சோலைகிளியே என் கண்ணம்மா-கதை திரி

[Mithila Mahadev]

சோலைகிளியே என் கண்ணம்மா-கதை திரி

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம்…01




சோலை வனம் ( கற்பனை ஊர்) சோலை இதன் அர்த்தம் மரங்கள் செறிந்து நிழல் தரும் இடம் கூடவே வனம் காடு இரண்டும் சேர்ந்தது தான் இந்த ஊர்.இங்கே நிறைய சோலைகள் உண்டு மரங்கள் மட்டுமல்ல பூக்கள் கூட செறிந்து பூத்து குலுங்கியது கூடவே காடு இங்கே பலதரப்பட்ட மூலிகை எல்லாம் இருந்தது இங்கே வெயிலும் மழையும் மரங்கள் இருப்பதால் சம அளவில் இருந்து அந்த ஊரையே சொர்க்கமாக வைத்து இருந்தது கூடவே வயல்கள் பச்சை பசேல் என்று பார்ப்பவர் கண்களை, மனதை குளிர்வித்தது.



இங்கே பல தரப்பட்ட மக்கள் வாழ்கின்றனர் மதங்கள், மொழி, தாண்டி அவர்களிடையே பிரச்சனை என்று வந்தது இல்லை ஒற்றுமையாக தான் வாழ்கின்றனர். இந்த ஊரில் முக்கியமான இரண்டு தலைகட்டு இருக்கிறது ஒன்று பூபதி ராஜா அவர் பரம்பரை பணக்கார் மட்டுமல்ல ஒரு ஜமீன் வம்ச கடைசி வாரிசு இப்போ ஜமீன் வம்சம் இல்லை என்றால் கூட அதன் மதிப்பு இருக்கிறது. இவருக்கு மூன்று பிள்ளைகள் மூத்தது சரவணன் இரண்டாவது குமரன் மூன்றாவது பெண் மங்கை .அடுத்த தலைகட்டு சேதுபதி உழைப்பால் உயர்ந்த பணக்காரர் நல்ல முறையில் உழைத்து உயர்ந்தவர் இவருக்கும் மூன்று பிள்ளைகள் மூத்தது வரதன், அடுத்து விஜயன் மகள் காவேரி இவர்கள் தான் அந்த ஊரில் உள்ள இரண்டு தலைகட்டும். இவர்கள் ஊருக்கு செய்த உதவிகள் எண்ணிலடங்காதவை இருந்தும் இவர்களிடையே பகை இருந்தது.




அதன் காரணம் போக போக தெரியும் இவர்கள் இருவருக்கிடையே போட்டிகள் அதிகம் ஆனா வஞ்சம் வைத்து செய்ய மாட்டார்கள் நேரடியாக மோதுவார்கள். சேதுபதிக்கு பூபதி ராஜா மேலே கொஞ்சம் பகை அதிகமாக இருந்தது காரணம் அவர் பரம்பரை பணக்கார் என்று அதற்காக அவர் வருத்தப்படாமல் தான் ஊருக்கு உதவி செய்தார் ஆனா எங்கும் இருப்பது போல சில விஷமிகள் புது பணக்காரன் இப்போ செய்வான் பிறகு எங்களை மறந்து விடுவான் எங்க கிட்ட ஏதோ தேவை இருக்க போய் தானே இப்படி செய்கிறான். என்ன இருந்தாலும் கூட பூபதி ஐயா போல காலம் காலமாக செய்ய முடியுமா என அவர் மனதில் பகைமை மட்டுமல்ல தாழ்வுமனப்மையும் சேர்ந்து விதைத்து விட்டனர் இவர்கள் தலைமுறைக்கு மட்டுமல்ல அடுத்து அவர்கள் வாரிசு பிறகு அவர்கள் வாரிசு என இது தொடர்ந்து வருகிறது. என்ன ஒன்று பொது வெளியில் கட்டு புரண்டு சண்டை போடுவதில்லை மற்றும் படி போட்டிகள் நிறைந்து இருக்கும்.




சரவணனுக்கு ஒரேய வாரிசு பூபதிராஜாவின் மூத்த வாரிசு பெயர் இளவேந்தன் அடுத்து குமரனுக்கு எழிலரசன், வேல்விழி மங்கைக்கு இரண்டு பெண்கள் நீலவேணி, வஞ்சிகொடி இது பூபதியின் பேரன் பேத்திகள் .வரதனுக்கு கதிரவன், குறிஞ்சி மலர் விஜயனுக்கு கலைவாணன், குழலி காவேரிக்கு கடம்பன், பாவை இது சேதுபதியின் பேரபசங்க இவர்கள் அனைவருக்குமே இந்த பகை உணர்ச்சி தொடர்கிறது. ஆனா அது வெறி என்ற அளவில் இல்லை வெறியாக மாறும் காரணங்கள் நெருங்கி அவர்களை வந்து கொண்டு இருந்தது இந்த இரண்டு குடும்பங்களிலும் உள்ள ஒரேய ஒற்றுமை என்னவென்றால் ஆண்களை மட்டும் தான் வெளியே போய் படிக்க அனுமதி வழங்குவார்கள் பெண்கள் அந்த ஊரில் உள்ள ஸ்கூலில் பிளஸ் டூ வரைக்கும் தான் படிக்க முடியும் .ஆனா இதற்கு விதிவிலக்காக வரதனின் மகள் மேலே படிக்க ஆசைபட அவளுக்காக அவள் அண்ணன் கதிரவன் இன்னும் போராடி கொண்டு இருக்கிறான் ஆனா அவனாலும் தன் குடும்பத்தை எதிர்க்க முடியாமல் யாருக்கும் தெரியாமல் தங்கைக்கு அந்த ஊரில் உள்ள ஒரு வாத்தியாரை பிடித்து பாடம் சொல்லி கொடுக்கிறான் .எதற்கும் காலேஜ் போக இது உதவும் என்று அதற்கே அவன் வீட்டை சமாளிக்க போதும் போதும் என்று ஆகிவிடும் அவனுக்கு துணையாக சித்தப்பா மகன் கலைவாணன், குழலி உதவி செய்வார்கள் அந்த வீட்டை பொறுத்தவரைக்கும் குறிஞ்சிக்கு அதிக அன்பும் சரி கட்டுபாடும் சரி அதிகம் .அவளை வெளி இடத்தில் கொடுக்க கூடாது என்பதால் தான் காவேரியின் மகன் கடம்பனை பேசி வைத்து உள்ளனர் ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து திருமணம் செய்ய நினைத்து இருக்கின்றனர்.




ஆனால் சேதுபதியின் பேரபசங்களுக்கு கடம்பனை பிடிக்காது காரணம் அவன் படித்து இருந்தாலும் கூட முரட்டு தனம் அதிகம்,சுயநலம், அழகை ரசிக்க தெரியாதவன் மருந்து கூட அவன் சிரித்து பேசி பார்த்தது இல்லை .காவேரியை பக்கத்து ஊரில் தான் கட்டி கொடுத்து இருந்தார்கள் காவேரி புருஷன் சிங்காரம் மரக்கடை வைத்து நடத்துபவர்.கடம்பன் தங்கை பாவை ரொம்ப நல்ல பெண்ணு அதை விட கலைவாணன் மீது அன்பு வைத்து இருந்தாள். இது குறிஞ்சி, குழலியை தவிர யாருக்குமே தெரியாது இவர்கள் மூவருக்குமே ஓரேய வயது தான் மாதங்கள் தான் வித்தியாசம் காவேரி வந்தால் அவ்வளவு தான் வீடே சந்தை கடை ஆகிவிடும் தன் உரிமையை நிலைநாட்டி தான் பேசுவாள். அதுவும் குறிஞ்சி தன் மருமகளாக ஆக போகிறாள் என்று தந்தை ,அண்ணங்கள் இல்லாத நேரத்தில் வந்து தன் உரிமையை நிலைநாட்டி விடுவார்.




வரதன் மனைவி கயல்செல்வி ,விஜயன் மனைவி அம்பிகா காவேரி வந்தால் பேசாமடந்தை ஆகிவிடுவார்கள் தங்கள் குடும்பத்தில் பிரச்சனை வர கூடாது என்பது மருமகள்களின் இந்த குணம் தான் பொன்னரசிக்கு பிடிக்கும் .அவருக்கும் இது புரிய மகள் வந்தாலே அவளை இரண்டு நாளுக்கு மேலே வீட்டில் தங்க விடாமல் பேத்தி ஊரில் தனியாக இருப்பாள் என்று பாவையை காரணம் காட்டி அனுப்பி விடுவார். காவேரியும் தாய்க்கு தன் மேலே பாசம் இல்லை மருமகள் தான் முக்கியம் என வெளியே போய் இருக்கும் தந்தை அண்ணங்கள் வந்தவுடனே ஒரு ஒப்பாரி வைத்து அவர்கள் அவளை சமாதானப்படுத்த வாங்கி கொடுக்கும் பட்டு புடவை, வைர நகைகளை வாங்கி கொண்டு கிளப்புவாள். இது வழமை என்பதால் சேதுபதி, வரதன்,விஜயன் காவேரி பேச்சை பெரிதாக எடுக்காமல் விட்டு விடுவார்கள்.




இங்கே இப்படி என்றால் பூபதி வீட்டில் ஒரு மாதிரி மங்கை கணவன் இவள் தொல்லை தாங்க மாட்டாமல் ராணுவத்தில் ஓடி போய் சேர்ந்து விட்டான். மங்கை தன் புகுந்த வீட்டில் அதுவும் அவன் ஒரு பையன் வேற மாமனார் மாமியர் கூட இருக்காமல் தந்தை வீட்டிலே டேரா போட்டு விட்டாள் அதுவும் நீல வேணி தாய் போல தான் சுயநலம் இந்த வீட்டில் அவள் ராஜ்ஜியம் நடக்க வேணும் அதற்கு வேந்தன் அவள் கழுத்தில் தாலி கட்ட வேணும் அதற்காக என்ன எல்லாம் செய்ய முடியுமோ அதை எல்லாம் செய்து கொண்டு இருக்கிறாள். ஆனா வேந்தன் அவள் வலையில் விழ என மானா காட்டு ராஜா அவள் வலையில் விழாமல் தப்பித்து வருகிறான் மங்கை புருஷனுக்கு பல ஏக்கர் வயல் இருக்கிறது .அவனும் இந்த ஊர் என்பதால் மங்கைக்கு வசதியாக போய் விட்டது தந்தை வீடு வர போக அவள் புகுந்த வீட்டு ஆளுங்க பணக்கார்கள் ரொம்ப நல்லவர்கள் மருமகள் இப்படி என தெரிந்தும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் அவள் போக்கிலே விட்டு விட்டார்கள் மங்கை சின்ன மகள் வஞ்சிகொடி தந்தை வழி பாட்டி தாத்தா மேலே ரொம்ப பாசம் அதை விட நேர்மையான பெண்ணு தேவை என்றால் தான் பூபதி வீட்டுக்கு வருவாள். பூபதி மனைவி ஆவுடைநங்கை அவரும் எத்தனை தடவை மகளுக்கு புகுந்த வீட்டு பெருமையை எடுத்து சொல்லியும் கேட்டபாடு இல்லை சரவணன் மனைவி தெய்வானை குமரன் மனைவி கோகிலா அவர்களும் நாத்தனாருக்கு எடுத்து சொன்னால் அதை வேற மாதிரியாக எடுத்து கொண்டு அண்ணங்கள், தந்தையிடம் சொல்லி சண்டை மூட்டி விடுவாள் தங்கை கணவன் அவள் அருகிலே இல்லாதது தான் இதற்கு காரணம். அவளை அவள் இஷ்டப்படியே வாழ விடுங்க என அவர்களும் சொல்லி விடுவார்கள் பிறகு யாரு எதை பேச சேதுபதி வீட்டிலும் சரி பூபதி வீட்டிலும் சரி பெண் வாரிசுகளால் தான் தினமும் ஒரு பிரச்சனை வெளி பிரச்சனையை விட இது தான் அவர்களுக்கு தீராத தலைவலியை தந்தது.




அந்த அதிகாலையில் ஐந்து மணிக்கு சுப்ரபாத சத்தம் பூபதி வீட்டிலே கேட்டது வழமையாக வயலுக்கு போறவர்கள் காலை நான்கு ஐந்து மணிக்கு எழுந்து சூரியன் பூமிக்கு வர முன்னே வயலில் இறங்கி வேலையை ஆரம்பித்து விடுவார்கள். அது போல தான் ஏழு மணிக்கு எல்லாம் தோப்பு, பூந்தோட்ட வேலை அதை விட காட்டில் மூலிகை பறிக்க என காலையில் அந்த ஊரே சுறு சுறுப்பாக இயங்க தொடங்கி விடும். பூபதி வீட்டில் வேந்தன் பொறுப்பு எடுத்த பிறகு தம்பி ,தங்கைக்கு வைத்த கட்டளை காலை ஐந்து மணிக்கு எழ வேணும் என்று அவர்களும் அது போல எழுந்து கொள்ள பழகி இருந்தனர் .வேல்விழியை கட்டாயமாக தன் அன்னை சித்தி கூட சமையல் பழக வேணும் என கட்டளை என்ன தான் செல்ல பெண்ணாக இருந்தாலும் கூட புகுந்த வீடு அப்படி இருக்காது அவர்கள் தங்கள் வளர்ப்பை தான் குறை சொல்வார்கள் தன் குடும்ப கெளரவம் எந்த விதத்திலும் குறை சொல்லும் அளவுக்கு இருக்க கூடாது .அவனுக்கு பூபதி போல கெளரவம் முக்கியம் அதற்காக கண்டிப்பு என்று இல்லை இது எழுத படாத விதி அது மட்டுமல்ல அவளுக்கு கோலம் போடுவது தொடங்கி சமையல், வீட்டு வேலைகள், தையல் இப்படி மற்ற வேலைகளையும் கற்று கொடுக்க சொன்னான். தன் தங்கை எந்த விதத்திலும் குறை சொல்ல முடியாத பெண்ணாக இருக்க வேணும் அது போல எழிலுக்கும் சில கட்டளைகள் இருக்கு அது வேந்தன் கூட சேர்ந்தது தான்.




வீட்டில் என்ன தான் வேலையாட்கள் இருந்தாலும் அவர்களுக்கு வேலை சொல்லி செய்ய வைப்பதே ஒரு பெரிய வேலை. தெய்வானை சமையல் வேலையை அங்கே உள்ள வேலையாட்களோடு சேர்ந்து பார்க்க நங்கை பூஜை ரூம் சுத்தம் செய்து கொண்டு இருந்தார். கோகிலா இன்று என்ன கோலம் போட வேணும் சொல்லு விட்டு மற்ற வீட்டு வேலைகளை பார்த்து கொண்டு இருக்க நங்கை என அழைத்து கொண்டு பூபதி வர கொஞ்ச நேரத்தில் சரவணன், குமரன் வந்தார்கள் .பூஜை முடிய தான் அங்கே காபி கடையே ஆரம்பிக்கும் இது தான் அந்த வீட்டில் சட்டம் பூபதி சோபாவில் இருக்க சரவணன், குமரன் தந்தை முன் உட்காராமல் நிற்க. பூபதி




“சரவணா, குமரா எத்தனை தடவை சொல்வது பா மனதில், செயலில் மரியாதை இருந்தால் போதும் .இப்படி எவ்வளவு நேரம் நிற்க போகிறீங்க… நீங்க என் பசங்க பா இப்படி வந்து இருக்க தாயி வேலு” என இதோ வருகிறேன் தாத்தா என பட்டு பாவாடை தாவணியோடு ஒரு அழகிய பெண் பூஜை ரூம்மில் இருந்து ஓடி வந்தாள் அவள் தான் வேல்விழி குமரனின் மகள். பூபதி




“தாயி எங்கே மா உன் அண்ணங்களை காணோம் உன் கிட்ட சொல்லாமல் போக மாட்டாங்களே .இல்ல இன்னும் சூரிய நமஸ்காரம் முடிந்து உன் பெரிய அண்னன் வரவில்லையா” என கேட்க. வேல்விழி



“தாத்தா பெரிய அண்ணா, குளத்திற்கு தான் போய் இருக்கு கூடவே சின்ன அண்ணனும் இப்போ அது சூரிய நமஸ்காரம் செய்து கொண்டு இருக்கும்” என சொல்ல .அவள் சொல்லுக்கு உரியவன் அவர்கள் பரந்து விரிந்த அரண்மனை போன்ற வீட்டின் கொல்லையில் வீட்டு ஆளுங்க குளிப்பதற்கு என குளம் போன்று அந்த காலத்தில் கட்டி இருந்தார் அந்த குளத்தில் அவன் ஆழ்நிலை தியானம் என நீரின் அடியில் மூச்சை பிடித்து கொண்டு இருந்தான்.




கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் - 02




பூபதி தன் இரண்டு பேரன்களையும் பற்றி கேட்க வேல்விழி அவர்கள் சூரிய நமஸ்காரம் செய்து கொண்டு இருப்பதாக சொன்ன அதைய நேரம் அவர்களின் அரண்மனை குளத்தில் கிழக்கே சூரியன் தேவன் உதமாகும் அறிகுறி தெரிய அது வரை நீரினுள் ஆழ்நிலை தியானத்தில் மூச்சை பிடித்து கொண்டு இருந்த ஒரு உருவம் எழுவும் சூரியன் கிழக்கே உதிக்கவும் சரியாக இருந்தது …எழுந்த உருவம் இளவேந்தன் திராவிட நிறம் சதா தேகப்பயிற்சி, வயல் வேலை என செய்து உடல் கட்டுகோப்பாக இரு‌ந்தது பரந்த நெஞ்சு சிறுத்த இடை நீண்ட வலுவான கை கால்கள் ஆறயடி உயரம் அடங்காத முடி கூர்மையான விழிகள் முறுக்கு மீசை என மொத்தில் அவன் அந்த கிராமத்தின் ஆணழகன் தான். அவன் சிரித்தால் ரொம்ப அழகாக இருக்கும் ஆனா தேவைக்கு மீறி சிரிக்க மாட்டான் அவன் அப்படி இருந்தால் நிர்வாகம் பண்ண முடியாது என்பது அவன் கருத்து வேந்தன் நீரில் இருந்தே சூரிய தேவனை இரு கை கூப்பி வணக்கி தன் கரங்களை உயர்த்தி வழிபட்டான் சூரியன் தான் விவசாயிகளுக்கு முழு முதல் கடவுள்.




அவன் வணங்கி விட்டு நீரில் இருந்து மேலே வந்தவன் கண்டது அவன் அருமை தம்பி எழிலரசன் படியில் தூங்கி கொண்டு இருப்பதை தான் அவனுக்கு இந்த காலையில் எழுவது சூரிய நமஸ்காரம் எல்லாம் பிடிக்காத ஒன்று ஆனால் அண்ணனுக்கு பயந்து அவர் வார்த்தையை மீற முடியாமல் சரி சரி என தலையாட்டி விட்டு வருபவன் இப்படி தான் தினமும் தூங்குவான்… ஆனாலும் அவன் கடின உழைப்பாளி என்பதால் உடல் கட்டுகோப்பாக இருந்தது படிக்கும் காலத்தில் கூட இப்படி தான் தூங்கி விழுவான் வேந்தன் சத்தம் போட்டால் தான் ஒழுங்காக படிப்பான் இவனும் கலைவாணனும் ஒரேய வயது அது போல கதிர் வேந்தன்,கடம்பன் ஒரேய வயது தான். ஊருக்குள்ளே பகை இருந்தாலும் கூட அவர்கள் அதை காலேஜ்ஜில் காட்ட மாட்டார்கள் வேந்தன், கதிர் இடையே நட்பு இல்லை தான் ஆனால் எதுவுமே பேச மாட்டார்கள் கடம்பன் தான் வம்பு சண்டையை இழுத்து விடுவான். எழில், கலை இருவருமே நண்பர்கள் அதை யாருக்கும் தெரியாமல் வைத்து இருப்பதாக அவர்கள் நினைக்க கதிர், வேந்தனுக்கு தெரிந்தும் அதை காட்டி கொள்ளாமல் விட்டு விடுவார்கள். வேந்தன் எழில் என அழைக்க எழில் வேந்தன் குரல் கேட்க தூக்கத்தில் பதறி அண்ணா என எழ போனவன் குளத்தில் விழ போக சட்டென வேந்தன் தம்பியை ஒரு கையால் தாங்கி பிடித்து அவனை எழுப்பி விட்டு. வேந்தன்




“எத்தனை தடவை உனக்கு சொல்வது பொழுது விடிந்த பிறகு தூங்காதே என்று அதுவும் இங்கே வந்து தூக்கி கொண்டு இருக்கிற அப்படி என்ன தூக்கம் உனக்கு நேரத்திற்கு தூங்க போனால் காலையில் சீக்கிரமாக நேரத்தோடு எழலாம் இரவு இருந்து படம் பார்க்க வேண்டியது பிறகு இப்படி தூங்கி வழிய வேண்டியது…எழுந்து உள்ளே போ தாத்தா காத்து கொண்டு இருப்பார் பூஜைக்கு நேரம் ஆகி விட்டது என்று கூறி விட்டு இரு முதலில் குளித்து விட்டாயா என்ன காக்கா குளியலா உன்னை திருந்த முடியாது டா இது தான் கடைசி தடவை இப்படி நான் சொல்லி கொண்டு இருப்பது இனி என் வாய் பேசாது கை பேசும் போய் சீக்கிரமாக பூஜைக்கு வந்து சேரு… நான் உடை மாற்றி வர முன் நீ பூஜை அறை முன் நிற்க வேணும் புரிகிறதா என குரலை உயர்த்தாமல் அழுத்தமாக சொல்லி விட்டு போக. அந்த குரல் சொன்னதை செய்யும் என்பதால் எழில் சட்டென நீரில் பாய்ந்தான்.



வேந்தன் பின் பக்க படி வழியாக தன் அறைக்கு போய் இளம் நீலகலர் சட்டை அதற்கு ஏற்ப நீலகரை வைத்த வெள்ளை வேட்டி, ஒரு கையில் கறுப்பு பட்டி வாட்ச் மறுகையில் தங்க காப்பு அதை இழுத்து போட்டு இருந்தான். அது பூபதி வம்ச காப்பு முதல் ஆண் குழந்தைகளுக்கு அப்படி போடுவார்கள் அந்த தங்க காப்பில் மாணிக்க கல் அதை சுற்றி வைர பொடிகற்கள் என பதிக்க பட்டு இருந்தது கழுத்தை ஓட்டி தங்க செயின் அதில் ருத்ராட்சத்தை சுற்றி தங்கம் பதிக்கப்பட்டு இருந்தது அவனுக்கு மோதிரம் அணியும் பழக்கம் இல்லை அதை விட அவனுக்கு அதில் விருப்பம் இல்லை நகைகள் கூட இது கூட அவன் தாத்தா, பாட்டி வற்புறுத்தி போட வைத்தது தான் அவன் ரெடியாகி கீழே வர எழில் வேட்டி சட்டையில் தயாராக நின்று இருந்தான்.




வேந்தன் வர வழமை போல அவன் அழகை கம்பீரத்தை பெண்கள் ரசித்து தங்கள் மகனுக்கு கண்பட கூடாது திருஷ்டி சுற்றி போட வேணும் என நினைக்க. ஆண்கள் இவன் தான் நம்ம வம்சத்தை ஆள போகிறவன் என கர்வமாக நினைத்தனர். வேந்தன்




“தாத்தா பூஜையை ஆரம்பிக்கலாமா” என கேட்க. பூபதி




“சரி ராசா செய்யலாம் நங்கை வா பூஜை தொடங்கலாம்” என ஆவுடைநங்கை வர பூபதியும் அவரும் பூஜையை ஆரம்பித்து வைத்தனர் .சிவன் சக்திக்கு பூஜை ஆரம்பித்தனர் முதலில் பூபதி ஆவுடைநங்கை ஆரத்தி காட்டி முடிய அடுத்து சரவணன் தெய்வானை பிறகு குமரன் கோகிலா பிறகு மாறன், எழில், வேல்விழி காட்டி முடிய அப்பா என சத்தம் கேட்க புரிந்து விட்டது யார் வருகிறார்கள் என்று...நேற்று தான் தன் புகுந்த வீட்டை பார்த்து வருகிறேன் இரண்டு தெரு தள்ளி இருந்த தன் புகுந்த வீட்டுக்கு போன மங்கை காலையிலே நீலவேணி கூட வந்து விட்டாள் வஞ்சி அதிகமாக தாத்தா வீட்டுக்கு வர மாட்டாள் தேவை என்றால் வருவாள் அவளை பொருத்தவரைக்கும் உரிமை என்றால் அது அவள் அப்பா வழி தாத்தா, பாட்டி வீடு தான். இங்கே வரலாம் இரண்டு நாள் தங்கி போகலாம் நிரந்தரமாக இருந்தால் சங்கடங்கள் வரும் பூபதிக்கு மட்டுமல்ல வேந்தனுக்கும் பூஜை நேரம் தொந்தரவு பண்ணினால் கடுமையான கோபம் வரும் வரும் பூபதி ,வேந்தன் ஆவுடைநங்கையை பார்க்க அவர் மனதில் மகளை திட்டி கொண்டு வெளியே வர .மங்கை, நீலவேணி சோபாவில் கால் மேல் கால் போட்டு கொண்டு இருக்க நங்கையை கண்டவுடனே. மங்கை




“அம்மா போய் நல்ல கெட்டி பாலில் காபி போட்டு சக்கரையும் நல்லா போட்டு கொண்டு வா என்ன சொன்னாலும் உன் கை காபி போல என் மாமியாருக்கு போட முடியாது. இதில் அந்த சின்ன குட்டி வேற உனக்கு தேவை என்றால் நீ போட்டு சாப்பிடு எதற்காக பாட்டி உனக்கு வேலை செய்ய வேணும் என திட்டுகிறாள்…இப்போ என் மாமியார் சாவி கொத்தை அவள் கையில் தான் கொடுத்து உள்ளார் நானும் வேணியும் ஊதாரி தனமாக காசை செலவு செய்கிறோம் என்று நீயும் அப்பாவும் வந்து என்ன என கேளுங்கள் என. வேணி




“பாட்டி எனக்கு அப்படியே வெண்பொங்கல் செய்து தா சரியான பசி அந்த வஞ்சி கழுதை எங்களை சமைக்க சொல்லி விட்டாள்” என. நங்கை




“சீ வாயை மூடுங்க இரண்டு பேருமே காலங்காத்தால வந்து கொண்டு என்ன எல்லாம் பேசுறீங்க அதுவும் பூஜை நடக்கும் நேரத்தில்…வஞ்சி பாப்பா சரியாக தான் சொல்லி இருக்கிறாள் அவளை போல ஒருத்தி தான் உங்களுக்கு எல்லாம் சரி இப்போ எதற்காக இங்கே வந்த” என கேட்க .அவ்வளவு தான் மங்கை ஓப்பாரி வைக்க தொடங்க மங்கை என கர்ஜனை சத்தம் கேட்க சட்டென ஓப்பாரியை நிறுத்தி சட்டென அவள் எழ வேணியும் பயந்து எழுந்தாள். பூபதி




“என்ன விஷயம் இப்போ எதற்காக இங்கே வந்து சத்தம் போட்டு கொண்டு இருக்க அதுவும் பூஜை நடக்கும் நேரத்தில். இந்த வீட்டு பெண்ணு தானே நீ இது கூடவா உனக்கு தெரியவில்லை” என கேட்க மங்கை மெதுவாக




“அப்பா அது வந்து அம்மா தான் ஏன் இங்கே வந்த என்பது போல பேசி விட்டாங்க நான் யாரு பா உங்க ஓரேய பெண்ணு” என பூபதி பார்வை சட்டென அவள் மேலே படிய .அவள் தரையை பார்த்தவாறே” மன்னித்து விடுங்க பா” என அந்த மன்னிப்பு எதற்கு என சிறுவர்களுக்கு தெரியாது பெரியவர்களுக்கு புரிய. பூபதி




“நீ இதோடு மன்னிப்பு கேட்கும் தடவையை எண்ணி பாரு உனக்கே கேவலமாக இருக்கும் உனக்கு அம்மாவாவதற்கு முன்னே நங்கை என் பொண்டாட்டி அவளை பற்றி மகளாக இருந்தாலும் கூட நீ சொல்ல வேண்டிய தேவை இல்லை… அவள் என்னை கைபிடித்து இங்கே வந்த நாளில் இருந்தே ஒரு நாள் கூட தேவை இல்லாமல் அவள் பிறந்த வீட்டுக்கு போகவில்லை ஆனா நீ பாதிநாள் இங்கே தான் இருக்க நீ செய்ய வேண்டிய வேலை எல்லாம் என் பேத்தி செய்கிறாள்… இதில் உனக்கு சாவி கொத்து தான் ஒரு கேடு வேணி உன் ஆத்தாளுக்கு தான் புத்தி இல்லை உனக்கு எங்கே போய்விட்டது வயசு பையன்கள் இருக்கும் வீட்டில் இப்படி அடிக்கடி வந்து தங்கினால் உன் பெயர் தான் கெட்டு போகும்” என. மங்கை




“என்ன பா நாங்க வெளி ஆளுங்களா உங்க மகள் ,பேத்தியும் தானே அது மட்டுமல்ல வேணி தானே இந்த வீட்டு மூத்த மருமகள். பிறகு அவள் இங்கே வந்து நிற்பதால் என்ன தவறு பா” என கேட்க அத்தை என வேந்தன் அழைத்தான். வேந்தன்




“அத்தை இங்கே பாருங்க எனக்கு என தனிபட்ட விருப்பு வெறுப்புகள் இல்லை எனக்கு மனைவியாக வருபவளை தான் நான் காதலிக்க, அன்பு செய்ய வேணும் என நினைத்து இருக்கிறேன்… அப்படி வருபவள் என் தாத்தா, பாட்டி என் முழு குடும்பத்துக்குமே பிடித்தவளாக இருக்க வேணும் அத்தை மகள் மாமன் மகள் உறவு சரி தான் ஆனா நான் வேணி கிட்ட இது வரைக்கும் தவறான பார்வையோ இல்ல அவளை சங்கடபடுத்தும் எந்த பேச்சுமே பேசவில்லை… இந்த குடும்பத்தில் மூத்தவன் நான் என்னை பார்த்து தான் என் தம்பி தங்கச்சி கற்று கொள்ள வேணும் அதற்காக நீங்க வேணி மனதில் தவறான எண்ணத்தை உண்டு பண்ண வேணாம் சில வேளை நடக்கவில்லை என்றால் அது அவளுக்கு சங்கடமாக இருக்கும்… வேணி மேலே எனக்கு பாசம் இருக்கு அத்தை மகள் என்று அதை தவிர வேற எதுவுமே இல்லை ஒரு வேலை தாத்தா, பாட்டி வேணியை கல்யாணம் பண்ண சொன்னால் நான் மறுக்க மாட்டேன் அதை விட்டு நீங்க வற்புறுத்தினால் விளைவுகள் வேற மாதிரியாக இருக்கும் சரி தாத்தா நான் வயலுக்கு கிளம்புகிறேன் என சாப்பிடாமல் கிளம்பி போனான்” அவன் போன பிறகு மங்கை




“அப்பா பாருங்க உங்க செல்ல பேரன் என்ன சொல்லி விட்டு போகிறான் என்று அவனை விடுங்க நான் நீங்க பெத்த பெண்ணு இவள் உங்க பேத்தி எங்களுக்கு சாதகமாக தான் நீங்க முடிவு எடுக்க வேணும்…இல்லை என்றால் உங்க மகள், பேத்தியை நீங்க பிணமாக தான் பார்பீங்க வா டி போகலாம்” என சத்தம் போட்டு விட்டு வேணியை அழைத்து கொண்டு போக. நங்கை





“என்னங்க இது இவள் இப்படி சொல்லி விட்டு போகிறாள் எனக்கு பயமாக இருக்கு” என. பூபதி





“குரைக்கும் நாய் கடிக்காது நங்கை போங்க போய் வேலையை பாருங்க எழில் வேந்தனுக்கு சாப்பாடு எடுத்து போ அம்மா தெய்வானை, கோகிலா போய் வேலையை பாருங்க சரவணா,குமரா உங்களுக்கு தனியாக சொல்ல வேணுமா போங்க” என அவர்கள் வேலையை பார்க்க போக .பூபதி மனதில் நீ நினைப்பது நடக்காது மங்கை என் பேரனுக்கு மனைவி யார் என்பதை விட இந்த குடும்பத்திற்கு பிரிந்த உறவு மீண்டும் வர வேணும் அதற்காக உன் அப்பா என்ன வேணும் என்றாலும் செய்வேன். வேணி என் பேத்தி தான் அதற்காக மறந்து போன உறவை என்னால் முழுமையாக மறக்க முடியாது நீ அப்படி எதுவுமே செய்ய மாட்ட உன் பிம்பமான வேணி கூட அப்படி தான் உங்களுக்கு உறவுகளை விட சுயநலம் அதிகம் அதை என்னை விட புரிந்து கொண்டவன் யாருமே இருக்க மாட்டார் என நினைத்து கொண்டார்.





கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -03




சேதுபதி இல்லம் அந்த காலை வேளையில் அனைவருமே எழுந்து காலை கடமைகளை பார்த்து கொண்டு தான் இருந்தார்கள் பூபதி வீடு போல பெரிதாக பூஜை என்று இல்லை ஆனால் பொன்னரசி தான் பூஜை செய்து அங்கே இருப்பவர்களுக்கு ஆரத்தி காட்டுவார். கயல்செல்வி, அம்பிகா பொன்னரசி பூஜை செய்யும் போது அவர் கூடவே இருப்பார்கள் பொன்னரசி மாமியார் மட்டுமல்ல அவர்களுக்கு இன்னொரு தாயா விளங்கினார்… பொன்னரசி பூஜை முடிந்து மருமகளுக்கு ஆரத்தி காட்ட அவர்கள் தொட்டு கும்பிட்டு முடிய பொன்னரசி தான் இருவர் தாலி நெற்றியிலும் குங்கும் வைத்தார் இது வழமையாக நடப்பது தான் பொன்னரசி குங்குமம் வைத்தால் தான் அவர்களுக்கு அன்றைய நாள் நிறைவாக இருக்கும். பொன்னரசி




“ஆத்தா கயல் பிள்ளைங்க எங்கே ஆத்தா எழுந்து விட்டாங்களா காபி தண்ணி கொடுத்தீங்களா மா” என கேட்க. கயல்




“கதிர் , வழமை போல அவன் உடற்பயிற்சி கூடத்திற்கு போய் இருக்கிறான் அத்தை சத்து மா கஞ்சி சாப்பிட்டு விட்டு தான் போனான்… வாணன் சின்னவர் கூட வயலுக்கு போய் இருக்கிறான் குழலி கோலம் போட்டு கொண்டு இருக்கிறாள் மாமாவும் அவரும் ஏதோ பேசி கொண்டு இருக்கிறாங்க அத்தை” என. பொன்னரசி




“எல்லோரையும் சொன்ன என் மருமகள் தன் ஆசை மகளை சொல்லவில்லையே எங்க ஆத்தா அவள் எழவில்லை போல கோழி கூவி விடிந்தது தெரியாமல் தூங்குகிறாளா கயல் இது சரி வராது ஆத்தா… உனக்கு தெரியும் காவேரி பற்றி என் மகளை பற்றி உன்னை விட எனக்கு நல்லா தெரியும் என் பேத்தி இப்படி நடந்து கொண்டால் அண்ணன் மகள் என்றும் பார்க்காமல் திட்டி கொண்டே இருப்பாள் அதற்கு வேற தனியாக வேலையாள் வைக்க வேணும் காசு தா என இங்கே வந்து நிற்பாள்… காசு பணம் எங்களுக்கு எங்க பேத்தியை விட பெரிது இல்ல ஆனா கடம்பன் என் பேரன் தான் ஆனா அவன் ஆத்தா,அப்பன் குணத்தை கொண்டு இருக்கிறான்… என் பேத்தி பெயரில் மட்டுமல்ல உண்மையிலும் குறிஞ்சி பூ தான் அவள் திட்டை எல்லாம் தாங்க மாட்டாள் எனக்கு இந்த சம்பந்தில் துளி கூட விருப்பமில்லை உங்க மாமா உங்க புருஷன்மார்கள் தான் இதில் பிடிவாதமாக இருக்கிறாங்க ஏன் ஆத்தா நீங்க உங்க புருஷமார் கிட்ட பேசி பார்த்தீங்களா” என கேட்க. அம்பிகா




“கேட்காமல் இருப்போமா அத்தை குறிஞ்சி எங்க உசிரு அவள் கண் கலங்கினால் எங்களால் தாங்க முடியுமா அதுவும் கதிர் அவ்வளவு தான் அரிவாளை தூக்கி விடுவான் நானும் அக்காவும் எவ்வளவு கெஞ்சி கூட பார்த்தோம்…பெரிய மாமா கிட்ட பேச சொல்லி எங்கே கேட்டால் தானே அவங்க தங்கச்சி வீட்டில் வாழ போனால் தான் பெண்ணு நல்லா இருப்பாள் என சொல்லி எங்களை திட்டி அனுப்பி விட்டாங்க… ஏன் என் அண்ணன் தன் பையனுக்கு பெண் கேட்டு வர காவேரி என்ன பேச்சு எல்லாம் அவங்களை பேசினாள்..மாமா எங்க புருஷன்மார்கள் வாய் கூட திறக்கவில்லை நீங்க தானே காவேரியை அடித்து வாய் மூட சொன்னீங்க உங்க முகத்திற்காக தான் அண்ணன் என் கூட நேரில் வராமல் போனில் பேசுது எங்க மதனி என் கூட முகம் கொடுத்து இப்போ வரைக்கும் சரியாக பேசுவதில்லை” என. கயல்




“ஏன் அம்பிகா இங்கே மட்டும் என்ன என் அண்ணன் கதிருக்கு தன் பெண்ணை கேட்டு வர அதற்கும் காவேரி தன் மகள் தான் இந்த வீட்டு மருமகள் என அவங்க பேச முன்னே பேசி விட்டாள்…உனக்காவது அண்ணன் உன் கூட பேசுது என் அண்ணன் என் கூட பேசுவதே இல்லை ஏதோ நான் தான் வேணாம் என சொன்னது போல முறுக்கி கொண்டு இருக்கிறார்” என .பொன்னரசி




“ஆத்தா இரண்டு பேருமே மனதை விட்டு விடாதீங்க தாயி வாழ வந்த பெண்ணுங்க கண் கலங்க கூடாது நானும் உங்க மாமா கிட்ட எவ்வளவு பேசி கிட்ட தட்ட கொஞ்சி கூட பார்த்தேன் அவர் கேட்கவில்லை…ஏதோ மனதில் ஒன்றை வைத்து கொண்டு பிடிவாதமாக இருக்கிறார் சிங்காரம் என் மாப்பிள்ளை தான் ஆனால் அவன் சொத்து சேர்த்ததை பற்றி ஊருக்குள்ளே வேற மாதிரியாக பேச்சு அடிபடுது என் புருஷன் உங்க புருஷன் எல்லாம் பரம்பரை பணக்காரங்க இல்லை தான்… தங்கள் ரத்தை வியர்வையாக்கி மண்ணில் போட்டு சேர்ந்த சொத்து தான் இது எல்லாம் இது ஊருக்கே தெரியும் அப்படி இருக்கும் போது என் மாப்பிள்ளை இப்படி ஏதோ கடத்தல் வேலை அது இது செய்து தான் பணம் சம்பாதிக்கிறார் என்றால் எனக்கு எப்படி இருக்கும்… ஒரு பெண்ணோட அம்மாவாக எனக்கு நெஞ்சில் வலிக்கிறது அப்படிப்பட்ட நிலையில் என் உசிரே என் தங்க பேத்தி தான் அவளை அங்கே கட்டி கொடுக்க எனக்கும் இஷ்டம் இல்லை மா” என அரசி என சத்தம் கேட்க அவர் சட்டென திரும்பி பார்க்க சேதுபதியும், வரதனும் தான் பேசி கொண்டு இருந்தவர்கள் உள்ளே வந்தார்கள். சேதுபதி




“அரசி உனக்கு என் பதிலை சொல்லி விட்டேன் என நினைக்கிறேன் என் பேத்திக்கு மாப்பிள்ளை என் பேரன் கடம்பன் தான் இதை நீ மட்டுமல்ல அந்த ஆண்டவனே நினைத்தாலும் மாற்ற முடியாது…போய் காலை சாப்பாட்டை தயார் பண்ணு ஆத்தா கயல் பெரிய பாப்பா எங்கே எழுந்து விட்டாளா” என கேட்க. தாத்தா என குரல் கேட்க அனைவருமே மாடியை பார்க்க படியில் இருந்து இறங்கி கொண்டு இருந்தாள் பதினெட்டு வயது பாவை ஒருத்தி…அவள் தான் இந்த வீட்டின் செல்ல இளவரசி அவள் தான் குறிஞ்சி மலர் அழகு பாவை எலுமிச்சம்பழ நிறம், மீன் விழிகள், செப்பு இதழ்கள் ஐந்தரை அடி உயரம் அதற்கேற்ற உடல்வாகு இடைக்கு கீழே தொங்கும் கருங்கூந்தல், கூர்முக்கு அதில் மின்னும் வைர மூக்குத்தி .காதில் தங்க ஜிமிக்கி கழுத்தில் தங்க நீ்ண்ட ஆரம் முகப்பில் தாமரை பூ அதை சுற்றி வெள்ளை கற்கள் அவள் தாமரை பூ கலர் பாவடை சட்டை ஊதா வண்ண தாவணி கையில் தங்க வளையல்களோடு தாமரை பூ கலர், ஊதா வண்ண வளையல்கள் காலில் நிறைய முத்துக்கள் வைத்த கொலுசு அவள் காலையில் எழுந்த கையோடு கீழே வர உடை நலுங்கி தலை கலைந்து இருக்க. பொன்னரசி




“ஆத்தா உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்வது பெண்ணுங்க காலையில் அறையை விட்டு வரும் போது குளிக்காமல் துணி மாற்றாமல் வர கூடாது என்று வீடு தேடி வரும் லட்சுமி தேவி திரும்பி போய் விடுவார் அதை விட உன் புகுந்த வீட்டில் இப்படி இருந்தால் எங்களை தானே ஆத்தா குற்றம் சொல்வாங்க.. பெண்ணை வளர்ந்து வைத்து இருக்கும் அழகை பாரு என குழலி உன் வயது தானே ஆத்தா பாரு காலையில் சீக்கிரமாக எழுந்து குளித்து உனக்கு பிடிக்கும் என வாசலில் கோலம் போடுகிறாள் என்ன தான் நீ இந்த வீட்டு இளவரசியாக இருந்தாலும் புகுந்த வீடு அப்படி பார்க்காது ஆத்தா” என. சேதுபதி





“என்ன அரசி பேசுகிற இவள் என் தங்க பேத்தி அவள் வைத்தது தானே இந்த வீட்டின் சட்டம் என் பேத்தி ஒன்றும் திமிர் பிடித்தவள் இல்ல மற்ற ஆளுங்களை மதிக்காமல் இருக்க குழலியும் இவளும் அக்கா தங்கச்சி வயது ஒன்று தான்.. ஆனா என் பேத்தி குழலி இவள் மேலே உயிரே வைத்து இருக்கிறாள் என் பேத்தி வாழ போவது நம்ம பெண்ணோட வீடு அங்கே இவள் தான் ராணி அதற்காக தானே இந்த கல்யாணத்தை முடிவு பண்ணினேன்” என .பொன்னரசி சேதுபதியை பார்த்து




“ஏன் மாமா அதற்காக மட்டும் தானே இந்த கல்யாணத்திற்கு சரி என்று சொன்னீங்களா வேற எதுவுமே இல்லையா” என கேட்க சேதுபதி முகம் மாற .வரதன்




“என்ன மா இது எதற்காக இப்போ இந்த பேச்சு போய் வேற வேலை இருந்தா பாரு கயல், ஆத்தா அம்பிகா உங்களுக்கு தனியாக சொல்ல வேணுமா பெரிய பாப்பா எழுந்து விட்டாள் அவள் பசி தாங்க மாட்டாள்..போங்க போய் சாப்பாட்டை எடுத்து வைங்க” என. அவர்கள் மூவருமே சேதுபதி, வரதனை பார்த்து பெரும் மூச்சு விட்டு போக குறிஞ்சி சேதுபதி கழுத்தை பின்னால் இருந்து கட்டி கொண்டு. குறிஞ்சி




“ஏன் தாத்தா இப்போ பாட்டியை திட்டின பாவம் அவங்க நான் அத்தை கிட்ட திட்டு வாங்க கூடாது என்பதற்காக தானே சொன்னாங்க சரியா இனி பாட்டியை திட்டாதே என் செல்ல தாத்தா” என அவர் மீசையை முறுக்கி விட்டு மான் போல துள்ளி ஓடினாள் போகும் அவளை கண் கலங்க சேதுபதி பார்க்க வரதன் அப்பா என அவர் தோளில் கையை வைத்து ஆதரவாக அழுத்தினார்… காலையிலே சேதுபதி, பூபதி வயலில் வேலைகளை தொடங்கி விட்டனர் விளைச்சலுக்கு தயாராக தங்கள் நிலத்தில் களை எடுத்து நிலத்தை பண்படுத்தி இயற்கை உரங்களை போட்டு என நிலத்தை பதப்படுத்தி கொண்டு இருந்தனர். சேதுபதி, பூபதி இருவர் நிலமும் ஏக்கர் கணக்காக இருக்கும் அதில் பூபதி நிலம் தான் அதிகமாக இருந்தது.. உண்மையில் பூபதி, சேதுபதிக்கு பிறகு அவர்கள் பசங்கள் செய்தை விட அவர்களின் பேரன்கள் வேந்தன், கதிர், எழில், கலைவாணன் தான் அதிகமாக விளைச்சலை காட்டி கொண்டு இருந்தனர் அதுவும் வேந்தன், கதிர் இருவருமே தங்கள் படித்த எம் ,பி.ஏ படிப்பு கூட தனியாக விவசாய படிப்பு எடுத்து படித்து அதை தங்கள் நிலத்தில் செய்முறைகளை செய்து காட்டி வெற்றி பெற்று கொண்டு இருக்கிறார்கள்… இருவருமே எழில், கலை போல பேசுவது இல்ல ஆனால் பார்த்தால் சின்ன தலையசைப்பு கொடுத்து விட்டு விலகி போவார்கள் ஏனோ தெரியாது அவர்களிடைய பெரிதாக ஓட்டுதல் இல்லை மூத்த பேரன்கள் என்பதால் தங்கள் தம்பி, தங்கைக்கு வழிகாட்டியாக இறுக்கமாக இருப்பதால் பகை என்பதாலும் கை கலப்பு வரை போகாமல் ஓதுக்கி கொண்டு போவார்கள் .அப்போது சேதுபதி வயலில் வாய்காலுக்கு தண்ணீர் பாய்ச்சி கொண்டு இருந்த ஒரு உருவத்தை அண்ணா என அழைக்க அந்த உருவம் நிமிர்ந்தது அவன் தான் கதிரவன் சேதுபதியின் மூத்த பேரன் வரதனின் முதல் வாரிசு குறிஞ்சியின் ஆசை அண்ணன்.




கதிரவன் பெயருக்கேற்ப சுட்டு எரிக்கும் சூரியன் தான் தன் தங்கையை தவிர அவன் பிற பெண்களுக்கு நெருப்பா இருப்பான் அவன் மனதார சிரிப்பது விட்டு கொடுப்பது கெஞ்சுவது எல்லாம் குறிஞ்சியிடம் தான் அவளுக்கும் அவனுக்கும் ஆறு வயது வித்தியாசம் அவள் பிறந்த போ அவன் தான் இது என் தங்கச்சி பாப்பா என தன்னோடு அணைத்து கொண்டான்… இது வரைக்கும் தாய் தந்தையை விட குறிஞ்சி நெருங்கமாக இருப்பது கதிரிடம் தான் அவள் கேட்டு இல்லை என்ற சொல் அவன் வாயில் இருந்து வராது இவனும் வேந்தனும் தங்கை மேலே உயிரை வைத்து இருப்பதில் ஒன்று தான்… கதிர் திராவிட நிறம் ஆறடி உயரம் அதற்கேற்ற உடல் அவன் உடற்பயிற்சி கூடம் வைத்து இருக்கிறான் அங்கே போய் விட்டு தான் வயலுக்கு வந்தான் ஆளுங்க இன்னும் வரவில்ல என அவனே வேலை பார்க்க இறங்கி விட்டான்… கூர்மையான விழிகள் நீண்ட கை கால்கள் முறுக்கு மீசை, கொஞ்சம் தாடி வைத்து இருப்பான் ஒரு கறுப்பு பனியன் போட்டு வேட்டியை மடித்து கட்டி விட்டு வேலை பார்க்க அவன் அழகை ஊர் பெண்கள் கண்கள் மொய்த்தது உருண்டு திரண்ட அவன் தசை கோளம் அவன் முழுமையான ஆண் மகன் என காட்டியது. கதிர்




“என்ன வாணா இங்கே வந்து இருக்க நான் கொஞ்ச நேரத்தில் சாப்பிட வருவேன் நீ இப்போ எதற்காக வந்த இரு சேறுபட்டு விடும் நான் மேலே வருகிறேன்” என மேலே ஏறி வர. கலைவாணன்




“அண்ணா உனக்கு மட்டும் சேறு படலாமா இப்படி தான் என்னை எந்த வேலையும் பார்க்க விட மாட்ட நீ தனியாக கஷ்டபட்டு இந்த வேலை எல்லாம் பார்க்கிற… எனக்கு உடம்பு நோகாத கணக்கு வழக்கு பார்க்கும் வேலையை செய்ய சொல்வ” என கதிர் இதழ் பிரியாத சிரிப்பு ஒன்றை அவனுக்கு கொடுத்து விட்டு கை, கால் எல்லாம் மோட்டார் பம்பில் கழுவி விட்டு மடித்து வைத்த தன் மஞ்சள் சட்டை எடுத்து போட்டு கொண்டு வேட்டியை இறக்கி விட்டு தலையை கையால் கோதி கொண்டு தம்பி அருகில் வந்தவன். கதிர்




“செய்யலாம் டா பொறுமையாக இப்போ உனக்கு பழக்கம் இல்லை பாரு கையில் காய்ப்பு காய்த்து விடும் டா.. எனக்கு இதில் படிக்கும் போதே வேலை பார்த்த அனுபவம் எப்படி செய்ய வேணும் என தெரியும் நீயும் போக போக கற்று கொள்ளலாம் சரி எதற்காக வந்த” என கேட்க. வாணன்




“பாட்டி உன்னை அழைத்து வர சொன்னாங்க காலையில் கஞ்சி மட்டும் சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பி விட்ட… அதனால் சீக்கிரமாக சாப்பிட வர சொன்னாங்க வா போகலாம்” என கதிரும் தன் புல்லட்டை எடுத்து வாணனை அழைத்து கொண்டு தன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான்.




சோலை கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -04




கதிரவனை அழைத்து கொண்டு கலைவாணன் வீட்டுக்கு வர பெரிய அண்ணா வந்தாச்சு என குறிஞ்சி ஓடி வந்தாள் எப்போதும் போல அவள் சத்தம் கேட்க கதிரவன் முகம் மலர ஓடி வந்த குறிஞ்சியை பார்த்து. கதிரவன்




“பார்த்து மா ஓடி வரும் போது விழுந்து விடுவ கை காலில் அடிபட்டு விடும் அது தான் அண்ணா வந்து விட்டேன்” என கூறி விட்டு அவளுக்கு கரும்பு பிடிக்கும் என வழியில் கரும்பு விற்க அதை வாங்கி கொண்டு வந்து இருந்தான்… அதில் ஒன்றை அவளுக்கு கொடுத்து விட்டு குழலி மா என சித்தப்பா மகளான குழலியை அழைக்க இதோ வந்து விட்டேன் அண்ணா என குழலி ஒரு செம்பில் தண்ணீர் கொண்டு வந்தாள் இது தான் குழலி அவளுக்கும் குறிஞ்சிக்கும் இரண்டு மாத இடைவெளி தான்… ஆனா குழலி தான் மூத்த பெண்ணு போல எல்லா வீட்டு வேலைகளையும் பார்ப்பாள் குழலி கொண்டு வந்த தண்ணீரை கதிர் வாங்கி சாப்பிட்டு விட்டு வாணன் கிட்ட கொடுக்க அவன் வாங்கி சாப்பிட்டு விட்டு தங்கை கிட்ட கொடுத்தான். கதிர்




“இந்தா ஆத்தா உனக்கு பிடித்து கடலை மிட்டாய்” என அவளுக்கு பிடித்ததை கொடுக்க அவள் அதை நன்றி சொல்லி வாங்க… குறிஞ்சி கரும்பை சாப்பிட போக ஆத்தா நில்லு என சேதுபதி வர அவர் பின்னால் வரதன், விஜயன் வந்தார்கள். சேதுபதி




“கதிரவா இந்த கரும்பை எங்கே ராசா வாங்கினே” என கேட்க கதிரவன் அவரை நேர் பார்வை பார்த்து.அவன்





“நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க என எனக்கு புரிகிறது தாத்தா ஒன்று புரிந்து கொள்ளுங்கள் இந்த கரும்பு பூபதி விளைநிலத்தில் விளைந்தது தான்…ஆனா இது சோலைவனம் கரும்பு இந்த மண்ணில் தான் விளைந்தது இந்த மண் நம்ம எல்லோருக்குமே பொதுவானது… ஆயிரம் பகை இருந்தாலும் ஊர் இரண்டுபட்டு இருந்தால் கூட நம்ம ஊர் பிரச்சனை என வரும் போது நீங்களும் பூதியும் ஒன்றாக தான் கை கோர்த்து நின்றீங்க… இது தான் இந்த மண்ணோட தன்மை அது மட்டுமல்ல என் தங்கச்சி ஆசைபட்டால் இந்த அண்ணக்காரன் அது அவளுக்கு நல்லது என்றால் வாங்கி கொடுப்பேன் இது குறிஞ்சிக்கு மட்டுமல்ல கலை, குழலிக்கும் சேர்த்து தான் நீங்க பெரியவர் இதற்கு மேலே என்னை பேச வைக்க மாட்டீங்க என நினைக்கிறேன்” என. வரதன்




“கதிரவா என்ன டா யார் கிட்ட பேசுகிற என தெரிகிறதா உன் தாத்தா கிட்ட படித்தால் எல்லாம் மாறிவிடுமா… அப்பா சொல்வதில் என்ன தவறு உன் தங்கச்சி ஆசைபட்டால் இந்த கரும்பை டவுனுக்கு போய் வாங்கி கொடு இல்லை நம்ம கிட்ட இல்லாத நிலமா அதில் கரும்பை போடு நம்ம நிலத்திலும் நன்றாக விளையும் தானே” என. பொன்னரசி




“வரதா இப்போ எதற்காக என் பேரனை திட்டுகிறாய் அவன் எப்பவுமே நியாயமாக தான் பேசுவான் நடப்பான் இந்த ஒரு கரும்புக்கு காலையில் இவ்வளவு பிரச்சனையா இல்ல தெரியாமல் தான் கேட்கிறேன்… நம்ம ஊரில் விளையும் ஒரு பொருளை வாங்காமல் எதற்காக பல கிலோ மீட்டர் தொலைவில் போய் இதை வாங்கி வர வேணும் அப்படி வாங்கி வந்தால்… நம்மை பார்த்து ஊர் என்ன சொல்லும் அதை விட கை தட்டி கேலி பேசும் இது தேவையா பேசாமல் இத்தோடு இந்த பேச்சை விட்டு சாப்பிட வாங்க ஆத்தா குறிஞ்சி இதை இப்போ சாப்பிட வேணாம் காலை டிபன் சாப்பிட்டு விட்டு பிறகு சாப்பிடு” என. குறிஞ்சி




“வேணாம் பாட்டி தாத்தாவுக்கு பிடிக்காத எதுவுமே எனக்கு வேணாம் இது நம்ம பகையாளிங்களோட நிலத்தில் விளைந்தது அண்ணா எனக்கு பிடிக்கும் என வாங்கி வந்து விட்டது… என்னால் தானே அண்ணா தாத்தா கிட்ட திட்டு வாங்கியது இது எனக்கு வேணாம்” என அவள் கையில் எடுத்த கரும்பை அங்கே வைத்து விட்டு உள்ளே போக “குறிஞ்சி நில்லு டி” என குழலி பின்னால் ஓட அவர்கள் பின்னால் பொன்னரசி கணவனை முறைத்து விட்டு போக. கதிரவன்




“வேணாம் தாத்தா இது எதற்காக பகை என எனக்கு தெரியாது நீங்க ஐயன், சித்தப்பா சொல்லி தான் தெரியும் அவங்க நம்ம பகையாளிங்க என்று ஆனா எனக்கு சில நேரம் நினைக்க தோணுகிறது… இது எதற்காக பகை தேவையற்ற பகையோ என ஆனா நான் அதை எப்போவுமே கேட்க மாட்டேன் நீங்களா சொல்லும் வரைக்கும் ஏன் என்றால் நீங்க எனக்கு முக்கியம் அப்பு…ஆனா ஒன்று எதற்காகவும் என் தங்கச்சியை கலங்க விட மாட்டேன்” என சொல்லி விட்டு உள்ளே போக அவன் பின்னால் கலைவாணன் போனான் கதிரவன் குளித்து விட்டு வேட்டி சட்டையில் வர அங்கே சாப்பிட அனைவருமே இருந்தார்கள்... பொன்னரசி, கயல் செல்வி ,கோகிலா காலை டிபனை எடுத்து வைத்து கொண்டு இருந்தார்கள் இட்லி, தோசை சாம்பார், சட்னி, வடை என இருக்க சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த.கதிரவன்




“தாத்தா நம்ம சோள காட்டில் இந்த முறை நல்ல விளைச்சல் வரும் போல இருக்கு எல்லாம் நம்ம இயற்கை உரம் போட்டதால் தான் இந்த தடவை விளைச்சல் அதிகமாக இருப்பதால் நம்ம வீட்டுக்கு ஊருக்கு தேவையான விட்டு அதிகம் இருப்பதை டவுனில் கொண்டு கொடுக்கலாம் என நினைக்கிறேன்... நம்ம வழமையாக கொடுக்கும் கடைகளை விட இந்த முறை இரண்டு கடை பேசி வைத்து இருக்கிறேன் அவர்களும் இப்போ சோளம் அதிகமாக தேவைபடுகிறது கொண்டு வாங்க தாராளமாக நாங்க வாங்குகிறோம் …இதை தானே இப்போ பாப்கார்ன் என விற்கிறாங்க என்று சொன்னாங்க ஆனால் தாத்தா எனக்கு ஒரு யோசனை தோணுகிறது இதை ஏன் நம்ம எடுத்து செய்ய கூடாது” என. சேதுபதி




“என்ன பா சொல்கிற இதை எடுத்து செய்வது என்றால் எப்படி” என. கலைவாணன்




“அது தான் தாத்தா அண்ணா என்ன சொல்ல வருகிறார் என்றார் நம்ம இந்த சோளத்தை பாப்கார்ன் முறையில் செய்து…நம்ம கிராமத்தில் மட்டுமல்ல சுற்று வட்டார கிராமத்திலும் டவுன் கடைகளில் கொண்டு கொடுத்தால் அதிகமாக வருமானம் வரும்” என. வரதன்




“அது எப்படி வாணா சரி வரும் அது செய்ய முதலில் செயல்முறைகள் தெரிய வேணும் அதற்காக மெஷின் எல்லாம் வேணும்” என. கதிரவன்





“அது பிரச்சனை இல்லை அப்பு மெஷின் வாங்கலாம் இது பற்றி எனக்கு ஒரளவு தெரியும் இது பற்றி தெரிந்த என் கூட படித்த நண்பன் இருக்கிறான்... நான் என்ன நினைத்தேன் என்றால் அப்பு இயற்கை முறையில் இந்த சோளத்தை பாப்கார்ன் செய்ய மெஷின் மூலம் இல்லாது வெயிலில் உலர்ந்து சுத்தமாக வெண்ணெய் கொண்டு செய்யலாம்… இனிப்பு பாப்கார்ன் என்றால் நாட்டு சக்கரைபாகு மூலமாக செய்யலாம் இப்படி சுவையூட்கள் இல்லாமல் நம்ம செய்து கொடுத்தால் அது தனித்தன்மையாகவும் ஆரோக்கியமாவும் இருக்கும்” என .விஜயன்




“சரி பா எல்லாம் கேட்க நல்லா இருக்கு நம்ம கிட்ட இருக்கும் தொழிலையே பார்க்க நேரம் இல்லை இதில் புதிதாக ஒன்றை தொடங்கி எப்படி பா நடத்துவது” என. சேதுபதி




“வரதா, விஜயா என் பேரன் ஒரு விஷயம் செய்ய நினைத்தாலே அது வெற்றி தான் அவன் என்ன ஊர் சுற்றவா கேட்கிறான் நம்ம ஊரில் இது வரை யாருமே செய்யாத வியாபாரம் செய்து பார்க்கட்டுமே தொழில் தானே பா…எத்தனை தொழில் செய்தாலும் அது நமக்கு லாபம் தானே கதிரவா இப்போ என்ன இடம் பணம் வேணும் நம்ம கிட்ட இல்லாததா தாராளமாக எடுத்து செய் பா ஆனா ஒன்று மட்டும் வேணாம்... கூட்டு வியாபாரம் நீ உன் தம்பியோட செய்வது சரி ஆனா நண்பன் என்ற ஒருவனை தொழிலில் மட்டுமல்ல இந்த வீட்டில் வியாபாரத்தில் நுழைக்காதே அது உனக்கே சில சமயம் ஆபத்தாக போய் விடும்” என. கதிரவன்




“சரி தாத்தா நானும் வாணனும் மட்டும் செய்கிறோம் எனக்கு ஒரு யோசனை தோணுகிறது தாத்தா ஏன் தங்கச்சிங்க இரண்டு பேரை இதில் இறங்க கூடாது பெண்களுக்கு இப்போ சுயதொழில் அவசியம்… ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் இந்த தொழில் கை கொடுக்கும் இவங்க இருப்பதால் பெண்களும் அதிகமாக வேலைக்கு வருவாங்க அது மட்டுமல்ல தாத்தா நான் இந்த தொழிலுக்கு பேங்கில் கடன் கேட்க போகிறேன் இது நானும் வாணனும் எங்க சொந்த உழைப்பில் உருவாக்க நினைக்கிறோம் நாங்க முன்னே நினைத்து வைத்தது தான் இது” என. விஜயன்




“கதிர் என்ன சொல்கிற நீ போய் பேங்கில் கடன் எடுப்பதா அதை விட பெண்களை இந்த தொழிலில் ஈடுபட வைக்க போகிறாயா என்ன பா இது புதுசு புதுசாக பேசுகிற ஊர் என்ன சொல்லும் அதை விட சேதுபதி பேரன்கள் கடன் வாங்கி தொழில் தொடங்குவதா… நம்ம கிட்ட இல்லாத பணமா அது எல்லாம் யாருக்கு உங்களுக்கு தானே நம்ம வீட்டு பெண்களை தொழில் புகுத்தி பழக்கம் இல்லை பா… அவங்க படிக்க டவுனுக்கு போக வேணும் என்று தானே மேலே அவங்களை படிக்க வைக்கவில்லை நம்ம மட்டுமல்ல நம்ம பகையாளி குடும்பமும் கூட அப்படி தான் இந்த எண்ணத்தை விடு அவங்க வேற வீட்டுக்கு வாழ போகிறவங்க அது சரி வராது… நீ கடன் எடுக்க தேவையில்ல நம்ம பணத்தை எடுத்து உன் இஷ்டப்படியே தொழில் தொடங்கு என்ன அண்ணே நான் சொல்வது என” கேட்க. வரதன்




“நான் நினைத்தையே நீ சொல்லி விட்டாய் தம்பி இங்கே பாரு கதிரவா சித்தப்பா, தாத்தா சொன்னது போல செய் நம்ம பெண்ணுங்க நாளை வேற வீட்டுக்கு வாழ போகிறவங்க அவங்களுக்கு இது எல்லாம் சரிபடாது... கடம்பன் இதை விரும்ப மாட்டான் அது போல எங்க மரியாதையை குறைக்காமல் பேங்கில் கடன் எடுக்கும் யோசனையாக நிறுத்தி விட்டு நம்ம பணத்தில் தொழில் தொடங்கு” என. கதிரவன்




“அப்பு, சித்தப்பா நீங்க எந்த காலத்தில் இருக்கிறீங்க தாத்தா தான் பழைய காலத்தில் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறார் நீங்களும் சித்தப்பாவும் படித்தவங்க தானே மரியாதை என்பது கேட்டு பெறுவதில்லை நம்ம நடக்கும் முறையை பார்த்து மற்றவங்க கொடுப்பது… ஏன் உங்களை இத்தனை பேர் கை எடுத்து கும்பிடுறாங்க உங்க உழைப்பு பிறரை ஏமாற்றாமல் நீங்க வியர்வை சிந்தி உழைத்தின் பலன். தாத்தா இது உங்களுக்கும் கூடவா புரியாது நம்மூரில் எத்தனை பெண்ணுங்க வெளியூர் போய் படித்து இருக்கிறாங்க நீங்களும் பூபதி குடும்பமும் தான் இப்படி பத்தாம்பசலித்தனமாக இருக்கிறீங்க பெண்ணுங்க படிக்க கூடாது வேலைக்கு போக கூடாது தொழில் தொடங்க கூடாது பூபதி குடும்பத்தை விடுங்க… நீங்க ஏன் அப்படி நடக்க வேணும் தங்கச்சிங்க வேற ஆளுங்க கூடவா தொழில் தொடங்க போகிறாங்க சொந்த அண்ணங்கள் எங்க கூட தானே பிறகு என்ன மாற்றத்தை உங்களில் இருந்து தொடங்குங்க ஊர் மாற தொடங்கும் ஏற்கனவே மாறி இருக்கும் ஊர் முழுதாக மாறி இங்கே படித்த பெண்கள் அதிகம் இருப்பார்கள்…அவர்கள் ஆண்கள் கையை எதிர்பார்க்காமல் வாழ தொடங்குவார்கள் நீங்க பூபதி குடும்பத்திற்கு முன் மாதிரியாக இருங்க ஊரே உங்களை கை எடுத்து கும்பிடும் அடுத்து பேங்க் லோன் விஷயம் இப்போ அரசாங்கமே நம்மை போல விவசாயிகளுக்கு கடன் கொடுக்க முன் வருகிறாங்க எதற்காக… நம்ம இந்த உலகுக்கே சாப்பாட்டை உற்பத்தி செய்யும் ஆளுங்க கிட்ட தட்ட பிரம்மா போல அவர் படைக்கும் தொழில் என்றால் நம்ம அந்த படைப்பை காக்கும் தொழில் செய்கிறோம்…நான் தொழில் தொடங்க தான் கடன் எடுக்கிறேனே தவிர டாஸ்மாக்ல் குடிக்க கடன் கொடு என்றா கேட்கிறேன் நீங்க சேர்த்து வைத்த சொத்து உங்க பிள்ளைகளுக்கு என்றால் அது போல எங்கள் உழைப்பால் சேர்த்த சொத்தை எங்க பசங்களுக்கு கொடுக்க எங்களும் ஆசை இருக்காதா கொஞ்சம் யோசிங்க அப்புச்சி, அப்பு, சித்தப்பா” என. சேதுபதி




“ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கு பா என் பேரனுக்கு இத்தனை அறிவு என்று நீ சொன்னது அத்தனையும் சரி தான் பா ஆனா அது நம்ம குடும்பத்துக்கு வேணாம் ஒன்று செய் நீ என் கிட்ட பணத்தை கடனாக வாங்கு பிறகு பேங்கில் எப்படி வட்டி கட்டிவாயோ அது போல எனக்கு தா… பிறகு முதல் இரண்டு வருஷம் கழித்து தா அடுத்து என் பேத்திங்க தொழில் பார்க்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை அந்த விஷயத்தை மறந்து விடு… அவங்க இந்த சேதுபதியோட பேத்திங்க எந்த கஷ்டப்படாமல் வாழ்க்கை பூராகவும் சந்தோஷமாக வாழ வைக்க எனக்கு தெரியும் இது தான் என் இறுதி முடிவு” என கூறி விட்டு போகும் அவரை கதிரவன் பார்த்தான்.




சோலைகிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -05




சேதுபதி தன் முடிவை சொல்லி விட்டு போக கதிரவன் வெளியே போக கிளம்ப ஐயா கதிரு என சத்தம் கேட்க அவனுக்கு அது யாரு என தெரியும் பொன்னரசி தான்… கதிர் பொன்னரசியின் ஆசை பேரன் அது மட்டுமல்ல தன் தந்தை ஜாடையில் இருப்பவன் மீது அதீத பாசம் அவருக்கு சேதுபதிக்கு கூட அப்படி தான் தன் மாமனார் போல உள்ளவன் மீது பாசம் அதிகம்…. பொன்னரசியின் சொந்த அத்தை மகன் தான் சேதுபதி சிறு வயதில் தாய் தந்தை இழந்தவனை தன் கூடவே அழைத்து வந்து படிக்க வைத்து தொழில் கற்று கொடுத்து தன் கிட்ட இருந்த ஒரு கல் வீடு இருபது ஏக்கர் வயல், முப்பது பவுண் நகை என மொத்தமாக சீதனமாக கொடுத்து மகளை கட்டி கொடுத்தவர்… அவர் சாகும் வரைக்கும் சேதுபதி அவரை மீறி ஒரு வார்த்தை எதிர்த்து பேச மாட்டார் அவ்வளவு அன்பும், மரியாதையும் கதிர் போல தான் அவரும் மகளாக இருந்தாலும் கூட நேர்மையாக தான் பேசுவார் அதனால் தான் மூத்த பேரன் மீது சேதுபதி, பொன்னரசிக்கு அதீத பாசம் பொன்னரசி அவன் அருகே வந்து அவன் கன்னத்தை தடவி கொண்டு. அவர்





“ஐயா கதிரு மனசு விட்டு விடாதே சாமி உங்க அப்புவை பற்றி தெரியும் தானே அவருக்கு தன்னை ஊர் ஒரு வார்த்தை சொல்வதை விட அந்த குடும்பம் சொல்லி விட கூடாதே என்ற எண்ணம்… நீ சொல்வது எல்லாம் சரி தான் ஐயா இந்த பாட்டிக்காக ஒன்று செய் சாமி அவர் தரும் பணத்தை கடனாக வாங்கி கொள் இதுவும் பேங்கில் கடன் வாங்குவது போல என நினை அப்பு…நீ மனசு வருத்தபட்டால் அது இந்த பாட்டியாலும் அப்புவாலும் தாங்க முடியாது சாமி இந்த குடும்பம் எந்த காரணம் கொண்டும் கலங்கி நிற்க கூடாது ராசா” என. கதிர்




“புரிகிறது அப்பத்தா ஆனா எனக்கு சுயம் என்ற ஒன்று இல்லையா மற்றவங்க போல சுதந்திர காற்றை சுவாசிப்பது எப்போது நான் ஒன்றும் தாத்தாவை எதிர்க்கவில்லை அப்பத்தா….நியாயத்தை தான் சொல்கிறேன் எனக்கு என் குடும்பம் முக்கியம் அதற்காக நான் நியாயம் இல்லாததை செய்ய மாட்டேன்… நீ தானே சொல்வ பெரிய அப்பு போல நான் என்று அப்போ எதற்காக அப்பு என்னை தடுக்க வேணும்” என. பொன்னரசி




“ராசா நீ என் ஐயனே தான் அதில் மாற்றம் இல்லை அவர் போலவே தான் உன் குணமும் ஆனா இதில் எனக்கு யார் பக்கம் நிற்பது என தெரியவில்லை நாங்க இப்படியே வாழ்ந்து பழகி விட்டோம் சாமி… நாங்க பிறந்தது முதல் சொல்லி கொடுப்பது எல்லாம் பெண்களை விட ஆண்கள் உசத்தி அவங்களுக்கு மரியாதை கொடுக்க வேணும் என்று அந்த காலத்தில் இப்போ போல அவ்வளவாக பெண்ணுங்க படிக்கவில்லை…எங்களுக்கு சுயம் என்ற ஒன்று இருப்பதே தெரியாது எனக்கும் ஆசை என் பேத்திங்க என்னை போல மருமகள்களை போல இல்லாமல் சுயமாக முடிவு எடுத்து சொந்த காலில் நிற்க வேணும் என்று… எங்கே உனக்கு நடந்தது எல்லாம் தெரியாது சாமி தெரியவும் கூடாது அதனால் தான் உங்க அப்பு, ஐயன், சித்தப்பு எல்லாம் இப்படி மாறினாங்க இந்த அப்பத்தாவுக்காக கொஞ்சம் யோசி சாமி” என. கதிர்




“யோசிக்கிறேன் பாட்டி யாருக்காக இல்லை என்றாலும் உனக்காக என் தங்கச்சிங்களுக்காக சரி நான் சோளகாட்டுக்கு போகிறேன் மதியம் சாப்பாடு கொடுத்து அனுப்பி விடு… வாணா நீ நம்ம பருத்தி மில்லுக்கு போய் அங்கே உள்ள கணக்கு வழக்கை பாரு நான் மதியம் வருகிறேன் அங்கே நம்ம சாப்பிடலாம் பாட்டி நீ மில்லுக்கே சாப்பாட்டை அனுப்பு” என கூறி விட்டு தன் புல்லட்டை எடுத்து கொண்டு போக வாணன் தன் பைக்கை எடுத்து கொண்டு போனான்... கதிர் கோபமாக மட்டுமல்ல அவன் முயற்ச்சிக்கு தடையாக தன் தாத்தா,அப்பா, சித்தப்பா இருப்பதை அவனால் தங்க முடியாமல் சோளகாட்டுக்குள்ளே வந்தான் இது அவனுக்கு பிடித்த இடம்…நீண்ட வரிசையாக கிட்ட தட்ட அவன் உயரத்திற்கு வளர்ந்து இருக்கும் சோளகதிர்கள் நிறைமாத சூல் கொண்ட பெண்கள் போல காட்சியளிப்பதை அவன் ரசித்து பார்ப்பான்… தாய்மை என்பது மனிதர்களுக்கு மட்டும் தானே இதோ இந்த தாவரங்களுக்கும் தானே இன்னும் இரு மாதங்கள் சோளகதிர்கள் வெட்டுக்கு தயார் ஆகிவிடும் இப்போ கொஞ்சம் வெள்ளை நிறத்தில் தான் இருந்தது.




கதிர் தன் சோளகதிர்களை ஆசையாக மெதுவாக அதை தடவி கொண்டு நடந்து போனான் இரு பக்கமும் சோளம் பயிரிடப்பட்டு உயரமாக இருந்தது நடுவே மட்டும் தான் குறுகலான பாதை… அவன் தன் சட்டையில் சோளகதிர்கள் ஓட்டாமல் தள்ளி நடந்து போக அப்போது தான் அந்த சத்தம் கேட்டது ஒரு மெல்லிய கொலுசொலி கதிர் யோசனையாக மெதுவாக நடந்து போக அவன் பின்னால் அது தொடர்வது போல இருக்க…அவன் சட்டென சோளகதிர்களுக்குள்ளே புகுந்து மறைந்து நிற்க அந்த சத்தம் அவன் அருகே கேட்க சட்டென அவன் கையை நீட்டி ஒரு வளைகரத்தை பற்றி சோளகாட்டுக்குள்ளே இழுத்தான்… அந்த கைகளுக்கு சொந்தகாரி வேற யாருமல்ல சேதுபதி யாரை எதிரியாக நினைத்து வாழ்கிறாரோ அந்த பூபதியின் செல்ல பேத்தி இளவேந்தன், எழிலரசனின் அன்பு தங்கை வேல்விழி தான் அவள் கதிரை காண முகம் மலர மச்சான் என அவன் மார்பிலே சாய கதிரும் சிரிப்போடு அவளை அணைத்து கொண்டான். கதிர்



“என்ன டி இவ்வளவு தூரம் அதுவும் உன் அண்ணங்காரங்க உன்னை தனியாக விட மாட்டாங்களே பிறகு எப்படி” என கேட்டு அவள் நெற்றியில் முத்தம் பதிக்க. வேல்விழி




“மச்சான் உன்னை பார்த்து ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டதா நீ ஏதோ ஒரு வேலையாக டவுனுக்கு போய் இருப்பதாக எங்க சின்ன அண்ணன் பெரிய அண்ணன் கிட்ட பேசி கொண்டு இருப்பதை கேட்டேன்… உன் தம்பியும் என் சின்ன அண்ணும் நண்பர்கள் தானே அவர் சொல்லி இருப்பார் போல நீ என் கிட்ட சொல்லாமல் வேற போய் விட்ட நேற்று நீ வந்ததை கூட ஊர் ஆளுங்க பேசும் போது தான் தெரிந்து கொண்டேன்… எப்படியும் நீ உன் பிள்ளைங்களை பார்க்க வருவாய் என தெரியும் அது தான் இந்த சோளகதிர்களை நம்ம விஷயம் வஞ்சிக்கு மட்டும் தானே தெரியும் அது தான் அவளை அழைத்து கொண்டு கோவிலுக்கு போய் விட்டு வருகிறேன் என சொல்லி விட்டு இங்கே வந்தேன்” என. கதிர்




“அவசர வேலை டி உனக்கு தகவல் சொல்ல கூட உன் கிட்ட மொபைல் போன் இல்ல ஏன் டி நீ பணக்காரி தானே ஒரு போன் வைத்து கொள்ள மாட்டியா டி என் கஞ்சன்கள் டி உன் அப்பு, ஐயன், அண்ணங்காரங்க ஆசை பேத்திக்கு போன் கூட வாங்கி தர வசதி இல்லாதவங்களா அவனுங்க… பெரிய ஜமீன் என்று தான் பெயர் உன் அண்ணக்காரன் அது தான் அந்த வேந்தன் என் தங்கச்சி என் உயிர் என பேசி கொண்டு இருப்பான் இப்போ வாங்கி தர முடியாத நிலையிலா இருக்கிறான்” என வேல் விழி அவனை முறைத்து பார்க்க கதிர் அவள் முறைக்கும் கண்களில் முத்தமிட வேல்விழி அவன் மார்பிலே கை வைத்து தள்ளி விட்டு. வேல்விழி




“ஒன்றும் வேணாம் உங்களுக்கு என் அண்ணனை குறை சொல்லாமல் உண்ட சோறு ஜீரணமாகதே நான் அவங்க செல்ல தங்கச்சி பெரிய அண்ணன் எனக்கு புதிய மொபைல் போன் வாங்கி கொண்டு வந்து தந்தது அதுவும் உங்களை போல தான் பெண்ணுங்களுக்கு நாலும் தெரிந்து இருக்க வேணும் என சொல்லும்… அந்த நேரம் பார்த்து நீலவேணி மதனி வந்துச்சா அது அத்தை கிட்ட போய் போட்டு கொடுக்க அத்தை ஊரை கூட்டி சொல்லாத குறையாக சத்தம் போட்டு விட்டது… இந்த போன் பார்த்து நான் கெட்டு போய் விடுவேனாம் இல்ல யார் கூடவும் ஓடி போய் விடுவேனாம் என்று அண்ணுக்கு வந்த கோபத்திற்கு அதை திட்ட முடியாத கோபத்தில் போனை தூக்கி எறிந்து உடைத்து விட்டது அதற்கு பிறகு தான் அது வாய் மூடி கொண்டது அதற்கு பிறகு எனக்கு மொபைல் ஆசையே போய் விட்டது மச்சான்” என. கதிர்




“கிட்ட தட்ட உன் அத்தை போல எங்க வீட்டிலும் ஒன்று இருக்கு அது தான் எங்க அத்தை காவேரி அது வந்தால் போதும் அப்பு, ஐயன், சித்தப்பு மனசை மாற்றி விட்டு தான் போகும் அதை சரி செய்வே எனக்கு போதும் போதும் என்று ஆகிவிடும்… சரி டி இந்தா உனக்கு டவுனில் வாங்கி வந்தேன் நீ எப்படியும் என்னை பார்க்க வருவ என நினைத்து இதை யாருக்குமே தெரியாமல் கொண்டு வந்தேன்” என கூறி தன் வேட்டி மடிப்பில் இருந்து ஒரு சின்ன பையை எடுத்தான் அது அவளுக்கு பிடித்த ஸ்வீட் ஜாங்கிரி அது கூட காராபூந்தி கூடவே ஒரு சின்ன அட்டை பெட்டி மாதிரி ஒன்று இருக்க வேல்விழி அதை திறந்து பார்க்க அவளுக்கு டச் மாடல் போன் ஒன்று இருக்க வேல்விழி மச்சான் என. கதிர்




“உனக்கு தான் டி உன்னை பார்க்க நினைக்கும் போது எல்லாம் இதில் பேச தான் ராத்திரி பூராகவும் உன் நினைப்பு வரும் என் விழி எப்போ என் பொண்டாட்டியாக வருவாள் என் கூட இருப்பாள் அவள் மடியில் தலை சாய்த்து கதை பேச போகிறோம் என்று…எங்கே நம்ம குடும்ப சண்டை தான் தூண் போல நம்ம முன்னே நிற்கிறதே குறிஞ்சி, குழலிக்கு கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்து அவங்களை புகுந்த வீட்டுக்கு அனுப்பிய மறுநாள் உன் வீட்டில் பெண்ணு கேட்டு வருவேன்… இதை என் குடும்பமும் சரி உன் குடும்பமும் சரி எதிர்த்தாலும் உன்னை வீடு புகுந்து தூக்கி வருவேன் உன்னை கண்கலங்காமல் காலம் பூராகவும் வாழ வைக்க எனக்கு படிப்பு இருக்கு தொழில் இருக்கு… என் அப்பு, ஐயன், சொத்தை நம்பி நான் இல்லை” என வேல்விழி அவன் காதலை கண்டு பிரமித்து போய் அவனை இறுக்க அணைத்து கொள்ள. “ஏய் புள்ள வேலு சீக்கிரமாக வா வீட்டில் தேட ஆரம்பிப்பாங்க” என வஞ்சியின் குரல் கேட்க கதிர் வேல்விழியை இழுத்து இறுக்க அணைத்து அவள் கன்னதில் முத்தமிட அவள் முகம் சிவக்க கதிர் அவள் கன்னத்தை தடவி விட்டு. கதிர்



“விழி ஜாக்கிரதையாக இரு நான் ராத்திரி பத்து மணிக்கு மேலே தான் போன் எடுப்பேன் சைலண்ட் மேட்டில் தான் போட்டு இருக்கிறேன் பயப்படாமல் இரு” என வேல் விழியும் சரி என கூற. அவள் விழிகள் அவனை பிரிய போகும் ஏக்கத்தை சுமந்து கொண்டு வெளியே வர வஞ்சி நின்றாள் அவளை தொடர்ந்து வெளியே வந்த கதிர் வஞ்சியை கண்டவன் சின்ன சிரிப்போடு. கதிர்




“எப்படி ஆத்தா இருக்க உன்னை பற்றி ஊரே பெருமையாக பேசுகிறது ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கு மா…உனக்கு மேலே படிக்க வேணும் என்றால் அண்ணன் கிட்ட சொல்லு காலேஜில் சேர்க்க உதவி செய்கிறேன் நான் உன் அப்பு, ஆச்சி கிட்ட உன் ஆத்தா, அக்காள் இல்லாத நேரமாக பார்த்து பேச வருகிறேன்” என. வஞ்சி




“ரொம்ப நன்றி அண்ணே நானும் உன் கிட்ட இதை பற்றி கேட்க வேணும் என நினைத்தேன் எங்கே என் ஆத்தா, அக்காவை நினைத்து பயந்து வாய் மூடி கொண்டேன்… நான் அப்பு, அப்பத்தா கிட்ட நீங்க சொன்னதை சொல்கிறேன் வந்து பேசிங்க அண்ணே… சரி நாங்க கிளம்புகிறேன் வெரசாக போக வேணும் இல்ல பெரியத்தான், சின்னத்தான் தேட தொடங்கி விடுவாங்க வா புள்ள போகலாம் என வேல்விழி கையை இழுத்து கொண்டு போக அவள் கதிரை பார்த்து கொண்டு போக அவன் தலையசைத்து விடை கொடுத்தான்.





சோலைகிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -06




கதிரவன் வேல்விழி காதல் ஒரு அழகான கதை ஆகும் கதிரவன் முதல் முதலாக வேல்விழியை கண்டது கோவில் குளத்தருகே தான் அவன் தன் தங்கைகளை அழைத்து கொண்டு ஏதோ பூஜைக்கு கொடுத்து இருப்பதால் வந்தான்… அன்று பொன்னரசி சேதுபதி வரதன், செல்வி தங்கள் உறவினர் வீட்டு திருமணம் என போய் இருத்தனர் அம்பிகாவுக்கு கோவிலுக்கு வர முடியாத நாள் அவர் துணைக்கு விஜயன் வீட்டில் இருக்க கதிர் தான் தங்கைகளை தனியாக விட முடியாது என எழில் கூட வந்தான்… குறிஞ்சி, குழலி,கதிரவன், எழில் பூஜை முடிய பெண்கள் கோவிலை சுற்றி வர போவதாக சொல்ல அவர்கள் கூட எழிலை அனுப்பி விட்டு இவன் கோவில் குளத்து மீன்களுக்கு பொறி போட வந்தான் அங்கே சிலர் தான் இருந்தனர் அப்போது தான் குளத்து படிக்கட்டு பாசியில் கால் வழக்கி பொறி போட்டு கொண்டு இருந்த பெண்ணு ஒன்று தவறி தண்ணீரில் விழ ஐய்யோ வேலு என ஒரு பெண்ணின் சத்தமும் அதை தொடர்ந்து அங்கே இருந்த சிலரின் சத்தமும் கேட்டது… பொறி வாங்கி கொண்டு படிகளில் இறங்கி கொண்டு இருந்த கதிர் சட்டென சட்டையை கழட்டி எறிந்து விட்டு வேட்டியை மடித்து கட்டி கொண்டு மீன் போல நீரில் பாய்ந்தான் அவனை பொறுத்தவரை ஒரு உயிர் அது ஆணாக இருந்தால் என்ன பெண்ணாக இருந்தால் என்ன அவன் காப்பாற்றி நீரில் இருந்து தூக்கி கொண்டு வெளியே வந்தவன்…படிகளில் அவளை படுக்க வைத்து வயிற்றில் உள்ள நீரை அமுக்க அவள் வாய் வழியாக வந்து வேல் விழி மெதுவாக தன் வேல் போன்ற விழிகளை திறக்க கண்டது கதிரவனை அவனும் ஒரு கணம் அவள் வேல் விழிகளில் தடுமாறி போக. வஞ்சி





“ரொம்ப நன்றி அண்ணா நல்ல காலம் இவளுக்கு ஏதுவுமே ஆகவில்லை என் உயிரே போய் விட்டது கேட்டால் தானே குளத்து படியில் பசி இருக்கு கவனமாக போ என சொல்லியும் கண்ணை எங்கே வைத்து கொண்டு போன வேலு.. வீட்டுக்கு யார் பதில் சொல்வது கதிர் அண்ணன் மட்டுமல்ல என்றால் உன் கதி என்ன ரொம்ப நன்றி அண்ணே” என கதிர் வஞ்சியை யோசனையாக பார்த்து. கதிர்




“ஏன் ஆத்தா நீ மிலிட்டரி சித்தப்பு பெண்ணு தானே” என கேட்க. வஞ்சி




“ஆமாம் அண்ணே நான் வஞ்சி இது வேல்விழி என் மாமன் குமரன் பெண்ணு நாங்க பூபதியோட பேத்திங்க என கூறி அவளை எழுப்பி அழைத்து கொண்டு கிளம்ப போக வேல்விழி மெதுவாக கதிரிடம் “ரொம்ப நன்றி என் உயிரை காப்பாற்றியதற்கு” என சொல்லி விட்டு சென்றாள்… கதிர் போகும் அவளை பார்த்து கொண்டு இருக்க அண்ணா என கூறி கொண்டு அவன் உடன்பிறப்புகள் வந்தனர் அவன் இருந்த நிலை கண்டு பதற அவன் எதிரி பெண்ணு என்று சொல்லாமல் ஒரு பெண்ணை காப்பாற்றினேன் என சொன்னான் அதற்கே அவனுக்கு ஏதும் நடந்து இருக்க என சொல்லி அவர்கள் திட்டினார்கள்... அதன் பிறகு வேல்விழியை காணும் சில சந்தர்ப்பத்தில் அவள் பார்வை இவனை நன்றியாக பார்க்கும் பிறகு அந்த நன்றி அன்பாக மலர ஒரு திருவிழா நேரத்தில் இருவருமே தங்கள் காதலை யாரும் அறியாமல் பரிமாறி கொண்டனர்…வஞ்சிக்கு மட்டும் உண்மை தெரியும் வேல்விழிக்கு அவள் உறவு என்பதை விட நெருங்கிய தோழி அவளுக்கும் கதிரை பிடிக்கும் என்பதால் இவர்கள் காதலுக்கு உதவி செய்தாள் இது தான் இவர்களின் காதல் கதை.





எழில் மூலமாக வேந்தன் கதிர் புதிய தொழில் தொடங்க போவதாக கேள்விபட்டான் அவன் அதை பெரிதாக எடுத்து கொள்ளவில்லை… அவனுக்கு இருக்கும் தொழிலை பார்க்கவே நேரம் இல்லை ஆனால் எழிலுக்கும் புதிய தொழில் தொடங்க ஆசை அதை வேந்தன் கிட்ட கேட்க. வேந்தன்




“ஏன் எழிலா நமக்கு இருக்கும் தொழிலை பார்க்கவே நேரம் இல்லாமல் இருக்கு இதில் புதிய தொழிலை எப்படி டா பார்க்க போகிறோம்… நம்ம தொடங்கியது தானே சக்கரை ஆலை பிறகு என்ன ஏன் உனக்கு தனியாக தொழில் தொடங்க ஆசையாக இருக்கிறதா நீ பயப்படாமல் அண்ணா கிட்ட தைரியமாக சொல்லு உன் ஆசையை நிறைவேற்றி வைக்கிறேன் என்ன தொழில் தொடங்க நினைத்து இருக்க” என கேட்க. எழில்




அய்யோ அப்படி இல்லை அண்ணா நான் உங்களை பின் தொடர தான் ஆசைபடுகிறேன் எனக்கு லட்சுமணன் போல வாழ தான் ஆசையாக இருக்கு பரதன் போல ராமனின் செருப்பை வைத்து ஆட்சி செய்ய எனக்கு ஆசை இல்லை… உங்க நிழலை விட நிஜத்தை தான் விரும்புகிறேன் எனக்கு என்ன தேவை என்ன பிடிக்கும் என்று என்னை விட உங்களுக்கு தான் நன்றாக தெரியும்…அது கதிர் அண்ணா புதிதாக தொழில் தொடங்க போகிறார் என்று கேள்விபட்டேன் அது தான்” என வேந்தன் தம்பியை அணைத்து கொண்டு. வேந்தன்




“எனக்கு உன்னை தெரியும் டா நீ அந்த லட்சுமணன் போல தான் எழிலா நீ ஒன்றை முதலில் புரிந்து கொள்ள வேணும் மற்றவங்களை பார்த்து வாழ ஆசைபட்டால் நம்ம அடையாளம் தான் தொலைந்து போகும்… நமக்கு குடும்ப தொழிலை தவிர இஷ்டமான தொழில் சக்கரை ஆலை நம்ம ஆசைபடியே தான் இதை ஆரம்பித்தோம் கதிர் இப்போ தான் கலை கூட சேர்ந்து தொழில் தொடங்க போகிறான் நம்ம மூத்த தலைமுறை சொல்லி தான் நமக்குள்ளே பிரச்சனை இருக்கு என தெரியும்… ஆனா நம்ம நான்கு பேருமே அதை காலேஜில் காட்ட மாட்டோம் கடம்பனை தவிர கதிரும் நானும் பேசி கொள்வது இல்லை தான்… ஆனா அவன் எண்ணமும் என் எண்ணமும் ஒரேய திசையில் தான் பயணிக்கின்றது நமக்கு இருக்கும் தொழிலே போதும் சரி வா சக்கரை ஆலைக்கு கிளம்பலாம்” என எழிலை அழைத்து கொண்டு போனான்.




குறிஞ்சிக்கு வழமையாக பொழுது போகாது வீட்டில் செய்ய எந்த வேலையும் இல்லை என்பதை விட அவள் வேலை செய்ய யாருமே விட மாட்டார்கள் அவளுக்கும் இந்த சமையல், வீட்டை கூட்டி பெருக்குவது, கோலம் போடுவது இதில் பெரிதாக ஈடுபாடு இல்லை அந்த வீட்டை பொருத்த வரைக்கு அவள் செல்ல மகள் அது போல குழலியையும் செய்ய வேணாம் என்று சொல்லியும் அவள் வேலைகளை இழுத்து போட்டு கொண்டு செய்வாள்… அவளுக்கு சமையல், கோலம் போடுவது ரொம்ப பிடிக்கும் குறிஞ்சி அதை வேடிக்கை பார்ப்பாள் பொன்னரசி தன் மகள் காவேரி, பேரன் கடம்பனின் குணம் தெரிந்து தான் குறிஞ்சியை இதை எல்லாம் கற்று கொள்ள சொல்வார்…அவள் பதில் வேறாக இருக்கும் கல்யாணத்திற்கு பிறகும் நான் மட்டுமல்ல குழலியும் எங்க புருஷன் கூட இங்கே தான் இருப்போம் அப்பு அதற்கு சரி என சொல்லி விட்டார் பிறகு எதற்காக நான் இதை எல்லாம் செய்ய வேணும் என. பொன்னரசி





“இங்கே பாரு ஆத்தா இது ஊர் உலகத்தில் நடக்க முடியாத விஷயம் பட்டணத்தில் இது சகஜமாக இருக்கலாம் ஆனா நம்ம ஊருக்கு என சில விதிமுறைகள் இருக்கு… பெண்ணுங்க என்றால் கல்யாணம் பண்ணிய பிறகு புகுந்த வீட்டில் இருப்பது தான் முறை மரியாதை கூட ஏன் உன் அத்தைகாரியை நான் இங்கயே தங்க விடுவதில்லை ஊர் தப்பாக பேசும் ராஜாத்தி” என. குறிஞ்சி




போ அப்பத்தா ஊருக்கு வேற வேலை இல்லையா எங்களை பார்த்து கொண்டு இருக்க அப்படி சொல்லி தான் நம்ம பயந்து வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறோம்… என்னை, குழலியை நீங்க மேலே படிக்க கூட விடவில்லை ஆனா இந்த ஊர் அருங்காணி சித்தி பெண்ணு புஷ்பா காலேஜ் போய் படிக்கிறாள் இது மட்டும் எந்த ஊர் நியாயம்” என. செல்வி



பெரிய பாப்பா இப்படி எல்லாம் பேச கூடாது தங்கம் நாங்க மட்டுமல்ல இந்த குடும்பமே படிப்புக்கு எதிரி இல்லை ஆனா சில காரணங்களால் குறிப்பாக பெண்ணுங்களை மேலே படிக்க விட முடியவில்லை… இப்போ என்ன உனக்கு படிக்க வேணுமா கடம்பனை கட்டி கொண்டு மேலே படி அப்போது யாரு தடுக்க முடியும்” என. குறிஞ்சி



போ மா அவனை கட்டி கொண்டு படிப்பதாவது விளங்கி விடும் அவனே ஒரு சிடுமூஞ்சி எனக்கு அவனை பிடிக்கவே இல்லை.அப்பு,ஐயன், சித்தப்பா சொல்கிறாங்க என்று தான் அவனை கட்டி கொள்ள சம்மதம் சொன்னேன்… இங்கே பாரு நான் கல்யாணம் பண்ணிய பிறகு அத்தை வீட்டுக்கு எல்லாம் போக மாட்டேன் இதற்கு சம்மதம் என்றால் மட்டும் தான் அந்த கடம்பனை கட்டி கொள்ள சம்மதிப்பேன்” என செல்வி பதில் சொல்ல முன்னே அடி ஆத்தி இது என்ன கூத்தா இருக்கே என சொல்லி கொண்டு காவேரி மகள் பாவையோட வந்தாள் செல்வி, அம்பிகா சரி இப்போ ஒரு பூகம்பம் இருக்கு என நினைத்தனர். காவேரி




“வாடி என் அண்ணன் மகளே இதற்கு தான் தலை தலையாக அடித்து கொண்டேன் பொட்ட புள்ளைங்களை படிக்க வைக்க வேணாம் பத்தாவதோடு நிறுத்தி வீட்டு வேலைகளை கற்று கொடுக்க என…கேட்டானா அந்த கதிரு என் தங்கச்சிங்க படித்தே ஆக வேணும் என ஒற்றை கால் கொக்கு போல தவம் இருந்து பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு வரை படிக்க வைத்தான் அதற்கு மேலேயும் படிக்க வைக்க தான் முயற்ச்சி பண்ணினான்… விடுவேனா நான் என் ஐயன், அண்ணங்கள் கிட்ட சொல்லி நிறுத்தி விட்டேன்” என தவளை தன் வாய்யால் கெடுவது போல உண்மையை சொல்ல அவ்வளவு தான் குறிஞ்சி முகம் மாறியது அவளுக்கு துடுக்குதனம் அதிகம் அது போல படிக்க பிடிக்கும் அதை தடை செய்ய காரணம் காவேரி என அறிந்தவள். குறிஞ்சி




“அப்போ இந்த நல்ல வேலையை செய்தது நீ தானா அத்தை இது உனக்கே அசிங்கமாக இல்ல உனக்கு தான் படிக்க வராது அதற்காக மற்றவங்க படிப்பை இப்படி தான் தடை போடுவதா… பாவை பாவம் அவளுக்கு படிக்க ஆசை நீயும் உன் கூமுட்டை மகனும் அவளை படிக்க விடாமல் வீட்டில் அடைத்து விட்டீங்க விட்டு இருக்க நீ என், குழலி படிப்பை தடை செய்து இருப்ப என் அண்ணங்களை மீறி உன்னால் எதுவுமே செய்ய முடியாது… இப்போ சொல்கிறேன் கேளு உன் பையனை நான் கட்டிக்க மாட்டேன் படித்த பையனாக தான் கட்டுவேன் உன் வீட்டில் வந்து வாழுவேன் என கனவு காணாதே வா குழலி, பாவை நம்ம வெளியே போய் பேசலாம்” என அவர்களை இழுத்து கொண்டு போக செல்வி, அம்பிகா அடுத்து நடப்பதை நினைத்து தவிர்த்து போய் நிற்க பொன்னரசி அதிர்ச்சியாக நின்ற மகளை பார்த்தார்.




சோலைகிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -07




குறிஞ்சி கடம்பனை கட்டி கொள்ள மாட்டேன் என கோபமாக சொல்லி விட்டு குழலி, பாவை கூட வெளியே போக அடுத்த நிமிஷம் காவேரி சத்தம் பெரிதாக சேதுபதி வீட்டில் கேட்டது. காவேரி





“அய்யோ அய்யோ என்ன வார்த்தை பேசி விட்டு போகிறாள் இந்த சின்ன சிறுக்கி என் ராசாவை கட்டிக்க மாட்டேன் என என் கிட்டையே சொல்லி விட்டு போகிறாள் இது யாரு கொடுத்த தைரியம் எனக்கு தெரியாமல் என் பிறந்த வீட்டில் ஏதோ சதி நடக்கிறது… அம்மா நீயும் அவள் அந்த பேச்சு பேசி விட்டு போகிறாள் பேசாமல் நிற்கிற உன் பேரனை வேணாம் என சொல்லி விட்டு போகிறாள் அதுவும் உன் ஒரேய பெண்ணோட மகனை அவள் கால்லை உடைத்து அவளை வெளியே போக விடாமல் வைப்ப என்று பார்த்தால் நீ என்ன டா என்றால் பேசாமல் கிணற்றில் போட்ட கல்லு போல நிற்கிற…அது சரி உனக்கு நீ பெத்த பெண்ணை விட நேற்று வந்த உன் மருமகள்கள் மீது தானே பாசம் வரட்டும் என் அப்பாரு அண்ணங்கள் இருக்கு உங்களுக்கு எல்லாம் நான் பெத்த ராசாவை தங்க மகனை வேணாம் என்று போவாளா… என் மகன் அழகுக்கு, கம்பீரத்துக்கு இவள் கிட்ட நிற்க முடியுமா என் அப்பு இந்த ஆத்தா சொன்ன ஒற்றை வார்த்தைக்காக தான் அவளை கட்டிக்க சம்மதம் சொன்னான் நானும் சொந்தம் விட்டு போக கூடாது என் பிறந்த வீட்டு உறவு காலத்திற்கும் வர வேணும் என நினைத்து இவளை கட்டிக்க சொன்னால்…. உன் பேத்தி இத்துனுண்டு சைஸில் இருந்து கொண்டு என்ன பேச்சு பேசி போகிறாள்…. என் ஐயன், அண்ணங்களே என்னை இப்படி பேசியதில்லை இவளுக்கு யார் கொடுத்த தைரியம் மதனி நீங்களா அவளை இப்படி பேச சொல்லி தூண்டி விட்டீங்க” என செல்வியை பார்த்து கேட்க. செல்வி




“என்ன பேசுகிற காவேரி நான் எதற்காக என் மவளை தூண்டி விட வேணும் எனக்கு அந்த பழக்கம் எல்லாம் இல்லை… எங்களுக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் கூட மாமா உன் அண்ணாக்கள் எடுக்கும் முடிவை நாங்க யாருமே எதிர்த்து கேள்வி கேட்க மாட்டோம் பாப்பாவை தவிர…இப்போ நீ இப்படி பேசியதால் தான் அவள் கோபித்து கொண்டு போகிறாள் சின்ன பெண்ணு நான் சொல்லி புரிய வைக்கிறேன் இந்த பிரச்சனையை பெரிது படுத்தாதே” என. காவேரி




“அப்போ நான் வந்தால் தான் இந்த குடும்பத்தில் பிரச்சனை வருகிறது உங்களுக்கு முன்னே இது என் குடும்பம்” என அம்பிகா பேச வர. பொன்னரசி




“காவேரி நிறுத்து என்ன பேசி கொண்டு இருக்க ஏன் இப்படி மாறி போன கல்யாணம் ஆக முன்னே நல்லா தானே இருந்த எப்போ உன் அண்ணங்காரங்களுக்கு கல்யாணமாகி மதனிகள் வந்தாங்களோ அப்போ உன் குணம் மாறி விட்டது…அவங்க மாறவில்லை அப்போ எப்படி இருந்தாங்களோ இப்போவும் அப்படி தான் இருக்கிறாங்க என்ன பேச்சு பேசுகிற என் பேத்தி பற்றி… இங்கே பாரு நான் எதை வேணும் என்றாலும் சகித்து கொள்வேன் ஆனா என் பேத்தியை பற்றி பேசுன மகள் என்றும் பார்க்க மாட்டேன் அறைந்து விடுவேன் உன் வீட்டுக்கு கிளம்பி போ... உன் அப்பா, அண்ணங்கள் வந்த பிறகு அவங்க கிட்ட பேசி கொள்ளு இது உன் வீடு இல்லை என் வீடு எனக்கு பிறகு என் மருமகளுங்குயுரியது உன் பொறாமை குணத்திற்கு அளவே இல்லையா… செல்வி, அம்பிகா உன்னை எப்படி பார்க்கிறாங்க என உன்னை விட எனக்கு தெரியும் அவங்க மனதில் துளி கூட பொறாமை இல்லை.




என் பேத்தி சொல்லி போனதில் தப்பே இல்லை எனக்கு கூட இப்போ இந்த கல்யாணத்தில் விருப்பம் இல்லை உன்னை போல தான் உன் மகனும் எதையும் புரிந்து நடந்து கொள்ள தெரியாது…. எதெற்கெடுத்தாலும் கை நீட்டுவது இப்போ என் கண் முன்னே இப்படி பேசுகிற நீ கல்யாணமாகி உன் வீட்டுக்கு என் பேத்தி வந்தால் எப்படி பேசுவ... உன் ஐயன் வரட்டும் நான் பேசி கொள்கிறேன் நீ இப்போ கிளம்பு” என காவேரி தன் தாய் அவள் மதனிகளை முறைத்து விட்டு போக. செல்வி





“எதற்கு அத்தை இப்படி பேசுனீங்க அவள் நம்ம வீட்டு பெண்ணு பாருங்க மனசு உடைந்து போகிறாள் நீங்க அவளுக்கு சொல்லி புரிய வைத்து இருக்கலாம்” என. பொன்னரசி




“இங்கே பாரு செல்வி, அம்பிகா உங்க இரண்டு பேருக்குமே சேர்த்து தான் சொல்கிறேன் ஒருவன் விட்டு கொடுக்கலாம் அமைதியாக கூட இருக்கலாம் அது எதற்கு தெரியுமா நியாயமான விஷயங்களுக்கு மட்டும் தான்… இப்போ காவேரி என் ஒரே பெண்ணு தான் அதற்காக அவள் என் பேத்தியை பற்றி கேவலமாக பேசுவதை என்னால் கேட்டு கொண்டு இருக்க முடியாது…. குறிஞ்சி மட்டுமல்ல குழலி, கதிர், எழில் எல்லாம் என் உசிரு அதுவும் குறிஞ்சி எனக்கு எப்படி என்று உங்களுக்கே தெரியும் அவளுக்கு நல்லது நடக்க நான் யாரை வேணும் என்றாலும் எதிர்ப்பேன்… இப்போ அவள் உங்க மாமா, உங்க புருஷன்மார்கள் கிட்ட வத்தி வைத்தி இருப்பாள் அவங்களை வேற சமாளிக்க வேணும் நீங்க அவங்க மதிய சாப்பாட்டுக்கு வர முன்னே போய் சமைங்க… நான் என் பேரன் கதிருக்கு தகவல் சொல்லி அனுப்பி விட்டு வருகிறேன் அவன் தான் இவங்களுக்கு சரியான ஆள்” என கூறி விட்டு பொன்னரசி கதிருக்கு தகவல் சொல்ல போனார்.




குறிஞ்சி கோபமாக குழலி, பாவை கூட வந்தவள் அவர்கள் மூவருமே வழக்கமாக கதை பேசி விளையாடும் இடமான ஒரு ஆல மரத்தை தேர்ந்தெடுத்து வைத்து இருந்தனர் அந்த ஆலமரம் அவர்களின் சிறு வயது தோழி அவர்கள் சிறு வயது முதலே அங்கே தான் மூவருமே விளையாடுவார்கள் அது வேந்தனின் வயலை ஓட்டி தான் இருந்தது…. அவர்கள் அங்கே விளையாடுவதை பூபதி குடும்பம் தடை செய்யவில்லை சின்ன குழந்தைகளுக்கு பகையை பற்றி என்ன தெரியும் ஆனா சேதுபதிக்கு தான் காவேரி தூபம் போட்டு அதை ஊதி பெரிதாக்க அவர்கள் மூவரையுமே அங்கே போக கூடாது என கட்டளை போட… குறிஞ்சி அழுது ஆர்ப்பாட்டம் பண்ண அதில் அவளுக்கு ஜுரம் வர அவர் மட்டுமல்ல குடும்பம் பயந்து போக அந்த பதினைந்து வயதில் தான் முதல் தடவையாக கதிர் சேதுபதியை தன் தங்கைக்காக எதிர்த்து பேசினான்…. வரதன் மகன் தந்தையை எதிர்த்து பேச முதல் தடவையாக அவரும் கை நீட்டி அடித்து விட்டார் பொன்னரசி தான் அவரை திட்டி குழந்தை தானே பக்கத்தில் தான் நம்ம வயல் உங்களால் அவளை பார்த்து கொள்ள முடியாதா என நியாயம் கேட்க…. சேதுபதியும் பேத்தி மேலே உள்ள பாசத்தால் எதுவுமே பேசவில்லை அப்படிப்பட்ட அவளின் தோழியான அந்த மரத்தில் ஊஞ்சல் கட்டி இருக்க குறிஞ்சி அதில் ஏறி இருக்க குழலி, பாவை அங்கே இருந்த ஒரளவு பெரிதான கல்லில் இருந்தனர். பாவை




“குறிஞ்சி மன்னித்து விடு டி எங்க அம்மாவுக்காக நான் உன் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறேன் ஏன் தான் அவங்களுக்கு புத்தி இப்படி போகிறதோ தெரியாது… உண்மையை சொல்ல போனால் எனக்கு கூட என் அண்ணை நீ கட்டி கொள்வது விருப்பம் இல்லை டி” என. குழலி



“ஏய் பாவை என்ன டி சொல்கிற கடம்பன் அத்தான் உன் அண்ணன் அவரை குறிஞ்சி கட்டி கொள்ள கூடாது என ஏன் நினைக்கிற டி” என கேட்க. பாவை




“இருக்கலாம் டி ஆனா நம்ம குறிஞ்சி உண்மையில் குறிஞ்சி பூ தான் அவளுக்கு சிரிப்பு, சுறுசுறுப்பு, பேச்சு இது எல்லாம் கூட பிறந்தது ஆனா என் அண்ணன் இதற்கு எல்லாம் நேர்மாறு இதை எல்லாம் கூட சரி தான் ஆனா என பேச எடுத்தவள்… என்ன இருந்தாலும் கூட தன் கூட பிறந்தவன் மாமன் மகள்கள் என்றாலும் கூட அவனை இவங்க கிட்ட விட்டு கொடுக்க முடியுமா அதனால் சட்டென பாவை பேச்சை நிறத்த… குறிஞ்சி ஊஞ்சல் ஆடி கொண்டு இருந்ததால் அவளுக்கு அவள் சட்டென பேச்சை நிறுத்தியது பெரிதாக தெரியவில்லை என்பதை விட அவளுக்கு இந்த மறைமுக பேச்சு, தந்திரங்கள் புரியாது. ஆனா குழலிக்கு புரிந்தது பாவை ஏதோ சொல்ல வந்து தயங்கி நிறுத்தி விட்டாள் என்று என்ன இருந்தாலும் கடம்பன் அண்ணன் இல்லையா…. குழலியும் அதை பெரிது படுத்தாமல் வேற பேச்சுக்கு மாறும் நேரம் புல்லட்டின் சத்தம் கேட்க பெண்கள் மூவருமே பார்க்க வேந்தன் தான் தன் வயலுக்கு வந்து கொண்டு இருந்தான் வேந்தனுக்கு இவர்கள் இங்கே விளையாடுவது சிறு வயது முதலே தெரியும் ஒரு முறை அவனுக்கு ஒரு பனிரெண்டு வயது இருக்கும் போது பூபதியிடம். வேந்தன்




“தாத்தா எதற்காக அந்த சேதுபதி வீட்டு பெண்ணுங்க நம்ம வயலுக்கு அருகே உள்ள ஆலமரத்தில் ஊஞ்சல் கட்டி விளையாடி கொண்டு இருக்கிறாங்க…. அது நம்ம இடம் நம்ம வேல் பாப்பா மட்டும் தான் ஊஞ்சல் கட்டி ஆட வேணும் அவங்களை துரத்தி விடுங்க” என பூபதி பேச முன் ஆவுடைநங்கை ராசா என சத்தமாக அழைத்து. அவர்




“ராசா இங்கே பாரு உனக்கு அப்பத்தா பிடிக்கும் தானே அப்போ அப்பத்தா சொல்வதை கேட்பாய் தானே நீ அவங்களை ஒன்றுமே சொல்ல கூடாது அவங்க சின்ன பெண்ணுங்க ஊஞ்சல் கட்டி ஆடட்டும் நம்ம வேல் பாப்பா மட்டுமல்ல நீலவேணி, வஞ்சி எல்லோருமே சேர்த்து விளையாட்டும் பா… .பெரியவங்களுக்கு இடையே தான் சொல்ல முடியாத பகை குழந்தைங்களுக்கு இல்லை பா நீ இப்போ மட்டுமல்ல எப்போதுமே குறிஞ்சியை எதுவுமே சொல்ல திட்ட கூடாது அப்படி நீ செய்தால் அப்பத்தா உன் கிட்ட சாகும் வரைக்கும் பேச மாட்டேன்” என கண்கள் கலங்க கூற… பூபதி அவரை ஒரு பார்வை பார்த்தாரே தவிர வேற எதுவுமே பேசவில்லை வேந்தனுக்கு நங்கை என்றால் ரொம்ப பிடிக்கும் அதனால் அவன் அய்யோ அப்பத்தா என அவரை ஓடி போய் அணைத்து கொண்டு. வேந்தன்




“அப்படி நான் எப்போவுமே செய்ய மாட்டேன் அப்பத்தா நீ என் கூட பேசாமல் இருக்காதே” என்றான்… அன்று தொடக்கம் இன்று வரை அந்த வார்த்தையை அவன் குறிஞ்சி விஷயத்தில் கடை பிடித்து வருகிறான் வேந்தனை காண பாவை, குழலி எழுந்து நிற்க குறிஞ்சி அவனை காண இன்னும் ஊஞ்சலை வேகமாக காலால் உந்தி ஆட. குழலி



“ஏய் குறிஞ்சி இறங்கு டி வேந்தன் அண்ணன் வருகிறார் ஒரு மரியாதை வேணாமா ஊரே அவரை மதிக்கிறது நீ என்ன டா என்றால்” என .குறிஞ்சி




“ஊர் மதித்தால் நான் மதிக்க வேணும் என்று இருக்கா சும்மா போ புள்ள இவன் எல்லாம் ஒரு ஆளு இவனுக்கு நான் வணக்கம் வைக்க வேணுமா” என கொஞ்சம் சத்தமாக சொல்ல… அதை கேட்டு கொண்டு வேந்தன் வர குழலி, பாவைக்கு சங்கடமாக இருந்தது வேந்தன் அவர்கள் அருகே வந்தவன் குறிஞ்சியை பார்க்க அவள் முகத்தை திருப்பி கொண்டு வேகமாக ஊஞ்சல் ஆடி கொண்டு இருந்தாள்.





சோலைகிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -08




வேந்தன் தன் வயலுக்கு வர அங்கே குறிஞ்சி, பாவை, குழலி கதை பேசி ஊஞ்சல் கட்டி ஆடி கொண்டு இருந்தனர் வேந்தனை காண குழலி, பாவை மரியாதை நிமித்தமாக எழுந்து நிற்க… குறிஞ்சி அவனை அலட்சியப்படுத்தி விட்டு ஊஞ்சல் ஆடி கொண்டு இருந்தாள் வேந்தன் சின்ன சிரிப்போடு குழலி, பாவையிடம் நலம் விசாரித்தான். வேந்தன்




“எப்படி மா இருக்கிறீங்க பார்த்து ரொம்ப நாள் ஆகிவிட்டது மேலே படிக்கிறீங்களா இல்ல சுயதொழில் ஏதும் செய்ய போறீங்களா” என கேட்க. குழலி




“இல்ல அண்ணே உங்களுக்கு தெரியும் நம்ம இரண்டு குடும்பமும் மேலே பெண்ணுங்களை படிக்க விட மாட்டாங்க…. எங்க கதிர் அண்ணா இருந்ததால் தான் நாங்க பிளஸ் டூ வரைக்குமாவது படிக்க முடிந்தது சுய தொழில் வாய்ப்பு என்ற பேச்சே இல்லை அண்ணே” என. பாவை




“கதிர் மாமாவாவது இவங்களை படிக்க வைத்தார் என் கதை உங்களுக்கு தெரியும் தானே அண்ணே… கடம்பன் அண்ணா உங்க கூட தானே படித்ததது அதற்கு என்னை படிக்க வைக்க பிடிக்காது அம்மா வேற அது பேச்சை தான் கேட்கும்” என சோகமாக சொல்ல. வேந்தன்




“சரி விடுங்க மா சில நேரம் உங்களுக்கு கல்யாணமாகி போனால் நல்ல வாழ்கை கிடைக்கலாம்… இங்கே இருப்பது வீம்பும், அதிகாரமும், பிடிவாதமும் மட்டும் தான் இவங்களுக்கு சொல்லி புரிய வைக்க முடியாது உங்களை புரிந்த வாழ்க்கை துணை அமைந்தால் உங்களுக்கு பிடித்த எல்லாம் செய்வார்…சரி மா குழலி உன் அக்கா கதை என்ன அதுக்கு வாய் கொஞ்சம் நீளம் என்று ஊருக்கே தெரியும் மூளை எப்படி அதோட அண்ணன் மூளை போலவா இல்ல அது அப்புச்சி போலவா யோசிக்காமல் பேசுவது” என குறிஞ்சி சட்டென ஆடி கொண்டு இருந்த ஊஞ்சலில் இருந்து குதித்து இறங்கி தாவணியை இழுத்து செருகி கொண்டு சண்டைக்கு வருவது போல வேந்தன் முன்னால் வந்து கோபமாக நின்று. குறிஞ்சி




“இந்தா பாருங்க வேந்தரே இப்போ எதற்காக என் குடும்பத்தை உங்க பேச்சில் இழுக்கிறீங்க நான் உங்க பேச்சுக்கு வந்தேனா…உங்களுக்கு தான் எங்க குடும்பத்தை கண்டால் ஆகாது பிறகு என்னத்திற்கு எங்க கூட உங்களுக்கு பேச்சு வேண்டி கிடக்கு நீங்க தானே எங்களை இங்கே விளையாட கூட சின்ன புள்ளையில் விடாமல் துரத்தி விட்டீங்க... பிறகு உங்க தாத்தா சொல்லி தானே எங்களை விளையாட விட்டீங்க அப்போ இருந்தே உங்களுக்கு எங்களை பிடிக்காது இப்போ புதுசாக வந்து நலம் விசாரிக்கிறீங்க… உங்க வயல் அதோ அங்கே இருக்கு பார்த்து போங்க இது என் இடம் இதில் நீங்க வர கூடாது” என வேந்தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே கட்டி கொண்டு அவளை பார்க்க. குழலி




“ஏய் குறிஞ்சி என்ன பேச்சு டி பேசுகிற அவங்க நம்மை விட பெரியவங்க கொஞ்சம் அடக்கி வாசி அண்ணே சும்மா தானே கேட்டுச்சி” என. பாவை




“அண்ணே அது அப்படி தான் உங்களுக்கு தெரியும் படபடவென பேசும் எங்க அப்புச்சி மேலே கொள்ளை பாசம்…. ஆனா மனசில் ஒன்றும் இருக்காது அண்ணே அது பேச்சுக்கு நாங்க உங்க கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறோம்” என. குறிஞ்சி




“ஏய் நீங்க எதற்காக டி இவர் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்க வேணும் நம்ம என்ன தப்பா செய்தோம்… இவர் வயலில் உள்ளே இறங்கி விளையாடினோமா நம்ம இடத்தில் தானே விளையாடி, பேசி கொண்டு இருக்கிறோம்” என. வேந்தன்




“ஓ அப்படியா மகாராணி நீங்க ஒன்றை மறந்து விட்டீங்க போல இது எனக்கு சொந்தமான இடம் இதில் தான் நீங்க இப்போ இல்லை சின்ன புள்ளை தொடக்கம் விளையாடி கொண்டு இருக்கிறீங்க… இங்கே வர கூடாது என உங்க அப்புச்சி திட்டியதால் தான் உங்களுக்கு ஜுரம் வந்தது பிறகு உங்க அண்ணன் கதிரு உங்க அப்புச்சி கிட்ட சண்டை போட்டு தான் நீங்க விளையாட உங்களுக்கு அனுமதி கிடைத்தது… அதை எல்லாம் விட என் அப்பத்தா தான் உங்களுக்கு இங்கே விளையாட அனுமதி கொடுத்தேன் இது என் பெயரில் உள்ள நிலம்” என. குறிஞ்சி




“இப்போ என்ன வேந்தரே நாங்க இங்கே விளையாட கூடாது…சரி நான் இந்த இடத்தை அப்பு கிட்ட சொல்லி வாங்கி கொள்கிறேன் விலை என்ன சொல்லுங்க” என. பாவை




“ஏய் குறிஞ்சி என்ன பேசி கொண்டு இருக்க உனக்கு விளையாடுவதற்கு ஒரு அளவு இல்லையா… அண்ணா எவ்வளவு பெரிய ஆள் அவரை பெயர் சொல்லி அழைக்கிற” என. குறிஞ்சி





“இதில் என்ன தப்பு இருக்கு அவர் பெயர் தானே இது நான் என்ன அவரை டா போட்டா அழைத்தேன்… மரியாதையாக வேந்தரே என்று தானே அழைத்தேன் பிறகு நான் விளையாடவில்லை அப்பு நான் என்ன கேட்டாலும் வாங்கி தருவார் அது தான் இந்த இடத்தை கேட்டேன்” என. வேந்தன்





“கேட்டதில் தப்பு இல்லை பாப்பா அதை யார் கிட்ட கேட்க வேணும் என தெரிந்து இருக்க வேணும் நாங்க பரம்பரையாக வரும் ஜமீன் வம்சம் மா… உங்க அப்புச்சி போல புது பணக்காரங்க இல்லை” என சொல்ல… குழலி, பாவைக்கு கூட அவன் பேச்சு சங்கடமாக இருந்தது அவன் சொல்வது உண்மை தான். இருந்தாலும் சேதுபதி அவர்களின் தாத்தா அந்த உறவை விட்டு கொடுக்க முடியுமா அவர்களால் அவனை எதிர்த்து பேச முடியாது அவர்களுக்கும் சேர்த்து குறிஞ்சி பேச ஆரம்பித்தாள். குறிஞ்சி




“வேந்தரே பார்த்து வார்த்தை தடம் மாறுகிறது நீங்க ஜமீன் என்றால் கொம்பா முளைத்து இருக்கு எனக்கு ஒரு சந்தேகம் நான் சின்ன புள்ளையில் இருந்து பார்க்கிறேன் உங்க குடும்பத்திற்கு மட்டும் தான் முதல் மரியாதை, பதவி எல்லாம் அது என்ன நியாயம்…எங்க அப்புச்சி ,ஐயன், சித்தப்பா எல்லாம் உழைத்து தான் இந்த இடத்திற்கு வந்தவங்க அதனால் நீங்க ஒரு தடவை முதல் மரியாதை வாங்கினால் நாங்க ஒரு தடவை வாங்க வேணும் அது தானே நியாயம்… என்ன குழலி ,பாவை நான் சொல்வது சரி தானே அதனால் இந்த தடவை நாங்க தான் வாங்குவோம் நீங்க விலகி கொள்ளுங்க சரியா நீங்க மெத்த படித்தவர் தானே உங்க தாத்தா கிட்ட சொல்லுங்க இல்ல உங்க குடும்பம் தான் சபையில் அசிங்கபடும்” என சொல்ல. இவள் என்ன பேச்சு எல்லாம் பேசுகிறாள் ஆத்தாடி வேந்தன் அண்ணுக்கு கோவம் வந்தால் இவள் தாங்க மாட்டாளே என பாவை, குழலி நினைக்க. அது வரை அவள் பேச்சை கேட்டு கொண்டு இருந்த வேந்தனுக்கு தன் குடும்பத்தை பற்றி பேச முகம் மாற அவன் பேச வர புல்லட் சத்தம் கேட்டது…. அதுவும் வித்தியாசமான ஒலியோடு அந்த ஊரில் அந்த சத்தம் கொண்ட பைக்கு சொந்தகாரன் வேற யாருமல்ல கடம்பன் தான் குறிஞ்சியின் அத்தை மகன் அவன்.. இப்போ தான் ராத்திரி வெளியே போய் வந்தவனுக்கு அவன் தாய் ஓப்பாரி வைத்து குறிஞ்சியை பற்றி இல்லாதது பொல்லாதது சேர்த்து சொல்ல அவன் அவள் எங்கே என கேட்டு அறிந்து கொண்டு இங்கே தேடி வந்தான்.




கடம்பன் கிட்ட தட்ட வேந்தன், கதிர் உயரம் தான் கருப்பண்ணசாமி போல கருகருவென நிறம் ,முரட்டு மீசை அதற்கேற்ற உடல்வாகு என அவன் தந்தை போல உருவத்தோடு இருக்கும் மல்லு வேட்டிகாரன்… குழலி, பாவை, முக்கியமாக குறிஞ்சியை வேந்தன் அருகிலே காண அவன் முகம் மாறியது அவன் புல்லட்டை கொண்டு அவர்கள் அருகிலே நிறுத்தினான்… பாவைக்கு அண்ணனை காண பயமாக இருக்க அது போல குழலிக்கும் அவனை கண்டால் பிடிக்காது பயம் அவர்களின் பயத்தை வேந்தன் கண்டு கொண்டான். கடம்பன்




“ஏய் மூன்று பொட்டச்சிகளும் இங்கே என்ன செய்கிறீங்க வீட்டில் இருக்க சொன்னால் ஊர் சுற்ற கிளம்பி விட்டீங்களா... ஏய் பாவை உனக்கு இங்கே என்ன டி வேலை என கேட்க பாவை இல்ல அண்ணே” என ஏதோ சொல்ல வர. குறிஞ்சி




“இங்கே பாரு கடம்பா” என அடிங்க என அவன் புல்லட்டை விட்டு கீழே இறங்க வேந்தன் தள்ளி நின்றவன் சட்டென குறிஞ்சி அருகில் வர. கடம்பன்




“பொட்ட கழுதை பெயரா சொல்லி அழைக்கிற நாக்கை இழுத்து வைத்து அறுத்து விடுவேன் ஒழுங்காக அயித்தான் என கூப்பிடு… நீ பேசியதை எல்லாம் ஆத்தா சொல்லிற்று உனக்கு ரொம்ப திமிர் அதிகம் டி இதை அடக்கவில்லை நான் கடம்பன் இல்லை… ஏய் பாவை, குழலி வீட்டுக்கு கிளம்புங்க குறிஞ்சி நீ புல்லட்டில் ஏறு உன்னை கொண்டு வீட்டில் விடுகிறேன்” என. குறிஞ்சி




மூஞ்ச பாரு இரு இரு நீ என்னை அடிக்க வந்த என என் அண்ணங்க கிட்ட சொல்லுகிறேன் அப்போ தெரியும் உனக்கு… உன்னை எல்லாம் அயித்தான் என இந்த குறிஞ்சி கூப்பிட மாட்டாள் என்னை கட்டிக்க போகிறவரை மட்டும் தான் அப்படி கூப்பிடுவேன்… உன் புல்லட்டில் ஏற வேற ஆளை பாரு வாங்க டி நம்ம வீட்டுக்கு போகலாம்” என பாவை குழலியை அழைத்து கொண்டு போக… அவள் வேந்தன் முன்னே அசிங்கபடுத்தினதை அவனால் தாங்க முடியவில்லை… இரு டி கல்யாணம் மட்டும் முடியட்டும் அதற்கு பிறகு உனக்கு இருக்கு என மனதில் கருவி விட்டு. கடம்பன்




“இங்கே பாரு வேந்தா இது தான் கடைசி தடவையாக இருக்க வேணும் என் மாமன் மகளோடு உன்னை பார்த்தேன் நல்லா இருக்காது…. அதற்கு தான் உனக்கு ஒன்றுக்கு இரண்டு அத்தை மகள் இருக்கே அங்கே கடலை போடு இவள் நான் கட்டிக்க போகிறவள்” என. வேந்தன்




“என்ன கடம்பா என் அடி மறந்து போய்விட்டதா காலேஜ்ல் நடந்ததை நினைவுபடுத்தி பாரு கதிர் முகத்திற்காக தான் உன்னை விட்டு வைத்தேன் நீ பார்த்தாயா உன் மாமன் மகளோடு கடலை போடுவதை அவள் கூட மனிஷன் பேச முடியுமா உன் குடும்பத்து திமிர் அவள் உடம்பிலே குடியிருக்கு… எனக்கு அத்தை பெண்ணுங்க இருக்கிறது ஊருக்கே தெரியும் அதை நீ சொல்லி தெரிய வேண்டிய அவசியம் எனக்கு இல்லை ஆ கேட்க வேணும் என நினைத்தேன் நீ படித்தவன் தானே அது என்ன பொட்டச்சி, கழுதை என மரியாதை இல்லாமல் பெண்ணுங்களை அழைக்கிற… நீ இப்படி இருந்தால் உன் அத்தை மகள் மட்டுமல்ல உன் அத்தை மகன்களும் உன்னை தூக்கி போட்டு மிதித்து விடுவான்கள் உன்னை விட கதிரை பற்றி எனக்கு நன்றாக தெரியும் பெண்ணுங்களுக்கு மதிப்பு கொடுப்பவன்… இங்கே இஷ்டம் இல்லாத பெண்ணை மனதளவில் கூட நெருங்க கூடாது என நினைப்பவன் தான் ஆம்பள நீ எப்படி குறிஞ்சிக்கு உன்னை துளி கூட பிடிக்கவில்லை என அவள் பேச்சு, செயலில் இருந்து தெரிகிறது நீ தான் விலகி நிற்க வேணும் நான் இல்ல… சும்மா என் கிட்ட வெட்டி பேச்சு பேசாமல் போய் வேலையை பாரு என தன் வேட்டியை மடித்து கட்டி விட்டு வயலுக்கு இறக்க கடம்பன் கோபமாக சேதுபதி வீட்டுக்கு புல்லட்டை விட்டான்.





சோலை கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -09




கடம்பன் வேந்தன் கிட்ட நன்றாக வாங்கி கட்டி விட்டு அந்த கோபத்தை எல்லாம் பெண்ணுங்க மேலே காட்ட வேணும் என கங்கணம் கட்டி கொண்டு தன் தாய் வழி தாத்தா வீட்டுக்கு தன் புல்லட்டை விட்டான்… பொதுவாக காவேரி தான் தந்தை வீட்டுக்கு அடிக்கடி வருவார் அதுவும் பாவையை இழுத்து கொண்டு கடம்பன் விஷேச நாட்கள் இல்லை ஏதும் தேவை என்றால் தான் வருவான்… அவன் தந்தை கூட அவரின் தொழிலை பார்க்க போய்விடுவான் அதை விட கதிர், கலை இவர்கள் கூட அவனுக்கு ஒத்து போகாது அவர்கள் நீதி நியாயம் என பேசி கொண்டு இருப்பவர்கள் அதனால் பெரிதாக இங்கே வருவது கிடையாது.




இன்று அவன் ராத்திரி வெளி வேலைகள் முடித்து விட்டு வரும் போது காவேரி வீட்டில் ஓப்பாரி வைத்து கொண்டு இருந்தார்….அவரை சுற்றி வர அவரோட அல்லக்கை பெண்கள் சிலர் இருந்து கதை பேசி கொண்டு இருக்க உண்மையில் கடம்பன் ஏதோ அசம்பாவிதம் நடந்து விட்டது என பதறி போய் தாய் அருகே ஓடி வந்தவன். கடம்பன்




“ஆத்தா யாருக்கு என்ன தாத்தா வீட்டில் ஏதும் நடந்து விட்டதா…. தாத்தா, அம்மாச்சிக்கு உடம்புக்கு ஒன்றுமில்ல தானே” என கேட்க் காவேரி மூக்கை உறிஞ்சி புடவையில் துடைத்து விட்டு. காவேரி




“அது ஏன் ராசா கேட்கிற என் அப்பன், ஆத்தாவுக்கு ஒன்றுமில்ல அதுகள் நல்லா இருக்கிறதுகள்… அதுகள் அப்படி தான் இருக்க வேணும் அவுங்க இல்லை என்றால் என்னை அந்த வீட்டு ஆளுங்க கழுத்தை பிடித்து வெளியே தள்ளி விடுங்கள்… இது வேற ராசா அந்த சின்ன சிறுக்கி குறிஞ்சி பற்றி ராசா” என கடம்பனுக்கு இப்போ இதற்காக இந்த ஓப்பாரி என சே என்று ஆகிவிட அவன் எரிச்சலாக. கடம்பன்




“ஆத்தா வர வர உனக்கு மூளை வேலை செய்ய மாட்டேன் என்று இருக்கிறது அவளுக்கு என்ன திரும்ப படிக்க போகிறேன் என அழுகிறாளா… அந்த கழுதை அப்படி தான் செய்யும் இங்கே வந்தால் அடக்கி விடுவேன் உன் அப்பன் உன் அண்ணன் மகன் அந்த கதிர் தான் அதோடு பேச்சுக்கு ஆடும் ஆளுங்க…இதற்காக இந்த ஓப்பாரி வைத்த போ போய் சேற்றை எடுத்து வை சாப்பிட்டு விட்டு தூங்க வேணும் ராத்திரி பூராகவும் வேலை பார்த்து களைத்து போய் வந்தால் இங்கே உன் கூத்து… எங்கே உன் மவள் தாத்தன் வீட்டுக்கு போய் விட்டாளா நல்லா அவளை ஊரை மேய விடு போ” என.காவேரி




“என்ன ராசா ஆத்தாவை இப்படி திட்டுகிற ஆத்தா ஒன்றும் கூறுகெட்ட சிறுக்கி இல்ல சும்மா ஓப்பாரி வைக்க… அந்த சின்ன சிறுக்கி உன்னை கட்டிக்க மாட்டேன் என்று சொல்லி விட்டாளே என்று தான் அழுகிறேன்” என கடம்பன் என்ன என தாயை பார்த்தவன் அவள் கூட இருந்த மற்ற பெண்ணுங்களை பார்த்து விட்டு. கடம்பன்




“ஏன் அக்கா உங்களுக்கு எல்லாம் வேற வேலை இல்லையா ஆத்தா தான் ஓப்பாரி வைக்குது என்றால்… நீங்க அதற்கு என்ன எசப்பாட்டு பாட வந்தீங்களா போங்க போய் உங்க குடும்பத்தை கவனியுங்க” என அவங்களை விரட்டி விட்டு. கடம்பன்




“ஆத்தா உனக்கு அறிவு இருக்கா அதுகளை வைத்து கொண்டு பேச்சும் பேச்சா இது அதுகள் போய் ஊர் முழுக்க தம்பட்டம் அடிக்குங்கள் குறிஞ்சி புள்ளைக்கு கடம்பனை பிடிக்கவில்லையாம் என்று….ஊருக்குள்ளே என் மரியாதை போகவா இப்போ சொல்லு அந்த கழுதை என்ன சொன்னது” என கேட்க காவேரி குறிஞ்சி சொன்னதை விட ஒன்றுக்கு இரண்டாக சொல்ல கடம்பன் முகம் கோபத்தில் சிவக்க. அவன்




“பொட்ட கழுதைக்கு எவ்வளவு எகத்தாளமா இப்போ எங்கே அவள்” என. காவேரி




அவள் உன் தங்கச்சி, குழலியை அழைத்து கொண்டு அந்த பூபதி வயலில் விளையாட போய் இருக்கிறாள் ராசா நல்லா நினைவு வை அவள் மனம் அந்த பூபதி வீட்டு பசங்க பக்கம் சாய கூடாது அது நமக்கு ஆபத்து புரிகிறதா… உன் கல்யாணம் முடிய அதற்கு அடுத்த முகூர்த்திலே கதிருக்கு உன் தங்கச்சியை கட்டி வைத்து விட வேணும் என் பிறந்த வீட்டு உறவு என் கைக்குள்ளே இருக்க வேணும்” என சொல்ல அதை கேட்டு விட்டு வயலுக்கு வந்தவன். வேந்தன் கிட்ட வாங்கி கட்டி விட்டு சேதுபதி வீட்டுக்கு போக அங்கே இருந்தது பெண்ணுங்க மட்டும் தான்... கடம்பன் ஏய் குறிஞ்சி வெளியே வாடி எங்கே இருக்கீங்க என சத்தம் போட சமையல் வேலை செய்து கொண்டு இருந்த பொன்னரசி ,செல்வி, அம்பிகா வெளியே வந்தனர். பொன்னரசி





“ஐயா கடம்பா இப்போ எதற்காக இப்படி சத்தம் போடுகிற பாப்பாவை எதற்காக இப்போ அழைக்கிற” என. கடம்பன்




“அம்மாச்சி சும்மா போய் விடு கடும் கோபத்தோடு வந்து இருக்கிறேன் எங்கே உன் பேத்தி என் ஆத்தா கிட்ட என்னை கேவலமாக பேசி கட்டிக்க மாட்டேன் என்று சொன்னாளாமே… என்னை தவிர அவளை யாரு கட்டிக்க போகிறாங்க அதற்கு நான் விட்டு விடுவேனா அவள் என் சொத்து எங்கே உன் பேத்தி ஏன் குறிஞ்சி கழுதை வெளியே வாடி” என. செல்வி




“மருமகனே என்ன இது எதற்காக இப்போ என் பெண்ணை இப்படி அழைக்கிறீங்க… இது சரியில்ல தம்பி அவளை பெத்த ஆத்தா இருக்கும் போது இப்படி செய்யாதீங்க எனக்கு வலிக்கிறது” என. கடம்பன்




“யாரு பெரிய அத்தையா பேசுவது இப்போ பெண்ணுக்காக இப்படி வக்காலத்து வாங்கும் நீங்க உங்க செல்ல பெண்ணு என் ஆத்தா கிட்ட என்னை கட்டிக்க மாட்டேன்… நான் ஒரு ரவுடி பயல், சிடுமூஞ்சி மண்ட கர்வம் பிடித்தவன் அப்படி இப்படி பேசும் போது எங்கே இருந்தீங்க” என. பொன்னரசி




“ஏய் கடம்பா உனக்கு என்ன பைத்தியமா உன் ஆத்தா பேச்சை கேட்டு இங்கே வந்து பேச பாப்பா அப்படி ஏதும் சொல்லவில்லை… உன் ஆத்தாக்காரி தான் சும்மா உன்னை ஏத்தி விட்டு இருக்கிறாள் அவளுக்கு வர வர பொறாமை அதிகமாக போய் விட்டது” என. கடம்பன்




“நீ பேசுவ அம்மாச்சி உன் பையன் பெண்ணு இல்லையா உனக்கு உன் ஒரே பெண்ணின் மகனை விட உன் பையன்கள் வாரிசு தானே எப்போவுமே உசத்தி….ஏய் குறிஞ்சி என திரும்ப சத்தம் போட பின்பக்கம் மாங்காய் பறித்து உப்பு, மிளகாய்த்தூள் போட்டு சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த குறிஞ்சி, பாவை, குழலி இவன் சத்தம் கேட்டு ஓடி வர இவர்களை காண. கடம்பன்




“ஏய் குறிஞ்சி எதற்காக டி என் ஆத்தா கிட்ட என்னை கட்டிக்க மாட்ட என சொன்ன என்னை கட்டிக்காமல் வேற யாரை கட்டிக்க போகிற அந்த வேந்தன் பயலையா .அதற்கு தான் அவன் வயல் அருகே விளையாட போகிறேன் என போனாயா…அம்மாச்சி இப்போ கூட உன் பேத்தி அந்த வேந்தன் கூட ஓட்டி உரசி நின்று கொண்டு இருந்தாள் இவளுக்கு விளக்கு பிடிக்க என் தங்கச்சி உன் அடுத்த பேத்தியை அழைத்து கொண்டு போய் இருக்கிறாள்” என கேவலமாக அவளை திட்ட கடம்பா போதும் நிறுத்து என சத்தம் போட்டு கொண்டு கதிர் அவனை தொடர்ந்து கலை வந்தான்… அவர்களை காண குறிஞ்சி அண்ணே என ஓடி போய் கதிர் மார்பிலே சாய கதிர் தங்கை அணைத்து கொள்ள. குறிஞ்சி




“அண்ணா பார்த்தாயா இவன் எப்படி கேவலமாக பேசுகிறான் என்று இவனை நான் கட்டிக்க மாட்டேன் இவனை எனக்கு பிடிக்கவில்லை” என. கடம்பன்




“ஓ அப்போ அந்த வேந்தனை தான் கட்டிக்க போகிறாயா அதற்கு முதலில் உன்னை தூக்கி என் பொண்டாட்டி ஆக்கி காட்டுகிறேனா பாரு” என. கதிர்




“அதற்கு நீ வேற ஆளை பார்க்க வேணும் கடம்பா இது வரைக்கும் தான் உனக்கு மரியாதை என் தங்கச்சிங்களை பற்றி இனி ஒரு வார்த்தை பேசின மரியாதை கெட்டு போய் விடும் அத்தை மகன் என்று பார்க்க மாட்டேன்… என் முன்னாலேயே என் தங்கச்சியை தூக்குவேன் என சொல்ல உனக்கு என்ன தைரியம் இந்த கதிர் இருக்கும் வரைக்கும் அது நடக்காது” என. கடம்பன்




“கதிரவா இவள் உனக்கு தங்கச்சி என்றால் எனக்கு வருங்கால பொண்டாட்டி இப்போ என்று இல்லை இவள் தான் உன் பொண்டாட்டி என எங்க ஆத்தா மட்டுமல்ல என் தாத்தா, என் மாமன்கள் சொல்லி சொல்லி எனக்கு மனதில் பதிந்து விட்டது…இவளை அவ்வளவு சீக்கிரமாக விட்டு கொடுத்தால் நான் என்ன ஆம்பள ஏன் என் தங்கச்சி பாவையை தானே நீ கட்ட போகிற அவளை வேற ஒருவனுக்கு தாரை வார்த்து கொடுப்பாயா” என பாவைக்கு திக் என்றது .ஐயோ கதிர் மச்சான் என்ன சொல்ல போகிறாரோ தெரியாதே நான் கலை மச்சானை தானே மனதில் நினைத்து இருக்கிறேன் இந்த அண்ணன் வேற ஏதோ ஏதோ பேசி குழப்புகிறதே என நினைக்க. கதிர்




“வாயை மூடு பாவையை நான் ஒரு நாள் கூட அப்படி நினைத்தது இல்லை அவளையும் என் தங்கச்சிங்க போல தான் நினைத்து பேசி பழகி இருக்கிறேன்…அந்த புள்ளையும் அப்படி தான் அது உன் குடும்பத்தில் தப்பி பிறந்து விட்டது தங்கமான புள்ள அதை அசிங்கபடுத்தாதே…. இல்ல தெரியாமல் கேட்கிறேன் உறவுக்குள்ளே தான் திருமணம் செய்ய வேணும் என்ற சட்டம் இருக்கா…உங்க வசதிக்காக அதை நீங்களே உருவாக்கி விட்டு பிறகு இப்படி பேசுவது நீ படித்தவன் தானே உனக்கு கூடவா தெரியாது…இங்கே பாரு கடம்பா பெரியவங்க முடிவு பண்ணியது இருக்கட்டும் என் தங்கச்சிக்கு பிடித்தால் தான் இந்த திருமணம் நடக்கும் அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் இந்த திருமணம் நடக்காது” என. கடம்பன்




“என்ன கதிரவா பாதை மாறுகிறது போல தெரிகிறது இங்கே பாரு நம்ம ஊரின் யாருமே பிடித்து வாழ்வது கிடையாது… பெரியவங்க தீர்மானிப்பதை தான் பிடிக்க வைத்து வாழ்கிறாங்க இதுவும் அப்படி தான்… இவள் எனக்கு சொந்தமான சொத்து அதை மற்றவனுக்கு விட்டு கொடுக்க நான் ஒன்றும் சொங்கிபயல் இல்ல இந்த கல்யாணம் நடக்கும்” என. கதிர்




“அது இந்த கதிர் இருக்கும் வரைக்கும் நடக்காது என் தங்கச்சிக்கு பிடித்தவன் தான் அவள் கழுத்தில் தாலி கட்டுவான்… அவன் தான் இந்த வீட்டு மூத்த மாப்பிள்ளை அப்படி ஏதும் என்னை மீறி நடந்தால் எத்தனை தலை தரையில் உருளும் என தெரியாது” என கதிரவா என சத்தம் கேட்க அனைவருமே திரும்பி பார்க்க காவேரி சேதுபதி, வரதன், விஜயனை அழைத்து கொண்டு வந்து நின்று இருந்தாள்.





கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -10




சேதுபதி, வரதன், விஜயனை அவர்கள் மில்லில் இருக்கும் போது காவேரி அங்கே போய் இல்லாத கதைகளை எல்லாம் சொல்லி…. அழுது புரண்டு அவர்களை அழைத்து வீட்டுக்கு வர தான் கதிர் பேசியது கேட்டது. காவேரி




“அப்பு ,பெரியண்ணே, சின்னணே பாருங்க நான் சொல்லும் போது கூட என்னை நம்பால் நான் தவறாக புரிந்து கொண்டு பேசுகிறேன் என சொன்னீங்க... இப்போ உங்க கண்ணால் பார்த்துபுட்டீங்க தானே எனக்கு எதிராக என்னை பெத்த ஆத்தாளு, அண்ணிங்களே சதி செய்றாங்க இதை எங்கன போய் சொல்வேன்” என திரும்ப அழுகை தொடங்க. சேதுபதி




“காவேரி கொஞ்சம் வாயை மூடு ஓப்பாரி வைத்து ஊரை கூட்டி சொல்ல போகிறாயா நம்ம குடும்ப மானம் அந்த பூபதி முன்னால் போக வேணுமா…முதலில் உள்ளே போ” என அவளை திட்ட அவள் முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டு உள்ளே போக அவள் பின்னால் சேதுபதி ,வரதன் ,விஜயன் போனார்கள் .சேதுபதி




“என்ன பா கதிர் இது இங்கே என்ன நடக்கிறது நீங்க எல்லாம் ஆள் ஆளுங்க முடிவு எடுத்தால் நான் இந்த குடும்ப தலைவன் என்று எதற்கு.. அரசி அவங்க தான் சின்ன பசங்க உனக்கு எங்கே போய் விட்டது புத்தி” என கேட்க சேதுபதியை காண குறிஞ்சி ஓடி வந்து அவரை கட்டி கொண்டு. குறிஞ்சி




“தாத்தா நான் இந்த கடம்பனை கட்டி கொள்ள மாட்டேன் இவன் தப்பு தப்பாக என்னை பற்றி பேசுகிறான்” என. காவேரி




“பாருங்க பா எப்படி இவள் மனசை மாற்றி வைத்து விட்டு இருக்கிறாங்க என்று இவள் சதா அந்த பூபதி வயலில் தான் விளையாட போகிறாள்… அங்கே எந்த காற்று கருப்பு பட்டதோ” என காவேரி என சேதுபதி அழுத்தமாக அழைக்க காவேரி வாய் மூடி கொள்ள சேதுபதி குறிஞ்சியை அணைத்து கொண்டு. சேதுபதி




“ஏன் ஆத்தா கடம்பன் உன் அத்தான் மா உன் சொந்த அத்தையோட மகன் அவன் சும்மா உன்னை விளையாட்டுக்கு திட்டி இருப்பான்… உன் அத்தை கூட அப்படி தான் அவளுக்கு தொட்டதற்கு எல்லாம் அழ வேணும் இது அவள் சின்ன வயது பழக்கம் கடம்பன் ரொம்ப நல்லவன் மா தாத்தா சொன்னா கட்டி கொள்வ தானே” என கேட்க. கதிர்




“தாத்தா இது சரியில்ல உங்க அன்பை காட்டி அவளை கட்டி போடுவது அவளுக்கு தான் கடம்பனை பிடிக்கவில்லையே… பிறகு எதற்காக அவளை வற்புறுத்த வேணும் நம்ம அவளுக்கு பிடித்த பையனை பார்க்கலாம்” என. கடம்பன்




“வாடா மச்சான் கடைசியில் அங்க சுற்றி இங்க சுற்றி என் வாழ்க்கையில் விளையாட பார்க்கிறாயா அது சரி உனக்கு தான் உன் அத்தை மகனை விட அந்த பூபதி குடும்பத்தோடு ஓட்டுதல் அதிகம் உன் தம்பி கலைவாணனும் அந்த வேந்தன் தம்பி எழிலரசனும் நெருங்கிய தோஸ்த் இல்லையா… நீ இப்படி தான் பேசுவ தாத்தா இந்த குறிஞ்சி கழுதையை நீங்க பாவம் பார்த்து அங்கே விளையாட விட்டால் இவள் அந்த வேந்தன் கூட கதை பேசி கொண்டு நிற்கிறாள் கூடவே துணைக்கு உன் மற்ற இரண்டு பேத்திகளையும் அழைத்து போய் இருக்கிறாள்… இதை நான் கேட்டால் அந்த வேந்தன் முன்னாடி என்னை எடுத்தெறிந்து பேசுகிறாள் இங்கே வந்து அதை பற்றி பேசி நியாயம் கேட்டால் உன் பேரன் கதிர் இந்த கல்யாணம் நடக்காது என்று சொல்கிறான்… வர வர இந்த வீட்டுக்கு நீங்க தலைவனா இல்ல இவனா என தெரிய மாட்டேன் என்று இருக்கிறது” என. வரதன்




“கதிரவா என்ன பா இது எல்லாம் நீ நாலும் தெரிந்தவன் இப்படியா நடப்பது அதுவும் அப்பு வார்த்தையை மீறி நடக்க யார் தந்த தைரியம் இது” என கேட்க. கதிர்




“அப்பா நீங்க என்னை தவறாக புரிந்து கொண்டு இருக்கிறீங்க எனக்கு அப்பு வார்த்தையை மீற வேண்டிய அவசியம் இல்லை ஆனா அதைய நேரம் எனக்கு என் தங்கச்சி சந்தோஷம் முக்கியம்… அவளுக்கு கடம்பனை பிடிக்கவில்லை அதற்காக அவளை வற்புறுத்தி அவனுக்கு கட்டி வைக்க முடியுமா ஒன்று சொல்லுங்க அவள் உங்களுக்கு முக்கியம் இல்லையா உங்களுக்கு மட்டுமல்ல அப்பு , சித்தப்புக்கு எல்லாம் அவள் தானே உயிர் அது மட்டுமல்ல வேந்தன் கூட நான் பேசி பழகவில்லை தான்… ஆனா அவனை பற்றி நன்றாக தெரியும் அவன் பொறுக்கி இல்லை பெண்ணுங்க கூட கடலை போடும் ஆள் இல்லை எனக்கு தெரியும் நமக்கு அவங்க எதிரி என்று ஆனா அதற்கான காரணம் தான் இது வரைக்கும் எங்களுக்கு தெ‌ரியவில்லை… அது எனக்கு தேவையும் இல்லை என் அப்பு சொன்னால் நான் கேட்டு கொள்வேன் ஏன் தெரியுமா அவர் உழைப்பால் உயர்ந்தவர் மற்றவங்களை கெடுக்க நினைக்க மாட்டார் அதற்காக தான் அவர் வார்த்தை மேலே எனக்கு நம்பிக்கை.




“ஆனா குறிஞ்சி என் தங்கச்சி அப்பு , அப்பாவுக்கு அவள் மேலே எவ்வளவு உரிமை இருக்கோ அது போல தான் எனக்கும்,கலைக்கும் இருக்கு… என் தங்கச்சி காலம் பூராகவும் சந்தோஷமாக வாழ வேணும் அவள் மனசுக்கு பிடித்தவனை கட்டி கொண்டு கடம்பா ஒன்று தெரிந்து கொள் அவள் எனக்கு கடம்பன் அத்தானை தான் எனக்கு பிடித்து இருக்கு அவரை தான் கட்டு கொள்ள போகிறேன் என்று சொல்லி இருக்க…. தாத்தாவுக்கு முன் நானே உங்க கல்யாணத்தை சீக்கிரமாக வைக்க சொல்லி நானே தாத்தா கிட்ட சொல்லி இருப்பேன் ஆனா குறிஞ்சி உன்னை கட்டிக்க விருப்பம் இல்லை என்று சொல்கிறாள்… அப்போ நான் என்ன செய்வது உனக்கும் ஒரு தங்கச்சி இருக்கு அவள் இப்படி சொன்னாள் நீ என்ன செய்வ கடம்பா” என கேட்க. கடம்பன்




“கால்லை உடைத்து முடமாக்கியாவது அவளை நான் பரிசம் போட்டவனுக்கு கட்டி கொடுப்பேன்… நான் ஆம்பள கதிரவா உன்னை போல பெண்ணு பேச்சு கேட்டும் ஆடும் பேடி இல்ல நான் நாங்க பேசியவனை தான் அவள் கட்டிக்க வேணும்” என. கதிர்



“கடம்பா பார்த்து வார்த்தை சறுக்கிறது என்ன அப்பு, அப்பா, சித்தப்பா இருக்கிற திமிரில் பேசுகிறாயா…இவன் என்ன செய்து விடுவான் என்று எனக்கு மரியாதை முக்கியம் நான் உன்னை போல பெண்ணுங்களை அடிமையாக நினைக்கும் ஆள் இல்லை என்னை என் குடும்பம் அப்படி வளர்க்கவும் இல்லை என கோபமாக” பேச. சேதுபதி




“நிறுத்துங்க இரண்டு பேருமே என்ன பெரியவங்க இருக்கிறாங்க என்ற மரியாதை கூடவா இல்லை உங்க இஷ்டப்படியே நடக்க நினைத்தால் நீங்க இரண்டு பேருமே இந்த குடும்பத்தை விட்டு போகலாம்… கதிரவா குறிஞ்சி உன் தங்கச்சி என்றால் அவள் என் பேத்தி அவளின் எதிர்காலத்தை எப்படி அமைத்து கொடுக்க வேணும் என எனக்கு தெரியும் அதுவும் யார் கூட என்று கடம்பன் தான் இந்த வீட்டு மூத்த மாப்பிள்ளை இதில் எந்த மாற்று கருத்தும் இல்லை… அது போல கடம்பா என்ன ஆட்டம் பலம் போல இருக்கு சத்தம், அதிகாரம் தூள் பறக்கிறது இங்கே பாரு உனக்கு என் பேத்தியை கட்டிக்க கொடுக்க முக்கிய காரணம் நீ என் மகள் வயிற்று பேரன் என்று… என் பேத்தி இந்த ஊரில் என் கண் முன்னாடி இருப்பாள் என்ற ஒரு காரணம் தான் அதற்காக நீ மாப்பிள்ளை மிடுக்கை காட்ட நினைத்த நீ உன் தாத்தாவை பார்க்க மாட்ட சேதுபதியை தான் பார்ப்ப ஒழுங்காக உன் வாலை சுருட்டி கொண்டு இரு…. ஏய் காவேரி என்ன ஓப்பாரி வைத்து ஊர் பூராகவும் உன் மகன் பெயரை நீயே நாறடித்து இருக்க உனக்கு அசிங்கமாக இல்ல உன் புருஷன் எங்கே மூன்று மாதமாக ஆளை காணவில்லை… நான் கேள்விப்படும் விஷயங்கள் நல்லதாக இல்லை தொழிலில் உழைப்பு, நேர்மை தான் தேவை அதை விட்டு பொய் புரட்டு என வாழ தொடங்கினால் அது தொழிலை மட்டுமல்ல குடும்பத்தையும் பாதிக்கும்... நீ அவர் பொண்டாட்டி தானே அவருக்கு எடுத்து சொல்லு நான் நேர்மையாக தான் இந்த அளவுக்கு உயர்ந்தேன் புரிகிறதா” என கூறி விட்டு குறிஞ்சி பக்கம் திரும்பி. சேதுபதி





“ஆத்தா குறிச்சி உன் அப்புச்சியை நீ நம்புகிற இல்லையா அப்புச்சி உன் நல்லதற்காக தான் ஆத்தா எல்லாம் செய்வேன் கடம்பன் உன் சொந்த அத்தான் தாயி அவன் நல்லவன் என்ன கொஞ்சம் முரடன்… அதை அப்புச்சி சொல்லி மாற்றி விடுவேன் கொஞ்சம் அமைதியாக யோசி ஆத்தா அரசி பாப்பாவை உள்ளே அழைத்து போ காவேரி நான் சொன்னது நினைவு இருக்கட்டும் நீ கடம்பனை அழைத்து கொண்டு கிளம்பு” என காவேரி கிளம்ப. சேதுபதி




“கதிர் நீ தான் இந்த வீட்டு தலைச்சான் ஆம்பள புள்ள எனக்கு உங்க அப்பாவுக்கு பிறகு நீ தான் இதை எல்லாம் எடுத்து நடத்த வேணும்… கொஞ்சம் நிதானத்தை கடைபிடி எனக்கு தெரியும் உனக்கும் கடம்பனுக்கும் ஆகாது என்று அதை முதலில் மாற்று.. யார் தடுத்தாலும் கடம்பன் தான் குறிஞ்சி கழுத்தில் தாலி கட்டுவான் புரிகிறதா அதன்படி நட” என சொல்லி விட்டு போக கதிர் போகும் அவரை தான் கதிர் யோசனையாக பார்த்தான். கடம்பனை குறிஞ்சி வேணாம் என்ற விஷயம் பூபதி வீட்டிலும் எட்டியது அதை கேள்விப்பட்ட பூபதி யோசனையாக இருக்க. சரவணன்




“அப்பா விஷயம் கேள்விப்பட்டு இருப்பீங்க என நினைக்கிறேன் குறிஞ்சி கடம்பனை வேணாம் என்று சொல்லிபுட்டது போல… காவேரி வீட்டு பஞ்சாயத்தை கூட்டி விட்டது போல என்ன நடந்ததோ தெரியாது” என. குமரன்




“அண்ணே அந்த கடம்பனை கட்டுவது விட அவள் கட்டாமலே இருக்கலாம் அவன் அப்பன் சிங்காரம் போல தான் அவன்… நம்ம புள்ளைங்க கூட தானே அவன் படித்தவன் சண்டையை இழுப்பது அடி தடி என படித்து முடியும் வரைக்கும் இருந்தான் குறிஞ்சி உண்மையில் பூ போல அவள் துருதுருப்புக்கு இவன் சரி வர மாட்டான்… இது வரதன் அண்ணன் விஐயனுக்கு கூடவா புரியவில்லை… சேதுபதி ஐயா தான் பெரியவர் இவங்களுக்கு என்ன வந்தது எனக்கு இப்படி ஏதோ நடக்கும் என தெரியும் அண்ணே என்ன பா பேசாமல் இருக்கிறீங்க” என. பூபதி




“என்ன பேச சொல்கிற குமரா அவள் சேதுபதியோட பேத்தி கடம்பன் அவர் பேரன் அது அவங்க குடும்ப விஷயம்” என “அது அவங்க குடும்ப விஷயம் மட்டுமாங்க” என சொல்லி கொண்டு ஆவுடை நங்கை வந்தார்.





கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -11



பூபதி குறிஞ்சி திருமண விஷயம் அவர்கள் குடும்ப விஷயம் என சொல்ல அதை கேட்டு கொண்டு வந்த. ஆவுடைநங்கை




“என்னங்க அது அவங்க குடும்ப விஷயம் மட்டும் தானா நான் உங்களை எப்போவுமே எதிர்த்து பேசியது இல்லை நீங்க என்னை அடிமை போல நினைப்பதும் இல்லை சர்வ சுதந்திரம் கொடுத்து தான் என்னை கட்டி கொண்ட நாள் முதல் என்னை பார்த்து கொண்டீங்க… நீங்க என்ன முடிவு எடுத்தாலும் இறுதி முடிவுக்காக என் கிட்ட தான் வந்து இது சரியா என கேட்பீங்க உங்களை புருஷனாக அடைந்த நான் ரொம்ப கொடுத்து வைத்தவள் இத்தனைக்கும் நம்ம இரண்டு பேருமே ஜமீன் பரம்பரை… அதில் துளி கூட உங்களுக்கு கர்வம் இருந்தது இல்லை அனைவருமே சமம் என்று தான் வாழ்ந்தீங்க ஆனா இப்போ நீங்க எனக்கு என்ன என இப்படி இருப்பது எனக்கு ரொம்ப வலிக்குதுங்க ஏன் என் புருஷனா இப்படி மாறி விட்டார் என இருக்கு… மாறியது நீங்க மட்டுமல்ல இந்த குடும்ப ஆண்களும் தான் நம்ம பசங்க ஏன் பெண்ணு கூட மாறி விட்டாள் இன்னும் மாறாமல் இருப்பது யாரு தெரியுமா நானும் இந்த வீட்டுக்கு வந்த மருமகளுகளும் தான் நீங்க ஒரு வார்த்தை சொன்னால் எல்லாம் மாறி இருக்கும்.. இந்த ஊர் நீங்க சொன்னால் கேட்கும் இன்னும் காலம் இருக்கு நீங்க எனக்காக ஒரு வார்த்தை சொல்லுங்க என ஆவுடை என பூபதி சத்தம் போட்டவாறே கோபமாக எழ அந்த அரண்மனையே அதிர்ந்தது.




அவர் கோபம் வந்தால் மட்டும் தான் ஆவுடை என அழைப்பார் இல்லை என்றால் நங்கை தான் அவர் சத்தம் கேட்டு வயலில் இருந்து வந்த வேந்தன்… பைக் ஸ்டாண்ட் கூட போடாமல் புல்லட்டை அப்படியே போட்டு விட்டு வீட்டுக்குள்ளே ஓடி வர சமைத்து கொண்டு இருந்த தெய்வானை, கோகிலா தன் அறையில் புத்தகம் வாசித்து கொண்டு இருந்த வேல் விழி ஓடி வந்தாள். பூபதி




“ஆவுடை நடந்து எல்லாம் தெரிந்த உனக்கு என் மனசு புரியவில்லை என்றால் என் பாதியாக நீ இருந்தும் என்ன பயன் என் நெஞ்சில் தீ இன்னும் அணையாமல் கொழுந்து விட்டு எரிகிறது அது இப்போது அணைய கூடிய நிலையில் இல்லை… இது மட்டும் தான் நம்ம குடும்பம் இதை பற்றி மட்டும் தான் நீ நினைக்க வேணும் கண்ட கண்ட ஆளுங்க கதையை பேசி இத்தனை வயதுக்கு அப்புறமாக என்னை கை நீட்ட வைத்து விடாதே… புரிகிறதா சரவணா, குமரா உங்களுக்கும் சேர்த்து தான் சொல்கிறேன் இனி இந்த வீட்டில் அந்த சேதுபதியோட குடும்பம் பற்றிய பேச்சு வர கூடாது” என சொல்லி விட்டு திரும்பியவர் வேந்தன் நிற்பதை கண்டு அமைதியாக நிற்க. வேந்தன்




“என்ன தாத்தா நீங்களா இது அதுவும் பாட்டி கிட்ட ஒரு வார்த்தை கூட குரலை உயர்த்தி பேச மாட்டீங்க இன்று அந்த சேதுபதி குடும்பத்திற்காக இப்படி சத்தம் போடுறீங்க தாத்தா இதை பற்றி நானும் கேட்க கூடாது கேட்க கூடாது என்று தான் இருந்தேன்… ஆனா இப்போ கேட்க கூட சூழ்நிலை அப்படி என்ன பகை தாத்தா சேதுபதிக்கும் நமக்கும் நீங்களும் அவரும் பேசி கொள்வது இல்லை ஏன் நம்ம ஊர் விழாக்களுக்கு அழைக்கும் போது கூட உங்களுக்கு தான் முதல் மரியாதை நீங்க வந்து போன பிறகு தான் அவர் வருவார்… அது போல அவங்க சொத்து வாங்கினால் அதை விட நீங்க அதிகமாக வாங்குறீங்க அவங்களும் நீங்க வாங்க போகிற சொத்து என்று தெரிந்தால் போதும் உடனே அவங்க வாங்கி அந்த இடத்திலே பத்திரம் கூட பதிவு பண்ணி விடுகிறாங்க திருவிழா என்றாலும் கூட அப்படி தான் இரண்டு நிகழ்ச்சிகள் நடக்கிறது அவங்க யாரு தாத்தா நமக்கு” என கேட்க .பூபதி




“வேந்தா இந்த யாரு என்ற கேள்வி இந்த வீட்டில் எழ கூடாது இந்த யார் என்பதில் பலது அடங்கி இருக்கிறது உனக்கு மட்டுமல்ல உன் தம்பி தங்கச்சி உன் அத்தை பெண்ணுங்களுக்கு கூட இது தேவையற்ற விஷயம் இதில் நீ தலையிடாமல் திருவிழா வருகிறது அதை பாரு… எங்களுக்கு அப்புறமாக நீ தானே முதல் மரியாதையை ஏற்று கொள்ள வேணும் அதை சிறப்பாக செய் இந்த தடவையும் சிங்காரம் அவன் மகன் கடம்பன் மற்ற ஆளுங்களை தூண்டி விட்டு பிரச்சனை செய்வார்கள் அவர்கள் வருடா வருடம் இதை தான் செய்கிறார்கள் என்ன ஒன்று இதில் சேதுபதி குடும்பம் தலையிடாது… திருவிழாவில் தங்கள் பங்கை சிறப்பாக செய்து விட்டு போய் விடும் அதில் அந்த சிங்காரத்திற்கு வருத்தம் தான் எங்க இரண்டு குடும்பத்து பகையை தூண்டி விட்டு குளிர் காய முடியவில்லை என்று இந்த தடவையும் கட்டாயமாக அது நடக்கும் என்ன நடந்தாலும் நீ பொறுமை காக்க வேணும் பொறுமை இல்லாதவன் தலைவனாக இருக்க தகுதி இல்லை… புரிகிறதா சரி போ போய் மோர் சாப்பிடு வெயிலில் வேலை செய்து களைத்து போய் வந்து இருக்க ஆவடை நான் சொன்னது நினைவு இருக்கட்டும் இது தான் நம்ம குடும்பம் இதை மட்டும் நீ பார்த்தால் போதும் போ பேரனை கவனி” என சொல்லி விட்டு வெளியே போக அவரை தொடர்ந்து தனயன்களும் வெளியே போனார்கள்.




வேந்தன் மில்க்கு கிளம்ப உடை மாற்ற போக சமையலறைக்கு போன தெய்வானை மோரை தம்பளரில் ஊற்றி வைத்து விட்டு கோகிலாலை பார்த்து




“கோகி அத்தைக்கு சூடாக கொஞ்சம் காபி போடு அவங்க சரியாக காலையில் கூட சாப்பிடவில்லை” என கோகிலா காபி போட போக. ஆவுடை நங்கை



“போ மா தெய்வா எனக்கு காபி, சாப்பாடு ஒன்று தான் கேடு இப்போ என்ன சொல்லி விட்டேன் என உங்க மாமா இப்படி காலங்காத்தால திட்டி விட்டு போகிறார்… எனக்கு மனசு இருக்கு அதில் கொள்ளை பாசம் இருக்கு இது கூடவா அவர்களுக்கு தெரியாது இத்தனை வருட வாழ்க்கையில் அவர் என்னை புரிந்து கொண்டது இவ்வளவு தானா” என கூறி தன் கலங்கிய கண்களை முந்தானையில் துடைக்க. தெய்வானை




“அத்தை இங்கே பாருங்க மாமாவை பற்றி உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை நாங்க இந்த வீட்டுக்கு வந்த நாள் முதல் எங்களை மருமகளாக பார்க்காமல் சொந்த பெண்ணுக்களை போல பார்த்தவர்… ஆனா அப்படிப்பட்ட அவர் அனுபவித்த வலி உங்களுக்கு தெரியும் தானே அது மட்டுமல்ல இந்த ஊரே மாமா வார்த்தைக்கு கட்டுப்பட்டு தான் வாய் திறக்காமல் இருக்கு நம்ம புள்ளைங்களுக்கு எதுவுமே தெரிய கூடாது என மாமா நினைக்கிறார்… அப்படி தெரிந்தால் வேந்தன் பற்றி நான் உங்களுக்கு சொல்லி தெரிய வேண்டிய அவசியம் இல்லை பிரச்சனை பெரிதாகும் அவர் யாரை போல என்று உங்களுக்கு தெரியும் அதற்காக தான் அவர் அப்படி சத்தம் போட்டார்… எல்லாம் சரியாகும் அத்தை எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு” என காபி கலந்து கொண்டு வந்த கோகிலா அக்கா பெரிய தம்பி வருகிறான் என அவர்கள் சட்டென பேச்சை மாற்ற அதை கண்டும் காணாமல் வந்த.வேந்தன்




“சித்தி சீக்கிரமாக வா சாப்பிட்டு விட்டு மில்க்கு கிளம்ப வேணும் ஆ இன்று மதிய சாப்பாட்டுக்கு வர முடியாது எழிலை அனுப்புகிறேன் கொடுத்து அனுப்பி விடு” என கூறி விட்டு ஆவுடை நங்கையை பார்த்து. வேந்தன்




“ஏன் அப்பத்தா இப்போ கண்ணை கசக்கிற இது உனக்கு தேவையா அந்த சேதுபதி வீட்டை பற்றி பேசி தாத்தா கிட்ட திட்ட வாங்க உனக்கு வேண்டுதலா அதுவும் அந்த வாயாடி குறிஞ்சிக்கு ரொம்ப திமிர்… இன்று என்ன சொன்னாள் தெரியுமா நம்ம வயலை அவள் வாங்க போகிறாளாம் அப்போ தான் அதில் விளையாட முடியுமாம் என் கிட்டேயே விலை எவ்வளவு என்று கேட்கிறாள் அப்பத்தா ஆனா ஒன்று கடம்பன் இவளை கட்டி கொண்டால் இவள் பேசியே அவனை சாவடிப்பாள் நல்ல காலம் அவன் தப்பித்து விட்டான் போல அவனை வேணாம் என சொல்லி விட்டதாக ஊர் முழுக்க பேச்சு அடிபடுகிறது” என தெய்வானை, கோகிலா ஆவுடைநங்கையை பார்க்க. அவர்




“ஐயா வேந்தா அது விளையாட்டு புள்ள ராசா சும்மா உன் கூட வம்பு பண்ணி இருக்கும் அவள் அப்படி தான் இருப்பாள் அவள் ரொம்ப துறு துறுப்பு அவள் அம்மா போல” என. வேந்தன்




“யாரு அவங்க அம்மா செல்வி போலவா கதிர் அம்மாவை இத்தனை நாள் பார்க்கிறேன் அவங்க அப்படி இல்லையே ரொம்ப அமைதியானவங்க” என. கோகிலா





“இல்ல பெரிய தம்பி அத்தை வாய் தவறி சொல்லி விட்டாங்க குறிஞ்சியோட சித்தி செல்வி அக்கா தங்கச்சி போல” என சொல்ல வேந்தன் அவர்களை ஒரு மாதிரியாக பார்க்க. தெய்வானை




“என்ன தம்பி ஏன் எங்களை அப்படி பார்க்கிற” என அவன் தரையில் சம்மணயிட்டு இருக்க இலை போட்டு தோசை பரிமாறி கொண்டு கேட்க. வேந்தன்




“இல்ல கதிர் அம்மாவுக்கு அண்ணன் மட்டும் தானே பிறகு சித்தி குறிஞ்சி அவங்க தங்கச்சி போல என சொல்கிறாங்க எனக்கு என்னவோ சரியாக படவில்லை.. சித்தி உனக்கு உடம்பு சரியாக தானே இருக்கு” என சட்டென கோகிலா முகம் மாற. நங்கை




“என்ன ராசா இது உங்க சித்திக்கு வேலை அதிகம் அதை விட எப்பவுமே திட்டாத உன் தாத்தா என்னை திட்டியதால் அவள் கவலையாக இருக்கிறாள் இதில் வார்த்தை தடுமாறி சொன்னதை எதற்காக பிடித்து கொண்டு இருக்க… அம்மா தெய்வானை புள்ளைக்கு சூடாக அந்த முட்டை தோசையை வை அவன் சாப்பிடட்டும் ஆம்பள புள்ள வயலில் வேலை பார்த்து வந்து இருக்கிறான் நல்லா சாப்பிட்டால் தான் உடலை பார்த்து கொள்ள முடியும்” என பேச்சை மாற்றி வேந்தன் அவர்கள் மூவரையும் ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு அன்னை கொண்டு வைத்த முட்டை தோசையை சாப்பிட்டு காபி சாப்பிட்டு விட்டு மில்க்கு கிளம்பும் போது மூவரையுமே பார்த்து விட்டு. வேந்தன்




“பாட்டி நீ தானே எனக்கு சின்ன வயதில் சொல்லி தந்த ஒரு தப்பை மறைத்தால் அதை மறைக்க தொடர்ந்து தப்புக்களாக பண்ண வேண்டி வரும் என்று இப்போ நீங்க மூன்று பேருமே என் கிட்ட ஏதோ ஒரு உண்மையை மறைக்க போய் இப்படி பல கதைகள் சொல்ல வேண்டி இருக்கு.. நம்ம வீட்டில் ஏதோ நடந்து இருக்கு அது எனக்கு தெரிய கூடாது என்று நினைக்கிறீங்க சரி விடு கத்தரிக்காய் முற்றினால் சந்தைக்கு வந்து தானே ஆக வேணும் பார்க்கலாம் விஷயம் கூடிய சீக்கிரமாக வெளி வர போகிறது சரி நான் மில்க்கு கிளம்புகிறேன் என சொல்லி விட்டு கிளம்பி போனான்.





கிளி வரும்…..

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -12




குறிஞ்சி கடம்பனை கட்டி கொள்ள மாட்டேன் என பிடிவாதமாக மறுக்க சேதுபதி அவளை பேசி ஒரு வழியாக சமாதானபடுத்திவிட்டார் ஆனால் அவர் அறியாத ஒரு விஷயம் குறிஞ்சிக்கு பிடிவாதம் அதிகம்…அவளுக்கு ஒன்று பிடிக்கவில்லை என்றால் அதை திரும்பி கூட பார்க்க மாட்டாள் கடம்பனை அழைத்து கொண்டு காவேரி தன் வீட்டுக்கு வரும் வழியில் அவளை துக்கம் விசாரிப்பது போல அனைவைருமே நிறுத்தி வைத்து கேள்வி கேட்க போனவர்கள் கடம்பனை காண பின் வாங்கினார்கள்… அவர்களுக்கு அவனை பற்றி தெரியும் அவன் முரடன் அடித்து விட்டு தான் பேசுவான் நிதானம் என்பது இல்லை அவன் தந்தை சிங்காரம் போல மங்கை மட்டுமல்ல காவேரியையும் சேர்ந்து இந்த ஊர் சொல்லும் ஒரு விஷயம் இரண்டு பெரிய குடும்பத்தை பிளவு படுத்த வந்த கோடாரிகள் என்று இப்போ அவர்களுக்கு பிறகு அதை கடம்பனும், நீலவேணியும் செய்து கொண்டு வருகின்றனர்…. காவேரியை இன்று கதை பேச விடாமல் கடம்பன் தன் புல்லட்டில் ஏற்றி கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தவன் காவேரி கதவைத்திறக்க முன் விட்ட உதையில் கதவுவின் ஒரு பக்கம் சைட் வாங்கி விரிசல் விட்டது. காவேரி




“டேய் கடம்பா எதற்காக இப்போ கதவை உடைந்த இது எத்தனையாவது கதவு தெரியுமா என் புருஷன் மரக்கடை வைத்து இருந்ததால்…. ஏதோ பணத்தை செலவழிக்க தேவை இல்லாமல் கதவை செய்ய முடிந்தது யார் மேல் உள்ள கோபத்தை இப்படி இதில் காட்டுகிற” என கேட்க. கடம்பன்



“யார் மேலேயா எல்லாம் உன் அப்பன் என் தாத்தா மேலே உள்ள கோபத்தை தான் காட்டினேன் அவர் மட்டும் என் தாத்தாவாக இல்லாமல் இருந்து இருக்க வேணும் நடப்பதே வேறா இருந்து இருக்கும்… அதுவும் அந்த குறிஞ்சி கழுதையை கட்டிக்க தான் அந்த ஆளுங்களுக்கு மரியாதை கொடுக்க வேண்டியதாக இருக்கு என்ன பெரிய ரவுடியா அந்த ஆளு …என்னை ,அப்பாவை மிரட்டுகிறார் அதை நீயும் வேடிக்கை பார்த்து விட்டு வருகிற நீயல்லாம் ஒரு அம்மாவாக” என சத்தம் போட. காவேரி




“டேய் பார்த்து பேசு டா முட்டாள் பயலே எங்க அப்பனுக்கு ஆயிரம் கண் மட்டுமல்ல காதும் இருக்கு வேண்டாத காதில் விழுந்து விட்டால் அவ்வளவு தான் எங்க அப்பனுக்கு முன் கதிர் பயல் உன்னை இரண்டாக வகுந்து விடுவான் நமக்கு முதலில் நம்ம காரியம் நல்லபடியாக நடக்க வேணும் குறிஞ்சி கழுத்தில் நீ தாலி கட்ட வேணும்…. அதற்கு பிறகு மற்றதை பார்த்து கொள்ளலாம் கடம்பா உன் ஐயன் எங்கே டா காணோம் இந்த வாரம் திருவிழா பற்றி பேச ஊர் கூட போகிறது உன்னை அப்பனை காணோம்…அவர் வரவில்ல என்றால் தாத்தா கிட்ட நான் தான் திட்டு வாங்க வேணும் ஏதோ பெரிய தொழில் செய்வதாக சொன்னார் என்ன தொழில் டா நம்ம கிட்ட தான் மரக்கடை இருக்கே பிறகு எதற்காக இந்த புதிய தொழில் அப்பு வேற ஏதோ ஏதோ சொல்கிறார்” என. கடம்பன்




“அவரை விட்டு தள்ளு ஆத்தா அவருக்கு தன் பையன்கள் அவங்க குடும்பம், பிள்ளைங்க மேலே மட்டும் தான் பாசம் அதிகம்…அவர் ஒரேய பெண்ணு நீ பேரன் நான் துளி கூட பாசம் இல்லை நம்ம மீது நாங்க புதுசாக தொடங்கி இருக்கும் தொழில் கூட மரம் சம்பந்தப்பட்டது தான் ஆத்தா…அதை உனக்கு சொன்னாலும் புரியாது சரி இந்த தடவை திருவிழாவில் முதல் மரியாதை நம்ம தாத்தாவுக்கு தான் கிடைக்க வேணும்” என. காவேரி




“பாரு நீ என்ன தான் அப்பு மேலே கோபம் இருந்தாலும் கூட அப்பு மேலே ரொம்ப பாசமாக இருக்கிற ஆனால் அவர் அப்படியா …உன்னை விட அந்த கதிர் பயலை தான் தலையில் தூக்கி வைத்து ஆடுகிறார் சரி விடு அவர் உன்னை புரிந்து கொள்ளும் காலம் சீக்கிரமாகவே வரும்” என. கடம்பன்




“நீ வேற மா உன் ஐயன் மேலே எல்லாம் அம்புட்டு பாசம் இல்லை எனக்கு இந்த முதல் மரியாதை பிரச்சனையை தூண்டி விட்டால் போதும் இந்த இரண்டு குடும்பமும் அடித்து கொள்ளும் பிரச்சனை பெரிதாக போகும்… நமக்கு தான் இதில் லாபம் அது தான் கணக்கு போட்டு இருக்கிறேன் திருவிழா கூட்டத்திற்கு ஐயன் மட்டுமல்ல நம்ம ஆளுங்களை கூட தயார் பண்ணி விட்டேன்” என காவேரி தன் மகனை பயத்தோடு பார்த்தார் அந்த வாரம் திருவிழா நடந்துவதை பற்றி பேச கோவில் கமிட்டி ஊர் தலைவர்களுக்கு அழைப்பு வந்தது இரண்டு பெரிய தலைகட்டுக்களான பூபதி, சேதுபதிக்கு அழைப்பு வந்தது… பூபதி வீட்டில் பூபதி தன் மகன்கள், பேரன்களை அழைத்து இருந்தார் பொதுவாக அந்த ஊரில் பெண்கள்,குழந்தைகள், சிறுவர்கள் இந்த கூட்டத்திற்கு வர மாட்டார்கள் காரணம் கட்டயமாக இரண்டு பெரிய தலைகளின் குடும்பத்தின் பிரச்சனை இதில் இடம் பெறும்… அவர்கள் தொடங்க மாட்டார்கள் அவர்களை சேர்ந்தவர்கள் இதை ஆரம்பித்து வைப்பார்கள் அதில் சில நேரம் கை கலப்பு ஆகும் கடம்பன் இருந்தால் நிச்சயமாக நடந்தே ஆகும் அதனால் இவர்களுக்கு அனுமதி இல்லை. பூபதி




“சரவணா, குமரா நாளை கோவில் திருவிழா பற்றி பேச கூட்டம் நடக்க போகிறது நம்ம தான் வருஷா வருஷம் முதல் மரியாதை எடுப்பது இது அந்த சேதுபதி குடும்பத்திற்கு பிடிக்காது நான் சேதுபதி என்று சொன்னது அவன் மாப்பிள்ளை சிங்காரம் அவன் மகன் அவங்க ஆளுங்களால் தான் போன தடவையும் இப்படி தான் நடந்தது…வேந்தா, ஏழில் போன தடவை கை கலப்பு வரை போய் விட்டது சிங்காரம் வேற தனக்கு ஜால்ரா தட்டும் தன் ஊர் ஆளுங்களு வேற அழைத்து கொண்டு வருவான் எல்லாம் எதற்காக தன் மாமனார் குடும்பத்தின் மேலே உள்ள பாசத்திலா எதுவுமே அப்படி இல்லை… இருக்கும் பகையை பெரிதாக்க தான் சண்டையை இழுத்து விடுவான் பக்கத்து ஊருக்கும் நமக்கும் இருக்கும் உறவு கூட இதனால் பாதிக்கும்… அதனால் சொல்கிறேன் வேந்தா, ஏழில் நீங்க மட்டுமல்ல நம்ம பசங்க கூட அவங்க மேலே கை வைக்க கூடாது எனக்கு தெரியும் பிரச்சனை வரும் என்று அதனை தாத்தா பார்த்து கொள்வேன் நீங்க அதில் தலையிட கூடாது புரிகிறதா.




வேந்தா எனக்கு பிறகு உன் ஐயன் தான் பட்டம் கட்டுவான் என்று இல்லை நம்ம குல வழக்கபடியே சாமி கிட்ட உத்தரவு கேட்ட பிறகு தான் பட்டம் யாருக்கு என தீர்மானிக்க முடியும்… அதனால் நீ தலைவனாக இருக்க வேணும் என்றால் நிதானமாக இருக்க வேணும் உன் ஐயன், சித்தப்பா போல உன் பசங்களை அடக்கி வை” என. வேந்தன்




“தாத்தா நாங்க வம்பு தும்புக்கு போவதில்லை இது உங்களுக்கும் தெரியும் அந்த கடம்பன் உங்களே எதிர்த்து பேசுவான் அந்த சிங்காரம் வேற இடையில் நக்கலாக பேசி ஆளுங்களை தூண்டி விடுவார்… அதை என்னால் பார்த்து கொண்டு இருக்க முடியாது உங்களை யார் எதிர்த்தாலும் நான் கை கட்டி கொண்டு வேடிக்கை பார்க்க முடியாது” என. ஏழில்



“தாத்தா அண்ணா சொல்வது தான் உண்மை போன தடவையும் நாங்க பேசாமல் தான் இருந்தோம் ஆனா அதற்கு அந்த கடம்பன் கிழவனுக்கு எல்லாம் பட்டம் எதற்கு… வயதான காலத்தில் வீட்டுக்குள்ளே இருக்காமல் இங்கே வந்து கொண்டு நடக்க கூட முடியாமல் இருக்கும் போது என கிண்டல் பண்ணினான் தாத்தா அது தான் அண்ணன் கை நீட்டியது இதில் எங்க தவறு இல்லை” என. குமரன்




“பாருங்க அப்பு எல்லாம் அந்த சிங்காரம் பயலால் தான் அப்பு இவன் டவுனில் ஏதோ கள்ளகடத்தல் வேலை செய்கிறான் அப்பு இதை பற்றி சேதுபதி ஐயா கூட அழைத்து கேட்டதாக தகவல் வந்தது….அதற்கு அவன் ஏதோ ஏதோ பொய் காரணம் சொல்லி காவேரியை காரணம் காட்டி தப்பி விட்டான் போல காவேரி வேற கிட்ட தட்ட நம்ம மங்கை போல யார் சொன்னாலும் கேட்க மாட்டாள்…என் புருஷன், மகன் சொல்வது தான் சரி என்று நிற்கும் ரகம் இப்போ நம்ம இரண்டு குடும்பங்களை பிரித்து குளிர்காய பார்க்கிறான் உங்களுக்கு விஷயம் தெரிந்தால் பிரச்சனை பெரிதாகி விடும் என்பதால்” என. பூபதி



“நானும் கேள்விபட்டேன் சேதுபதி கூட நமக்கு பிரச்சனை இருந்தாலும் கூட அவன் நேர்மையான உழைப்பால் உயர்ந்த மனிதன் வரதன், விஜயனும் அப்படி தான் கதிர், கலைவாணன் கூட நல்ல பசங்க… இதில் தப்பி பிறந்தது இந்த காவேரி, கடம்பன் தான் என்ன செய்ய எல்லாம் நம்ம தலையெழுத்து இருந்தாலும் நம்ம பெறுமையாக இருக்க வேணும்” என. வேந்தன்



“தாத்தா உங்க சொல்லை மீற மாட்டோம் ஆனா உங்களை நம்ம குடும்பத்தை பற்றி தப்பா பேசினான் பிறகு என்னை தப்பு சொல்ல கூடாது என்றான்…அது போல சேதுபதி வீட்டில் அவரும் அனைவரையும் அழைத்து பிரச்சனை வேணாம் என்று சொன்னார் முக்கியமாக கடம்பன் கிட்ட. சேதுபதி




“கடம்பமா இங்கே பாரு நாங்க பெரியவங்க இருக்கும் போது நீ வாய் திறக்க கூடாது கதிர்,கலை போல தேவைக்கு தான் பேச வேணும் அதுவும் உன் ஐயன் நம்ம ஊருக்குள்ளே பக்கத்து ஊர் ஆளுங்களை கூட இழுத்து விடுகிறார் இது ரொம்ப தப்பு எனக்கு தப்பு செய்தால் யார் என்றாலும் பிடிக்காது.. .நீ பூபதியை பற்றி தேவையில்லாமல் பேச கூடாது புரிகிறதா மீறி பேசின பேரன் என்று பார்க்க மாட்டேன் சபையில் வைத்து தண்டனை கொடுத்து விடுவேன் புரிகிறதா” என… கடம்பன் அவர் முன்னே சரி என தலையாட்டி விட்டு மனதில் இந்த திருவிழாவில் இந்த இரண்டு குடும்பத்தையும் நிரந்தரமாக பிரிக்க நானும் ஐயனும் நினைத்து விட்டோம் அப்புச்சி அதை யாராலும் தடுக்க முடியாது என்றான்… ஆனால் கதிருக்கு புரிந்தது நிச்சயமாக இவன் மட்டுமல்ல என் மாமன் கூட ஏதோ திட்டம் போட்டு விட்டனர் இதை எப்படியாவது முறியடிக்க வேணும் கலை கிட்ட பேச வேணும் இது என் குடும்பம் என் ஊர் மட்டுமல்ல என் விழியோட குடும்பமும் சம்பந்தப்பட்டு இருக்கு இதற்கு ஒரு முடிவு கட்ட வேணும் என்று நினைத்தான்.




கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -13




மறுநாள் திருவிழா பற்றி பேசுவதற்கு கோவில் மண்டபத்தில் கூட்டம் கூடியது ஊர் தலைவர் கோவில் கமிட்டி, சேதுபதி, வரதன் ,விஜயன், கதிர், கலைவாணன், கடம்பன் ஏன் சிங்காரம் கூட வந்து விட்டார்கள்… இன்னும் பூபதி குடும்பம் மட்டும் வரவில்லை சிங்காரம் கூட்டத்தோடு தன் ஊர் ஆளுங்க சிலரை கலாட்டா பண்ணுவதற்கு நிறுத்தி வைத்து இருந்தான் சிங்காரம் கடம்பனிடம் கண் காட்ட கடம்பன் முதல் அடியை எடுத்து வைத்தான். கடம்பன்




“தாத்தா இன்னும் இவ்வளவு நேரம் அந்த பூபதி குடும்பத்திற்காக காத்து இருப்பது… நம்மை காக்க வைக்க தான் வேணும் என்று இவ்வளவு நேரத்திற்கு வராமல் இருக்கிறார் நம்ம கூட்டத்தை தொடங்குவோம் தாத்தா” என. தலைவர்




“கடம்பா பார்த்து மரியாதையாக பேசு உங்க குடும்ப பிரச்சனை வேற இது ஊர் திருவிழா இந்த ஊரே மரியாதை கொடுப்பவர் பூபதி ஐயா அவருக்கு மற்றவர்களை அசிங்கபடுத்த தெரியாது எங்களை விடு உன் தாத்தா கிட்ட கேட்டு பாரு அவரை பற்றி சொல்வார்… அவரை மரியாதை இல்லாமல் பெயரை சொல்லி அழைக்கிற நீ சேதுபதி ஐயா குடும்பத்து ஆளா என்று இருக்கு உன்னை போல தானே கதிர், கலையும் அவங்க பேசாமல் தானே இருக்கிறாங்க உனக்கு எப்பவுமே அவங்க கூட சண்டையை இழுத்து விட்டு கொண்டு இருக்க வேணும்... இங்கே பாரு பூபதி ஐயா அவர் பசங்க தான் அமைதி வேந்தன் தம்பி அப்படியல்ல கை நீட்டி விடும் அதனால் வாலை சுருட்டி கொண்டு கொஞ்ச நேரம் இரு ஐயா காரணம் இல்லாமல் இப்படி வராமல் இருக்க மாட்டார்” என. சிங்காரம்



“என்ன ஊர் தலைவரே காற்று அந்த பூபதி பக்கம் வீசுது போல பலமான கவனிப்பு போல அது தான் எங்களை இப்படி பேச தோணுது ஏன் எங்களுக்கு என்ன குறைச்சல் அவங்க அளவுக்கு பணக்கார குடும்பம் தான் ஒவ்வொரு தடவையும் அந்த ஆளுக்கு தான் முதல் மரியாதை… ஏன் எங்க மாமா கூட தான் ஊருக்கு அள்ளி கொடுப்பவர் அவருக்கு முதல் மரியாதை கொடுத்தால் என்ன அவங்களுக்கு தான் கொடுக்க வேணும் என சட்டம் இருக்கா என்ன ஐயா வாய் மூடி கொண்டு இருக்கிறீங்க நான் கேட்டதில் என்ன தப்பு” என கேட்க. அவன் ஆளுங்க அது தானே இந்த முறை சேதுபதி ஐயாவுக்கு தான் கொடுக்க வேணும் என சத்தம் போட… சிங்காரம், கடம்பன் முகம் மலர கதிர் பேச போக சேதுபதி அமைதியாக இருக்குமாறு கண் காட்டினார். தலைவர்



“யோவ் நிறுத்துங்க என்ன இது திருவிழா பற்றி பேச வந்தோமா இல்லை முதல் மரியாதை யாருக்கு என பேச வந்தோமா சிங்காரம் இங்கே பாரு நீ அசல் ஊர்காரன் சேதுபதி ஐயா மகளை கட்டியதால் தான் இத்தனை நேரம் நான் நீ பேசியதற்கு மெளனமாக இருந்தேன்… சேதுபதி ஐயா மன்னித்து விடுங்க இப்படி பேசுவதற்கு நான் உங்களை சுட்டிக்காட்டி பேசவில்லை ஆனா பேச வேண்டிய இடத்தில் இருக்கிறேன் இங்கே பாரு சிங்காரம் நான் ஒரு வருடம் இரண்டு வருடம் இந்த பதவியில் இருக்கவில்லை பல வருடங்களாக இருக்கிறேன்…இந்த காற்றை சுவாசித்து வளர்த்தவன் நான் இது என் ஊர் அமைதியாக ஒற்றுமையாக இருக்க வேணும் பூபதி ஐயா கிட்ட காசு வாங்கி பேசுவதாக நீ நினைத்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பு இல்லை இன்னும் ஒன்று நான் வசதியான குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவன் காசு, பணம் எனக்கு பெரிசு இல்லை.




என்ன சொன்ன நீ பணக்காரனா உண்மை தான் சேதுபதி ஐயா உழைப்பால் உயர்ந்த உத்தமர் அவரை பற்றி இந்த ஊரே பெருமையாக தான் பேசும் ஆனா நீ அதை பற்றி இங்கே பேசுவது முறையாக இருக்காது அது சேதுபதி ஐயாவுக்கு மரியாதையாக இருக்காது… பூபதி ஐயா யார் என தெரியுமா இந்த ஊரோட ஐமீன் அதை ஒரு தடவை கூட அவரோ இல்ல அவர் பசங்க, பேரபசங்களோ வெளிபடுத்தி கொண்டது இல்லை சிங்காரம் பணம் யாரும் சம்பாதிக்கலாம் ஆனா வம்ச பெருமை இடையில் வராது வழி வழியாக வருவது… பூபதி ஐயா அதை ஒரு நாள் கூட வெளிபடுத்தி கொண்டது இல்லை எங்களை போல சாதாரணமாக தான் வாழ்கிறார் நீ பேசுவதை பார்த்தால் இந்த ஊர் திருவிழாவில் பிரச்சனை செய்வதற்கு என்று வந்து இருப்பது போல தெரிகிறது” என சொல்ல கடம்பன் கோபமாக பேச வாய் எடுக்க கடம்பா என சேதுபதி குரல் வர அவன் வாய் மூடி கொண்டது. சேதுபதி




“இன்னொரு வார்த்தை பேச வாய் திறந்த நானே உன்னை கை நீட்டி விடுவேன் யாரு இப்போ உன்னை பேச சொன்னது இதற்காக தானா இந்த கூட்டத்திற்கு வந்த மாப்பிள்ளை அவன் தான் சின்ன பையன் உங்களுக்கு எங்கே போய் விட்டது அறிவு எல்லா விஷயமும் தெரிந்தவர் தானே நீங்க… நான் உழைப்பால் உயர்ந்தவன் என் குடும்பத்தை சந்தோஷமாக வைத்து இருக்க தான் பணம் சம்பாதித்தேன் அதை விட்டு இந்த பதவி, மரியாதை இதற்கு எல்லாம் ஆசைபட்டு இல்லை ஒன்றை புரிந்து கொள்ளுங்க எனக்கும் பூபதிக்கும் வேற்றுமை நிறைய இருக்கு தான் ஆனா ஊர், திருவிழா என்று வந்து விட்டால் நாங்க இருவருமே ஒற்றுமையாக தான் செயல்படுவோம் குடும்ப பிரச்சனையை இதில் தீர்த்து கொள்ள மாட்டோம்… கடம்பா நீ கிளம்பு அமைதியாக இருப்பதாக இருந்தால் இங்கே இரு இல்ல கிளம்பி போ உன்னை போல தானே கதிர், கலை இருவருமே அவர்கள் அமைதியாக இல்லை பூபதி சும்மா காக்க வைக்கும் ஆள் இல்லை.. ஏதோ முக்கிய வேலை இருக்க போய் தானே போய் இருக்கிறார்” என்றவரை ஊரே பெருமையாக பார்த்தது இது தான் சேதுபதி இவர் இப்படி என்றால் பூபதி இன்னொரு மாதிரி இவர்கள் பேசி கொண்டு இருக்கும் போது பூபதியின் கார் இரண்டு வந்தது.




பூபதி, சரவணன், குமரன் கூடவே பக்கத்து ஊர் தலைவர் இன்னும் சில முக்கிய பதவிகளில் உள்ளவர்கள் வர அவர்களுக்கு புரிந்தது இது எதற்கு என்று சிங்காரத்தை, கடம்பனை அடக்க தான்… கொஞ்ச நேரதில் வேந்தனின் புல்லட் சத்தம் கேட்டது அவன் பின்னால் எழிலும் வந்தான் பூபதி வரும் போதே அனைவருமே மன்னிக்க வேணும் என சொல்லி கொண்டு வந்து இருக்க. சிங்காரம்



“மன்னிக்கும் தப்பையா உங்க குடும்பம் செய்தது இதை விட பெரிய பெரிய தப்புகளை செய்து விட்டு பணத்தால் அதிகாரத்தால் ஊரை மட்டுமல்ல சட்டத்தையும் கட்டி விட்டீங்க… அதை விட இது ஒன்றும் பெரிய தப்பு இல்லை” என கடம்பன் அவனை சேர்ந்த ஆளுங்க சிரிக்க மாப்பிள்ளை என சேதுபதி அழுத்தமாக அழைத்து. சேதுபதி




“இப்போ தானே உங்க கிட்ட கிளிபிள்ளைக்கு சொல்வது போல சொன்னேன்... பிறகு எதற்காக பழசை எல்லாம் கிளறி விடுகிறீங்க இது பொது கூட்டம் கொஞ்சம் பார்த்து நடங்க” என. சரவணன்




“சிங்காரம் இங்கே பாரு நீ பேசியதற்கு பதில் எங்களால் கொடுக்க முடியும் ஆனா சேதுபதி ஐயா சொன்னது போல இது பொது கூட்டம் நீ ஐயாவோட மருமகன் என்றாலும் கூட அசல் ஊர்காரன் பார்த்து பேசு… நீ இப்படி நடப்ப திருவிழாவின் போது உன் ஊரை தூண்டி விடுவ என்ற காரணத்திற்காக தான் உங்க ஊர் தலைவரை ஐயன் போய் பேசி அழைத்து வந்தார் வேற எதற்காகவும் இல்லை திருவிழா எந்த பிரச்சனையும் இல்லாமல் நடப்பதற்கு” என. பூபதி




“மருது, சேதுபதி என்னை மன்னிக்க வேணும் நம்ம ஊர் ஆளுங்க கிட்ட கேட்காமல் இவங்களை அழைத்து வந்ததற்கு இவங்க என்ன நமக்கு பகையா அங்காளி பங்காளி ஆளுங்க தானே... நம்ம பெண்ணுங்க, பசங்க பக்கத்து ஊர் ஆளுங்களை தானே கல்யாணம் பண்ணி இருக்கிறாங்க அது போல அவங்களும் நம்ம இரண்டு ஊரும் ஒன்றுக்குள்ளே ஒன்று… கூடவே மற்ற எட்டுபட்டி ஊர் தலைவர்களும் வருவதாக சொல்லி இருக்கிறாங்க நம்ம முறைபடியாக அழைப்பு வைக்கும் போது இது வழமையாக நடப்பது தானே உங்களுக்கு இதில் சங்கடம் ஏதும் இருக்குமா” என கேட்க. சேதுபதி




“இதில் என்ன சங்கடம் இருக்கிறது பூபதி இவங்க யாரு நம்ம பக்கத்து ஊர் ஆளுங்க நமக்கு ஒரு கஷ்டம் என்றால் அவங்களும் அவங்களுக்கு ஒன்று என்றால் நம்ம தானே ஓடி போய் உதவ வேணும்... நீங்க நல்ல வேலை செய்தீங்க இவங்களை அழைத்து வந்தது சரி பூபதி எல்லோருமே வந்து விட்டோம் தானே நம்ம கூட்டத்தை தொடங்கலாமா” என கேட்க. பூபதி



“தாராளமாக தொடங்கலாம் மருது நீங்க தானே தலைவர் ஆரம்பிங்க” என. மருது




“ரொம்ப நன்றி பூபதி ஐயா, சேதுபதி ஐயா நீங்க இரண்டு குடும்பமும் பேசி கொள்வது இல்லை என்றாலும் கூட திருவிழா கூட்டத்தின் போது மட்டும் பேசி கொள்வீங்க இது எங்களுக்கு தான் ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கும்… இத்தனை வருடமும் சின்ன சின்ன மனக்கசப்பு, சங்கடங்கள் வந்தாலும் கூட திருவிழா எந்த குறையும் இல்லாமல் நல்லபடியாக நடந்தது ஆத்தா மனசு குளிர்வது போல தான் நாங்க திருவிழா நடத்தி இருக்கிறோம் இப்பவும் அப்படியே செய்யலாம்” என. கடம்பன்




“தலைவரே ஒரு நிமிஷம் எல்லாம் சரி தான் ஆனா இந்த தடவை திருவிழா நடக்க வேணும் என்றால் முதல் மரியாதை பரிவட்டம் எல்லாம் எங்க தாத்தாவுக்கு தான் கிடைக்க வேணும்… இல்லை நடப்பதற்கு நான் பொறுப்பு இல்லை என்னையா நான் சொல்வது சரி தானே” என… அந்த ஊரில் பூபதி மேலே பொறாமை கொண்ட சிலர் தப்பு செய்து வேந்தன் கையால் அடி வாங்கிய சிலர் சிங்காரத்தின் உறவு சிலர் ஆமாம் என ஒன்றாக குரல் எழுப்ப. வேந்தன்




“டேய் கடம்பா முதல் மரியாதை என்பது கேட்டு பெறுவது இல்லையா டா வழி வழியாக பரம்பரையாக வர வேணும் எங்க தாத்தா இந்த ஊர் ஐமீன் இந்த ஊரே அவருக்கு தான் சொந்தம்… உன் தாத்தா பணக்காராக இருக்கலாம் ஆனா அவர் என்ன வம்சம் டா” என கேட்க…சேதுபதி முகம் மட்டுமல்ல வரதன், விஜயன், கதிர், கலை முகம் மாற சிங்காரம் இதை தான் எதிர்பார்த்தேன் என சந்தோஷமாக இருக்க நிறுத்து வேந்தா என பூபதி சத்தமாக அழைத்தார் .




கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -14


இளவேந்தன் சேதுபதி என்ன வம்சம் என கேட்க பூபதி வேந்தா என குரல் எழுப்பினார்.


பூபதி “வேந்தா பார்த்து வார்த்தை தடம் மாறுகிறது வம்சம் என்பது கடவுள் மனிதனுக்கு போட்ட பிச்சை ஆனா உழைப்பு என்பது நம்ம படைத்த கடவுளே கை எடுத்து கும்பிடுவது… சேதுபதி வம்ச பெருமையில் வந்தவர் இல்லை தான் ஆனால் உழைப்பால் உயர்ந்த உன்னத மனிதர் நான் வம்ச பெருமையை சொல்லி உங்களை வளர்க்கவில்லை வேந்தா மனித தன்மை சொல்லி தான் வளர்த்தேன் அப்படி தான் நீயும் வளர்ந்த.. இப்போ தீடீரென என்ன ஆயிற்று உனக்கு கடம்பன் தான் அப்படி பேசுகிறான் அவன் எப்போ தான் யோசித்து பேசி இருக்கிறான் ஆனா நீ நிதானமானவன் வேந்தா என் பசங்க, பேரபசங்களுக்கு எது இல்லை என்றாலும் பரவாயில்ல… மற்ற மனிதர்களை மனிதனாக மதிக்க தெரிந்து இருக்க வேணும் அது தான் நான் விரும்புவது நீ இந்த பூபதி வளர்ப்பு என்பது உண்மை என்றால் சேதுபதி கிட்ட மன்னிப்பு கேளு” என்றார். கடம்பன், சிங்காரம் உட்பட அங்கிருந்த அனைவைருமே பிரமித்து போனார்கள்.



என்ன மனிதர் இவர் சேதுபதி கூட பேச்சு வார்த்தை இல்லை சண்டை வேற இப்போ கூட சேதுபதி பேரன், மருமகன் இவரை அசிங்கபடுத்தி இருக்கிறாங்க அப்படி இருந்தும் இவர் இப்படி பேசுவதை என்ன என்று சொல்வது.. சேதுபதிக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது என்ன இருந்தாலும் பூபதி ஜமீன் வம்சம் அவர் பேரன் தன் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்பது நல்லா இருக்காது” என நினைத்தவர்.


சேதுபதி “விடுங்க பூபதி சின்ன பசங்க உங்க பேரன் மட்டுமல்ல என் பேரனும் தானே தொடங்கி வைத்தான்… இளரத்தம் இது எல்லாம் பெரிது படுத்த வேணாம் நம்ம திருவிழா விஷயத்தை பார்க்கலாம்” என்றார்.


பூபதி “பார்க்கலாம் சேதுபதி ஆனா எனக்கு என்ற ஒரு கொள்கை இருக்கு மன்னிப்பு கேட்பது ஒன்றும் கேவலம் இல்லை.. மன்னிப்பு கேட்பவன் அவன் தான் மனிதன் வேந்தா” என வேந்தனை பார்க்க… அவன் பூபதியை ஒரு தடவை பார்க்க அவர் கண்களை மூடி திறக்க வேந்தன் எதுவுமே பேசாமல் சேதுபதியை பார்த்து.


வேந்தன் “மன்னித்து விடுங்க தாத்தா நான் பேசியது தப்பு தான்” என்றான்.


சேதுபதி “பரவாயில்ல விடு பா இதற்கு போய் சரி கூட்டத்தை தொடங்கலாம் அதற்கு முன் கடம்பா நீ இந்த இடத்தை விட்டு வெளியே போ நீ இங்கே இருந்தால் பிரச்சனை வரும் உன் அப்பாவையும் சேர்த்து போக சொல்லி இருப்பேன்.. என் ஒரேய மகளோட புருஷன் மரியாதை கொடுக்க வேணும் என்பதற்காக தான் அவரை போக சொல்லவில்லை உன்னால் தான் பிரச்சனை வருகிறது.. நீ போகலாம் மறு வார்த்தை பேச கூடாது மாப்பிள்ளை நான் உங்களை போக சொல்லவில்லை உங்க மகனுக்கு சார்பாக பேசினால் நீங்களும் போகலாம்… எனக்கு குடும்பம் எந்த அளவுக்கு முக்கியமோ அது போல தான் என் ஊரும் முக்கியம்” என சொன்னார். பூபதி அவரை பெருமையாக பார்க்க வேந்தனுக்கு கூட அவர் மேலே மதிப்பு கூடியது .



கதிர், கலை தங்கள் தாத்தாவை மதிப்பாக பார்க்க கடம்பன் கடும் கோபத்தோடு இதற்கு மேலே பேசினால் சேதுபதி பேரன் என்று பார்க்காமல் அசிங்கபடுத்தி விடுவார் என்று... கோபத்தோடு தந்தையிடம் அவரை இருக்க சொல்லி கண் காட்டி விட்டு வேந்தனை முறைத்து விட்டு போக அவன் பின்னால் அவனின் சில அல்லக்கைகள் போனார்கள் அவர்கள் போக மருது பேச ஆரம்பித்தார்.


மருது “வந்து இருக்கும் எல்லோருக்குமே வணக்கம் நம்ம இப்போ கூடி இருப்பது நம்ம ஊர் திருவிழா பற்றி பேசுவதற்கு அம்மன் மனம் குளிர்ந்தால் தான் நம்ம மனம் நிறைவாக வாழ முடியும்... அவள் அருளால் இத்தனை வருடத்தில் பசி ,பட்டினி, பஞ்சம் என்று நம்ம ஊர் கஷ்டபட்டது இல்லை நம்ம கேட்காமலே கொடுத்தவள் அவள் தன் பிள்ளைகள் வாட கூட என நினைத்தவள் மனதை நம்ம சந்தோஷமாக குளிர வைக்க போகிறோம்… வழமை போல இத்தனை வருடம் சிறப்பாக நம்ம ஊர் திருவிழாவை செய்ய போகிறோம் இதற்கு துணையாக நம்ம பூபதி ஐயா, சேதுபதி ஐயா குடும்பம் தான் திருவிழாவை நடத்தி தர வேணும்…அவர்களுக்குள்ளே என்ன தான் மனக்கசப்பு இருந்தாலும் கூட இது வரைக்கும் அவங்க பொது இடங்களிலோ, நிகழ்விலோ காட்டியது இல்லை இந்த தடவையும் அப்படி நடத்தி தர வேணும் கூடவே நம்ம பக்கத்து ஊர் தலைவர் எங்களுக்கு துணையாக இருக்க வேணும்.


பூபதி ஐயாவுக்கு தான் முதல் மரியாதை இதில் எந்த மாற்று கருத்தும் இல்லை அவங்க குடும்ப பெண்கள் தான் அம்மனுக்கு அபிஷேகம் பண்ண முதல் குடத்து நீர் எடுத்து தர வேணும்..அது போல அம்மனை அலங்கரிக்கபட்டுச்சேலை, நகைகள் எல்லாம் அவங்க பரம்பரையாக வந்த அம்மனுக்குரிய நகைகள் தான் போட வேணும் அதற்கு பிறகு சேதுபதி ஐயா குடும்பம் மரியாதை செய்யலாம் இது தான் முறை.. இதை மாற்ற முடியாது மாற்றினால் அம்மன் கோபத்திற்கு ஆளாக நேரிடும் பூபதி ஐயா குடும்பம் இந்த ஊருக்காக எத்தனையோ உதவிகள் செய்தவங்க இன்னும் செய்து கொண்டு இருப்பவங்க அதற்காக சேதுபதி ஐயாவை நான் மட்டமாக பேசவில்லை… அவர் உழைப்பால் உயர்ந்த உத்தமர் எங்களுக்காக அவரும் செய்து கொண்டு இருக்கிறார் ஆனா வழக்கத்தை மாற்ற முடியாது என்பதால் இப்போது சொல்லி விடுகிறேன் பிறகு இதில் திருவிழா அன்று சிங்காரம் நீ கடம்பன் பிரச்சனை பண்ண கூடாது .


நாங்க சேதுபதி ஐயாவுக்காக தான் அமைதியாக இருக்கிறோம் பூபதி ஐயா கூட தன் பேரபசங்களை அவருக்காக தான் கட்டுபடுத்தி வைத்து இருக்கிறார் நீ மீறி நடந்தால் அவர்களும் மீறி நடக்க வேண்டி வரும்… வேந்தா நீ வழமை போல திருவிழா வேலைகளை உன் இளைஞர் அணி மூலமாக செய் அது தான் திருவிழாவுக்கு பாதுகாப்பு கொடுப்பது சாப்பாடு பந்தி அதை விட இது வெயில் காலம் வேற தண்ணீர் பந்தல் கட்டாயம் வேணும்… பிறகு விளையாட்டுகள் என ஐந்து நாட்களும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லாமல் திருவிழா நடக்க வேணும் மற்ற கோவில் விஷயங்களை பூபதி ஐயா, சேதுபதி ஐயா கூட சேர்ந்து கோவில் கமிட்டி பார்த்து கொள்ளும்… கதிர், கலை உங்களுக்கு சொல்ல வேண்டிய தேவை இல்லை வழமை போல நீங்களும் உங்க ஆளுங்களும் வேந்தன் கூட சேர்ந்து வேலை பார்க்க வேணும் கதிர் நீயும் வேந்தனும் தான் அடுத்த வாரிசு இந்த இரண்டு குடும்பங்களுக்கும் பார்த்து நல்லபடியாக செய்யுங்க பண வசூல்” என வாய் எடுக்க.


பூபதி “மருது தேவையில்ல ஊர் ஆளுங்க கிட்ட வாங்க வேணாம் இப்போ தான் கொரோனா வந்து உலகமே மீண்டு எழுந்து கொண்டு இருக்கிறது இதில் விவசாய மக்களுக்கு தான் அதிக பாதிப்பு… இப்போ திருவிழா நடத்த அவங்க கிட்ட பணம் வசூல் செய்ய கேட்டால் என்ன செய்வாங்க வேணாம் இந்த திருவிழாவுக்கான மொத்த செலவும் என்னோடது… இதில் விரும்பியவங்க பணம் கொடுக்கலாம் நான் தனியாக செய்ய காரணம் ஊர் ஆளுங்க கஷ்டம் உணர்ந்து தான் தவிர என் ஜமீன் பெருமையை காட்ட இல்லை” என்றார்.



மருது “என்ன ஐயா உங்களை எங்களுக்கு தெரியாது உங்க வம்சம் தானே திருவிழாவை எடுத்து நடத்தி கொண்டு வந்தது…இப்போ சில வருடங்களாக தான் ஊர் பங்குபற்ற வேணும் என நாங்க அவங்க கிட்ட வசூல் செய்தது நாங்க உங்களை போய் தப்பாக நினைப்போமா என்றார்.


சேதுபதி “ஒரு நிமிஷம் மருது பூபதி தப்பாக நினைக்க வேணாம் என்ன டா இது வீம்புக்கு பேசுகிறான் என்று வந்து திருவிழா நடத்த நான் பாதி பணம் தருகிறேன்.. இது என் பேத்தி குறிஞ்சி கல்யாண வேண்டுதல் அம்மனுக்கு அவள் கையால் திருவிழாவை நடத்த வேணும் என்று அதற்காக தான் கேட்டேன்” என்றார். பூபதி சட்டென அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தவர் ஒரு நிமிடம் அமைதியாக இருந்து விட்டது.



பூபதி “தாராளமாக செய்யுங்கள் சேதுபதி அவள் நூறு வருஷம் மஞ்சள் குங்கும் தாலி குழந்தை குட்டிகளோடு வாழ வேணும்” என சேதுபதி அவரை பார்த்தவர் தலை அசைத்தார் …பிறகு திருவிழா பற்றி சிலரிடம் அபிப்ராயம் கேட்டு அவர்கள் விருப்பம் பற்றி கேட்டு விட்டு திருவிழாவுக்கு நேரம், நாள் கோவில் குருக்களை நல்ல நாள் பார்த்து குறிக்க சொல்லி விட்டு அனைவருமே தங்கள் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்…பூபதி, சேதுபதி தங்கள் காரில் ஏற வந்தவர்கள் பூபதி ஒரு நிமிடம் நின்று சேதுபதியை பார்க்காமல் நேராக பார்த்து .


பூபதி “இந்த திருவிழாவில் சில நேரம் நம்ம விரும்பாத நிகழ்வுகள் நடக்கலாம் பேத்திக்கு கல்யாண பண்ண நினைப்பது சரி தான் பையனை பார்த்து பண்ணுங்க… அது மட்டுமல்ல பத்தொன்பது வருஷம் முடிய போகிறது சிலருக்கு அஞ்ஞாதவாசம் நிறைவுக்கு வரலாம் …இதை இப்போ நான் தடுக்க மாட்டேன் எதிர்பாராத நிகழ்வு நம்மை கலங்க வைத்து விட்டது புரியும் என நினைக்கிறேன்” என்றார்.


சேதுபதி “தெரியும் உங்க வாக்கை காப்பாற்றி விட்டீங்க இனி விதி தான் தீர்மானிக்க வேணும் யார் இந்த மண்ணில் வாழ வேணும் வாழ கூடாது என்று… இப்போ கூட என்ன நடந்தது எதற்கு நடந்தது என எனக்கு புரியவில்லை ஆனா சிலதை மறக்க மன்னிக்க முடியாது ...குறிஞ்சி என் பேத்தி மட்டும் தான் அவள் என் பேரனுக்கு தான் சொந்தம் மாற்ற நினைக்க வேணாம்” என கூறி விட்டு கிளம்பினார். பூபதியும் அவரை ஒரு நிமிடம் பார்த்து விட்டு கிளம்ப தயார் ஆனார் கடம்பனை சேதுபதி கோபமாக கூட்டத்தை விட்டு போக சொல்ல அவன் கோபமாக வந்த இடம் சேதுபதி வீடு… வரும் போதே அவன் தாய் காவேரி வழமை போல இங்கே அதிகாரம் செய்து கொண்டு இருப்பதை கேள்விபட்டு தான் வந்தான் .வந்தவன் அம்மாச்சி, ஆத்தா என சத்தம் போட பொன்னரசி, செல்வி, அம்பிகா சமையல்கட்டில் இருந்தவர்கள் வெளியே வர…. காவேரி பின்னால் உள்ள மாமரத்தில் பழங்களை பறித்து வேலைகாரியை துண்டு போட்டு தர சொல்லி அங்கே இருந்த நாற்காலியில் இருந்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தவள் கடம்பன் சத்தம் கேட்க ஓடி வந்தாள்.


பொன்னரசி “கடம்பா இப்போ எதற்காக நடுவீட்டில் இருந்து சத்தம் போடுகிற உங்க தாத்தாவுக்கு தெரிந்தால் அவ்வளவு தான் என்றார்.


கடம்பன் “அம்மாச்சி என்னை பேச வைக்காதே உன் புருஷனால் தான் நான் இன்று அந்த பூபதி குடும்பத்தின் முன்னே அவமானப்பட்டு நிற்கிறேன்…அவர் மட்டும் எனக்கு தாத்தாவாக இல்லாமல் இருந்து இருக்க நடப்பதே வேற என அப்படி என்ன செய்து விடுவ என பின்னால் ஒரு குரல் கேட்டது.



கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -15


கடம்பன் சேதுபதி தன் தாத்தாவாக இல்லை என்றால் நடப்பது வேறு என சொல்ல அப்படி என்ன செய்து விடுவ என கேட்டு கொண்டு வந்தது குறிஞ்சி தான் அவள் கூடவே குழலி, பாவை வந்தார்கள்… இன்று திருவிழா பற்றிய கூட்டம் என்பதால் ஊரில் ஆண்கள் இருக்க மாட்டார்கள் என்பதால் ஊரில் உள்ள அவள் வயது பெண்கள் கூட ஒன்றாக சென்று குளத்தில் குளித்து ஜாலியாக இருந்து விட்டு வந்தனர்… வேல்விழி பொதுவாக பயந்த சுபாவம் அதனால் இப்படி தனியாக வர மாட்டாள் அவளுக்கு கூட பிறந்த அக்கா, தங்கை கூட இல்லை சேர்ந்து வருவதற்கு நீலவேணி கூட அவளுக்கு பொதுவாக பேச்சு வார்த்தை இல்லை… வஞ்சி கூட மட்டும் தான் நட்பு வஞ்சியும் தன் தந்தை வழி தாத்தா, பாட்டி கூட அவர்கள் உறவில் குழந்தைக்கு காது குத்து விழா என்று போய் இருந்தார்கள்… நீலவேணி வீட்டில் இருந்து டிவியில் படம் பார்த்து கொண்டு இருப்பாள் அதனால் வேல்விழியை தனியாக அனுப்ப மாட்டார்கள்.


இங்கே குறிஞ்சி, குழலி, பாவையோடு மற்ற ஊர் தோழிகளோடு சேர்ந்து ஊர் சுற்றி குளித்து விட்டு வந்தால்… இங்கே கடம்பன் சேதுபதியை பற்றி பொன்னரசி கிட்ட பேசி கொண்டு இருப்பதை பார்த்தவள் கோபம் வர. குறிஞ்சி


குறிஞ்சி “என்ன கடம்பா உன் தாத்தாவாக இல்லை என்றால் அப்புவை என்ன செய்து விடுவ முதலில் அவர் முன்னாடி உன்னால் நின்று பேச முடியுமா என்று பாரு… அதற்கு பிறகு நீ செய்வதை பார்க்கலாம்” என சொன்னாள்… கடம்பன் கோபத்தோடு திரும்பி அடிங்க என அவளை அடிக்க கை ஓங்க


“கடம்பா அப்படியே கையை கீழே இறக்கு இல்லை பேரன் என்று கூட பார்க்க மாட்டேன் கையை எடுத்து விடுவேன்” என சத்தம் போட்டு கொண்டு வந்தார் சேதுபதி… அவர் கூடவே வரதன், சிங்காரம் மட்டும் வர விஜயன்,கதிர், எழில் தங்களை வேலைகளை பார்க்க போய் விட்டனர் சேதுபதியை காண குறிஞ்சி ஓடி போய் அவர் அருகே நின்று.


குறிஞ்சி “தாத்தா பாரு தாத்தா அவன் உன்னை பற்றி என் கிட்ட பேசுகிறான் அதுவும் நீ அவன் தாத்தாவாக இல்லை என்றால் உன்னை ஏதோ செய்து இருப்பான் என்று சொல்கிறான்... அதை நான் கேட்டால் என்னை அடிக்க கை ஓங்குகிறான் நீ வரவில்லை என்றால் என்னை அடித்து இருப்பான்” என்றாள்… சேதுபதி கடம்பனை பார்க்க அவனும் அவரை தான் பார்த்தான் சேதுபதி பேத்தியை அணைத்து கொண்டு சோபாவில் இருக்க பொன்னரசி கணவனுக்கு தண்ணீர் கொண்டு வந்து கொடுக்க செல்வி வரதனுக்கும் சிங்காரத்திற்கும் கொடுத்தார் சேதுபதி தண்ணீர் குடித்து விட்டு தன் மீசையை முறுக்கி வி்ட்டு.


சேதுபதி “கடம்பா சொல்லு நான் உன் தாத்தாவாக இல்லை என்றால் என்ன செய்து இருப்ப தலையை எடுத்து இருப்பாயா… இல்லை கை, கால் உடைத்து இருப்பாயா சொல்லு பா இதோ உன் முன்னாடி தானே இந்த கிழவன் நிற்கிறேன் தைரியமாக சொல்லு” என்றார்.


காவேரி “அப்பு அவன் தான் ஏதோ கோபத்தில் பேசி விட்டான் இந்த சின்ன கழுதை அதை பெரிதாக்கி சொல்கிறது இவளுக்கு நீங்க வர வர ரொம்ப இடம் கொடுக்கிறீங்க பா…இவள் போல தானே என் பெண்ணும் பாருங்க நான் எப்படி வளர்த்து வைத்து இருக்கிறேன் என்று அவள் போகிற வீட்டில் என் மதிப்பு கூடும்… ஆனால் இவளை வேற வீட்டுக்கு அனுப்பினால் நம்ம மானம் தான் சந்தி சிரிக்கும் நல்ல காலம் என் வீடாக இருப்பதால் பரவாயில்ல எப்போ பாரு ஆம்பளைங்க பேசும் போது எதிர் பேச்சு பேசி கொண்டு” என்றாள்.


வரதன் “காவேரி பார்த்து பேசு நாங்க எங்க பெண்ணுங்களை ஒழுங்காக தான் வளர்த்து இருக்கிறோம்.. .என் பெண்ணை பற்றி பேச முதலில் நீ யாரு நல்ல காலம் கதிர் இல்லை இப்போ இருந்து இருக்க தன் தங்கச்சியை அடிக்க ஓங்கிய உன் மகன் கையை முறித்து இருப்பான்” என்றார்.


சிங்காரம் “என்ன மச்சான் என் மகன் கையை முறிக்க உங்க பையனை நீங்களே தூண்டி விடுகிறீங்க போல இப்படி தான் அந்த பூபதி முன்னால் என்னை மட்டுமல்ல என் மகனை கூட அவமானபடுத்தினீங்க… இப்போ உங்க மகனை விட்டு அவமானபடுத்த போகிறீங்களா நல்ல வீட்டில் பெண்ணு எடுத்து இருக்கிறேன் உங்க வீட்டு ஒரே பெண்ணோட புருஷன் நான்… கொஞ்ச கூட மரியாதை கொடுக்காமல் யாரோ” என சொல்ல வாய் எடுக்க. மாப்பிள்ளை என சத்தம் போட்டபடியே சேதுபதி எழுந்தார் அவரின் கோபத்தில் பெண்கள் நடுங்க.


சேதுபதி “மாப்பிள்ளை பார்த்து வார்த்தை தடம் மாறுகிறது நீங்க என்னை மாமனாராக மட்டும் தான் பார்த்து இருக்கிறீங்க சேதுபதியாக பார்க்கவில்லை பார்த்தால் தாங்க மாட்டீங்க… உங்க பொண்டாட்டி கிட்ட கேட்டு பாருங்க ஏன் உங்களுக்கே தெரியும் தானே எனக்கு உங்க எல்லோரையும் விட ஏன் என் மனைவியை விட என் பேத்தி தான் முக்கியம் அவள் தான் என் உலகமே.. அவளுக்காக இந்த சேதுபதி என்ன வேணும் என்றாலும் கூட செய்வான் என் பேத்தியை கை நீட்ட என்ன அவளை யாருமே திட்ட கூட விட மாட்டேன் இங்கே என்ன என்றால் உங்க பையன் கை நீட்டுகிறான்… அவன் என் மகள் வழி பேரன் தான் அதற்காக அவன் செய்யும் தப்பை எல்லாம் நான் கண்டு கொள்ளாமல் விட வேணுமா இன்று கூட்டத்தில் நடந்ததை பார்த்தீங்க தானே… பூபதி ஜமீன் அப்படிப்பட்ட அவரே வேந்தன் வார்த்தையை விட என் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்க வைத்தார் அது தான் வளர்ப்பு” என பேசி கொண்டு இருக்கும் போது இடையில்.


கடம்பன் “அது தான் என்னை கூட்டத்தை விட்டு வெளியே போக சொல்லி விட்டீங்க எல்லாம் யாருக்கா அந்த கிழவன் பூபதிக்காக.. அம்மா பாரு உன் அப்புவை தன் பேரனை விட பூபதிக்காக தன் சொந்த ரத்த உறவை அவமானபடுத்தி விட்டார்” என்றான்.


காவேரி “என்ன ராசா சொல்கிற அந்த பூபதிக்காக உன்னையே அப்பு வெளியே போக சொல்லி விட்டாரா அப்பு என்ன இது… அந்த பூபதி உங்க எதிரி பழி வாங்க உங்களை நேரம் பார்த்து கொண்டு இருப்பவன் அவனுக்காக என் புருஷன், புள்ளையை அவமதித்து இருக்கிறீங்க…அவங்களால் நம்ம இழந்தது எது என்று மறந்து விட்டதா நீங்க அவங்களுக்காக என் பையனை வெளியே போக சொல்லி இருக்கிறீங்க சொந்த தாத்தாவே இப்படி சொன்னால் இந்த ஊரில் அவனை இனி யாரு மதிப்பாங்க” என்றாள்.


வரதன் “காவேரி யாரு கிட்ட பேசுகிற என நினைவு இருக்கா உன் பையன் பேசியது மட்டும் நன்றாக இருந்ததா நான், விஜயன் ஏன் கதிர், கலை கூட அப்பா பேசும் போது பேச்சில் குறுக்கிடவில்லை… ஆனால் கடம்பன் இடையில் அவரை கிண்டல் பண்ணி பேசுகிறான் இதை மாப்பிள்ளை கூட கண்டு கொள்ளாமல் அவனுக்கு சார்பாக பேசுகிறார்.. என்ன இருந்தாலும் பூபதி ஐயா வயதில் பெரியவர் மட்டுமல்ல இந்த ஊரின் ஐமீன் அதற்காக பேசாமல் இருக்க கூடாதா” என கேட்டார்.


காவேரி “நல்லா இருக்கு அண்ணே உன் நியாயம் உன் கூட பிறந்த ஒரே பிறப்பு நான் என்னை என் பையனை விட… உனக்கு அவங்க உசத்தி இல்ல” என கேட்டாள். காவேரி என சேதுபதி அழுத்தமாக அழைக்க காவேரி வாய் மூடி கொண்டது.


சேதுபதி “போதும் உன் மகன் பேச்சிய பேச்சுக்கு நான் இல்லை என்றால் வேந்தன் இவன் மேலே கை வைத்து இருப்பான்… வேந்தனை பூபதி அடக்கினாலும் கூட ஊர் கை வைத்து இருக்கும் என்னால் தான் உன் மகன் தலை தப்பியது… இப்போ நீ உன் மகனை அழைத்து கொண்டு வீட்டுக்கு கிளம்பு போய் வீட்டில் உன் மகன் கிட்ட என்ன நடந்தது கேளு இப்போ கிளம்பு” என்றார்.


காவேரி “எனக்கும் வீடு இருக்கு என் புருஷன், புள்ள என்னை நல்லா வைத்து இருக்கிறாங்க ஏதோ நம்ம பிறந்த வீடு என ஓடி வந்தால் உங்களுக்கு நான் இழிவாக தெரிகிறேனா…. அது சரி உங்க பையன்கள் மீது தான் உங்களுக்கு பாசம் அதிகம் ஆனால் ஒன்று சொல்கிறேன் அதை மட்டும் கேளுங்க இந்த குறிஞ்சியால் தான் நீங்க தலை குனிந்து நிற்க போகிறீங்க… அப்போ தெரியும் இந்த காவேரி சொன்னது உண்மை தான் என்று வாடா போகலாம் ஏய் பாவை உனக்கு தனியாக சொல்ல வேணுமா இது உன் தாத்தா வீடு இல்ல டி இந்தா இந்த குறிஞ்சி, குழலியோட வீடு வா போகலாம்... உங்களுக்கு தனியாக வேற சொல்ல வேணுமா கிளம்புங்க என சிங்காரத்தை அழைத்து கொண்டு கோபமாக கிளம்பினாள் அவர்கள் போன பின்.


பொன்னரசி “என்னங்க இது இவள் திருந்தவே மாட்டாளா சின்ன வயதில் இருந்தே ஒற்றை பெண்ணு என செல்லம் கொடுத்து… இந்த அளவுக்கு வந்து இருக்கு இது எங்கே போய் முடிய போகிறதோ தெரியாது என்றார்.


வரதன் “விடு மா இப்போ சத்தம் போட்டு விட்டு போவாள் பிறகு நாளைக்கு ஆத்தா என ஓடி வருவாள் கல்யாணம் பண்ணி குழந்தைகள் பிறந்த பிறகும் அவள் இன்னும் சின்ன பெண்ணு தான்… செல்வி வா வந்து என் வேட்டி சட்டை எடுத்து தா நான் கொல்லையில் குளிக்க போகிறேன் ஆத்தா குறிஞ்சி, குழலி போய் அப்புக்கு சாப்பிட மோர் சித்தி கலந்து கொண்டு இருக்கும் அதை எடுத்து கொடுங்க” என சொல்லி கொண்டு அவர் போக.. வரதன் பின்னால் செல்வி போனார் அம்பிகா மோர் எடுத்து வர சமையலறைக்கு போக குறிஞ்சி, குழலி அவள் பின்னால் போக பொன்னரசி யோசனையாக இருந்த சேதுபதியை பார்த்து விட்டு.


அவர் “என்னங்க யோசனையாக இருக்கிறீங்க ஏதும் வேற பிரச்னையா இல்ல இந்த பிரச்சனையா” என கேட்க.


சேதுபதி “இது எல்லாம் ஒரு பிரச்சனையா அரசி ஆனா இதை விட பெரிய பிரச்சனை ஒன்று திருவிழா சமயத்தில் வரும்…. உனக்கு மறந்து விட்டது போல பத்தொன்பது வருஷம் முடிய போகிறது அரசி” என சொல்ல பொன்னரசி அதிர்ச்சியாக நின்றார்.



கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -16


சேதுபதி பொன்னரசியிடம் பத்தொன்பது வருட கணக்கு முடிய போகிறது என சொன்னார்.


பொன்னரசி “என்னங்க சொல்றீங்க இதை நான் மறந்து போய் விட்டேன் அப்போ நம்ம திருவிழா சமயம் பார்த்து ஏதும் அசம்பாவிதம் நடக்குமா நம்ம மாப்பிள்ளை, கடம்பன் வேற இருக்கிறாங்க…. முடிந்து போனதை திரும்பவும் தொடங்கி விட்டால் இந்த குடும்பம் தாங்காது அதுவும் குறிஞ்சி பாப்பா சரி இப்போ இதை யாரு உங்களுக்கு நினைவுபடுத்தியது” என கேட்டார்.


சேதுபதி “பூபதி தான் இதை மட்டும் சொன்னால் பரவாயில்ல கூடவே வேற ஒரு விஷயமும் சொன்னார்… நம்ம பாப்பாவுக்கு கடம்பன் மாப்பிள்ளையாக வருவது ஏதோ சரியில்லை என்பது போல” சொன்னார்.


பொன்னரசி “பூபதி அண்ணா அப்படி சொன்னது சரி ஏன் தெரியுமா எனக்கும் சில நேரம் கடம்பன் குறிஞ்சியிடம் அப்படி நடப்பதை பார்த்து சங்கடமாக இருக்கும் இவள் வேற கடம்பனை பிடிக்கவில்லை கட்டிக்க மாட்டேன் என சொல்லி கொண்டு இருக்கிறாள்… இதில் வேற காவேரி கடம்பனுக்கு ஓத்து கூதி கொண்டு இருக்கிறாள் இப்போ மாப்பிள்ளை வேற வந்து விட்டார் என்ன நடக்க போகிறதோ எனக்கு பயமாக இருக்குங்க அதை விட கதிர், கலை இப்போ இளந்தாரி பசங்க அது வேற பயமாக இருக்கு அந்த அம்மன் தான் இந்த திருவிழாவை நல்லபடியாக நடத்தி தர வேணும்…. முக்கியமாக எந்த அசம்பாவிதமும், சங்கடங்களும் நடக்காமல் நல்லபடியாக முடித்து தர வேணும்” என்று வேண்டி கொண்டார்.


சரவணன் கார் ஓட்ட அவர் அருகே குமரன் இருக்க பின்னால் பூபதி ஏதோ யோசனையாக இருந்தார்… அதை கார் ரியர் வியூவ் மிரர் வழியாக இதை பார்த்த சரவணன் அப்பு என அழைத்தார் .அப்போவும் பூபதி யோசனையாக இருக்க சரவணன் திரும்ப அழைக்கவும் அவர் பதில் தராது இருக்க குமரன் அப்பு என சத்தமாக அழைக்க ஆ என்னப்பா என கேட்டவாறே தன் சிந்தனையில் இருந்து பூபதி கலைந்தார்.


குமரன் “அப்பு அண்ணன் உங்களை இரண்டு தடவை அழைத்தார்…. நீங்க ஏதோ யோசனையாக இருந்தீங்க போல என்ன அப்பு பிரச்சனை” என கேட்டார்.


பூபதி “பிரச்சனை அது எப்பவுமே இருப்பது தான் பா… ஆனா இப்போ நடக்கும் இருக்கும் பிரச்சனையை தான் நான் எப்படி சமாளிப்பது என யோசிக்கிறேன்” என்றார்.


சரவணன் “எனக்கு புரிகிறது பா இது பத்தொன்பது வருட பிரச்சனை.. .ஆனா இது முடிந்து போன பிரச்சனை திரும்ப தொடங்க வாய்ப்பு இல்லை பா அது மட்டுமல்ல ஊர் அறிந்த உண்மைகள்” என்றார்.


பூபதி “நீ சொல்வது புரிகிறது பா நீ சொன்ன ஊர் தான் தீர்ப்பு வழங்கியது… உண்மை அறியாது தீர விசாரிக்காமல் இப்போ திரும்ப தொடங்க மாட்டாங்க என என்ன நிச்சயம் பா” என்றார்.


குமரன் “ஊர் என பொதுவாக சொல்ல முடியாது பா சிலரை தவிர மற்ற ஆளுங்க நம்பினாங்க தானே... ஆனா விதி வேற மாதிரியாக இருந்து இருக்கு அது மட்டுமல்ல இதில் வேற சிலரோடு சதியும் இருக்கலாம்” என்றார்.


பூபதி “பார்க்கலாம் எல்லாம் அந்த அம்மன் விட்ட வழி நல்லபடியாக ஊர் திருவிழா நடக்க வேணும்” என்றார். காவேரி சிங்காரம், கடம்பன், பாவையை வீட்டுக்கு அழைத்து வந்தார்.


கடம்பன் “அம்மா அந்த நாள் செய்தது சரியாக இல்லை வர வர என்னை அவமானபடுத்தி கொண்டு இருக்கிறார்….இதற்கு எல்லாம் சேர்த்து வைத்து அவர் செல்ல பேத்தி அனுபவிக்க போகிறாள் பாருங்க” என்றான்.


பாவை “அண்ணா தாத்தாவை தப்பாக பேசாதே அவர் ரொம்ப நல்லவர்…சரியானதை தான் பேசுவார் குறிஞ்சியும் ரொம்ப நல்ல பெண்ணு” என்றாள்… கடம்பன் அவள் தலையில் குட்டு வைத்து விட்டு.


அவன் “வாயை மூடு டி பொட்ட கழுதை அது என்ன ஆம்பள பேசும் போது எதிர்த்து பேசி கொண்டு என்ன அந்த வீட்டு காற்று அடித்து விட்டதா…. நான் அந்த வீட்டு ஆம்பளைங்க போல பொட்ட பசங்க இல்ல இனி வாயை திறந்த சூடு வைத்து விடுவேன்… இனி அந்த குறிஞ்சி கூட உன்னை பார்த்தேன் பார்த்த இடத்தில் அடித்து பிளந்து கட்டி விடுவேன் போடி உள்ளே போய் எங்களுக்கு சாப்பிட மோர் எடுத்து வா” என்றான். பாவை கண்கள் கலங்க தலையை தேய்த்து விட்டு உள்ளே போனாள்.


காவேரி “டேய் உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்வது அக்கம் பக்கம் பார்த்து பேசு என்று… எந்த பயலாவது போட்டு கொடுத்து விடுவான் என் அப்பன் கிட்ட பிறகு கிடைப்பதும் கிடைக்காமல் போய் விடும்” என்றாள்.


சிங்காரம் “ஏய் என்ன டி உன் அப்பன்காரன் பெரிய நாட்டாமையா அங்கே வைத்து என்னையும் என் புள்ளையும் அவமானபடுத்துகிறான்… அங்கயே பேசி இருப்பேன் சரி நம்ம மாமன் ஆச்சே என பேசாமல் இருந்தேன் அவனுக்கும் உன் அண்ணகார்களுக்கும் ரொம்ப குளிர் விட்டு போய் விட்டது” என்றார்.


காவேரி “யோவ் வாயை மூடு உன்னால் தான் இது எல்லாம் நீ இந்த ஊருக்குள்ளே இருக்காமல் எங்கே சுற்றி திரிந்த….நம்ம புள்ள தான் எல்லாத்தையும் தனியாக பார்க்க வேணும் நீ இருந்து இருக்க புள்ளைக்கு உதவியாக இருந்து இருக்கும் இவங்களையும் பார்த்து இருக்க முடியும் இப்போ வந்து இப்படி பேசுகிற” என்றாள்.


சிங்காரம் “என்ன டி இப்படி சொல்கிற நான் என்ன காவாலி பயல் போலவா சும்மா ஊர் சுற்றி திரிந்தேன்…நம்ம குடும்பம் நல்லா இருக்க வேணும் என நினைத்து வேற இடத்தில் மரக்கடை போட்டேன் அங்கே வியாபாரம் நல்லா சூடு பிடித்து விட்டது…. ஏன் கடம்பனுக்கு கூட தெரியும் தானே அந்த காசில் தானே நீ கேட்டது எல்லாம் வாங்கி குவிக்கிறேன் பிறகு என்ன என” கேட்டார்.


காவேரி “சரி யா அதற்காக இங்கே வராமல் நீ அங்கே தங்கினால் ஊர் விஷயங்கள் எப்படி தெரியும் இப்போ அது மட்டுமல்ல உனக்கு நினைவு இருக்கா பத்தொன்பது வருஷம்… இந்த ஆண்டு நிறைவுக்கு வருகிறது அது சரியாக நம்ம ஊர் திருவிழாவின் போது தான் முடிவடைகிறது. ..அந்த பூபதி குடும்பத்திற்கு பலம் கூடி போகும் அது மட்டுமல்ல சபதம் நினைவு இருக்கா” என சிங்காரம் முகம் மாறியது.


கடம்பன் “என்ன ஆத்தா விஷயம் சபதம், சவால் என்று ஏதோ ஏதோ பேசுகிற என்ன விஷயம் ஆத்தா” என கேட்டான்.


காவேரி “உனக்கு தெரிந்த கதை கொஞ்சம் தான் ராசா தெரியாத கதை பல இருக்கு உனக்கு இந்த திருவிழாவின் போது எல்லாம் புரியும் என கூறி விட்டு வீட்டின் உள்ளே பார்த்து ஏய் பாவை வெரசாக மோர் எடுத்து வா” என சொன்னார். திருவிழா வேலைகள் தொடங்கி விட்டது வேந்தன், எழில் ஒரு பக்கம் வேலைகளை பார்க்க கதிர், கலை ஒரு பக்கமாக தங்கள் நண்பர்களோடு வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தனர் .அப்போது வேந்தனிடம் கதிர், எழிலை அழைத்து கொண்டு வந்தான் .


கதிர்,வேந்தன் கூட பேசி பழகவில்லை தான் ஆனாலும் அவர்கள் இருவருமே ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்ட அளவு வேற யாருமே புரிந்து கொள்ளவில்லை கலை, எழில் நண்பர்கள் இவர்கள் நட்பு இரு குடும்பத்திற்கும் தெரியும்… சேதுபதி, பூபதியோ இதை பற்றி எதுவுமே சொல்லவில்லை ஆனா மங்கை, காவேரி தான் இதை பற்றி போட்டு கொடுத்து சண்டையை பெரிதாக்கி தந்தைமார்களிடம் வாங்கி கட்டி கொண்டது தனி கதை .


கலை “வேந்தன் அண்ணா உங்க கிட்ட பேச வேணும் நீங்க ரொம்ப வேலையாக இருக்கிறீங்களா” என கேட்டான்.


வேந்தன் “வா கலை வேலை இருக்க தான் செய்யும் அதற்காக பேச முடியாதளவு அப்படி வேலை இல்லை என்றான்.. எழில் இரண்டு பிளாஸ்டிக் சேர் கொண்டு போட்டு விட்டு.


எழில் “உட்காருங்க கதிர் அண்ணே டேய் கலை நீயும் தான்… சோமு போய் இரண்டு கலர் வாங்கி வா” என அங்கே வேலை செய்து கொண்டு இருந்த ஒருவனை சொன்னான்.


கதிர் “இல்லை எழில் வேணாம் பா இந்த வெயிலில் கலர் சாப்பிட்டால் பிறகு அதுவே தினம் வாய் கேட்கும் உடம்புக்கு தீங்காகி விடும்…. நீயும் தான் அதிகமாக கலர் சாப்பிடாதே நம்ம ஊர் இளநீர், மோர் சாப்பிடு சரி வேந்தா உன் கிட்ட ஒரு விஷயம் பேச வந்தேன்” என்றான்.


வேந்தன் “சொல்லு கதிர் என்ன வேணும் நம்ம பசங்க யாரும் தொந்தரவு செய்கிறார்களா இல்ல வேற ஏதுமா” என்றான்.


கதிர் “இல்லை வேந்தா அப்படி எல்லாம் இல்லை எல்லாம் நம்மூர் பசங்க தானே எனக்கு தெரியும் பகை மறைய கூடாது என்று புதிது புதிதாக உருவாகபடுகிறது என்று நம்ம தாத்தாக்களால் தான் அது உருபெறாமல் இருக்கிறது… நான் யாரை சொல்கிறேன் என உனக்கு புரியும் கடம்பனை தான் இப்போ நான் இங்கே வந்தது என்ன காரணம் என்று நான் சொல்ல முன்னே… அந்த காரணத்திற்கு கை கால் வைத்து என் அத்தை வீட்டில் உலாவிட்டு இருக்கும்” என்றான்.


வேந்தன் “உனக்கு மட்டுமல்ல எனக்கும் அதைய கதை தான் எனக்கு அத்தை மட்டுமல்ல நீலவேணி கூட திரியை பற்ற வைத்து இருக்கும்… சரி அதை விடு எப்பவுமே நடப்பது தானே சரி முக்கிய விஷயமா கதிர் என் உதவி தேவையா” என கேட்டான் கதிர் சங்கடமாக கலையை பார்க்க.


கலை “வேந்தன் அண்ணா அதை எப்படி சொல்வது என அண்ணா தயங்குகிறார் வந்து உங்களுக்கு தெரியும் சாமி ஊர்வலம் வரும் போது தடைகள் இருக்க கூடாது என்று அதற்காக தான் பாதை போடும் வேலையை திருவிழா கமிட்டி எங்களுக்கு கொடுத்து இருக்கு… சாமி ஊர்வலம் வரும் வழியில் உள்ள சின்ன, பெரிய மரங்களை நாங்க முடிந்தளவு வெட்டாமல் கிளைகளை செதுக்கிவிடுவோம் முடியவில்லை என்றால் வெட்டி விட்டு திருவிழா முடிந்த பிறகு அந்த இடத்திலே குறைந்தது இரண்டு மரங்கள் என்றாலும் நடுவோம் மரங்களின் அருமை உணர்ந்தவங்க நாங்க… அப்படி வரும் வழியில் உங்க வயலில் உள்ள ஆலமரம் இடைஞ்சலாக இருக்கு அதற்கு தான் அதை வெட்ட அனுமதி கேட்டு வந்தோம்” என்றான் வேந்தன் கண்களில் ஒரு கணம் வந்து போன தடுமாற்றத்தை கதிர் கண்டான் அவன் தன் தடுமாற்றதை சமாளித்து விட்டு.


வேந்தன் “ஊருக்கு எது நன்மையோ அதை செய் கலை எனக்கு முழு சம்மதம் இதில் முடிந்தளவு மரத்தை வெட்டாமல் பாரு” என்றான்… கதிர், கலை வந்த வேலை முடிந்தது என நன்றி கூறி விடை பெற்று போக அன்று மாலை வேந்தனை யாருமே தெரியாமல் குறிஞ்சி சந்தித்தாள்.




கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -17



கதிர், கலை வேந்தனிடம் பேசி விட்டு வருவதை பார்த்த கடம்பனின் நண்பன் ஒருவன். அவனிடம் சொல்ல போக… கடம்பன் சிங்காரத்தோடு அவர்களின் மரக்கடைக்கு போய் இருந்தான் அதனால் காவேரி இருக்க அவர் என்ன விஷயம் என கேட்டார்.

நண்பன் “அதை ஏன் பெரியம்மா கேட்கிற இந்த அவசர விஷயத்தை சொல்ல கடம்பன் இல்லாமல் போய் விட்டானே” என்றான்.

காவேரி “டேய் பச்சை பிலாக்கணம் வைக்காமல் விஷயத்தை சொல்லு அவன் ஆத்தா நான் இருக்கிறேன் தானே” என்றார்.

பச்சை “ஆத்தா நம்ம கதிர், கலை இருக்கிறாங்க தானே அவங்க அந்த வேந்தன், எழில் கூட கூட்டாக சேர்ந்து பேசி சிரிப்பதை கண்ணால் பார்த்தேன்” என்றான்.

காவேரி “என்ன டா சொல்கிற உண்மையாகவா சரி கடம்பன் நண்பன் நீ பொய் சொல்ல மாட்ட இவங்களை சேர விட கூடாதே இரு இப்போவோ என் அப்பன் வீட்டுக்கு போகிறேன் ஏய் பாவை உன் தாத்தன் வீட்டுக்கு போகிறேன் கதவை சாத்தி விட்டு இரு…. நான் இல்லை என்று எல்லா கழுதைகளும் ஓசியில் காபி பொடி, சக்கரை, பால் என கேட்க வந்து விடுவாள்கள்” என பெரிதாக ஒரு சத்தம் போட்டு விட்டு பச்சை கூடவே அவன் பைக்கில் ஏறி தன் தந்தை வீட்டுக்கு போனார்.

அங்கே நல்ல காலம், சேதுபதி, சரவணன், விஜயன் இல்லை பெண்கள் தான் இருந்தனர் அப்போது தான் கதிர், கலை சாப்பிட வந்து இருக்க பொன்னரசி, செல்வி, அம்பிகா சாப்பாடு பரிமாறி கொண்டு இருந்தனர்… குறிஞ்சி, குழலி இருவருமே மதியம் சாப்பிட்டு விட்டு பின்னால் பல்லாங்குழி ஆடி கொண்டு இருக்க காவேரியின் அப்பு, ஆத்தா என சத்தம் கேட்க கதிர் சாப்பிட போனவன் கையில் உள்ள சோற்றை இலையில் வைக்க.

பொன்னரசி “ராசா நீ சாப்பிடு பா மதியம் பசி என்ற வந்த புள்ளைங்க சாப்பிடும் நேரத்திலா இவள் வம்பை தூக்கி கொண்டு வர வேணும்... அப்பத்தா பார்க்கிறேன் ராசா” என கூறி விட்டு ஹாலுக்கு போக காவேரி நின்று இருந்தாள்.

பொன்னரசி “ஏய் காவேரி உனக்கு வீட்டில் வேலை இல்லையா டி பாவம் அந்த வேலை எல்லாம் என் பேத்தி தலையில் கட்டி விட்டு நீ வீடு வீடாக வம்பு வளர்க்க போய் கொண்டு இருக்கிறாயா... முதலில் வீட்டுக்கு கிளம்பு உன் அப்பு,அண்ணங்கள் இங்கே இப்போ இல்லை வெளியே போய் இருக்கிறாங்க வந்த பிறகு வா” என்றார்.

காவேரி “உண்மையில் நீ என்னை பெத்த ஆத்தாவா இல்ல தவிட்டுக்கு வாங்கி வந்தாயா தெரியாமல் கேட்கிறேன்… மற்ற வீடுகளில் பெண்ணுங்களை எப்படி அவங்க ஆத்தா வரவேற்று விருந்து வைப்பாங்க இங்கே நீ என்னை விரட்டி விட்டு உன் மருமகள்களோடு கும்மியடித்து கொண்டு இருக்க” என்றாள்.

பொன்னரசி “இந்த வயதில் என்னை கை நீட்ட வைத்து விடாதே காவேரி ஒரு நாள் இரண்டு வந்து போனால் விருந்து வைக்கலாம்... நீ அப்படியா இருக்கிற ஒவ்வொரு நாளும் வருகிற அதுவும் ஒரு மணி நேரத்திற்கு ஒரு தடவை பிறகு நான் எப்படி விருந்து வைப்பது வருவது கூட பரவாயில்ல… தினம் ஒரு பஞ்சாயத்தை இழுத்து கொண்டு வருகிற இப்போ என் பேரன்கள் சாப்பிடும் நேரம் பார்த்து பஞ்சாயத்தை இழுத்து வந்து இருக்க கிளம்பு உன் அப்பு வந்த பிறகு வா” என்றார்.

காவேரி “ஓ அப்போ நான் வந்தது பிரச்சனை இல்லை உன் பேரன்கள் சாப்பிட உட்கார வந்தது தான் பிரச்சனை” என சத்தம் போட…கதிர் எடுத்த சோற்று கவளத்தை தட்டில் வைத்து விட்டு எழ போக செல்வி பதறி போனார்.

செல்வி “என்னய்யா இது கையில் எடுத்த சோற்று கவளத்தை. திரும்ப தட்டில் போட்டு விட்ட அன்னலட்சுமி கோபித்து விடுவாள் பா நீ சாப்பிடு ராசா” என்றார்.

கதிர் “எப்படி ஆத்தா நிம்மதியாக சாப்பிட முடியும் உன் நாத்தனார் சத்தம் போட்டு கொண்டு இருப்பது உனக்கு கேட்கவில்லையா… வர வர வீட்டுக்கு வரவே பிடிக்கவில்லை இதற்கு தான் மில்க்கு எங்களுக்கு சாப்பாடு அனுப்ப சொன்னேன் நீயும் சித்தியும் கேட்டால் தானே… போன் மேலே போன் போட்டு வரவழைத்த உங்க கையால் சாப்பாடு போட வேணும் என்று அது இதற்கு தானா” என கேட்டான்.

அம்பிகா “பெரிய தம்பி இது வழமை தானே அப்பு காவேரி என்ன புதுசாகவா பஞ்சாயத்தை இழுத்து வருகிறது.. அதை அத்தை சமாளிப்பாங்க நீயும் கலையும் சாப்பிடுங்க சாமி” என காவேரி சத்தம் பெரிதாக கேட்டது.

கதிர் இதற்கு மேலே முடியாது என எழுந்து கை கழுவி விட்டு போக அவனை பின் தொடர்ந்து கலையும் போனான்…பொன்னரசி கூட காவேரி தர்க்கம் பண்ணி கொண்டு இருக்க “அத்தை இப்போ உனக்கு என்ன பிரச்சனை” என கதிர் குரலை உயர்த்த காவேரி சத்தம் சட்டென நின்றது…ஆம் அவன் சேதுபதி போல தான் ஒரு வார்த்தை தான் அழுத்தமாக பேசுவான் எதிரே இருப்பவர் வாய் திறக்க யோசிப்பாங்க.

கலை “அத்தை எப்போ பாரு இங்கே வந்து பிரச்சனை பண்ணி கொண்டு இரு தாத்தா மானம் போகட்டும்… ஊருக்குள்ளே உனக்கு பெயர் என்ன தெரியுமா சண்டி ராணி இது தேவையா உனக்கு அதுவும் அண்ணா சாப்பிடும் நேரம் தான் உனக்கு மூக்கில் வேர்க்கும் காலையில் கூட அது சரியாக சாப்பிடவில்லை... வயல், கூட்டம் என்று போய் விட்டது இப்போ எதற்காக அப்பத்தா கிட்ட சத்தம் போட்டு கொண்டு இருக்க” என கேட்டான்.

காவேரி “வாடா வா என் அண்ணன் பெத்த மகனே இந்த காவேரி என்றால் உங்களுக்கு எல்லாம் இளப்பமாக போய் விட்டது… அது சரி உங்களுக்கு தான் இப்போ புது உறவு இருக்கே பிறகு இந்த காவேரியை எங்கே தெரிய போகிறது” என கேட்டார்.

கலைவாணன் “புது உறவா என்ன உளறி கொண்டு இருக்க” என கேட்டான்.

காவேரி “நான் பேசுவது உளறலாக தான் தெரியும் மருமகனே ஆனா அந்த பூபதி குடும்பம் பேசுவது இனிமையாக இருக்கும்” என்றாள்.

கதிர் “இங்கே பாரு அத்தை பேசிவதை தெளிவாக பேசி பழகு இந்த மூக்கை சுற்றி தொடும் வேலை வேணாம்” என்றான்.

காவேரி “சரி நேரடியாக விஷயத்தை கேட்கிறேன் நீயும் உன் தம்பியும் அந்த வேந்தன், எழில் இருக்கும் இடம் போய் பேசி சிரித்து…கலர் சாப்பிட்டு வரவில்ல இது உண்மையா பொய்யா” என கேட்டார். கதிர் காவேரியை அழுத்தமாக பார்த்து.

கதிர் “என்ன அத்தை வேவு பார்க்கிறாயா இதை தாத்தா கிட்ட சொன்னால் என்ன நடக்கும் என தெரியுமா... இது எல்லாம் உன் மகன் ஏற்பாடு தானே அவன் பின்னால் சுற்றி திரியும் அல்லக்கை ஒன்று தான் உனக்கு சொல்லி இருக்க வேணும்” என்றான் .காவேரி முகம் பயத்தால் மாறியது சேதுபதிக்கு கடம்பன் வேவு பார்ப்பது தெரிந்தால் அவ்வளவு தான்.

பொன்னரசி “ஏய் காவேரி என்ன டி கதிர் சொல்வது உண்மை போல இருக்கே இது உனக்கே அசிங்கமாக இல்ல… இரு உன் அப்பு, அண்ணங்கள் வரட்டும் சொல்கிறேன் உன் வண்டவாளத்தை சொல்கிறேன்” என்றான்.

காவேரி “ஆத்தா சும்மா என்னையே குற்றம் சொல்லாதே முதலில் கதிர், கலை எதற்காக அந்த வேந்தன் பயலை பார்க்க…அவன் இடத்திற்கு போக வேணும் முதலில் அதற்கு பதிலை சொல்ல சொல்லு” என கேட்டாள்.

கதிர் “இங்கே பாரு அத்தை உனக்கு பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் எனக்கு இல்லை அதற்காக நான் ஆம்பள உனக்கு எதற்காக பதிலை சொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணம் உன் மகன் போல இல்லை… நீ என் அத்தை உனக்கு கட்டாயமாக நான் மதிப்பு கொடுப்பேன் இப்போ என்ன தெரிய வேணும் உனக்கு எதற்காக வேந்தனை பார்க்க போனேன் என்று தெரிய வேணுமா வேற ஒன்றும் இல்லை… சாமி ஊர்வலம் போவதற்கு அவனின் வயல் அருகே உள்ள ஆலமரம் தடையாக இருக்கு அதை வெட்டுவதற்கு அனுமதி கேட்க தான் போதுமா” என்றான். “என்ன அண்ணா சொல்கிற ஆலமரத்தை வெட்ட போகிறாயா” என கேட்டு கொண்டு குறிஞ்சி, குழலி கூட வர காவேரி முகம் மலர்ந்தது.

காவேரி “அது தானே பார்த்தேன் என் ராசா அப்படி தேவை இல்லாமல் அந்த வேந்தன் பயல் கூட பேசுவானா என்று….வரட்டும் இந்த கடன்கார பச்சை உன்னை பற்றி தப்பு தப்பாக சொன்னதற்கு துடைப்பம் பிய்ந்து போகும் வரைக்கும் அடிக்கிறேன்… சரியான முடிவு ராசா அந்த ஆலமரம் இப்போ சும்மா அங்கே எதற்காக இருக்க வேணும் வேந்தன் பயலை மிரட்டியாவது வெட்ட வை” என்றாள்.

குறிஞ்சி கதிர் அருகே வந்து “அண்ணா உண்மையாகவா சொல்கிற வேந்தர் அதை வெட்ட போகிறாரா… அப்போ என் ஊஞ்சல் நாங்க அங்கே ஊஞ்சல் ஆட முடியாதா” என கேட்டாள்.

காவேரி “ஏய் உனக்கு இப்போ எதற்கு அங்கே ஊஞ்சல் இந்த வீடே அரண்மனை போல இருக்கு உன் அப்பன் கிட்ட கேட்டால் அடுத்த நிமிடமே உனக்கு தேக்கு மர ஊஞ்சல் உன் அப்பன் மட்டுமல்ல என் அப்பன் இதோ உன் அண்ணன்காரங்க போட்டு தருவாங்க…நீ போய் கண்டவன் வயலில் விளையாட வேணுமா விளையாடும் வயதா உனக்கு இப்போ நீ உன் பிள்ளைக்கு விளையாட்டு காட்டும் வயது…உன் வயதில் எனக்கு கடம்பன் வயிற்றில் இருக்கிறான் நல்ல வேளை இந்த திருவிழா சந்தோஷமாக தான் தொடங்கி இருக்கு.. சரி ஆத்தா இப்போ திருவிழா என்பதால் கவுச்சி வீட்டில் எடுக்க மாட்ட என தெரியும்…நீ எண்ணெய் கத்தரிகாய் குழம்பு வைத்து இருப்ப அதை ஒரு தூக்கு சட்டியில் போட்டு தா கடம்பனுக்கு பிடிக்கும்” என்றாள்.

பொன்னரசி “ஏன் டி நீ வீட்டில் சமைப்பதே கிடையாதா புருஷன், புள்ளைகளுக்கு பிடித்ததை செய்து கொடுக்காமல் என்ன தான் செய்கிறாயோ தெரியாது… எங்கே உனக்கு அதற்கு நேரம் இங்கே வந்து சண்டை போட தான் தெரியும் வா எடுத்து தருகிறேன் என அவளை உள்ளே அழைத்து போக பின்னால் செல்வி, அம்பிகா போனார்கள் .

குறிஞ்சி “அண்ணா உண்மையாக அந்த ஆலமரத்தை வேந்தர் வெட்ட போகிறாரா என கேட்டாள்.

கதிர் “ஆமாம் பாப்பா நீ கவலைபடாதே அண்ணா உனக்கு நம்ம வீட்டு பின்பக்கம் பெரிதாக ஊஞ்சல் போட்டு தருகிறேன் சரியா மா” என்றான்… அவள் தலையை தடவி விட்டு கலை கூட மில்க்கு கிளம்ப குறிஞ்சி யோசித்தவாறே நின்றாள்.


கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -18


கதிர், கலை வேந்தன் ஆலமரத்தை வெட்ட போவதாக சொல்லி விட்டு மில்க்கு போக குறிஞ்சி யோசனையாக நின்றாள்.


குழலி “குறிஞ்சி என்ன யோசனையாக நிற்கிற ஆலமரத்தை வெட்ட போகிறாங்க என்ற கவலையா... சரி விடு சாமி ஊர்வலம் போக தானே அண்ணன் தான் நமக்கு பெரிய ஊஞ்சல் போட்டு தருவதாக சொல்லி இருக்கே” என்றாள்.


குறிஞ்சி “என்ன இருந்தாலும் அந்த வேந்தர் எப்படி வெட்ட அனுமதி கொடுக்கலாம்…அது என் இடம் அவர் யாரு அனுமதி கொடுக்க அவர் வேணும் என்று தான் இதை செய்கிறார் டி” என்றாள்.


குழலி “ஏய் லூசா டி வேந்தன் அண்ணன் எதற்காக உன்னை பழி வாங்க இதை செய்ய வேணும் முதலில் ஒன்றை புரிந்து கொள்ளு…அது வேந்தன் அண்ணன் இடம் அதுவும் அந்த ஆலமரம் நெடுநாளாக அங்கே இருக்கிறது அவருக்கும் கஷ்டமாக இருக்கும் தானே” என்றாள்.


குறிஞ்சி “நீ என்ன சொன்னாலும் சரி அவர் வேணும் என்று தான் இதை செய்கிறார் இருக்கு அவருக்கு” என கோபமாக சொன்னாள். ஐயா கதிரு என பொன்னரசி வந்தவர் கதிரை காணாமல்.


பொன்னரசி “ஆத்தா குறிஞ்சி எங்கே மா உன் அண்ணங்கள் சாப்பிடாமல் போய் விட்டதாக உன் ஆத்தா, சித்திக்காரி சொன்னாங்க... சாப்பிட புள்ளைகளை கூப்பிட வந்தால் ஆளுங்களை காணோம்” என்றார்.


குறிஞ்சி “அச்சோ அப்பத்தா அண்ணங்கள் சாப்பிடவில்லையா எல்லாம் இந்த அத்தையால் தான் வந்தது... அப்பத்தா அண்ணங்க பாவம் பசி தாங்க மாட்டாங்க நம்ம மில்க்கு தான் போய் இருக்கிறாங்க…. நீ சாப்பாடு போட்டு தா நானும், குழலியும் கொடுத்து விட்டு வருகிறோம் வீட்டில் போரடித்து போய் இருப்பதற்கு பதிலாக சும்மா ஒரு நடை போய் வருகிறோம்” என்றாள்.


பொன்னரசி “வேணாம் ஆத்தா இது உன் அப்பு, அப்பன், சித்தப்பன் அண்ணங்களுக்கு தெரிந்தால் அவ்வளவு தான்… என்னை தான் வெட்டி கூறு போட்டு விடுவாங்க நம்ம பழனியை வர சொல்கிறேன் அவன் கொண்டு போவான்” என்றார்.


குறிஞ்சி “அட சும்மா தா அப்பத்தா அவங்க ஏதும் சொல்ல மாட்டாங்க மீறி கேட்டால் நான் தான் அப்பத்தாவை வற்புறுத்தி சாப்பாடு எடுத்து போனேன் என சொல்வேன்… குறுக்கு வழியாக போனால் சீக்கிரமாக நம்ம மில்லை அடைந்து விடலாம்” என்றாள்.


பொன்னரசி “எனக்கு பயமாக இருக்கு ஆத்தா ஏதோ நீ ஆசையாக கேட்பதால் தருகிறேன் ஜாக்கிரதையாக போய் வர வேணும்… வெயில் அதிகமாக இருக்கு பாப்பா அது தான் யோசனையாக இருக்கு” என்றார்.


குறிஞ்சி “போ அப்பத்தா நான் என்ன சக்கரையா வெயிலில் உருக வெயில் உடம்புக்கு நல்லது என… பெரியண்ணன் சொல்லும் என்ன டி குழலி நான் சொல்வது சரி தானே” என கேட்டாள்.


குழலி “ஆமாம் அப்பத்தா குறிஞ்சி சொல்வது தான் சரி… நம்ம உடம்புக்கு வெயில் ,மழை, காற்று எல்லாம் பட வேணுமாம் பெரியண்ணன் சொல்லிற்று” என்றாள்.


பொன்னரசி “போதும் டி உங்க அண்ணங்க புராணத்தை கேட்டு கேட்டு எனக்கு காது செவிடாகி விட்டது சரி இருங்க சாப்பாடு எடுத்து வருகிறேன்” என போய் சாப்பாட்டு கூடையில் சாப்பாட்டு கேரியர், வாழையிலை, குடை என பேத்திகள் கிட்ட கொடுத்து அனுப்பி விட்டு கூடவே அங்கே எடுபிடி வேலை செய்யும் சுப்புவை கூட காவலுக்கு அனுப்பினார்… அவன் பத்து வயது பையன் பள்ளிகூடம் இல்லாத நாளில் குறிஞ்சி ,குழலி, பாவை கூட விளையாட வருவான் கூடவே சின்ன சின்ன வேலைகள் சொல்லாமலே செய்வான்… அவன் தாய், தந்தை இருவருமே சேதுபதியிடம் வேலை செய்பவர்கள் இவன் படிப்பு, உடை செலவு மொத்தம் பார்ப்பது சேதுபதி தான்… இவனுக்கு மட்டுமல்ல மற்ற வேலையாட்களின் பிள்ளைகளை படிக்க வைப்பதும் இவரை இதை செய்ய வைத்த பெருமை கதிரை தான் சேரும் அவனால் சேதுபதி செய்ய ஆரம்பித்தது.


குறிஞ்சி, குழலி,சுப்பு கூட வரும் போது அவன் தன் சைக்கிளில் சாப்பாட்டு கூடையை கட்டி கொண்டு வந்தான்…அவனுக்கு ஆளுங்களை டபுள்ஸ் வைத்து அடிக்க ஆசை அதனால் குறிஞ்சி, குழலியிடம்.


சுப்பு “அக்கா நீயும் குழலியும் அக்காவும் என் கூட சைக்கிளில் ஏறுங்க…நான் வெரசாக உங்களை மில்க்கு கூட்டி போகிறேன் நடந்து நீ வந்தால் நேரம் போய்விடும் என சொன்னான்.


குழலி “அப்பா சாமி எங்களை ஆளை விடு நீ வெரசாக எப்படி போவ என தெரியும் போய் கொண்டு எங்களை விழ வைக்கவா….பேசாமல் சாப்பாட்டு கூடையை மட்டும் எடுத்து வா உன்னை நம்பி நாங்க வர மாட்டோம் போன தடவை விழுந்த தழும்பு இன்னும் இருக்கு… குறிஞ்சி இவன் வளரும் வரைக்கும் இவன் சைக்கிளில் இவனை நம்பி ஏற கூடாது டி” என்றாள்.


சுப்பு “போ குழலி அக்கா போன தடவை நீ பின்னால் இருந்து ஆடியதால் தான் சைக்கிள் பேலன்ஸ் தப்பி விட்டது…. குறிஞ்சி அக்கா போல நீ ஆடாமல் அசையாமல் வந்து இருக்க நான் அழகாக கொண்டு போய் இருப்பேன்” என்றான்.


குழலி “இதுவும் பேசவ நீ இன்னமும் பேசுவ டா பொடி பயலே… ஏய் குறிஞ்சி என்ன டி யோசனை நாங்க இங்கே பேசி கொண்டு இருக்கிறோம்” என குறிஞ்சியிடம் கேட்க யோசித்து கொண்டு இருந்தவள்.


குறிஞ்சி “ஆ என்ன டி கேட்ட” என கேட்டாள்.


குழலி “சரி தான் உனக்கு நினைவு இங்கே இல்லை போல சரி என்ன விஷயம் ஆலமரம் வெட்ட போவதை பற்றியா…. என்ன டி செய்யலாம் நம்ம சின்ன வயது முதல் விளையாடிய இடம் வேந்தன் அண்ணன் மறுத்தால் கூட… கதிர் அண்ணன் வெட்ட யோசிக்கும் அதுவே சரி என சொல்லும் போது என்ன செய்வது… சாமி காரியம் டி யாருமே மறுக்க மாட்டாங்க” என சொல்ல குறிஞ்சி யோசித்து விட்டு.


குறிஞ்சி “என்ன டி சொன்ன வேந்தர் மறுத்தாலா ஆ எனக்கு ஒரு யோசனை வந்து விட்டது வெரசாக வா வேந்தர் வயல் தாண்டி தானே மில்க்கு போக வேணும் வா” என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு இழுத்து கொண்டு குழலி மறுக்க மறுக்க வேந்தன் வயலுக்கு போனாள்… பின்னால் சுப்பும் போனான் அவனுக்கு மட்டுமல்ல ஊரில் உள்ள அனைவருக்குமே கடம்பனை விட வேந்தன், கதிரை தான் பிடிக்கும்… பணக்கார்கள் என்ற பந்தா இல்லாமல் பழகுவார்கள் ஏன் சில நேரம் பசங்களுக்கு மிட்டாய், பிஸ்கட் என டவுனுக்கு போனால் விளையாடி கொண்டு இருக்கும்… சிறுவர், சிறுமிகளுக்கு வாங்கி கொண்டு வந்து கொடுப்பார்கள் சுப்புக்கும் அது போல கிடைத்த அனுபவம் உண்டு அவனும் சந்தோஷமாக போனான்.


குழலி “குறிஞ்சி வேணாம் டி இப்போ தான் அத்தை ஒரு பஞ்சாயத்து வைத்து விட்டு போய் இருக்கு… இப்போ நம்ம போவதை அந்த கடம்பனின் அல்லகைகள் பார்த்தால் அவ்வளவு தான்” என்றாள்.


குறிஞ்சி “ஏய் அது பொது இடம் நீ இது வேந்தர் வயல் இங்கே வந்தால் அவன் திரும்ப போவான் காது ஒன்று டமாரம் கிழிந்து…. நீ பேசாமல் வா இதற்கு வேந்தர் தான் சரி” என குழலியை இழுத்து கொண்டு போனான்… அப்போது தான் வயலுக்கு தண்ணி காட்டி விட்டு கை, கால் கழுவி விட்டு சட்டை மாட்டி கொண்டு இருந்த வேந்தன்…. தூரத்தில் இவர்கள் வருவதை கண்டவன் முகம் யோசனைக்கு போய் பின் விஷயம் சட்டென புரிய சின்ன புன்னகை தவழ்ந்து… குறிஞ்சி வந்ததும் வேந்தரே என சத்தமாக அழைக்க வேந்தன் சட்டையை போட்டு விட்டு… மடித்து கட்டிய வேட்டியை கீழே இறங்கி விட்டு மறைவிடம் விட்டு வந்தவன் அப்போ தான் இவர்களை கண்டது போல ஆச்சரியமாக பார்த்தான்.


குறிஞ்சி “வேந்தரே யாரை கேட்டு இந்த ஆலமரத்தை வெட்ட அனுமதி கொடுத்தீங்க... முதலில் அதை சொல்லுங்க என வேந்தன் கலைந்து இருந்த தலையை கையால் கோதி கொண்டு.


வேந்தன் “குழலி மா உன் அக்காவுக்கு ஞாபகமறதி அதிகம் போல தினமும் சாப்பாட்டில் உங்க அப்பத்தா கிட்ட சொல்லி வல்லாரை கீரையை சேர்க்க சொல்லு… ஏன் என்றால் உங்க அக்கா மறந்து போய் விட்டாள் போல இது என் இடம் என் மரம் இதை வெட்ட சொல்ல நான் யாரை கேட்க வேணும்” என்றான்.


குறிஞ்சி “இருக்கலாம் ஆனா நாங்க மூன்று பேருமே இங்கே தானே சின்ன வயதில் இருந்து விளையாடுவோம் ஏன் சில தடவை வேல், வஞ்சி கூட எங்க கூட விளையாடி இருக்கிறாங்க பிறகு நீங்க சொல்லி தான் அவங்க எங்க கூட விளையாட வருவதே இல்லை…இப்போ நான் இங்கே விளையாட கூடாது என்பதற்காக இந்த ஆலமரத்தை வெட்ட போகிறீங்க சாமி ஊர்வலம் போகிறது என சும்மா ஒரு காரணம்…ஒவ்வொரு வருடமும் இந்த வழியாக தானே சாமி ஊர்வலம் போகும் அப்போ எல்லாம் வெட்டாத ஆலமரத்தை இப்போ அண்ணா கேட்டார் என சும்மா சாக்கு சொல்லி வெட்ட போகிறீங்க…


உங்களுக்கு முன் கூட நான் இங்கே வருவது பிடிக்கவில்லை எங்களை எதிரியாக தானே பார்க்கிறீங்க இனி இந்த மரம் இல்லை இது எங்களுக்கு இன்னொரு தோழி போல எல்லாருமே சொல்வாங்க… ஏன் என் வீட்டு ஆளுங்க கூட உங்களை நல்லவர் என்று ஆனா நீங்க ரொம்ப ரொம்ப கெட்டவர் சந்தர்ப்பம் பார்த்து பழி வாங்கி விட்டீங்க… எனக்கு உங்களை பிடிக்கவே இல்லை வா குழலி போகலாம்” என கண்கள் கலங்க அந்த ஆலமரத்தை ஒரு தடவை பார்த்து விட்டு போனாள்… “சுப்பு அக்கா நில்லு” என குறிஞ்சி பின்னால் போனான்.


குழலி “தப்பாக எடுக்க வேணாம் அண்ணா அவளுக்கு ஒன்றை பிடித்தால் இறுதி வரை அதை விட்டு கொடுக்க மாட்டாள்…அது அவள் பழக்கம் எனக்கு புரிகிறது நீங்க அப்படி செய்யும் ஆள் இல்லை அவளுக்கு புரியவில்லை… நீங்க முன் விளையாட்டுக்கு செய்ததை இப்போ இதோடு சேர்த்து தப்பாக பார்க்கிறாள் எங்க வீட்டு செல்லம் அவள்… அவள் பேசியதற்காக உங்க கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறேன் அண்ணா சரி நான் வருகிறேன்” என கூறி விட்டு கிளம்பி போகும் அவர்களை தான் வேந்தன் யோசனையாக பார்த்தான்.



கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -19


வேந்தனிடம் குறிஞ்சி சண்டை போட்டு விட்டு நேராக கதிர் மில்க்கு தான் போனாள் அப்போ தான் கதிர், கலை மற்றவர்களை சாப்பிட அனுப்பி விட்டு அவர்கள் கணக்குபிள்ளை கூட வரவு செலவு எல்லாம் சரி பார்த்து கொண்டு கொண்டு இருந்தனர்…இவர்கள் வருவதை கண்டவன் முகம் மாற அண்ணா என குறிஞ்சி, குழலி வர.


கதிர் “என்ன ஆத்தா இந்த நேரத்தில் அதுவும் வெயில் மண்டையை பிளக்கிறது… நீங்க இப்போ எதற்காக இவ்வளவு தூரம் வந்தீங்க அதுவும் தனியாகவா” என கேட்டான்.


குழலி “இல்லை அண்ணே நம்ம சுப்பு கூட தான் வந்தோம் இதோ எங்க பின்னால் தான் வந்தான்…அவன் அப்பு இங்கே தானே வேலை செய்கிறார் அவரை பார்க்க ஓடி விட்டான் போல… பிச்சை அண்ணே அந்த சாப்பாட்டை கூடை இங்கே கொண்டு வைங்க” என சொன்னாள்… அவர்கள் மில்லில் வேலை செய்யும் பிச்சையப்பன் சாப்பாட்டு கூடையை அங்கே இருந்த மேசையில் வைத்தார்.


கலை “என்ன மா இதை கொண்டு வரவா அந்த பொடி பயல் கூட இந்த மதிய நேரம் நடந்து வேற வேகாத வெயிலில் வர வேணும்…அண்ணே இந்த அப்பத்தாவுக்கு வர வர என்ன செய்வது என தெரியவில்லை புள்ளைங்க கிட்ட பாரு இதை எல்லாம் அனுப்பி விட்டு இருக்க நம்ம வீட்டில் இதை எல்லாம் செய்ய வேற ஆளுங்க இல்லை பாரு” என்றான்.


குறிஞ்சி “கலை அண்ணா அப்பத்தா எங்களை விட மாட்டேன் என்று தான் சொன்னது நாங்க தான் அத்தை வேற வீட்டில் இருக்கு நீங்க இரண்டு பேரும் அது போக மட்டும் சாப்பிட வர மாட்டீங்க…. எங்களுக்கும் போர் அடிக்க என சொல்லி அப்பத்தா கிட்ட சண்டை போட்டு வாங்கி வந்தோம்…வாங்க முதலில் சூடு ஆற முன்னே சாப்பிடலாம் கணக்குபிள்ளை மாமா நீங்களும் வாங்க அப்பத்தா உங்களுக்கும் சேர்த்து தான் சாப்பாடு கொடுத்து விட்டது” என்றாள்.


கணக்குபிள்ளை “நன்றி தாயி ஆனா உங்க அத்தை வீட்டில் சோற்றை பொங்க வைத்து விட்டு காத்து இருக்கும்... நான் இப்போ மட்டும் சாப்பிட போகவில்லை என்றால் அந்த சோற்றை அப்படியே ராவுக்கு வைத்து விடும் தாயி… அது மதியம் சமைக்கும் சமையலையே கடனே என சாப்பிட வேண்டி இருக்கு இதில் ராவுக்கு என்றால் இந்த கிழவன் உடம்பு தாங்காது தாயி” என சொல்ல நான்கு பேருமே சிரித்தனர்…


கணக்குபிள்ளை சாப்பிட போக குறிஞ்சி ஒரு அப்பளத்தை சாப்பிட்டு கொண்டு இருக்க... குழலி தான் இலை போட்டு தண்ணீர் தெளித்து விட்டு அண்ணங்களுக்கு பரிமாற ஆரம்பித்தாள்… குறிஞ்சிக்கு இது எல்லாம் தெரியாது என்பதை விட அவளை சேதுபதி எந்த வேலையும் செய்ய விட மாட்டார்.


கதிர் “ஆத்தா நீங்க இரண்டு பேருமே சாப்பிட வாங்க இல்ல அண்ணா ஊட்டி விடுகிறேன்” என்றான்.


குழலி “இல்லை அண்ணா நாங்க சாப்பிட்டு விட்டு தான் வந்தோம்” என்றாள்.


கலை “சரி மா நடந்து வரும் போது சாப்பிட்டு எல்லாம் ஜீரணமாகி இருக்கும் வாங்க நாங்க உங்களுக்கு ஊட்டி விடுகிறோம்” என்றார்கள்…அவர்கள் சாப்பிட்டு கொண்டே தங்கைகளுக்கு ஊட்டி விட்டனர் அவர்கள் சாப்பிட்டு முடிய சரியாக சுப்பும் வர சரியாக இருந்தது.


கதிர் “சுப்பு எங்கே போய் இருந்த அய்யன் கிட்டையா சரி நல்ல படிக்க வேணும் ஏதும் தேவை என்றால்…. என் கிட்ட இல்லை கலை அண்ணன் கிட்ட கேளு வாங்கி தருவோம் சரியா சாப்பிட்டாயா டா” என கேட்டான்… அவனும் ஆம் என சொல்லி விட்டு அண்ணே என நெளிய.


கலை “என்ன டா விஷயம் அண்ணா இவன் எதற்கோ அடி போடுகிறான் படம் பார்க்க போவதற்கோ தெரியாது என்ன விஷயம் டா” என கேட்டான்.


சுப்பு “அட நீ போ அண்ணே இப்போ வரும் படம் எல்லாம் எனக்கு புரியவே இல்லை இது அதற்கு இல்லை…கதிர் அண்ணே நீ டவுனுக்கு போனால் எனக்கு ரப்பர் வைத்த பென்சில், கலர் பெட்டி எல்லாம் வாங்கி வருகிறாயா… அங்கே எல்லாம் பொம்மை போட்ட பென்சில் இருக்காமே என் நண்பன் சொன்னான்…அதை வாங்கி தருகிறாயா எனக்கும் என் தம்பிக்கும் பிறகு குட்டி பாப்பாவுக்கும்” என்றான். கதிர் சிரித்து விட்டு அவன் தலையை தடவி விட்டு.


கதிர் “சரி உனக்கு என்ன வேணும் என்று சொல்லு அண்ணன் நாளை மறுநாள் டவுனுக்கு போகிறேன் உனக்கும் தம்பிக்கும் வாங்கி வருகிறேன்… உன் தங்கச்சி இரண்டு வயது டா அவளுக்கு இதை எல்லாம் விளையாட கொடுக்க கூடாது வாயில் வைத்து விடுவாள் அவளுக்கு பேட்டரி போட்ட பொம்மை வாங்கி தருகிறேன்... சரி நீ கலை அண்ணன் கிட்ட இல்லை அக்காள்கள் கிட்ட உனக்கு வேண்டியதை ஒரு பேப்பரில் எழுதி கொடு அண்ணன் வாங்கி வருகிறேன் சரியா” என்றான்… சுப்பு சந்தோஷமாக தலை அசைத்தான் குறிஞ்சி, குழலி, கதிர், கலை சாப்பிட்டு முடிய அவர்கள் வீட்டில் விடுவதாக சொல்லியும் வேணாம் என மறுத்து விட்டு சுப்பு கூட கிளம்பினார்கள்.


குறிஞ்சி போய் கொஞ்ச நேரத்தில் கலையின் மொபைல் ஒலித்தது கலை பார்க்க எழில் தான்…. அவன் எதற்காக இப்போ கால் பண்ணுகிறான் அவர்கள் சந்திக்கும் நேரம் கூட இல்லை குழப்பமாக திரையை பார்க்க இவனை பார்த்தான்.


கதிர் “கலை என்ன டா மொபைலை பார்த்து கொண்டு இருக்க யாரு டா….கடம்பனா அவன் எல்லாம் நமக்கு எதற்காக கால் பண்ண போகிறான் எடுத்து பேசு டா” என்றான்.


கலை “இது கடம்பன் இல்லை அண்ணே வந்து எழில் இப்போ நாங்க சந்திக்கும் நேரம் கூட இல்லை... என்ன விஷயமோ தெரியாது” என பேசி கொண்டே ஆன் பண்ண மறுபக்கம்.


எழில் “டேய் கலை எங்கே டா இருக்க ஒரு முக்கிய விஷயம் கதிர் அண்ணன் கிட்ட வேந்தன் அண்ணன் பேச வேணும் என சொன்னார்…. எப்போ பேசலாம் எங்கே என கேட்டு சொல்லு டா ஏதோ முக்கிய விஷயம் என அண்ணன் சொல்லிற்று” என்றான்.


கலை “இரு நானும் அண்ணனும் மில்லில் தான் இருக்கிறோம் அண்ணன் கிட்ட பேசி விட்டு உனக்கு கால் பண்ணுகிறேன்”… என கூறி கால் கட்டி பண்ணி விட்டு கதிர் கிட்ட விஷயத்தை சொல்ல கதிர் யோசித்து விட்டு.


கதிர் “சரி ஏதோ திருவிழா விஷயமாக தான் இருக்கும் இங்கே வேணாம் இங்கே ஆயிரம் வேண்டாத கண்கள் இருக்கும் இப்போ தான் ஒரு பஞ்சாயத்தை முடித்து விட்டு வந்தோம் திரும்ப தொடங்க முடியாது… வேந்தனின் மாந்தோப்புக்கு போகலாம் அவன் இடத்திற்கு கடம்பன் ஆளுங்க வர முடியாது என்பதை விட வர பயப்படுவாங்க நமக்கு தான் கடம்பன் அத்தை மகன் கை வைக்க யோசிப்போம்… வேந்தனுக்கு அப்படி இல்லை நம்ம மில்லில் இருந்து கொஞ்சம் பக்கம் தானே மாந்தோப்பு வா போய் விட்டு வருவோம் இப்போ ஆளுங்க கூட இல்லை மதிய வேளை சாப்பிட போய் இருப்பாங்க” என சொன்னான். கலை கால் பண்ணி எழில் கிட்ட சொல்ல அவனும் வேந்தன் கிட்ட கேட்க அவனுக்கும் அந்த யோசனை சரியாக பட சரி என்றான்... கதிர், கலை ஒன்றாக தங்கள் புல்லட்டியில் வேந்தன் மாந்தோப்புக்கு போக அந்த இடம் மதிய வெயிலுக்கு சொர்க்கமாக தெரிந்தது வேந்தன் ஒரு பரந்து விரிந்த மாமரத்தின் கீழே இரண்டு கயிற்று கட்டில் போட்டு இருந்தான்…. அவன் வரும் போது வழமையாக அதில் தான் இருப்பான் கதிர், கலை வர அவர்களை வரவேற்று ஒரு கயிற்றில் கட்டிலில் அவர்களை இருக்க வைத்து விட்டு மற்ற கட்டிலில் அவனும் எழிலும் இருந்தனர்.


வேந்தன் “என்ன சாப்பிடுகிற கதிர், கலை மாம்பழம் இருக்கு கொண்டு வர சொல்வா இப்போ மதியம் தாண்டி விட்டது சாப்பிட்டு விட்டு வந்து இருப்பீங்க…இது இனிப்பு மாம்பழம் சாப்பிட்டு பாருங்க” என்றான்… உண்மையில் பூபதி வீட்டு மாந்தோப்பு பழம் நல்ல இனிப்பு தான் வேந்தன் தோட்டத்து காவலாளி பழத்தை துண்டு ,துண்டாக வெட்டி கொண்டு வர கதிரும், கலையும் ஒரு துண்டு எடுத்து கொண்டனர் வேந்தனே பேச்சை ஆரம்பித்தான்.


வேந்தன் “மன்னித்து விடு கதிர் உன்னை இங்கே இந்த நேரத்திற்கு வரவழைத்தற்கு எனக்கு தெரியும் இப்போ தான்…உங்க அத்தையால் ஒரு பிரச்சனை உருவாகி முடிந்து இருக்கு என்று திரும்ப தொடங்க எனக்கும் ஒரு மாதிரியாக தான் இருந்தது…ஆனால் இது இப்போ கட்டாயமாக பேச வேண்டிய விஷயம் அதற்காக தான் வரவழைத்தேன் என்றான்.


கதிர் “விடு வேந்தா இதற்கு எல்லாம் மன்னிப்பு கேட்டு கொண்டு இது இப்போ நேற்றா நடப்பது நம்ம காலேஜ் படிக்கும் காலத்தில் இருந்தே நடப்பது தானே…. இதற்கு போய் எதற்கு மன்னிப்பு நம்ம குடும்பத்திற்கு என்ன பகை என தெரியாது ஆனா அதை மேலும் தூண்டி விடுவது நம்ம அத்தைகளும் அவங்க பசங்களும் தான்… அதுவும் கடம்பன் கேட்கவே வேணாம் காலேஜில் நடந்தது உனக்கு தெரியும் தானே சரி விடு என்ன விஷயம் வேந்தா ஏதும் திருவிழாவில் பிரச்சனையா எங்க பக்க ஆளுங்களால்” என கேட்டான்.


வேந்தன் “இல்லை கதிர் அது எல்லாம் நன்றாக போய் கொண்டு இருக்கிறது வந்து இதை எப்படி சொல்வது என தெரியாது… கதிர் என் வயலில் உள்ள ஆலமரத்தை வெட்ட வேணாம் இதை பற்றி பேச தான் உன்னை அழைத்தேன்” என்றான்… கலை, எழில் என்ன தீடீரென யோசிக்க கதிர் மனதிற்குள்ளே சிரித்து விட்டு வெளியே ஏன் என்ற ஒற்றை கேள்வியை எழுப்பினான்.


வேந்தன் “வந்து அது ரொம்ப காலத்து மரம் அதை வெட்ட எனக்கு மனசுக்குள்ளே ஒரு மாதிரியாக இருக்கு…வேணும் என்றால் அதன் விழுதுகள் சில கிளைகளை தறித்து விடு ஏன் நானே அதை செய்கிறேன்… இத்தனை வருடம் அது வழியாக தானே சாமி ஊர்வலம் போகிறது அது தொந்தரவாக இருக்காது” என்றான்.


கதிர் “கேட்கிறேன் என தப்பாக எடுக்காதே வேந்தா அப்படி என்ன தீடீரென பாசம் அந்த ஆலமரத்தின் மேலே... அதுவும் சாமி ஊர்வலத்தை கூட பொருத்தபடுத்தாமல்” என கேட்டான் வேந்தன் பேச்சிழந்து போய் கதிரை பார்த்தான்… கலை, எழில் கூட வேந்தனை தான் புதிராக பார்த்தனர்.



கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -20


வேந்தன் ஆலமரத்தை வெட்ட வேணாம் என கதிர் அப்படி என்ன தீடீரென பாசம் என கேட்டான்.


வேந்தன் “இல்லை கதிர் உனக்கு தெரியும் ஒரு மரத்தை சுலபமாக தறிக்க முடியும் அதை உருவாக்க தான் பல நாள் ஏன் சில நேரம் வருடம் கூட ஆகும்… இது கொஞ்சம் பழமையான மரம் அதுவும் ஆலமரம் உறுதியானது வேற அது தான் உன் கிட்ட சரி என சொல்லி விட்டு பிறகு யோசிக்கும் போது எனக்கு சரியாகபடவில்லை… மனசுக்கு வேற சங்கடமாக இருந்தது நீ தப்பாக நினைக்காதே என்ன டா காலையில் சரி என்று விட்டு இப்போ வேணும் என குடும்ப பகை காரணமாக இல்லை என்று சொல்கிறான் என்று… இதை மட்டும் விடு வேற ஏதும் என்றால் கேளு வேற மரங்களை எங்க இடங்களில் தறிக்க வேணுமா நானே உடனே தறிக்க ஏற்பாடு பண்ணுகிறேன் என கதிர் மெல்ல சிரித்தவன்.


கதிர் “புரிகிறது வேந்தா இது உனக்கு எந்தளவுக்கு முக்கியம் என்று உண்மை தான் சிலருக்காக நம்ம சில வார்த்தைகளை மாற்ற வேண்டி இருக்கிறது எனக்கும் அப்படி தான் நான் உன்னை தப்பாக நினைக்க மாட்டேன்… எனக்கும் சங்கடமாக தான் இருந்தது பரவாயில்ல நம்ம சில கிளைகள், விழுதுகளை தறிக்கலாம் நான் பார்த்து கொள்கிறேன் உன் முடிவு எண்ணம் ஆலமரம் போல உறுதியாக இருக்க வேணும் வேந்தா அது புயல், வெள்ளம் வந்தாலும் நாணல் போல வளைந்து கொடுக்க கூடாது…


அப்படி நீ கொடுத்தால் சேதாரம் ரொம்ப அதிகமாக இருக்கும் உன் மனதை கேட்டு பாரு அதற்காக பதில் இருக்கும்…ஒன்று நினைவில் வை என் வீடே எதிர்த்தாலும் நானும், என் தம்பியும் ஒரு உறவுக்காக உன் பக்கம் துணை நிற்போம் இது இந்த கதிரின் வாக்கு..சரி நாங்க கிளம்புகிறோம் கலை வா” என்றான். கலையும், எழிலும் என்ன டா நடக்கிறது இங்கே என தெரியாமல் இருக்க கலை கதிர் கூட கிளம்பி போனான் அப்படி புல்லட்டில் போகும் போது.


கலை “அண்ணா இங்கே என்ன நடக்கிறது வேந்தன் அண்ணன் ஒன்று பேசுகிறார் நீ வேற புரியாமல் ஏதோ பேசி விட்டு வருகிறாய்… வேந்தன் அண்ணன் வாக்கு மாறாத ஆள் காலையில் அப்படி சொன்னவர் இப்போ எதற்காக அண்ணே இப்படி மாற்றி பேச வேணும் அது காய், கனி தரும் மரம் கூட இல்லை ஆலமரம் எனக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை” என்றான்.


கதிர் “ஏன் கலை வழமையாக நம்ம தங்கச்சிங்க மதியம் நமக்கு சாப்பாடு எடுத்து வர மாட்டாங்க தானே… அதுவும் பெரிய பாப்பாவுக்கு வெயிலில் நடக்கவே அவ்வளவு கஷ்டபடும் பக்கமாக இருக்கும் கோவிலுக்கு கூட…. நம்மை தானே புல்லட்டில் ஏற்றி கொண்டு போக சொல்லும் இன்று இந்த வேகாத வெயிலில் எதற்காக வந்தது” என கேட்டான்.


கலை “அது தான் பாப்பா சொல்லிற்றே அண்ணே அத்தை வீட்டில் இருக்கு…நம்ம சாப்பிடாமல் வந்ததால் அப்பத்தா அது கிட்ட சாப்பாடு கொடுத்து விட்டதாக” என்றான்.


கதிர் “அப்பத்தா அது நம்ம தங்கச்சி கிட்ட வேலை வாங்குமா கொஞ்சம் யோசி டா படித்தவன் தானே நீ ….அவள் நம்ம வீட்டு ராஜகுமாரி அதை சோறு கூட அது கையால் சாப்பிட விடாமல் போட்டி போட்டு கொண்டு அப்பத்தா, அம்மா, சித்தி ஊட்டுவாங்க அது நமக்கு வேலை செய்வதாவது” என்றான்.


கலை “அது தானே எனக்கு மறந்து போய் விட்டதே அப்போ எதற்காக அண்ணே நம்ம மில்லுக்கு வந்தது” என கேட்டான்.


கதிர் “சரி நான் ஒரு புதிர் சொல்கிறேன் நீ கண்டுபிடித்து…. மற்றதை பொருத்தி பாரு நம்ம மில்லுக்கு வரும் வழியில் என்ன உள்ளது என கேட்டான்… யோசித்து விட்டது


கலை “ நம்ம மில்லுக்கு வரும் வழியில் நம்ம கந்தப்பு அண்ணன் தொன்னந்தோப்பு இருக்கு பிறகு பெட்டி கடை பிறகு வேந்தன் அண்ணன், நம்ம வயல்” என்றவன் அண்ணே என்றான்.


கதிர் “புரிகிறதா இப்போ வேந்தன் நம்ம கிட்ட எதற்காக ஆலமரத்தை வெட்ட வேணாம் என்று சொன்னான் என்று யாருக்குமே தலை வணங்காத வேந்தன்.. அதுவும் கொடுத்த வார்த்தை மாறாத வேந்தன் மாறியது எதனால் என்று ஒரு வார்த்தை அந்த வார்த்தை மீற முடியாமல் அதை விட மீற விரும்பாமல் பகை வரும் என தெரிந்தும் நம்ம கிட்ட முடியாது என்றான்..யாருக்காக எல்லாம் நம்ம தங்கச்சி குறிஞ்சிக்காக அவள் ஊஞ்சல் ஆடும் இடம் என்பதற்காக அவளுக்கு பிடித்த இடம் என்பதற்காக இப்போ புரிகிறதா” என்றான்.


கலை “என்ன அண்ணே இது அப்போ நம்ம பாப்பா நமக்கு சாப்பாடு எடுத்து வரும் சாக்கில் வேந்தன் அண்ணன் கிட்ட பேசி விட்டு வந்து இருக்கு…அதனால் தான் வேந்தன் அண்ணன் நம்மை கூப்பிட்டு விட்டதா அப்போ இது குழலி, சுப்புக்கும் தெரியும்” என்றான்.


கதிர் “சுப்பு சின்ன பையன் அவனுக்கு எதற்காக குறிஞ்சி வேந்தன் கிட்ட பேச போகிறாள் என தெரியாது…. ஆனா சின்ன பாப்பாவுக்கு தெரிந்து இருக்கும் ஏன் பாவைக்கு கூட சில நேரம் தெரிந்து இருக்கலாம்… அவங்க மூன்று பேருமே ஒன்றுக்குள்ளே ஒன்று சொல்ல மாட்டாங்க டா” என்றான்.


கலை “அண்ணா இது நம்ம வீட்டுக்கு தெரிந்தால் அவ்வளவு தான் அத்தையை நினைத்தாலே பயமாக இருக்கு… தாத்தாவுக்கு மட்டும் இந்த விஷயம் தெரிந்தால் அடுத்த முகூர்த்திலே பாப்பா கல்யாணத்தை வைத்து விடுவார்” என்றார்.


கதிர் “கலை நம்ம ஒன்று நினைத்து செய்கிறோம் ஆனா விதி வேற நினைக்கும் இதை நம்ம வீட்டுக்கு தெரியாமல் பார்த்து கொள்ள வேணும்…அதை விட இப்போ நம்ம வீட்டுக்கு போய் இந்த விஷயத்தை வேற மாதிரியாக சொல்லலாம் அப்போ தான் பெரிய பாப்பா திரும்ப வேந்தனை தேடி போகாது… இன்று கடம்பன் ஊரில் இல்லை என்றதால் பரவாயில்ல நாளை வந்து விடுவான் அவன் வந்தால் பிரச்சனையாக்கி விடுவான் திருவிழா வேற வருகிறது… நம்ம தான் பிரச்சனை வராமல் பார்க்க வேணும் கணக்கு இப்போ மில்லுக்கு வந்து இருப்பார் அதனால் நம்ம வீட்டுக்கு ஒரு தடவை போய் வரலாம்” என கூறி வீட்டுக்கு வந்தார்கள்.


கதிர், கலை வீட்டுக்கு வந்து இருக்க இன்னும் காவேரி வீட்டுக்கு போகாமல் அங்கே இருந்தார்..இப்போ தான் சேதுபதி, வரதன், விஜயன் சாப்பிட வந்து இருக்க இவர்களை காண்டதும்.


சேதுபதி “வா பா கதிர், கலை அரசி பேரன்கள் வந்து இருக்கிறாங்க... முதலில் அவங்களுக்கு இலையை போடு மா ஆத்தா செல்வி, அம்பிகா வாங்க மா” என அழைத்தார்.


கதிர் “இப்போ தான் தாத்தா சாப்பிட்டோம் நாங்க மில் கணக்கு சம்பந்தமான ஒரு பைல்லை வீட்டில் விட்டு போய் விட்டோம் அதை எடுக்க வந்தோம்” என்றான்.


விஜயன் “என்ன பா கதிர் அதற்காக இந்த வேகாத வெயிலில் வர வேணுமா சாயங்காலம் போல எடுக்க வந்து இருக்கலாமே பா” என்றார்.


கதிர் “இல்ல சித்தப்பு அது முக்கிய பைல் வேற யாரையும் எடுத்து வர சொல்ல முடியாது மில்லில் நம்ம கணக்குபிள்ளை நிற்பதால் பிரச்சனை இல்லை” என்றான்.


காவேரி “யாரு நம்ம கணக்கா அவரை நம்பியா அந்த பெரிய மில்லை விட்டு வந்தீங்க அவர் பெரிய சண்டியர் பாருங்க… அவரை விட்டு வர ஏன் கதிரு நீ அங்கே நின்று விட்டு உன் தம்பியை அனுப்பி இருக்கலாம் இல்லையா” என கேட்டாள்.


சேதுபதி “காவேரி பார்த்து பேசு அவர் வயதுக்கு மரியாதை கொடு விசுவாசமான ஆளு அவர்… அவர் சண்டியர் இல்லை தான் ஆனா படித்த புத்திசாலி மனிதர் எப்போ பாரு எதாவது சொல்லி கொண்டு” என்றார்.


காவேரி “நான் ஏதும் பேசினால் உங்களுக்கு ஆகாதே கதிரு அந்த வேந்தன் பயல் மரத்தை வெட்டி விட்டாயா” என கேட்டாள்.


சேதுபதி “ஏய் என்ன உளறல் இது வேந்தன் மரத்தை எதற்காக கதிர் வெட்ட வேணும்.. உனக்கு பைத்தியமா பிடித்து இருக்கா கதிர் என்ன பா உன் அத்தைக்காரி சொல்கிறாள்” என கேட்டார்.


கதிர் “அது ஒன்றுமில்ல தாத்தா” என நடந்தை சொல்லி விட்டு ஆனா தாத்தா இப்போ முடியாது என அவன் மறுத்து விட்டார்” என்றான்…. அங்கே இருந்த குறிஞ்சி முகம் மலர அதை கதிர், கலை பார்த்தனர். கோபமாக


காவேரி “ என்ன முடியாது என மறுத்து விட்டானா பாருங்க அப்பா வீம்புக்கு மறுத்து இருக்கிறான்… கதிரு நீ நம்ம ஆளுங்களை அழைத்து போய் வெட்டி விட்டு வா இது திருவிழா விஷயம் என்பதால் ஊர் ஒன்றும் சொல்லாது” என்றாள்.


வரதன் “ஏய் காவேரி அத்துமீறி அவன் அனுமதி இல்லாமல் அவன் வயலுக்கு போவதே தப்பு இதில் நீ அவன் மரத்தை வெட்ட தூண்டி விடுகிற… இப்படி தான் கடம்பனை தூண்டி தூண்டி விட்டு இந்த நிலையில் வந்து இருக்கிறான்” என்றான்.


விஜயன் “அண்ணா சொல்வது தான் சரி அது மட்டுமல்ல வேந்தனை பற்றி எனக்கு மட்டுமல்ல இந்த ஊருக்கே தெரியும்…. வீண் வம்புக்கு போக மாட்டான் அதுவும் சாமி காரியம் ஏன் மறுக்க போகிறான் ஏதும் காரணம் இருக்கும் என்ன காரணம் என சொன்னானா கதிர்” என கேட்டார்.


கதிர் “ஆம் சித்தப்பா அவன் சொன்ன காரணம் சரியாக இருந்தது இப்போ பல இடங்களில் மழை தண்ணி இல்லை இதற்கு காரணம் மரங்களை வெட்டுவதால்… அதுவும் இது ஆலமரம் இத்தனை வருடம் எந்த விதமான தடங்கலும் இல்லாமல் தானே சாமி ஊர்வலம் போனது இப்போவும் போக முடியும்… நான் ஆலமர விழுதுகள், கிளைகளை இன்னும் வெட்டி இடம் தருகிறேன் இந்த மரத்தை வெட்ட வேணாம் மனதுக்கு சங்கடமாக இருக்கு என்றான்.. அவன் சொன்ன காரணம் சரியாக இருக்க நானும் சரி என்று விட்டேன்” என்றான்.


சேதுபதி “நல்ல வேலை செய்தாய் பா அவன் சொன்னது தான் சரி ஒரு மரத்தை ஒரு நாளில் சுலபமாக வெட்ட முடியும் உருவாக்க தான் வருடகணக்கில் வேணும்…நீ அவன் சொன்னபடி செய் பா வேந்தன் உண்மையில் வித்தியாசமானவன் தான்… கதிர் அவன் உன்னை போல எனக்கும் சரி பூபதிக்கும் சரி சரியான மூத்த வாரிசுகளை தான் கடவுள் தந்து இருக்கிறார்” என காவேரி முகம் மாற குறிஞ்சி முகம் மலர்ந்தது.



கிளி வரும்...

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -21


வேந்தனை சேதுபதி புகழ்ந்து பேச காவேரி முகம் மாற குறிஞ்சி முகம் மலர்ந்தது அவள் கேட்டு கொண்டு ஒரு காரணத்திற்காக வேந்தன் கதிர் கிட்ட பேசி… ஆலமரத்தை வெட்ட விடாமல் செய்து விட்டான் குறிஞ்சி மனதில் பரவாயில்ல வேந்தர் கொஞ்சம் நல்லவர் தான் என நினைத்தாள் .


காவேரி “அப்பா என்ன எதிரி வீட்டு பையனை போய் புகழ்ந்து பேசி என் மகனை மட்டம் தட்டி பார்க்கிறீங்க… கடம்பன் உங்க பேரன் வேந்தன் இல்லை உங்க செல்ல பேத்தியை கட்டிக்க போவது அவன் இல்ல கடம்பன்” என்றாள்.


பொன்னரசி “ஏய் காவேரி வந்த வேலை முடிந்தால் வீட்டுக்கு கிளம்பு வயது பெண்ணை தனியாக விட்டு இங்கே நீ பஞ்சாயத்து பண்ணி கொண்டு இருக்க…கலை உன் அத்தைகாரியை அவள் வீடு வரைக்கும் போய் விட்டு வா ராசா இல்லை என்றால்… போகும் வழியில் வம்பு வளர்த்து கொண்டு இருப்பாள்” என்றார்.


காவேரி “அப்போ என்னை சண்டைக்காரி என்று இந்த வீடே முடிவு பண்ணி விட்டதா நல்ல இருக்கு பார்க்கிறேன் ஒன்று மட்டும் சொல்கிறேன் நீங்க எல்லாம் இப்போ வர வர அந்த பூபதி குடும்பத்திற்கு தான் சார்பாக பேசி கொண்டு இருக்கிறீங்க… என்ன எல்லாம் மறந்து போய் விட்டதா ஓ இப்போ தான் புரிகிறது பழைய உறவு எல்லாம்… திரும்ப வருவதால் நீங்க பெத்த மகள் நானும் என் குடும்பமும் உங்களுக்கு தேவையில்லாமல் போய் விட்டோம் பார்க்கிறேன்” என்றாள். காவேரி என வரதன் குரல் உயர்த்த காவேரி சட்டென வாய் மூடியது.


வரதன் “என்னை பேச வைக்காதே கிளம்பு முதலில் வீட்டுக்கு எப்போ எதை பேச வேணும் என உனக்கு தெரியாதா…கலை அவளை கொண்டு வீட்டில் விட்டு வா அப்பா நீங்க எழுந்து கொஞ்சம் ஓய்வு எடுங்க ஆத்தா அப்பாவை அழைத்து போ” என்றார். சேதுபதி காவேரியை ஒரு தடவை கோபமாக பார்த்து விட்டு போக அவர் பின்னால் பொன்னரசி போனார்.


வரதன் “கூட பிறந்த பிறப்பு என பார்க்கிறேன் இல்லை என்றால் என் கை பேசி இருக்கும் உன்னால் நிம்மதி இல்லாமல் போய் விட்டது சே” என பாதி சாப்பிட்டில் எழுத்து போனார். அண்ணா என விஜயனும் அவர் பின்னால் போனார்… செல்வி, அம்பிகா கணவன்மார்கள் பாதி சாப்பிட்டில் எழுந்து போக அவர்கள் வருத்தோடு வேற சாப்பாட்டு அவர்களுக்கு எடுத்து போக சமையலறைக்கு போனார்கள்.


கலை “அத்தை வா போகலாம் என்றான்… காவேரி இனியும் இங்கே நின்றால் சேதுபதி மகள் என்று பாராமல் அடித்து விடுவார் என கலை கூட கிளம்பினார்…கதிர் மில்லுக்கு கிளம்ப குறிஞ்சி, குழலி அவர்கள் வீட்டின் பின்னால் உள்ள தோட்டதில் போடபட்டு இருந்த ஒரு பெஞ்சில் இருந்தாள்.


குழலி “குறிஞ்சி பார்த்தாயா வேந்தன் அண்ணா ரொம்ப நல்லவர் நீ தான் அவரை தப்பாக புரிந்து கொண்டு இருக்க…. நீ கேட்டதற்காக அதுவும் எப்படி அவரை தப்பு சொல்லி திட்டி விட்டு வேற வந்த இருந்தும் அவர் சண்டை வரும் என தெரிந்தும்… நம்ம அண்ணங்க கிட்ட மரத்தை வெட்ட முடியாது என சொல்லி இருக்கிறார்… இது யாருக்காக எல்லாம் உனக்காக நீ தான் அவரை தப்பாக நினைக்கிற” என்றாரள்.


குறிஞ்சி “நீ சொன்னது சரி டி அவர் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டு நன்றி சொல்ல வேணும் அதற்காக அவர் மொத்தமாக நல்லவர் இல்லை சண்டியர் தான்… ஏய் அதை விடு டி இன்று பார்த்தாயா அத்தை யாரோ புது உறவு என சொல்லிற்று யாராக இருக்கும்… அதற்கு அப்பு ஒன்றுமே சொல்லவில்லை ஐயன் தான் திட்டினார் யாராக இருக்கும்” என கேட்டாள்.


குழலி “நான் உன் கூட தானே டி நின்றேன் அது மட்டுமல்ல அத்தை பேச்சை ஒரு பேச்சு என எடுக்க முடியுமா டி…அது சும்மா சொல்லும் நான் நினைக்கிறேன் அப்பு, அப்பத்தா சொந்தம் யாரோ திருவிழாவுக்கு வருகிறாங்க போல அது அத்தைக்கு பிடிக்கவில்லை... அதற்கு யாரை தான் பிடிக்கும் சரி விடு நம்ம வேற பேசலாம்” என்றாள் குறிஞ்சியும் சரி என சொல்லி வேற விஷயங்கள் பேச தொடங்கினாள்.



மறுநாள் கடம்பன் வந்து விட்டான் அவன் எங்கே போகிறான் வருகிறான் என யாருக்குமே தெரியாது ஏன் அவனை பெற்ற காவேரி கிட்ட கூட கேட்டால் டவுனில் மரக்கடை வைத்து இருக்கிறான் என் புருஷனும் மகனும் அங்கே தான் இருப்பாங்க என பெருமை பேசுவாள்…. ஏன் சேதுபதி கூட எத்தனை தடவை காவேரி,கடம்பன் கிட்ட நேரடியாக கேட்டு இருக்கிறாங்க அவங்க பதில் இதுவாக தான் இருக்கும் அவரும் தன் மருமகன், பேரனுக்கு மறைமுகமாக இல்ல நேரடியாக எச்சரித்து இருந்தார்….


தவறாக ஏதும் கேள்விபட்டால் உறவு என்று கூட பார்க்க மாட்டேன் வகுந்து விடுவேன் என்று கடம்பன் வர வழமை போல காவேரி இங்கே அவன் இல்லாத போது நடந்ததை ஒன்றுக்கு இரண்டாக சொல்லி ஏற்று விட்டு இருக்க… அவன் தான் பார்த்து கொள்வதாக சொல்லி விட்டு ஊரில் அவனை போல வேந்தன் மேலே கோபம் உள்ள சிலரை தேடி போனான் அவனுக்கு தெரியும் திருவிழா நேரம் தான் பிரச்சனைகளை ஆரம்பிக்க முடியும் என்பது... இவர்கள் பேசுவது ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக உள்ள ஒரு இடத்தில் வழமை போல டவுனில் இருந்து அவங்க கேட்ட பொருட்களை வாங்கி வந்தவன் கொடுக்க அதை சந்தோஷமாக பெற்று கொண்டனர்.


கடம்பன் “டேய் அழகு நான் ஊரில் இல்லாத போது என்ன டா நடந்தது ஆத்தா ஏதோ ஏதோ சொல்லிற்று… அந்த வேந்தன் பயல் வயலில் உள்ள ஆலமரத்தை கதிர் வெட்ட போகிறான் என்றான் பிறகு அவன் தீடீரென முடியாது என்று கூறி விட்டான் என்று என்ன டா விஷயம்” என கேட்டான்.


அழகு “அது ஒன்றுமில்ல மாப்பிள்ளை சாமி ஊர்வலம் அந்த வழியாக தானே போக வேணும் அதற்கு இடைஞ்சலாக இருக்கும் என்று தான்… உன் மாமா மகன் கேட்டான் முதலில் அவன் மறு பேச்சு பேசாமல் சரி என்றான் எப்படி மறுக்க முடியும் சாமி காரியம் ஆயிற்றே… ஆனா தீடீரென மதியம் அழைத்து முடியாது என்று சொல்லி விட்டான் நாங்களும் இது பெரிய சண்டையாக வரும் என்று நினைக்க உன் மாமன் மகன் அவன் சொன்னதற்கு தலையாட்டி விட்டு வந்தான் உங்க வீட்டில் என்ன நடந்தது என தெரியாது” என்றான்.


கடம்பன் “ஆத்தாவும் சொல்லிற்று என் தாத்தன் வேற வேந்தனை உயர்வாக பேசிற்று என்று டேய் இங்கே பாருங்க டா இவங்க இரண்டு பேருமே ஆளுங்க பலம் உள்ளவங்க அவங்க கூட தானே நான் படித்தேன்… என்னால் முடிந்தளவு அவங்களை காலேஜ்ஜில் சேர விடாமல் பார்த்து கொண்டேன் ஆனா அதையும் மீறி அந்த எழில் பயலும் கலையும் தோஸ்த் ஆகிவிட்டாங்க சரி ஊருக்குள்ளே வந்தால் எப்படியும் பெரிசுங்க இரண்டும் இதுகளை பேச, பழக விட மாட்டாங்க என நினைத்தேன்….


நானும் சில வேலைகளை ஆத்தா மூலமாக செய்ய பிரிந்து தான் இருந்தாங்க இப்போ தீடீரென திருவிழா நடத்த இதுகள் இரண்டையும் தான் கோவில் கமிட்டு கிழட்டு கட்டைகள் உதவி செய்ய சொல்லி இருக்கிறதுகள்… அதனால் தான் எழில், கலையை வைத்து பேசி கொள்கிறாங்க போல இதை தொடர விட கூடாது நம்ம அவமானபடுத்தியவன் வேந்தன் மட்டுமல்ல கதிரும் தான்… வேந்தன் என்றாலும் எதிரி ஆனா அந்த கதிர் பயல் அவன் அருமை தங்கச்சிக்காக என்னையே அடிக்க கை ஓங்கி விட்டான் டா என் தாத்தாவும் அதற்கு துணை போகிறார் அவருக்கு அவன் தான் உசத்தி அவன் தங்கச்சியை கல்யாணம் பண்ணி காட்டுகிறேன் பாரு ஒரு ஆட்டம் அந்த வீடே ஆடி போக வேணும்” என அது முதலில் நடக்க வேணும் டா என ஒருவன் சொன்னான்.


கடம்பன் “டேய் மணி நாயே என்ன டா உளறி கொண்டு இருக்க காலையிலே சரக்கு போட்டு வந்து விட்டாயா டா” என கேட்டான்.


மணி “ஆமாம் சரக்கு போட்டு விட்டாலும் திருவிழா நேரம் சரக்கு விற்க கூடாது என உனக்கு தெரியாது பாரு சரக்கு இல்லை என்று தானே உன்னை இந்த பொருட்களை கொண்டு வர சொன்னோம்… இங்கே பாரு கடம்பா நான் சரக்கு போட்டாலும் நிதானமாக பேசுவேன் என உனக்கு தெரியும் அதுவும் நீ என் நண்பன் பொய் சொல்வேனா…அது தான் உன் மாமன் மகள்கள் குறிஞ்சி, குழலி இரண்டும் நேற்று மதியம் வேந்தன் வயல் கிட்ட கண்டேன் கூடவே அந்த பெடிபயல் சுப்பு சாப்பாட்டு கூடையோடு தள்ளி நின்று விளையாடி கொண்டு இருந்தான்…


நான் நினைக்கிறேன் அவன் வயலை தாண்டி தானே உன் மச்சான் மில் அண்ணங்களுக்கு சாப்பாடு கொண்டு போகும் சாக்கில் வேந்தனை பார்க்க வந்து இருக்கு போல…புள்ளைங்க துணைக்கு சுப்புவை அழைத்து வந்து இருக்கிறாங்க அவன் சின்ன பையன் புரியாது அது தான்” என்றான்.


வடிவேல் “டேய் சில நேரம் வேந்தன் பயல் அந்த குழலியை டாவடிக்கலாம் இல்லையா இவனுக்கு தான் இரண்டு அத்தை பெண்ணுங்க இருக்கே… இரண்டு பேருமே பார்க்க நல்லா இருப்பாள்கள் அவன் அத்தை மங்கை வேற என் மகள்களை என் அண்ணன் பையன்கள் தான் கட்டிக்க போறாங்க என ஊர் பூராகவும் தண்டோரா போட்டு திரிகிறது பிறகு எதற்காக டா இவனுக்கு குழலி” என கேட்டான்.


மணி “இல்ல டா வடிவு அந்த குழலி புள்ள தான் சுப்பு கூட தட்டாம் பூச்சி பிடித்து கொடுத்து கொண்டு இருந்தது குறிஞ்சி தான் வேந்தன் கிட்ட பேசி கொண்டு இருந்தது மதியம் வேற அக்கம்பக்கம் யாருமே இல்லை.. நான் அந்த வழியே அவசரமாக போன போது ஒன்னுக்கு வந்து விட்டது என ஒதுங்க போன போது தான் கண்டேன் சரி வேந்தன் வயல் அருகே போக முடியாது என தள்ளி நின்று பார்த்தேன்…


அவங்க பேசியது கேட்கவில்லை ஆனா அந்த குறிஞ்சி புள்ள பேசுவதை வேந்தன் கைகளை கட்டி கொண்டு கேட்டு கொண்டு இருந்தான் மாப்பிள்ளை… அவனை எதற்கு முன்னே இப்படி பார்த்ததே இல்லை அவன் முன்னால் நின்று பேசவே நம்ம ஊரு பெரிசுங்க கூட பயப்படும்.. இந்த புள்ள தைரியமாக பேசுகிறது அப்போ தான் எனக்கு மண்டைக்குள்ளே பல்பு எரிந்தது ஏதோ இருக்கு என பார்த்து சூதானமாக இருந்து கொள்ளு மாப்பு” என்றான்.


கடம்பன் “அந்த ஆலமரம் இருந்தால் தானே அவள் அங்கே போவாள் அது மட்டுமல்ல குறிஞ்சி வேணாம் என சொல்லியும் வேந்தன் அதை தறித்தால் எப்படி இருக்கும்… வேந்தன் முடியாது என சொல்லி கதிர் செய்தால் பகை இன்னும் அதிகமாகும் ஒரு அம்பில் மூன்று பறவைகள்..டேய் நான் சொல்வது போல ராத்திரி இந்த வேலையை சத்தம் இல்லாமல் செய்யுங்க டா வேந்தா, கதிர் என்ன புது உறவுக்கு அடித்தளமா இட போகிறீங்க பார்க்கிறேன் டா” என கூறி வில்லதனமாக சிரித்தான்.



கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -22


கடம்பன் கதிர், வேந்தனை பிரிக்க தன் நண்பர்களோடு திட்டம் போட.


அழகு “மச்சான் பிரச்சனையாகி விடாதா டா உனக்கே தெரியும் வேந்தனும் சரி கதிரும் சரி வெள்ளை வேட்டியில் உள்ள சண்டியர்கள்…. உண்மை தெரிந்தது எங்களை பிரித்து மேய்ந்து விடுவான்கள் நீ பெரிய இடத்து பையன்.. உன்னை ஒன்றுமே ஊர் செய்யாது எங்களை தான் ஊரை விட்டு தள்ளி வைத்து விடுவான்கள்” என்றான்.


கடம்பன் “டேய் அழகு அது எல்லாம் தெரியாது எல்லாம் பயலுகளும் ஊர் திருவிழாவில் மும்முரமாக இருப்பான்கள்… நம்மை பார்க்க நேரம் ஏது அதுவும் நம்ம செய்ய போகும் வேலை ராத்திரியில் பகலிலா? செய்ய போகிறோம்” என்றான்.


மணி “சரி டா ஆனா சத்தம் கேட்குமே டா வேந்தன் பயல் வேற தன் வயல் கிட்ட… காவல் செய்பவனுக்கு குடிசை வேற போட்டு கொடுத்து இருக்கிறான்” என்றான்.


கடம்பன் “அதை நான் பார்த்து கொள்கிறேன் டேய் வடிவு நீ போய் வேந்தன் வயல் அருகே குடிசையில் இருக்கும் ஆளை சரிகட்டு…அவனுக்கு அனேகமாக சரக்கு தான் தேவைபடும் நான் வாங்கி வந்த சரக்கை கொஞ்சமாக கொடு… அதுவே அவனை மட்டையாக்கி விடும் பிறகு நம்ம வேலையை பார்க்க சுலபமாக இருக்கும்” என்றான்.


அழகு “டேய் மாப்பு உன்னை நம்பி தான் நாங்க இந்த காரியத்தில் இறங்குகிறோம் நீ தான் எங்களை காப்பாற்ற வேணும்” என்றான்.


கடம்பன் “சுத்த தொடைநடுங்கி பயல்கள் போல இருக்கிறீங்களே டா இந்த கடம்பன் தன்னை நம்பியவர்களை கை விட மாட்டான் போய் பயந்து காட்டி கொடுக்காமல் நான் சொன்ன வேலைகளை செய்யுங்கள்… இன்றோடு அந்த வேந்தன், கதிர் உறவு முறிந்து விட்டது போய்ங்க டா” என்றான் அவர்கள் போக கடம்பன் சத்தமாக சிரித்தவாறே தன் வீட்டுக்கு போனான்…


குறிஞ்சி வேந்தனை எப்படி சந்திக்கலாம் இந்த தடவை சாப்பாடு கொண்டு போகும் சாக்கில் அவனை சந்திக்க முடியாது காரணம் அப்பத்தா இனி என்னை,குழலியை மதியம் வெளியே போக கூடாது என சொல்லி விட்டது… அப்போ எப்படி போகலாம் என அவள் நினைத்து கொண்டு இருக்க சுப்பு வந்து மாட்டினான் அவளுக்கு தெரியாத விஷயம் கதிர் தான் என்ன விஷயம் என சொல்லாது தங்கைகளை மதிய வெயில் தனியாக அனுப்ப வேணாம்… காவாலி பயல்கள் இருக்கும் இடம் என சொல்லி இருந்தான் அதனால் தான் பொன்னரசி அவளை போக விடவில்லை…. சுப்பு அக்கா என துள்ளி கொண்டு வந்தவன் அவள் முன்னே ஒரு வெள்ளை காகிதத்தை நீட்டினான்.


குறிஞ்சி “என்ன டா இது என்ன கப்பல் செய்து தரவா இப்போ எங்கே டா மழை பெய்கிறது பொய்யும் போது தானே காகித கப்பல் விட முடியும்… ஆமாம் இன்று உனக்கு பள்ளிகூடம் இருக்கே நீ போகவில்லையா என்ன மட்டம் போட்டு விட்டாயா… டேய் கதிர், கலை அண்ணங்களுக்கு தெரிந்தது உன் தோலை உரித்து உப்பு கண்டம் போட்டு விடுவாங்க” என்றாள்.


சுப்பு “அட என்னை பேச விடு அக்கா நான் கப்பல் செய்ய வரவில்லை கதிர் அண்ணா உன் கிட்ட சொன்னது மறந்து போய் விட்டதா… அது டவுனுக்கு போகும் போது உன் கிட்ட எனக்கு தேவையானதை எழுதி கொடுக்க சொல்லி விட்டது தானே அது தான் எழுதி கொண்டு வந்தேன்…உன் கிட்ட கொடுத்து விட்டு பிறகு தான் பள்ளிகூடம் போவேன்.. இன்று வேந்தன் அண்ணன், கலை அண்ணன் வேற வருகிறாங்க ஜாலியாக இருக்கும்” என்றான் குறிஞ்சி முகம் சட்டென மலர்ந்தது.


குறிஞ்சி “எதற்காக டா அவங்க உன் பள்ளிகூடத்திற்க்கு வாறாங்க அவங்க தான் படித்து முடித்து பெரிய பெரிய படிப்பு படித்து விட்டாங்களே… பிறகு திரும்ப எதற்காக உன் பள்ளிகூடத்திற்க்கு வர வேணும்” என விளையாட்டாக கேட்டாள்… சுப்புக்கு அது புரியாமல் அவளை ஒரு மாதிரியாக பார்த்து விட்டு.


சுப்பு “அறிவு இருக்கா அக்கா உனக்கு பெரிய ஆளுங்க பள்ளிகூடம் படிக்க வருவாங்களா அண்ணாக்கள் எதற்காக வாறாங்க என தெரியுமா? நம்ம ஊர் திருவிழா வருகிறது இல்லையா அதில் நிறைய போட்டிகள் நடத்த போகிறாங்களாம் அதில் எங்களை போல சின்ன பசங்க விளையாடும் விளையாட்டுகள் இருக்கிறதாம் அதில் கலந்து கொள்ள போகிறவங்க பெயர் எடுக்க வர போகிறாங்க... நானும் சைக்கிள் ரேஸ், ஓட்டப்பந்தயத்திற்கு பெயர் கொடுக்க போகிறேன் அக்கா நான் ஓடும் போது நீயும் குழலி அக்காவும் வர வேணும் சரியா” என்றான் குறிஞ்சி அவனை அணைத்து கொண்டு.


குறிஞ்சி “நாங்க வராது இருப்போமா டா எங்க குட்டி தம்பி நீ பாரு நீ தான் எல்லா போட்டியில் வெற்றி பெறுவ…. சரி இரு நானும் உன் பள்ளிகூடம் வந்து நெடுநாள் ஆயிற்று அது நாங்களும் படித்த பள்ளிகூடம் தானே… இரு குழலி அக்காவையும் அழைத்து போகலாம்” என சொல்லி விட்டு குழலி குழலி என அழைக்க… சமையலுக்கு பெரியம்மா, தாய்க்கு உதவி செய்து கொண்டு இருந்த குழலிக்கு இவள் சத்தம் கேட்க.


அம்பிகா “குழலி போ ஆத்தா பெரிய பாப்பா கூப்பிடுகிறது…என்ன விஷயமே தெரியாது” என்றார். குழலி சரி என கை கழவி விட்டு ஹாலுக்கு போனாள்.


குழலி “என்ன அக்கா எதற்காக இப்போ அழைத்த டேய் நீ இன்னும் பள்ளிகூடம் கிளம்பவில்லையா” என அங்கே நின்ற சுப்புவை கேட்டாள்.


அவன் “அக்கா குறிஞ்சி அக்கா தான் சொன்னது அதுவும் என் கூட பள்ளிகூடம் வர போகிறதாம்” என்றான். குழலி அவளை கேள்வியாக பார்க்க.


குறிஞ்சி “ஏய் நீயும் வாடி போய் விட்டு வருவோம் இரண்டு தெரு தள்ளி தானே நம்ம படித்த பள்ளிகூடம் அப்பத்தா ஒன்றுமே சொல்லாது” என்றாள்.


குழலி “இப்போ என்ன தீடீரென நீ சும்மா போக மாட்டாயே ஏய் உண்மையை சொல்லு என்ன விஷயம்” என்றாள்.


குறிஞ்சி “இது என்ன டி வம்பாக போய் விட்டது இப்போ வர போகிறாயா இல்ல நானே தனியாக போகட்டுமா” என கேட்டாள்.


குழலி “இரு இரு வருகிறேன் நீ தனியாக போனால் அப்பு என்னை தான் திட்டும்” என்றவள் கிளம்ப போனாள்.


குறிஞ்சி “இரு டி நம்ம வேற பாவாடை தாவணி போட்டு போகலாம் டேய் சுப்பு நீ வெரசாக போய் உன் பள்ளிகூட யூனிபார்ம் போட்டு விட்டு இங்கே தான் வர வேணும்..மவனே தனியாக போன இருக்கு உனக்கு” என்றாள்… அவன் சரி என சொல்லி விட்டு ஓடி போக குறிஞ்சி தன் அறைக்கு துள்ளி குதித்து கொண்டு ஓட குழலி யோசனையாக தன் அறைக்கு உடை மாற்ற போனாள்…வெளியே போகும் போது எப்போவுமே நல்ல உடைகள், நகைகள் அணிந்து போக வேணும் என சேதுபதி கட்டளை பெரிய இடத்து புள்ளைகள் நடை, உடை பாவனை அப்படி இருக்க வேணும் என்பது…


அதுவும் பேத்திகளுக்கு பாவைக்கும் சேர்த்து ஒன்றாக தான் உடை, நகை வாங்குவார் அதில் கூட காவேரி ஆட்டை போட பார்த்து பொன்னரசி கிட்ட வாங்கி கட்டியது தனி கதை... அதனால் கிட்ட தட்ட குறிஞ்சி, குழலிக்கு ஒரே மாதிரியாக கொஞ்சம் வித்தியாசத்தில் நகைகள் இருக்கும் குழலி ஒரளவு நல்ல பாவாடை தாவணி நகைகள் போட்டு விட்டு வந்தும் கூட இன்னும் குறிஞ்சி வரவில்லை…. சுப்பு கூட வந்து விட்டான் இரண்டு தடவை அழைத்த பிறகு தான் அவள் அறைகதவு திறக்க வெளியே வந்தவளை பார்க்க குழலிக்கு சந்தோஷமாக இருந்த அதைய வேளை யோசனையாக இருந்தது.


குறிஞ்சி நாவல் கலரில் பச்சை சரிகை கரை வைத்த பாவாடை, சட்டை பச்சை கலர் தாவணி அதற்கு பொருத்தமாக நீண்ட தங்க முத்து முகப்பு வைத்த ஆரம்… கழுத்தை ஓட்டி மெல்லிய தங்க அட்டிகை பச்சை கல் வைத்த ஜிமிக்கி கம்மல், இரண்டு கை நிறைய தங்க வளையல் கூட பச்சை, நாவல் கலர் கண்ணாடி வளையல்கள் என வந்து நின்றவளை.. யோசனையாக பார்க்க அறையை விட்டு வெளியே வந்த.


பொன்னரசி “ஆத்தா என் பேத்திங்க எம்புட்டு அழகாக இருக்கு எங்கே போகிறீங்க என கேட்க கூடாது கோவிலுக்கு தானே தங்கம்… நம்ம காரில் போங்க ஆத்தா உங்க அப்பத்தாக்கு வேலை இருக்கு பாப்பா உங்க ஆத்தாக்களுக்கு வர முடியாது அப்பத்தா கலையை கூப்பிடுகிறேன் நீங்க அவன் கூட போங்க” என்றார்.


குறிஞ்சி “அப்பத்தா நாங்க கோவில் போகவில்லை இந்தா அடுத்த தெருவில் இருக்கும் நம்ம பள்ளிகூடத்திற்க்கு தான் போகிறேன்… சுப்பு தான் அவன் டீச்சர் கிட்ட என்னை பேச வேணும் என வர சொன்னான்” என்றாள். சுப்பு பேச வாய் எடுக்க குறிஞ்சி பொன்னரசி தெரியாமல் வாயில் ஒரு விரலை வைத்து பேச வேணாம் என காட்ட குழலி எதற்காக இந்த பொய் என நினைத்தாள்.


பொன்னரசி “எதற்காக ஆத்தா உங்க இரண்டு பேரையும் வர சொன்னான் ஓ வீட்டு பாடம் செய்யவில்லையா எந்த நேரம் பாரு விளையாட்டாக இருந்தால் படிக்கும் எண்ணம் எப்போ வரும்…சின்ன பயலே இரு என் பேரன் கதிர் வரட்டும் சொல்கிறேன் உனக்கு எல்லாம் அவன் தான் சரி” என்றார். பெரிய ஆத்தா என சுப்பு சிணுங்க .


குறிஞ்சி “விடு அப்பத்தா அவன் நன்றாக படிப்பான் உனக்கு தான் தெரியுமே இது சின்ன விஷயம் இதை எல்லாம் அண்ணா கிட்ட போய் சொல்லி கொண்டு நாங்க போய் என்ன என கேட்டு விட்டு வருகிறோம் சரியா? நீ அண்ணா கிட்ட ஏதுவுமே சொல்லாதே கார் வேணாம் இந்தா இருக்கிற பள்ளிகூடம்” என்றாள்.


பொன்னரசியும் சரி அருகில் தானே என பேத்திகளுக்கு தலையில் பூ வைத்து கவனமாக போய் வர வேணும் என வழி அனுப்பினார்… பள்ளிகூடம் வந்த குழலிக்கு குறிஞ்சி இங்கே வர துடித்த காரணம் தெரிந்தது… பள்ளிகூடத்தில் இரண்டு புல்லட் நின்றது அது வேந்தன், எழிலின் புல்லட் என தெரிந்தது… குழலி கடவுளே இனி இதற்கு தனியாக ஒரு பஞ்சாயத்து வீட்டில் நடக்குமே என நினைத்தாள்.



கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம்- 23


குறிஞ்சி, குழலி சுப்பு படிக்கு ஸ்கூலுக்கு வர அங்கே ஸ்கூல் வாசலில் ஒரு ஒரத்தில் இரண்டு புல்லட் இருந்தது அது பார்க்காமலே தெரிந்தது வேந்தன், எழிலின் புல்லட் என்று காரணம்…. அந்த இரண்டு புல்லட்டிலும் தங்க நிறத்தில் சிங்கம் முகம் போட்ட இருக்கும் அது பூபதி குடும்பத்து ஆளுங்க மட்டும் தான்… அந்த ஊரில் அப்படி பதித்து இருப்பார்கள் அதனால் பார்த்தவுடனே குழலிக்கு தெரிய அவள் சுப்புவை முன்னால் போக சொல்லி விட்டு குறிஞ்சியிடம்.


குழலி “ஏய் குறிஞ்சி இதற்காக தானா சுப்புவை காரணமாக வைத்து வந்த உனக்கு வேந்தன் அண்ணன் வருவது எப்படி தெரியும் மரியாதையாக சொல்லு… ஓ சுப்பு தான் சொல்லி இருக்க வேணும் ஏன் டி அறிவு கெட்டவளே அக்காவாக போய் விட்ட வாயில் நல்லா வருகிறது… இருக்கும் பிரச்சனை போதாது என இப்போ இந்த பிரச்சனை வேறா நேற்று தான் அத்தை ஒரு பாட்டு பாடி விட்டு போனது…இப்போ கடம்பன் அத்தான் வந்து விட்டது இந்த நேரம் இது தேவையா உனக்கு திருவிழா சமயம் வேற ஊருக்குள்ளே ரத்தக்கறை பார்க்க போகிறாயா” என கேட்டாள்.


குறிஞ்சி “ஏய் என்ன டி நான் ஏதோ பூபதி வீட்டுக்கு போய் வேந்தரை பார்க்க போவது போல பேசுகிறாய்…. இது அவங்க தாத்தா கட்டிய பள்ளிகூடம் தான் அதற்காக இங்கே வர கூடாது என சட்டம் இருக்கா அது தான் இதில் பாதி நம்ம அரசாங்கம் எடுத்து நடத்துகிறது… பிறகு என்ன இங்கே யார் வேணும் என்றாலும் வரலாம் போகலாம் இங்கே தானே நம்ம படித்தோம்” என்றாள்.


குழலி “வெளியே சொல்லி விடாதே நம்ம படித்த லட்சணத்தை இங்கே படிக்க அப்பு கூட மனசு இறங்கி அனுப்பினார் ஆனா அத்தை வேண்டாத பொய் எல்லாம் சொல்லி நம்மை படிக்க விடாமல் என்னமா ஆட்டம் காட்டியது… நல்ல காலம் எட்டு பட்டியிலும் இந்தளவு சகல வசதிகளும் உள்ள ஸ்கூல் இல்லை என்பதாலும் நம்ம பெண்ணுங்க என்பதாலும் பெரியப்பா, என் ஐயன் அப்புவை பேசி சரிகட்டி இங்கே படிக்க வைத்தாங்க…அதுவும் எப்படி ஆயிரம் நிபந்தனைகளோடு சே படிக்கும் போது கூட நிம்மதி இல்லாமல் இந்த அத்தை பண்ணி விட்டது இப்போ திரும்ப அது கிட்ட பாட்டு கேட்க என்னால் முடியாது” என்றாள்.


குறிஞ்சி “ஏய் நில்லு குழலி நீ தானே சொன்ன வேந்தர் ரொம்ப நல்லவர் உனக்காக தான் சண்டை வரும் என்று தெரிந்தும் கூட மரத்தை வெட்ட விடாமல் வைத்தார் என்று… அப்போ அவர் எனக்காக செய்த உதவிக்கு நன்றி சொல்ல தானே வேணும் அவரை வேற எங்கயும் சந்தித்தால் தானே பிரச்சனை இது பொது இடம்.. அதற்காக தான் நன்றி சொல்ல வந்தேன் நீ என் செல்ல தங்கச்சி தானே அதை விட என் தோழியும் கூட எனக்கு துணையாக வர மாட்டாயா” என கேட்டாள்.


குழலி “சரி சரி ரொம்ப கெஞ்சாதே என் அக்கா யாரிடமும் கெஞ்சுவது எனக்கு பிடிக்காது அது நானாக இருந்தால் கூட ஆனால் சட்டென பார்த்து நன்றி சொல்லி விட்டு கிளம்பி விட வேணும் சரியா” என்றாள்.


குறிஞ்சி சந்தோஷமாக சரி என அவர்கள் பள்ளிகூடத்திற்க்கு உள்ளே போக அவர்களை ஆசிரியர்கள் வரவேற்றார்கள் கொஞ்சம் நல்ல பெரிய பள்ளிகூடம் அது பூபதி தாத்தா காலத்தில் கல்வியறிவை மேம்படுத்த கட்டியது….அவர் முற்போக்கு எண்ணம் உடையவர் அனைவருமே சமமான கல்வியறிவு பெற வேண்டும் அதன் மூலம் தான் மாற்றங்கள் நிகழும் என்பது அவர் எண்ணம்….


ஆரம்பத்தில் அதற்கு எதிர்பு தெரிவித்தனர் பணக்கார்கள், உயர்ஜாதி ஆளுங்க அவர் அதை அலட்சியமாக எதிர் கொள்ள போக போக அவருக்கு ஊர் மட்டுமல்ல அரசாங்கமும் துணை இருக்க ஒன்றுமே செய்ய முடியவில்லை அவர்களால் அவருக்கு பிறகு பூபதி அப்பா பிறகு பூபதி என அந்த பள்ளிகூடத்தை விரிவாக்கி விட்டனர்….


முதலில் ஆண்டு ஐந்து வரை இருந்து இப்போ பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு வரை உள்ளது சுற்று வட்டார பிள்ளைங்களும் கூட இங்கே தான் படிக்க வருவார்கள் தரமான கல்வி அதுவும் பூபதி ஆங்கில கற்றலை கொஞ்சம் மேம்படுத்தி இருந்தார்… அதனால் பலர் இங்கே வர தொடங்கினார்கள் அதனால் இட பற்றாக்குறை ஏற்பட இன்னும் இதை விரிவுபடுத்த அரசாங்கத்திடம் அனுமதி கேட்டு இருக்க அவர்களும் கலந்தாலோசித்து சொல்வதாக சொல்லி இருந்தார்கள்…


வேந்தனின் கனவு இந்த ஊரில் ஒரு காலேஜ் கட்டுவது அதற்கான ஏற்பாடுகளை அவன் பார்த்து கொண்டு இருக்கிறான் எதை நம்ம கொடுக்கவில்லை என்றாலும் கூட பரவாயில்ல கல்வியை சரியான முறையில் கொடுத்தால் போதும் அவர்கள் வாழ்க்கை வசந்தம் ஆகும் என்பது பூபதி குடும்ப எண்ணம்.


வேந்தன், எழில் மாதம் இரண்டு தடவை வந்து இங்கே என்ன தேவை பசங்க எப்படி படிக்கிறாங்க என கேட்டு விட்டு போவது வழக்கம் போகும் போது அவர்களுக்கு பிஸ்கட், சாக்லேட் என கொடுப்பார்கள்… கதிர், கலை போல தான் அதனால் பசங்களுக்கு அவர்களை ரொம்ப பிடிக்கும்…


இப்போ திருவிழா கமிட்டியிடம் பேசி வேந்தன் தான் வழமை போல ஆண்கள் மட்டும் பங்குபற்றாமல் சிறுவர்கள், சிறுமிகள், பெண்களுக்கு என விளையாட்டு நிகழ்வுகள் சிலது வைத்தால் நல்லா இருக்கும்… பசங்களை ஒரே இடத்தில் சந்திப்பது என்றால் பள்ளிகூடம் தான் என்று தான் வந்து இருந்தார்கள் அவர்களை அங்கு உள்ள மண்டபத்திற்கு வர சொல்லி விட அவர்களும் வந்தார்கள்.


வேந்தன் “பசங்களா அண்ணன் இப்போ எதற்காக இங்கே உங்களை அழைத்தேன் தெரியுமா? நம்ம ஊர் திருவிழா வருகிறது அது எங்களை விட உங்களுக்கு தான் ரொம்ப பிடிக்கும் ஏன் என்றால் உங்க உறவுகள் வருவார்கள் இல்லையா?... அப்போ இன்னும் நீங்க அவர்களுக்கு உங்க திறமையை காட்ட அண்ணன் ஒரு நிறைய விளையாட்டுகள் வைத்து இருக்கிறேன் அது என்ன என்று எழில் அண்ணா சொல்வான்…


அதில் உங்களுக்கு பிடித்த விளையாட்டில் உங்க பெயரை நீங்க கொடுங்க நீங்க வெற்றி பெற்றதாலும் சரி இல்ல அதில் கலந்து கொண்டவர்களுக்கு கூட பரிசு உண்டு என்ன சரியா? என கேட்டான்…


பரிசு, விளையாட்டு என சொல்ல அனைவருமே கை தட்டி ஆர்பரிக்க வேந்தன் சிரித்து கொண்டு திரும்பியவன் கண்ணில் பட்டால் குறிஞ்சி.. அவன் கண்கள் ஒரு கணம் அவளை ரசனையாக பார்க்க அதை உணர்ந்த குறிஞ்சி முகம் சிவந்தது இதை எல்லாம் பார்வையாளர்களாக குழலி, எழில் பார்த்தாலும் அவர்கள் மனதில் வேற வேற எண்ணங்கள் தான் தோன்றியது.


எழிலை பெயர் எழுதும் வேலையை பார்க்க சொல்லி விட்டு வேந்தன் இவர்கள் அருகே வர. குறிஞ்சியால் பள்ளிகூடத்திற்க்கு லேட்டாக வந்த சுப்பு வேந்தனை காண அண்ணே என ஓடி வந்தான்.


வேந்தன் “டேய் பார்த்து டா என்ன இது தான் நீ பள்ளிகூடத்திற்க்கு வரும் நேரமா எதற்காக டா லேட்டாக வந்த” என கேட்டான்.


சுப்பு “நீ வேற அண்ணே இந்த சுப்பு எப்பவுமே முதலாக தான் வருவான் இந்த குறிஞ்சி அக்காவாள் நேரம் போய் விட்டது… நீ வேணும் என்றால் என் டீச்சர் கிட்ட கேட்டு பாரு அக்கா தான் அதுவும் என் கூட பள்ளுகூடம் பார்க்க வர போகிறேன் என…. குழலி அக்காவையும் இழுத்து கொண்டு வந்து விட்டது நீ வேணும் என்றால் அது கிட்ட கேட்டு பாரு குறிஞ்சி அக்கா சொல்லு உன்னால் தானே நான் லேட்டாக வந்தேன்” என்றான்.


குறிஞ்சி “ஆமாம் இவர் பெரிய அரிச்சந்திர மகாராஜா உண்மையை சொல்லி விட்டார் டேய் நீ ஏதோ ஓட்ட பந்தயத்தில் ஓட பெயர் கொடுக்க போவதாக சொன்ன… போ சீக்கிரமாக போய் பெயரை கொடு” என அவனை மீதி உண்மையை சொல்ல விடாமல் அனுப்ப சுப்பு பெயர் கொடுக்க போனான்.


வேந்தன் “என்ன மா குழலி இந்த பக்கம் உங்க அப்பு அப்படி ஒன்றும் உங்களை தனியாக விட மாட்டாரே ஆயிரம் பாதுகாப்போடு தானே அனுப்புவார்… அதுவும் உங்க அத்தை மகன் வேற வந்து இருக்கும் இந்த நேரத்தில் சுப்புவை வைத்து இங்கே வந்து இருப்பது கொஞ்சம் எங்கேயோ இடிக்கிறதே” என்றான்.


குழலி “அது வந்து அண்ணா தப்பாக எடுக்க வேணாம் நாங்க உங்களை பார்க்க தான் வந்தோம் உங்களுக்கே தெரியும் எங்க அத்தையை பற்றி ஒன்றை இரண்டாக்கி பேசி சண்டையை தொடங்கும்… மரம் வெட்டும் பிரச்சனை இப்போ தான் ஒரளவுக்கு முடிவுக்கு வந்தது அதுவும் கதிர் அண்ணா நீங்க சொல்லியதை சொல்லி உங்களுக்கு சார்பாக பேசிற்று அப்புவும் நீங்க சொன்னது தான் சரி என சொல்ல அதற்கு ஒரு பிரச்சனை அத்தை பண்ணிட்டு…இப்படி இருக்கும் போது உங்களை எங்கே சந்திக்க முடியும் நல்ல காலம் சுப்பு நீங்க இங்கே வருவதாக சொன்னான் அது தான் இங்கே வந்தோம்” என்றாள்.


வேந்தன் “சரி மா எதற்காக என்னை சந்திக்க வேணும்” என குழலியிடம் வாய் கேட்டாலும் பார்வை குறிஞ்சியை பார்க்க குழலி பேச முன்னே.


குறிஞ்சி “ஏய் நீ சும்மா இரு டி நானே பேசி கொள்கிறேன் இங்கே பாருங்க வேந்தரே நாங்க உங்களை பார்க்க வந்தது நன்றி சொல்ல தான்.. நான் கேட்டதால் தானே அண்ணா கிட்ட மரத்தை வெட்ட வேணாம் என்று சொன்னீங்க …அதற்காக தான் உங்களை பார்த்து நன்றி சொல்ல வந்தேன்” என்றாள்….


வேந்தன் அவளை பார்த்தவாறே “நன்றியா எதற்கு” என கேட்டான்.


குறிஞ்சி “என்ன வேந்தரே காலையிலே இப்படி இருக்கிறீங்க மறந்து விட்டதா இல்ல? மறந்தது போல நடிக்கிறீங்கள்” என கேட்டாள்.


வேந்தன் “நான் அப்படி எதையுமே சீக்கிரமாக மறக்க மாட்டேன் விட்டு கொடுக்கவும் மாட்டேன்… நான் கேட்டது எதற்காக நன்றி சொல்ல வேணும் என்பது தான் கேள்வி” என்றான்.


குறிஞ்சி “எனக்கு செய்த உதவிக்கு நன்றி சொல்லி தான் பழக்கம் நான் சொல்வதை ஏற்று கொள்வதும் கொள்ளாததும் உங்க விருப்பம் இது என் கடமை” என்றாள்.


வேந்தன் “கடமையா இல்ல உரிமையா ? என கேட்க… குறிஞ்சி வேந்தனை ஆச்சரியமாக பார்த்தாள்.



கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -24


குறிஞ்சி வேந்தனிடம் நன்றி சொல்ல வந்தேன் என சொல்ல வேந்தன் நன்றி சொல்ல வந்ததற்கு காரணம் கடமையா, உரிமையா என கேட்டான்…


குறிஞ்சி “புரியவில்லை வேந்தரே இதில் கடமை எங்கே இருக்கிறது உரிமை எப்படி வரும் என கேட்டாள்…வேந்தன் குழலியை பார்த்தான்… அவன் பார்வையின் பொருள் உணர்ந்து குழலி அவன் தனியாக குறிஞ்சியிடம் பேச விரும்புகிறான் என நினைத்தவள்…


குழலி “குறிஞ்சி நீ அண்ணன் கூட பேசி விட்டு வா நான் நம்ம டீச்சரை பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என வேந்தனை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு கிளம்பினாள்….


வேந்தன் “இல்லையா? பின்னே நீ என் கிட்ட மரத்தை வெட்ட கூடாது என கேட்டது உரிமை நான் நீ கேட்டதற்காக அதை வெட்ட விடாமல் செய்தது கடமை இப்போ புரிகிறதா எங்கே உரிமை இருக்கிறதோ அங்கே தான் கடமையும் இருக்கும் என்று வேந்தன் சின்ன சிரிப்போடு சொல்ல… குறிஞ்சி தடுமாறி போனாள் இதை அவள் எதிர்பார்க்கவே இல்லை ஆம் உண்மை தானே வேந்தன் கேட்டது தப்பு இல்லை தானே? …


அவள் எந்த உரிமையில் அவன் கிட்ட கேட்டாள் மரத்தை வெட்ட கூடாது என்று அவள் அவனுக்கு என்ன அத்தை, மாமன் மகளா இல்ல? கட்டிய மனைவியா இல்ல அவள் இடமா? இதில் எதுவுமே இல்லை என்னும் போது அவள் எதற்காக அவனிடம் கிட்ட தட்ட சண்டை போட்டாள் குறிஞ்சி பேச்சிழந்து போய் நிற்றாள்…


வேந்தன் “என்ன வார்த்தை உதட்டை விட்டு வர மறுக்கிறதோ? குறிஞ்சி மலர் என அவள் முழு பெயரை சொல்லி கேட்டான்.


குறிஞ்சி “ஆ அது அப்படி ஒன்றுமில்ல நீங்க ரொம்ப படித்தவர் அது தான் எனக்கு புரியாத மாதிரி பேசுறீங்க வேந்தரே அப்படி ஒன்றுமில்ல” என கூறி விட்டு கால் கொலுசு சப்திக்க குழலியை தேடி ஓடி போக வேந்தன் அவள் போன வழியை பார்த்து சின்ன சிரிப்போடு பார்த்து கொண்டு இருந்தான்…


அவனுக்கே எப்படி இந்த மாற்றம் என புரியவில்லை எதிரி வீட்டு பெண்ணு சின்ன வயதில் இருந்தே அவள் கூட மல்லுக்கட்டி தான் பழக்கம் இப்போ தீடீரென எதனால் இந்த மாற்றம் என அவனுக்கே புரியாத புதிர் தான்... குழலி, குறிஞ்சி வீட்டுக்கு வந்து விட்டனர் நல்ல காலம் திருவிழா சமயம் என்பதால் ஆண்கள் வேலையில் மும்முரமாக இருப்பதால் இதை கவனிக்கவே இல்லை… காவேரி வேற பாவையை அழைத்து கொண்டு சிங்காரம் உறவில் ஒரு குழந்தைக்கு காது குத்து விழா என்பதால் அவன் ஊருக்கு போய் இருந்தாள்….


கடம்பன் இன்று இரவு சம்பவம் ஒன்று பண்ண வேணும் என அலைந்து கொண்டு இருந்ததால் குறிஞ்சியை கவனிக்க நேரம் இல்லை… உண்மை தெரிந்த இரண்டு ஜீவன்கள் எழில், குழலி அவர்கள் உயிர் போனாலும் கூட வாய் திறக்க மாட்டார்கள்.


திருவிழா நெருங்க நெருங்க பூபதி, சேதுபதி வீட்டு பெண்களுக்கு தான் பயமாக இருந்தது ஒன்று இரண்டு வருடங்கள் இல்ல கிட்ட தட்ட பத்தொன்பது, இருபது வருடங்களுக்கு பிறகு இந்த திருவிழாவில் மாற்றம் வர இருக்கிறது…


கதிர், வேந்தனுக்கு தான் வேலை அதிகமாக இருந்தது அவர்கள் பெரிய குடும்பத்தின் மூத்த பேரன்கள் ஊருக்குள்ளே பெரிய படிப்பு படித்த பசங்க என்று மதிப்பு வேற இருக்கிறது அதுவும் இந்த தடவை அவங்க தாத்தாக்கள் இருவருமே பொறுப்பை அவர்களிடமே ஓப்படைத்து இருந்தனர். …


அதனால் எந்த குறையும் வராமல் பார்த்து பார்த்து செய்ய அது வேற கடம்பன் மனதில் வன்மத்தை வளர்த்தது அன்று இரவு ஊரே அசதியில் உறங்கி கொண்டு இருக்க கதிரின் மொபைல் போன் இசைத்தது... அவன் தூக்க கலக்கத்தில் அருகே இருந்த மேசையில் உள்ள போனை எடுத்து ஆன் பண்ணி காதில் வைக்க… மறு முனையில் சொல்லபட்ட செய்தியில் பதறி எழுந்து பக்கத்து அறையில் உள்ள கலையின் அறை கதவை தட்ட கொஞ்ச நேரத்திற்கு பிறகு அவன் கதவை திறந்தவன்…


கலை “அண்ணா என்ன இந்த நேரத்தில் ஏதும் பிரச்சனையை” என கேட்டான்.


கதிர் “இப்போ பேச நேரம் இல்லை சத்தம் போடாமல் வா ஒரு இடத்திற்கு போக வேணும் வீட்டுயாளுக்கு தெரிய கூடாது… போகும் போது விஷயத்தை சொல்கிறேன் என்றான் கலை அதற்கு மேலே பேசாமல் போட்ட உடையோடு புல்லட்டை தள்ளி கொண்டு வாசலுக்கு வெளியே வந்து ஸ்டார்ட் செய்து அவர்கள் போன இடம்… வேந்தனின் வயல் அங்கே நின்ற ஒருவன் கதிர் அண்ணே என வந்தான்…


கதிர் “சங்கு எங்கே டா இருக்கிறான்கள்” என கேட்டு கொண்டு இருக்கும் போது வேந்தனும் எழிலும் வந்து இறங்கினார்கள்... ஆம் வண்டியில் வரும் போதே கலை எழிலுக்கு கால் பண்ணி வர சொல்லி இருந்தான் அவர்கள் அவசரமாக இறங்கி வந்தனர்.


வேந்தன் “கதிர் என்ன பிரச்சனை வயலுக்கு நீ வர சொன்னதாக எழில் சொன்னான் என கேட்டான்…


கதிர் “வேந்தா இப்போ பேச நேரம் இல்லை உன் வயலுக்கு தீ வைக்க ஏற்பாடு நடந்து கொண்டு இருக்கு சங்கு தான் தகவல் தந்தான் வா சத்தம் போடாமல் நம்ம நான்கு பேருமே வயலுக்கு இறங்கி ஆளுங்களை பிடிப்போம்” என கூறினான்…


வேந்தன் முகம் கோபத்தால் சிவக்க அவன் எழில் கூட தங்கள் வயலுக்குள்ளே இறங்கினான் அதுவும் சூல் கொண்ட மங்கை போல நெற்கதிர்கள் வயிறு நிறைந்து நின்றது திருவிழா அன்று அம்மனுக்கு முதல் மகசூலை படைக்க பூபதி குடும்பம் தீர்மானித்து இருந்தது…வேந்தன் வயலுக்கு சற்று தள்ளி தான் கதிர் வயலும் அதுவும் நெற்கதிர் நிறைந்து போய் தான் இருந்தது காய்ந்து போய் இருந்தால் சட்டென தீப்பற்றி கொள்ளும் இது பச்சை வயல் வேற தீப்பற்ற கொஞ்சம் நேரம் ஆகும் என்பதால் மண்ணெய் ஊற்றி பற்ற வைக்க மண்ணெய் கேன் கொண்டு வந்து ஒருவன் அதை திறந்து ஊற்ற போனான்…


அவன் கழுத்தை வேந்தன் ஒரு கையால் பிடித்து மறு கையால் மண்ணெய் கேன்னை பிடித்தான் அவன் வேந்தனை காண அவனுக்கு புரிந்தது இன்று அவன் செத்தான் என்று அது போல ஆலமரத்தை நோக்கி தீ வைக்க போனவனை கதிர் பிடித்தான் மொத்தம் நான்கு பேர் வந்து இருந்தனர்…


அதிகமாக வந்தால் ஊருக்குள்ளே தெரிந்து விடும் என்று நான்கு பேர் தான் வந்து இருந்தனர் அதனால் அவர்களை பிடிக்க இலகுவாக இருந்ததது அவர்களை இழுத்து கொண்டு வேந்தன், கதிர், எழில், கலை குடிசைக்கு வந்தனர்..


அங்கே வேந்தன் காவலுக்கு வைத்தவன் சரக்கு அடித்து விட்டு மட்டையாக்கி கிடைக்க அனைவருக்குமே புரிந்தது…இவனை சரக்கை கொடுத்து மட்டையாக்கி விட்டு தான் இந்த வேலை பார்த்து இருக்கிறாங்க என்று எழில் விழுந்து கிடைத்தவனை பார்த்து..


எழில் “டேய் கரிவாயா எழுந்து இரு உன்னை காவல் பார்க்க வைத்தால் நீ திருவிழா நேரம் சரக்கு அடித்து விட்டு மட்டையாக்கி கிடக்க இருக்கு டா உனக்கு…எழுந்திரு டேய்” என சத்தம் போட்டான்…


சங்கு அவன் அருகே போய் அவனை புரட்டி பார்க்க அவன் எங்கே எழ போதை தெளிய இரண்டு நாள் ஆகும்…சங்கு அவன் பக்கத்தில் கிடந்த சரக்கு போத்தலை எடுத்தவன் திரும்ப திரும்ப பார்த்து விட்டு அண்ணே என கதிரை அழைக்க கதிர் திரும்பினான்...


சங்கு “அண்ணே இது நம்மூர் சாரயம் போல தெரியவில்லை… பாருங்க சீமை சரக்கு போல இருக்கு இதில் இங்கிலிஷ்ல ஏதோ எழுதி இருக்கு என்றான்… கலை அதை வாங்கி பார்த்து விட்டு.


கலை “அண்ணா சங்கு சொல்வது சரி இது நம்மூர் சரக்கு இல்லை டவுனில் விற்கும் பாரின் சரக்கு... இவனுக்கு இதை வாங்க காசு இல்லை அதை விட இது பற்றி தெரியாது இவன் நம்மூர் கள் அடிக்கும் ஆள் அண்ணே… இதை இவனுக்கு கொடுத்து யாரோ இந்த வேலை பார்த்து இருக்கிறாங்க” என்றான்...


எழில் “டேய் கலை இவனுக்கு இதை கொடுக்க வேணும் என்றால் நம்மூர் ஆளுங்க தான் இந்த வேலையை பார்த்து இருக்க வேணும்…. இந்த நான்கு நாதாரிகளும் நம்மூர் வேற இல்லை இவங்க யாராக இருக்கும் அடிக்கும் அடியில் இப்போ உண்மையை கக்க வேணும்” என்றவன் அடிக்க வந்தான்….


கதிர் “எழில் பொறு இந்த வேலையை செய்ய வேணும் என்றால் வேந்தன் மேலே வன்மம் உள்ளவனாக இருக்க வேணும்…. அது மட்டுமல்ல நம்ம இரண்டு குடும்பம் இடையே மேலும் சண்டையை பெரிதாக்க நினைப்பவனாக இருக்க வேணும் அதுவும் திருவிழா சமயம் யாராக இருக்கும் என யோசித்தான்… கதிர் வேந்தன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து விட்டு.


வேந்தன் “கலை இது கடம்பன் வேலையாக தான் இருக்கும் அவனை தவிர ஊருக்குள்ளே நம்ம குடும்பம் பகை மேலே யாருமே ஆதாயம் தேட மாட்டாங்க…அடுத்து காலையில் தான் அவன் டவுனில் இருந்து வந்தான் இது அவன் அப்பா சிங்காரம் ஊர் ஆளுங்க போல தான் தெரிகிறது” என கூறியவன் வேந்தன்… கட்டி வைத்த ஆளுங்களுக்கு விட்ட அறையில் ஒருவனின் பல்லு பறந்தது அடுத்தவன் காது அந்த நிமிடமே செவிடுடாகி விட்டது.


வேந்தன் “டேய் சொல்லுங்க டா இதை செய்ய சொன்னது யாரு ஒத்த வார்த்தை பொய் வந்தது…. நீங்க செய்ய வந்த வேலையை நான் செய்ய வேண்டி வரும் உங்களை வைக்கோல் போர்க்குள்ளே வைத்து எரித்து விடுவேன் என்றான்….


கலை “இல்ல வேந்தன் அண்ணா கடம்பன் கொஞ்சம் ஒரு மாதிரியாக அடாவடி ஆளு தான். ஆனா இந்த கேவலமான வேலையை செய்ய மாட்டான் என்ன கதிர் அண்ணா” என்றான்….


கதிர் “இல்ல டா இதை செய்தது கடம்பன் தான்” என்றான்… கலை, எழில் அதிர்ச்சியாக நிற்றனர்…


கலை “என்ன அண்ணே சொல்கிற உனக்கு எப்படி தெரியும்” என கேட்டான்….


கதிர் “உனக்கு ஞாபகம் இருக்கா அப்பு அவனை திருவிழா கூட்டத்தில் இருந்து போக சொன்னது அதற்கு பிறகு அவன் நடவடிக்கையில் கொஞ்சம் மாற்றம் அவன் நண்பர்களோடு அந்த இடிந்த மண்டபத்தில் கூடி கூடி கதைப்பது என்னை கண்டால் முறைத்து விட்டு போவது…


அவனுக்கு தெரியும் பெரிய பாப்பாவுக்கு ஆலமர ஊஞ்சல் ரொம்ப பிடிக்கும் அதை வைத்து தான் சண்டை தொடங்கி வைக்க நினைத்து இருக்கிறான் இவங்க வந்தது தீ வைக்க நினைத்தது வயலுக்கு அல்ல ஆலமரத்திற்கு அதை வெட்டினால் சத்தம் வரும் என்று அதன் வேரில் தீ வைக்க நினைத்து இருக்கிறான்…. தனியாக வைத்தால் சந்தேகம் வரும் என்று வயலில் வைத்தால் தீ பரவி அதன் அருகே உள்ள ஆலமரத்திற்கு பரவும் என கணக்கு போட்டு இருக்கிறான் கூடவே திருவிழா நேரம் நம்ம இரண்டு குடும்பமும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் அடித்து கொள்ளும் என்ற எண்ணம் நம்ம தாத்தாவுக்கு கூட பூபதி ஐயா குடும்பம் மேலே இத்தனை வன்மம் இல்லை….


இவனுக்கு மட்டும் எதற்காக என தெரியவில்லை எனக்கு இப்படி ஏதும் செய்வான் என தெரியும் அதற்காக தான் ராத்திரி மட்டும் சங்குவை நம்ம வயல் ,வேந்தன் வயலை பார்த்து கொள்ள சொன்னேன்….


அவனும் என் மேலே கொண்ட அன்பால் இதை எல்லாம் பார்த்து கொண்டான் நீ நினைக்கலாம் நம்ம மற்ற சொத்துகளை அவன் ஏன் சேதம் ஆக்கவில்லை என்று அதற்காக காரணம் …இங்கே இருப்பது சொத்து மட்டுமல்ல நம்ம பாப்பாவோட சந்தோஷமும் தான் என்ன புரியவில்லையா? அவள் ஆலமரத்து ஊஞ்சல் அவள் சந்தோஷம் அந்த சந்தோஷத்தை அழித்தால் அப்பு கோபம் அதிகமாகும் என்ற அவன் எண்ணம் அதற்காக தான் இப்படி நடந்து கொண்டான்” என்றான்….


கலை “சீ கடம்பன் இ‌வ்வளவு தரம் இறங்குவான் என நான் நினைக்கவே இல்லை அண்ணா இப்போவோ போய் அப்பு, அப்பா, பெரியப்பாவை எழுப்பி பஞ்சாயத்தை கூட்ட சொல்வோம்…. அப்போ இவனுங்கள் அங்கே வாய் திறக்க தானே வேணும்” என்றான்…அப்போது வேணாம் கலை என்ற வேந்தனை கலை, எழில் ஆச்சரியமாக பார்க்க கதிர் புரிந்து கொண்ட பார்வை பார்த்தான்.



கிளி வரும்....

 

[Mithila Mahadev]

அத்தியாயம் -25


கலை கடம்பன் செய்த வேலையை பற்றி சேதுபதியிடம் சொல்ல வேணும் என வேந்தன் வேணாம் என்றான்.


எழில் “ஏன் அண்ணா கலை சொன்னது தானே சரி நம்ம குடும்ப பிரச்சனையை விடு இங்கே பாரு நம்ம வயல் இரண்டும் நிறைமாத சூல் கொண்டு இருக்கு இது நமக்கு மட்டுமா அண்ணே சோறு போடுகிறது… இந்த ஊரில் பாதி பேர் இதை நம்பி தானே அண்ணே வாழ்கிறாங்க இதை அழிக்க எப்படி மனசு வந்தது சரி அந்த முட்டாள் பயல் கொஞ்சம் யோசிக்க வேணாம் நம்ம வயலுக்கு பக்கத்தில் சேதுபதி ஐயா வயல் இங்கே தீப்பிடித்தால் காற்றில் தீ பரவி அங்கே பரவும் இது கூடவா அவனுக்கு தெரியாது….கலை சொன்னது தான் சரி அண்ணே இவனை போல ஆளுங்க ஊருக்குள்ளே இருந்தால் ஊருக்கு மட்டுமல்ல சேதுபதி ஐயா குடும்பத்திற்கும் ஆபத்து” என்றான்.


வேந்தன் “இதை எல்லாம் நான் யோசிக்காமலா டா இருப்பேன் ஆனா நீங்க இரண்டு பேருமே ஒன்றை புரிந்து கொள்ளவில்லை இந்த விஷயம் வெளியே வந்தால் சேதுபதி ஐயா குடும்பத்திற்கு தான் அவமானம் ஊர் சும்மா விடுமா? அதை நம்ம தாத்தா விரும்புவாரா டா சொல்லு ஒரு மனிதனை நேர்க்கு நேர் நின்று மோதுவது தான் வீரம் அவன் தான் ஆம்பள அதை விட்டு அவன் முதுகில் குத்தி அவன் விழும் நேரம் மீண்டும் அவனை மிதிப்பது வீரமா டா ….


இதையா நம்ம தாத்தா நமக்கு சொல்லி தந்தார் சரி இதை விடு கதிர், கலை யாரு டா சேதுபதி ஐயா குடும்ப வாரிசு எதற்காக கதிர் தன் அத்தை மகனை விட்டு நமக்கு சார்பாக இருக்க வேணும் காரணம் தர்மம்…நம்ம கூட அவன் வயலுக்கு ஆபத்து என்னும் போது இப்படி காவல் போடுவோமோ தெரியாது இன்று அவனால் தானே நம்ம வயல் எந்த சேதாரமும் இல்லாமல் கிடைத்தது அதற்கு நன்றிகடன் நம்ம திரும்ப செலுத்த வேணாம் நம்ம குடும்பத்தில் நம்ம அத்தை, நீலவேணி போல இங்கே அவன் அத்தை, கடம்பன் இது தான் வித்தியாசம்…


அதற்காக மொத்த குடும்பத்தையும் பழி வாங்கி அவமானபடுத்த முடியுமா சொல்லு டா சேதுபதி ஐயா மட்டுமல்ல அவர் குடும்ப பெண்ணுகளும்… பஞ்சாயத்தில் தலை குனிந்து நிற்க வேணுமா டா இதை நம்ம அப்பத்தா விரும்புவாங்களா சொல்லு அவங்க நம்ம கிட்ட கேட்டது மறந்து விட்டதா...


எந்த காரணம் கொண்டும் குறிஞ்சி மலரை நம்ம கண் கலங்க வைக்க கூடாது இது எதற்காக என எனக்கு தெரியாது…. ஆனா அவர் கேட்டதை என்னால் நிறைவேற்றாமல் இருக்க முடியாது அது மட்டுமல்ல இது திருவிழா சமயம் வேற நம்ம இரண்டு குடும்பத்தால் ஊர் மக்கள் சந்தோஷம் இழக்க வேணுமா” என கேட்டான்.


எழில் “மன்னித்து விடு அண்ணா நான் இப்படி யோசிக்கவில்லை… நீ சொன்னது தான் சரி” என்றான்… கதிர் வேந்தன் அருகே வந்து அவனை கட்டியணைக்க அவனும் கட்டியணைத்தான்.


கதிர் “வேந்தா நம்ம ஒன்றாக தான் படித்தோம் நமக்குள்ளே பேச்சு வார்த்தை கூட அதிகமாக இல்லை நட்பு கூட இல்லை ஆனா உன்னை பற்றி நானும் என்னை பற்றி நீயும் புரிந்து கொண்ட அளவு வேற யாருமே புரிந்து கொண்டு இருக்க முடியாது… என் மனதில் இருப்பதை நீ அப்படியே சொல்லி விட்ட ஆனால் அதற்காக இதை இப்படியே விட முடியாது வேந்தா இதற்கு நான் வேற ஒரு வழி செய்கிறேன் இதை விட்டால் கடம்பனுக்கு இன்னும் நம்மை பழி தீர்க்க தோணும்…


நீ வயலுக்கு அதிகமாக காவல் போடு விடிய போகிறது இவன்களை என் கிட்ட விடு இது தான் எனக்கு ஆதாரம்… அப்பு முன்னாடி இவனுகளை கொண்டு போய் நிறுத்தி என்ன செய்கிறேன் என பாரு… நம்ம கிளம்பலாம் கலை, சங்கு இவன்களை இழுத்து வா” என்றான் அவர்கள் கிளம்ப வேந்தன், எழில் தங்கள் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்.


பூபதி, சேதுபதி வீடு இரவு நடந்த சம்பவம் எதுவுமே தெரியாமல் எழுந்து தங்கள் காலை கடமைகளை செய்து கொண்டு இருந்தனர்.. சேதுபதி வீட்டுக்குள்ளே கதிர் அப்பு என சத்தம் போட்டு கொண்டே வர காலை காபி போட்டு கொண்டு இருந்த பொன்னரசி தான் முதலில் வெளியே வந்தார்.


பொன்னரசி “ராசா என்னையா இது எப்போ எழுந்த நீ எழுந்ததை நான் பார்க்கவில்லையே… அதுவும் என்ன இது சட்டை எல்லாம் கசங்கி சேறு போல இருக்கு எங்கே ராசா போன” என கேட்டார்.


கதிர் “அப்பத்தா செம கோபத்தில் வந்து இருக்கிறேன்… உன் பேரனால் நம்ம குடும்ப மானம் போய் கொண்டு இருக்கிறது அப்பு எங்கே ஐயன், சித்தப்பு எங்கே” என கேட்டான்…


செல்வி “டேய் கதிரு எதற்காக டா இப்படி சத்தம் போடுகிற… கலை என்ன செய்தான் என் புள்ள அப்பாவி” என்றாள்...


அம்பிகா “அக்கா நீ சும்மா இரு கதிரு காரணம் இல்லாமல் எதனையுமே பேச, செய்ய மாட்டான்… உன் புள்ள தான் ஏதோ செய்து இருக்க வேணும்” என்றான்...


கதிர் “என் தம்பியா அவன் உத்தமன் அவனுக்கு இப்படிப்பட்ட சில்லறை புத்தி வருமா செய்தது எல்லாம் அப்பத்தா நீ பெத்த மகராசி… என் அத்தை காவேரி பெத்த உத்தமபுத்திரன் கடம்பன்” என்றான்.. .கடம்பனா அவன் என்ன செய்தான் என பூஜை முடித்து விட்டு வந்த சேதுபதி கேட்க அவர் பின்னால் வரதன் வந்தார் விஜயனை காணவில்லை.


சேதுபதி “கதிர் இப்போ எதற்காக காலையில் நடு வீட்டுக்குள்ளே நின்று சத்தம் போட்டு கொண்டு இருக்க அதுவும் கடம்பன் என்ன செய்தான்” என கேட்டார்…


கதிர் “தாத்தா உங்க மானத்தை நம்ம குடும்பத்தையும் சந்தி சிரிக்க வைத்து இருக்கிறான் நேற்று இரவு பூராகவும் நானும் கலை வீட்டில் இல்லை இது உங்க யாருக்குமே தெரியாது எங்கே போய் இருந்தோம் தெரியுமா?... வேந்தன் வயலுக்கு எதற்காக தெரியுமா? அவன் வயலுக்கு தீ வைக்க உங்க பேரன் ஆளுங்களை ஏற்பாடு பண்ணி இறக்கி விட்டு இருக்கிறான்….


நான் மட்டும் சரியான நேரத்தில் போகவில்லை என்றால் அவன் வயல் முழுவதுமாக தீ பிடித்து இருக்கும்… அதுவும் அறுவடைக்கு தயாராக உள்ள வயல் அப்படி மட்டும் நடந்து இருக்க பூபதி ஐயா மட்டுமல்ல இந்த ஊரே நம்ம குடும்பத்தை கேவலமாக பேசி இருக்கும்” என்றான்...


சேதுபதி “இங்கே பாரு கதிர் கடம்பன் கொஞ்சம் முரடன் தான் முட்டாள்தனமான சிலதை செய்வான் ஆனா அதற்காக இப்படிப்பட்ட கேவலமான வேலைகளை செய்ய மாட்டான்… நீ தப்பாக புரிந்து கொண்டு இருக்க யாரோ உனக்கு தப்பாக சொல்லி நம்ம குடும்பத்திற்கு எதிராக உன்னை திருப்பி விட்டு இருக்கிறாங்க பெரிய தம்பி” என்றார்...


நிறுத்துங்க அப்பு என கதிர் போட்ட சத்தத்தில் அறையில் உடை மாற்றி கொண்டு இருந்த விஜயன் பின் பக்கத்தில் கன்று குட்டியோடு விளையாடி கொண்டு இருந்த குறிஞ்சி, குழலி என அனைவருமே ஓடி வந்தனர்….


வரதன் “கதிர் என்ன யார் கிட்ட குரலை உசத்தி பேசுகிற…தோளுக்கு மேலே வளர்ந்த பையன் என பார்க்கிறேன் இல்ல கை நீட்டி இருப்பேன்” என்றான்….


விஜயன் “என்ன கதிர் நீயா இப்படி நிதானமாக யோசித்து நடக்கும் நீயே இப்படி அப்பு கிட்ட நடந்து கொண்டால் எப்படி பா” என்றார்….


கதிர் “பின்னே என்ன வலிக்கிறது சித்தப்பு என்னை நம்பாமல் தன் மகள் வயிற்று பேரனை மட்டும் நம்பி கொண்டே பேசுவது…உங்க எல்லோருக்குமே என்னை பற்றி தெரியும் அப்பு வார்த்தை தான் எனக்கு வேதம் அதற்காக தர்மம் என்ற ஒன்று இல்லை என்று ஆகிவிடுமா சித்தப்பு….


இன்று கிட்ட தட்ட நம்ம எதிரி குடும்பம் என நினைக்கும் வேந்தன் நம்ம குடும்ப கெளரவத்தை காப்பாற்றி தந்து இருக்கிறான்… ஆனால் கடம்பன் நம்ம குடும்பம் அவன் செய்த வேலை என்ன தெரியுமா சித்தப்பு” என்று நடந்தை சொல்லி வேந்தன் பேசியதையும் சொல்ல சேதுபதி அப்படியே ஆடாமல் அசையாமல் இருந்து விட்டார்.


பொன்னரசி “பாவி படுபாவி அவள் கிட்ட எத்தனை தடவை சொல்லி இருக்கிறேன் பையன் தப்பு செய்யும் போது கண்டித்து வை….ஓரே பையன் என அவன் இழுப்புக்கு போகாதே என்று கேட்டாளா அவள் இப்போ இந்த நிலையில் வந்து நிற்கிறான்” என அழுதார்….


சேதுபதி “விஜயா உன் தங்கச்சி அவள் பையனை உடனடியாக வீட்டுக்கு வர சொல்லு காரணம் கேட்டால் இப்போ வரவில்லை என்றால் இனி அவள் உறவு இனி தேவையில்லை என்று நான் சொன்னதாக சொல்லு” என்றார்….


விஜயன் சரி என கூறி அவர்களை அழைக்க கார் எடுத்து போக அங்கே நிசப்தம் நிலவியது ஓவ்வோருவரும் ஓவ்வோரு மனநிலையில் இருக்க கொஞ்ச நேரத்தில் கார் சத்தம் கேட்டது அப்பு என சத்தம் கேட்க காவேரி, கடம்பன் வந்தனர்.


காவேரி “என்ன அப்பு அண்ணன் ஏதோ ஏதோ சொல்லிற்று நீங்க என் உறவு வேணாம் என்று சொன்னீங்க என்று உங்க ஒரேய பெண்ணு அப்பு நான் இவன் உங்க ஒரேய பேரன் இந்த வீட்டின் வருங்கால மருமகன்…. நாங்க தேவையில்லை என்று சொல்ல உங்களுக்கு எப்படி பா மனசு வந்தது” என மூக்கை சிந்தினாள்….


சேதுபதி நிறுத்து காவேரி என குரலை உயர்த்த காவேரி பயத்தோடு பார்க்க கடம்பன் அவரை யோசனையாக பார்த்தான்… காலையில் வேந்தன் வயல் தீப்பிடிக்கவில்லை என்றும் அவன் அனுப்பிய ஆளுங்களை காணவில்லை என தகவல் வந்தவுடனே புரிந்தது வேந்தனிடம் மாட்டி விட்டாங்க என்று… அவனுக்கு தெரியாது கதிர் தான் அவன் வயலை காப்பற்றியது என்று அவனுக்கு தன் ஆளுங்க தன் பெயரை இழுத்து விட மாட்டாங்க என நம்பிக்கை ...அவன் அப்பா ஊர் ஆளுங்க கூடவே அவன் அள்ளி கொடுத்த பணம் அவன் கிட்ட தானே வேலை பார்க்கிறாங்க என்ற தெனாவெட்டு அதனால் திமிராக நிற்றான்.


சேதுபதி “கடம்பா ஒரு வார்த்தை கூட பொய் வர கூடாது உண்மையை சொல்லு…எதற்காக பூபதி வயலுக்கு தீ வைக்க ஆளுங்களை அனுப்பின” என கேட்டார்…


கடம்பன் “என்ன உளறல் அப்பு இது நான் எதற்காக அவன் வயலுக்கு தீ வைக்க வேணும்” என கேட்டான்…பளார் என்ற சத்தம் கேட்க அனைவருமே பார்க்க கடம்பன் கன்னத்தை பிடித்து கொண்டு நின்று இருந்தான்.



கிளி வரும்...