வேதம் - 06
- Thread starter admin
- Start date
அவனைத் தயக்கமாக ஏறிட்டவர்,
“சர்வேஷ் கண்ணா!" மெதுவாக அழைக்கவும்,
இத்தனை வருஷங்களுக்கு பின்னும் ஒற்றை அழைப்பு கொந்தளிக்கும் உணர்வுகளுக்கு உரமூட்டத் தொடங்கவே நிலைமையை சமாளிக்கும் பொருட்டு, தள்ளாடி எழும்பிய ஜனனி,
“ஆ ஆ.. அண்ணி வாங்க. தனியாவா வந்தீங்க?"
“இல்லைங்க அண்ணி. டிரைவரோடு தான் வந்தேன்." என்றவரை ஆசுவாசப்படுத்தி அமர வைத்த அவர் ராகவியிடம் கண்ணைக் காட்ட,
நிலைமையை மாற்றும் பொருட்டு, அவளும் குடிக்க ஆகாரம் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.
அது வரையிலும் இறுகிப்போய் நின்றிருந்த அவனில் தன்னிலை மாற்றம் இருக்கவில்லை. காபியை மிடரு, மிடராக விழுங்கிக் குடித்த கவிதாவின் பார்வையும், சர்வாவை விட்டு அகலவில்லை. தாடி முடியோடு இருந்தவனின் ஒரு பக்கம் முழுக்கக் குத்தியிருந்த டேட்டு, அவனை அத்தனை கம்பீரமாகக் காட்டியது.
‘எப்படிப்பட்டவனை இழந்து விட்டாள்? எப்படி மனசு வந்தது? இதை விடவும் ஒரு நல்ல துணை கிடைத்து விடப் போவதுமில்லை, தானாக அமைவதுமில்லை. மனப் பொருத்தம் முயன்று அமைத்துக் கொள்வது தானே!'
என்று அவர் ஒரு மனம் வாதிட, இன்னொரு மனமோ,
‘இல்லை... என் பொண்ணோட வாழ்க்கையை சிறக்க வைக்காமல் விடமாட்டேன். அவளோட சொர்க்கம் இந்த ஆறு அடியில் அடங்கும் மனுஷனுக்குள்ள இருக்கும் போது, எப்படி எம் பொண்ண தனிமையில் தவிக்க விடுவேன்?'
என்ற தாய் மனம் மீண்டும் தன்னோடே வாதிட, நீண்ட வருடங்கள் கழித்து மறுபடியும் சுயநலமாக யோசிக்க,
அவர் கோர்க்க நினைப்பது முத்துமாலை இல்லையே! உடைந்த கண்ணாடி சில்லுகள் என்பதை அறியாமல், ஏனோ சர்வா இலங்கை வருகிறான் என்றதும், அவனை நேரில் பார்க்கும் வரை தோன்றாத ஒன்று அவனை நேரில் பார்த்தபோது தாங்கள் இழந்துவிட்ட அதிர்ஷ்டத்தின் வளமை எல்லாம் சேர்ந்து கவிதாவை அலைக்களிக்க, மதி இழந்தவர் சர்வாவிடம்,
“கண்ணா, இந்த அத்த மேல.. இன்னும் கோவமா இருக்கியா? இந்த அத்தைக்காக மன்னிக்க மாட்டியா? மறந்துடேன் கண்ணா. எல்லாத்தையும் நா.. நான் சரி செய்றேன். மறுபடியும் ஒரே ஒரு வாய்ப்பு கொடு. பழைய மாதிரி எல்லாத்தையும் நான் வழமைக்குக் கொண்டு வரேன். அவ..ளை.., அவளை வர வைக்கிறேன், கண்ணா.
உன்னை இப்படிப் பார்த்த பிறகு, எப்படி அவ உன்னை வேணான்னு சொல்லுவா? இனிமேட்டு எப்படி அவ உன்னை விட்டுட்டுப் போகலாம். ஒரே ஒரு வாய்ப்பு கொடுக்கலாமே, சர்வா. நா.. நான் உன் மேல படிஞ்சிருக்கிற கறைய, இந்த அத்தை போக்குறேன். உன்னையும், என் பொண்ணையும் இந்த அத்தை மறுபடி சேர்த்துக் காட்டுறேன்.."
உணர்ச்சி பொங்க அவர் பேசிக்கொண்டே போக.. அங்கிருந்தவர் அத்தனை பேரின் உள்ளமும் உலைக்கலமாகக் கொதிக்கத் தொடங்கியது.
இருந்தும் அரவிந்தனின் பொருட்டு, அவர்கள் அமைதிக்காக்க, சர்வாவுக்கு அந்த அவசியம் இருக்கவில்லை.
ரௌத்திரம் பொங்க ஓங்கி ஒரு அடி, முன் இருந்த டேபிளின் கண்ணாடி சுக்குநூறாய் நொருங்கியது. அவன் ஆக்ரோஷத்தில், அவன் மூர்க்கத்தில், நரம்புகள் புடைக்க நின்ற அவன் தோற்றத்தில், கவிதா அதிர்ந்து வாயில் கை வைத்த வண்ணம் பின்னே நகர, கண்கள் இரண்டும் இரத்தமெனச் சிவக்க,
“ஒரு வார்த்தை, இன்னொரு வார்த்தை நீங்க பேசக்கூடாது. பேசுனீங்க.."
அத்தனை பேரையும் அழுத்தமாகப் பார்த்தவன்,
“பேச நீங்க இருக்கமாட்டீங்க!"
அதே சினத்தோடு ஜனனி புறம் திரும்பி,
“இனியும் இவங்க சொல்ற மாதிரியோ, இல்ல.. வேற யாராவது உங்க கிட்ட சிம்பதியை கிரியேட் பண்ணி காரியம் சாதிக்க முயன்று, மறுபடியும் என்னைக் கத்தி முனைல நிற்பாட்டுற ஐடியா இருந்தா, இப்பவே சொல்லிருங்க. இல்லைனா, ஜென்மத்துக்கும் உங்க மகன், வாழ்க்கை முழுக்க உங்களுக்கு இல்லாமப் போயிருவான்!"
“சர்வா!" என்ற தாயின் இறைஞ்சல் சொன்னது, இனி ஒரு முறை அந்தத் தவறை செய்யமாட்டேன் என்று.
அதே கணம் பயந்தால் காரியமாகாது என்று எண்ணிய கவிதா,
“எ.. என..எனக்கு புரியுது கண்ணா, உன்னோட வலி, வேதனை, கோபம் எல்லாமே புரியுது. ஒரே ஒரு வாய்ப்பு தாயேன். நான் ஒரு கால் பண்ணாப் போதும், அவ வந்துருவா. என்ன நம்பேன் கண்ணா!"
அங்கு, அத்தனை பேரின் பார்வையும் முதல் முறையாக அவரை அருவருப்பாக நோக்க, அவர் வருகையை மகனின் மூலம் அறிந்த அரவிந்தன், நொடிப் பொழுதில் மனைவியை அடைந்து ‘பளார்' என ஒரு அறை விட.. ‘அம்மா!' என்ற சத்தத்தோடு கவிதா கீழே விழும் முன், ஒற்றை கையில் அவளை நிமிர்த்தியவர்,
“இத்தனை வருஷத்துல முதல் முறை உன் மேல கை வச்சிருக்கேன். ஆனா.. ஏன் இதுக்கு முன்ன உன்னை அடிக்காம விட்டேன்னு இப்போ ஃபீல் பண்ணுறேன். நான் காதலிக்கும் போது பார்த்த கவிதா இல்ல, நீ. நான் திருமணம் செய்யும் போது இருந்த என்னோட மனைவி கவிதாவும் இல்ல. நீ ஒரு சுயநலமான தாய். எந்த ஒரு தாயும் தன் பிள்ளையைப் போல இருக்கும் இன்னொரு பிள்ளைக்கு அநியாயம் செய்யமாட்டா! அப்படி செஞ்சா, அந்தத் தாயோட தாய்மையே பொய். நீ உன் மகளுக்காகத் துடிக்கும் போதெல்லாம் உன் தாய்மையை நான் மதிச்சு அமைதியாப் போனேன். இன்னைக்கு உன்னோட தலையைப் பிடித்து ஆட்டுற சுயநலப் பிசாசு, அதே உன் தாய்மையை கீழா பார்க்க வைக்குது.
உனக்கு கொஞ்சமாவது என் மேல மரியாதை இருந்தா, என்னை மீறிப் பேசக் கூடாது!"
என்றவர் அரக்கனைப் போல நின்றிருந்த சர்வாவை நெருங்கி, அவன் அடங்கா சிகையை வருடி விட்டவன்,
“சர்வா! மை டியர் சேம்பியன்!"
அந்த ஒற்றை உருக்கமான வார்த்தையில் தன் மொத்த பாசத்தையும் கொட்டி விட்டு, மனைவியோடு அந்த இடம் விட்டு அகன்றார்.
தாயின் செயல், தாயை தந்தை அடித்தது, தந்தையின் உருக்கமான வார்த்தை என மீளா சூழலுக்குள் சிக்கிய ராகவியோ, நொந்து போனாள்.
அங்கே ஒரு கனத்த சூழ்நிலை உருவாக.. அனைவரையும் ஒரு பார்வை பார்த்தவன், தோளைக் குலுக்கிக் கொண்டு நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின், தன் அறையை நோக்கிச் சென்றான்.
மகனையே அசையாது பார்த்திருந்த ஜனனியை நெருங்கிய அக்கண்யன்,
“எனக்கு ஜனனம் தர ஒரு ஜனனி போல, இந்த சர்வாவோட வேதங்களுள்ள விந்தை நடக்காமலா போயிரும்?" என்றதோடு மனைவியை கை தாங்கலாக அழைத்துச் செல்ல..
ஆத்வீக்கும், “ராவி, இதுக்கே இப்படி நின்னா எப்படி? இன்னும் நாம பார்க்க வேண்டியது நிறைய இருக்கு" என்றவன் மனைவியோடு அகன்றான்.
அதே நேரம் வெள்ளவத்தையில் இருக்கும் ஒரு ரெஸ்டாரண்டில் அமர்ந்திருந்த சாத்வி, கடுகடுவென்ற மனநிலையோடு உள்ளுக்குள் புகைந்த வண்ணம் வெளியே ஒரு தர்ம சங்கடமான நிலையில் அமர்ந்திருந்தாள். அவள் முன் அமர்ந்திருந்த ரகுவரனின் அன்னை, அவளை மேலிருந்து கீழாக ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு,
“பார்க்க.. அழகா தான் இருக்க. என்ன தாய் தகப்பன் தான் இல்ல. ஹம்.. என்ன பண்றது எங்க மகன் விருப்பம் தானே எங்களுக்குப் பெருசு. ஏதோ ஒன்னு விருப்பிட்டான். அவன் விருப்பத்திற்காக நாங்க சம்மதிக்கிறோம்."
ஏதோ சகிக்க முடியாததை சகிப்பதை போல் அவர் கூறவும், சாத்வி மேலும் தனக்குள் இறுகிப் போனாள். தாயை வழி அனுப்பி விட்டு ரகுவரன் வரும் வரை அமைதியாக இருந்த சாத்வி, அவன் வந்ததும் இறுகிய குரலில்,
“இதை நான் உங்ககிட்ட எதிர்பார்க்கல சார். நான் எப்போ உங்களை விரும்புறதா சொன்னேன். உங்க இஷ்டத்துக்கு உங்க அம்மாவைக் கொண்டு வந்து என் முன்னாடி நிறுத்திட்டீங்க. அவங்க ஏதோ நீங்க எனக்கு வாழ்க்கை பிச்சை தர்ற மாதிரி பேசிட்டுப் போறாங்க. நான் அனாதை தான். இல்லைங்கல!
ஆனா.. அனாதைகளுக்கு தன்மானமோ, சுய கௌரவமோ இருக்கக் கூடாதுன்னு ஏதும் ரூல்ஸ் இருக்கா என்ன?
எனக்குப் பாவம் பார்த்து வாழ்க்கை தர நீங்க யாரு? என்னைப் பாவம் பார்த்து ஏத்துக்க, உங்க அம்மா யாரு? நல்லா சொல்றேன் கேட்டுக்கோங்க சார்! உங்க மேல எனக்கு எந்த ஒரு ஃபீலிங்ஸும் இல்ல. இனி வரவும் வராது.
அந்த டைம் கேட்டது கூட, எனக்கு ஒரு வாழ்க்கை துணை வேணும் என்கிற எண்ணம். பிகாஸ் இந்தத் தனிமை ரொம்பக் கொடுமை ஆனது, சார். ரொம்ப வருஷமா.. நான் அனுபவிச்சிட்டு இருக்கேன்.
அந்த தனிமைக்கான துணை நீங்களா? இல்லை வேறு யாருமானு தெரிஞ்சுக்க வேண்டி இருந்துச்சு. ஆனா... கண்டிப்பா சொல்றேன், அந்த துணை நீங்களா இருக்க வாய்ப்பே இல்லை! இனிமே அந்த ஒரு எண்ணத்தோடு என் பின்னே வராதீங்க."
முகத்தில் அடித்ததைப் போல பட்டென்று கூறிவிட்டு அவ்விடம் விட்டு அகல, தன்னை நீங்கிச் செல்பவளை, ஆசையாத பார்வை பார்த்தவன்,
‘எனக்குப் பிடிச்சத எந்த எல்லைக்கும் போய் காரியம் சாதிச்சு அடைஞ்சி தான் பழக்கம், சாத்வீ. எனக்கு உங்களை ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. இந்த ரகுவரனுக்கு மனைவின்னா அது நீங்கதான். உங்களை எப்படி கைபிடிக்கணும்னு எனக்குத் தெரியும்!'
அவன் உள்ளம் சாத்தானாக மாற முயற்சிக்க, அங்கே ஒருவனோ, முழு அரக்கனாக மாறி, அவன் சீதையை சிறை செய்யக் காத்திருக்கிறான்.
Shamugasree
Well-known member
Enna kovam 
nalla vela adikama vittane
nalla vela adikama vittanesanthinagaraj
Well-known member
அடேய் சர்வா என்னடா உனக்கு இவ்வளவு கோபம் வருது பாவம் சாத்வி உன்கிட்ட மாட்டி என்ன பாடு படப்போறாளோ 
Thirupi adi vaangi irunthaalum aacharyam illakaEnna kovam
அதே தான்கா.. கோபம் வந்தா அவன் லூசு..அடேய் சர்வா என்னடா உனக்கு இவ்வளவு கோபம் வருது பாவம் சாத்வி உன்கிட்ட மாட்டி என்ன பாடு படப்போறாளோ
நன்றி அன்பே..எவ்வளவு அழகான வரிகள் சர்வேஷ் அவன் அம்மாவிடம் பேசுனதுஉங்களுக்காகனு சொன்னது அருமை
Thank you மா