வேதம் - 10
- Thread starter admin
- Start date
இருவர் இதழ்களில் மலர்ந்த புன்னகையில் ஜனனியோ மகிழ்ச்சியின் உச்சிதனை தொட்டு, தொட்டு வர,
இதில் கோபம், விருப்பம், தடுமாற்றம் என்று குழப்பி இருந்தது அக்கண்யன் மட்டுமே.
ஆத்வீக்கின் அகத்தின் மகிழ்ச்சியை சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை. கண்டு கொண்டான். தம்பியின் கொஞ்ச நேரம் குலாவலில், அவள் மீது அவனுக்கு இருக்கும் உரிமையில், அவன் மனதை நன்கு கண்டு கொண்டான். ஒரு பெண்ணோடு அழகிய தாம்பத்தியத்தை திகட்ட திகட்ட வாழ்பவனுக்கு தெரியாதா, இருவரின் மனநிலை.
இப்படியே இவர்கள் தூக்கத்தை கெடுப்பது போல் அக்கண்யன் தொலைபேசி சத்தமிட,
அதில் முதலில் கலைந்த சாத்வி, திடுக்கிட்டு முழிக்க..
அந்த மூவரையும் பார்த்து காற்றுக்கு தவித்த தங்க மீனாகத் துடித்தவள், உடல் பயத்தில் நடுங்கிடவே,
தன்னை அடை காத்துக் கொண்டிருந்த தன் பெண் பறவையின் உடலில் ஏற்பட்ட மாற்றத்தைக் கண்டவன்,
அவளில் இருந்து பிரிந்து சாத்வியின் முகம் காண, அக்கினியில் இறங்கிய சீதையின் தோற்றத்தை அவளில் உணர்ந்து, அசையா அவள் விழி செல்லும் பாதையில் அவனும் தன் பார்வையைச் செலுத்த,
அங்கே இருந்த மூவரைப் பார்த்து, பெரிதாக எதையும் வெளிப்படுத்த வில்லை.
லேசாக உருவத்தை நெளித்து அசைந்து மெதுவாக, மிக மெதுவாக அவளிலிருந்து எழுந்து கைகளை நெட்டி முறித்துக் கொண்டே குனிந்து அவள் இடையோடு கையிட்டு, சாத்வியை தூக்கி நிறுத்திய சர்வேஷ்,
“கால உதறுடி. இவ்வளவு நேரம் நான் மடில தானே படுத்து இருந்தேன். கால் பிடிச்சுக்கப் போகுது. இரத்தம் எல்லாம் ஒரே இடத்தில் நின்னுருக்கும், லைட்டா மசல்ஸ ஸ்ரச் பண்ணு!"
அவளை சரி பண்ணியவன், அவர்கள் மூவரையும் பெரிதாகக் கண்டுகொள்ளாது அவள் ஆடையையும் லேசாக திருத்தி விட்டு, தான் அணிந்திருந்த நைக் ஜோக்கட்டை எடுத்து அவளுக்கு அணிவிக்கப் போக,
அதுவரையிலும் பேச முடியாத தர்ம சங்கடத்தில் நெளிந்து கொண்டு இருந்தவளுக்கு, அழுகை வரும் போல் இருந்தது.
இயலாமையோடு அவனை ஒரு பார்வை பார்க்க,
“மூச்சு! கண்ணுல டேம் கொட்டுனுச்சு தொலச்சிடுவேன்!" என்றவன் அவள் ஜாக்கெட் கிழிந்ததை அவர்கள் கவனிக்க அனுமதிக்க வில்லை.
ஏனோ அவளை மற்றவர்களின் பார்வையில் இறக்கிக் காட்ட அவன் மனம் விருப்பமில்லை.
“போடுடி!" அவள் புறம் குனிந்து மெதுவாகவே சாத்வி காதோடு பேசிக் கொண்டிருந்தவன்,
அந்த நைக் ஜாக்கட்டை (Nike jacket) அணிவித்துவிட்டே, அவர்கள் புறம் திரும்பி ஒன்றும் நடவாதது போல.
“ஓவ்! வந்துட்டீங்களா? நானே வந்து இருப்பேனே, எதுக்கு நீங்க மூனு பேரும் வந்தீங்க?" நக்கலாகக் கேட்கவும்,
அக்கண்யன் தன் குத்தீட்டிப் பார்வையால் சர்வேஷை குத்திக் கிழிக்க, அந்தப் பார்வை என்னை ஒன்றும் செய்யவில்லை என்ற பாவனையோடு,
“ஓகே! நீங்க மூனு பேரும் கிளம்புங்க."
“நான் சாத்விகாவ ட்ராப் பண்ணுறேன், சர்வா."
தந்தையின் கடினமான அழைப்பில் சாத்வியின் உடல் தூக்கி வாரிப் போட, அதை ஓரக் கண்ணால் கண்டவன்,
“நத்திங், நத்திங்.."
அவள் கையை இறுக்கி பிடித்து தைரியம் அளித்து, தந்தையை பார்த்து மிக அழுத்தமாக,
“நான் ட்ராப் பண்ணிட்டு வரேன். நீங்க மூனு பேரும் வீட்டுக்குப் போங்க."
ஆனானப்பட்ட அக்கண்யனே, ஒரு கணம் மகனின் குரலுக்கு அசைந்து கொடுத்தான். அவர்கள் ஆஃபீஸ் வாசலுக்கு வரவும்,
அங்கே அரசாங்க பாஸ் மூலம் அரசாங்கத்தில் வேலை செய்யும் தன் நண்பனின் உதவியுடன், சாத்வி தனியே ஆஃபீஸில் இருப்பதை அறிந்து கொண்ட ரகுவரனுவும் வந்து சேரவும் சரியாக இருந்தது.
ரகுவரன் தன் நண்பனோடு உள் நுழைந்து பதட்டத்தோடு முதலில் கவனித்தது, சாத்வியை. இதை இரை தேடும் சர்வேஷ் கூர்விழிகள் சரியாகப் படம் பிடித்தன. ஜனனி அக்கண்யன் ஆத்விக் மூவரும் தலையசைப்போடு அவர்கள் காரில் ஏறிக்கொள்ள,
சாத்வியை நெருங்கிய ரகுவரன்,
“சாத்வி, ஆர் யூ ஓகே?"
“ஹம்.. ஒகே!" என்றாள் மெதுவான குரலில்.
“நான் ரொம்ப பயந்துட்டேன். ரம்யாவோட ஃப்ரெண்ட் சொல்லித்தான் எனக்கு தெரிஞ்சுச்சு. ஒரு பிரச்சனையும் இல்லையே. ஏதும்னா உரிமையா என்னை கூப்பிடுறதுக்கு என்னவாம்?"
தன்னுரிமையை நிலை நாட்ட அவன் படபடவென பேசியவன், அவனுக்கு முன் இருப்பவன் சர்வேஷ் அக்கண்யன் என்பதை மறந்து போய், தானாக புலியின் வாயில் சிக்கிக் கொண்டான்.
“உன்னை ஏன் மிஸ்டர் ரகுவரன் அவ கூப்பிடணும்?"
அப்போதே நினைவு வந்தவனாக அதிர்ந்தான்,
“ஐ அம் சாரி சார். நீங்கள் இங்கே இருக்கிறீர்களா?"
“ஹம்.. நான் நேற்று ராத்திரில இருந்து அவளோட தான் இருக்கேன்."
உன்னை விட எனக்கே உரிமை அதிகம் என்பதை சொல்லால் அடித்துச் சொல்லி விட்டான். எல்லாமே ஒரு கணம் தான். ரகுவரன் சிரித்துக் கொண்டேன்,
“ஓவ்! நீங்களும் ஆஃபீஸ்ல மாட்டிக் கிட்டீங்களா சார்"
சமாளித்து விட்டு..
“சாத்வி, வாங்க நான் உங்களை ட்ராப் பண்ணுறேன்."
அவளுக்கோ சுற்றி நடப்பது ஒன்றும் மூளைக்குள் பதியவில்லை. ‘அக்கண்யனின் குடும்பம் தன்னை என்னவென்று நினைத்து இருப்பார்களோ!’ என்றே தனக்குள் கலங்கிப் போனவள் சுற்றத்தை மறக்கத் தொடங்கினாள்.
ரகுவரன் தன்னோடு வரும்படி அழைத்து அருகில் நெருங்கவுமே சர்வேஷ் மணத்தை நெஞ்சம் எல்லாம் நிரப்பி வைத்துக் கொண்டு இருப்பவளுக்கு அந்நிய ஆணின் மணம் ஒரு ஒவ்வாமையை கொடுக்க, தானாக விலகி சர்வேஷுக்கு பின் தன்னை மறைத்துக் கொண்டாள். அதில் அவன் இதழ்களில் அப்படி ஒரு கர்வப் புன்னகை.
அதே புன்னகையோடும் திமிர் நிறைந்த கூர் விழிகளோடும் ரகுவரனை குத்திக் கிழித்தவன்,
“அவளை என்ன விட உரிமையா யாரால பார்த்துக்க முடியும், ஹிம்..? எனக்கு உரிமையானத எனக்கு பார்த்துக்கவும் தெரியும். பாதுகாக்கவும் தெரியும். மிஸ்டர் ரகுவரன்! நீங்க உங்க வேலைய மட்டும் பாருங்க."
அழுத்திச் சொல்லிவிட்டு, அந்த இடம் விட்டு காரில் ஏறிக்கொள்ள. பயணம் முழுக்க அமைதி என்றால் அமைதி அப்படி ஒரு அமைதி. அவள் ஹாஸ்டல் வாசலில் அவளை இறக்கி விட்டவன், அவள் கதவை திறந்து கொண்டு இறங்கப் போகவே, சாத்விகாவின் கையை பிடித்து நிறுத்தி,
“என்னடி!" எனவும் கலங்கிய விழிகளோடு,
“என்னங்க!"
“அதுதான் என்னன்னு கேட்கிறேன்?"
“தெரியலையே.."
“தெரியணும். தெரிஞ்சுக்கணும்டி. நான் ராட்சச ராவணனுனா அவனோட மண்டோதரி நீ! அவனைத் தெரிஞ்சுக்கணும்டி. அவளோட ராட்சசனின் மறைக்கப்பட்ட வலிகளும் ரணங்களும், இருளுக்கும் இரவுக்கும் நிழலுக்கும் நிலவுக்கும் மட்டுமே தெரியும்கிற ஒரு கர்வத்தை உடைத்து, உனக்கே உனக்கு மட்டும் தான் அவன பத்தி எல்லாமே தெரியும்னு திமிரோட தெரிஞ்சுக்கணும்டி!
அவனோட பலவீனம் உன் கண்களின் ஓரத்தில் தொக்கி நிற்குமே, அந்த கொஞ்சூண்டு நிமிர்வும், திமிரும் தான்னு தெரிஞ்சிக்கணும். இந்த சர்வேஷுக்கு அந்த திமிருலயும் நிமிர்வுலயும் தோற்க ரொம்பவே பிடிக்கும்னு நீ தெரிஞ்சுக்கணும்டி. கண்ணீர்ல கலங்குற இதோ இந்த உன் கண்களை பார்க்கும் போது, இங்க, இங்க.." என்றவன் தன் நெஞ்சை விரல் வைத்து காட்டி
“இங்க... இந்த ராட்சசனுக்கு வலிக்கும்னு நீ தெரிஞ்சுக்கணும். ஆறடி உருவம், இந்த அஞ்சடி பொண்ணோட கைக்குள் அடைக்கலமாகி ரொம்ப நாள் ஆச்சுன்னு தெரிஞ்சுக்கணும். உன்னோட ராட்சச ராவணனுக்குள்ள ஏகப்பட்ட ரகசியம் இருக்குனு, நீ கண்டிப்பா தெரிஞ்சிக்கணும். இந்த சர்வேஷ், சாத்வி கிட்ட மட்டும் தான் சுயம் தொலைப்பான்னு நீ தெரிஞ்சுக்கணும். அவளோடு சொல்லப்படாத நேசம், இன்னும் மிச்சமீதி இதோ இங்க.." என்றவன் இப்போது அவள் நெஞ்சில் விரல் வைத்துக் காட்டி
“அங்க பத்திரமா இருக்குனு.. தெரிஞ்சுக்கணும். இந்த சர்வேஷோட கருப்பு பக்கங்கள் ரொம்ப கசப்பானதுனு தெரிஞ்சுக் கணும். இதெல்லாம் தெரிஞ்ச பிறகும், உன்னைச் சேர உன் மனச முழுக்க எனக்கே எனக்காக நீ தருவியானு, நான் கண்டிப்பா தெரிஞ்சிக்கணும். இதெல்லாம் தெரிஞ்சிக்கணும்.."
கண்கள் கண்ணீரில் மின்ன பாவமாக உதட்டைப் பிதுக்கியவள்,
இட வலமாக தலையை ஆட்டிக்கொண்டு..
“தெரியலயே! நீங்க கேட்ட எந்த கேள்விக்கும் பதில் தெரியல. இந்த நொடி ஒரு அகம் புடிச்சவனுக்குள்ள என் மனசு காணாமல் போச்சு. அதை எப்படி கண்டுபிடிக்கணும்னு தெரியல. என்னை வார்த்தையால தேளா கொட்டுற ஒரு கர்வியோட கண்ணுக்குள்ள, நான் எப்படி தொலைந்து போனேன்னு தெரியல. மத்தவங்க கிட்ட வாய் பேசத் தயங்குறவ நான். அப்படி இருக்கும் போது இந்த ஆறடி ஹல்க் கன்னத்துல ரெண்டு அப்பு எப்படி அப்புனேன்னு தெரியவே தெரியல.."
அவன் கண்களில் அப்படி ஒரு புன்னகை என்றால், கலங்கிய கண்களில் தோன்றிய புன்னகையோடு, அவள் கைகள் அவன் கன்னத்தை மெதுவாக வருடி கொண்டே..
“இந்த ராவணனை ஏன் நேசிக்க தோணுதுனு தெரியல. அவனுக்குள்ள நான் ஏன் எனக்கான தேடலை தேடுறேன்னே தெரியல. உலகமே யூஎஃப் சேம்பியன்னு பெருமை கொண்டாடுற இந்த கடோத்கஜனோட உடம்புல, அப்பப்ப தோன்றும் நடுக்கம், அவன் கண்கள்ல தோன்றுற கலக்கம், உருவத்தில் தோன்றுகிற ஒரு விறைப்பு, எல்லாம் ஏன்னு தெரியல. அதையெல்லாம் தெரிஞ்சுட்டா, என் மனசு தாங்குமானு தெரியல. முழுசா நம்பிட்டேன்னு மனசு சொல்லுது! அப்படி நம்பிக்கை வச்சா, ஏமாந்து போயிருவனானு தெரியல.
இந்த பிரகோதன முழுசா நேசி, உன் பெண்மையின் வேர்கள் கூட, அவனை நினைத்தால், நேசத்தால சிலிர்க்கும் அளவு நேசினு மனசு சொல்லிட்டே இருக்கு. என்னைக்கு ஆவது ஒரு நாள் என்னோட நேசம் தோற்றுப் போயிட்டா, அதை தாங்கி சகிச்சுட்டே என் உயிர் இந்த உடம்பிலேயே வாழுமானு தெரியல..!"
அவ்வளவு தான் தெரியும்! அவளை முரட்டு வேகத்தில் இழுத்து அணைத்தவன்,
“உனக்கு எதுவும் தெரியாது. என்னை என்னக்காக தெரிஞ்சுக்கோ, தெரிஞ்சுக்கோடி!"
தன் அணைப்பை இறுக்கிக் கொண்டே..
“சொல்லு தெரிஞ்சுக்கணுமா?"
“ஹூம்.."
மறுப்பாக தலையசைக்க,
“தெரியல, தெரியல.." என்க சிரித்துக் கொண்டே.
“தெரிஞ்சுக்கணும்?"
“என்னடி?"
“ஆனா... வலிக்கும்னு பயமா இருக்கு. ஆனாலும் ஒரு வலிக்கு இன்னொரு வலி தான் ஆகச் சிறந்த மருந்து. அந்த வலியை எனக்கே எனக்குனு வாங்கிக்கப் போறேன்!"
“அப்போ சாத்விக்கு, சர்வேஷ் வலியாடி!"
“ஹூம்.. சர்வேஷ் சாத்விக்கு சுகமான வலி!"
“அப்போ தெரிஞ்சுக்கிறியா?"
அவள் சம்மதமாகத் தலையசைக்க, அழுத்தமான ஒரு முத்தம் அவள் நெற்றியில் பதித்தவன்,
“இதோ இங்க.." அவள் இதழ்களை விரலால் வருடிவிட்டு
“இங்க ஒரு முத்தம் வலிக்க வலிக்க தந்துட்டேன். ஆனா, இனி தரப்போற இதழ் முத்தம், அந்த இதழ் முத்தத்தை மறந்து போகிற மாதிரி இந்த இதழோடு என் இதழ் சேரும் நேரம் என்னுடைய அந்த இதழ் முத்தத்தை நீ வாழ்க்கைல மறக்கமாட்ட. நம்ம வாழ்க்கையில மறக்காத முதல் முத்தமா இருக்கும், இட்ஸ் மை ப்ராமிஸ்..!"
இந்த அதிகாலை வேளையில் கீழ்வானின் நிறத்தை அவள் பெண்மேனி பூசிக்கொள்ள, அதில் சர்வேஷின் முகம் மென்மையை தத்தெடுத்து,
“போ! என்னை நீ முழுசா தெரிஞ்சுக்கோ. தெரிஞ்சுகிட்டு நான் தான் வேணும்னு நீ சொல்ல வேணாம். ஆனா... அப்படி ஒரு நினைப்பு உன் கண் இமை முடி துடிக்கிறதுல நான் கண்டாலுமே, நீயே என்னை வேண்டாம்னு உன்வாய் திறந்தே சொன்னாக் கூட, இந்த சர்வேஷ் உன்னை விட மாட்டான்.
இது வரை நீ ராமனுக்காக
காத்திருந்து இருக்கலாம்.
ஆனால் காத்திருக்கும்
சீதைக்கெல்லாம்
ராமன் கிடைப்பதில்ல!
ராவணனுக்கு சீதைனு
பிரம்மன் எழுதவில்லை.
இந்த ராவணனுக்கும்
இணை சீதையுமில்ல,
நீயும் ராமனோட சீதையில்லை!
நீ இந்த ராவணனோட மண்டோதரி..!,"
அழுத்தமாக அவள் முகம் பார்த்து வேதாந்தம் படித்தவன் மீண்டும் ஒரு நெற்றி முத்தத்தை நுதலில் பதித்து விட்டே போக அனுமதித்தான்.
செம்புலப் பெயல் நீர் போல வெந்து கிடந்த மனம், அவள் குளிர்மையில் தணிந்தது. அந்த அதிகாலை வேளையில் சூரியனுக்கு இணையான அழகோடு சென்றவளை ரசிக்க இரண்டு கண்கள் போதவில்லை.
அவளின் அழகை விழிகளில் நிரப்பிக் கொண்டு, மெதுவான தலையசைப்போடு காரை இயக்க, அதுவரை நார்மல் மூடில் இருந்தவன், சிந்தைனையில் மூழ்கிப் போனான்.
சாத்வியிடம் அவன் பெற்ற சில மணித்தியால தாய்மை போதுமே! தன் தாயை தள்ளி வைத்ததை நினைத்து வருந்த.
அவள் மடி தந்த சுகம், முன்பொரு காலத்தில் தாய் மடியில் பெற்ற சுகமென உணர்ந்து, அது கை நழுவிப் போன துரதிர்ஷ்டத்தை எண்ணி ஒரு பக்கம் ரணம் என்றால், இன்னோரு புறம் தந்தையை எப்படி கையாள்வது என்ற எண்ணம்.
உண்மை தெரிந்தால் சாத்வியின் நிலை என்ன? இதிலே நின்று கொண்டிருக்க, அவன் கார் இல்லம் வந்து சேர, சரியாக இருந்தது.
“அத்தான், சர்வா வந்துட்டான். ஒன்னும் சொல்லிடாதீங்க. ப்ளீஸ்.."
“ஜானு, இதுல நீ தலையிடாதே. அவன் விளையாட அவ ஒன்னும் பொம்பையில்!ல"
“அத்தான், அதைத் தான் உங்களுக்கும் சொல்றேன். அவங்க உணர்வுகளை நீங்க ஜட்ஜ் பண்ணாதீங்க. ப்ளீஸ்.. நீங்களா ஒரு முடிவுக்கு வந்துறாதிங்க. சர்வாவோட கோவத்தை நினைச்சா, எனக்கு பதறுது அத்தான்!"
“ஜனனி!" அக்கண்யன் கடினமாக அழைக்கவும்..
“அப்பா! அம்மா சொல்றதத் தான் நானும் சொல்லுவேன். நீங்களா ஒரு முடிவுக்கு வராதீங்க. உங்களுக்கு ஒரு ஜனனினா, அவனுக்கு ஒரு சாத்வீனு விதி இருக்கும், ப்ளீஸ்ப்பா!"
“நீ புரியாமப் பேசாத ஆத்வீக்"
“அத்தான் எனக்காக. நம்ம சர்வாவுக்காக"
மனைவி கண்களில் தெரிந்த யாசகத்தில் அக்கண்யனின் உடல் நீண்ட வெகு வருடங்களுக்குப் பின் இறுகிப் போனது.
“ப்ளீஸ்ப்பா!" மகனும் மனைவியும் சேர்ந்து இறஞ்சவே, அவன் சற்று அமைதியாக,
உள்ளே நுழைந்த சர்வா, ஒற்றை பார்வையில் நிலமையின் தீவிரத்தை கண்டு கொண்டவன், நேரே ஜனனியை நோக்கிச் சென்று, அன்னையின் முகத்தை மிக ஆழமாகப் பார்த்துக் கொண்டே..
“அம்மா!"
ஒற்றை வார்த்தை உயிரைக் கொல்லுமா? கொன்றதே! மூன்று வருடங்கள் கழித்து அம்மா என்றழைத்திருக்கிறான். இதை அவள் முற்றிலும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஐந்து பிள்ளைகளை பெற்ற தாயவள், தன் இளைய மகன் தன்னை அம்மா என்று அழைக்க மாட்டானா என்று தவம் இருந்தவள். தவத்தின் பலனை அடைந்தாள்.
அவனைத் தாங்கிய அடிவயிற்றில் சுமந்த போது இருந்த கனத்தை அப்போது உணர்ந்தாள். உடல் எல்லாம் பதட்டத்தில் தடதடக்க, நெற்றியின் ஓரத்தில் ஒற்றைத் துளி வியர்வை இறங்கவும், கண்ணெல்லாம் கலங்கி மயக்கம் நிலைக்கு செல்லவே, தாயின் நிலை அறிந்து இறுக்கி கொண்டவன்,
“தப்பு தான். என் தப்பு தான். என்னோட அம்மாவை யாருக்காகவும், எதுக்காகவும் தள்ளி வச்சுருக்கக் கூடாது. என் தப்பு தான்.
என் காயத்துக்கு மருந்து தேடி சுயநலமா இப்போ உங்களைத் தேடி வந்து, அம்மானு கூப்பிட்டது தப்புதான்!"
“சர்வா பேசாத. எதுவும் பேசாத. இது போதும் இந்த அம்மாவுக்கு இது போதும்!"
இன்னும், இன்னும் ஜனனியை தன் நெஞ்சோடு இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டவன், தாய் தலை மீது தன் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டு,
“உங்களை மன்னிக்கணும்னு இதுவரைக்கும் தோணல. அம்மானு கூப்பிடனும்னு தோணல. ஆனால் அவ.."
அவன் தயங்கி நிறுத்தவே! ஜனனி கேள்வியாக மகன் முகம் நோக்கவும், லேசான கூச்சம் அவன் முகத்தில் தென்பட்டது.
அதில் மகனின் சோல்டரில் இருந்து ஒரு பக்கக் கைமுழுவதும் வரைந்திருந்த டெட்டுவில் ஒழிந்திருக்கும், தன் பெயரை மெதுவாக வருடிக் கொடுக்க..
“தெரியுமா அம்மா?"
“தாய் அறியாத சூழ் உண்டா?"
அவள் புருவங்கள் பெருமையில் மேலேற,
“போதும்! இப்ப நீ செல்ல வந்ததை சொல்லு சர்வா!”
“அம்மா!" அவன் இரு விழி முடித் திறக்கவும்.
“இதான் நீங்க. இந்த கேரிங் தான் அவ மடியில படுத்து இருக்கும் போது, நான் உணர்ந்ததுன்னு மனசு உங்களுக்காக துடிச்சு, உங்கள தள்ளி வச்சுட்டேனு என்னையே குத்திக் கிழிச்சுருச்சு அம்மா. அம்மாவ மன்னிக்க மாட்டியா சர்வானு அன்னைக்கு கேட்டீங்களே! அந்த குரல் என்னை இருக்க விடல!"
“இந்த அம்மா கிட்ட விளக்கம் தேவல்ல, சர்வா"
என்ற சொல்லோடு மகனில் இருந்து நிமிர்ந்தவள், அவன் தாடியடர்ந்த முகத்தை தாய் பசு தன் குட்டியை நாவினால் நக்கி தடவி கொடுப்பதை போல தடவி கொடுத்தவள், அவன் கை கால் தாடை என தன் வளர்ந்த ஓங்கு தாங்கான மகனை தடவிக் கொடுத்தாள்.
“எஎ..ன்னோட பையன், என்னோட பையன் அரக்கனா? இல்லவே இல்ல அழகன். சாம்பியன்.."
கண்ணீரில் குரல் தழும்ப மீண்டும் தாயை அணைத்து விடுவித்தான். அனைவரும் நெகிழ்ந்திருந்த தருணம், அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டு,
“போய் ப்ரஷ் ஆகிட்டு வந்துடறேன்மா."
மகன் விலகிச் செல்ல நினைக்கவே, அவன் கையை இறுக்கிப் பிடித்தவள்...
“அம்மா கிட்ட இருந்து ஏதாவது வேணுமா சர்வா?"
“அம்மா!" அவன் குரல் அதிரவும்,
“என்னோட சர்வேஷ்க்கு அம்மா எதுவும் தர மாட்டாங்கனு நினைக்கிறியா?"
அவன் எதையும் வேண்ட நினைக்கவில்லை. ஆனால் தாயோடு ஏற்பட்ட பிணக்கை மறக்க நினைத்தான். அவன் மறுப்பாக தலையசைக்க,
“ஆனால், இந்த அம்மாவுக்கு தன்னோட பையனுக்கு ஒரு வரம் கொடுக்கணும்னு தோனுது."
துளி மௌனத்துக்குப் பின்..
“இந்த அம்மா கிட்ட ஏதும் வேணுனா கேளு, கண்ணா. நீ உனக்காக கேட்கிறது அது எதுவா இருந்தாலும், கண்டிப்பா எனக்காக என் அத்தான் அதை மறுக்காமச் செய்வார்."
என்றவள் பார்வை கணவனில் அழுத்தமாகப் படிந்து, இதைச் செய்ய வேண்டும் என்ற கட்டளையை இட, அவளை லேசாக முறைந்தாலும் தாய் மகனின் பாசத்தில் நெகிழ்ந்திருந்தவன், மனைவியின் விழி மொழிக்கு அடிபணிந்தான். தந்தை மயங்கும் ஒரே இடம் எதுவென்று அறியாதவனா, அந்த மகன். அதில் தந்தையை நக்கல் பார்வை பார்க்க, மகனை முடிந்த மட்டும் முறைத்தவன், அதைவிட கர்வமாக ‘என் மனைவிக்கு என் மீது இருக்கு நம்பிக்கையை பார்' என ஒரு பார்வை பார்க்கவும், மீண்டும் ஜனனி சர்வாவிடம்..
“இந்த அம்மாகிட்ட கேளு கண்ணா! கண்டிப்பா வரம் தாரேன்."
“லைஃப்ல ஒரு முறை பெயிலியர் ஃபேஸ் பண்ணிட்டா, லைஃப்ப மீண்டும் புதுசா அமைச்சுக்க கூடாதுன்னு உங்களுக்கு ஏதாவது இருக்கா?"
“என்ன பேச்சு பேசுற சர்வா, ஆணும் பெண்ணும் எனக்கு சமம் தான்."
எந்தவொரு வெளிப்பூச்சும் இல்லாமல் ஒளிவு மறைவு இன்றி..
“நீ வரம் கேளு. அந்த வரத்தைத் தர வேண்டியது என்னோட கடமை!"
அவள் மீண்டும் கூறிட, ஆழ மூச்செடுத்து விழிகளை இறுக்க மூடி, தன் கடந்த கால கசடுகளை எல்லாம் அவன் மன ஆழத்தில் அழுத்திக் கொண்டவன், தனக்காக, தான் உயிர் வாழ, உயிர் நேசத்திற்காக ஒரு வரம் வேண்டும் எனும் வெறியுடன்,
“சாத்விகா!" அவன் ஒற்றை சொல்லில் கூறி விட..
“சர்வா!" உரத்து அழைத்த ஜனனியின் குரலில் சந்தோஷ அதிர்வுகள்.
“ஆமாம்" என்று தலை அசைத்தவன்.
“சாத்விகா! அவ, அவ தான் வேணும். என்னோட காதலியா, மனைவியா எனக்கு எல்லாமுமா. ஆனா.. என்னோட எல்லா கருப்பு பக்கங்களும் தெரிஞ்ச துணைவியா..!"
தந்தையின் புறம் பார்வையைச் செலுத்தி,
“உங்களுக்கு ஏதும் அவ கிட்ட சொல்ல தோணுச்சுனா, நீங்க தாராளமா சொல்லுங்க. அவளுக்கு மறைக்காம சொல்ல வேண்டியதை நான் சொல்லிக்கிறேன். அவ எனக்கு மனைவியா வேணும். அதுவும் இன்னும் ஏழே நாளுல, அவ இந்த வீட்டுக்குள்ள மருமகளா கால் எடுத்து வைக்கணும்!"
அவன் அதிரடியாக சொல்ல,
“சர்வேஷ்! என்ன இது, அந்தப் பொண்ண நீ நேசிக்கிற வரைக்கும் ஓகே. ஆனால் ஏழு நாளில் எப்படி?"
“அண்ணா எனக்கு அவ வேணும். இன்னும் ஏழே நாள்ல, சாத்வி இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வந்தாகணும்!"
“இது என்ன பிடிவாதம் சர்வா!"
“டேட் எப்போ மேரேஜ் பண்ணாலும், அவளைத் தானே பண்ணிக்கப் போறேன். அதை இன்னும் செவன் டேஸ்ல பண்ணா என்ன?"
“அப்படி என்னடா செவன் டேஸ்ல நடந்துறப் போகுது?"
“அது உங்களுக்கு புரியாது டேட். கைல கிடைச்ச புதையல தூர வச்சுக்கிட்டு எப்போ அது தொலைந்து போகும்னு பயத்தோட வாழ்றவனுக்குத் தான், நான் சொல்ற இந்த செவன் டேஸோட அர்த்தமும் அருமையும் புரியும். ஐ நீட் ஹேர், ஐ வாண்ட் ஹேர், ஐ வாண்ட் டு மை செல்ஃப் அவ்வளவுதான்.
அவளை சீக்கிரம் எனக்குள்ள வச்சுக்கணும்னு தோனுது. இல்லனா... சைக்கோவா ஆகிருவனோனு பயமா இருக்கு!"
சர்வேஷ் தடுமாற்றத்தோடு முடிக்கும் முன்னே..
“சர்வா!" அவனை அழைத்த அக்கண்யன் மனதில் மீளா வலி. அந்த வேதனை விழிகளில் பிரதிபலிக்க, மிக, மிக உறுதியோடு,
“என் மகனுக்காக அவனோட சாத்விகாவ அவனுக்கே மேரேஜ் பண்ணி வைக்கிறேன். பட் சர்வேஷ், அக்கண்யனுக்கு தன் இன்னோரு மகள் சாத்வீயோடு ஒரு வாழ்க்கை வேணும்னா, நீ உன்னை பற்றி முழுசா, எல்லாம் முழுசா.."
என்றவன் அவனை நெருங்கி...
“எங்களுக்கு இதுவரைக்கும் மறைக்கப்பட்ட உன்னோட பக்கங்களும் தெரியணும். நீ சொன்ன மாதிரியே, இன்னும் ஏழே நாள்ல அவ சம்மதத்துடன் உன் மேரேஜ் நடக்கும். நடத்திக் கொடுப்பேன்!"
என்றவனுக்கு இன்னும் வலித்தது.
மகன் மனதோடு போராடுவது அறிவானே! ஆறடி உயரத்தில் இருக்கும் தன் வீட்டு செம்பியன், உணர்வுகள் போராட்டத்தில் சோர்ந்து கொண்டிருக்கிறான். அவன் மன அழுத்தம், மன வலி, மனப்போராட்டம் எல்லாம் மனைவி மக்கள் தெரிந்து கொண்டது சிலது, தெரியாத பக்கங்கள் ரணமானது.
மகனின் வலிக்கும் உள்ளுக்குள் தவித்துக் கொண்டிருக்கும் அவன் தனிமைக்கும், வரத்தை தருவதாக வாக்களித்து விட்டான், அந்த நல்ல தந்தை.
மீண்டும் ஒருமுறை தாயை மனநிம்மதியோடு அணைத்த சர்வேஷ், தன் அறை நோக்கிச் சென்றான்.
இவன் சுயம் தொலைத்த மாதிரியே இவன் தவறுகளை மன்னித்து அவளும் சுயம் தொலைத்தால், அந்தக் காதலுக்கு கடவுளே சாட்சியாகி ஒரு வாழ்வு வாழலாம். இல்லையேல் சந்தேகம் மட்டுமே சாட்சியாகும். இங்கு காதலே வேதமாக! நேசமே விந்தையாக! ஆட்சியமைக்க, காதல் காலங்கள் ரணங்களோடு காத்திருந்தது.
Shamugasree
Well-known member
Love oh loves for this ud 🥹
santhinagaraj
Well-known member
சர்வாவோட கருப்பு பக்கங்கள் தெரிஞ்ச பிறகு சாத்வி என்ன முடிவு எடுக்க போறா?
அது என்ன ஏழு நாளில் கல்யாணம் வைக்கணும்னு சொல்றான் அப்படி என்ன இருக்கு அந்த ஏழு நாள்ல?
அது என்ன ஏழு நாளில் கல்யாணம் வைக்கணும்னு சொல்றான் அப்படி என்ன இருக்கு அந்த ஏழு நாள்ல?
Thank you dear..Oh my godeach and every conversation between ravanan and mandothari is tooo toooo good
Than you akka..
அவனுக்கு பயம் லேட் ஆனா எங்க மேரேஜ் நடக்காம போயிரும்னு..
Thank you so much akka..Love oh loves for this ud 🥹