சென்னையில் வேகமாக ஓடிய நேரம் சிங்கப்பூரில் மெதுவாக ஓடுவதாக தோன்றியது பெண்ணுக்கு. வீட்டிற்கு அழைத்து பேசினாள். எல்லாம் சரியாக போவதாகத் தான் அவளுக்கு தோன்றியது.அடுத்த வார திங்கள் கிழமையன்றுதான் வேலையில் சேர வேண்டும்.அதற்குள் வீட்டையும் சுற்றுப்புறத்தையும் பழகிக் கொள்ளலாம் என்று முடிவெடுத்துக் கொண்டாள்.அடுத்த நாள் காலையிலேயே வாசலில் அழைப்பு மணி ஒலித்தது.
இவளுக்கு யாராக இருக்க கூடும் என்ற யோசனை. ஆனாலும், நல்ல பாதுகாப்பான செக்யூரிட்டி அதிகம் உள்ள இடம் தான். பயம் கொள்ளத் தேவையில்லை என்று மனதில் சொல்லிக்கொண்டு, கதவில் பதித்து இருக்கும் கண்ணாடி வழியே வெளியே பார்த்தாள்.வெளியே அவன் விஷ்ணு. மனம் சற்றே அமைதி கொண்டாலும் இவன் இந்த நேரத்தில் இங்கே ஏன்? என்று அவள் புத்தி வேகமாக கேள்வி கேட்டது.
கதவை திறந்தவளிடம் ஒப்புக்கு " உள்ளே வரலாமா " என்று புன்னகை செய்தவாறே உள் நுழைந்தான் விஷ்ணு.
" ம்ம், நா உங்கள நிச்சயம் எதிர்பாக்கல.. அதுவும் இந்த நேரத்துல " லேசான புருவச்சுழிப்புடன் சொல்லியவளின் பாவனை அவனை ஈர்க்கத் தவறவில்லை.
" ஹான்.. ரீசன் ஒன்னும் பெரிய விஷயம் இல்ல. எப்படியும் நீங்க வேலை ஜோயின் பண்ண இன்னும் ஒரு வாரம் ஆகும். அதுவரைக்கும் இங்கு சுத்தி பாக்கணும். இடங்களை தெரிந்து கொள்ள தோணும் இல்லையா.. முடிஞ்ச வரைக்கும் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணலாம்னு நல்ல எண்ணத்துல வந்தா எப்படி பேசுறீங்க.. ஒருவேளை நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றதுல உங்களுக்கு பிடித்தம் இல்லையோ? "
நேரடியான அவனது இந்த கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்ல முடியும்." டோன்ட் மிஸ்டேக் மி. உங்களோட எனக்கு அதிகம் பழக்கம் இல்லை. நிச்சயம் இடங்களை சுற்றி பார்க்க வேண்டும் தான். பட் உங்க வேலைய விட்டுட்டு நீங்க என்னோட சுத்தணும்னு, இடங்களை பழக்கப்படுத்தி விடனும் நினைக்கிறது.. ஐ மீன் நான் யோசிக்கிறது தப்பு இல்லையா? "
பெண்ணவளின் நேர்மையான பதில், அவனை சாந்தப்படுத்தியது."ம்ம்.கரெக்டு தான். எப்படி இருந்தாலும் பெண்கள் தன்னை பாதுகாப்பா வச்சுக்கிறது தப்பு இல்ல.
உங்களுக்கு இன்ட்ரஸ்ட் இல்லனா சொல்லுங்க நான் இப்பவே கிளம்புறேன் ".
சற்றே யோசித்தவள், இதற்கு மேல் தயங்குவதில் அர்த்தம் இல்லை' என்று அவனுடன் வெளியே கிளம்ப தயாரானாள்.விஷ்ணுவிடம் அனாவசிய அலட்டல்கள் இல்லை. இவளிடம் பேசும் பொழுது ஒரு பெண்ணிடம் பேசுகிறோம் என்ற உணர்வை விட கூட வேலை பார்க்கப் போகும் ஒரு பெண்ணிடம் பேசும் தொனிதான் ஒலித்தது. அவன் குரலில் நட்புணர்வு இருந்ததோ.. அதனாலயே அவனுடன் செல்வதற்கு அவளுக்கு பயமாக இல்லை. விஷ்ணு செல்வாவை முதலில் கோவிலுக்கு அழைத்துச் சென்றான்.
அங்கே மனமுருகி வேண்டி நின்றாள். அவள் எண்ணம் முழுவதும் அம்மாவையும் தங்கையையும் சுற்றி வந்தது. தனக்கென அவள் எதுவும் பிரார்த்தனைகள் செய்து கொள்ளவில்லை. 'தனக்குண்டான அந்த இரு உறவுகளும் நன்றாக இருந்தாலே நான் நிம்மதியாக இருப்பேன்' என்ற மனோபாவம்! பிறகு அவளை நிறைய கடைகளுக்கு கூட்டி சென்றான். வீட்டுக்கு தேவையான அத்யாவசிய பொருட்கள் வாங்க பணம் கொடுத்து உதவினான்.
" உங்க சேலரி கிரெடிட் ஆன உடனே பணத்தை கொடுத்துருங்கப்பா.. "என்று சிரித்துக் கொண்டே வேறு சொன்னான். ஓரிரு நாட்களில் அவனிடம் பழகுவதில் இலகுத் தன்மை இருப்பதை கண்டுகொண்டாள். தினமும் இரண்டு முறை வீட்டுக்கு பேசினாள். ஒரு நாள் மாலையில் இருவரும் அவள் அடுக்ககத்தில் உள்ள பூங்காவுக்குள் நடந்தார்கள். விஷ்ணு நிறைய தன்னை பற்றி சொன்னான். அவனது மதிப்பெண்கள், கல்வி, பள்ளி, கல்லூரி, வீட்டு நபர்கள், நண்பர்கள் என்று.
மறந்தும் தன்னை யார், என்னவாக இருக்கிறான்' என்று சொல்லவில்லை.அவளைப் பற்றியும் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டான். அவள் தன்னை பற்றியும் அம்மா தங்கை பற்றியும் நிறைய பேசியவள் தன் பின்புலம் பற்றி சொல்லாமல் தவிர்த்து விட்டாள். அதற்கு மேல் கேட்க அவனுக்கும் விருப்பம் இல்லை. அவனுக்கு அவளை ரொம்பவே பிடித்திருக்கிறது. அவளை தெரிந்து கொள்ளவும், புரிந்து கொள்ளவும் முயற்சி செய்கிறான். "எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் அழைக்கலாம்" என்று சொல்லி அவனது பர்சனல் நம்பரை அவளது போனில் சேமித்துக் கொடுத்தான்.
மூன்று நாட்கள் அவளுடன் முழுதாக செலவிட்டவன், " ம்ஹும்.. ஆபீஸ் ஒர்க்கும் பண்ண சொல்லி ஆர்டர் வந்திருக்கு. ஸோ.. நாம சனிக்கிழமை தான் இனிமேல் சந்திக்க முடியும் " என்று சோகமாய் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு அவன் சொன்னதில், செல்வாவுக்கு முதலில் சிரிப்பு வந்தாலும்,
" சாரி, என்னால தானே இந்த மாதிரி " என்று மன்னிப்பும் கேட்டாள். " ப்ச்.. இதுக்கு என்ன சாரி வேண்டி கிடக்கு.
ஆக்ட்ச்சுவல்லி நா இந்த வாரம் லீவு கேட்டேன். அப்ரொவ் பண்ணிட்டு இப்போ வர சொல்றாங்க " என்றுவிட்டு கிளம்பினான். மனதில் அப்பாவுக்கு ஏதாவது விஷயம் போயிருக்கும்.. அதனால் தான் வர சொல்லுகிறார் என்றும் தீர்மானம் செய்து கொண்டான்.
ஆனால், அலுவலகத்தில் மெய்யாகவே வேலை அதிகமாக இருந்தது. நிர்வாகத்தின் மூன்று டைரக்டர்கள் சிங்கப்பூரிலும், ஒருவர் ஸ்லீப்பிங் பார்ட்னராக சென்னையிலும் இருக்கிறார்கள்.வேறொன்றும் இல்லை.. சென்னையில் இருந்து அந்த பார்ட்னர் இங்கு வருவதாக செய்தி வந்ததால் இவன் அலுவலகம் வந்துவிட்டான்.பிறகு முழு மூச்சில் வேலை செய்ய தொடங்கியவன் செல்வாவை மறந்தும் போனான்.செல்வாவும் கூட அவனை பற்றி யோசிக்கவில்லை. தனது உடைமைகளை எடுத்து வைப்பதில், பாடிப் பார்ப்பதில் என்று அவளுக்கும் நேரம் பறந்தது.
வெளியே என்று எங்கும் செல்லவில்லை. தொடர்ந்து வந்த சனி ஞாயிறும் விஷ்ணு இவளை பார்க்க வரவில்லை. அலைபேசியிலும் அழைக்கவில்லை. ஏனோ, அவனை பற்றி அவளுக்கு ஞாபகம் வரத்தான் செய்தது. தானே அழைத்துப் பேசலாமா.. என்று ஒரு முறை யோசித்தவள் பின்னர் வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்து அமைதியானாள்.அவர்கள் அலுவலத்தில் அமர்ந்து கொண்டிருந்த, அவனின்(?) முகம், புதியதாக சேர்ந்து இருக்கும் செல்வாவின் கோப்பை பார்வையிட்டான்.
" ம்ம்... இவ என்னிக்கு ஜோயின் செய்யுறா " அவன் குரலில் அலட்சியம் தெரிந்தாலும் அதை மீறிய ஆர்வம். அதை சுவாமிநாதன் கவனித்தார். அவர் புருவங்கள் யோசனையில் சுருங்கியது.'இந்த பெண்ணுக்கு வேலையில் சேரும் முன்பே பிரச்சனைகள் வருகிறதே ' என்று கவலை கொண்டார். வெளியே சொல்லும் தைரியம்தான் இல்லை.
வந்திருப்பவன் ஞாயிறு மாலை இந்தியா கிளம்ப வேண்டும். வெள்ளிக்கிழமையில் ஆரம்பித்து கணக்குகளை சரி பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான். இதோ சனிக்கிழமை மாலையும் ஆகிவிட்டது.விஷ்ணு வேறு விஷயங்களில் கவனம் வைத்திருந்ததால் அவனது குரல் பேதம் புரியவில்லை.
புதியவனது பார்வை சற்று நேரம் செல்வாவின் புகைப்படத்தில் நிலைத்து இருந்தது. என்ன யோசித்தானோ, பிறகு வேறு விஷயங்களை கவனிக்கலானான். திங்கள் காலை ஒரு பதட்டத்துடன் செல்வாவுக்கு விடிந்தது. அபீஷியல்லாக அவளுக்கு இது தான் முதல் வேலை. வகுப்புகள் எடுத்து அவளுக்கு பழக்கம் தான். ஆனால், மேலே உள்ளவர்களுக்கு ரிப்போர்ட் செய்வதும், தேர்வுகள் வைப்பதும் புதியது. பரபரப்பான மனோ நிலைமை. தனக்கு பிடித்த தக்காளி சாதத்தை செய்து லஞ்ச் போக்ஸ்ஸில் வைத்துக்கொண்டு, கொஞ்சமே சாப்பிட்டு கிளம்பினாள்.
நடந்து சென்று விடலாம் என்று விரைவாகவே கிளம்பியும் விட்டாள். ஒன்பது மணிக்கு கல்லூரி வளாகத்துள் நுழைந்தவள் அலுவலக அறையில் போர்மலிட்டிஸ் எல்லாவற்றையும் முடித்துக் கொண்டு அவள் வகுப்பில் நுழைந்தாள்.அவள் மனமோ விஷ்ணுவை தேடியது. இங்கே தானே அவனும் வேலை செய்வதாக சொன்னார்? என்னவாக என்று கேட்காமல் விடுத்தோமே என்ற யோசனை.
அன்றைக்கு அவளுக்கு நான்கு வகுப்புகள் இருந்தது. மதியம் கூட விஷ்ணு பற்றி அவளால் அறிந்து கொள்ள முடியவில்லை.விருப்பப் பாடமாக இசை எடுத்து படிப்போர் வெகு சொற்பமே. அவர்களுக்கு பாட்டு கற்பிப்பதும் , தியரி எடுப்பதும் அவளுக்கு தன் கல்லூரி நாட்களை ஞாபகம் செய்தது.
இந்திய மாணவர்களுக்கும் இங்குள்ள மாணவர்களுக்குமான வித்தியாசம் புரியத் தொடங்கியது. முதலாமாண்டு மாணவர்களின் உச்சரிப்பு வெகு வித்தியாசம். அதை சரி செய்து கற்றுத் தருவதே பெரும் சவாலாக உணர்ந்தாள்.
மாலை கிளம்பும் முன் அலுவலகம் வருமாறு அவளுக்கு அழைப்பு வரவே, சுமார் மூன்று மணிக்கு வகுப்பு ஏதும் இல்லை என அலுவலகம் சென்றாள். அங்கே இவள் யாரை பார்க்க வேண்டுமோ அவரது அறைக்கு வாசலில் உட்கார வைக்கப்பட்டாள்.
சுற்றி ஒரு பார்வை பார்த்தவளின் பார்வை இறுதியாக நிலைத்தது ' விஷ்ணு வர்தன் - டைரக்டர், டிபார்ட்மென்ட் ஆப் மியூசிக் ' என்று தங்க நிறத்தில் பதிக்கப் பட்டிருக்கும் பெயர் பலகையில் தான்.
'அவர் தானா இவர் ' என்று குழம்பியவளுக்கு, விடை சொல்லும் வகையில் உள்ளே அழைக்கப் பட்டவளுக்கு தலை கொஞ்சம் சுற்றியது. அவளுடன் சாதாரணமாக பழகிய விஷ்ணுவை இந்த பதவியில் அங்கே அவள் எதிர் பார்க்கவில்லை என்று அங்கே அமர்ந்து கொண்டிருந்தவனுக்கு நிச்சயம் புரிந்தது.
அவளும் தான் சுதாரித்துக் கொண்டாள். அங்கே வேலை பார்ப்பது பற்றி மட்டும் பேசியவள் மறந்தும் அவனை ஏற்கனவே அறிந்தவளாக அவனுடன் உரையாடவில்லை. விஷ்ணுவின் பார்வையில் மெச்சுதல் தெரிந்தது. ஆனால், செல்வா அதை கண்டுகொள்ளாமல் தவிர்த்தாள்.
பேச்சை முடித்துக் கொண்டு, வெளியே வந்தவளுக்குள் சிறிய ஏமாற்ற உணர்வு. கல்லூரியிலிருந்து தன் இருப்பிடம் சென்றவளுக்கு ஆயாசமாக இருந்தது. இவ்வளவு பெரிய நிலையில் இருப்பவன் தனக்காக வந்தது என்று வேறு அவளுக்கு புரியவில்லை.
டிவியை உயிர்பித்தவளுக்கு, எல்லா சேனல்களும் காதல் பாடலை ஒளிபரப்பு செய்து வெறுப்பு ஏற்றின.அவளையும் அறியாது அவள் நினைவு அடுக்குகளில் சந்திர சூடன் வந்து புன்னகை செய்தான்.
அவள் விழிகளில் இரண்டு சொட்டு கண்ணீர்.. அதை உள்ளிழுத்துக் கொண்டாள். எதிர்காலம் இல்லாத இந்த உணர்வு.. நல்ல வேளை, இங்கே வந்தாயிற்று. இந்தியாவில் சந்திராவின் மனமும் செல்வா பற்றிய சிந்தனைகளில் தாம் தவித்தது. அவளை நேரில் பார்க்க வேண்டும் போல் இருக்க, அவன் தன் அலைபேசியில் பதிவு செய்து வைத்திருக்கும் அவளது நடனத்தை ஓட விட்டு பார்த்தான்.
தன் மனம் ஏன் அவளை மட்டும் தேடுகிறது என்பது புரியவில்லை. காதல் தான் என்று ஒப்புக்கொள்ளும் எண்ணம் இருவருக்குமே இல்லை.இரவு உணவை விடுத்து வீட்டுக்கும் அழைக்காமல், தனிமையில் அலைபாயும் மனதுடன் போராடும் பேதையின் மனதில் விஷ்ணு பின்னில் சென்று விட்டான்.
தன் அறையில் நடன ஆடையுடன் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் அபர்ணாவின் உணர்வுகளும் கூட ஏதோ யோசிக்கிறது.
