வேதம் - 07
- Thread starter admin
- Start date
அதிர்ச்சியின் உச்சிக்கே சென்றவள் எங்கே பயத்தில் மயங்கி விடுவோம் என அஞ்சி, தன் தள்ளாட்டத்தை மறைக்க அவன் கோட் காலரை ஒற்றை கையில் இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு மற்ற கையை தன் நெஞ்சோடு இறுக்கி வைத்து மூச்செடுத்தவள்,
“இல்ல, இல்ல அது ஏதோ.."
“மூச்! யாருடி ராட்சச ராவணன்?"
அவன் உரிமையான ஒருமை விளிப்பில் திகைத்து,
“இல்ல.. ஏதோ ஒரு ஞாபகத்தில் சொல்லிட்டேன். என்.. என்னை விட்டுருங்களே..."
“ஓவ்!" அவள் இதழ்களை ஆழ்ந்து நோக்கிக் கொண்டு,
“இந்த வாய் இருக்குல்ல, வாய்! எதுவும் பேசலாம்னு நினைத்துக்கக் கூடாது. என்னைக்கும் அது நம்ம சொல் பேச்சு கேட்கணும். அப்படி நம்ம சொல் பேச்சு கேட்கலைன்னா, வீண் பேச்சு கேட்க வேண்டி வரும்!"
சர்வேஷ் தன் இரு விரல்களால் அவள் உதட்டை பிடித்துக் குவித்தவன், தன் உதட்டை அருகில் கொண்டு சென்று அவன் இதழ்களால் அவள் இதழ்களை லேசாக உரசவும், பெண்ணுக்கு உடல் முழுவதும் கூச்செறிந்தது.
முதல் ஆணின் ஸ்பரிசமே, அவள் சர்வத்தை ஆட்டம் காண வைத்ததென்றால், இந்த தொட்டும் தொடாமலும், பட்டும் படாமலும் உரசி சென்ற ஸ்பரிசம், உயிரை கசக்கிப் பிழிந்தது. எங்கே முன்னேறி விடுவானோ எனும் பயத்தில், அவள் இதழ்கள் மெதுவாகத் தந்தியடிக்க, சாத்வியின் இதழ்களுக்கு அருகே, தன் இதழ்களை லேசாக உரசிக் கொண்டு,
“மூச்! அசையக் கூடாது. அசைஞ்ச என் உதட்ட உன் உதட்டு மேலயே வச்சு கடிச்சு வச்சுருவேன். பிறகு நீ டீவில பார்த்த வேம்பயர் சீன ரியாலிட்டில பார்க்க வேண்டி வரும் சாத்விகா. ஹம்.. சாத்விகா!"
அவள் பெயரை அழுத்திச் சொன்னவன்,
“ஆம் ஐ ரைட்?"
அவள் ஆம் என தலையாட்டவும்,
“வாய் திறந்து பதில் சொல்லு." அவன் அதட்டலில்
“ஆமா. அதான் என் பேரு சார்.."
“ஓவ்! ஏஜே குரூப் ஆஃப் கம்பெனியில் வேர்க் பண்ற"
தலையாட்டப் போனவள் அவன் உறுமலில்,
“ஆமாம்" பதில் சொல்ல
“நான் யாருன்னு தெரியுமா?"
“அது அக்கண்யன் சாரோட பையன்.."
“இஸ் இட்! அவ்வளவு தானா?"
அவன் குத்தீட்டிப் பார்வையில் பெண்ணின் இதழ்களோ,
“யூஎஃப்சி 2022 சாம்பியன். எங்களோட ப்ரைடு"
தாடையை தடவிக்கொண்டே,
“உன்னோட வார்த்தையெல்லாம் அப்படி இல்லையே!"
அவன் எதைக் கேட்கிறான் என்று அறிந்தவள் விழிகளை தாழ்த்தப் போக,
“கண்ணு முழி கீழே அசையக் கூடாது"
அவள் தன்னைக் காண வேண்டுமென நினைத்தவன்,
“ஹம்.. சொல்லு! உன்னோட முதலாளிய, ராட்சச ராவணன்னு தான் பட்டப் பெயர் வைத்துக் கூப்பிடுவியா?"
“அய்யோ இல்லைங்க. இது பட்ட பேரெல்லாம் இல்ல. அது ஏதோ உங்க ஹல்க், பல்க் பாடிய பார்த்து தானா வந்துருச்சு!"
“வாட் !"
ஜீவனை உறைய வைக்கும் கடினமான குரலில்...
“அய்யய்யோ! மன்னிச்சிடுங்க! எனக்கு வாயில வாஸ்து சரி இல்ல. அது வந்து.. தானா வந்துருச்சு!"
“ஓ! அப்படியா வாய வாஸ்த்து பார்த்து வைச்சுருவமா?"
“என்ன?" அவள் திகைக்கவே.
“இனி தானா வரக்கூடாது, வந்தா எனக்கும் சிலது தானா வரும். அதை நீ தாங்க மாட்ட.."
என்றவன் முழு கோபத்தையும் அவள் இடையில் காட்டி, அவளில் இருந்து பிரிந்தவன் தன் முழு உயரத்திற்கும் நிமிர்ந்து நின்று,
“ஹாப்ட்ரால் என்கிட்ட கைநீட்டி சம்பளம் வாங்குற ஸ்டாப். பேருக்கு பின்னுக்கு இருக்க இனிஷியலுக்கான முகவரி தெரியாத லோ- கிளாஸ். இந்த சர்வேஷ் அக்கண்யன் பற்றி கிண்டலா பேசலாமா சொல்லு?"
அவன் வார்த்தைகள் நிதானமாக அதே நேரம் அம்பென அவள் நெஞ்சை அறுக்க, சாத்விக்கோ துக்கமும், வேதனையும், கோபமும் மாறி மாறி அவள் தொண்டையை அடைக்க, எச்சிலோடு விழுங்கியவள்,
“அது ஏதோ தெரியாம எதார்த்தமா சொல்லிட்டேன். என்ன மன்னிச்சிடுங்க."
“மன்னிக்கணுமா? சர்வேஷ்க்கு மன்னிக்க தெரியுமா என்ன? அதுவும் ஒரு பொம்பளையை..."
திமிரும் நக்கலுமாகப் பரிகசிக்கவும் அதுவரையிலும் முதலாளியின் மகன் என்ற எண்ணத்தோடு மன்னிப்பு கேட்டவள்,
அவன் ‘பொம்பளை' என்ற சொல்லில் நிமிர்ந்தவள்...
“மன்னிக்கலனா நான் என்ன பண்ண முடியும்? கிண்டலாக் கூட உங்களை நான் அப்படி பேசி இருக்க வேணாம். அதுக்காக மன்னிப்பு கேட்டேன். மன்னிக்கிறதும் மன்னிக்காததும் உங்க இஷ்டம்! பட்.. என்னை அநாதைனு சொல்ல நீங்க யாரு?"
அவள் கையைப் தன்னோடு வலிக்க இறுக்கிக் பிடித்தவன்,
“எனக்குப் பிடிக்காத ஒற்றை விஷயம் பொண்ணுங்களோட பாசாங்கு, அதே பொம்பளைகளோட வளைஞ்சு கொடுக்கிற குணம். அதை என்கிட்ட ட்ரை பண்ணாத!"
பெண்களைப் பற்றிய அவன் புரிதலில் முகத்தைஸ் சுளித்தவள்,
“நான் ஒன்னும் உங்களோட வம்பு பண்ணலையே சார். நீங்க தானே தேடி வந்து என்கிட்ட ஏதேதோ பேசுறீங்க. இன்னைக்கு தான் உங்களை நானே முதல் முறை பார்க்கிறேன்."
அவள் வார்த்தை கடைசி வரியில் தடுமாற,
“ஓ! அப்படியா பட் உன் கண்கள் அப்படி சொல்லலையே...! என்னை நல்லா தெரிஞ்சிருக்குனு சொல்லுதே!"
விழிகளை அங்கும், இங்கும் திருப்பியவள் படபடத்துப் போய்,
“எங்க சாரோட மகனாத் தெரியும். மத்தபடி உங்களைத் தெரிஞ்சு வச்சு நான் என்ன சார் பண்ணப் போறேன்? எங்ககிட்ட காசு இல்லனு கைநீட்டி காசு வாங்குறேனா? இல்லையே! ஓசில வயித்த நிறைக்கிற பொழப்பும் செய்யலையே. உழைக்கிறேன், காசு தாரீங்க. அதை இப்படி கேவலமாகப் பேச வேண்டிய அவசியம் என்ன?
ஒரு பெண்ணோட பாசம் கூட பாசாங்கா தோன்றக் காரணமே, ஒரு ஆணோட பகட்டும் அலட்சியமும் தான்!"
அவன் விழிகளை ஆழமாகப் பார்த்துக் கொண்டே,
“அதிகமாப் பேசியிருந்தா மன்னிச்சிடுங்க. ஆனால், உங்க கிட்ட வேலை செய்ற என்னோட பிறப்பைப் பத்திப் பேச, யாருக்கும் உரிமையே இல்ல. ஆமா, நான் அனாதை தான்! என் பெயருக்கு பின்னால் இருக்க இனிஷியலுக்கு முகவரி தெரியாதவ தான். ஆனால், அதுதான் சாத்வினு ஜட்ஜ் பண்ணுனா, அது பிழை. நாங்க எல்லாம் சுயமா கஷ்டப்பட்டு பிழைச்சு முன்னுக்கு வர நினைக்கிற சாதாரண லோவர் கிளாஸ். பட் டன் கணக்கில தன்மானம் உண்டுங்க. இனி என் பிறப்பைப் பற்றி பேசாதீங்க சார்!"
என்று அந்த இடம் விட்டு மீண்டும் அவள் நகர நினைக்க, அவளைத் தன்னோடு மேலும் இறுக்கிக் கொண்டவன்,
“இஸ் இட்! நீ பேசாத பேசாதன்னு சொல்லும் போது பேசணும்னு தோணுது. தன்மானத்தை பற்றிப் பேசும் போது, உன் தன்மானத்தை சுக்கு நூறா உடைச்சு சிதறப் போட்டா என்னான்னு தோணுது!"
மீண்டும் அவன் இதழ்கள் மிக அழுத்தமாக,
“ராட்ச ராவணன்! இந்த ராட்சச ராவணன் என்ன பண்ணப் போறான்னு, இனி கண்டிப்பா புரிஞ்சிக்குவ..!"
அவளை ஒரு முறை தன்னோடு இறுக்கி அணைத்து விடுவித்தவன்,
அங்கிருந்து விரைந்து செல்ல, சாத்விகா சிலையாக சமைந்து போனாள். ‘அந்த உயிருள்ள அகலிகையை நோக்கி ஏன் வந்தான்? ஏன் திட்டினான்? ஏன் அணைத்தான்? ஏன் நெருங்கினான்?’ என்ற கேள்விக்கு அவளிடமும் பதில் இல்லை.
அதே போல, ‘பெண்ணை விரும்பா வெறுப்பு மனநிலை கொண்டவன், பெண் என்பவள் சுயநலப் பேய்தான், மாயை தான் எனும் எண்ணம் கொண்டவன், ஏன் சாத்விகாவை நெருங்கினான்? அவளுள் ஒரு நொடியேனும் தன்னை மறந்து ஏன் மூழ்க நினைத்தான்? மயங்க நினைத்த தன் மனநிலையை நொந்து, ஏன் வார்த்தையால் அவளை வதைக்க நினைத்தான்? நாசியை தீண்டிய அவள் மனம், உயிருக்குள் செத்துப்போன அவன் நரம்புகளை ஏன் மீட்க நினைத்தது?’ என்ற கேள்விக்கெல்லாம் பதில் இல்லை. ஆனால் ஏதோ ஒன்று இதைத் தொடரச் சொல்ல, ஏதோ ஒன்று அவனை அவளிடம் இருந்து தள்ளி நில் என்று சொல்ல, இருவருக்குள்ளும் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் அந்த நொடி ஒரு தீப்பொறி பற்றிக் கொண்டது.
தூரத்தில் கையில் கிளாஸோடு இருந்த சர்வேஷ், சாத்விகா அங்கிருந்து அகழும் வரை அவளை விட்டுப் பார்வையை வேறு எங்கும் திருப்பவில்லை. முதல் முறை ஒரு பெண்ணின் நிமிர்வுக்கு, மனதுக்குள் சபாஷ் போட்டுக் கொண்டான். அவளை வார்த்தையில் சீண்டி விட்டாலும், அவள் நிமிர்வு பிடித்திருந்தது.
முதலாளி என்பதற்காக வளைந்து குழைய மாட்டேன் என்ற நேர்மை, அவனுக்கு மிகப் பிடித்திருந்தது. நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின் ஒரு பெண்ணை, அவள் குணங்களுக்காகவே ரசிக்கத் தொடங்கினான். இது அவன் இதயத்தில் விழுந்த முதல் மென்சாரல்.
கைகளுக்குள் மின்னிய திரவத்தை வாயினுள் சரித்தவன்...
“ராட்சச ராவணன்! ஹம்.. இன்ரஸ்டிங். ராவணன் சீதையை மட்டும் தான் சிறை எடுத்து, சீதைக்காக மட்டுமே வரணும்னு அவசியமா என்ன? மண்டோதரியையும் சிறை எடுக்கலாம். மண்டோதரிக்காகவும் வரலாமே. ராவணன் இஸ் வெயிட்டிங் ஃபார் யூ மை டியர் மண்டோதரி!"
சொல் பேச்சு கேட்கா இதயத்துக்கு சொந்தமான அவன் இதழ்கள், தன்னை அறியாது அசைந்து இசைந்தது.
santhinagaraj
Well-known member
சர்வேஷ் சாத்வியோட பிறப்பை அவளோட வறுமையை பற்றி பேசியது கொஞ்சம் கூட சரியில்லை 
வட்டியும் முதலும் உண்டு அக்காசர்வேஷ் சாத்வியோட பிறப்பை அவளோட வறுமையை பற்றி பேசியது கொஞ்சம் கூட சரியில்லை
ராட்சச ராவணன் நல்லா இருக்கு
Shamugasree
Well-known member
Sarva and sathvi
Athe athaan..