பட்டாள்.

இப்படியே இருவரும் போட்டி போட.. ஆதிரையின் உடலின் முன் பக்கம் முற்றிலுமாக அவனின் மீது உரச.. தன் நுனி காலால் நன்கு உயர்ந்து நின்றவள் அவன் கையில் இருந்த பாக்ஸை பறிக்க முற்பட்டாள்.

சண்டையில் இருவருமே தாங்கள் செய்து கொண்டிருக்கும் காரியத்தை கவனிக்கவில்லை. இருவரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் உரசிக் கொண்டு மிகவும் நெருக்கமாக நின்றிருந்தனர்.

அகிலாண்டேஸ்வரி பாட்டி வர்மனிடம் எதுவோ பேச வேண்டி கதவை திறந்தவர்.

இருவரும் நின்ற கோலத்தை பார்த்து சங்கடமாக, “வர்மா உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் வெளியில் வா” என்று விட்டு சட்டென்று அறையை விட்டு வெளியேறி விட்டார்.

அப்பொழுது தான் இருவருமே தாங்கள் இருக்கும் நிலையை உணர்ந்தவர்கள் வேகமாக பிரிந்து நின்றனர்.

ஆருத்ரவர்மன் அவசரமாக தன் பின்னே மறைத்து வைத்திருந்த பொருளை அந்த உட்டன் பாக்ஸினுள் வைத்து மூடியவன் கபோர்டினுள் வைத்து பத்திரப்படுத்திய விட்டு ஆதிரையை நோக்கி திரும்பியவன்.

“ஸ்டுப்பிட்! உனக்கு கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா.. பாட்டி இப்போ என்ன நினைத்திருப்பாங்க” என்று கத்த தொடங்கி விட்டான்.

ஆதிரை, “நான் என்ன வேணும்னா பண்ணேன். நீங்களாவது கொஞ்சம் தள்ளி நின்று இருக்கலாம் இல்ல.. நான் தான் கவனிக்காமல் விட்டுட்டேன். நீங்க கவனிச்சு இருக்க வேண்டியது தானே” என்று அவனை சாடினாள்.

வர்மன், “பண்றது எல்லாம் நீ பண்ணிட்டு இப்போ என் மேல தப்பு சொல்றியா..” என்று இருவரும் மாற்றி மாற்றி சண்டையிட தொடங்கிவிட்டனர்.

அதற்குள் அகிலாண்டேஸ்வரி பாட்டி, “வர்மா கொஞ்சம் வெளிய வரியா..” என்று குரல் கொடுக்கவும்.

வர்மன், “இப்போ எப்படி பாட்டி முகத்தில் முழிக்கிறதுனே தெரியல.. அவங்க என்ன நினைச்சு இருப்பாங்க” என்று அவளை திட்டிக்கொண்டே தன் தலையை கோதியவாறு அறையை விட்டு வெளியேறினான்.

ஆதிரையோ, “நான் என்னமோ தப்பு பண்ண மாதிரி இப்படி திட்டிட்டு போறான். ஏன் அவன் நகர்ந்து நிக்க வேண்டியது தானே.. உனக்கு கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா..

இப்படித்தான் நடந்துப்பியா.. அவனுக்கும் உனக்கும் செட்டே ஆகாது. அவன் என்ன கையில் வைத்திருந்தால் உனக்கு என்ன.. நீ ஏன் அதை போய் வாங்குற.. எப்படியோ போய் தொலையட்டும்னு விட்டுட்டு போக வேண்டியது தானே.

இனிமே, அவனுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுவதாக நினைச்சு கூட எதுவுமே செய்யக்கூடாது” என்று தன்னைத்தானே திட்டிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

மறுநாள் வழக்கம்போல் அவரவர் வேலைக்கு பரபரப்பாக கிளம்பி கொண்டு இருந்தனர்.

ஆருத்ர வர்மன் ஆதிரையை பின் இருக்கைக்கு அனுப்புவதே கிடையாது. இனியாவும் அவளும் ஏதாவது சலசலத்துக் கொண்டே வருகிறார்கள் என்பதால் ஆதிரையை முன்னிருக்கையில் தன்னோடே அமர்த்திக் கொள்வான்.

அன்று ஆதவனும் அவர்களுடன் ஒன்றாக காரில் வந்திருக்க.

இனியாவுடன் பின்னிருக்கையில் அமர்ந்திருந்த ஆதவன் வேண்டுமென்றே, “என்ன இனியா டெய்லி இப்படி தான் புருஷனும் பொண்டாட்டியும் ஒன்னா உக்காந்துகிட்டு உன்னை மட்டும் தனியா பின் சீட்டுக்கு அனுப்பிடுறாங்களா” என்றான் கிண்டலாக.

இனியா, “ஆமா அண்ணா நான் மட்டும் தனியா உக்காந்துகிட்டு வரேன். ஆதிரை கூட பேசவே அண்ணா விடமாட்டேங்கிறார். அவளை எப்பவுமே அவர் கூடவே உட்கார வைத்து இருக்கிறார்” என்று கூறவும்.

கண்ணாடியினோடு அவர்களைப் பார்த்து முறைத்த ஆருத்ரவர்மன், “ஆமா.. எனக்கு ஆசை பாரு.. இவ கூட உட்காரணும்னு பின்னாடி ரெண்டு பேரையும் விட்டா தொண தொணன்னு பேசிக்கிட்டே வருவாங்க டா.

கார் டிரைவ் பண்றதுக்கே இருட்டேட்டிங்கா இருக்கும். இவளை முன்னாடி உட்கார வச்சா கார் ரொம்ப பீஸ்புல்லா இருக்கு. அதனால் தான் இவளை முன்னாடி உட்கார வைத்திருக்கிறேன்” என்று கூறவும்.

ஆதிரைக்கு தன்மானம் வெகுவாக அடிபட்டது, “ஹலோ மிஸ்டர்.வர்மன்.. கொஞ்சம் பார்த்து பேசுங்க.. அமைதியா காரை ஓட்டிகிட்டு வருவதற்கு நாம என்ன ஊர்வலமா போறோம். ஃபேமிலி மெம்பர் கூட ஜாலியா பேசக்கூட கூடாதா?” என்றவளை சட்டென்று திரும்பி உறுத்து விழித்த ஆருத்ரவர்மன், “மைண்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்! நீ ஒன்னும் என்னுடைய பேமிலி மெம்பர் கிடையாது” என்றான் காட்டமாக.

ஆதிரை, “ஆதவ் உங்க அண்ணா எனக்கு தாலி கட்டி இருக்காரு.. அப்போ உங்களுக்கு நான் என்ன முறை?”.

ஆதவன், “அண்ணி”.

“உங்களுக்கு நான் அண்ணினா உங்க அண்ணனுக்கு நான் வைஃப் தானே.. அப்போ நானும் உங்க ஃபேமிலியில் ஒருத்தி தானே.. உங்க அண்ணனுக்கு இந்த உறவு முறை பற்றி எல்லாம் தெரியாது போலருக்கு.. கொஞ்சம் சொல்லி கொடுங்க” என்றாள் கிண்டல் குரலில்.

வர்மன், “ஃபேமிலியை பத்தி உன்னை விட எனக்கு நல்லாவே தெரியும். ஃபேமிலினாளே உனக்கு என்னனு தெரியாது. நீ எனக்கு ஃபேமிலியை பத்தி சொல்லிக் கொடுக்கிறியா” என்று சட்டென்று கேட்டு விடவும்.

ஆதிரையின் கண்கள் கலங்கிவிட்டது. அ

வனுக்கு பதில் பேச முடியாமல் தொண்டை குழி அடைத்துக் கொள்ள.. தன் பார்வையை கண்ணாடியினோடு வேறு புறம் திருப்பிக் கொண்டாள்.

RJ novels · Feb 17, 2025

அகம் - 22

அதன் பிறகு காரே அமைதியாகிவிட்டது. கல்லூரிக்கு அவர்களை சென்று இறக்கி விடவும்.. ஆதிரை யாரிடமும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் இறங்கி விறுவிறுவென கல்லூரி வளாகத்திற்குள் சென்று விட்டாள்.

ஆதவன் அலுவலகம் செல்லும் வழியில், “அண்ணா ஏன் சட்டென்று அப்படி பேசிவிட்டீர்கள்?”.

வர்மன், “நான் என்ன பேசுனேன்?” என்றான் அமைதியாக.

ஆதவன், “ஆதிரைக்கிட்ட ஃபேமிலியை பற்றி உனக்கு என்ன தெரியும்னு கேட்டுட்டீங்களே.. பாவம், அவளுக்கு ஃபேமிலி மெம்பர்ஸ் யாரும் இல்ல தான் அதுக்காக இப்படி தான் கேப்பீங்களா.. அவளுக்கு கண்ணெல்லாம் கலங்கிடுச்சு”.

ஆருத்ர வர்மன், “நான் ஒன்னும் பொய் சொல்லலையே.. நான் சொன்னது உண்மை தானே..”.

ஆதவன், “இருந்தாலும் அண்ணா நீங்க இப்படி எல்லாம் பேச மாட்டீங்களே.. ஏன் திடீர்னு அவகிட்ட மட்டும் இவ்வளவு ரூடா நடந்துக்குறீங்க.. பாவம், அவளுக்கு ஃபேமிலி இல்ல..

நீங்க தானே பலமுறை என்கிட்ட சொல்லி இருக்கீங்க.. நமக்கு ஃபேமிலி மெம்பர்ஸ் இருக்காங்க இப்படி ஃபேமிலி இல்லாமல் எத்தனையோ பேர் இருக்காங்க.. அவங்க எல்லாம் ரொம்ப பாவம்னு நீங்களே என்கிட்ட நிறைய தடவை ஃபீல் பண்ணி சொல்லி இருக்கீங்க..

அனாதை ஆசிரமத்தில் போய் பர்த்டே செலப்ரேட் பண்ணா அவங்களுக்கு நமக்கும் இந்த மாதிரி பர்த்டே செலப்ரேட் பண்ண ஃபேமிலி இல்லைன்னு சொல்லி அங்க இருக்க பசங்க எல்லாம் ஃபீல் பண்ணுவாங்கன்னு தானே நீங்க ஆசிரமம் போய் பர்த்டே செலப்ரேட் பண்றதையே ஸ்டாப் பண்ணிட்டீங்க..

இப்போ நீங்களே அப்படி ஃபேமிலி இல்லாத ஒரு பொண்ண ஹர்ட் பண்ற மாதிரி பேசுறதை பார்க்கும்போது எனக்கு ரொம்ப ஆச்சரியமா இருக்கு. அப்படி என்ன தான் கோபம் அவ மேல?”.

ஆருத்ரவர்மன் பெருமூச்சை‌ வெளியேற்றியவாறு, “தெரியல.. எனக்கு அவளை கண்டாலே பிடிக்கல ஆதவ்.. கடுப்பாகுது.. எல்லா தப்பும் பண்ணிட்டு தப்பே பண்ணாத போல திமிரா அவ பேசுவதை பார்க்கும் பொழுது அவ்வளவு கோபம் வருது.

ஐ காண்ட் கண்ட்ரோல் மை செல்ப்.. நான் எவ்வளவு தான் ட்ரை பண்ணாலும் என்னால் கண்ட்ரோல் பண்ணவே முடியல டா. அவ விஷயத்துல என்னையும் மீறி சட்டுனு கோபம் வந்துடுது. பட் ஐ நோ.. ஐ அம் ஹர்ட்டிங் ஹர்.. பட், ஐ காண்ட் கண்ட்ரோல் மை செல்ப்”.

ஆதவனோ இவனின் வார்த்தையில் ‘உஃப்’ என்று ஊதியவன் தலையை ஆட்டிக் கொண்டான்.

இன்று தன்னைக் காண ஒருத்தி தனக்காகவே காத்துக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை சற்றும் அறியாத ஆதவன் வேக நடையுடன் அலுவலகத்தினுள் நுழைந்தான்.

அவனின் வரவுக்காகவே அந்த ரிசப்ஷனில் காத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்த இதழினியின் கண்களுக்கு விருந்தாக காட்சியளித்தான் ஆதவன்.

அவனையே கண்கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தவளிடம் அந்த ரிசப்ஷனில் அமர்ந்திருந்த பெண்மணி, “இவங்க தான் மேடம் ஆதவன் சார்” என்று கூறவும்.

முதல் முறை அவனை நேரில் சந்திக்கிறாள் தன்னையும் மீறி மெய் மறந்து ஓரிரு நொடி நின்றிருந்தவளின் விழிகள் ஆதவனின் குரலில் களைந்தது.

ஆதவன், “யார் நீங்க?” என்றான் அவளை கேள்வியாக பார்த்தவாறு.

ஆதவனை நோக்கி எழுந்து நின்றவள், “குட் மார்னிங் சார்.. மை நேம் இஸ் இதழினி இனியாவோட ஃப்ரெண்ட். உங்களுக்கு கால் பண்ணி இருந்தேனே..” என்று அவனுக்கு நினைவூட்டினாள்.

ஆதவன், ‌”ஓ! எஸ்.. எஸ்.. ஞாபகம் இருக்கு” என்றவனோ அந்த ரிசப்ஷனில் நின்றிருந்த பெண்ணை பார்த்து, “இவங்களுக்கு அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல ஒரு வேகன்ஸி இருக்குல்ல அந்த ஜாபுக்கு இவங்களை அப்பாயின் பண்ண சொல்லுங்க” என்கவும்.

அப்பெண்ணோ ‘சரி’ என்பது போல் தலையசைத்தாள்.

அவ்வளவு தான் என்பது போல் இதழினியிடம் சிறு தலையசைப்பை கொடுத்தவன். அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான். இதழினிக்கு தான் அவ்வளவு தானா என்று முகம் நொடியில் வாடிவிட்டது.

இருப்பினும், அவனை தன் கண்களுக்குள்ளும், மனதிற்குள்ளும் மொத்தமாக நிரப்பி கொண்டாள். முதல் முறை அவனை நேரில் சந்திக்கிறாள். அவளுக்குள் அப்படி ஒரு பூரிப்பு.. உள்ளுக்குள் படபடவென பட்டாம்பூச்சி பறப்பது போன்ற உணர்வு.

தன் பார்வையை அவனின் மேலிருந்து சற்றும் அகட்ட முடியாமல் தடுமாறியவாறு நின்று இருந்தவளை கலைத்தது “ஆதவ்..” என்று அவளுக்கு பின்னே கேட்ட குரல்.

இதழினியும் ஆதவனும் ஒரு சேர யார் என்று திரும்பிப் பார்க்க. கல்கி தான் புன்னகை முகமாக நின்று கொண்டிருந்தாள்.

அவளை பார்த்த ஆதவன், ‘இவ இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா’ என்று தன் புருவத்தை சுருக்கி அவளை பார்த்தான்.

கல்கியோ தன் முத்துப் பற்கள் தெரிய பளிச்சென்று புன்னகைத்தவள், “ஹாய் ஆதவ்.. எப்படி இருக்கீங்க?” என்றவாறு அவனை நோக்கி சென்றாள்.

இதழினி அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டு அமைதியாக நின்று இருந்தாள்.

ஆதவன், “கல்கி நீங்களா.. நீங்க என்ன இங்க?” என்று கேட்கவும்.

கல்கி, “ஏன் நான் வரக்கூடாதா?” என்றாள்.

ஆதவன், “நோ.. நாட் லைக் தட்.. திடீர்னு இந்த பக்கம் வந்து இருக்கீங்களே.. அதான் கேட்டேன்”.

கல்கி, “வாங்க போங்கன்னு ஃபார்மலா பேசிக்க வேண்டாமே.. ஜஸ்ட் கால் மீ கல்கி”.

ஆதவன், “ஓகே சொல்லு.. என்ன விஷயமா பார்க்க வந்த” என்று அவள் வந்ததற்கான காரணத்தை தெரிந்து கொள்வதிலேயே முனைப்பாக இருக்க.

கல்கி, “என்ன ஆதவ்.. சும்மா உங்களை பாக்கணும் போல இருந்துச்சு அதான் வந்தேன்” என்றாள் தன் ஒற்றை கண்ணை சிமிட்டியவாறு.

அவளின் பேச்சும் செயலுமே ஆதவனுக்குள் ஒரு நெருடலை கொடுத்தது. அவளை தன்னுடைய தனிப்பட்ட அறைக்கு அழைத்து செல்ல விரும்பாதவன்.. ரிசப்ஷனிலேயே போடப்பட்டிருந்த சோபாவில் அவளை அமரச் செய்து.

எதிரில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தவாறு, “அப்புறம் வீட்டில் எல்லாம் எப்படி இருக்காங்க?” என்று பேச ஆரம்பிக்கவும்.

ரிசப்ஷனிஸ்ட் இதழினியிடம், “மேடம் உங்களுடைய சர்டிபிகேட்ஸ் கொடுக்கறீங்களா” என்கவும்.

இதழினி தன் கையிலேயே இருக்கும் சர்டிபிகேட்டை தேடுவது போல் பாவனை செய்தவாறு அங்கே போடப்பட்டிருந்த சோபாவில் ஆதவனும், கல்கியும் பேசுவதை நன்கு தன் காதில் விழும் அளவிற்கு சற்று இடைவெளி விட்டு அமர்ந்தவள். தீவிரமாக சர்டிபிகேட்டை தேடுவது போல் பாவனை செய்தாள்.

கல்கி, “லுக் ஆதவ்! நான் சுத்தி வளைச்சு பேச விரும்பல.. எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நம்ம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா?” என்று பட்டென்று போட்டு உடைத்தாள்.

இதழினிக்கோ அவள் கையில் வைத்திருந்த ஃபைல் அவளின் வார்த்தையில் நழுவி கீழே விழுந்தது. அந்த சத்தத்தில் திரும்பிய ஆதவ் கீழே கிடந்த பைலை எடுக்க இதழினிக்கு உதவி செய்தவன்.

கல்கியிடம், “சாரி கல்கி.. தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க நான் வேற ஒரு பொண்ண லவ் பண்றேன்” என்று கூறவும்.

இதழினிக்கு கண்களின் விளிம்பில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த கண்ணீர் சட்டென்று கீழ் இறங்கி விட்டது. யாரும் அறியாத வண்ணம் அதை துடைத்தவள் தன்னை கட்டுக்குள் கொண்டு வர பெரும் பாடு பட்டு போனாள்.

கல்கி அதிர்ச்சியாக, “என்ன சொல்றீங்க ஆதவ்?”.

ஆதவன், “ஆமா இப்போ ரிலேஷன்ஷிப்ல தான் இருக்கேன்” என்கவும்.

கல்கி, “ஓ!” என்று ஸ்ருதி இறங்கிய குரலில் கூறியவள்.

உடனே உற்சாகமாக, “ஓகே ஆதவ் நோ ப்ராப்ளம்.. உங்களுடைய ரிலேஷன்ஷிப் பிரேக் அப் ஆச்சுன்னா எனக்கு ஓகே சொல்லுவீங்களா?” என்று ஆவலாக அவனின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு கேட்டாள்.

ஆதவன் அவளை விசித்திரமாக பார்த்தான்.

இதழினிக்கோ அவன் வேறொரு பெண்ணை விரும்புகிறேன் என்று கூறியதோடு அவளின் செவி மடல் அடைத்து விட்டது.

அவளின் உலகமே ஸ்தம்பித்து விட்டது..

சுற்றி நடக்கும் எதையுமே கவனிக்கும் நிலையில் அவள் இல்லை.

தன்னை கட்டுக்குள் கொண்டு வரவே அவளுக்கு பெரும் பாடாக இருந்தது.

ஆதவன், “தேவை இருக்காது கல்கி.. பிகாஸ், நாங்க ரெண்டு பேரும் பல வருஷமா உயிருக்கு உயிரா காதலிக்கிறோம். நாங்க ரெண்டு பேரும் தான் மேரேஜ் பண்ணிக்க போறோம்னு பிக்ஸ் பண்ணிட்டோம். சோ, ரிலேஷன்ஷிப் பிரேக் ஆகுமோன்னு நீங்க பயப்பட வேண்டிய அவசியமே இருக்காது. யு டோன்ட் வொரி” என்றவன்.

அவ்வளவு தான் என்பது போல் எழுந்து கொள்ள..

கல்கியோ அதற்கு மேல் அங்கே அமர முடியாமல், “ஓகே ஆதவ் ஏதாவது குட் நியூஸ் இருந்தா எனக்கு கால் பண்ணுங்க” என்கவும் தான் சுயநினைவு பெற்ற இதழினி மீண்டும் அவர்களின் உரையாடலை கவனிக்க தொடங்கினாள்.

ஆதவன், “நீங்க எதிர்பார்க்கிற மாதிரி குட் நியூஸ் கண்டிப்பாக வராது” என்று புன்னகைக்கவும்.

அவனை சட்டென்று அணைக்க கல்கி முற்படவும்..

ஒரு நொடி திகைத்த ஆதவன் தனக்கு அழைப்பு வராத செல்பேசியில் எடுத்து காதுக்கு கொடுத்தவாறு, “ஆங் அண்ணா.. இதோ வரேன்” என்றதும் கல்கிக்கு முகம் கருத்து விட்டது.

அவனின் செயலில் கடகடவென அங்கிருந்து வெளியேறி விட்டாள். அவள் வெளியே சென்றதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்ட ஆதவனோ அந்த சோபாவில் அமர்ந்தவன் தன் முகத்தை அழுந்த துடைத்தான்.

இதழினிக்கோ தன்னை சற்றும் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. விட்டால் இங்கேயே ‘ஓ’வென்று கதறி அழுதுவிடும் நிலையில் தான் அமர்ந்திருந்தாள்.

கைகள் எல்லாம் நடுக்கம் எடுத்து விட்டது.

அவளின் காதலைப் பற்றி அவள் அவனிடம் வெளிப்படுத்துவதற்குள்ளாகவே அவன் வேறொரு பெண்ணை மனதில் நினைத்துக் கொண்டு இருப்பதை அவனின் வாயிலாகவே கேட்டு அறிந்தவளிற்கு இதயம் சுக்கு நூறாக உடைந்த நிலை.. எதற்காக அவள் இங்கே வந்தாளோ.. அதற்கு சற்றும் மதிப்பின்றி போய்விட்டது அல்லவா..

ஆதவன் இனியாவின் செல் பேசிக்கு அழைப்பு எடுத்தவன், “ஹலோ இனி என்ன நினைச்சுட்டு இருக்கா அந்த கல்கி.. ஆஃபீஸ்க்கு வந்து மேரேஜ் பண்ணிக்கலாமான்னு லூசு மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்கா”.

எதிர் முனையில் என்ன கூறப்பட்டதோ ஆதவன், “அதெல்லாம் முடியாதுன்னு சொல்லிட்டேன். எனக்கு ஒரு கேர்ள் பிரண்டு இருக்கானு இப்போதைக்கு பொய் சொல்லி வச்சிருக்கேன்.

நீயும் அதையே மெயின்டெயின் பண்ணிக்கோ.‌ அவ உன்கிட்ட ஏதாவது கேட்டானா நான் ஆல்ரெடி ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கேன்னு சொல்லிடு. ஐ டோன்ட் லைக் ஹர்” என்றவன் சட்டென்று அழைப்பை துண்டித்தான்.

அவனின் வார்த்தையில் தான் இதழினிக்கு மூச்சே வெளிவந்தது.

அப்படி என்றால் அவன் கல்கிக்காக தான் பொய் உரைத்திருக்கிறானா என்பதை உணர்ந்

தவளுக்கு இப்பொழுது தான் ஆசுவாசமடைந்தது போல் இருந்தது.

ஒரு நொடியில் அவளின் உலகமே இருண்டு விட்டதை போல் ஆகிவிட்டதல்லவா..

RJ novels · Feb 18, 2025

அகம் - 23

கடுப்பான முகத்துடன் அணைப்பை துண்டித்தவன் தன் அலுவலக அறை நோக்கி நகர..

இதழினியும் நன்கு மூச்சை இழுத்து விட்டவள் சற்று நேரத்திற்குள் உண்டான படபடப்பினால் பூத்த வியர்வை முத்துக்களை தான் அணிந்திருந்த துப்பட்டாவினால் துடைத்தவாறு தன் நடுங்கும் கையை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவள் தன்னுடைய சர்டிபிகேட்களை எடுத்து ரிசப்ஷனிஸ்ட்யிடம் கொடுத்தவாறு வேலையில் சேர்ந்தாள்.

தன் அண்ணனிடம் பேசிவிட்டு அழைப்பை துண்டித்த இனியா, “இந்த கல்கிக்கு என்ன பிரச்சனை.. ஆதவன் அண்ணா கிட்ட போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா என்று கேட்டிருக்கா..” என்றவளை முறைத்துப் பார்த்த ஆதிரை எதுவும் கூறாமல் தன் நோட்டில் எதையோ எழுதிக் கொண்டிருந்தாள்.

இனியா அவளின் மற்றைய கையை பற்றியவள், “ஆது என்கிட்ட எதுக்கு பேச மாட்டேங்குற.. என்ன ஆச்சு உனக்கு?”.

ஆதிரை கோபமாக தன் கையில் இருந்த பேனாவை கீழே வைத்தவள், “உன் அண்ணா ரொம்ப ஓவரா பேசுறாங்க இனி.. எனக்கு எவ்வளவு கஷ்டமாக இருக்குனு தெரியுமா..” என்றவளுக்கு கண்களில் மெல்லிய நீர் படலம் உருவானது.

இனியாவாலும் அவளிடம் தன் அண்ணனின் சார்பாக எதுவும் பேச முடியாமல் அமைதி காத்தாள்.

ஆதிரை, “எப்படி ஹர்ட் பண்ற மாதிரி பேசினார் என்று பார்த்தாய் அல்லவா.. எனக்கு பேரன்ட்ஸ் இல்ல தான்.. நான் ஒண்ணும் பேரன்ட்ஸ் இருக்காங்கன்னு சொல்லலையே.. அதுக்காக எப்போ பாத்தாலும் உனக்கு ஃபேமிலினாலே என்னன்னு தெரியாது.. உனக்கு பெத்தவங்க இல்ல..

அதனால் தான் நீ இப்படி இருக்கனு எப்போ பாத்தாலும் என் ஃபேமிலியை பற்றியே குத்தி காட்டி பேசுற மாதிரி பேசுறாங்க.. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு” என்றவள் தன் முகத்தை வேறு புறம் திருப்பிக் கொண்டாள்.

இனியா அவளின் கையை பற்றியவள் அதில் சற்று அழுத்தத்தை கொடுத்தவாறு, “சாரி ஆது.. அண்ணா பேசினது ரொம்ப தப்பு தான். நான் கூட கவனிச்சேன் அண்ணா அப்படி பேசி இருக்கக் கூடாது. அவருக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறேன்”.

ஆதிரை, “இங்க பாரு சின்ன வயசுல இருந்து நான் வளர்ந்தது அனாதை ஆசிரமத்துல தான். எனக்குன்னு யாருமே கிடையாது. இதுல நான் பொய் சொல்லவோ மறைக்கவோ எதுவுமே இல்ல..

உங்க அண்ணனை நான் ஏமாத்தியும் பொய் சொல்லியும் கல்யாணம் பண்ணிக்கல.. அவரே தான் அவசரப்பட்டு என் கழுத்துல தாலியை கட்டிட்டாரு..

அப்படி அவருக்கு என்னை மாதிரி அனாதையா இருக்க பொண்ணு வேண்டாம்னா என் கழுத்துல தாலி கட்டுறதுக்கு முன்னாடியே என்னை பத்தி விசாரிச்சு இருக்கணும் இல்ல..

அவர் அவசரப்பட்டு தாலியை கட்டிட்டு மொத்த பழியையும் தூக்கி இப்போ என் மேல போட்டா நான் என்ன பண்ண முடியும்” என்றவளின் குரல் எவ்வளவு முயன்றும் தன் கடைசி வாக்கியத்தில் உடைந்து விட்டது.

இதுவரை இனியா ஆதிரையை இவ்வளவு உடைந்து பேசி பார்த்ததே கிடையாது. என்ன தான் வருத்தம் இருந்தாலும் கூட தனக்குள்ளேயே அதை மறைத்துக் கொண்டு சிரித்த முகமாக தான் பேசுவாள்.

அவள் இப்படி உடைந்து பேசவும் அவளின் மனம் தன் அண்ணனின் வார்த்தைகளில் எவ்வளவு பாதிக்கப்பட்டு இருக்கிறது என்பது இனியாவிற்கு நன்கு புரிந்தது.

இனியா, “சாரி டி.. நான் அண்ணா கிட்ட பேசுறேன். திரும்ப இப்படி நடக்காது”.

ஆதிரை, “நீ என்ன பேசினாலும் உன் அண்ணன் மாற மாட்டார். அவருக்கு தேவை என்னை கஷ்டப்படுத்தணும்.. அவர் என்ன பேசினா நான் கஷ்டப்படுவேன்னு அவருக்கு நல்லாவே தெரிஞ்சிருக்கு. அதனால் தான் இதையே திரும்பத் திரும்ப பேசிகிட்டு இருக்கார். சரி விடு.. என்ன ஆச்சு.. ஆதவ் என்ன சொன்னாரு?”.

இனியா, “அதுவா.. அந்த கல்கி ஆதவ் அண்ணாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமான்னு கேக்குறாளாம். அண்ணா எனக்கு போன் போட்டு ஒரே கத்துறாரு”.

ஆதிரை, “என்னடி சொல்ற.. அந்த பொண்ணு ஆதவை லவ் பண்றாளா..”.

இனியா, “யாருக்கு தெரியும்.. நேத்து தான் ஃபர்ஸ்ட் டைம் மீட் பண்ணதே அதுக்குள்ள வந்து டைரக்டா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமான்னு கேக்குறா”.

ஆதிரை, “ஆதவ்க்கு இதில் விருப்பம் இல்லையா?”.

இனியா, “அப்படித்தான் நினைக்கிறேன்.. ஆதவ் அண்ணா வேற அந்த பொண்ணு கிட்ட வேற யாரையோ அவர் லவ் பண்றதா சொல்லிட்டாராம். அதனால் என்கிட்ட கேட்டா நீயும் அதையே சொல்லிடுன்னு சொன்னாரு..

அவருக்கு அந்த பொண்ணு மேல எந்த ஒரு இன்ட்ரஸ்ட்டும் இல்லையாம்.. சரி டி இன்னைக்கு தான் பீஸ் பே பண்ண லாஸ்ட் டேட் சொன்னாங்களே பே பண்ணிட்டியா?”.

“தெரியலடி.. ஆசிரமத்தில் இருக்கிற மேடம்க்கு போன் பண்ணி கேக்கணும். நான் போய் கேட்டுட்டு வரேன்” என்றவாறு செல்பேசியை எடுத்துக் கொண்டு வெளியேறியவள் அழைத்தது என்னவோ அவள் வளர்ந்த அனாதை ஆசிரமத்தின் நிறுவனர் நிர்மலாவிற்கு தான்.

ஆதிரை, “ஹலோ..”.

“சொல்லு மா ஆது.. எப்படி இருக்க?” என்றார் நிர்மலா.

“நான் நல்லா இருக்கேன் மேடம்.. நீங்க எப்படி இருக்கீங்க?”.

“நான் நல்லா இருக்கேன் மா.. என்ன திடீர்னு போன் பண்ணி இருக்க?” என்றவரிடம் ஆதிரை சற்று தயக்கமாக, “மேடம்.. அது வந்து.. இன்னைக்கு தான் பீஸ் பே பண்ண லாஸ்ட் டே”.

நிர்மலா, “பீஸ் பே பண்ணியாச்சுமா.. நீ உன் காலேஜ்ல விசாரிச்சு பாரு.. நான் எதுக்கும் உன்னுடைய ஸ்பான்சர் கிட்ட பேசிட்டு உனக்கு கால் பண்றேன்” என்று ஆதிரையிடம் அழைப்பை துண்டித்தவர்.

அடுத்ததாக அழைப்பு எடுத்தது என்னவோ ஆருத்ர வர்மனுக்கு தான்.

ஆம், ஆருத்ரவர்மன் தான் ஆதிரை படிப்பிற்காக ஸ்பான்சர் செய்து கொண்டிருக்கிறான்.

ஆனால், இந்த விஷயம் ஆதிரைக்கு தெரியாது. பொதுவாக அவர்கள் ஆசிரமத்தில் இருந்து வெளியே சென்று மேல் படிப்பு படிப்பவர்களுக்கு அவர்களின் ஆசிரமத்திலேயே உதவி செய்ய நினைக்கும் வசதி படைத்தவர்களிடமிருந்து ஸ்பான்சர்ஷிப்பை வாங்கி கொடுப்பார்கள்.

ஆனால், நாம் யாருக்கு ஸ்பான்சர் செய்து படிக்க வைக்கிறோம் என்பது ஸ்பான்சர் செய்பவர்களுக்கும் தெரியாது. யாரிடமிருந்து ஸ்பான்சர் வாங்கி நாம் படிக்கிறோம் என்பது படிப்பவர்களுக்கும் தெரியாது.

அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே நடக்கும் வேலைகளை எல்லாம் ஆசிரமத்தின் நிர்வாகமே பார்த்துக் கொள்ளும். அப்படித்தான் இவர்களின் விஷயத்திலும் நடக்கிறது.

ஆருத்ரவர்மன் நிறைய ஆதரவற்ற பிள்ளைகளின் படிப்புக்காக ஸ்பான்சர் செய்து கொண்டிருக்கிறான். அதில் ஆதிரையும் ஒருத்தி..

ஆருத்ரவர்மன், “சொல்லுங்க நிர்மலா மேடம்..”.

நிர்மலா, “சார் இன்னைக்கு பீஸ் பே பண்ணனும். நீங்க அமௌன்ட் போட்டுட்டீங்க தானே..”.

ஆருத்ர வர்மன், “எஸ் மேடம்.. நேத்தே போட்டாச்சு”.

நிர்மலா, “தேங்க்யூ சோ மச் சார்.. உங்களை மாதிரி ஹெல்ப் பண்றவங்களால் தான் நிறைய குழந்தைங்க அவங்களுடைய படிப்பை படிக்க முடியுது”.

ஆருத்ரவர்மன், “இட்ஸ் ஓகே.. இதுல என்ன இருக்கு.. என்னால முடிஞ்ச ஹெல்ப் தான் நான் அவங்களுக்கு செய்ய நினைக்கிறேன். இதனால் அவங்களுடைய வாழ்க்கை நல்லபடியாக அமையும் இல்ல”.

ஆருத்ர வர்மனுக்கு இந்த குணம் வருவதற்கும் முக்கிய காரணம் அவனின் பாட்டி அகிலாண்டேஸ்வரி தான். சிறுவயதில் ஆருத்ர வர்மனும் அவனின் தம்பியும் தங்கையும் தங்களின் பிறந்த நாள் என்றால் அனாதை ஆசிரமம் சென்று தான் கொண்டாடுவார்கள்.

அங்கே இருக்கும் பிள்ளைகளுடன் சேர்ந்து கேக்கை வெட்டி அவர்களின் பிறந்தநாளை கொண்டாடுவார்கள். கொஞ்சம் விவரம் தெரிய ஆரம்பித்ததும் ஆருத்ர வர்மனுக்கு அவ்வாறு செய்வதில் சற்றும் உடன்பாடு இல்லாமல் போனது.

அங்கே இருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் தங்களின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தை பார்த்து அவர்களுக்கும் இப்படி செய்ய ஆள் இல்லையே என்ற ஏக்கம் அவர்களின் மனதிலும் முளைக்கும் தானே என்பதை எண்ணியவன்.

தன் பாட்டியிடம் இனி பிறந்தநாளுக்கு ஆசிரமத்தில் கேக் எல்லாம் வெட்ட வேண்டாம் என்று கூறிவிட்டான்.

இவர்களின் குடும்பத்தில் ஏதேனும் விசேஷ நாள் என்றால் அன்று ஆசிரமத்தில் இருக்கும் குழந்தைகளுக்கு நல்ல உணவு வழங்க ஏற்பாடு செய்வார்களே தவிர, அன்று விசேஷ நாளில் ஆசிரமம் சென்று கேக் வெட்டிக் கொண்டாடுவதையும் கைவிட்டு விட்டனர்.

அதன் பிறகு நிர்வாகத்தை வர்மன் தன் கையில் எடுத்த பிறகு ஆசிரமத்தில் வளரும் குழந்தைகளின் படிப்பு செலவையும் நம்மால் முடிந்த வரை நாம் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தன் பாட்டியிடம் கேட்டான். அவருக்கும் தன் பேரனின் எண்ணம் சரியாக தோன்ற ஒப்புக்கொண்டார்.

இவ்வளவு நல்ல உள்ளம் படைத்தவன் ஆதிரையை மட்டும் வதைப்பது எதற்காக.. அனைவரிடமும் அன்பு பாராட்டுபவனால் ஆதிரையிடம் மட்டும் அப்படி நடந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவளிடம் மட்டும் கடுமை என்னும் முகமூடியை அணிந்து கொள்கிறான்.

இப்படியே அடுத்த இரண்டு மூன்று நாட்கள் சென்று விட.. அலுவலகத்தில் ஆதவனை சந்திக்கும் இதழினிக்கோ அவனிடம் பேசவே தயக்கம்.

தூரத்திலிருந்து அவனை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டிருப்பாளே தவிர, அவன் அருகில் சென்று பேச முயற்சிக்கவில்லை.

அன்று இரவு அனைவரும் சாப்பிடுவதற்காக டைனிங் ஹாலிற்கு ஒவ்வொருவராக வந்து கொண்டிருந்தனர்.

இனியாவும், ஆதிரையும் அமர்ந்து வளவளத்துக் கொண்டிருக்க.. அப்பொழுது ஆதவன் அங்கே வந்து சேர்ந்தான்.

ஆதவன், “என்ன ரெண்டு பேரும் ஹாப்பி மூடுல இருக்கீங்க போலருக்கு” என்கவும்.

இனியா, “அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்லையே..”.

ஆதவன், “இல்லையே.. நேற்றிலிருந்து நம் அண்ணாவும், ஆதிரையும் சைலன்ட்டா இருக்க போலவே இருக்கு. ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல எந்த ஒரு சண்டையும் இல்லாத மாதிரியே இருக்கு. ஒரே போரிங்கா இருக்கு” என்றான் வருத்தமான குரலில்.

ஆதிரை, “அப்போ நானும் உங்க அண்ணனும் சண்டை போட்டுக்கொள்வதை பார்த்தால் உங்களுக்கு நல்லா என்டர்டெயின்மெண்டா இருக்கா..” என்றாள் கோபமாக.

ஆதவன், “டெஃபனெட்லி.. இதுல என்ன சந்தேகம்.. நீங்க ரெண்டு பேரும் சண்டை போட்டா தானே எங்களுக்கு டைம் பாஸ் ஆகும்” என்று இனியாவுடன் ஹைஃபை அடித்துக் கொண்டான்.

இனியா ஆதவனின் காதில் கிசுகிசுப்பாக, “ஆதுக்கு அண்ணா மேல கோபம்.. அதனால் 2, 3 டேசா அவர் கிட்ட பேசாமல் அவரை அவாய்ட் பண்ணிட்டு இருக்கா”.

ஆதவனும் அதே கிசுகிசுப்போடு, “ஏன்?”.

இனியா, “அண்ணா அன்னைக்கு அவளுக்கு பேரன்ட்ஸ் இல்லன்னு பேசிட்டாங்க இல்ல.. அதனால் ஆதுக்கு அண்ணா மேல கோபம்.. அண்ணா பண்ணதும் தப்பு தானே..”.

ஆதவன், “எஸ்”.

ஆதிரை, “என்ன ரெண்டு பேரும் கிசுகிசுன்னு பேசிகிட்டு இருக்கீங்க..”.

இருவரும் ஒருசேர, “ஒன்னும் இல்லையே” என்று தங்கள் தோள்களை குலுக்கினர்.

அவர்கள் இருவரையும் ஒரு மார்க்கமாக பார்த்த ஆதிரை, “இல்லையே.. நீங்க ரெண்டு பேரும் ஏதோ திருட்டுத்தனம் பண்ற போலவே இருக்கே”.

RJ novels · Feb 19, 2025

அகம் - 24

இனியா, “ச்ச.. ச்ச.. நாங்க சும்மா தான் பேசிகிட்டு இருந்தோம்”.

ஆதிரை, “என்ன ஆதவ் என்கிட்ட கூட நீங்க சொல்லவே இல்லையே”.

ஆதவன் அவள் என்ன கூறுகிறாள் என்று புரியாமல் பார்த்தவன், “நீ என்ன சொல்றன்னு எனக்கு புரியலையே..”.

ஆதிரை, “உங்களுக்கு கல்யாணமாமே..” என்றாள் கடினப்பட்டு தன் பற்களை கடித்து சிரிப்பை கட்டுப்படுத்தியவாறு..

ஆதவன் அவளின் வார்த்தையில் இனியாவை பார்த்து முறைக்க.

இனியாவோ, ‘அடிப்பாவி! இப்படி கோர்த்து விட்டுட்டாளே..’ என்று எண்ணியவாறு ஆதவனை பார்த்து, “ஹி.. ஹி..” என்று அசடு வழிந்தாள்.

ஆதவன், “அதுக்குள்ள சொல்லிட்டியா?”.

ஆதிரை, “இப்போ எதுக்காக அவகிட்ட கோபப்படுறீங்க.. என்ன இருந்தாலும் நான் இந்த வீட்டுடைய மூத்த மருமகள்.. உங்க கல்யாணத்தை என் தலைமையில் நானே நடத்தி வைக்கிறேன்” என்றாள் சிரிக்காமல்.

ஆதவன், “ஏன் ஆது அண்ணி நீ வேற.. அந்த பொண்ணு தான் லூசு மாதிரி பேசிட்டு போகுது. நீயும் இப்படி கிண்டல் பண்ணுறியே..”.

ஆதிரை, “அப்படி என்ன பண்ணீங்க அந்த பொண்ண.. கண்டவுடன் காதலா..” என்றாள் குறும்பாக கண்ணை சிமிட்டியவாறு.

ஆதவன், “நான் என்ன பண்ணேன்.. அந்த பொண்ணு தான் மறுநாளே வந்து கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமானு கேக்குறா..”.

ஆதிரை, “பண்ணிக்க வேண்டியது தானே..”.

ஆதவன், “அதுக்கு எனக்கு அந்த பெண்ணை பிடிக்கணும் இல்ல.. எனக்கு என்னமோ அந்த பொண்ண பிடிக்கல.. ரொம்ப இன்டென்ஷனா எல்லாத்தையுமே செய்யுற மாதிரி இருக்கு. ஒரு நேச்சுரலாவே தெரியல..”.

ஆதிரை, “சரி, அதெல்லாம் இருக்கட்டும்.. நீங்க வேற யார் கூடவோ ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கீங்களாமே எங்ககிட்ட சொல்லவே இல்லையே”.

ஆதவன் மீண்டும் இனியாவை பார்த்து முறைக்க.

இனியா, “அது வந்து அண்ணா.. சும்மா ஆதுகிட்ட மட்டும் சொன்னேன்.. அவ நமக்கு ஏதாவது ஹெல்ப் பண்ணுவா இல்ல”.

ஆதிரை, “ஆமா ஆதவ்.. உங்களுடைய மேரேஜுக்கும் ஏதாவது ஹெல்ப் வேணும்னா சொல்லுங்க கண்டிப்பா பண்ணிடலாம்” என்று தன் சிரிப்பை கட்டுப்படுத்திய குரலில் கூற.

“ஆமாம்.. மேடம் தான் லவ்வர்ஸை சேர்த்து வைப்பதற்காகவே இந்த பூமியில் அவதரித்து இருக்காங்களே.. இவங்க கிட்ட சொல்லு உனக்கும் சிறப்பா கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடுவாங்க” என்றான் தன் பற்களை கடித்துக் கொண்டு அவர்களின் பின்னே ருத்ர மூர்த்தியாக நின்று இருந்த ஆருத்ரவர்மன்.

இனியா, “அய்யய்யோ.. அண்ணா!” என்று பதறியவாறு அவனை பார்க்க.

ஆதிரையோ சற்றும் அவனை சட்டை செய்யாமல் அமர்ந்திருந்தாள்.

ஆதவன், “அண்ணா நாங்க சும்மா தான் விளையாட்டுக்கு பேசிக்கிட்டு இருந்தோம். டோண்ட் பி சீரியஸ்..”

ஆருத்ரவர்மன் ஆதிரையை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டே அங்கே வந்து அமர்ந்தவன், “பார்த்து ஆதவ்.. இவ பேச்ச கேட்டா அப்புறம் உன் வாழ்க்கையும் நாசமா போயிடும்” என்றான் கடுகடுவென்று.

ஆதிரை, “நாங்க என்னமோ பேசிட்டு போறோம் உங்களுக்கு என்ன.. நாங்க என்ன பேசினாலும் எல்லாத்தையும் ஒட்டு கேட்டுகிட்டே இருப்பீங்களா” என்றாள் சலிப்பாக.

ஆருத்ரவர்மன், “யாரு.. நான் ஒட்டு கேட்கிறேனா.. இப்படி நடுஹாலில் உட்கார்ந்து பேசினா எல்லாருக்கும் தான் காதில் விழும்.. ஒட்டு கேக்குறாங்களாம்..”.

ஆதிரை, “ஆதவ் அவர் சொல்றதெல்லாம் நீங்க ஒன்னும் கண்டுக்காதீங்க.. உங்க ஆளு யாருன்னு மட்டும் சொல்லுங்க அந்த பொண்ண தூக்கிக்கிட்டு போய் கல்யாணம் பண்ணிடலாம்” என்றாள் தன் ஒற்றை கண்ணை சிமிட்டியவாறு.

அவளின் வார்த்தையில் ஆருத்ர வர்மனுக்கு கோபம் தலைக்கேறியது, “நீ எல்லாம் அடங்கவே மாட்டியா டி” என்றான் தன் அடி குரலில் சீற்றமாக.

இனியா, “அண்ணா அவ ‌சும்மா விளையாட்டுக்கு தான் அண்ணா சொல்றா”.

ஆருத்ரவர்மன், “யூ ஷெட் அப்! எல்லாத்துக்கும் காரணமே நீ தான்” என்று சீறியவன்.

ஆதிரையிடம், “பி இன் யுவர் லிமிட்! உனக்கு குடும்பம்னு ஒன்னு இல்ல.. நீ யாரை கல்யாணம் பண்ணாலும் கேட்க ஆள் இல்லை.. அதனால ஆடிக்கிட்டு இருக்க..

உன்னை மாதிரியே எங்களையும் நினைத்து விடாதே.. எங்களுக்கு என்று ஒரு ஃபேமிலி இருக்கு. எங்க ஃபேமிலிக்குனு ஒரு ரெஸ்பெக்ட் இருக்கு. எங்களுக்கு பேரன்ட்ஸ் இருக்காங்க..

அவங்க நாங்க செய்யுற காரியத்தால் தலை குனிய கூடாது. எங்க குடும்ப கௌரவத்திற்கு எந்த அசிங்கமும் வராமல் பார்த்திருக்கிற பொறுப்பும், கடமையும் எங்களுக்கு இருக்கு.

உன்னை மாதிரி யாரும் இல்லாத அனாதையா இருந்தா நாங்களும் என்ன வேணும்னாலும் செய்வோம். ஆனா, உன் அளவுக்கு எங்களுக்கு ஃப்ரீடம் இல்லையே..” என்று ஒவ்வொரு வார்த்தையாக அழுத்தி நிதானமாக நக்கல் குரலில் கூறவும்.

அவனின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஆதிரையின் மனதை சரியாக பதம் பார்த்தது.

கோபத்தில் கண்கள் சிவந்து போய் மெல்லிய நீர்படலத்தோடு அவனை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள் ஆதிரை.

இவர்களின் பேச்சு வார்த்தையை கேட்டபடி அங்கே வந்த அகிலாண்டேஸ்வரி, “வர்மா!” என்றார் அந்த இடமே அதிரும் வண்ணம்.

அதில் சட்டென்று அனைவரின் கவனமும் அகிலாண்டேஸ்வரியின் புறம் திரும்ப.

ஆதிரைக்கோ தன்னை சற்றும் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. மடை திறந்து கொட்டும் வெள்ளமாய் கண்களில் கண்ணீர் ஆர்ப்பரிக்க தொடங்கியது.

வர்மனின் முன்னிலையில் ஒரு துளி கண்ணீரையும் வெளியேற்ற விரும்பாத ஆதிரை வேகமாக அங்கிருந்து எழுந்து அறைக்கு சென்று விட்டாள்.

வர்மனின் வார்த்தை ஆதவனிற்கும், இனியாவிற்குமே ஒரு மாதிரியாகி போனது.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்ன பேச்சு இதெல்லாம் வர்மா.. எதுக்காக இப்படி எல்லாம் அந்த பொண்ணு கிட்ட பேசுற..”.

ஆருத்ர வர்மன், “பாட்டி அவளும் தான் பேசினா”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “அதுக்காக இப்படி தான் அனாதைனு சொல்லுவியா.. பாவம் அந்த பொண்ணு.. பெத்தவங்க இல்லாத பிள்ளைங்க கிட்ட அனாதை என்று சொன்னா அது அவங்க மனசை எந்த அளவுக்கு பாதிக்கும் என்று உனக்கு தெரியாதா..

அனாதை ஆசிரமத்தில் போய் கேக் கட் பண்ணி பர்த்டேவை செலிப்ரேட் பண்ணா அதை பார்க்கிற குழந்தைகளுடைய மனசு வருத்தப்படும்னு சொல்லி கேக் கட்டிங் செரிமனியையே கேன்சல் பண்ண என் பேரன் வர்மன் தான் இப்படி எல்லாம் ஒருத்தவங்க மனசு நோகுற மாதிரி அனாதைனு சொல்லுறானானு நினைக்கும் பொழுது எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு வர்மா” என்றவரின் குரல் அவ்வளவு வருத்தத்தை பிரதிபலித்தது.

தன் பாட்டியின் வார்த்தையில் தான் ஆருத்ரவர்மனுக்கும் தான் பேசிய வார்த்தையின் வீரியம் புரிந்தது.

“சாரி பாட்டி” என்றான் மெல்லிய குரலில்.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “என்கிட்ட எதுக்கு சாரி சொல்ற.. என்கிட்டயா நீ தப்பா பேசுன.. நீ யார்கிட்ட பேசுனியோ அவங்ககிட்ட சாரி சொல்லு”.

ஆருத்ரவர்மன் தன் இருக்கையில் இருந்து எழுந்தவன், “நோ பாட்டி.. என்னால அவகிட்ட எல்லாம் சாரி கேட்க முடியாது”.

அகிலாண்டேஸ்வரி, “தப்பு செஞ்சா மன்னிப்பு கேட்கிறது தப்பில்ல வர்மா.. நீ பேசினது ரொம்ப பெரிய வார்த்தை.. அது அந்த பொண்ணோட மனசை எவ்வளவு பாதித்து இருக்கும்.

எப்பயுமே உனக்கு சரிக்கு சரியா வாய் பேசுறவ இன்னைக்கு வாயவே திறக்காமல் போய் இருக்கா.. அதில் இருந்தே தெரியலையா.. நீ பேசின வார்த்தை அவளை எவ்வளவு ஹர்ட் பண்ணி இருக்குன்னு..

நீ செஞ்சது தப்பு என்று உனக்கு புரிஞ்சா நீ அவகிட்ட போய் மன்னிப்பு கேளு.. என்னோட வளர்ப்பு சரி தான்னு நான் நினைக்கிறேன்.

என் பேரன் தப்புன்னு தெரிஞ்சா அந்த தப்புக்கான மன்னிப்பையும் அவன் கேட்பான் என்று நான் நம்புகிறேன்” என்றவர் கோபமாக தன் அறைக்கு சென்று விட்டார்.

ஆதவன், “அண்ணா நான் சொல்றேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க.. நீங்க திரும்பத் திரும்ப ஆதிரை விஷயத்துல இப்படித்தான் நடந்துக்கிறீங்க..

அவளுக்கு பேரன்ட்ஸ் இல்ல தான் அதுக்காக அவளை ஹர்ட் பண்ணனும்னு நினைக்கும்போதெல்லாம் அதை நீங்க யூஸ் பண்றது ரொம்ப தப்பு அண்ணா.. நீங்க இப்படி எல்லாம் கிடையாது.

எனக்கு தெரியும் உங்கள பத்தி.. இப்போ நீங்க இப்படி எல்லாம் பேசும்பொழுது எனக்கு புதுசா யாரையோ பார்க்கிற மாதிரி இருக்கு. பாவம், ஆது அண்ணி” என்றவன் ஒரு பெருமூச்சோடு அங்கிருந்து எழுந்து சென்று விட்டான்.

இனியாவிற்கோ என்ன கூறுவது என்று தெரியவில்லை. தன் அண்ணனிடம் எதுவும் கூறவும் பயம்.. தன் பாட்டியும், ஆதவன் அண்ணாவும் இவ்வளவு தூரம் எடுத்துரைத்த பிறகு தான் இதில் குறை கூற என்ன இருக்கிறது என்று எண்ணியவள் அங்கிருந்து எழுந்து சென்று விட்டாள்.

கோபமாக வேக நடையுடன் தோட்டத்தை அடைந்தவன் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடக்கத் தொடங்கினான். சட்டென்று அவனின் பார்வை அங்கே தங்கள் அறையின் பால்கனியில் நின்றபடி வானத்தையே வெறித்துக்கொண்டிருந்த ஆதிரையின் மீது படிந்தது.

அந்தப் பௌர்ணமி நிலவின் வெளிச்சத்தில் அவள் கண்களில் வழியும் கண்ணீர் வைரம் போல் ஜொலித்தது. ஆருத்ர வர்மனின் கூர் பார்வையில் இருந்து அது சற்றும் தப்பவில்லை.

அவளின் பளபளக்கும் கண்ணீரை பார்த்த வர்மனுக்கும் மனம் பிசைய தொடங்கியது. முதல் முறை அவளின் வருத்தத்தை பார்த்து தானும் வருத்தத்தை உணர்ந்தான்.

பெரும் குற்ற உணர்ச்சியாகவும் இருந்தது. ஆனால், அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டுமா.. முடியாது.. நான் ஏன் அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும். என்னால் எப்படி அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க முடியும்..

அதுவும் போயும் போயும் அவளிடம் நான் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டுமா.. இனி, இவ்வாறு நடந்து கொள்ளாமல் விட்டு விடலாம். ஆனால், இதுவரை நடந்ததற்கெல்லாம் என்னால் அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க முடியாது என்று எண்ணியவாறு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான்.

இரவு உணவை முடித்துக் கொண்டு அறைக்கு அவன் வரும் வரையிலுமே அந்தப் பௌர்ணமி நிலவை வெறித்த பார்வை பார்த்துக் கொண்டு நின்று இருந்தாள் ஆதிரை.

அவளின் கண்களில் இருந்து மட்டும் கண்ணீர் தாரை தாரையாக வழிந்து கொண்டு இருந்தது. அதை துடைக்க கூட அவளின் கை மேலெழவில்லை. மனம் முழுக்க அவ்வளவு வலி..

எத்தனை முறை தான் இப்படி என் இதயத்தை கத்தி இல்லாமலேயே வார்த்தைகளால் கூரிடுவான். ஒவ்வொரு முறையும் அவனின் வார்த்தைகள் என்னை எவ்வளவு வலிக்கச் செய்யும் என்பதை உணர்ந்த பின்னரும் அவன் ஏன் தன்னிடம் இப்படியே நடந்து கொள்கிறான்.

நான் என்ன அவ்வளவு பெரிய கொலை குத்தமா செய்துவிட்டேன். அவனின் குடும்பத்தார் அனைவருமே அவனின் தங்கையை ஏற்றுக் கொண்டனர். அவ்வளவு ஏன்.. அவனுமே அவனின் தங்கையை ஏற்றுக் கொண்டான் தானே..

பிறகு, என் மேல் மட்டும் ஏன் இவ்வளவு வன்மம்.. அனைவரிடமும் அன்பு பாராட்டுகிறான்.. பாசமாக பேசுகிறான்.. அனைவருக்கும் என்னென்ன தேவையோ பார்த்து பார்த்து செய்கிறான்.

ஆனால், என்னிடம் மட்டும் ஏன் இப்படி பாராமுகம் காட்டுகிறான். என்னிடம் ஒன்றும் ஆசையாக உட்கார்ந்து பேச வேண்டாம்.. என்னிடம் அன்பாக நடந்து கொள்ள வேண்டாம்..

என்னை கனிவாக பார்த்துக் கொள்ள வேண்டாம்.. என்னை காயப்படுத்தாமலாவது இருக்கலா

ம் அல்லவா.. அப்படி என்ன தான் வன்மம் என் மேல் அவனுக்கு.. என்று அவளின் மனம் அவனைச் சுற்றிய எண்ணங்களிலேயே வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது.

RJ novels · Feb 20, 2025

அகம் - 25

நான் ஒன்னும் மனைவி என்னும் உரிமையை எனக்கு தர சொல்லவில்லையே.. அவனின் மனைவி என்னும் மரியாதையை கூட எனக்கு தர வேண்டாம்..

குறைந்தபட்சம் மனிதாபிமானத்தோடாவது என்னை நடத்தலாம் அல்லவா.. குடும்பத்தில் இருக்கும் அனைவருக்கும் என்ன வேண்டுமென்று பார்த்து பார்த்து செய்பவன் என் மனதை மட்டும் வார்த்தையால் ஏன் இப்படி குத்தி கிழிக்கிறான்.

காதல் திருமணம் செய்து கொண்ட அவனின் தங்கையை ஏற்றுக் கொண்டவனால்.. அதை செய்து வைத்த என்னை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை..

அப்படி என்றால் அவனும் தானே துளியும் விருப்பமே இல்லாமல் என் கழுத்தில் கட்டாய தாலி கட்டி இருக்கிறான். அப்படி பார்த்தால் நான் தானே அவன் மீது கடும் கோபத்தோடு இருக்க வேண்டும்.

அவன் நான் தான் ஏதோ பெரும் தவறு செய்து விட்டது போல் என்னையே சுற்றி சுற்றி வார்த்தைகளால் சாடுகிறான் என்று அதன் போக்கிற்கு எண்ண ஓட்டம் ஓட..

கண்களில் இருந்து கண்ணீர் நிற்காமல் வழிந்து கொண்டிருந்தது. ஆருத்ரவர்மன் அறைக்குள் நுழைந்தவன் அவள் இன்னமும் பால்கனியிலேயே நின்று இருப்பதை பார்த்து தன் குரலை செறுமி ‌காட்டவும்.

சட்டென்று அவன் முன்பு தன் கண்ணீரை காட்ட விரும்பாத ஆதிரை அவசரமாக தன் முகத்தை அழுந்த துடைத்தாள்.

இன்னமுமே அவளின் முகம் அழுததில் சிவந்து போய் தான் இருந்தது. கண்களுமே அப்படி சிவந்தும் வீங்கியும் இருந்தது.

ஆனாலுமே, தன் கண்ணீரை அவன் முன்பு காட்டக்கூடாது என்ற வைராக்கியம்..

அவனிடம் தன் வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தக் கூடாது என்ற முனைப்பு..

அழுத்தமாக தன் முகத்தை துடைத்தவள். அவனுக்கு தன் முகத்தை காட்டாது வேறு புறம் திரும்பினாள்.

இவ்வளவு நேரம் அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க கூடாது என்ற முடிவோடு அறைக்குள் நுழைந்தவனுக்கு அவளின் நிலையை பார்த்த பிறகு ஏனோ மனம் பிசைந்து கொண்டே இருந்தது.

மீண்டும் அவள் அருகில் சென்றவாறு தன் குரலை “ம்கூம்..” என்று செறும.‌

அவளிடம் சற்றும் அசைவு இல்லை.

ஆருத்ரவர்மன், “சாப்பிடலையா?”.

மிருதுவாக தான் கேட்டான்..

அவன் தன்னிடம் தான் பேசுகிறான் என்பது புரிந்தாலுமே அவனுக்கு பதிலுரைக்காமல் பால்கனியின் கம்பியை அழுத்தமாக பற்றியவாறு நின்று இருந்தாள் ஆதிரை.

ஆருத்ர வர்மனுக்கு தான் கேள்வி கேட்டு அவள் பதில் உரைக்காமல் இருப்பதில் மீண்டும் பொறுமை காற்றில் பறக்க..

கடுமையான குரலில், “உன்கிட்ட தான கேட்டுக்கிட்டு இருக்கேன். சாப்பிடலையா..” என்றான் காட்டமாக.

அதில், கோபமாக அவனை உறுத்து விழித்த ஆதிரை, “நான் சாப்பிட்டால் உங்களுக்கு என்ன.. சாப்பிடலைனா உங்களுக்கு என்ன.. நான் யார் உங்களுக்கு..

எதுக்காக அக்கறை இருக்கிற மாதிரி பேசுறீங்க.. உங்க குடும்பத்துல இருக்கிறவங்க மேல மட்டும் நீங்க அக்கறைப்பட்டால் போதும்.. உங்கள் குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்க எல்லாம் சாப்பிட்டாங்களா என்று பாருங்க..

எனக்குன்னு யாரும் இல்ல.. இவ்வளவு நாள் நான் தான் என்னை பாத்துகிட்டேன். எனக்குன்னு குடும்பம் இல்லை.. நான் ஒரு அனாதை..! இனிமேலும் அனாதையாவே இருந்துட்டு போறேன்..

இவ்வளவு நாள் நான் தானே என்னை பார்த்துக்கிட்டேன். இனிமேலும், என்னை பார்த்துக்க எனக்கு தெரியும். யாரோட கரிசனமும் எனக்கு தேவையில்லை” என்றவள் விறுவிறுவென அறையை விட்டு வெளியேறி விட்டாள்.

ஆருத்ரவர்மன், “சரியான திமிரு பிடிச்சவ.. இவளுக்கு போய் பாவம் பார்த்து இவ கிட்ட பேச வந்தேன் பாரு என்னை சொல்லணும்.. எல்லாம் பாட்டிக்காக தான்..

பாட்டி சொன்னாங்களே என்ற ஒரே ஒரு காரணத்துக்காக தான் இவகிட்ட பேசலாம்னு வந்தேன். ஆனா, இவ எப்படி பேசிட்டு போறான்னு பாரு.. ராட்சசி..” என்று தன் வாய்க்குள்ளேயே திட்டியவனுக்கோ ஆத்திரம் தாங்க முடியவில்லை.

கட்டிலில் சென்று அமர்ந்தவன் வெகுவாக சிரமப்பட்டு தன் கோபத்தை கட்டுப்படுத்த முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான். ஆனால், ஏனோ அவன் உபயோகித்த அந்த அனாதை என்னும் வார்த்தை அவனின் மனதை உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது.

அந்த ஒற்றை வார்த்தையை மட்டும் தவிர்த்து இருக்கலாம் என்று அவனின் மனதினுள் அரித்து கொண்டே இருந்தது. வர்மனின் மனம் நிலை கொள்ளவே இல்லை.

மெதுவாக சென்று கபோர்டில் இருந்த உட்டன் பாக்ஸை எடுத்தவன் அதற்குள் இருந்த அந்த சாக்லேட் கவரினால் செய்யப்பட்ட பொம்மையை தன் கையில் எடுத்துப் பார்த்தான்.

“நான் அப்படி சொல்லி இருக்க கூடாது.. அனாதை என்ற வார்த்தையை நான் யூஸ் பண்ணி இருக்க கூடாது. அவ சரியான திமிர் பிடித்தவள் தான்.. எனக்கு அவளை சுத்தமா பிடிக்காது.

அவ மேல அவ்வளவு கோபம் வருது.. அவளை பார்த்தாலே எனக்கு பிடிக்கல..‌ வெறுப்பா இருக்கு. ஏன்னே தெரியாமல் அவ மேல கோவம் கோவமா வருது.

ஆனாலுமே, நான் அனாதை என்று யூஸ் பண்ணி இருக்க கூடாது. தப்பு தான்..” என்று தானாக அந்த சாக்லேட் கவரை பார்த்து புலம்பிக் கொண்டிருந்தவன்.

அதை இருந்த இடத்திலேயே வைத்து விட்டு வந்து படுத்து விட்டான். படுத்தவனுக்கு உறக்கமே வரவில்லை.. தனக்கு நேர் எதிர் இருக்கும் சோபாவை பார்த்தான்.. அதுவோ வெறுமையாக இருந்தது.

முதல் நாள் அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே உருவான சண்டை ஆருத்ரவர்மனின் மனக்கண் முன்பு திரை போல் விரிந்தது.

வர்மனின் அறையில் தங்க ஆதிரை வந்த முதல் நாள் இரவு ஆதிரை கட்டிலின் மேல் படுக்க வர..

வர்மனோ, “ஹலோ.. இங்கு எங்க வர?” என்றான் காட்டமாக.

ஆதிரை, “தூங்குறதுக்கு தான்.. வேற எதுக்கு வருவாங்க?”.

வர்மன், “தூங்குறதுனா கீழே போய் படு”.

ஆதிரை அவனை முறைத்துப் பார்த்தவள், “கீழே போய் படுக்கணுமா.. என் பக்கத்துல படுக்க முடியாதுன்னா நீங்க வேணும்னா கீழே போய் படுங்க..” என்றவாறு கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் படுக்க வர.

வர்மன் கோபமாக தன் அருகில் இருந்த தலையணையை தூக்கி கீழே வீசியவன், “சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன்.. நீ பாட்டுக்கு கட்டிலில் படுக்க வர.. உன் கூட நான் ஒண்ணா படுக்கணுமா..

என்ன என் பக்கத்துல வந்து படுத்து என்னை செட்யூஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணலாம்னு பாக்குறியா.. நீ என்ன பண்ணாலும் இங்க ஒன்னும் வேலைக்காகாது.. மரியாதையாக கீழே போய் படுத்து விடு. என்னை கோபப்படுத்தாதே..”.

ஆதிரை, “ஏன் உடம்புல ஏதாவது பிரச்சனையா?” என்றாள் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.

அவளின் கேள்வியில் ஆருத்ர வர்மனுக்கோ சுர்ரென்று கோபம் ஏறியது, “மரியாதையா வாயை மூடிக்கிட்டு போயிடு”.

ஆதிரை, “பெரிய இவன்.. ரொம்ப தான் சீன் போடுறான்.. இவன் கூட படுக்கணும்னு எனக்கு மட்டும் என்ன தலையெழுத்தா.. போடா சைக்கோ.. சரியான திமிரு பிடிச்சவன்..” என்று முனங்கியவாறு அருகில் இருந்த சோஃபாவில் சென்று படுத்துக் கொண்டாள்.

அன்று முதல் சோபா தான் ஆதிரையின் படுக்கும் இடம். இன்றோ அது வெறுமையாக இருக்க இவனின் மனம் பிசைந்தது என்னவோ உண்மை தான்.

ஒரு நொடி.. ஒரே ஒரு நொடி அவளிடம் அப்படி பேசியதற்காக எண்ணி வருந்தினான்.

அடுத்த நொடியே தன் மன எண்ணத்தை எண்ணி தன்னை தானே கடிந்து கொண்டவன். இறுக்கமாக கண்களை மூடியவாறு படுத்து கொண்டான்.

வெகு நேரம் கழித்து அறைக்குள் நுழைந்த ஆதிரை விளக்கு அணைந்து இருப்பதை பார்த்தவள். மெதுவாக சென்று தன் இடத்தில் படுத்துக்கொண்டாள்.

அதுவரை கண்களை இறுக்கமாக மூடி படுத்திருந்தவன். அவள் வந்து படுத்ததை மெதுவாக கண்ணை திறந்து பார்த்துவிட்டு மீண்டும் தன் கண்களை மூடிக்கொண்டான். அதன் பிறகு தான் கண் அயர்ந்தான்..

ஆதிரைக்கும் வெகுநேரமாகியும் நித்ராதேவி அவளை தழுவுவதாக இல்லை. வெகு நேரம் கழித்தே உறங்க தொடங்கினாள்.

காலையில் எழுந்தவளுக்கு முகம் சற்று வீக்கமாக தான் இருந்தது. குளிர்ந்த நீரில் நன்கு முகத்தை அடித்து கழுவியவள் வெளியே செல்லவும்.

அன்று விடுமுறை தினம் என்பதால் அனைவருமே சற்று தாமதமாக தான் தங்கள் வேலையை செய்து கொண்டிருந்தனர்.

ஆதிரை வந்ததை கண்ட மகாலட்சுமி அவளுக்கு காபியை கொண்டு வந்து கொடுக்கவும்.

இன்முகத்தோடு அதை வாங்கிக் கொண்ட ஆதிரை, “தேங்க்ஸ் ஆன்ட்டி” என்றவாறு அதை ஒரு மிடர் அருந்தியவள்.

அதை வாசம் பிடித்தவாறு, “ம்ம்... செம காபி.. எப்படி ஆன்ட்டி நீங்க மட்டும் இவ்வளவு சூப்பரா காபி போடுறீங்க.. சான்சே இல்ல போங்க.. மூணு வேளையும் சாப்பாட்டுக்கு பதில் உங்க காபியை கொடுத்தாலே போதும்.. நான் சூப்பரா குடிப்பேன்” என்று புகழ்ந்து தள்ளினாள்.

மகாலட்சுமியும் இப்பொழுதெல்லாம் ஆதிரையுடன் சற்று நன்கு பழக தொடங்கி விட்டார். மகாலட்சுமி மட்டுமல்ல அந்த வீட்டில் அனைவருமே ஆதிரையுடன் நன்கு பேச ஆரம்பித்து விட்டனர். ஆருத்ரவர்மனை தவிர..

சற்று தள்ளி அமர்ந்திருந்த ஆருத்ர வர்மன் அவளின் வீங்கிய வதனத்தை கண்டவனிற்கு மனம் சற்று நெருடலாக இருந்தாலும் அவளின் பேச்சு வார்த்தைகளை கவனித்தவாரே அமர்ந்திருந்தான்.

அப்பொழுது ஆதவன் வாக்கிங் சென்று விட்டு வீட்டிற்குள் நுழையவும்.

இனியா முதல் ஆளாக அவனுக்கு கை குலுக்கியவள், “ஹாப்பி பர்த்டே அண்ணா..” என்கவும்.

“தேங்க்ஸ் இனி” என்றவாறு வீட்டிற்குள் நுழைந்தான் ஆதவன்.

மகாலட்சுமி, “ஹாப்பி பர்த்டே கண்ணா.. உனக்காக இன்னைக்கு ஸ்பெஷலா பாயாசம் செஞ்சிருக்கேன்” என்றவாறு அவன் கையில் ஒரு குவளை பாயாசத்தை திணித்தார்.

ஆதவனோ, “பெரியம்மா இப்போ தான் வாக்கிங் போய் கெலோரிஸை பர்ன் பண்ணிட்டு வரேன். உங்க பாயாசத்தை குடிச்சா இவ்வளவு நேரம் நான் வாக்கிங் போனதே வேஸ்ட்டா போயிடுமே..” என்றவன்.

சிரிப்பினோடு பெருமூச்சு விட்டவாறு தன் பெரியம்மா கொடுத்த பாயாசத்தை ரசித்து ருசித்து குடிக்க தொடங்கினான்.

ஆதிரையோ, “இதெல்லாம் கொஞ்சம் கூட நியாயமே இல்ல.. ஆதவ்க்கு மட்டும் ஸ்பெஷல் பாயாசமா.. எங்களுக்கெல்லாம் கிடையாதா?” என்றாள் குறும்பாக.

மகாலட்சுமி, “எல்லாருக்குமே இருக்கு மா.. அவனுக்கு பிறந்தநாள் இல்லையா அதான் முதல்ல அவனுக்கு கொடுத்தேன். நீங்களும் காபியை குடித்துவிட்டு பாயாசத்தை குடிக்கலாம்” என்கவும்.

ஆதிரை, “ஹாப்பி பர்த்டே ஆதவ்” என்றவாறு அவனுக்கு கை குலுக்க.

ஆதவன், “தேங்க்யூ சோ மச் ஆது அண்ணி” என்றான் பளிச்சென்று புன்னகைத்தவாறு.

ஆதிரை அவன் முன்னே தன் கையை நீட்டியவள், “கொடுங்க..” என்கவும்.

அவளை புரியாமல் பார்த்த ஆதவன், “என்ன?”.

“சாக்லேட் தான்.. பர்த்டேக்கு எங்களுக்கெல்லாம் சாக்லேட் இல்லையா..” என்றவுடன் தன் பேண்ட் பாக்கெட்டைனுள் சொருகி வைத்திருந்த இரண்டு டைரி மில்க் சாக்லேட்டை கையில் எடுத்தவன் ஆதிரைக்கு ஒன்றையும் இனியாவிற்கு ஒன்றையும் கொடுத்தான்.

இனியா, “ஹை.. டைரி மில்க்.. அண்ணா வரும் பொழுதே வாங்கிட்டு வந்துட்டீங்களா”.

ஆதவன், “பின்ன.. வாங்கிக்கிட்டு வரலை‌னா நீ சும்மா இருக்க மாட்டியே.. அதான் வாக்கிங் போயிட்டு வரும்போதே வாங்கிட்டு வந்துட்டேன்”.

அவன் கொடுத்த சாக்லேட்டை உண்டு முடித்தவள். நொடி நேரத்தில் அந்த சாக்லேட் கவரில் அழகிய பொம்மை ஒன்றை செய்து ஆதவனின் முன்பு நீட்டினாள்.

அவள் நீட்டியதை விழி விரித்துப் பார்த்த ஆதவனோ, “வாவ்! சூப்பரா இருக்கு.. இதை எப்படி செஞ்ச?” என்கவும்.

இனியா, “அண்ணா இவ எப்பயுமே இப்படி தான்.. யாராவது பர்த்டேனு சொல்லி சாக்லேட் கொடுத்தா உடனே அவங்க கையில் அந்த சாக்லேட் ரேப்பராலேயே ஒரு பொம்மையை செஞ்சு நீட்டிடுவா” என்று கூறி நகைக்கவும்.

ஆதவனின் பார்வை

மெச்சுதலாக ஆதிரையின் மேல் படிந்தது என்றால்..

ஆதிரைக்கு பக்கவாட்டாக அமர்ந்திருந்த ஆருத்ர வர்மனின் பார்வையோ அதிர்ச்சியாக ஆதிரையின் மேல் படிந்தது..

RJ novels · Feb 21, 2025

அகம் - 26

ஆருத்ர வர்மனின் பார்வை அவனின் அதிர்ச்சியை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்தியது. அவனின் லிட்டில் டாலை கண்டுபிடித்து விட்டான் அல்லவா.. அந்த அதிர்ச்சி தான் இது..!

ஆம்! ஆருத்ரவர்மனின் லிட்டில் டால் தான் இந்த ஆதிரை.. சட்டென்று பழைய நினைவுகள் அனைத்தும் திரை போல் அவனின் மனக்கண் முன்பு விரிந்தது.

ஆருத்ரவர்மனின் 13 ஆம் வயது பிறந்த நாளை கொண்டாடுவதற்காக அவர்கள் சென்ற இடம் தான் மதர் தெரசா குழந்தைகள் காப்பகம்.

அங்கே ஏராளமான ஆதரவற்ற குழந்தைகள் வளர்ந்து வருகின்றனர். அங்கே தான் ஆதிரையும் சிறு வயது முதலே வளர்ந்து வருகிறாள்.

அன்று வர்மனின் பிறந்தநாளை முன்னிட்டு மதிய உணவுக்காக அங்கிருந்த அனைவருக்குமே சிறப்பு விருந்தை ஏற்பாடு செய்திருந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி.

அனைவரும் உண்டு முடித்ததும் அங்கு இருக்கும் குழந்தைகளுக்கு நடுவில் கேக் வைக்கப்பட.. ஆருத்ரவர்மன் அந்த கேக்கை வெட்டி அனைவருக்கும் கொடுத்தான்.

அதன் பின்னர் அனைவருக்கும் சாக்லேட்டையும் தன் கையால் வழங்கினான். அப்பொழுது சிறு வயது ஆதிரை தன் கைகள் இரண்டையும் பின்னால் கட்டியவாறு ஆருத்ரவர்மனின் முன்பு வந்து நின்றவள்.

“ஹாப்பி பர்த்டே அண்ணா” என்று தன் முத்து பற்கள் தெரிய புன்னகைத்தவாறு கூறவும்.

ஆருத்ரவர்மன், “தேங்க்ஸ்” என்றான் மென் சிரிப்போடு.

ஆதிரை தன் கையில் பின்னே மறைத்து வைத்திருந்த அந்த சாக்லேட் கவரினால் செய்யப்பட்ட பொம்மையை அவனின் முன்பு நீட்டியவள்.

“இது உங்களுக்காக தான்.. பர்த்டே கிப்ட்.. நானே செஞ்சேன்” என்றாள் கள்ளம் கபடமற்ற குரலில்.

வர்மனோ அதை வாங்கிக் கொண்டவன், “தேங்க்யூ சோ மச்” என்று புன்னகைத்தான்.

“எப்பயுமே நீங்க எல்லாம் இப்படி தான் பர்த்டேவை கொண்டாடுவீங்களா?” என்றவளின் கண்களில் அவ்வளவு ஏக்கம் அப்பட்டமாக தெரிந்தது.

வர்மன் அவளின் கண்களை பார்த்து கொண்டே, “ஏன்?”.

ஆதிரை, “இல்ல.. நாங்க யாரும் இங்க இப்படியெல்லாம் பிறந்த நாள் கொண்டாட மாட்டோம். அதான் கேட்டேன்..”.

அவளின் வார்த்தை வர்மனுக்குள் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது என்று கூறினால் அது மிகையாகாது..

அதன் பிறகு தான் அனாதை ஆசிரமத்தில் கேக் வெட்டி பிறந்தநாள் கொண்டாடுவதையே தவிர்த்து விட்டான் வர்மன்.

அனாதை ஆசிரமத்தில் கேக் வெட்டி கொண்டாடுவதை தவிர்த்ததற்கு பின்னால் இப்படி ஒரு காரணம் இருக்கும் என்பதை நிச்சயமாக அவன் குடும்பத்தார் யாருமே அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

ஆதிரை, “உங்களுடைய பிறந்தநாளை கொண்டாட உங்களுக்கு எல்லாருமே இருக்காங்க.. அதனால் தான் நீங்க இப்படி எல்லாம் பிறந்த நாளை கொண்டாடுறீங்க. ஆனா, எங்களுக்கு யாருமே இல்ல.. அதனால் நாங்க இப்படி எல்லாம் கொண்டாட மாட்டோம்”.

அவளின் வார்த்தைகள் சிறு வயதிலேயே அவனின் மனதிற்குள் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தது.

ஆருத்ர வர்மன், “இங்க பாரு லிட்டில் டால்.. இப்படி எல்லாம் பேசக்கூடாது. இந்த உலகத்துல யாருமே தனி ஆள் கிடையாது. இந்த உலகத்துல எத்தனை மக்கள் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று தெரியுமா..

பெத்தவங்க மட்டும் தான் ஃபேமிலின்னு கிடையாது. நம்ம மேல அன்பா, அக்கறையா, பாசமா இருக்க எல்லாருமே நம்ம ஃபேமிலி தான். இப்போ இங்க இருக்கிற ஆன்ட்டி அங்கிள் எல்லாருமே உன்கிட்ட எவ்வளவு அன்பா நடந்துக்குறாங்க.

இங்க இருக்கிற உன்னுடைய பிரெண்ட்ஸ் கூட உன் கிட்ட க்ளோசா இருக்காங்க இல்ல.. அப்போ இவங்க எல்லாருமே உன்னுடைய பேமிலி தானே..” என்கவும்.

தன் தாடையில் கையை வைத்து சிந்திப்பது போல் பாவனை செய்த அந்த சிறு பெண்ணோ பிரகாசமான முகத்துடன், “ஆமா.. அப்போ எனக்கும் பேமிலி இருக்காங்க” என்றாள் முகம் கொள்ளா புன்னகையோடு.

ஆருத்ரவர்மன், “உனக்கும் என்ன போலவே ஃபேமிலி இருக்காங்க..” என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே ஆதிரையின் தோழி ஒருத்தி அவளை விளையாட அழைக்கவும்.

“ஓகே அண்ணா.. ஹாப்பி பர்த்டே.. நான் என் ஃப்ரெண்ட் கூட விளையாட போறேன் பாய்” என்று அவளது கையை அசைத்துவிட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினாள்.

அங்கிருந்து கிளம்பும் வரையிலுமே ஆருத்ர வர்மனின் பார்வை அவ்வப்பொழுது அவனின் லிட்டில் டாலின் மீதே படிந்து மீண்டு கொண்டு இருந்தது.

அதன் பிறகு அடுத்த வருட பிறந்தநாளுக்கும் அதே ஆசிரமத்திற்கு சென்றவன். கேக் எல்லாம் வெட்ட வேண்டாம் என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்த பிள்ளைகளில் அவனின் லிட்டில் டாலை தேடினான்.

ஆனால் பாவம் அவனின் கண்களுக்கு தான் அவள் காட்சி அளிக்கவில்லை. அங்கிருக்கும் குழந்தைகளை சிலர் தத்தெடுத்து சென்று விட்டதாக அங்கே பணிபுரிபவர் கூறவும்.

எங்கே இவளையும் யாரேனும் தத்தெடுத்துக்கொண்டு சென்று விட்டார்களோ என்று எண்ணியவனுக்கு அவள் அங்கே காணாமல் போனது பெரும் ஏமாற்றமாகி போனது‌.

அவளின் பெயரை கூட கேட்க தவறிவிட்டான். அவளின் பெயரை கேட்டு அறிந்து இருந்தாலாவது இப்பொழுது அவளின் பெயரை சொல்லி விசாரித்திருக்கலாம்.

அவளை பற்றி எந்த ஒரு விபரத்தையும் தெரியாத அச்சிறு பாலகனும் அவளை வேறு யாரோ தத்தெடுத்து சென்று விட்டார்கள் என்று எண்ணியவன். அதன் பிறகு தன் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டங்களுக்கு ஆசிரமம் செல்வதையே விட்டு விட்டான்.

அன்றைய நாளின் நிகழ்வுகளை அவனின் மனம் இன்றும் அவனின் கண் முன்னே படம் போட்டு காண்பிக்க..

ஒவ்வொன்றாக சிந்தித்துக் கொண்டே வந்தவனுக்கு அவளின் ‘பாய் அண்ணா’ என்ற அழைப்பை இப்பொழுது நினைக்கும் பொழுது அருந்திக் கொண்டிருந்த காபி சட்டென்று புறையேறிவிட்டது.

மகாலட்சுமி அவன் அருகில் விரைந்தவர், “பார்த்து வர்மா.. என்ன ஆச்சு?” என்றார் அக்கறையாக.

ஆருத்ரவர்மன் தன் தொண்டையை செறுமி தன்னை சரி செய்தவன். நியூஸ் பேப்பரை படிப்பது போல் பாவனை செய்தான்.

ஆதவன், “இதை நீ எப்படி செய்ய கத்துக்கிட்ட.. நிஜமாவே ரொம்ப நல்லா செஞ்சிருக்க” என்று கூறவும்.

ஆதிரை, “தேங்க்யூ.. சின்ன வயசுல போர் அடிக்கும் பொழுது பேப்பர்ல இப்படி செஞ்சு அதை வைத்து விளையாடுவேன். அப்புறம் ஒரு தடவை ஒரு அண்ணாவுக்கு எங்க ஆசிரமத்துல பர்த்டே செலிப்ரேட் பண்ணாங்க..

அப்போ அவருக்காக ஃபர்ஸ்ட் டைம் இதை அவருடைய பர்த்டே சாக்லேட் பேப்பர்ல செஞ்சு அவருக்கு பர்த்டேக்கு கிப்ட்டா கொடுத்தேன்.

அப்புறம் தான் எல்லாருக்குமே இதே மாதிரி பர்த்டே அப்போ அவங்களுக்கு அந்த பேப்பரிலியே இப்படி ஒரு பொம்மையை செஞ்சு கிப்ட்டா கொடுத்துடுவேன்.

வேற கிப்ட் எல்லாம் என்னால் அப்போ வாங்கி கொடுக்க முடியாது இல்லையா.. அதனால் இப்படி செஞ்சு கொடுத்திடுவேன்”.

மீண்டும் அவளின் ‘அண்ணா’ என்ற விளிம்பில் மீண்டும் ஆருத்ர வர்மனுக்கு நன்கு புறையேறிவிட்டது.

இனியா, “பார்த்து அண்ணா என்ன ஆச்சு.. உங்களுக்கு இன்னைக்கு இப்படி புறையேறுது” என்று கேட்கவும்.

சரித்திரன், “என்ன ஆச்சு வர்மா?”.

ஆருத்ரவர்மன், “நத்திங்.. நத்திங் பா..” என்றான் தடுமாறியவாறு.

ஆதிரையோ அவனை திரும்பி ஒரு பார்வை பார்த்தவள். எதுவும் பேசாமல் திரும்பிக் கொண்டாள்.

அவனுக்குள் 1008 கேள்விகள்.. அப்படி என்றால் இவள் தான் என் லிட்டில் டாலா.. சிறு வயதில் நான் சந்தித்த லிட்டில் டால் இவள் தானா..

எனக்கு பொம்மை செய்து கொடுத்ததும் இவள் தானா.. என்று எண்ணியவனோ சட்டென்று அவன் பொக்கிஷமாய் பாதுகாத்து வைத்திருக்கும் அந்த உட்டன் பாக்ஸை திறந்தவன்.

அதற்குள் இருந்த சாக்லேட் பேப்பரினால் ஆன பொம்மையை தன் கையில் எடுத்தவனுக்கு இப்பொழுது என்ன மாதிரி உணர்வு என்று வெளிப்படுத்த முடியவில்லை. கலவையான உணர்வுகளின் பிடியில் சிக்கித் தவித்தான்.

அன்று அவள் தனக்கென்று யாரும் இல்லை என்று கூறும் பொழுது அப்படி எல்லாம் கூறக்கூடாது என்று கூறிய நானே இப்பொழுது அவளை அனாதை என்று கூறிவிட்டேனே..

அதில், அவள் மனம் எவ்வளவு வருந்தி இருக்கும் என்று தன்னையும் மீறி அவளுக்காக வருந்தத் தொடங்கியது அவனின் மனம்.

பிறகு, மெதுவாக தன் கையில் இருக்கும் பாக்ஸை இருந்த இடத்திலேயே வைத்தவன் ஹாலுக்கு வந்து மீண்டும் தன் இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டான்.

சரித்திரன், “வேலு ஆதவ் பிறந்தநாளுக்காக ஆசிரமத்துக்கு சாப்பாடு ஏற்பாடு பண்ணிட்டியா?”.

ஆதிரை, “ஓ! அப்போ நீங்களும் பர்த்டேக்கு ஆசிரமத்துக்கு போய் கேக் கட் பண்ணி செலப்ரேட் பண்ணுவீங்களா?”.

இனியா, “இல்ல.. நான் ரொம்ப சின்ன பிள்ளையா இருக்கும் பொழுது அப்படி தான் செஞ்சிட்டு இருந்தாங்க. அப்புறம் வர்மன் அண்ணா தான் ஆசிரமத்துக்கு போய் கேக் எல்லாம் கட் பண்ண வேண்டாம்.

அவங்களுக்கு சாப்பாடு மட்டும் கொடுத்தா போதும்னு சொல்லிட்டாங்க.. அங்க இருக்க பசங்க நம்மால் இப்படி பர்த்டே செலப்ரேட் பண்ண முடியலையே என்று பீல் பண்ணுவாங்க இல்ல.. அதான் அண்ணா அப்படி சொன்னாங்க” என்கவும்.

ஆதிரையின் புருவங்கள் உண்மையிலேயே ஆச்சரியத்தில் மேலே உயர்ந்தது.

தன் அருகில் அமர்ந்திருந்தவளிடம் கிசுகிசுப்பாக, “உன் அண்ணா அவ்வளவு நல்லவரா டி?” என்றாள் நம்ப முடியாத குரலில்.

இனியா, “ரொம்ப நல்லவர் தான். ஆனா, உன் விஷயத்தில் மட்டும் தான் கொஞ்சம் கெட்டவர் மாதிரி நடந்துக்கிறார்” என்கவும்.

ஆதிரை அதைப் பற்றி மேலும் சிந்திக்காமல் தன் தோள்களை குலுக்கிக் கொண்டு அதன் பிறகு இனியா உடன் வளவளக்க தொடங்கி விட்டாள்.

ஆனால், ஆருத்ர வர்மனின்‌ பார்வை தான் ஆதிரையிலேயே படிந்து இருந்தது. அவனால் தன் பார்வையை அவளிடம் இருந்து அகற்றவே முடியவில்லை. அதிலும், அவன் அவளிடம் பேசியது பெரும் குற்ற உணர்ச்சியையும் ஏற்படுத்தியது.

இனியா, “அண்ணா இன்னைக்கு உங்களுக்கு லீவு தானே.. எங்களுக்கு பர்த்டே ட்ரீட் எல்லாம் கிடையாதா?”.

ஆதவன், “ஒய் நாட்.. கண்டிப்பா உண்டு”.

ஆதிரை, “ஆனால் என்னால் உங்களோட வர முடியாது. எனக்கு இன்னைக்கு நிறைய வேலை எல்லாம் பெண்டிங்ல இருக்கு. இன்னைக்கு தான் எல்லாத்தையும் கம்ப்ளீட் பண்ணனும்னு நினைச்சுகிட்டு இருக்கேன்”.

இனியா அவளின் கையை பிடித்தவள், “ஏய் ஆது.. ப்ளீஸ் டி.. நீயும் வா.. அப்போ தான் ஜாலியா இருக்கும். நாங்க ரெண்டு பேர் மட்டும் போனா போர் அடிக்கும்”.

ஆதிரை, “இனி உனக்கு தான் தெரியுமில்ல.. எனக்கு நிறைய எழுதுற வேலை இருக்கு. எல்லாத்தையும் இன்னைக்கு கம்ப்ளீட் பண்ணி கொடுக்கணும். இல்லைனா, அந்த அண்ணா கத்துவாரு”.

ஆதவன், “என்ன சொல்ற ஆது.. யாரு கத்துவாங்க”.

இனியா, “அது ஒன்னும் இல்லை அண்ணா

.. இவ பார்ட்டைமா ரைட்டிங் ஜாப் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா.. அந்த அண்ணாவை தான் சொல்லுறா”.

ஆதவன், “பார்ட் டைம் வொர்க் பண்றியா.. எதுக்காக?”.

RJ novels · Feb 23, 2025

அகம் - 27

ஆதிரை, “என்னுடைய ஸ்கூல் ஃபுல்லா நான் ஆசிரமத்தில் தான் படிச்சேன். காலேஜுக்கு அவங்களே ஸ்பான்சஸ் யாரையாவது ரெடி பண்ணி கொடுப்பாங்க..

என்னுடைய நல்ல நேரம் எனக்கும் ஒரு ஸ்பான்சர் கிடைச்சாங்க.. அவங்க தான் என்னுடைய காலேஜ் பீஸ் ஃபுல்லா பே பண்ணி எனக்கு ஹெல்ப் பண்ணிட்டு இருக்காங்க..

அதுக்காக எல்லாத்துக்குமே அடுத்தவங்க கையையே எதிர்பார்த்துக்கிட்டு இருக்க முடியாது இல்லையா.. ஏதாவது காலேஜ்காக திங்ஸ் வாங்கணும்னா அதுக்கு நான் தானே பே பண்ணனும்.

அது மட்டும் இல்லாமல் ஹாஸ்டல்ல வேற ஸ்டே பண்ணி இருந்தேன். ஹாஸ்டலுக்கு வேற பே பண்ணனும். அதனால் தான் பார்ட் டைம் ஜாபுக்கு போய்கிட்டு இருந்தேன்.

இப்போ இங்க இருக்குறதால் ஹாஸ்டலுக்கு பே பண்ற வேலை இல்ல.. இப்போ வெளியில் போய் வேலை பார்க்க முடியல.. அதான் இப்படி ரைட்டிங் ஜாப் செஞ்சுகிட்டு இருக்கேன்.

இதுல வர இன்கம் வச்சி எனக்கு தேவையான திங்ஸ் எல்லாம் நானே வாங்கிப்பேன்” என்றவளை ஆழ்ந்து பார்த்தான் ஆருத்ர வர்மன்.

ஆதவன், “என்ன சொல்ற அண்ணி.. இதெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி வரைக்கும் நீ செஞ்சனா ஓகே.. பட், இப்போ தான் உனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சே.. உனக்கு ஏதாவது வேணும்னா செய்யுறதுக்கு தான் நாங்க இத்தனை பேர் இருக்கோமே.. எதுக்காக நீ பார்ட் டைம் ஜாப் எல்லாம் செய்யணும்”.

ஆதிரை, “இட்ஸ் ஓகே ஆதவ்.. ஒன்னொன்னுக்கும் எல்லார்கிட்டயும் நான் கேட்டுட்டு இருக்க முடியாது இல்ல.. நீங்க ஃப்ரீயா விடுங்க.. எனக்கு இதெல்லாம் பழகிடுச்சு” என்றாள் புன்னகைத்தவாறு.

ஆருத்ர வர்மன் அவளின் முன்பு வந்து நின்றவன், “இனிமேல் நீ எந்த பார்ட் டைம் வேலையும் பார்க்க வேண்டாம். உனக்கு எது தேவைனாலும் என்கிட்ட சொல்லு நான் பண்றேன்” என்றவனை இனியாவும், ஆதவனும் ஆச்சரியமாக பார்த்தார்கள் என்றால் ஆதிரையின் முகத்திலோ எந்த ஒரு உணர்ச்சியுமே தென்படவில்லை.

“எதுக்கு?” என்றாள் வெறுமையான குரலில்.

வர்மன், “என்ன எதுக்குனு கேக்குற.. உனக்கு ஏதாவது வேணும்னா நான் பண்றேன். நீ வெளியில் எல்லாம் வேலைக்கு போக வேண்டாம்”.

ஆதிரை, “எதுக்காக மிஸ்டர். வர்மன்.. நீங்க எதுக்காக எனக்கு செலவு பண்ணனும்.. உங்க பேமிலில இருக்கவங்களுக்கு ஏதாவது ஒரு தேவைனா அதை மட்டும் நீங்க செஞ்சு கொடுத்தா போதும்.

எனக்குனு எந்த ஃபேமிலி மெம்பர்சும் இல்லை. நான் ஒரு அனாதை.. மத்தவங்க கையை எதிர்பார்க்கிறது எனக்கு சுத்தமா பிடிக்காது.

எனக்கு தேவையானதை எல்லாம் நானே பார்த்துப்பேன். எனக்காக யாரும் அவங்க பணத்தை வேஸ்ட்டா செலவு பண்ண வேண்டாம்” என்று குத்தலாக பேசினாள்.

இவள் சாதாரணமாக பேசினால் வழிக்கு வரமாட்டாள் என்பதை அறிந்திருந்த வர்மனோ தன் முகத்தை சற்று கடுமையாக மாற்றியவன்.

அதே கடுமையை தன் குரலிலும் கொண்டு வந்தவாறு, “லுக்! நீ என் ஃபேமிலில ஒருத்தினு நான் சொல்லல.. பட் இப்போ வெளியில் இருந்து பார்க்கிறவங்களுக்கு நீ என்னுடைய வைஃப் அப்படித்தான் தெரியும்.

இதுக்கு முன்னாடி நீ எப்படி வேணும்னாலும் இருந்திருக்கலாம்.. எந்த வேலைக்கு வேணும்னாலும் போயிருக்கலாம்.. இப்போ நீ வெளியில் வேலைக்கு போனா இந்த வர்மனுடைய பொண்டாட்டி வேலைக்கு போறதா தான் வெளியில் எல்லாரும் பேசுவாங்க..

அது உனக்கு எப்படியோ எனக்கு தெரியாது. பட், எனக்கு ரொம்ப அவமானமா இருக்கும். என்னுடைய மரியாதை குறையுற மாதிரி நீ நடந்து கொள்வதை பார்த்துகிட்டு என்னால் சும்மா இருக்க முடியாது.

நான் கட்டின தாலி உன் கழுத்துல இருக்க வரைக்கும் நான் சொல்றதை தான் நீ கேட்டு ஆகணும். நான் சொல்றபடி தான் நீ செஞ்சு ஆகணும்.

டூ வாட் ஐ சே.. ஏதாவது வேணும்னா என்கிட்ட கேளு.. இப்படி பார்ட் டைம் ஜாபுக்கு போறது எல்லாம் திரும்பவும் பண்ணாத” என்று அழுத்தமாக கூறியவன்.

அவ்வளவு தான் என்பது போல் மீண்டும் தான் அமர்ந்திருந்த சோபாவில் சென்று அமர்ந்து கொண்டான்.

ஆதிரைக்கு தான் அவனின் வார்த்தைகள் பெரும் கோபத்தை கொடுத்தது. இவன் தாலி கட்டிவிட்டால் இவன் என்ன கூறுகிறானோ அதை தான் நான் கேட்க வேண்டுமா..

அன்பாய் இப்படி செய்யாதே என்றால் செய்யாமல் இருக்கலாம். இப்படி அதிகாரம் செய்பவனிடம் என்ன செய்வது.. இவனுக்கு நான் அடங்கிப் போக வேண்டுமா என்று பெரும் கோபம் எழுந்தது.

அகிலாண்டேஸ்வரி பாட்டி இவர்களுக்குள் நடக்கும் பேச்சுவார்த்தையை கவனித்தாலும் அதற்குள் தலையிடாமல் தன் வர்மனையே நோட்டமிட்டபடி அமர்ந்திருந்தார்.

என்ன தான் வர்மன் கடுமையாக நடந்து கொள்வது போல் வெளியே தெரிந்தாலும் முன்பு இருக்கும் வர்மனுக்கும் இப்பொழுது இருக்கும் வர்மனுக்கும் ஏதோ மாறுதல் இருப்பதை உணர்ந்தவர் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்.

இனியா ஆதிரையின் தோளில் கை வைத்தவாறு, “ஆது.. அண்ணா தான் இவ்வளவு தூரம் சொல்றாங்க இல்ல.. இப்போ தான் உனக்கும் அவங்களுக்கும் மேரேஜ் ஆயிடுச்சே உனக்கு ஏதாவது வேணும்னா அண்ணா கிட்ட கேளு.. அண்ணா சொல்ற மாதிரி பார்ட் டைம் ஜாப் எல்லாம் வேண்டாம் டி. அண்ணாவே இவ்வளவு தூரம் சொல்லும் பொழுது நீ ஏன் கோபப்படுற”.

ஆதிரை அவளை முறைத்து பார்த்தவள் தன் பற்களை கடித்தவாறு, “உன் அண்ணா என் மேல இருக்க பாசத்துலயா அப்படி சொல்லிட்டு போறாரு.. நான் வேலைக்கு போனா அவருக்கு அசிங்கமாயிடுமாம்..

அவருடைய மரியாதையை காப்பாற்றி கொள்வதற்காக தான் என்னை வேலைக்கு போக வேணாம்னு சொல்றாரு” என்றவள்.

சட்டென்று ஏதோ சிந்தித்தவாறு, “இப்படி கூட இருக்கலாம்.. இனி ஒவ்வொன்றுக்கும் நான் அவரை எதிர்பார்த்து செய்யணும்னு கூட அவர் பிளான் பண்ணி இருப்பார்”.

இனியா மெதுவான குரலில், “ஆது வர்மன் அண்ணா நீ நினைக்கிற அளவுக்கு மோசம் கிடையாது”.

ஆதிரை, “அதெல்லாம் உங்களுக்கு மட்டும் தான்.. எனக்கு அவர் எப்பவுமே மோசமானவர் தான். என்கிட்ட அவர் எப்பவுமே மோசமா தான் நடந்துக்கிறார். உன்னால் இல்லை என்று சொல்ல முடியுமா..”.

சட்டென்று இனியாவின் வாய் அவளின் கேள்வியில் மூடிக்கொண்டது.

ஆதவன், “ஓகே.. ஓகே.. மத்ததை எல்லாம் விடுங்க.. இன்னைக்கு என்னுடைய பர்த்டே.. நாம எல்லாரும் வெளியில் போய் ஜாலியா செலப்ரேட் பண்ணலாம்” என்று எது எதுவோ பேசி ஆதிரையையும் சம்மதிக்க வைத்து விட்டான்‌

அவளும் மனமே இன்றி ‘சரி’ என்று ஒப்புக்கொண்டாள்.

இதுபோல் வெளியில் செல்லும் கொண்டாட்டங்களுக்கு எல்லாம் முடிந்தவரை ஆருத்ர வர்மன் கலந்து கொள்ளாமல் மறுத்து விடுவான். இதில் எல்லாம் அவனுக்கு அவ்வளவாக ஈடுபாடு இருக்காது.

ஆனால் இப்பொழுதோ அப்படி அல்ல.. ஆதிரைக்காகவே இவர்களுடன் செல்ல வேண்டும் போல் இருந்தது.

அவனின் பார்வையை வைத்தே அவனின் எண்ண ஓட்டத்தை கணித்த அகிலான்டேஸ்வரி, “வர்மா நீயும் இவங்களோட வெளியில் போகலாம் இல்ல”.

இனியா, “ஆமா அண்ணா.. நீங்க எப்பவுமே எங்களோட ஜாயின் பண்ணிக்க மாட்டேங்கிறீங்க.. நீங்களும் வாங்க ஜாலியா இருக்கும்”.

ஆதவன், “இனி அண்ணாவை போர்ஸ் பண்ணாத.. அவங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தா மட்டும் வரட்டும்” என்றவன் வர்மனிடம், “அண்ணா உங்களுக்கு வேலை இருந்தா நீங்க உங்க வேலையை பாருங்க”.

ஆருத்ரவர்மன், “இல்ல.. நானும் உங்களோடு வரேன்” என்றவனை அனைவருமே ஆச்சரியம் கலந்த அதிர்ச்சியோடு பார்க்க.

ஆதிரைக்கு அப்படியெல்லாம் எந்த ஒரு உணர்வும் தோன்றவில்லை. அவனைப் பற்றி இவளுக்கு முழுதாக தெரியாது அல்லவா..

ஆதிரை இனியாவின் காதில் கிசுகிசுப்பாக, “என்னடி வெளியில் போய் ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணலாம்னு சொல்லிட்டு எதுக்காக உங்க அண்ணனை கூப்பிடுறீங்க.. அவர் வந்தா எப்படி என்ஜாய் பண்ண முடியும்” என்று சிடுசிடுத்தாள்.

இனியா, “ஆது அண்ணா இப்படி எல்லாம் வரவே மாட்டாங்க. அவங்களே இப்போ தான் ஃபர்ஸ்ட் டைம் வரேன்னு ஒத்துக்கிட்டாங்க.. விடு.. எல்லாரும் ஒண்ணா போனா ஜாலியா இருக்கும் இல்ல” என்றவளை ஆதிரையினால் முறைக்க மட்டுமே முடிந்தது.

இதழினிக்கோ காலை முதலே இதயம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது. பத்தாவது முறையாக ஆதவனின் செல்பேசி எண்ணை எடுத்தவளுக்கு அவனுக்கு அழைப்பு எடுக்க ஏதோ ஒரு தயக்கம்.

ஏதாவது திட்டி விடுவானோ.. ஏதாவது சொல்லிவிட்டால் என்ன செய்வது என்று எண்ணிக் கொண்டே மீண்டும் அலைபேசியை கீழே வைத்தவள். அதை வெறிக்க பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தாள்.

மீண்டும் அதை தன் கையில் எடுத்தவள் இனியாவிற்கு குறுஞ்செய்தியை அனுப்பினாள்.

“ஹாய் இனி.. என்ன பண்றீங்க?”.

இனியா, “இதழ் இன்னைக்கு ஆதவ் அண்ணா பர்த்டே.. சோ, நாங்க எல்லாரும் வெளியில் போகலாம்னு பிளான் பண்ணி இருக்கோம்”.

இதழினி, “இனி எனக்கும் இங்க போரடிக்குது. நானும் உங்களோட ஜாயின் பண்ணிக்கவா?” என்று கேட்டவள் எங்கே இவள் மறுத்து விடுவாளோ என்று அவசரமாக கடவுளிடம் வேண்டுதலை வைத்தாள்.

‘கடவுளே எப்படியாவது இவ ஓகே என்று சொல்லிடணும்’.

இனியா தன் செல்பேசியில் எதையோ பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருக்கும் ஆதவனிடம் தயக்கமாக, “அண்ணா என் பிரண்டு இதழ் உங்க கம்பெனியில் வேலைக்கு புதுசா ஜாயின் பண்ணி இருக்கா இல்ல‌.. அவளும் நம்மளோட வெளியில் வரட்டுமான்னு கேட்கிறா”.

ஆதவன், “என்ன இனியா இதெல்லாம்.. நாம ஃபேமிலியா போறோம். எதுக்காக அவ வரேன்னு சொல்றா”.

இனியா, “இல்லண்ணா.. அவ இங்க வந்து தனியா இருக்கா இல்ல.. ரொம்ப போரிங்கா இருக்காம். அதான் நம்மளோட வரட்டுமானு கேக்குறா”.

ஆதவன் சலிப்பாக, “ம்ம்ச்ச்... நாம ஃபேமிலியா போகும்போது அந்த பொண்ணு வந்தா அந்த பொண்ணுக்கு கம்பர்டபிலா இருக்குமா.. அவ உன்னுடைய பிரண்டு‌.. அப்புறமா நீ அவளை எங்கேயாவது கூப்பிட்டு போகலாம் இல்ல”.

இனியா, “ப்ளீஸ் அண்ணா.. அவ ஃபேமிலியை விட்டுட்டு இங்க வந்து தனியா இருக்கா.. நம்மளோட வந்து டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணா அவளுக்கும் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருக்கும் இல்ல”.

ஆதவன், “சரி என்னமோ பண்ணு” என்றவன் மீண்டும் தன் செல்பேசியில் பார்வையை பதிக்க.

இனியாவோ குதூகலமான மனதோடு, “ஓகே டி. நீயும் வந்து ஜாயின் பண்ணிக்கோ.. அண்ணா ஓகே சொல்லிட்டாங்க” என்றது தான் தாமதம் இதழினியோ அங்கே துள்ளி குதிக்க தொடங்கி விட்டாள்.

ஆதவனுக்காக வாங்கி வைத்திருந்த கிரீட்டிங் கார்டையும் ஒற்றை சிகப்பு நிற ரோஜா பூவையும் பத்திரமாக தன் பைக்குள் வைத்தவள் கிளம்ப ஆயத்தமானாள்.

அறைக்குள்ளோ ஆருத்ர வர்மன் ஜீன் பேண்டும் டீ ஷர்ட்டும் சகிதம் தயாராக.

ஆதிரையோ ஜீன் பேண்டும் குர்த்தியும் அணிந்தவள் தலைமுடி மொத்தத்தையும் வாரி எடுத்து போனிட்டெய்ல் இட்டாள்.

இருவரும் ஒரே அறையில் தான் இருந்தாலும் கூட எந்த ஒரு பேச்சு வார்த்தையும் இல்லை. ஆதிரை வர்மன் என்ற ஒருவன் அங்கே இருக்கிறான் என்பதையே மறந்து போனவள் போல் தன் போக்கிற்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தாள்.

எப்பொழுதுமே வர்மன் அவளைப் போன்ற மனநிலையில் தான் அந்த அறைக்குள் சுற்றி கொண்டு இருப்பான். ஆனால், இன்று ஏனோ அவனால் அப்படி நினைக்க முடியவில்லை.

அவன் எவ்வளவு தடுத்தும் அவனின் லிட்டில் டாலை பார்க்க வேண்டும் என்று அவனின் கண்கள் அடம் பிடிக்கவும்.. அதன் விளைவு அவ்வப்பொழுது அவளின் மீது தன் பார்வையை படரவிட்டான்.

RJ novels · Feb 25, 2025

அகம் - 28

முதல் முறை அவளின் உச்சந்தலை முதல் உள்ளங்கால் வரை அவளின் மீது இவனின் பார்வை ரசனையாக படிந்தது.

இது எதையுமே கவனிக்காத ஆதிரையோ தான் தயாரானதும் கைப்பையை எடுத்துக் கொண்டு ஹாலை நோக்கி விரைந்தாள்.

வர்மனோ ஏதோ மந்திரத்திற்கு கட்டுப்பட்டவன் போல் அவளின் பின்னோடு அவளை பார்த்தபடியே வெளியேறி வர.

ஏற்கனவே தயாராகி சோபாவில் அமர்ந்திருந்த ஆதவனும், இனியாவும் ஒருவரை ஒருவர் புரியாமல் தங்கள் பார்வையை பரிமாறிக் கொண்டனர்.

ஆதவன் இனியாவிடம் மெதுவான குரலில், “என்ன இது வர்மன் அண்ணா ஆதிரையை இப்படி பார்த்துக்கிட்டு அவ பின்னாடியே வராங்க”.

இனியா, “எனக்கும் அதே ஷாக் தான்.. இங்க என்ன நடக்குதுன்னு ஒன்னும் புரியல.. ஒருவேளை, ரெண்டு பேரும் பேசி சமாதானம் ஆகிட்டு இருப்பாங்களோ..”.

தான் இருக்கும் இடத்தை கூட கவனிக்காதவன் போல் வீட்டின் நடுக்கூடத்திற்கு வந்தவனின் பார்வை இன்னும்மே ஆதிரையின் மேலே தான் நிலைத்திருந்தது.

அவளின் பின்னோடு வந்து கொண்டிருந்தான். சட்டென்று அவள் நின்று விடவும் அதைக் கூட கவனிக்காதவன் அவளின் மேல் மோதிவிட.

ஆதிரையோ அதிர்ந்து திரும்பியவள் அங்கு ஆருத்ரவர்மன் நின்று இருப்பதை கண்டு கோபத்தில் விழி விரித்து அவனை பார்வையாலேயே பொசுக்கினாள்.

அப்பொழுது தான் நிதானித்த வர்மனோ இவ்வளவு நேரம் தான் செய்து கொண்டிருந்த காரியத்தை உணர்ந்தவனிற்கு அங்கு நிற்கவே பெரும் சங்கடமாக இருந்தது.

தன் முகத்தை அழுந்த துடைத்தவாறு குரலை சிறுமிக் கொண்டு, “கிளம்பலாமா.. ஏன் இவ்வளவு டிலே பண்ற” என்று அவள் எதுவும் கூறுவதற்கு முன்னதாகவே இவன் அவளை பார்த்து கூறிவிட்டு விறுவிறுவென வெளியேறி விட்டான்.

அவனின் நடவடிக்கைக்கான காரணம் புரியாவிட்டாலும் மற்ற மூவரும் அமைதியாக அவனை பின்தொடர்ந்தனர்.

ஆதவன், “அண்ணா நான் ட்ரைவ் பண்றேன்” என்கவும்.

“சரி” என்ற ஆருத்ர வர்மனும் பின்னிருக்கையில் ஏறிக் கொண்டான்.

ஆதிரை தன் அருகில் அமர்வாள் என்று அவன் எதிர்பார்த்து இருக்க.. அவளோ சட்டென்று முன்னிருக்கையில் ஆதவனுடன் ஏறிக்கொண்டாள்.

இனியா ஆருத்ரவர்மனின் அருகில் அமர்ந்து கொள்ள.. நேராக மால்லை நோக்கி வண்டியை செலுத்தினான் ஆதவன்.

அந்த மாலுக்கு வந்து காத்திருக்குமாறு இனியாவும் இதழினிக்கு குறுஞ்செய்தி அனுப்பி விட்டாள். அவளும் இவர்களுக்கு முன்னதாகவே வந்து அங்கே காத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

ஆதவன், “ஆது அண்ணி உனக்கு கார் டிரைவ் பண்ண தெரியுமா?” என்றவனின் வார்த்தையில் வர்மனின் இதழ்கள் ரகசியமாய் புன்னகைத்தது.

இதுவரை அவளை ‘அண்ணி’ என்று ஆதவன் அழைத்தால் வர்மனுக்கு பெரும் கோபம் தான் எழும்.

அவளை அண்ணி என்று அழைத்து தன்னுடன் அவளை நெருக்கமாக்குவது போல் அவனின் வார்த்தை இருப்பது இவனுக்கு சுத்தமாக பிடிக்காது. ஆனால், இம்முறையோ அவன் கூறிய அண்ணி என்ற ஒற்றை வார்த்தை அப்படி தித்தித்தது.

ஆதிரை, “கத்துக்கணும்னு ஆசை தான்.. இதுவரைக்கும் கத்துக்கல.. இனிமே, ட்ரை பண்ணுவேன்”.

ஆதவன், “ஓ! அப்போ இனிமே வீகெண்ட்ல நான் உனக்கு டிரைவிங் சொல்லித் தரவா?”.

ஆதிரை, “ஆனா நான் பீஸ் எல்லாம் பே பண்ண மாட்டேன்” என்றாள் விளையாட்டாக.

ஆதவன், “பீஸ் எல்லாம் பே பண்ண வேண்டாம். பட் டிரைவிங் ஒழுங்கா கத்துக்கலைன்னா அடிச்சு சொல்லி தருவேன்” என்றான் விளையாட்டாக மிரட்டுவது போல்.

இனியா, “ஆது ஆதவ் அண்ணாவை விட வர்மன் அண்ணா தான் சூப்பரா ட்ரைவ் பண்ணுவாங்க.. நீ ஏன் வர்மன் அண்ணா கிட்ட கத்துக்க கூடாது” என்று சாதாரணமாக கேட்டுவிட.

தன் பக்கவாட்டாக திரும்பி அவளை முறைத்து பார்த்த ஆதிரை, “அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம். அதான் ஆதவ் சொல்லி தரேன்னு சொல்லி இருக்காங்க இல்ல”.

ஆருத்ர வர்மன், “ஆதவ் காரை ஓரமா ஸ்டாப் பண்ணு”.

ஆதிரை தன்னை‌ நிராகரித்ததில் வர்மனின் ஈகோ தலை தூக்கியது.

ஆதவன் புரியாமல், “என்ன ஆச்சு அண்ணா?”.

வர்மன், “சொல்றதை கொஞ்சம் செய்றியா” என்றான் கடுமையான குரலில்.

உடனே, ஆதவன் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தவும்.

காரில் இருந்து கோபமாக இறங்கிய வர்மன் ஆதவனின் பக்க கதவை திறந்தவாறு, “நீ பின்னாடி உட்காரு நான் ட்ரைவ் பண்றேன்” என்கவும்.

அனைவருமே அவனை புரியாமல் பார்த்தனர்.

ஆதவன், “இட்ஸ் ஓகே அண்ணா.. என்ன ஆச்சு நானே டிரைவ் பண்றேனே”.

ஆருத்ர வர்மன், “தேவையில்ல ஆதவ்.. நான் பண்றேன்”.

‘சரி’ என்னும் விதமாக அவனுக்கு தலையசைத்தவன் எழுந்து பின்னிருக்கைக்கு சென்று விட்டான்.

இனியா கண்களால் ‘என்ன’ என்பது போல் கேட்க.

ஆதவன் தன் தோள்களை குலுக்கி தெரியவில்லை என்பது போல் செய்கை செய்தான்.

ஆருத்ர வர்மன் முன்னிருக்கைக்கு வரவும்.. ஆதிரையின் முகம் அஷ்ட கோணலாக மாறியது.

சீட் பெல்ட் அணிந்து கொண்டவன் ஆதிரையை நோக்கி, “லுக்! இனிமே வீகெண்ட்ல நான் தான் உனக்கு டிரைவிங் சொல்லி தர போறேன் ரொம்ப நேரம் தூங்காம காலையிலேயே ரெடியா இரு”.

ஆதிரை, “நோ தேங்க்ஸ்” என்றாள் கத்திரித்தது போல்.

வர்மன், “உன்கிட்ட சொல்லிக் கொடுக்கவா என்று நான் கேட்கல.. சொல்லித் தரேன்னு சொன்னேன். டூ வாட் ஐ சே.. என் பொண்டாட்டிக்கு எல்லாமே தெரிஞ்சிருக்கணும்..

நீ டிரைவிங் கூட தெரியாதுன்னு சொல்ற.. உனக்கு டிரைவிங் தெரியலைனா அது மத்தவங்க முன்னாடி எனக்கு இன்சல்ட்.. நானே உனக்கு டிரைவிங் சொல்லி தரேன்” என்றான் கட்டளை போல்.

அவனின் அடக்குமுறையில் ஆதிரைக்கு கோபமே அதிகரித்தது.

‘எதையுமே சாதாரணமாக இவனுக்கு பேச தெரியாதா.. அனைத்திலும் அடக்குமுறை.. இவனின் எண்ணத்தை என் மீது திணிக்க பார்க்கிறான்’ என்று எண்ணியவளுக்கு அவன் மேல் கட்டுக்கடங்காமல் கோபம் தான் பெருகியது.

ஆதிரை, “இங்க பாருங்க சும்மா எல்லாத்துக்கும் என்கிட்ட ஆர்டர் போடுற வேலை எல்லாம் வேண்டாம். நான் எதை செய்யணும் செய்யக்கூடாது என்று கூட நீங்க தான் முடிவு பண்ணுவீங்களா?”.

ஆருத்ரவர்மன், “எஸ்.. அப் கோர்ஸ்! பிகாஸ் ஐ அம் யுவர் ஹஸ்பண்ட்! புருஷன் பேச்சைக் கேட்டு நல்ல பொண்டாட்டியா நடக்க பழகு”.

ஆதிரை, “திஸ் இஸ் டூ மச்! நீங்க ரொம்ப ஓவரா போறீங்க மிஸ்டர்.வர்மன்”.

ஆதவன், “அண்ணா என்ன ஆச்சு?”.

வர்மன், “நான் சொல்ற எதையுமே கேட்க மாட்டேங்கிறா.. இவ கிட்ட சொல்லு.. என்கிட்ட டிரைவிங் கத்துக்க சொல்லு..” என்றதும் ஒரு டிரைவிங் கற்றுக் கொடுப்பதற்காகவா இவ்வளவு பெரிய அக்கப்போர் என்று இனியாவிற்கும் ஆதவனிற்கும் ஆயாசமாக இருந்தது.

ஆதிரை, “நோ வே ஆதவ்! இவர் சொல்லிக் கொடுக்கிறார் என்றால் நான் டிரைவிங் கத்துக்கவே வேண்டாம்”.

வர்மனுக்கு அவள் தன்னை மறுப்பதில் மேலும் கோபம் அதிகரிக்க.. அவளை முறைத்துப் பார்த்தவன், “நான் என்ன சொன்னாலும் அதைக் கேட்கவே கூடாது என்ற மைண்ட் செட்டில் இருக்கியா.. நான் தான் கத்து தரேன்னு சொல்றேன் இல்ல.. எதுக்காக இப்போ வேண்டாம்னு சொல்ற”.

ஆதிரை, “நீங்க எதுக்காக எனக்கு கத்து தரணும்.. உங்களுக்கு என்ன இப்போ நான் டிரைவிங் கத்துக்கணும் இல்லைனா உங்களுக்கு அது அவமானம் ஆகிடும் அப்படித்தானே..

டிரைவிங் நான் கத்துக்கறேன்.. ஆனா, உங்க கிட்ட கத்துக்க மாட்டேன். உங்ககிட்ட தான் கத்துக்கணும்னு ஏதாவது ரூல்ஸ் இருக்கா என்ன.. நான் ஆதவ் கிட்ட கத்துக்குறேன்”.

அவள் தன்னை புறக்கணிப்பதில் மேலும் அவனுக்கு கோபம் அதிகரிக்க.. கிட்ட தட்ட அரை மணி நேரமாக இருவரும் இதை வைத்தே வாதிட தொடங்கி விட்டனர்.

இனியா, “ஆது ப்ளீஸ் டி.. இதழ் நமக்காக வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருப்பா.. இதை பத்தி நாம அப்புறமா பேசிக்கலாம்” என்றதும்.

ஆதிரை உஷ்ண மூச்சு விட்டவாறு அவனை முறைத்து விட்டு தன் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.

அதன் பிறகு கார் அமைதியாக மால்லை நோக்கி செல்ல..

இதழினியும் ஆதவன் தான் கொடுக்கப் போகும் பரிசை ஏற்பானோ, மாட்டானோ என்று படபடப்போடு நின்று இருந்தாள்.

அங்கே காரை பார்க் செய்தவர்கள் அந்த மாலினுள் நுழையவும்.. இதழினியும் அவர்களோடு சேர்ந்து கொண்டாள். இருப்பினும், ஆதவனிடம் பேச அவளுக்குள் அப்படி ஒரு தயக்கம். பார்வையாலேயே அவனை வருடிக் கொண்டு இருந்தாள்.

ஆதவன் இதழினியை திரும்பி கூட பார்க்கவில்லை.

சட்டென்று அவர்கள் அனைவரின் மீதும் ரோஜா பூவின் இதழ்கள் கொட்டவும் அனைவருமே திடுக்கிட்டு மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தனர். மேலிருந்து அவர்களின் மீது ரோஜா இதழ்கள் மழை என பொழிந்தது.

சுதாரிப்பதற்குள்ளாக ஐந்தாறு பேர் ஆதவனின் முன்பு வந்து நடனம் ஆட தொடங்கினர். இரண்டு பேர் கையில் கிட்டாருடன் நடனமாட.. மற்றும் மூவரும் சிறப்பாக நடனமாடிக் கொண்டிருந்தனர்.

இப்பொழுது அனைவருக்கும் ஓர் அளவிற்கு பிடிபட்டுவிட்டது. இது அனைத்துமே ஆதவனின் பிறந்த நாளுக்காக செய்யப்பட்ட ஏற்பாடு என்பது. ஆனால், இதற்குப் பின்னணியில் இருக்கும் ஆள் யார் என்பது தான் அவர்களுக்கு விளங்கவில்லை.

இருப்பினும், ஆதவனின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்திற்காக தயார் செய்யப்பட்டது தானே என்று ஆதிரையும், இனியாவும் கைதட்டி ஆரவாரம் செய்ய தொடங்கினர்.

ஆருத்ர வர்மன் பெரிதாக எந்த உணர்ச்சியையும் தன் முகத்தில் காட்டாவிட்டாலும் மெல்லிய சிரிப்போடு நின்றிருந்தான்.

இதழினிக்கு தான் இங்கே என்ன நடக்கிறது என்று ஒன்றும் புரியவில்லை. ஒற்றை ரோஜா பூவையே அவனிடம் கொடுக்க முடியாமல் தயங்கிக் கொண்டு இருப்பவளுக்கு யாரோ இவ்வளவு பிரம்மாண்டமாக அவனின் பிறந்த நாளை கொண்டாட ஏற்பாடு செய்திருப்பதை பிரம்மிப்போடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நடனம் முடியும் தருவாயில் கல்கி தன் கையில் சிகப்பு நிற ரோஜாக்கள் அடங்கிய பொக்கேயுடன் ஆதவனை நோக்கி முகம் கொள்ளாப் புன்னகையோடு நடந்து வந்தாள்.

இப்பொழுது அனைவருக்கும் விளங்கி விட்டது இது அனைத்திற்கும் பின்னணியில் இருப்பது வேறு யாரும் அல்ல கல்கி தான் என்பது..

ஆதவனோ குழப்ப ரேகைகள் முகத்தில் படர அவளை பார்க்க.

இதழினியோ படபடக்கும் இதயத்தோடு அடுத்து அவள் என்ன செய்யப் போகிறாள் என்பதை உணர்ந்தவளுக்கு அங்கு நிற்கவே முடியவில்லை. தன் முன்னேயே இன்னும் சற்று நேரத்தில் இங்கே அரங்கேற போகும் நிகழ்வை நினைத்தும் பார்க்க முடியாமல் கலங்கி போய் நின்றிருந்தாள்.

அனைவரின் பார்வையுமே கல்கியின் மீது படிந்திருக்க. ஆதிரையின் பார்வை மட்டும் இதழினியின் முகத்தில் நிலைத்திருந்தது.

அவளின் கலங்கிப்போன கண்களும், வருத்தம் இழைந்தோடும் வதனமுமே யாரும் சொல்லாமல் எடுத்துரைத்தது அவளின் மனதில் ஆதவன் இருப்பதை.. ஆனால் எப்படி என்பது தான் பெரும் கேள்விக்குறியாக ஆதிரையின் முன்பு இருந்தது..

RJ novels · Feb 27, 2025

அகம் - 29

இதழினிக்கு சற்று நேரத்தில் இங்கே அரங்கேற போகும் சம்பவத்தை நினைத்தும் பார்க்க முடியாமல் தாளம் தப்பி துடைக்கும் இதயத்தோடு படபடத்து போய் நின்று இருந்தாள்.

ஏதோ தன் வாழ்க்கையே அவ்வளவு தான் முடிந்துவிட்டது என்பது போல் அவளுக்குள் ஒரு எண்ணம்.

ஆதிரை குழப்பம் கலந்த பார்வையோடு இதழினியை பார்க்க..

ஆதிரையின் காதில் கிசுகிசுப்பாக இனியா, “என்னடி இது.. இந்த பொண்ணு இப்படி எல்லாம் பண்றா? ஆதவன் அண்ணா தான் ஆல்ரெடி அவருக்கு ஆள் இருக்குனு அவகிட்ட சொல்லிட்டாரே.. அப்புறமும் ஏன் இந்த பொண்ணு இப்படி எல்லாம் செய்யுது?” என்ற கேள்வியை எழுப்பவும்.

“தெரியலையே.. கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு என்ன நடக்குதுன்னு பாப்போம்”.

ஆதவனிற்கோ பெரும் கோபம் தான் எழுந்தது கல்கியின் செயலில். தனக்கு அவளின் மீது எந்த ஒரு ஈடுபாடும் இல்லை என்றும்..

மேலும் தான் வேறு ஒருத்தியை விரும்புவதாக கூறிய பின்னரும் இவள் இப்படியெல்லாம் நடந்து கொள்வதை பார்க்கும் பொழுது அவளின் மீது பெரும் கோபம் தான் எழுந்தது.

அனைவருக்குமே அவள் செய்யப் போகும் காரியம் புரிந்தாலுமே இதில் முடிவெடுக்க வேண்டியது ஆதவன் தான் என்று அமைதி காத்தனர்.

ஆதவனுக்கோ இப்படி அனைவர் மத்தியிலும் கல்கி நடந்து கொள்வதை பார்க்கும் பொழுது எரிச்சலாக வந்தது. இவ்வளவு நேரம் அவனிடம் இருந்த இலகு தன்மை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காற்றில் பறந்தது.

மேலும், அவனின் முகமே கடுமையை தத்தெடுத்துக் கொண்டது. ஏனோ தெரியவில்லை.. அவனுக்கு கல்கியின் நடவடிக்கைகள் முதல் நாளிலிருந்தே சரியாக படவில்லை.

அவளின் பார்வையும், பேச்சும் இவனுக்கு அவளின் மீது எந்த ஒரு பிடித்தத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை. கல்கியோ எந்த ஒரு உறுத்தலும் இன்றி முகம் கொள்ளா புன்னகையோடு ஆதவனை நோக்கி கையில் பூங்கொத்துடன் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள்.

இவன் வேறு ஒரு பெண்ணுடன் காதல் கொண்டிருப்பதை பற்றி எல்லாம் அவளுக்கு சிறிதும் கவலை இல்லை போலும்.. நேராக அவன் எதிரே வந்தவள் அவன் முன்பு மண்டியிட செல்ல.

ஆதவன் தன்னை சுற்றி இருப்பவர்கள் யாரைப் பற்றியும் சற்றும் கவலை கொள்ளாமல், “வாட்ஸ் ராங் வித் யூ கல்கி..” என்றான் தன் அடி குரலில் சீற்றமாக.

அந்த பெரிய மால்லை சுற்றி பார்க்க வந்தவர்களுமே இங்கு நடக்கும் கூத்தை தங்கள் போனில் சுவாரஸ்யமாக படம் பிடிக்க தொடங்கினர்.

அனைவர் மத்தியிலும் தான் இப்படி செய்தால் ஆதவன் வேறு வழி இன்றி தன்னை ஏற்றுக் கொள்வான் என்று நினைத்து விட்டாள் போலும்.. அவனின் கடுமையான வார்த்தையில் கல்கியின் முகம் வாடிவிட்டது.

கல்கி மண்டியிட கூட அவகாசம் கொடுக்காமல் அவன் பாட்டிற்கு பேச தொடங்கி விட்டான்.

“இங்கு என்ன நடக்குது.. இதெல்லாம் என்ன?” என்று சுற்றி நடனம் ஆடுபவர்களையும் அந்த இடத்தில் கொட்டி கிடக்கும் ரோஜா பூ இதழ்களையும் காட்டி கேட்டவன்.

தன் பற்களை கடித்தவாறு கைகளை இறுக்கமாக மூடிக்கொண்டு வெகுவாக சிரமப்பட்டு தன் கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு நின்றிருந்தான்.

கல்கி காதல் ததும்பும் விழிகளோடு, “ஐ லவ் யூ ஆதவ்.. நான் உங்களை ரொம்ப காதலிக்கிறேன். நீங்க இல்லாத ஒரு வாழ்க்கையை என்னால் கற்பனை கூட பண்ணி பாக்க முடியல..

ப்ளீஸ்.. வேண்டாம்னு மறுத்துடாதீங்க. ஐ நோ, நீங்க அன்னைக்கு உங்க ஆபீஸ்ல வேற ஒரு பொண்ணு கூட ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கேன்னு சொன்னது எல்லாமே பொய் என்று எனக்கு தெரியும்.

உங்க மனசுல ஸ்பேஸ் இன்னும் எம்டியா தான் இருக்குன்னும் எனக்கு தெரியும். நான் அதை ஃபில் பண்ணனும்னு ஆசைப்படுறேன். உங்களுக்கு லைப் லாங் நல்ல பார்ட்னரா இருக்கணும்னு ஆசைப்படுறேன்.

ப்ளீஸ், மறுக்காமல் என்னுடைய காதலை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்” என்றாள் தேன் தடவிய வார்த்தைகளால்.

அவ்வளவு தான்.. இவ்வளவு நேரம் எதை நினைத்து இதழினி பயந்தாளோ அது அரங்கேறிவிட்டது. தன் காதலை இவள் வெளிப்படுத்துவதற்குள்ளாகவே தான் உயிருக்கு உயிராய் நேசித்தவனிடம் வேறொருத்தி அவளின் காதலை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள்.

காதலையே வெளிப்படுத்த தைரியம் இல்லாத எனக்கெல்லாம் எதற்கு காதல் என்று எண்ணியவளின் இதழிலோ விரக்திப் புன்னகை தான் படர்ந்தது. கண்களிலுமே கண்ணீர் கன்னம் தொட்டு விட்டது.

கல்கிக்கு முன் சென்று நின்று நான் இவரை காதலிக்கிறேன்.. நீ எப்படி இவருக்கு இப்படி ப்ரொபோஸ் செய்யலாம் என்று கேட்கும் அளவிற்கு எல்லாம் இதழினிக்கு தைரியம் இல்லை.

இவளின் காதலும் இன்னும் எந்த ஒரு அங்கீகாரமும் பெறவில்லை தானே.. அப்படி இருக்கையில் எந்த முகத்தை வைத்துக்கொண்டு அவளிடம் கேள்வி கேட்பது.. அனைவரும் கல்கியையும் ஆதவனையும் மாற்றி மாற்றி பார்க்க.

ஆதிரையோ இதழினியையும் அங்கே நடக்கும் சம்பவத்தையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

ஆதவன் அவளின் முன்பு தன் ஒற்றை கையை உயர்த்தி காட்டவன், “ஜஸ்ட் ஷெட்டப்! இடியட் மாதிரி பேசாத.. உன்கிட்ட நான் ஆல்ரெடி சொல்லிட்டேன் எனக்கு ஆள் இருக்குன்னு தேவையில்லாமல் எதுக்கா சீன் கிரியேட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்க..

இப்படி தான் பப்ளிக் பிளேஸ்ல நாலு பேரு முன்னாடி நடந்துப்பியா.. சுத்தி இருக்கவங்க எல்லாம் நம்மை பத்தி என்ன நினைப்பாங்க.. நீயும் நானும் ஒன்றும் லவ்வர்ஸ் கிடையாது இப்படி பப்ளிக் பிளேஸ்ல கூத்தடிக்கிறதுக்கு..

நீ எனக்கு யாருமே கிடையாது. ஜஸ்ட் என் தங்கச்சியுடைய ஹஸ்பண்ட் உடைய தங்கச்சி அவ்வளவு தான் நமக்குள்ள இருக்க ரிலேஷன்ஷிப்..

இதை இதுக்கு மேல கொண்டு போகணும்னு எக்ஸ்பெக்ட் பண்ணாத.. இதுக்கு மேல இதை கொண்டு போக எனக்கு கொஞ்சம் கூட விருப்பமில்லை”.

கல்கி, “அதான் ஏன். எனக்கு உங்களை ஃபர்ஸ்ட் டைம் உங்க வீட்ல பார்த்ததுல இருந்தே ஒவ்வொரு நிமிஷமும் நான் உங்களை தான் நினைச்சுகிட்டு இருக்கேன்.

உங்களுடைய நினைப்பு மட்டும் தான் என் மூளைக்குள்ள ஓடிக்கிட்டு இருக்கு. என்னால் எதிலுமே கான்சன்ட்ரேட் பண்ண முடியல. எனக்கு எப்படிப்பட்ட ஹஸ்பண்ட் வரணும்னு நான் நினைத்தேனோ அப்படியே நீங்க இருக்கீங்க..

இங்க பாருங்க, உங்க பர்த்டேக்காக தான் இத்தனை நாள் நான் காத்துகிட்டு இருந்தேன். உங்க பர்த்டே அன்னைக்கு இப்படி எல்லாம் செஞ்சு உங்களை சர்ப்ரைஸ் பண்ணி உங்களுக்கு ப்ரபோஸ் பண்ணனும்னு நான் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு பிளான் பண்ணேன் தெரியுமா..

இப்படி ஒரு செகண்ட்ல எல்லாத்தையும் தூக்கி போடுறீங்களே ஆதவ்.. என்னுடைய லவ் உங்களுக்கு புரியலையா..” என்றாள் ஆதங்கமாக.

“பிகாஸ் உனக்கு வந்த மாதிரி எந்த ஒரு ஃபீலிங்க்ஸும் எனக்கு உன் மேல வரல.. ஏன்னா நான் ஆல்ரெடி ஒரு பொண்ண லவ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன். என்னால் அவளுக்கு துரோகம் செய்ய முடியாது”.

கல்கி, “பொய் சொல்லாதீங்க.. ஐ நோ நீங்க யாரையுமே லவ் பண்ணலைனு எனக்கு தெரியும். நீங்க எந்த பொண்ணோடவும் இன்னும் ரிலேஷன்ஷிப்ல இல்ல.. எதுக்காக இப்படி எல்லாம் சொல்லி என்னை அவாய்ட் பண்ண நினைக்கிறீங்க”.

ஆதவன், “உனக்கு எப்படி தெரியும் நான் ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கேனா இல்லையா என்று.. நான் தான் சொல்லணும் உனக்கு என்ன தெரியும் என்னை பற்றி.. நான் தான் அன்னைக்கே உன்கிட்ட தெளிவா சொல்லிட்டேன்ல..

அதுக்கு மேலயும் தேவையில்லாமல் உன் மனசுல நீயே கற்பனையை வளர்த்துக்கிட்டு இப்படி வந்து நின்றால் அதுக்கு நான் என்ன பண்ண முடியும்”.

கல்கி திடமாக, “நோ ஆதவ்! நான் நம்ப மாட்டேன். சரி, நீங்க லவ் பண்றீங்களே அந்த பொண்ணு யாருன்னு என்கிட்ட சொல்லுங்க.. உண்மையிலேயே அப்படி ஒருத்தி இருந்தானா அவளை எனக்கு காட்டுங்க”.

ஆதவன், “நான் யாரை லவ் பண்ணா உனக்கு என்ன.. உன்கிட்ட நான் எதுக்காக காட்டணும்.. எங்க வீட்ல இருக்கவங்களுக்கு காட்டி எங்களுடைய மேரேஜ்க்கு நாங்க சம்மதம் வாங்கிப்போம். உன்கிட்ட எல்லாம் காட்டணும்னு எனக்கு அவசியமில்லை” என்றான் முகத்தில் அடித்தது போல்.

கல்கியின் செயல் அவனுக்குள் பெரும் கோபத்தை எழுப்பியது.‌ இதுவரை ஆதவன் இவ்வளவு கோபப்பட்டு இனியாவும் ஆருத்ர வர்மனும் கூட கண்டது கிடையாது.

ஆருத்ர வர்மனாவது சில சமயங்களில் சட்டென்று கோபப்பட்டு விடுவான். ஆனால், ஆதவன் அப்படி கிடையாது. எதிலுமே சற்று நிதானமாக தான் சிந்திப்பான். அப்படிப்பட்டவனே இன்று சட்டென்று கோபமாக பேசவும் அவர்களுக்குமே ஒன்றும் புரியவில்லை.

அவனைப் பார்த்து கேலியாக நகைத்த கல்கி, “என்ன ஆதவ் என்னை அந்த அளவுக்கு முட்டாள்னு நினைச்சிட்டீங்களா..

நீங்க என்ன சொன்னாலும் அது உண்மையா பொய்யானு கூட செக் பண்ணாமல் நீங்க சொல்றதை அப்படியே நான் நம்புவேன் என்று நினைத்துவிட்டீர்களா..

நீங்க சொல்ற மாதிரி எந்த ஒரு பொண்ணுமே இல்ல.. அப்படி இருந்தா அவளை என்கிட்ட காட்டுங்க.. எதுக்காக தயங்குறீங்க..

என்னை அவாய்ட் பண்றதுக்காக நீங்க உங்களுக்கு ஆள் இருக்கிறதா சொல்லி நடிக்கிறீங்க ஐ நோ..!” என்றவளின் வார்த்தை அவ்வளவு அழுத்தமாக இருந்தது.

ஆதவன், “நடிக்கணும்னு எனக்கு எந்த ஒரு அவசியமும் இல்லை. இன்னும் எங்க வீட்டுல கூட அந்த பொண்ணு யாருன்னு நான் சொல்லல.. அதுக்குள்ள உன்கிட்ட காட்டணும்னு எனக்கு தோணல.. பஸ்ட் என் ஃபேமிலி கிட்ட தான் அவளை நான் இண்ட்ரடியூஸ் பண்ணி வைக்கணும்னு நினைக்கிறேன். அதுக்கு அப்புறம் தான் மத்தவங்க எல்லாருமே” என்றான் அவளை உறுத்து விழித்தவாறு.

கல்கி, “நோ ப்ராப்ளம்.. இங்க தான் உங்க ஃபேமிலி மெம்பர்ஸ் இருக்காங்களே.. அந்த பொண்ண இங்க வர வச்சு உங்க அண்ணன்கிட்டயும் தங்கச்சிகிட்டயும் காட்டுங்க..

அப்படியே நானும் ஒரு ஓரமா இருந்து யார் அந்த லக்கி கேர்ள்னு பார்த்திருக்கிறேனே..” என்றவளின் வார்த்தையிலோ நக்கல் கிலோ கணக்கில் கொட்டி கிடந்தது.

அவளுக்குள் அவ்வளவு நம்பிக்கை.. இவன் பொய் தான் உரைக்கிறான் என்று..

ஆதவன், “இப்போ என்ன.. அந்த பொண்ண நான் இங்க வர வச்சு காமிச்சிட்டா உனக்கு ஓகே தானே.. அதுக்கப்புறம் இப்படி என் பின்னாடி சுத்த கூடாது. எப்பவுமே நீ என் பின்னாடி வரக்கூடாது..”.

அவனின் வார்த்தையில் தன் கைகள் இரண்டையும் கட்டிக்கொண்டு திடமாக நின்ற கல்கியா, “ஷ்யோர்!” என்கவும்.

தனக்கு பக்கவாட்டாக திரும்பி அங்கே அதிர்ந்து நின்றிருக்கும் இதழினியை பார்த்தவன் தன் ஒற்றைக் கரம் நீட்டி, “கம்” என்று அருகில் அழைத்தான்.

அனைவரும் அவன் அழைத்த திசை நோக்கி திரும்பி பார்க்க..

இதழினியுமே தனக்கு பின்னால் யாரேனும் நிற்கிறார்களா என்று திரும்பிப் பார்த்தாள். அந்த இடமே வெறுமையாக இருந்தது. மீண்டும் திரும்பி ஆதவனை புரியாமல் பார்க்க..

அவனும் அழுத்தமாக, “இதழ் கம்!”.

அவனின் வார்த்தைகள் அவ்வளவு அழுத்தமாக வெளி‌ ஏறியது. அனைவருமே புரியாமல் பார்க்க..

இதழினியின் கையை பற்றியவன் தன் அண்ணனின் முன்பு, “அண்ணா ஷீ இஸ் மை கேர்ள்.. நான் இவளை தான் லவ் பண்றேன்”.

RJ novels · Mar 1, 2025

அகம் - 30

இதழினிக்கோ ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஏதோ அவன் சொல்வதை செய்யும் பொம்மை போல் மெதுவாக நடந்து ஆதவனின் அருகில் வந்து நிற்கவும்.

அவளின் கையை அழுத்தமாக பற்றி கொண்டவன் தன் அண்ணனின் முன்பு, “அண்ணா ஷீ இஸ் மை கேர்ள்.. நான் இவளை தான் லவ் பண்றேன். என்னால் இவளை விட்டுட்டு வேற யாரையும் மேரேஜ் பண்ணிக்க முடியாது” என்றான் கல்கியை முறைத்துப் பார்த்தவாறு.

ஆருத்ரவர்மன், “என்னடா சொல்ற.. இதெல்லாம் எப்போ நடந்துச்சு..”.

இனியாவுமே புரியாமல் இருவரையும் மாற்றி மாற்றி பார்க்க.

ஆதிரைக்கும் அதே நிலை தான்.. அவ்வளவு ஏன் இதழினிக்கே இங்கே என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் தான் ஆதவனின் முகத்தை பார்த்தாள்.

தன் காதலை அவன் ஏற்பானோ மாட்டானோ என்று குழம்பி போய் நின்றவளுக்கு அவனே தன்னை விரும்புகிறேன் என்று கூறுவான் என்று அவள் சத்தியமாக எதிர்பார்க்கவில்லை.

இதுவரை அவன் இதழினியின் முகத்தை உற்று கூட பார்த்தது கிடையாது. அவள் அலுவலகத்தில் வேலைக்கு சேர்ந்த தினம் முதல் இவளே வலிய சென்று ஏதாவது பேச்சு கொடுத்தாலும் ஏனோ தானோ என்று பதில் உரைத்து விட்டு கடந்து சென்று விடுவான்.

அப்படிப்பட்டவன் இன்று தானே வலிய வந்து இவளை விரும்புவதாக கூறவும் இது அனைத்தும் உண்மையா பொய்யா என்று புரியாத நிலையில் நின்று இருந்தாள் இதழினி.

இனியா, “அண்ணா நிஜமா தான் சொல்றீங்களா” என்றாள் தடுமாறியவாறு.

ஆதவன், “எஸ்.. வீட்ல எல்லார்கிட்டயும் ஒன்றாக காட்டணும்னு நினைச்சேன். அதான் இவ்வளவு நாள் இவளை பத்தி நான் எதுவுமே யார்கிட்டயும் சொல்லல..

பட், அதுக்குள்ள இங்கேயே காட்டுற மாதிரி சிச்சுவேஷன் அமைஞ்சிடுச்சு. இன்னைக்கு கூட நான் தான் இவளை இங்க வர சொன்னேன்” என்று இவன் கூறவும்.

இதழினி, ‘அடப்பாவி!’ என்பது போல் அவனை அதிர்ந்து பார்த்தாள்.

அவன் கூறுவதை மறுக்க வேண்டும் என்று இவளுக்கு சற்றும் தோன்றவில்லை. பொய்யாக இருந்தாலுமே அவன் தன்னை காதலிப்பதாக கூறியது இவளுக்குள் அப்படி ஒரு பேர் ஆனந்தத்தை கொடுத்தது.

அதிலும், ஆதவனின் பார்வையை மீறி இவளால் எதையுமே அங்கே கூற முடியவில்லை.

கல்கி அப்பொழுதும் அவர்களை நம்பாத பார்வை பார்த்தவள், “நீங்க சொல்றதெல்லாம் கொஞ்சம் கூட நம்புற மாதிரியே இல்லையே ஆதவ்.. அந்த பெண்ணுடைய முகத்தை பாருங்க..

எப்படி திருதிருன்னு முழிக்கிறா.. அவளுக்கே இப்போ தான் ஃபர்ஸ்ட் டைம் அவ தான் உங்களுடைய லவ்வர்னு தெரியும் போலருக்கே”.

ஆதவன், “தட்ஸ் நன் ஆஃப் யுவர் பிசினஸ்.. நீ என்னை ப்ரொபோஸ் பண்ண.. நான் ஆல்ரெடி ஒரு பொண்ண லவ் பண்றேன்னு சொல்லிட்டேன். அது யாருன்னு காட்ட சொன்ன..

இப்போ அதையும் காட்டிட்டேன். அவ்வளவு தான்.. இப்போ உனக்கு தெரிஞ்சிடுச்சுல்ல.. நான் இவளை தான் காதலிக்கிறேன்னு.. இதுக்கு அப்புறம் உன் வேலையை பாத்துக்கிட்டு கிளம்பு”.

கல்கி, “அது எப்படி வேற வேலையை பாத்துக்கிட்டு போக முடியும்.. நீங்க சொல்றது உண்மையா பொய்யானு தெரிய வேண்டாமா..” என்றவள்.

இதழினியிடம், “இவர் சொல்றதெல்லாம் உண்மையா.. நிஜமாவே நீ இவரை லவ் பண்றியா?” என்றாள் அவளை உறுத்து விழித்தவாறு.

இதழினியோ என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் ஆதவனின் முகத்தை பார்க்க..

அவனும் தன் கண்களை மூடி திறந்து எதுவோ சைகை காட்டினான்.

‘பேசாம நான் உங்களை லவ் பண்றேன்னு இப்போவே இவர்கிட்ட ப்ரொபோஸ் பண்ணிடலாமா?’ என்று அவளின் ஒரு மனம் கேள்வி எழுப்ப.

‘வேண்டாம்.. வேண்டாம்.. அப்புறம் அந்த பொண்ணுடைய லவ்வை ரிஜெக்ட் பண்ண மாதிரி நம்மளோடதையும் ரிஜெக்ட் பண்ணிட்டாருன்னா என்ன பண்றது.. சத்தியமா என்னால் அதை தாங்கிக்கவே முடியாது’ என்று மற்றொரு மனமோ அதன் தலையில் தட்டி அமைதி செய்தது.

கல்கி, “சொல்லு.. எதுக்காக அவரோட முகத்தையே பார்த்துக்கிட்டு நிக்கிற.. நீ இவரை காதலிக்கிறது உண்மையா.. எதுவாயிருந்தாலும் உண்மையை மட்டும் சொல்லு பொய் சொல்லலாம்னு நினைக்காத”.

இதழினி ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்து விட்டவாறு தன்னை சற்று சமன் செய்தவள், “உண்மை தான்” என்றாள் மெல்லிய குரலில்.

கல்கி, “சரி, அப்போ இன்னைக்கு உன் லவ்வருக்கு பர்த் டே.. யாரா இருந்தாலும் அவங்க லவ்வருக்கு ஏதாவது கிப்ட் கொடுப்பாங்க. நீ என்ன உன் லவ்வருக்கு கிப்ட் கொண்டு வந்திருக்க” என்று கேட்கவும்.

ஆதவனிற்கோ எப்படியும் இவள் தனக்காக எதுவுமே வாங்கி இருக்க மாட்டாள். இப்பொழுது என்ன செய்வது என்ற சிந்தனையோட நிற்க.

கல்கியுமே அதே எண்ணத்தோடு தான் நின்று இருந்தாள். தன்னை சமாளிப்பதற்காக தானே ஆதவன் இப்படியெல்லாம் செய்கிறான். இந்த பெண்ணிடம் நிச்சயமாக எந்த ஒரு பரிசு பொருளும் இருக்காது என்று நக்கல் சிரிப்போடு அவள் நின்று இருக்க.

இதழினியோ தன் பையில் இருந்த கிரீட்டிங் கார்டையும் அந்த ஒற்றை ரோஜா பூவையும் கைகள் நடுங்க வெளியே எடுத்தவள். ஆதவனின் முன்பு நீட்ட..

ஆதவனிற்கோ முகத்தில் பளிச்சென்ற புன்னகை.. கல்கியை நோக்கி தன் ஒற்றை புருவத்தை ஏற்றி பார்த்தாயா என்பது போல் ஒரு பார்வையை வீசியவன்.

அவள் நீட்டிய கிரீட்டிங் கார்டையும் பூவையும் முகம் கொள்ளா புன்னகையோடு வாங்கிக் கொண்டான்.

“தேங்க்யூ சோ மச் பேபி” என்றவாறு அவளை மெல்லிதாக அணைத்து விடுவித்தான்.

இதழினிக்கு தான் தான் ஏதோ கனவுலகத்தில் இருப்பது போன்ற ஒரு மாயை.. எதையெல்லாம் நடக்குமா என்று பயந்தாளோ அனைத்துமே அவளின் கண் முன்னேயே அரங்கேறிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், அவளால் தான் சற்றும் நம்ப முடியவில்லை.

கல்கி, “வாட் இஸ் திஸ் ஆதவ்.. நான் எவ்வளவு கிராண்டா உங்களுடைய பர்த்டேவிற்கு செலபரேட் பண்ணி இருக்கேன். இவ ஜஸ்ட் ஒரே ஒரு ரோஸும் கிரீட்டிங் கார்டும் தூக்கிக்கிட்டு வந்து இருக்கா.. உங்களுக்கு நான் பண்ணதை விட இது தான் பிடிச்சிருக்கா?”.

ஆதவன், “எவ்வளவு செலவு பண்றோம் என்பது முக்கியமல்ல.. நமக்காக யாரு பண்றாங்க என்பது தான் முக்கியம். எனக்கு இவ எதுவுமே வாங்கிட்டு வரலனாலும் நான் சந்தோஷம் தான் பட்டு இருப்பேன். பட், உன் முன்னாடி நான் தோத்ததாக இருக்க கூடாது. எனக்காக இவ இதை பண்ணதே எனக்கு ரொம்ப பெருசு தான்” என்றான் வேண்டுமென்றே.

அவ்வளவு தான்.. கல்கியின் முகம் மொத்தமாக கருத்து விட்டது. வன்மமாக அவர்கள் இருவரையும் முறைத்து பார்த்துவிட்டு பெரும் அவமானத்தோடு அங்கிருந்து விறுவிறுவென வெளியேறினாள்.

இனியா, “என்ன அண்ணா இங்க என்ன நடக்குது?”.

ஆதவன், “ம்ம்.. அதை நான் தான் உன்கிட்ட கேட்கணும். இன்னையில் இருந்து இவ தான் என்னுடைய லவ்வர்” என்றவன் இதழினியை ஒரு நொடி உற்றுப் பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான்.

ஆருத்ர வர்மன் அவனிடம் எதுவோ பேசிக் கொண்டே அங்கிருந்து நகர்ந்து செல்ல.

ஆதிரையும், இனியாவும் இதழினியின் இரு பக்கமும் வந்து நின்றவர்கள், “என்னடி இங்க என்ன நடக்குது?” என்று இனியா கேட்கவும் தான் செல்லும் ஆதவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த இதழினியின் விழிகள் இவர்களின் புறம் திரும்பியது.

“எனக்கே ஒன்னும் புரியல” என்றாள் அதிர்ச்சியான குரலில்.

இனியா, “வாட்! புரியலையா? அப்போ இவ்வளவு நேரம் நீயும் ஆதவன் அண்ணாவும் ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கோம்னு சொன்னது எல்லாமே பொய்யா”.

இதழினி, “அப்படி தான் நினைக்கிறேன்..”.

ஆதிரை, “ஆதவ் ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கேன்னு சொன்னது வேணும்னா பொய்யா இருக்கலாம். பட், உன் மனசுல ஆதவ் இருக்கிறது உண்மை தானே” என்றவளின் வார்த்தையில் திடுக்கிட்டு விழித்த இதழினிக்கு இப்பொழுது என்ன கூறுவது என்று தெரியவில்லை.

தன் கைகளை பிசைந்து கொண்டு, “அது வந்து..” என்று தடுமாறியவாரே நின்று இருந்தாள்.

இனியா, “இங்க என்ன தான் டி நடக்குது? ஆதவ் அண்ணா என்னனா நீங்க ரெண்டு பேரும் லவ் பண்றீங்கன்னு சொல்றாங்க.. ஆனால், அது உண்மையா பொய்யான்னு தெரியல.. நீ என்னடான்னா இவ லவ் பண்றான்னு சொல்ற.. எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல” என்றாள் தன் தலையை பிடித்துக் கொண்டு.

ஆதிரை, “இனி இதழினியை ஆதவ் லவ் பண்றாரானு எனக்கு தெரியாது. பட், இதழ் ஆதவனை உயிருக்கு உயிரா காதலிக்கிறா அது மட்டும் எனக்கு நல்லா தெரியும்”.

இனியா, “உனக்கு எப்படி தெரியும்?”.

“கொஞ்சம் நேரத்துக்கு முன்னாடி கல்கி ப்ரொபோஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணும் போது மேடமுடைய முகத்தை பார்க்கணுமே.. உட்கார்ந்து கதறி அழுது இருப்பாங்க..

உன் அண்ணன் மட்டும் இவளை லவ்வர்னு இண்ட்ரடியூஸ் பண்ணல அவ்வளவு தான்.. இன்னைக்கு இந்த இடத்திலேயே உட்கார்ந்து கதறி அழுது இருப்பா”.

இனியா, “ஹே இதழ் ஆது சொல்றதெல்லாம் உண்மையா.. நிஜமாவே நீ ஆதவன் அண்ணாவை லவ் பண்றியா..”.

இதற்கு மேல் மறைக்க முடியாது என்று எண்ணிய இதழினியோ தன் தலையை ‘ஆமாம்’ என்பது போல் மேலும் கீழுமாக ஆட்டினாள்.

“ஆனா எப்படி டி.. எப்படி நீ ஆதவன் அண்ணாவை..” என்ற இனியாவிற்கோ ஒன்றுமே புரியவில்லை.

பிறகு இதழினி தன் காதல் கதையை மொத்தமாக கூறி முடிக்கவும்.

இனியா, “அடிப்பாவி! அப்போ இதுக்காக தான் எங்க கம்பெனியில் ஜாயின் பண்ணி இருக்கியா?” என்றதும்.

தன் முகத்தை பாவமாக வைத்திருந்த இதழினி ‘ஆமாம்’ என்று தலையசைத்தாள்.

இனியா, “இது மட்டும் ஆதவன் ‌அண்ணாவுக்கு தெரிஞ்சுது அவ்வளவு தான்.. ஏற்கனவே, கல்கியை எப்படி ஓடவிட்டார் என்று பார்த்தாய் இல்ல.. உன்னையும் அதே மாதிரி ஏதாவது செஞ்சு இருப்பார்” என்று கூறவும்.

அவளின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்ட இதழினி, “ப்ளீஸ் டி.. அவர்கிட்ட எதையுமே சொல்லிடாத.. நானே அவர்கிட்ட எப்படி என்னுடைய லவ்வ சொல்றதுன்னு தெரியாம தான் முழிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்.

அதுக்குள்ள இந்த பொண்ணு வந்து ப்ரொபோஸ் பண்ணதும் எனக்கு ஹார்ட் அட்டாக்கே வரமாதிரி ஆயிடுச்சு தெரியுமா.. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமாயிடுச்சு..

எங்க உன்னுடைய அண்ணா ஓகே சொல்லிடுவாரோனு.. ஒரு நிமிஷம் நான் பயந்து போயிட்டேன். நல்ல வேளை, அவர் ஓகே சொல்லல”.

ஆதிரை, “ஓகே மட்டுமா சொல்லல.. உன்னை அவருடைய லவ்வர்னு வேற சொல்லிட்டு போறாரு”.

இதழினி, “அது தான் எனக்கும் ஒன்னுமே புரியல.. இதுவரைக்கும் அவர் என் முகத்தை கூட சரியா பார்த்து பேசினது கிடையாது. அப்புறம் எப்படி என்னை லவ்வர்னு சொல்லிட்டு போறாரு..”.

ஆதிரை, “அதை ஆதவ்கிட்டயே கேட்டுடலாம்”.

அவளின் வார்த்தையில் பதறிய இதழினி, “அய்யய்யோ! எனக்கு பயமா இருக்கு வேண்டாம்..”.

ஆதிரை, “அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன் நீ என் கூட வந்து நில்லு” என்றவாறு அவளின் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு ஆதவனை நோக்கி சென்றாள்.

Vidyavathi · Mar 20, 2025

Next update eppo

RJ novels · Saturday at 11:45 PM

Vidyavathi said:
Next update eppo

Tharen sis

அகம் தொலைத்தேன் அசுரனிடம்..

RJ novels

Moderator

அகம் - 1​

​

​

​

அந்த பேனாவை அழுந்த பிடித்தபடி தன் கை நடுக்கத்தை சற்று கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவாறு அதில் கையொப்பமிட்டாள்..​

​

​

அவளோ படபடக்கும் இதயத்துடனும், பதட்டமான முகத்துடனும், கலக்கமான புன்னகையை அவனை நோக்கி சிந்தினாள்..​

​

​

அவள் ‘ஆதிரை’.. தன் நண்பியின் திருமணத்தை முன்னிருந்து நடத்தி வைப்பவள்.​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

அதில், சற்றே இனியாவின் பதட்டம் குறைந்தது.​

​

​

அதில், அழகாக வெட்க புன்னகையை சிந்திய இனியா தன் தலையை தாழ்த்திக் கொள்ள..​

​

கவின், “பரவாயில்லையே.. என் இனிக்கு வெட்கம் கூட பட தெரியுமா?” என்றபடி அவள் கழுத்தில் மாலை இட..​

​

​

​

​

​

அவ்வளவு தான்.. இனியாவின் சர்வ நாடியும் அந்த காரை பார்த்த நொடியே அடங்கி விட்டது என்று தான் கூற வேண்டும்.​

​

மூச்செடுக்க மறந்தவளாக அப்படியே சிலையென சமைந்து நின்று விட்டாள் இனியா..​

​

அவளின் இதழ் மட்டும், “அண்ணா..!” என்று முணுமுணுத்தது.. அவளுக்கே கேட்காத குரலில்..​

​

​

​

ஆதிரை அதிர்ச்சியாக திரும்பி பார்க்க..​

​

காரின் கதவை திறந்து கொண்டு சடாரென்று வெளியே வந்தான் அவன்..​

​

​

​

​

​

அவனின் கோபத்திற்கு தகுந்தார் போல் வார்த்தைகளிலும் அனல் பறந்தது..​

​

ஆதிரை, “சார்.. சார்.. ப்ளீஸ்.. லெட் மீ எக்ஸ்பைன்”.​

​

​

அண்ணன் தங்கை எங்கள் இருவருக்கும் இடையே பேச நீ யார் என்று அவளை தள்ளி நிறுத்தி விட்டான்.​

​

​

​

​

​

இனியாவை நம்பாத பார்வை பார்த்தவன், “நோ..” என்றான் அழுத்தமாக.​

​

“நீ பொய் சொல்ற.. இவனை காப்பாற்றுவதற்காக உன் அண்ணாகிட்டயே பொய் சொல்ற அளவுக்கு வந்துட்டியா..”.​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

ஆதிரை, “ஒரு நிமிஷம்..” என்றாள் தன் குரலை உயர்த்தியபடி.​

​

அதில், வர்மன் திரும்பி அவளை முறைத்து பார்க்க.​

​

​

அகம் - 1

அந்த பேனாவை அழுந்த பிடித்தபடி தன் கை நடுக்கத்தை சற்று கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவாறு அதில் கையொப்பமிட்டாள்..

அவளோ படபடக்கும் இதயத்துடனும், பதட்டமான முகத்துடனும், கலக்கமான புன்னகையை அவனை நோக்கி சிந்தினாள்..

அவள் ‘ஆதிரை’.. தன் நண்பியின் திருமணத்தை முன்னிருந்து நடத்தி வைப்பவள்.

அதில், சற்றே இனியாவின் பதட்டம் குறைந்தது.

அதில், அழகாக வெட்க புன்னகையை சிந்திய இனியா தன் தலையை தாழ்த்திக் கொள்ள..

கவின், “பரவாயில்லையே.. என் இனிக்கு வெட்கம் கூட பட தெரியுமா?” என்றபடி அவள் கழுத்தில் மாலை இட..

அவ்வளவு தான்.. இனியாவின் சர்வ நாடியும் அந்த காரை பார்த்த நொடியே அடங்கி விட்டது என்று தான் கூற வேண்டும்.

மூச்செடுக்க மறந்தவளாக அப்படியே சிலையென சமைந்து நின்று விட்டாள் இனியா..

அவளின் இதழ் மட்டும், “அண்ணா..!” என்று முணுமுணுத்தது.. அவளுக்கே கேட்காத குரலில்..

ஆதிரை அதிர்ச்சியாக திரும்பி பார்க்க..

காரின் கதவை திறந்து கொண்டு சடாரென்று வெளியே வந்தான் அவன்..

அவனின் கோபத்திற்கு தகுந்தார் போல் வார்த்தைகளிலும் அனல் பறந்தது..

ஆதிரை, “சார்.. சார்.. ப்ளீஸ்.. லெட் மீ எக்ஸ்பைன்”.

அண்ணன் தங்கை எங்கள் இருவருக்கும் இடையே பேச நீ யார் என்று அவளை தள்ளி நிறுத்தி விட்டான்.

இனியாவை நம்பாத பார்வை பார்த்தவன், “நோ..” என்றான் அழுத்தமாக.

“நீ பொய் சொல்ற.. இவனை காப்பாற்றுவதற்காக உன் அண்ணாகிட்டயே பொய் சொல்ற அளவுக்கு வந்துட்டியா..”.

ஆதிரை, “ஒரு நிமிஷம்..” என்றாள் தன் குரலை உயர்த்தியபடி.

அதில், வர்மன் திரும்பி அவளை முறைத்து பார்க்க.

“எங்க வீட்டு பொண்ணுக்கு எங்களுக்கே தெரியாமல்

கல்யாணம் செய்து வைக்கிற அளவுக்கு உனக்கு யாரு டி உரிமையை கொடுத்தது?” என்றான் தன் அடி குரலில் சீற்றமாக.

அகம் - 2

பொதுவெளி என்றும் பாராமல் கண்ட மேனிக்கு ஆதிரையை திட்ட தொடங்கி விட்டான் வர்மன்..