காலை எழுந்த அபர்ணாவுக்கு தலை சுற்றியது. உடல் எழ அனுமதிக்கவில்லை.வயிற்றை பிரட்டிக் கொண்டு வர அவசரமாய் குளியல் அறைக்குள் நுழைந்தாள். என்ன செய்யவேண்டும் என்று புரியாது அழுகை வர அக்காவுக்கு உடனடியாக தொடர்பு கொண்டாள்.
செல்வா தனது அலைபேசியை சைலன்ட் மோடில் வைத்துவிட்டு தன் தோழமைகளுடன் ஆல்பம் ஒன்றின் ரெகார்டிங் வேலையில் தன்னை ஐக்கியப் படுத்திகொண்டுவிட்டாள்.இனி மாலை வரை அவளை நெருங்குவது கடினம். ஏற்கனவே திட்டமிட்ட விஷயம்.
இங்கிருந்து செல்வதற்கு முன்னால் செய்து கொடுத்தே ஆக வேணும்.உடன் பயிலும் தோழிகள் மூவர், தோழர்கள் மூவர் என்று ஒன்று சேர்ந்து 'ஷ்யாமா' எனும் பெயரில் நடத்தும் குழு.. கடந்த மூன்று வருஷங்களாக
நடத்துகிறார்கள். ரெகார்டிங் ஸ்டூடியோ குழுவில் இருக்கும் ஒருவனது அப்பாவினுடையது.இவர்களது 'ப்யூஷன்' வகை ஆல்பம்கள் சமீப காலத்தில் அதிகமாக யூ ட்யூபில் தேட படுகிறது.
விற்பனையும் பரவாயில்லை. அதனால் அவன் அப்பா தன் மகனது முன்னேற்றத்திற்காக செய்யும் முதலீடு.இப்போது செய்யும் ஆல்பம் இக்குழுவில் தனது கடைசி ஆல்பமாக இருக்கலாம் என்பதால் செல்வா தன் முழு திறமையை காட்டி இறங்கி இருந்தாள்.
எப்போதும் பாட்டு, வீணை அல்லது ஏதாவது ஒன்றில் இணைபவள் இம்முறை வயலினுடன் பாடிக் கொண்டிருந்தாள்.பத்து நாட்களுக்கு முன்னேயே பெரும்பாலும் வேலை முடிந்துவிட்டாலும் இப்போது செய்வது கடைசி நேர திருத்தங்கள். இரண்டு நாட்களுக்கு நீளக் கூடும்.
அக்கா தனது அழைப்பை எடுக்காமல் தவிர்க்கறாள் என்று நினைத்து அபர்ணாவின் அழுகை நீண்டதில் வியப்பில்லை.செல்லம் கடலூர் சென்று இருக்கக் கூடும் என்றுதான் அபர்ணா தன் அம்மாவை அழைக்காமல் விட்டாள்.
ஆனால்... அவளையும் அறியாது மனதின் வாசலில் கால் தடம் பதித்து விட்டிருக்கும் சந்திராவை அழைக்க அவள் கைகள் அவன் அலைபேசி எண்ணை அழுத்தியது.ஆனால் அவனும் திரையரங்க அதிபர்களுடன் பேச்சு வார்த்தையில் இருந்ததால் அவள் அழைப்பை ஏற்க முடியவில்லை.
சோர்ந்து போன அபர்ணா தானே முடிவு எடுத்து அருகில் உள்ள மருத்துவமனைக்கு கிளம்பினாள் . அகடமி கதவை திறந்தவள் அதற்கு மேல் நிற்க இயலாது மயங்கி சரிந்தாள்.
எத்தனை நேரம் சென்றதோ தெரியாது. சந்திரா சந்தோஷ மனநிலையில் தனது அலைபேசியை பார்க்க, அபர்ணா அழைப்பை கண்டவனுக்கு 'இவள் இப்போது ஏன் அழைக்கிறாள்' என்று தோன்றாமல் இல்லை.
மகனது முகத்தில் யோசனையை கண்ட தில்லை நாதன் " யாரு சந்திரா?"என்றவர் மகனது பதில் பெறும் முன் அலைபேசி அழைக்க, " அடுத்த மீட்டிங் தாஜ் ல இருக்கு. நா கிளம்புறேன். நீ ஆபீஸ் போய்டு " என்றுவிட்டு சென்றுவிட்டார்.
தனது காரில் ஏறிய சந்திரா மீண்டும் அபர்ணாவுக்கு அழைத்து பார்த்தான். அவள் எடுக்கவில்லை.யோசனை செய்தவன் நேரே அபர்ணா வீட்டுக்கு செல்லும் வழியை காண்பிக்க ஜிபி ஆர் ஸ் சை கேட்க அவன் இருக்கும் இடத்திலிருந்து பத்து நிமிட பிரயாணத்தில் அவள் வீட்டை அடைந்தான்.
பூட்டிய கதவுகள் அவனை வரவேற்க சட்டென முடிவு எடுத்து அவர்களது அகடமிக்கு சென்றான்.வாயில் கதவுகள் திறந்திருக்க அபர்ணா மயங்கி சரிந்திருந்த நிலை அவனுக்கு பதட்டத்தை கொடுக்க அவள் அருகே சென்று, இடது கன்னம் தட்டி "அபர்ணா... அபர்ணா.. எந்திரி " என்று கூப்பிட்டு பார்த்தான். அவள் உடம்பு கொதித்தது. அங்கே அருகில் மேசையில் இருந்த ஜக்கிலிருந்து தண்ணீர் கொஞ்சம் எடுத்து அவள் முகத்தில் தெளிக்க லேசாக கண் விழித்து பார்த்தவள்.
" சார்.. எனக்கு முடியல.. பக்கத்துல ஹாஸ்பிடல் ஏதாவது.. என்று வாக்கியத்தை பாதியில் நிறுத்தியவள் மீண்டும் மயக்கம் கொண்டாள்.அவளை மெல்ல பிடித்து எழுப்பியவன், மேற்கொண்டு அவளால் நடக்க முடியாத நிலையில் இரண்டு கைகளால் தூக்கிக் கொண்டு போய் காரின் பின் சீட்டில் கிடத்தினான்.
அகடமி கதவுகள் திறந்து இருந்தது. யோசித்தவன் உள்ளே சென்று பார்க்க மேசையில் சாவி இருந்தது. பூட்டி சாவியை தனது பாண்ட் பாக்கெட்டுக்குள் போட்டுக் கொண்டான்.
அவன் கைகளில் கார் வேகமெடுக்க அருகில் இருக்கும் அந்த மிகப்பெரிய மருத்துவ வளாகத்தில் கார் நுழைந்தது. அதற்குப் பிறகு துரித கதியில் நிகழ்வுகள்.ஸ்ட்ரெச்சரில் உள்ளே அழைத்து செல்லப்பட்டாள் அபர்ணா.
அபர்ணாவின் நடனத்திற்காக கொடுக்கப் பட்ட செக் அதை இன்னும் அபர்ணா வாங்கிக் கொள்ளவில்லை.
அதை நினைத்து லேசாக சிரித்துக் கொண்டவன் தன் சொந்த வங்கி கணக்கிலிருந்து மருத்துவ மனைக்கு பணம் செலுத்தினான். அட்வான்ஸ் பணமும் தாராளமாக செலுத்தியவன் மேற்கொண்டு செலவு ஏதேனும் இருப்பின் தனக்கு அழைக்குமாறு சொல்லிவிட்டான்.
'கார்டியன்' என்று கையொப்பம் இட்டவன் மனதில் "இவளை ஒட்டிக்கிட்டு காப்பந்து பண்ணுவாளே இவ அக்கா.. எங்கே போனா இப்போ " என்ற எண்ணம் எழ, செல்வா எண் தன்னிடம் உண்டா என்று அலைபேசியில் தேடினான்.ம்ஹும்.. அவள் எண் இல்லை. அபர்ணாவின் அலைபேசி அகடமியில் அவள் அருகில் கிடந்தது.வேறேதும் யோசிக்க தோன்றாமல் அங்கே இருந்த சாரில் உட்கார்ந்து கொண்டான்.அபர்ணாவுக்கு' தன் ஞாபகம் எப்படி வந்தது' என்ற கேள்வி அவனை உலுக்கியது.
அவனுக்கு தெரியும், 'செல்வா தவிர வேறு யாரையும், ஏன் அவள் அம்மாவை கூட அவள் நெருங்கியவராக நினைத்தது இல்லை.'
"அப்படி இருக்கும் பொழுது என்னை அழைத்திருக்கிறாள். எனில், நான் அவளுக்கு முக்கிய நபர் ஆகிவிட்டேனா " அவன் மனதில் லேசான சஞ்சலம்.சரியாக அவன் குழப்பம் அறிந்தவர் போல, அவன் அம்மா அழைத்து விட்டார்.
அம்மாவிடம் சொல்லலாமா...என்று யோசித்தவன்," ஒண்ணும் இல்லம்மா.. அபர்ணா ஞாபகம் இருக்கா.." என்று ஆரம்பித்து எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடித்தான்.
அவன் சொல்வதை முழுவதும் கேட்டவர்,
" சரி, அவங்க வீட்டு ஆளுங்க யாராவது தெரியும்னா இன்போர்ம் பண்ணு. இதுக்கு எல்லாம் நாம பொறுப்பு எடுக்க முடியாது. மீடியாவுக்கு லேசா விஷயம் தெரிஞ்சா கூட கண்ணு, காது வச்சு எழுதுவாங்க. அப்புறம் உன் இஷ்டம்" என்று முடித்துக் கொண்டார்.
அவர் சொல்வதும் நிஜம். "சாமானிய பெண்ணான அபர்ணாவின் பெயர் திரை துறையில் முக்கிய இடத்தில் இருப்பவனுடன் இணைத்து பேசப் பட்டால் பிறகு அபர்ணா நிலை சிக்கலாகி விடக்கூடும்" என்று உணர்ந்தவனுக்கு இவளை இங்கே விட்டு எப்படி நகர முடியும் என்றுதான் தோன்றியது.
'அபர்ணாவுக்கு வைரல் தொற்று.. அது காரணமாக இவ்வளவு உடம்பு பாடுபடுத்தி எடுக்கிறது.'
மருத்துவ பரிசோதனைகள் சொன்ன முடிவு இதுதான். கொஞ்சம் பதட்டம் குறைந்தவனாக மருத்துவமனையில் இருக்கும் காபியை ஷாப் நோக்கி போனான்.
'செல்வா எங்கே' போனாள். இப்போது இருக்கும் நிலையில் அபர்ணா வீட்டிலிருந்து யாராவது நிச்சயம் வரவேண்டும் '. என்ன செய்யலாம் என்று புரியாது கையில் இருக்கும் திரவத்தை உள்ளே இறக்கினான்.
இதே யோசனையில்வளாகம் நோக்கி வந்தவனுக்கு அங்கே நிறுத்தி வைக்கப் பட்டிருந்த பில்லரில் உள்ளங்கை கீறி இரத்தம் கொட்ட ஆரம்பித்தது.
இரட்டை மனதில் சற்றே ஆசுவாசம். அவனுக்கு அபர்ணாவை விட்டு வீடு செல்ல அவ்வளவு பிடித்தம் இல்லை என்ற உண்மை கள்ள மனதிற்கு தெரியுமே!
மீண்டும் கோபீ ஷாப் உள்ளே நுழைந்தவன் வாட்டர் போட்டில் வாங்கி கை கழுவிக் கொண்டான். பிறகு கைக்குட்டையை சுற்றிக் கொண்டு மீண்டும் வளாகத்திற்குள் சென்று, மருத்துவ உதவியில் கையில் கட்டு போட்டு கொண்டு மீண்டும் வந்தமர்ந்தான்.
செல்வா நினைத்த படிக்கு வேலை அன்று மாலையுடன் முடியாது இழுத்தது. நடு இரவு தாண்டியும் அவளால் வேறு எதுவும் யோசிக்க நேரம் இடம் கொடுக்கவில்லை.
"என்ன செல்வா.. வீட்டுக்கு போய் தங்கச்சியோட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணனுமா " என்று கேட்ட தோழனிடம் " இட்ஸ் ஓகே டா... நாளைக்கு மதியம் வேலை முடிஞ்சுடும் தானே... அப்புறம் பார்த்துக்கறேன் " என்று வாய் சொன்னாலும் செல்வா மனம் முழுவதும் அபர்ணா பற்றிய எண்ணங்கள் தாம்.
சில சமயங்களில் இது போன்று நமக்கும் ஆவதுண்டு.மாலையில் நடுவில் ஒருமுறை அபர்ணாவுக்கு அழைத்தாள் செல்வா.
ஆனால், அவள் எடுக்கவில்லை என்றதும் 'இன்னும் என் மேல கோவம் குறையல போல ' என்று நினைத்துக்கொண்டாள்.அக்கா - தங்கை இருவருக்கும் ஒரே மாதிரியான யோசனை!
சந்திராவுக்கு தில்லை நாதன் ஒரு முறை அழைத்து பேசினார்.
" அவங்க வீட்டு டீடெயில்ஸ் எதுவும் தெரியல ப்பா.. எந்த நம்பர்ரும் என்கிட்ட இல்ல.. அவளோட போன் எங்கன்னும் தெரியல. எப்படி விட்டு வர முடியும்? என்னால நிச்சயம் முடியாது. அண்ட் யாராவது கேட்டா சந்திரா கைல அடிபட்டு ஹாஸ்பிடல் போயிருக்கான்னு சொல்லுங்க " என்று முடிக்க பார்த்தவனிடம், அவரும் விடாமல்,
"அப்போ உனக்கு கைல அடி பட்டிருக்கா " என்றார்.
இவனும் "ஆமாம்ப்பா, இரும்பு ஏதோ கிழிச்சிடுச்சு. இன்ஜெக்ஷன் போட்டு எட்டு தைய்யலும் போட்டாச்சு. நோ ஒர்ரி.. அம்மாகிட்ட சொல்ல வேணாம். நேரா வரும்போது பாத்துக்கறேன் " என்றான்.
அவனுக்கு தூக்கம் கண்ணை சுழற்றியது. அபர்ணா தங்கி இருப்பது வி ஐ பி அறை என்பதால் இவனுக்கும் தூங்க வசதி இருந்தது.
அபர்ணாவுக்கு இப்போது ஜுரம் குறைந்து இருக்கிறது. நல்ல உறக்கத்தில் அவள் இருக்க அவளை ஒரு பார்வை பார்த்தவன் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் அமிழ்ந்தான்.
அவன் உறக்கத்தில், செல்வாவுடன் காதலில் இதழ் முத்தம் கொடுப்பதில் தொடங்கி இன்னும் என்னென்னவோ கனவாக வர அதில் தன்னை மறந்து லயித்தவனுக்கு காலையில் உறக்கம் முடிந்து எழுந்தவனுக்கு கனவு பற்றிய ஞாபகம் சுத்தமாக இல்லை.
ஆழ் மனதில் உள்ளவை தாம் கனவாக வரும் என்று படித்திருக்கிறேன். எனில் அவனது மனம் நினைப்பது என்ன?இந்த நொடி வரை அபர்ணாவை அவன் காதலிக்கவில்லை (?)
சரி, செல்வாவை அதிகம் தெரியாது பழக்கமும் இல்லை.. இப்போது தான் மரியாதையாக அவளை பற்றி யோசிக்கிறான்.(?)இவ்வாறான கனவு... நிச்சயம் அபத்தமான ஒன்று தான். வேறென்ன?
மறுநாள் மதியம் ஜுரம் நன்றாக இறங்கி கண் விழித்து விட்டாள் அபர்ணா.
முதலில் ஆச்சர்யமாக அருகில் அமர்ந்து இருப்பவனை பார்த்தவளுக்கு, அவனை தான் அலைபேசியில் அழைத்தது ஞாபகம் வந்தது.அவனிடம், " ரொம்ப சாரி சார்... அக்காவுக்கு கூப்பிட்டு பார்த்து அவ எடுக்கல. அம்மா ஊர்ல இல்ல. யாரை கூப்பிடனும்னு யோசிக்க முடியல அதான் " என்று ஒருவாறாக விளக்கம் சொல்லி முடித்தாள்.
பின்னர் மீண்டும் தூக்கம். அவள் எழ மாலை ஆறு.மீண்டும் எழுந்தவள் கண்கள் இப்போது அக்காவை தேடியது.
தன் அலைபேசி தன்னிடம் இல்லாதது கண்டு சுணங்கியவள் சந்திராவிடம் கேட்டு அக்காவுக்கு அழைத்து விவரம் சொன்னாள்.
அன்று மாலை நான்கு மணிக்கு தான் செல்வா வீடு வந்திருந்தாள்.வீட்டில் யாரும் இல்லை. அபர்ணா அகடமியில் தங்கியிருக்க கூடும் என்று நினைத்தவள், அபர்ணாவை மலை இறக்க அவளுக்கு பிடித்த பதார்த்தங்கள் சமைத்து கொண்டிருக்கும் பொழுது தான் புது எண்ணிலிருந்து அழைப்பு வந்தது.
தங்கை சொன்னதை கேட்டவளுக்கு தன் மீதே கோவம்!
" சரிடி.. நா உனக்கு சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரேன்.. என்று அவசரத்தில் சொன்னவள் தங்கை சொன்னதை கேட்டிருக்கவில்லை.சந்திராவிடம் அலைபேசியை கொடுத்தவள் ஏதும் பேசவில்லை.
'அக்காவுக்கு என் மேல கோவம் இல்ல ' என்றுமனதில் சொல்லிக்கொண்டாள்.வெளியே வந்த சந்திரா மறக்காமல் செல்வா எண்ணை சேமித்துக் கொண்டான்.
அவளது வாட்சாப் எண்ணும் இதே என்றது அவனது அலைபேசி. எமெர்ஜென்சி ன்னா என்ன செய்ய என்று தனக்கு தானே சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே சென்றான்.
